Πίνακας συμμετοχής

Καλοτάξιδη, ρούφα της το μεδούλι!?

Παιδιά σχωράτε με αλλά κάνει πολύ ζιέστα σήμερα. Τι μάστερ και μήτρες μου λέτε, δεν μπαίνει τίποτα στο σκατοκέφαλό μου, ειδικά σήμερα. Πάω να βάλω σε λειτουργία το beer-condition μπας και ηρεμήσω λίγο.

Αλί μόλις μπήκαν τα κρουστά στην αρχή πάτησα κατευθείαν like. Μετά ήρθαν όλες αυτές οι απίστευτες εναλλαγές και τα υπέροχα πνευστά. Να σου πώ την αλήθεια περίμενα πως και πως να ακούσω αυτήν την υπέροχη κιθάρα που παίζεις να μπαίνει αφαιρετικά σε ένα σόλο και να ξεσπάει σε ένα δυναμικό τελείωμα... αλλά δεν ήρθε ποτέ. Δεν πειράζει... πολύ πολύ καλό όπως και να έχει.

10 στα 10. Καταπληκτική σύνθεση, πολύ ωραία παιξίματα, εξαιρετικός ήχος και το mood φανταστικό. Οι γέφυρες που εναλλάσσονται μεταξύ κιθάρας και πνευστού για σεμινάριο. Κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Το main theme πανέμορφο θα μπορούσα να το ακούω σε variations για ώρες.

Τελικά όποιος πληρώνει ακόμη μουσική αυτό κάνει.

ρε σεις γιατί δεν τα ανεβάζετε στο music? θα πάνε άπατα στα κλιψ μεγάλη η χάρη σας κύριε Μανος, άντεξα ακουστικά για 7.37 με 37 (έξω)

Gretsch electromatic hollowbody Telecaster με twang kings Ableton Neural DSP Cory Wong Neural DSP Gojira

Παντως πρεπει να διαχωρισουμε το format απο το περιεχομενο του. Αλλο πραγμα να πεις οτι προτιμω αυτην την εκδοση που υπαρχει σε βινυλιο, και αλλο πραγμα να πεις οτι προτιμω το βινυλιο γενικα υπο οποιεσδηποτε συνθηκες. Και εγω θα προτιμησω να ακουσω αυτο Απο αυτο ... αλλα θα το προτιμησω ΠΑΡΟΛΟ που ειναι αναλογικο, και οχι ΕΠΕΙΔΗ ειναι. Για την ακριβεια, ΜΑΚΑΡΙ να ηταν και αυτο ψηφιακο, αλλα δυστυχως οταν εγραφαν οι παλιοι μαεστροι που δεν τους ζαλιζαν τοτε τα @@ την "ιστορικη ακριβεια" και τις μαλακιες ? δεν υπηρχαν καν ψηφιακα. Δυστυχως. Το να πω οτι φταιει το ψηφιο για τις επιλογες των μαεστρων, τις μαλακιες των mastering μηχανικων, η το μικρο εξωφυλλο, διοτι ας κρατουσαν μεγαλες τις συσκευασιες στην τελικη, τι φταιει το cd, ας το κουμπωνανε στο κεντρο μεγαλυτερου εξωφυλου. Και αν θελεις να παιζει ολοκληρος ο δισκος, πετα το τηλεκοντρολ κατω απο το μπαλκονι. Και αν δε σου αρεσουν οι μετρονομοι, το quantize και το editing παρε ενα DAW hardware controller, αποσυνδεσε την οθονη του PC τελειως και δουλευε οπως παλια. Δεν ειναι ολα αυτα το φορματ, τo φορματ ειναι στην ουσια η ψηφιακη καταγραφη και αναπαραγωγη, και δεν μπορω να φανταστω σε τι εμποδιζει καποιον να κανει μουσικη η ψηφιακη καταγραφη. Ακομα και αν δεχθω οτι του φαινεται λιγο αχρωμη ηχητικα, παλι δεν μπορω να φανταστω τι τον εμποδιζει απο το να φτιαξει ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ με αυτη, ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ.

Εγώ θα τα πω γρήγορα και περιληπτικά. Περί σύνθεσης/arrangement: - Θα έβαζα ένα μικρό ambient fade-in στην εισαγωγή έτσι ώστε να μη σκάσει τόσο απότομα το πρώτο μέρος. - Θα έβαζα διαφορετική αρμονία στο ρεφρέν. Το παλιό καλό 6-7-1 παραείναι βαρετό, αναμενόμενο, και πολυπαιγμένο - ΕΚΤΟΣ αν κάνεις φτιάξεις μια πολύ ωραία μελωδική γραμμή με μια lead κιθάρα πχ. - Θα έκανα μια μικρή αρμονική διαφορά στο δεύτερο verse - Θα έβαζα ένα interlude/bridge/κάτι να σπάσει το verse/chorus/verse/chorus pattern. Περί μείξης: - Κατέβασέ τα όλα λίγο κάτω μη χτυπάνε κόκκινα - Ανέβασε το ταμπούρο κάπως γιατί κρύβεται πολύ, και ψάξε να δεις αν μπορείς να βάλεις rimshot - Δες αν μπορείς να παίξεις λίγο με compression σε όλα τα τύμπανα. Αν σε μπερδεύει ασ'το. - Βάλε EQ σε όλα τα όργανα και κόψε όλες τις χαμηλές συχνότητες εφόσον δεν χρειάζονται (πχ κάτω από 200-400Hz στην κιθάρα) ανάλογα πάντα και τα υπόλοιπα όργανα. ΑΦΤΑ στα γρήγορα γιατί δεν είχα άλλο χρόνο!

Τα δικα σου κριτήρια (ως πνευστού) σίγουρα ξεπερνούν τα δικά μου αλλά συμφωνώ με τον Νίκο, καθως ίσως εμείς έχουμε συνηθίσει να το ακούμε σαν το vst που σου παρέθεσε, ενώ το δικό σου π.χ. εκεί στο 2.50 θα μπορούσε να είναι ένα ημιτονοειδές συνθ. Βέβαια είναι και πολύ δύσκολο να αποδοθεί ενα sampled πνευστό με τις σωστές δυναμικές και την πρέπουσα χροιά στο πληκτρολόγιο.

Sorry αν έχω χάσει κάτι, αλλά το ποστ που κοουοτάρησα και το δικό μου απο κάτω δεν νομίζω ότι αφορούν το topic digital vs analog ή cd vs vinyl εν γένει. Ο @dimsonic λέει ότι κάποια αλμπουμς του ακούγονται καλύτερα σε βινύλιο. Εχει συμβεί και σε εμένα με άλμπουμς της εποχής των σπηλαίων και μπορώ να το καταλάβω. Οι υπόλοιποι λέτε ότι οι digital μορφές είναι ανώτερες ηχητικά του βινυλίου. Ναι οκ, ισχύει. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι αυτό το θέμα μας.

Στο ότι οι μεν προτείνουμε μία βιώσιμη προσέγγιση (για το παρόν και το μέλλον) ενώ οι δε προτείνουμε μία - επί της ουσίας - audiophile προσέγγιση, η οποία πάσχει από το σύνολο των προβλημάτων που ανέκαθεν είχαν οι audiophile προσεγγίσεις: α) αφορούν ελάχιστους, β) κοστίζουν τα κέρατα τους, γ) δημιουργούν σύμπλεγμα ανωτερότητας σε όσους τις ασπάζονται, δ) δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τη μουσική*, είναι απλά ένα μπόλιασμα μίας ψευδοτεχνολογικής παπάντζας για κάτι που δεν ενδιαφέρει κανέναν. * Προκαλώ οποιονδήποτε, χωρίς να ψάξει στη Google, να μου πει τέσσερα από τα άλμπουμ που κυκλοφόρησε η Sheffield Lab, την περίοδο που ΟΛΑ ήταν βινύλιο, αλλά οι audiophile φίλοι ΕΠΡΕΠΕ να βρουν με κάτι να τρώγονται και να αισθάνονται καλυτερότεροι (sic) από τους κοινούς θνητούς.

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν γράφω με τέτοιο gain. Το σωστό είναι να αναβοσβήνει πράσινο και να παρακολουθείς φυσικά και την ένταση εισόδου στο DAW. Με τέτοιο gain και η 4i4 δεν παρουσίαζε πρόβλημα (πέρα από την "κόπωση" που μετά από αρκετή ηχογράφηση άρχισε να κάνει τα παράσιτα στα μόνιτορ) Απλά το ανακάλυψα τυχαία ΚΑΙ το θέμα των επανεκκινήσεων και έπρεπε να ξεμπερδεύω με αυτό. Πιθανότατα τα δύο προβλήματα είχαν κοινό παρανομαστή. Κάτι δεν λειτουργούσε σωστά εν ολίγοις στη κάρτα.

Με βάση αυτό το post, δεν καταλαβαίνω καν την ύπαρξη αυτού του debate. Όσοι ισχυρίζονται ότι το βινύλιο απαιτεί μεγάλες ηχητικές εκπτώσεις έχουν δίκιο. Όσοι επίσης ισχυρίζονται ότι κάποιες εκδόσεις βινυλίου σε άλμπουμ πριν το 80 δεν ξεπεράστηκαν ποτέ, έχουν επίσης δίκιο. Κατά κανόνα, τα πολύ γνωστά άλμπουμ τα οποία μπορεί να έχουν γίνει από 10 remixes & remasters, έχουν αρκετές πιθανότητες να μην υποφέρουν από αυτό το πρόβλημα. Από την άλλη, κι εγώ έχω τρανταχτά παραδείγματα άλμπουμ που ενώ ακούγονται φοβερά στην έκδοση του βινιλίου τους, ακούγονται χάλια στα cd. Πιο γνωστό όλων θα αναφέρω το Paranoid των Sabbath, όπου η αρχική mono έκδοση που έχω με όλες τις εκπτώσεις που έχει, ακούγεται εκπληκτική σε σχέση με τα τζιτζίκια του cd, που όταν τα πρωτοάκουσα με σόκαραν. Λυπάμαι πραγματικά αυτούς που έχουν ακούσει το συγκεκριμένο άλμπουμ μόνο από το cd. Πριν κάποια χρόνια όμως αγόρασα σε βινύλιο και το Mezzanine των Massive Attack και φυσικά ακουγόταν παααααααρα πολύ χειρότερο απ' την ψηφιακή του μορφή, σχεδόν αστείο. Με όλα τα μειονεκτήματα που αναφέρονται εδώ για το συγκεκριμένο μέσο. Αυτό όμως είναι εύκολα αντιληπτό και εξηγήσιμο το γιατί συμβαίνει, μιας και ισχύουν τα όσα προαναφέρθηκαν για τα ελλατώματα του βινυλίου. Το αντίθετο όμως; Γιατί ένα "απωλεστικό" μέσο που απαιτεί ιδιαίτερο mastering να ακούγεται καλύτερα από το cd του? Δεν έχω απάντηση, μόνο μια θεωρία: Ότι οι αρχικές μίξεις των παλιών άλμπουμς λάμβαναν υπόψιν τις απώλειες και έκαναν compensate τονίζοντας συγκεκριμένες περιοχές ιδιαίτερα στα υψηλομεσαία. Όταν αυτές οι ηχογραφήσεις πέρασαν σε cd, το mastering ίσως να έγινε πιο flat, ξαφνικά βγήκε όλο αυτό το "κρυμμένο" high end στις υψηλές συχνότητες και άλλαξε η αντιληπτή ισορροπία της αρχικής μίξης. Ίσως και να πατήθηκε και λίγο παραπάνω στο master για να γίνει πιο μοντέρνο, που και αυτό επίσης αν συνέβη σίγουρα συνετέλεσε. 'Οπως είπα, είναι απλά μια θεωρία μου που προσπαθεί όμως να εξηγήσει ένα υπαρκτό φαινόμενο. Το να ισχυρίζονται κάποιοι ότι αυτό το φαινόμενο δεν υπάρχει, δεν μπορώ να το δεχτώ γιατί αντιβαίνει αυτό που ξεκάθαρα ακούω. Το να προσπαθήσουν επίσης να πουν ότι το cd αντιπροσωπεύει τον ήχο έτσι όπως θα τον ήθελε να ακούγεται η μπάντα, είναι απλά λάθος. Καμιά μπάντα δεν θέλει να ακούγεται έτσι. Aπό την άλλη όταν έρθει κάποιος να μου πει ότι αγόρασε σε βινύλιο ένα άλμπουν του 2023, απλά θα μειδιάσω. Προφανώς και θα ακούγεται χειρότερα. Ο λόγος που ακόμη υπάρχουν αυτά το φυσικά μέσα είναι γιατί μπορούν να μεταφέρουν έναν καλλιτέχνη από το σύμπαν που βρίσκεται η καλλιτεχνική δημιουργία, σε έναν ωκεανό στον οποίο βρίσκονται τα βινύλια, με περισσότερες έτσι πιθανότητες να σε ανακαλύψει ένα κοινό συλλεκτών. Πάντως και οι μεν και ο δε έχετε δίκιο. What's the fuss?

Χρονιά Πολλά, ψηφιακά και αναλογικά με υγεία και πολλή ΑΙ. NOIZ 2.0 AI

Δεν παλεύεσε....?

μ αρέσουν και μένα οι μπόσσες και οι μπόσικες... το τρομπόνιον όντως έχει μια άποψη που δεν με ενόχλησε αν και λατρεύω τα γλυκά υψιλόσυχνα φόρτε σε αυτό όταν υπάρχουν... το φλάουτο όμως Αλή μου και τρις αλί μου... σόρυ αλλά μου χάλασε το όλον σαν αίσθηση και όχι ορέ δεν σε πιστεύω ότι δεν μπορούσες να βρεις ένα αν όχι πιο φυσικό τουλάχιστον λιγότερο "πλαστικό" και λίγο πιο "υγρό"... ? YΓ... αυτός γενικά "κάθεται" καλούτσικα και είναι και free... ρίχτου μια ματιά μπορεί να σε εξυπηρετήσει κάπου στο μέλλον... https://www.fluffyaudio.com/shop/simple-flute/

Αγαπητέ μου και φίλτατε Νέκκονα. Κατ' αρχήν ... στέκεται αυτό που έγραψες. Κατά δεύτερο λόγο, είναι πολύ λιτό. Κάποιες σκόρπιες σκέψεις που ίσως σε βοηθήσουν ... - Σταμάτα να συγκρίνεις. Τι θα πει "δεν έχει σχέση ηχητικά και ποιοτικά με αυτά που ανεβαίνουν ..." Να μην σε νοιάζει καθόλου αυτό. - Προσωπικά, στα π@π@ρια μου για το mixing και mastering, δεν είμαι ηχολήπτης ή μηχανικός ήχου. - Σταμάτα να ακούς τους Youtube-άδες κιθαρίστες, και ξεκίνα να ακούς μου-σι-κή, συνθέσεις δηλαδή, κομμάτια (δεν είπα ότι δεν ακούς ήδη, απλά οι παραπάνω κιθαρίστες σε επηρεάζουν περισσότερο από όσο θα έπρεπε νομίζω). - Έχεις πολύ καλά στοιχεία, δυναμικές, προσπάθεια αλλαγής mood, κάνεις παραπάνω από τα αναμενόμενα πράγματα με τα τρία ακκόρντα, αλλά ... - ... Κανείς δεν μπορεί να σου πει "βάλε αυτό μετά από το άλλο, και πρόσθεσε και κάτι τέτοιο". Όταν συνειδητοποιήσεις ότι πας να συνθέσεις, θα λειτουργήσεις από μόνος σου αλλιώς. Θα προσπαθήσεις να "ξαπλώσεις τις μελωδίες σου σε διαφορετικά κρεβάτια" και όχι όλες στο ίδιο. Στριμώχνονται. - Οι μελωδικές σου ιδέες είναι αξιοπρόσεκτες, αρμονικά όμως ... αδικούνται (τα κρεβάτια που έλεγα). - Δεν "έχεις" ακόμα την δομή ενός κομματιού (από ότι ακούω εδώ και μόνο κρίνω). Άσχετα με το αν είναι instrumental ή όχι, κάθε κομμάτι έχει μια βασική δομή, που εδώ λείπει. - Δεν χρειάζεται να γράφεις jazz, για να έχεις και να χρησιμοποιείς κάποιες γνώσεις. Προσπάθησε να τις αποκτήσεις αν δεν τις έχεις. - Το φραζάρισμά σου, με προδιαθέτει για ωραία πράγματα, ξεκλείδωσέ τα, και βάλ' τα να δουλέψουν. - Δεν ξέρω το επίπεδό σου, για να σου πω περισσότερα. Μπορεί να έχεις περισσότερα εργαλεία που δεν χρησιμοποιείς, μπορεί και όχι. Η προσπάθεια πάντως είναι αρκετά καλή.

Πολύχρονος Νικόλα @npap.

Χρόνια πολλά Npap, με υγεία.

Χρονια πολλα npap

Το 1970 φτιαχνανε και μαστερ για να βγαλουν cd ε? Καλό

Φοβεροοοό Μάνο! Τίποτα άλλο. Υ.Γ. Πάλι καλά που δεν έτρωγα, γιατί στο 1:51 θα είχε γίνει ζημιά.

οι δίσκοι έχουν άλλη γοητεία. πρώτα πρώτα έχουν μεγαλύτερη σύνδεση με μένα από όσο τα όποια ψηφιακά. Περισσότερα χρόνια. Ιδίως χρόνια όταν ΔΕΝ υπήρχε καμιά εναλλακτική λύση. Όπως και το μαγνητόφωνο ήταν η μόνη λύση αντιγραφής και η κασέτα η μόνη λύση αντιγραφής σε φορητό μέσο. Δεύτερον είναι άλλη διαδικασία. Κάθεσαι και ακούς και δεν σηκώνεσαι. Τρίτον βλέπεις να γυρίζει, ακολουθείς το αυλάκι, ξέρεις με την εικόνα το αυλάκι τι περιέχει, γενικά η ακρόαση έχει μέθεξη. Τέταρτον μυρίζει. Όχι απλώς μυρίζει. Μυρίζει υπέροχα. Πέμπτον είναι μεγάλο, έχει εξώφυλλα χορταστικά κλπ κλπ Χάλια ήχο, το έχουμε πει, είναι μια χιλιομασημένη άνοστη τσίχλα που αναμασούν οι άσχετοι. Σε ένα απλώς decent πικαπ ο ήχος είναι ουσιαστικά ίδιος. Φίλοι που έχουν έρθει σπίτι δεν καταλαβαίνουν πότε βάζω δίσκο και πότε βάζω cd. Σε καλό πικαπ, δυσκολεύονται και οι σχετικοί.

Ότι είχα γράψει την πρώτη φορά που το είχες ανεβάσει.

Αφιερωμένο στον Φωτάρα @cigaret13, που έχει κάτι χρόνια να μπει.

Χρωστάω στον Κώστα απάντηση επ αυτού. Λοιπόν, disclaimer μιλάμε μόνο για δίσκους που ηχογραφήθηκαν εκτυπώθηκαν προ της εποχής του cd ακόμα και κάποια χρόνια μετά την εμφάνισή του. Δηλαδή από ύπαρξης δίσκων έως ας πούμε 1990, αν και προσωπικά για μένα με ενδιαφέρει η περίοδος 1955 έως 1980κάτι ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ. Ως γνωστόν από το master disc βγαίνουν stampers που είναι αυτά που θα πρεσαριστούν για να βγούν οι δίσκοι βινυλίου. Απο ένα stamper συνήθως βγαίνουν έως 1500 κομμάτια, σπανίως παραπάνω, καθώς από εκεί και πέρα αρχίζει η φθορά και η μείωση της ποιότητας. Υπολογίστε έναν δίσκο που κυκλοφόρησε σε 50 χώρες σε εκατομύρια αντίτυπα για να δείτε πόσες φορές από το μαστερ βγήκανε stampers, όταν το μάστερ θεωρείται για μεγάλα ονόματα holy grail και δεν βγαίνει απο το στούντιο, απλώς μπορεί να βγούν 2ης γενιάς ή τριτης ταινίες, που αντίστοιχα μπορεί να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες, να παιχτούν σε διάφορα μαγνητόφωνα (έστω καλιμπραρισμένα-αλλά διαφορετικά), με την πάροδο του χρόνου να πρέπει να ψηθούν οι παλιές ταινίες κοκ. Είναι καταγεγραμμένες απόψεις περί γηρατειάς ταινιών μετά από 30 και 40 χρόνια σημαντικών δίσκων κάτι που μας λέει ότι όπως και να το κάνουμε όταν παίχτηκε για πρώτη φορά αλλιώς ακούστηκε από το όταν ψηθεί και ξαναπαιχτεί ν φορές και περαστεί από πόσα capstans. Αν κάποιος ανατρέξει στο discogs ή σε φόρα που ασχολούνται με το θέμα θα δει ότι σχεδόν στο 95% οι πρώτες εκδόσεις, ας πούμε αυτές που βγήκαν από το πρώτο ή έστω πρώτα stampers είναι οι καλύτερες, τουλάχιστον είναι όσο πιό κοντά γίνεται στο πρωτότυπο και αυτό που ενέκρινε ο καλλιτέχνης. Πως τις βρίσκει κανείς? Αναζητώντας τους κωδικούς που είναι τυπωμένοι επάνω και φυσικά σε αγορά μτχ. Στην συνέχεια με την πάροδο των χρόνων, πολλές φορές γίνανε ανατυπώσεις, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο απο τι μέσον έγιναν, ταινία, μήτρα, stamper. Όταν βγήκαν τα cd με την χαρά που είναι το μέσον των μέσων, τον πρώτο καιρό ιδίως, μετέφεραν σε cd από ό,τι μέσον βρίσκανε. Σε πολλές περιπτώσεις (έχω τουλάχιστον 2 cd που θυμάμαι τώρα όταν ήταν out of print για την δημιουργία του cd χρησιμοποιήθηκε ψηφιοποιημένο βινύλιο. Αυτό το καταλαβαίνεις ιδίως στα πρώτα αυλάκια από το pre echo. Μη μου πει κανείς ότι έχει και η ταινία pre echo, ναι έχει, αλλά το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί για το pre echo είναι στάνταρ για περιστροφή 33 1/3 στροφών και είναι τέτοιο. Εχω πάρα πολλά cd που στη βιασύνη μου να αντικαταστήσω βινύλια, διαπίστωσα ότι ήταν ηχητικά χειρότερα, και σήμερα καταλήγω να ακούω τα παλιά βινύλια. Με την πάροδο των χρόνων, πολλοί παραγωγοί και εταιρείες έκαναν επανεκδόσεις με remix, remaster κλπ. Όλα αυτά μπορεί υπό κάποιο απόλυτο πρίσμα να είναι ευεργετικά ηχητικά, αλλά στην πράξη όχι πάντα. Στο remix κάνεις ό,τι θες. Είναι ξεκάθαρο. Θα μου πεις αν ο μουσικός εγκρίνει, εσένα τι σε κόφτει? Αν (λέμε ΑΝ) σε ενδιαφέρει η αρχική μορφή ενός έργου τότε σε ενοχλεί η διαφορά. Πχ dsotm 30ετίας, remix, remaster James Guthrie. Με έγκριση των floyd. Αφ ενός σε ξενίζει όταν το ακούς, απο μνήμης και μόνο. Εχει διαφορετικά πράγματα. Αφ ετέρου δίπλα σε ΕΛΛΗΝΙΚΟ βινύλιο πρώτης γενιάς είναι για κλάματα. Θα μου πεις super audio και DSD, ωραίο άκουσμα ...αλλά ΑΝ δεν έχεις ακούσει το παλιό. Αλλα παραδείγματα πρόσφατα? το έχω ξαναπεί (και πολλοί που δεν τους νοιάζει - αγγίζει το θέμα γέλαγαν) το all things must pass. Και ο Harrison και οι κληρονόμοι του το 2000 και το 2022 προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να διώξουν το wall of sound που έβαλε ο Spector. Γούστο τους και δικαίωμά τους. Σήμερα όλες οι πλατφόρμες διαθέτουν τις εκδόσεις αυτές τουλάχιστον, ενω η αρχική του 1970 δεν υπάρχει απλώς πουθενά. Είχα την τύχη και αγόρασα μια near mint πρώτης γενιάς και όταν την ακούω μου πέφτει το σαγόνι. Εχει wall of sound, αλλά θεωρώ το 1970 έτσι θέλανε, μπορεί κάποιοι να το θέλουν έτσι. Θα δεχτώ ότι κάπου κάποια πράγματα με remix γίνανε καλύτερα, πάλι εφ όσον το θες. Πχ τα remix 50ετίας των beatles όπου διορθώθηκε στερεοφωνική εικόνα και περιορισμοί των 4κάναλων κλπ είναι εξαιρετικά στην ακρόαση, αλλά κάποιοι θέλουν αρχικές εκδόσεις. Εγώ? και τις δυο. Μη με ρωτάτε ποσες κόπιες beatles έχω... Είναι γνωστοί σε μένα οι περιορισμοί του βινυλίου ηχητικά, οπότε κάντε μου τη χάρη και μη βαράτε ανοιχτές πόρτες. Είναι υποδεέστερο μέσον. Το ξέρω πριν απο σας. Ακούω βινύλιο από το 1960..... Αλλά δεν με ενδιαφέρει ένα καλύτερο μέσον όταν η πρωτότυπη μουσική πάνω του είναι ήδη αλλοιωμένη. Πείτε μου δεν μπορούμε να αγοράζουμε μτχ. ΟΚ. Εγω το κάνω. Θέλω όσο πιό ορίτζιναλ γίνεται. Πείτε μου τα σύγχρονα βινύλια είναι αντίγραφα από ψηφιακά ΟΚ. Αγοράζω και τέτοια επειδή μου αρέσει το εξώφυλλο (μεγάλο), η αίσθησή του, ο ψυχαναγκασμός του, επειδή έχω ζήσει έτσι μια ζωή. (Για τα σύγχρονα λέμε). Πείτε μου δεν έχω δισκοθήκη του 1970. ΟΚ. Εγώ που το 90% της είναι από τότε, τί να κάνω? να πάω να αγοράσω χειρότερα cd? Σας λέω το έχω κάνει και αισθάνθηκα οτι πέταξα λεφτά. Και μιλάμε για γιαπώνζικα, mini sleeve replicas, direct metal mastering και δε συμμαζεύεται. Όσο υποδεέστερο μέσο και να είναι με τα χρόνια βελτιώθηκε σε πολλά σημεία. Παλιά τα πικάπ παίζανε με 5 γραμμάρια και κάνανε ειδικό master κόβωντας μπάσα για μην πηδάνε οι βελόνες. Αυτό στα τέλη του 70 και αρχές 80 ήδη είχε ξεπεραστεί κατα πολύ. Βγαίνανε ήδη δίσκοι σε μικρότερη διάρκεια ή διπλοί και οι κεφαλές και βραχίονες είχαν περισσότερες δυνατότητες tracking. Πολλές φορές και εγώ ο ίδιος ξεχνιέμαι και δεν νοιάζομαι καν να καταλάβω τι έβαλα να ακούσω. Βινύλιο η cd. Οι φίλοι μου πέταξαν τα βινύλιά τους γιατί είχαν πικαπ των 100 ευρώ και εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι έχει ...σκρατς. Όταν έρχονται σπίτι δεν καταλαβαίνουν ότι παίζει βινύλιο. Και ρωτάνε, μα πως? Δείτε στο παρακάτω λινκ τις δυναμικές περιοχές γνωστών δίσκων. Θα δείτε ότι παρά την ανωτερότητα του cd με σχεδόν 100 db έναντι 60, στην πλειοψηφία οι ψηφιακές εγγραφές έχουν μικρότερη δυναμική περιοχή, ενώ ένα βινύλιο πολλές φορές παραπάνω. Και 1-2 db δεν είναι καθόλου λίγο πράγμα. https://dr.loudness-war.info/ https://dr.loudness-war.info/album/list/1/dr-max/desc?artist=&album=vinyl Νομίζω θα σταματήσω εδώ το σεντονάκι. Ιτς α φρη κάντρη, ο καθένας όπως βολεύεται. καταλήγω άλλο τα daws και τα μαγνητόφωνα. Σήμερα το θέμα αυτό έχει λήξει υπέρ των πρώτων. Εγω super ηχολήπτης, μόνο ψηφιακά. Αλλωστε δεν με έπαιρνε ποτέ οικονομικά. Και οι ψηφιακές ηχογραφήσεις και τα cd καλά είναι. Η μισή μου δισκοθήκη cd είναι, αλλά και κασέτες, και μονοφωνικές ταινίες, και dat και minidisk είναι και Dcc ακόμα....Η ένστασή μου είναι ξεκάθαρη και ΟΝΟ ΟΝΟ ΙΤΟ. (Ατιμη Γιόκο τι μας κάνεις) Γιατί ένας άνθρωπος (που έστω για χόμπυ) ηχογραφεί με daw ... αγοράζει και ακούει βινύλια....., επειδή έτσι μας αρέσει και επειδή (για όλα τα ανωτέρω και άλλα που βαριέμαι ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ να προσπαθώ να θυμηθώ για να πείσω ανθρώπους που είχαν κάποτε γραμμόφωνα και μετά πήραν σιντιέρα, για το ένα ή το άλλο. Αν θέλει όποιος θέλει (ήδη έγινε) ας με νομίζει ημιμαθή (λες και εδώ είναι όλοι Bob Ludwig που παρεμπιπτόντως αποσύρθηκε προχτές σε βαθειά γεράματα). Πέρασα σχεδόν δυο δεκαετίες μαλώνοντας και πείθοντας παθιασμένους ακροατές για την ανωτερότητα του χ έναντι του ψ. (και του ψ έναντι του χ - Δεν φοράω παρωπίδες). Αλλά, δεν γουστάρω να το κάνω ξανά, παραπάνω απ αυτό για κάνεναν και για κανένα νοιζ.

Χαιρετώ τους αγαπητούς συμφορουμίτες. Ηχογράφησα κάποιες ιδέες και τις έκανα ένα κομματάκι (sic). Μου αρέσουν κάποιες στιγμές (η διάρκεια είναι 3 λεπτά γιατί είναι γραμμένο σε 3 ακόρντα, πόσο παραπάνω να πάει), αλλά ηχητικά και ποιοτικά δεν έχει καμία σχέση με όσα ανεβαίνουν στο Music. Θα ήθελα προτάσεις τόσο για το μουσικό-συνθετικό κομμάτι όσο και για το ηχητικό. Δηλαδή οκ, έγινε αυτή η ηχογράφηση, ποιο θα ήταν το επόμενο βήμα για ένα καλύτερο αποτέλεσμα ηχητικά; Επίσης, αν ήταν δικό σας κομμάτι τι θα προσθετατε από μουσικής άποψης; Κάθε γνώμη ευπρόσδεκτη! Υπόψην: 1) Έχω μινιμαλιστικό εξοπλισμό, ούτε καν studio monitors, άρα δεν έχω ακούσει ακόμα το κομμάτι σωστά. 2) Δεν έχω ιδέα από mixing, mastering, cubase και αυτά τα μπλιμπλίκια που παίζετε στα δάχτυλα εσείς οι νεολαίοι ? 3) Οι γνώσεις μου στη μουσική είναι περιορισμένες, δε μπορώ να γράψω jazz ακόμα ? Ευχαριστώ! Nekkon - The Crazy Scientist.mp3

Είσαι τρελός βέβαια. Απλά το beer-condition μου κατέβασε 5 πόντους την ζιέστα κι έρχομαι σιγά σιγά στα ίσα μου. Αλλά θέλει αυτοσυγκράτηση, γιατί αν το αφήσω πολλή ώρα ανοιχτό, θα παγώσω, και θα ξυπνήσω με πονοκέφαλο αύριο. Το θέμα είναι ότι ακούω φωνές απ' το ψυγείο. "Στράτο", "Στράτο", λέω κι εγώ ποιος π#$στης είναι νυχτιάτικα. Με φωνάζει ο κράσος ο παγωμένος. Του είπα να περιμένει μέχρι να φάω. Για να δούμε ....

Κοιμήθηκαν από της 11 οι υπόλοιποι.Πες μου τώρα εσύ πως θα πάει μπροστά αυτή η χώρα. Το επόμενο που θα γράψω,θα το στείλω στον Νpap για mastering. Να δείτε πως συναντιούνται 2 κόσμοι, να δείτε πως δημιουργείτε ένα αριστούργημα, να δείτε μπινελίκια που θα μου πεί όταν του πώ πως δέν έχω μία.

Να σε ρωτήσω, δεν παίζει να αντικαταστήσεις το φλάουτο με alto sax ή τρομπέτα?

Γι αυτό με ερωτεύονται όλες?,γιατί είμαι βρώμικος.Ενοχλώ? Μην το επιχειρήσετε συνδιαστικά,κάποτε βρήκα το mambo Νo5 σε 12" στην δισκοθήκη μου και βγήκα έξω να δώ το όνομα στο κουδούνι της πόρτας. 2 φορές.

Ειμαστε 1013!!! προσθεσε και εμενα!!!

Βγήκα για τσιγάρο και είδα αυτό στην είσοδο μου

I'm on the move

Καλέ και εγώ παίρνω από κανένα -δυο

σήμερα η βινυλιότσαρκα γίνεται μόνο στο public ή στην Ολλανδία στο Kroese. Στην πρώτη περίπτωση μπαίνω και αγοράζω μόνο αν έχει κάτι που να είναι ευκαιρία. Αν δεν βρώ φεύγω. Στην δεύτερη πηγαίνω με σκοπό να ξοδέψω ένα χ μπατζετ.

Εγώ τα έχω κάνει και τα 6, ευτυχώς όχι την ίδια εβδομάδα. Δεν είσαι μόνος, μην ανησυχείς.

Ξεκινάω λέγοντας πως μου άρεσε το πόνημα κ το παίξιμο αλλά... Υπάρχει ένα βιβλίο, το Τάδε Έφη Φιουζιος. Η Έφη Φιουζιος λοιπόν σου είπε ο,τι χρειάζεται να ξέρεις. Διάβασε το κ ξαναδιάβασε το. Εμένα μου έμεινε το σταματά ν'ακους γιουτιουμπ. Το βγάζεις πάρα πολύ Νεκκωνα μου. Επηρεάζεσαι πάρα πολύ από αυτά που βλέπεις κ ακούς Έχεις παίξιμο να μπορείς να κάνεις πράγματα. Άρχισε να τα κάνεις. Δημιουργικά εννοώ. Μάθε το μαραφετι daw που χρησιμοποιείς κ το τι μπορεί να σου προσφέρει, δηλαδή τα πάντα. Δε μιλάω σαν μίξη. Κ εδώ συμφωνώ με την Έφη. Σκαρωνε μικρά κομματάκια. Κορντ προγκρεσιονς κ μελωδίες πάνω από αυτά. Όχι ο,τι σου κατέβει. Πως να γράφεις μελωδίες με chord tones εκεί που πρέπει. Η κιθάρα θα είναι η φωνή σου γιατί αυτό το όργανο έχεις, αλλά δε θα παίζεις κιθαριστικά. Μάθε πώς να εξελίσσεις ένα θέμα. Πως να δημιουργείς αντίθεση. Είτε με δυναμικές, είτε με Ρυθμό, είτε με άλλη αρμονία, είτε με άλλη πυκνότητα στις νότες, είτε με διαφορετική κίνηση κ σχήματα στις μελωδίες σου. Να φτιάχνεις δηλαδή ένα προσχέδιο ενός κομματιού, που κ Μιντι να το δίνεις να το ακούει κάποιος, να είναι ευδιάκριτα τα εργαλεία τραγουδοποιίας που χρησιμοποίησες Κάνε αυτό για ένα χρόνο. Μη σε νοιάζει το κιθαριστικο . Εξ άλλου συμβαίνουν τρια πράγματα. Είσαι αρκετά καλύτερος κιθαριστικά απ'ότι ως "τραγουδοποιός". Δεύτερον έχεις εξαιρετικό δάσκαλο, οπότε τα της κιθάρας θα στα πει αυτός καλύτερα. Τέλος όταν έχεις καλύτερο υλικό που έχεις γράψει μόνος σου, εσύ, ο ίδιος κιθαρίστας θα παίζεις πολύ καλύτερα από πάνω (φυσικά κ η καλύτερη αντίληψη συνθετικά θα σε κάνει ακόμα καλύτερο κιθαρίστα) Το εγώ κιθαρίστας είμαι, δε θέλω να μάθω να γράφω, δεν υπάρχει πουθενά (εκτός ίσως από τον κλασσικό χώρο). Είναι ένας καθρέφτης που κοιτάμε όλο αυτό κ το είδωλο είναι το που πραγματικά βρισκόμαστε. Τώρα.... στο κομμάτι. Είναι πολύ καλύτερο από το πώς το περιγράφεις ? Έχει δυο σημεία που είναι keeper. Το αρχικό θέμα αν το δουλέψεις κ το προσεγγίσεις αλλιως (πχ η πρώτη νότα παιγμένη κ οι επαναλήψεις με delay αντί για πενιές) κ οι δισολιες? Τα lead δεν έχουν τόσο ενδιαφέρον κ δεν ευθύνεται το παίξιμο γι'αυτο. Κάνε κάτι με την αρμονία εκεί. Ας είναι κάτι απλό. Αν δε θες ν'αλλαξεις κλειδί, καν'το να εστιάζει σε άλλο ακορντο από το ίδιο κλειδί κ να μένει εκεί περισσότερο. Ν'ακουστει αυτό που παίζεις άλλο mode κ τόνισε το. Άλλαζε ακκορντο όχι... λειτουργικά, αλλά όταν θες ν'αλλαξει το μοουντ (έχεις 7, άντε 6 σε κάθε κλειδί). Αυτά είναι εύκολες διορθώσεις. Αν μπεις στο τριπακι να κάνεις αυτό που περιγράφω στην αρχή μόνος σου θα έχεις τη δυνατότητα να το μεταμορφώσεις πολύ καλύτερα σε λίγο καιρό . Σόρρυ για το σεντόνι. Ειδικά από τη στιγμή που το κομμάτι είχε καλές στιγμές κ το παίξιμο ήταν άψογο. Απλά επειδή σε πάω κ επειδή έχεις πολλά καλά αλλά νιώθω πως εστιάζεις λάθος, ήθελα να τα πω. Φυσικά κ τα έχουμε πάθει όλοι αυτά που λέω. Κ χάσαμε πολύ χρόνο νομίζοντας πως μόνο το παίξιμο βελτιώνει το παίξιμο ?

Μια χαρά στέκεται η προσπάθεια. Απλά επειδή έχουμε 2023 και γράφεις instrumentals, κάτι θα πρέπει να υπάρχει σαν καλλιτεχνική πρόταση που θα το πάει στο επόμενο level. Αν σε ενδιαφέρει φυσικά κάτι τέτοιο. Αλλιώς ακούγεται απλά σαν δοκιμή. Δεν έχει σημασία αν ξέρεις μία ή είκοσι κλίμακες ή αν μπορείς να παίξεις σόλο πάνω από πολυρυθμικά patterns. Υπάρχουν άπειροι μουσικοί που κατέχουν αυτές τις τεχνικές ικανότητες και παρόλα αυτά παραμένουν αδιάφοροι. Και ο λόγος που πραραμένουν αδιάφοροι είναι πάνω κάτω ο ίδιος. Δεν μπορείς να ακούσεις την ψυχή και την προσωπική έκφραση. Μια επίδειξη δυνατοτήτων, όσο καταπληκτικές και να είναι αυτές, από μόνη της δε θα συγκινίσει παραπάνω από το επίπεδο παρακολούθησης παράστασης τσίρκου. Οπότε η πρότασή μου είναι: άκου μουσική, δες συναυλίες, διάβασε κάποιο βιβλίο, πήγαινε θέατρο και σινεμά, εμπνεύσου και κάτσε να γράψεις έχοντας πραγματικό λόγο να το κάνεις.

Σε ωραίο σχολείο πηγές βλέπω....το ποντίκι του ουρανού χρήσιμο πουλί... Την Τετάρτη 9/10/63 τι σας έβαλαν να γράψετε; "Ο κομμουνισμός είναι δημοκρατικό πολίτευμα;"

Μια χαρά νέκκων. Εγώ νομίζω ότι με μερικές ενορχηστρωτικές προσθήκες/αλλαγές θα άλλαζε αρκετά. - Όταν μπαίνει το κράντσυ παουερκορντο, θα μπορούσε να μπει παρέα και η σολο λιντ. - Όταν υπάρχουν επαναλαμβανόμενα μοτίβα στις μελωδίες, κι αφού οι κιθάρες είναι "μαζί" με τον κορμό τον υπόλοιπο στη μίξη (σε στάθμες και ισορροπία εννοώ) μπορείς να ντουμπλάρεις τις δεύτερες φορές με κάποιο όργανο στην οκτάβα πάνω. Αλλιώς, μπορείς να βγάλεις τα μελωδικά λίγο πιο μπροστά, αλλά ταυτόχρονα να είναι παιγμένα λίγο πιο ελεύθερα. Από εκεί και πέρα, είναι και η προσωπική πορεία του καθενός. Υπάρχουν ιδεες που δε φεύγουν ποτέ, και τις παλεύεις μια ζωή. Τους αλλάζεις το ένα, αλλάζεις το άλλο, αναδιατυπώνεις, ξηλώνεις, ράβεις. Το σημαντικό είναι να γράφεις, ώστε να συμβαίνει αυτό. Καλορίζικος, γράφε συνέχεια και θα φτιάχνει μόνο του.

Για παράδειγμα, workstations με audio tracks ήταν τα Fantom-X και Fantom-G.

Πολύ καλο το κομμάτι. Έχεις ρίξει ωραίες μελωδίες μέσα, κάπου με περισσότερη επιτυχία και κάπου με λιγότερη. Κοινός παρονομαστής η επιτυχία, βεβαίως βεβαίως. Ακούγοντάς το, σα να είναι ένα βιαστικό ποτ-πουρι, ένα "τρέιλερ" ενός μουσικού έργου. Δεν έχει τυπική δομή, όχι ότι αυτό είναι πρόβλημα για μένα. Θα έπρεπε να αναπτύξεις περισσότερο κάθε θεμα, και σε κάποια σημεία να ήταν ομαλοτερες οι αλλαγές. Ηχητικά δεν πω πολλά διότι το άκουσα από το κινητό. Σίγουρα τα τύμπανα είναι χαμηλά και οι κιθάρες πολύ ψηλά, ειδικά από τη μέση και μετά. Διάβασε προσεκτικά όσα γράφει ο Στράτος. Το σημαντικό είναι να συνεχίσεις να γράφεις και κάθε φορά να βελτιώνεις τους τομείς που υστερούσε το προηγούμενο κομμάτι. Έτσι έρχεται η πρόοδος, συνθετικά και ηχητικά. Το καλό θα γίνει καλύτερο.

Απ'ότι θυμάμαι η Yamaha ποτέ δεν πρόσφερε πολυκάναλο audio recorder στα workstations της, είχε μόνο ένα 16-track sequencer. Απ'ότι ξέρω μόνο τo Korg Nautilus διαθέτει 16-track sequencer και 16-track audio recorder. Το Montage έχει ενσωματωμένο ένα 6-channel In/32-channel Out USB audio interface για ηχογραφήσεις κατευθείαν σε ένα PC ή Mac. Επίσης το Montage (όπως και το MODX) μπορεί να ηχογραφήσει αυτά που παίζουμε σαν ένα stereo wav αρχείο κατευθείαν σε κάποιο USB φλασάκι, η δε ηχογράφηση μπορεί να διαρκέσει ως και 74 λεπτά. Καθόλου άσχημα θα έλεγα, αν συνυπολογίσουμε μάλιστα ότι μπορούμε να συνδέσουμε στο synth και οποιοδήποτε άλλο όργανο ή mic, να το περάσουμε από τα εφέ του και να το ηχογραφήσουμε κι αυτό στο USB φλασάκι με όλα τα υπόλοιπα (sequencer, arpegios, motion sequencer κλπ κλπ). Δεν διαθέτει λοιπόν κάποιο audio multitrack recorder, αλλά έχει stereo recorder το οποίο μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να είναι και το μόνο που χρειάζεσαι, αν φτιάχνεις ολοκληρωμένα electronic κομμάτια με το step sequencer του. Αν σε πειράζει πια τόσο πολύ να ανοίγεις το PC για multitrack recording, υπάρχουν και dedicated hardware multitrack recorders από Mackie, Zoom, Tascam κλπ. Είχα για κάποια χρόνια στο παλιό μου setup ένα Tascam DP32 SD και έκανε μια χαρά τη δουλειά, εύκολα, γρήγορα και χωρίς να αγγίξεις το PC. Για την ενσωμάτωση ενός sampler το βλέπω χλωμό, αφού πλέον οποιοσδήποτε με ένα PC σαμπλάρει ότι θέλει, το κόβει/ράβει όπως θέλει και το περνάει στην RAM των Montage/MODX έτοιμο προς παίξιμο. Κι όσο για την "εγκατάλειψη" του ονόματος Motif και την κυκλοφορία του Montage, αυτό έγινε μόνο στα χαρτιά, γιατί στην ουσία το Montage είναι ένα υπερτούμπανο Motif με πολλά έξτρα. H καρδιά του Motif XF χτυπάει και στο Montage, αφού διαθέτει και αυτό την ίδια 8-element AWM2 engine, αλλά αρκετά πιο "τούμπανη" και πολύ ανανεωμένη, αφού πέταξε έξω μετά από δεκαετίες τα voices (patches στα άλλα synths) και ξαναέχτισε το όλο σύστημα γύρω από τα Performances (Combis στα άλλα synths), το synth δηλαδή δουλεύει μόνιμα σε 16-part multitimbral/performance mode. To φοβερό δε είναι ότι τα parts (που είναι στην ουσία τα παλιά voices/patches) που αποτελούν ένα performance είναι εντελώς ανεξάρτητα σε κάθε performance, και έτσι αν αλλάξεις, πειράξεις ή σβήσεις το X part από ένα performance, τα υπόλοιπα performances δεν επηρεάζονται. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι τρελή μαγκιά έχει κάνει η Yamaha εδώ, εγώ το πήρα χαμπάρι στην πράξη μετά από μήνες, κι ας το είχα διαβάσει σε κάποιο review. Σε οποιοδήποτε άλλο multitimbral synth χρησιμοποιούμε διάφορα patches/ήχους για να φτιάξουμε έναν multisound/compi/performance ήχο. Αν κάνουμε edit σε κάποιο από αυτά τα patches ή σβήσουμε κάποια από αυτά, τα compi/performances που τα χρησιμοποιούν και είναι χτισμένα πάνω σε αυτά αυτόματα "χαλάνε", παύουν να ακούγονται το ίδιο. Στην περίπτωση όμως των Montage/MODX που τα patches δεν υπάρχουν πλέον σαν ξεχωριστή ομάδα, τα performances είναι εντελώς ασύνδετα μεταξύ τους. 'Έτσι, αν κάνουμε, πχ, copy το 5ο part από το Χ performance και το κάνουμε paste στο Ψ performance, και εκεί μέσα κάνουμε edit στο part αυτό και του αλλάξουμε τα πάντα, από elements/waveforms, LFO/filters/EGs/effects settings και ότι άλλο μας κατέβει και κάνουμε save, το edited πλέον part δεν επηρεάζει καθόλου τον ήχο και τη συμπεριφορά του Χ performance από το οποίο το κάναμε copy. Αυτό δεν συμβαίνει σε κανένα άλλο synth και τα πλεονεκτήματα αυτής της μαγκιάς είναι πολλά. Μπορούμε πλέον να χρησιμοποιούμε τα performances όχι απλά σαν multisound/multitimbral συνδυασμούς αλλά και σαν γκρουπ ξεχωριστών ήχων για διάφορες περιστάσεις, πχ ένα performance αποτελούμενο μόνο από organ, string, piano/pads κλπ ήχους που τους εναλλάσσουμε και τους παίζουμε ξεχωριστά όποτε τους χρειαστούμε, μην ξεχνάμε εξάλλου ότι το κάθε part (16 συνολικά) ενός performance διαθέτει τα δικά του εφέ. Η Yamaha έφτιαξε ένα υπερ-synth με άπειρες δυνατότητες, και το μόνο σίγουρο είναι ότι το νέο μοντέλο θα είναι καλύτερο. Μένει να δούμε πόσο καλύτερο θα είναι.?

Ε ναι ρε συ. Όσο μασάζ και να κάνεις στα σαμπλντ φυσικά όργανα, δεν ακούγονται φυσικά. Κάνει μπαμ το φυσικό, και περνάει ευκολότερα (όταν είναι μπροστά, αν πούμε να τα θάψουμε όλα πίσω οκ, το συζητάμε) Και είναι και το όργανο, και ο παίχτης. Έχω 4 τρομπόνια, όλα ακούγονται διαφορετικά. Κιθαρίστες είστε οι περισσότεροι, καταλαβαίνετε. Αλλά ότι γίνονται όλα με πολύ προγραμματισμό "ίδια" με το πραγματικό... Όχι. Δε νομίζω. Απλά η ευκολία του να συνθέτεις με το βρακί είναι απείρως μεγαλύτερη από το να κανονίσεις (με ό,τι αυτό συνεπάγεται οργανωτικά, κοστολογικά, κτπ) να γράψεις ένα ολόκληρο σχήμα λάιβ, με καλό ήχο. Το "μάζεψε κόσμο να μελετήσει, να παίξει και να ηχογραφήσει ένα κομμάτι που δεν έχει ξαναακουστεί και δεν υπάρχει και λόγος να παιχτεί εδώ που τα λέμε" το θεωρώ το πιο δύσκολο μέρος.

Ευχαριστώ μπαμπίνο! Κοίτα, όλα αυτά που γράφω οδηγοί ειναι στην ουσία. Η κομπανία εδώ είναι 1. Λατίγκο. Vst καιρού του Νώε, latin percussion. Έχει guira, clave, bongo, congas, και πλήρες σετ τύμπανα, το μιούταρα αυτό. Πατάς το κουμπί παίζει, πατάς άλλο κουμπί παίζει κάτι άλλο. Λούπες με έξυπνα κροσφέιντ και μηχανή βασισμένη σε πάττερν. 2. BFD. Τούμπανα. Πήρα ένα γκρουβ μποσσα το πέταξα, και κάποια ρετρο φιλλ, έκοψα μερικά χτυπήματα, έβαλα μερικά χτυπήματα. Πατάς το κουμπι παίζει. 3. Pianoteq. Το έπαιξα εγώ, το έθαψα πίσω. 4. Modo bass 2. Όρθιο υποτίθεται. Το έπαιξα. 5. Φλάουτο από χάλιον. Το έπαιξα. 6. Ολκωτή σάλπιγξ. Την έπαιξα εγώ, μία κι έξω κάθε τέικ. Αν ήταν βστ θα άλλαζα τρομπόνι μόντελ, τώρα έμεινε έτσι μέχρι να ξαναπάω να το ξαναγράψω κάποια στιγμή. Ό,τι έπαιξα και δεν εξελίσσεται στο χρόνο (π.χ.σόλο) είναι κόπυ πάστε, ΑΠΑΡΑΛΛΑΧΤΟΝΕ. Γι αυτό ακούγεται βαρετό, και γι αυτό είναι τόσο μπροστά σε ένταση ό,τι έχει κίνηση. Ιδανικά, θα έπρεπε όλα να έχουν μικρομεταβολές, και το μπάσο και το πιάνο, αλλά δε νομίζω ότι έχω την άνεση να κάνω πειστικό κόμπινγκ στο πιάνο. Τα λέω αυτά για να ενισχύσω την άποψή σου, για το πόσο δίκιο έχεις. Κακά τα ψέματα, για μένα το ιδανικό είναι, πάρτε, μελετάτε, ελάτε να πατήσουμε το κόκκινο κουμπάκι και θα τα πούμε σε ένα πεντάλεπτο να δούμε τι κάναμε. Πρακτικά όμως, χομπίστας αφού, το συνεχίζω έτσι το πράγμα, τουλάχιστον να παίρνουν σχήμα οι ιδέες.

Είναι θεόμουντο το ευλογημένο σε χαμηλές εντάσεις. Σε υψηλές εντάσεις παίρνει σκαλπ, είναι ό,τι πιο πρίμο έχω ακούσει, αλλά είναι και πολλά τα dB. Σίγουρα πάντως όχι για αυτό το κομμάτι τόσα dB! Αλλά να, πήγα σπίτι, το είδα στη θήκη, κάτι σκίρτησε μέσα μου, το έβγαλα από τη θήκη, το φύσηξα λίγο, το θώπευσα, το ένα έφερε το άλλο... και το έγραψα. Στιγμιαίο λάθος! Ευχαριστώ αγαπητέ γείτονα!

Τον είδα (αν και τον ήξερα από το Youtube) και μ' άρεσε και το παίξιμο (αν και παιχτάρα σεβάστηκε τους προκατόχους), αλλά και ο ήχος του. Όλα καλά αλλά που είναι οι 10-38; ?

Το εχω. Οπως και το hot August night. Θα βρω κατι