Λοιπόν, μπήκα και είδα ότι έχει ντέμο βίντεο, οπότε το άκουσα επιτόπου. Δεεεε μου άρεσε. Πολύ ψόφιες χαμηλές και πολύ "μέσα" ήχος για φλάουτο. Αν δηλαδή συγκρίνουμε το ίδιο τεμάχιο (κακώς) απλά σαν φιλοσοφία ήχου λέω, με τον Γκάλγουεϊ, που οκ, είναι από τους τιτανομέγιστους του φλάουτου, αλλά αυτής της σχολής ήχου (μαλακός σχετικά, υγρός ήχος, ανάλαφρος) εμένα μου φαίνεται ότι στις χαμηλές του είναι σε σχέση με το vst βαρύς κι ασήκωτος. (μην πούμε για Alain Marion που στις χαμηλές του κάνει σα μπαζούκα.)
Εμένα πάλι μου μπαίνουν υποψίες ότι τα έχω κάνει σκατά με το κόρους, και το έχω "ψευτίσει" το ηχόχρωμα. Βασικά ήθελα έναν ήχο φλάουτου αγριοτσαμπουκαλεμένο ως σχολή, που θα έπαιζε δεμένα/τονισμένα (non legato δηλαδή - που δεν έχω articulation, άρα έπαιξα με το accent articulation για να μην "πλέει", να έχει λίγο γλώσσα να τονίζει τους αντιχρονισμούς), που όμως θα βρισκόταν στο χαλαρό piano σαν ηχόχρωμα, ΚΑΙ θα είχε κι αυτό το double track εφέ των 70s φωνών π.χ.:
Μπαίνει κάπου στο 0:26.
Οπότε κάτι σίγουρα δεν έχω κάνει καλά.