Πίνακας συμμετοχής

Με γειά!? Την έχω παίξει, πολύ ισορροπημένη κιθάρα!!!

Of course NOT.

OK, δεν είναι high gain ήχοι. Της Κετικίδη μου ακούγεται symmetrical cliping (Tubescreamer) και των Cosmosquad assymetrical (Boss-OD1, MXR+). Μπορείς και με κάποιο Marshall in a box πετάλι να φτάσεις κοντά και στους δύο αυτούς ήχους σε καθαρό ενισχυτή. Θα απέφευγα τα βαριά distortions για τέτοιους ήχους πάντως.

Τι ανακαλύπτει κανείς ψάχνοντας στο επίσημο site της Roland.? Ένα άρθρο γύρω από το track "Elsewhere" (από το άλμπουμ "Direct") και τη χρήση του Roland Juno 106, καθώς και διάφορες άλλες ενδιαφέρουσες πληροφορίες.??? Από τον Adam Douglas (MusicTech, Attack mag etc) https://shorturl.at/gjOVZ

Μια ΑΚΟΜΑ telecaster 2017 Telecaster Elite Ebony fretboard , compound radius 10-14, εντυπωσιακοι οι noiseless τέταρτης γενιάς (περίεργο γιατί οι αντίστοιχοι strat είναι χαλια) Παίζει σαν μεταλοκιθαρο με εξωφρενικα χαμηλό action αλλά θα το ανεχτώ ?

Κοιτα, αμα εισαι γεναιος, σου εχω κομματακι που αμα βγαλεις εστω το πρωτο μερος του πρωτου μερους, ? εχεις ανεβασει το αριστερο σου χερι 500 σκαλες, και τη αντιληψη σου για τις συγχορδιες αλλες 200. ? Μιλαμε τετοια μπασα ΜΟΝΟ ο μεγαλος εγραφε, best ever. Σε αυτο το βιντεο βλεπεις καθαρα τι παιζει. Αυτος που παιζει ομως το παει μαρουλι και ακουγεται καπως μηχανικο. Ακου τι ωραια μουσικη ειναι στην πραγματικοτητα, αν το παιζεις πιο αισθαντικα. Αν εισαι γενναιος αξιζει καθε δευτερολεπτο προσπαθειας.

Γι αυτό και δε θα το πρότεινα ποτέ εις εσάς. Διότι είστε φύσει ασυγκράτητος ?

Παίδες Λινκια. Κατα προτιμηση με βιδεα. Εισθε σίγουρα πληκτράς?

Είναι θέμα ανεξαρτησίας και το αντιμετωπίσαμε όλοι νομίζω στις αρχές. Κάποια μέρα απλά θα ξυπνήσεις και θα μπορείς να το κάνεις αυτόματα, εφόσον συνεχίσεις να το προσπαθείς. Προτείνω ασκήσεις ανεξαρτησίας για αρχάριους σε κάνα YouTube ή καμιά δεκαριά μαθήματα με όμορφη δασκάλα, να σου δίνει και κίνητρο. Στη δεύτερη περίπτωση θα σου διορθώσει και τα χέρια, που σίγουρα αν είσαι αυτοδίδακτος, κάτι θα θέλουν. Εμένα πάλι αυτή την εποχή τα paradiddles με δυσκολεύουν περισσότερο. Ετσι είναι ότι ξεκινάς καινούργιο. Το ότι κάποιος μπορεί να παίξει Paganini δεν σημαίνει ότι θα μπορέσει σ' ένα μήνα να βγάλει και την σόλο του Buddy Richie:)

Το 1983 αγόραζες ένα DX7 με $2,000 (σήμερα περίπου $6,100). Με λιγότερα από 2Κ σήμερα αγοράζεις ένα workstation που είναι κάποιες εκατοντάδες φορές καλύτερο από ολόκληρο το setup του Παπαθανασίου στα τέλη των '80s, που στοίχιζε τότε μια περιουσία. Αναμφίβολα ζούμε σε ωραίες εποχές. 8 είχε. Αν είναι δυνατόν...? Στις παρακάτω φωτός το setup του της 'Direct' περιόδου (1987-88), τσέκαρε το.

Γιατί; ΥΠΑΡΧΕΙ και άλλο string set πλην αυτού; Ρε τι μαθαίνει κανείς στα φορουμΖ...

Τι θα πει ωρέ "αν δεν είχα πάρει το SK"? Αυτό το ερώτημα ανήκει στην ίδια κατηγορία με το "αν η γιαγιά μου είχε καρούλια....", δεν μπορώ να απαντάω σε τέτοια lost-in-space ερωτήματα. Δεν συγκρίνονται τέλος πάντων αυτά τα δύο, το Nord (αν και δεν μας είπες ποιo Nord ακριβώς, φαντάζομαι κάποιο Nord Electro) μάλλον διαθέτει καλύτερα strings/pads/pianos/synth ήχους, ενώ το Hammond υπερτερεί φυσικά στους tonewheel ήχους. Ήθελες Hammond, το πήρες. Μην είσαι αχάριστος και αχόρταγος, και κυρίως μην παρασύρεσαι απ'τον Superfunk, αυτός ρε συ είναι η προσωποποίηση του "Λεφτά Υπάρχουν".?

Δεν το περίμενα.

Να είσαι καλά για αυτό, ετοιμαζα τάγμα αυτοκτονίας, εκπαιδευμένους Parkerάκηδες, για καταδρομική στο Πόρτο Ράφτη αδερφε...

Ωπ, sorry, ξέχασα ότι μιλάω με Θεσσαλονικιό.? Το τυροπιτάρι φίλε μου καλέ καλέ μου φίλε DIM ΔΕΝ έχει σπανάκι μέσα, άσχετα του τι μπορεί να πιστεύετε/φτιάχνετε στα περίεργα μέρη σου. Η σπανακοτυρόπιτα έχει σπανάκι. Η σπανακόπιτα σκέτο θα έλεγα, μια και δεν νοείται σπανακόπιτα άνευ τυριού για τον μέσο νοήμονα και με σώας τα φρένας άνθρωπο.

Δεν έχουμε και τον γκουρού* μας των επενδύσεων @fusiongtr να μας συμβουλεύσει. Σορτάκιδες με τα κούτσουρα ή long θέσεις... * Ο γκουρού έχει βλάβη ιντερενέτε και αναμένει σήμερα εναγωνίως τον τεχνικό. Οι σκέψεις μας είναι μαζί του για γρήγορη επανασύνδεση.

Τι παραλία ρε εσυ εχεις τη Χελεν

Επενδύσεις νέες μου, επενδύσεις.

8888.mp4

Το ότι ο εξαίρετος σουπερφάνκιος έπαθε gas* στα γεράματα με ξεπερνά... * Μια strato, μια tele και ένα phaser σε ένα μήνα ?

Μαζεψα και λιγο την πεταλιερα για να χωραει και το νεο phaser μου και για να ταιριαζει με την νεα tele ?

Μάιστα. Ωραίες pics ωρέ Dim. Μου θύμισες ότι έχω να κάτσω για καφέ στην παραλία καμιά 30ριά χρόνια.? Καφέ μόνο σπίτι και σπάνια, στην παραλία μόνο αλκοόλ. Anyway, δυο pics που τράβηξα πριν μισή ώρα, τα παιδιά του ιστιοπλοϊκού βολτάρουν τριγύρω.

Ο μικρός μόνο Gretsch.

Παρε και το πειρατικό

Επισης εύκολος ήχος για ένα tubescreamer.

Ένας ο Φουρθιώτης κι’ ένας ο @Superfunk

Να σου πω φίλος, διαβάζουν και γέροντες- να προειδοποιείς στον τίτλο. Κάτι του στιλ "περιέχει τοποθέτηση προϊόντος". Εναλλακτικά, "ακολουθεί απόπειρα influencing", κάτι τέλος πάντων... Δεν είναι δυνατόν το πρώτο πράγμα που βλέπει ο γέροντας να είναι μια τελεοβίδα (ξανά). ΥΓ: Καλορίζικη, καλόπαιχτη και για να δεις τι υπεράνω είμαι, να τις εκατοστίσεις ?

Όλα αυτά τα κάνει ο comp. Είναι must σε ρυθμικά με low gain και καθαρό παίξιμο, και σίγουρα απαραίτητο σε ακουστική. Βέβαια, ο ΟΡ αναφέρει ότι θα φτιάξει 2ο setup για ακουστική. Επίσης, όπως ανέφερα παραπάνω, σε καθαρό κανάλι με κομπρεσορας δεν μπορείς να έχεις low to mid gain ήχο. Παρόλαυτα, είναι σημαντικό να εντοπίσει ακριβώς τι ήχους θέλει, και έπειτα να αποφασίσει πως πρέπει να πορευτεί. Εάν παίζει ρυθμικά, και δεν χρειάζεται high gain ήχους, τότε μια χαρά βολεύεται με ένα drive, και κομπρεσορας πίσω του. Εάν παίζει lead, τότε αλλάζει το πράγμα.

Ο κομπρεσορας θα σου παχύνει τον καθαρό ήχο, θα δώσει sustain, θα μπουσταρει το drive που έχεις μετά, αλλά μέχρι εκεί. Δεν θα σου δώσει crunchy/low gain ήχο, που να κοβει. Και ούτε μπορείς με την gretcsh να ρίχνεις vol κιθαρας, αποτελεσματικά, για να "καθαρίσει' το drive. Ιδανικό ειναι δύο drives, για μένα. Με το πρώτο έχεις (εάν θες μόνιμο) low gain ήχο (ο οποίος θα έχει ένα σχετικό κομπρεσιον, ανάλογα το πετάλι), και ενεργοποιώντας το 2ο έχεις distortion. Πολύ πρακτικό σε ροκ. Καλός είναι και ο κομπρεσορας, αλλά εάν έχει μόνο τρεις θέσεις για πετάλια, με κλειστά μάτια θα επελεγα od, dist, delay. Όλα αυτά εάν έπαιζα σε καθαρό καναλι ενισχυτή.

Πάντως αφού παίζεις σε σκηνές και χρησιμοποιείς και ακουστική, θα σου προτείνω από compressor τον Golden Ratio της Crazy Tube Circuits. Τον χρησιμοποιώ για τα πάντα και είναι και εντελώς αθόρυβος. Δεν είναι budget βέβαια, εκτός αν είσαι τυχερός και τον πετύχεις κάπου μεταχειρισμένο. Τώρα για πρόταση drives θα πρέπει να γίνεις πολύ πιο συγκεκριμένος στο τί ήχο ψάχνεις και τί λεφτά δίνεις για να προτείνω.

Radius 10-14? Ο Paul Gilbert είσαι; Με γεια.

Ειδικά αν πρόκειται να αγωνιστεί σε τετράκωπο άνευ πηδαλιούχου ??

H Θεσσαλονίκη κατόρθωσε με το μεράκι της να δημιουργήσει κάποτε μια ολόκληρη σκηνή. Γιατί εκεί υπήρχαν άνθρωποι που άκουγαν πρώτα τη μουσική και που υπηρετούσαν πρώτα απ' όλα αυτή ακόμη και βάζοντας μέσα λεφτά που ήξεραν ότι δε θα πάρουν ποτέ πίσω. Στην Αθήνα που όλα ξεκινούσαν πάντα απ΄ το πώς θα βγει κάνα μεροκαματάκι, αυτό δε συνέβη ποτέ. Την εποχή που η Θεσσαλονίκη έβγαζε μπαντάρες, στην Αθήνα όλοι προσπαθούσαν να γίνουν οι επόμενοι Πυξ Λαξ. Δεν υπήρχε κανένα μεράκι, καμία αξιολόγηση και αξιοκρατία και καμία βοήθεια από παραγωγούς-στούντιο-δισκογραφικές. Γι αυτό μπράβο σε όλους όσους τότε βγήκαν μπροστά και δημιούργησαν αυτά που ακούμε μέχρι σήμερα και RIP στον ιδρυτή της Άνω Κάτω Records, που υπήρξε ένα σημαντικό κομμάτι αυτού του πάζλ.

Με τις κιθάρες που έχεις δεν χρειάζεσαι compression στη φάση που είσαι. 1-2 καλά πετάλια drive για να έχεις ωραίο ήχο θες. Equalizer.φτιαχνει πολύ τον ήχο, είναι η αλήθεια. Λογικά χρησιμοποιείς εκείνο του mooer.

Για να χαζέψω τομπαθαναϊκό. Και για το δεύτερο ημίχρονο φρούτα στο ψυγείο.

Ήταν ένας άνθρωπος που το έργο του έκανε μεγάλη διαφορά, για τη μουσική σκηνή της Σαλονίκης και ολόκληρης της Ελλάδας. Και με τη δισκογραφική και με τα μαγαζιά που είχε κατά καιρούς που έπαιζες και έβλεπες τόσες μπάντες ζωντανά, και σε εποχές χωρίς ίντερνετ και πολλά πολλά.. R.I.P.

XiaoYing_Video_1690211511129_HD.mp4

Και με μία έκπληξη στο τέλος....

Πρώτη εκ των δύο ημερών των εμφανίσεων των Artic Monkeys στο Release, η οποία προστέθηκε ως extra day, μιας και η αρχικά προγραμματισμένη εμφάνιση τους για τις 19/7 είχε γίνει sold out. Παρόλα αυτά, με τη λήξη της συναυλίας στις 18/7, το σύστημα εισητηρίων έβγαζε και πάλι διαθέσιμα εισητήρια για τις 19/7 ? Τεράστια προσέλευση κόσμου και αυτή την extra μέρα πάντως. Δύσκολο το πάρκινγκ μετά τις 21:00 που ξεκινούσαν οι Hives ως support. Παρόλες τις συνθήκες καύσωνα, ο κόσμος είχε έρθει για να πιάσει μια καλή θέση από αρκετά νωρίς, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι Arctic Monkeys ήταν προγραμματισμένο να βγούν 22:50. Ήταν πρακτικά αδύνατο για όποιον δεν ειχε έρθει από νωρίς να βρεθεί σε θέση καλής θέασης του συγκροτήματος, αφού μπροστά από τον πύργο του ηχολήπτη επικρατούσε το αδιαχώρητο. Ακόμη πιο δύσκολη ήταν η αποχώρηση για τα αυτοκίνητα, δεδομένης και της έλλειψης υποστήριξης από την αστυνομία, η οποία όπως εξήγησε η διοργάνωση του festival ήταν δικαίως απασχολημένη από τις πυρκαϊές που έκαιγαν στην Αττική. Το συγκρότημα βγήκε στην προγραμματισμένη ώρα και συνολικά μαζί με το encore έπαιξε σχεδόν μιαμιση ώρα, έχοντας κουβαλήσει μαζί του για το live τόνους από old school και vintage gear, τιμώντας έτσι την προσέλευση του κόσμου με ένα κορυφαίας ποιότητας ήχητικό αποτέλεσμα. Με ελάχιστες εξαιρέσεις (έλλειψε το when the sun goes down) έπαιξαν όλα τα μεγάλα τους τραγούδια. Το centerpiece ήταν φυσικά o Alex Turner με την vintage Epiphone Coronet περασμένη μέσα από έναν Selmer Zodiac Twin 30. Η εκτέλεση του σετ ήταν πολύ καλή αν και οριακά ίσως λίγο πιο υποτονική απ' ότι θα μπορούσαν. Αυτό πάντως δικαιολογείται και λίγο, δεδομένων των θερμοκρασιών που πρέπει να επικρατούσαν στην σκηνή. Όσο για τον Alex Turner, τo γεγονός ότι έγραψε ένα album με το επίπεδο της τραγουδοποιϊας και του story telling που έχει το "whatever people say I am..." στα 18 του και αμέσως μετά έκανε το side project των Last Shadow Puppets με την πιο επιτυχημένη και δημοφιλή ίσως προσπάθεια απόδοσης ενός ήχου κοντά σε αυτόν της ωριμότητας του Scott Walker, θα ήταν από μόνο του αρκετό ίσως για να τον χαρακτηρίσει κάποιος μουσική ιδιοφυϊα. Αλλά δεν αρκέστηκε σε αυτό. Πήγε στο Rancho de la Luna των QOTSA, επανίδρυσε το στυλ του και την ίδια την μπάντα και μετά από μια περίοδο μετάβασης, εφτασε με έναν τελείως διαφορετικό ήχο στο AM του 2013 να προσεγγίσει ηλικίες που κανονικά δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για το rock και να γίνει superstar με τραγουδια όπως τα "are you mine" και "do I wanna know?". Τηρουμένων των αναλογιών λοιπόν θα πω ότι για εμένα είναι ο John Lennon των millennials, που διατηρεί τεράστια απήχηση και στην GenZ, όπως καταλάβαμε όλοι όσοι παρευρεθήκαμε χθες στο Release, όπου πιτσιρικάδες και πιτσιρίκες στρίγγλιζαν απ την αρχή μέχρι το τέλος τους στίχους απ όλα σχεδόν τα τραγούδια τους ?

Συνήθως δε χάνω συναυλία... Σε αυτή δε πήγα λόγω ανωτέρας βίας(κάτοικος Λουτρακίου, κλειστή εθνική, πυρκαγιές κλπ)... Παρολαυτα αυτά το συγκεκριμένο λαιβ θα προστεθεί στη κατηγορια:'Γιατι δε πήγα ο μ@λ@κ@ς'

Η καλύτερη μπάντα στον κόσμο αυτή τη στιγμή στο είδος της και με τον καλύτερο ντράμερ,πάλι στο είδος του.

Οποιαδήποτε κιθάρα με αυτό το σχήμα αξίζει να είναι μέσα σε τζάκι και να καίγεται σιγά σιγά μουχαχαχα ΜΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑ! Αν και δεν θα την αγόραζα ούτε για καυσόξυλο, υπάρχουν και άλλες φένδερ για αυτήν την χρήση.