Πίνακας συμμετοχής

Είσαι παλαβός βρε Λουκά? "Ας μην είναι κάτι σπουδαίο"? Ευχαριστείς εσύ εμένα? Όχι φίλε μου, κάποια πράγματα, είναι παραπάνω από αυτό που νομίζει ίσως ακόμα και ο ίδιος τους ο δημιουργός. Και δεν δακρύζω εύκολα.

Θα είμαι αυστηρός εδώ, γιατί από τον Λουκά έχω "απαιτήσεις". Πάμε να τα πάρουμε ένα ένα. Την πρώτη φορά που το άκουσα ... δάκρυσα. Και μιλάω πολύ σοβαρά και κυριολεκτικά. Προσπάθησα να το ακούσω "μουσικά" και δεν τα κατάφερνα, με παρέσερνε αυτό το τεράστιο συναισθηματικό κύμα που εκλύει, σαν ωστικό κύμα συναισθημάτων τόσο έντονων, που με διέλυαν εσωτερικά. Κάθε νότα, κάθε μια νότα, είναι με τέτοιον τρόπο εκφρασμένη και αρθρωμένη, που είναι σαν καρφί κατευθείαν στην ψυχή. Όλα είναι τέλεια, σαν να υπήρξε μια συναστρία όταν γράφτηκε, μια μοναδική σύζευξη πλανητών. Με το τρίτο άκουσμα, κατάφερα να το προσεγγίσω μουσικά, ξεφεύγοντας λίγο από το συναισθηματικό κομμάτι. Είναι αριστούργημα. Τι υπέροχες πτώσεις, τι ανεπανάληπτες αφαιρετικές μελωδίες, τι νύξεις αρμονίας που αλλού φαινόταν ότι πάνε και αλλού καταλήγουν. Και όχι μόνο το πιάνο, όλα τα όργανα. Τι μπάσο είναι αυτό ... Τι παίξιμο, τι ήχος ... Λουκά μου και κάποια λόγια σε σένα (όχι για σένα, αλλά σε σένα). Θυμάμαι που ετοίμαζες cd και με ρωτούσες την γνώμη μου για το είδος με το οποίο θεωρούσα ότι θα "έπρεπε" να ασχοληθείς περισσότερο. Λοιπόν παλικάρι μου, δεν ξέρω τι έχει γίνει από την εποχή των cd σου, δεν ξέρω τι έχεις κάνει, αλλά νομίζω ότι είσαι εκατό σκάλες πάνω. Μουσικά, καλλιτεχνικά, εκφραστικά, στα πάντα. Και νομίζω ότι έχεις βρει πια (πολύ καιρό τώρα) τον μουσικό σου δρόμο προς την έκφραση. Και είναι ο δικός σου δρόμος, το δικό σου ύφος, που είναι πια ξεκάθαρο, και αναδύεται από κάθε σου πόνημα. Το ύφος σου είναι αυτό το εσωστρεφές, λυρικό και σκοτεινό ταυτόχρονα, πάντα με μια μελαγχολική αίσθηση του "ανολοκλήρωτου", μια αίσθηση νοσταλγίας παλιών ονείρων που για κάποιο λόγο δεν έγιναν πραγματικότητα, μιας εσωτερικής τραγικότητας, που σαν την λάβα βρίσκει διέξοδο στην επιφάνεια από μια μικρή σχισμή, και καίει τα πάντα. Το ύφος σου είναι δυνατό, προσωπικό, και τρομερά συναισθηματικό και έντονο. Δεν θα διστάσω να πω ότι ο πολυαγαπημένος σου (και δικός μου) Bill Evans είναι σίγουρα κάπου εκεί, όχι τόσο βαθιά, κατ' αρχήν έχεις το άγγιγμά του. Αυτό είναι σίγουρο. Όμως εδώ Λουκά μου, νομίζω ότι ξεπέρασες τον ίδιο σου τον εαυτό. Πολύ σοβαρά και ειλικρινά μιλώντας, δεν μπορώ να πω "μπράβο", ντρέπομαι. Μόνο "ευχαριστώ" που μας τιμάς να γινόμαστε κοινωνοί των έργων σου. Για μένα είναι σίγουρα τιμή. Ευχαριστώ λοιπόν.

Ωραίο Φάνη!

Greek καμάκι παντού και σε όλεεεες (γιατί να ξεφύγουν οι βραζιλιάνες δηλαδη;;;) Κυρ Αλί μου είσαι απίθανος, γράφεις άνετα ότι θες, όπως θες και πάντα τα κομμάτια σου δίνουν το κάτι παραπάνω . Αν εξαιρέσεις τους ήχους, το κομμάτι είναι καταπληκτικό, εξαιρετική ενορχήστρωση και γενικότερο στήσιμο. Αν το ηχογραφίσεις σε studio με κανονικά όργανα θα πέσουν τα τσιμέντα και στην Βραζιλίαααα, πας για τα εκκατομύριαααα

Αριστουργημα,τα εχομε ξαναπει. Να αρχιζεις να παιζεις-εσυ βεβαια δεν εχεις αναγκη-και να γραφεις διοτι μας λειπει.

Μάστορας ο παιΧτης.

Καταπληκτικό όπως περίμενα απο την κλάση σου. Αν παιχτε ίlive θα αναδειχθεί και άλλο. Μου άρεσαν όλα και η κιθάρα και το sax, όσον αφορά το ότι δεν γράφεις ακόμα,θα έρθει αν πρέπει η ώρα. Δεν πιέζουμε την έκφραση ή την τέχνη.όλα είναι ψυχολογια. Στράτο είσαι ...fusion master

Στράτο είσαι πολύ καλός και ευγενικός σίγουρα… Από που να αρχίσω και γω βέβαια? Συνοπτικά θα πώ ότι χαίρομαι που σου άρεσε και δεν είναι τίποτα άλλο από μια έκφραση της τότε εποχής διότι είχα προβληματιστεί πολύ…Κατά τα άλλα θεωρώ ότι το τριο σε ακουστική μορφή αποδίδει σε μένα καλύτερα το συναίσθημα και δίνει χώρο για έκφραση στα τρια όργανα. Υπάρχει μια ομάδα τραγουδιών που πρεπει πρώτα από όλα να μιξαριστούν από έμπειρο γιατί εγώ δεν ξέρω .Αποτελούνται από σόλο πιάνο , πιάνο και κόντρα μπάσο και τριο . Προσπαθώ και δεν θέλω να πέφτω στην παγίδα της σύγκρισης και ανταγωνισμού, λέξεις αταίριαστες για την μουσική μας έκφραση. Θέλω μόνο να εκφράζομαι χωρίς δεσμεύσεις, με μια δομή βέβαια. Πιστεύω η συλλογή αυτή κομματιών το έχει και ας μην είναι κάτι σπουδαίο κατά τα άλλα. Με ενδιαφέρει να βγαίνει κατι στον «κανβά» και μετά στον ακροατή. Αυτό μόνο. Για το τραγούδι τέλος πιστεύω πως άθελα το αριστερό χέρι δίνει το ύφος με τις πτώσεις και το δεξί σου λέει πως νιώθω….Μετά από το 3:00 δίνεται η «λύση» στο ψυχικό κομμάτι του προβλήματος με το αριστερό χέρι να ρίχνει «φάπες» συνεχόμενες μέχρι να πάει στο τέλος. Άλλη μια φορά και ειλικρινά με ενδιαφέρει κάποιος να ακούει το συναίσθημα και τι προσπαθώ να πω .ίσως συμφωνεί ίσως όχι. Σεβαστό. Ευχαριστώ για τον χρόνο και την καλοσύνη σου πάντα.

? Ευχαριστώ Απόστολε! Ήταν εύκολο θέμα, αλλά όλη η ιστορία ήταν το ριαλίνστρουμεντ. Δε μας βγήκε με τον ξα να ηχογραφήσει, το ανέβασα τελικά μισό για να μη χάσω τη σαιζόν.?

Τραγούδι της συμφοράς και διασκευή ανάλογη.

... --- ΥΓ. μη μου βάζετε μπερδεύτηκα και λοιπά ορέ... έχω τάμα σιωπής με τον Στρατο...?