Πολύ ενδιαφέρον και excentrique, μπράβο Απόστολε!
Το μόνο που με "πείραξε", λέμε τώρα, είναι ότι δεν φρόντισες να δώσεις πιο έξω μια αρμονική βάση στο κουπλέ, να βοηθήσει κάπως τη φωνή. Έστω και μουντίλες, παντ, ή πιο ατακούχους ήχους κοφτούς στους τονισμούς. Τώρα κάτι υπάρχει πίσω, ναι, αλλά δε μου κρατάει τη φωνή όπως θα ήθελα, την αφήνει κάπως μετέωρη.
Διαφορετικό από τα συνήθη σου οργανοκεντρικά, αλλά τα εφφέ και τα ράιζερ αυτά πώς τα λένε δεν με ξένισαν, ταιριάζαν. (για μένα)
Γιατί δεν το κάνεις και μια πιάνο/φωνή βέρζιον σκέτο, και μετά να χτίσεις πάνω εκεί χωρίς να απομακρυνθείς πολύ; Έχεις δίκιο ότι όταν γράφεις στο πιάνο δημιουργείται μια αίσθηση στη σύνθεση που μετά πρέπει να τη μεταφέρουμε στην ενορχήστρωση, όμως... κι αν η σύνθεση είναι στ' αλήθεια για πιάνο;;;??