Πίνακας συμμετοχής

Ωχχχ... δεν μας τα λέει καλά το AI ? Ούτε καν JB δεν είναι αυτό. Θέλει και να κυριαρχήσει επί της ανθρωπότητας... Εντελώς άμπαλο λαίμαι...

Συγγνωμη αλλα αυτο θα προκαλουσε εγκεφαλικο σε ολους

?

Υπήρχε ένα 6χορδο "μπάσο" Fender- βαρύτονη κιθάρα επί της ουσίας, αλλά ουδεμία σχέση...

Δεν βλέπετε ότι δεν είναι πάγκος? Είναι εντοιχισμένη κουζίνα με κεραμικές εστίες, και από πάνω είναι ο απορροφητήρας. Προφανώς θα τηγάνιζε κανένα αβγό, και πιτσίλισε το λάδι. Πώς να το καθαρίσει δηλαδή, με την γλώσσα?

τι σατανάς είμαι πιά.... θα καώ στην πυρά

Ω ρε φίλε ... Αυτό ήτανε διπλόπιτο.

Οχι. Η χρονια ορισημο ειναι το 73 που απαγορεύτηκε ο γυρος ντονερ

Ναι κοροϊδεύετε και μετά πάτε και αγοράζετε κάτι καγκουροκίθαρα με 400 ευρώ και τα βγάζετε σε αγγελία ενάμισο μήνα μετά στα 399€. Και να θέλετε ΜΑΣΤΕρΜΠΙΛΤ, δεν πουλάμε σε εσάς κύριοι.

Πάμε να κάνουμε μια απλή αναγωγή σε κάτι που όλοι ξέρουμε. Το σουβλάκι (πιτόγυρο). Τιμοκατάλογος ΤΥΛΙΧΤΑ - Πίτα γύρος χοιρινός (ντομάτα, κρεμμύδι, τζατζίκι) 3,3 - Πίτα γύρος κοτόπουλο (μαρούλι, καρότο, σως) 3,3 - Πίτα μπιφτέκι (ντομάτα, κρεμμύδι, τζατζίκι) 3,2 - Πίτα κεμπάπ (ντομάτα, κρεμμύδι, καυτερή σως γιαουρτιού) 3,3 Custom Shop (Φτιάξτε το σουβλάκι σας όπως σας αρέσει, με τα υλικά της προτίμησής σας) - Πίτα γύρος χοιρινός (custom) 5 - Πίτα γύρος κοτόπουλο (custom) 5 - Πίτα μπιφτέκι (custom) 4,9 - Πίτα κεμπάπ (custom) 5 Extra custom (masterwrap) Όταν τα φτιάχνει ο Μάκης ο τυλιχτής, +25% σε όλα. Σερβίρονται σε ειδική λαδόκολλα με το λογότυπο "Wrapped by Makis", την ημερομηνία τυλίγματος, και τον αύξοντα αριθμό τεμαχίου την μέρα. ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ

Κ λέει φαντάσου η διαφορά ανάμεσα στις απλές πιο "οικονομικές" καστομ κ τις ακριβές καστομ (αφήνω τις μαστερμπίλτ στην άκρη), να είναι πως αφού τις φτιάξανε στη ίδια ακριβώς γραμμή παραγωγής, με τον ίδιο τρόπο κ τα ίδια υλικά/άτομα, αυτες που για τα κριτήρια τους τυγχάνει να παίζουν καλύτερα, να τις ανεβάζουν κατηγορία κ τιμή κ να τις βάζουν στο πάνω ράφι...?

Ελπίζω να μπει η επιλογή "Δεν θυμάμαι".?

Βρε dim το poll δεν είναι σωστό. Λέει "Αν το ακούτε για πρώτη φορά ποιά η γνώμη σας". Και η ερώτηση πρέπει να απαντηθεί για να μετρήσουν και οι άλλες απαντήσεις. Αν κάποιος δηλαδή δεν το ακούει για πρώτη φορά τι γίνεται?

Δεν τον ηξερα τον συγκεκριμενο δισκο, τον ακουω τωρα που τον ποσταρες - ενδιαφερον!

Πωωωωωωωωω

Σπιτικό?

Κ μετά απορούμε γιατί έχει πέσει το Ελληνικό τραγούδι Εδώ χάσαμε τη Ντρημ τημ του πνευματικού κόσμου, τους σύγχρονους μύστες/φιλοσόφους/εναλλακτικούς υπερεπιστημονες. Που να βρει φως ο μουσικός να φωτιστεί κ αυτός ο κακομοίρης λίγο να γράψει?

Τετοια υψιπεδα πολιτισμου, τετοιο θεατρικο δρωμενο, αυτη η ποιηση του λογου, ουτε ο Αισχυλος δε θα μπορουσε να το σκεφτει

Ο Μαμμωνάς ...

Όταν αποφάσισα ότι θα αγοράζω δίσκους (βινύλιο-τότε δεν υπήρχε η λέξη) το 1971, ήταν ο πρώτος δίσκος που επένδυσα το χαρτζηλίκι μου. 140 δραχμές τότε. Ίσως η πιό σοφή επένδυση που έκανα ποτέ...

Χασατε κυριοι Το σοου στο 0.35

"loony members of the NOIZ forum in Greece" Δύο μόνο κατάφερε να δημιουργήσει. Έπεσε πάρα πολύ κοντα θα έλεγα....

Πάντως για να επανέλθω στο θέμα, μιας και εγώ το μάμησα, το album έχει πολύ ωραίο artwork. Είναι όντως album , δηλαδή ανοίγει στη μέση, με πολλές πληροφορίες και καταπληκτικό εξώφυλλο από τον Γιάννη Μόραλη .

Τι έχει κάνει εδώ ρε συ? Έχει βάλει την μια ταστιέρα πάνω στην άλλη, και πάνω στον ένα μαγνήτη, ενώ έχει βάλει την γέφυρα πάνω στον άλλο μαγνήτη ... Έλεος.

Θελω εναν ΑΙ 3d printer που οταν λεω ΑΥΤΟ (ινσερτ φωτοζ οβ ντηλισιους φουντ) σε 10 λεπτα να ειναι κ ετοιμο κ ντιλισιους

Έχω μια.....αλλά όλα λαλακίες κάνει.....οπότε της αφήνω μόνο το σφουγγάρισμα. Δεν την αφήνω να ανέβει στα παραθύρια....μην φάει καμιά βούτα και έχω μετά το ΠΑΜΕ σε διαδήλωση απ' όξω.

Πω πω εχει χαθει η μπαλα...

Γύρο του 73?

Στη λεπτομερεια ειναι η διαφορα. Γιατι τα σουβλακια του 62 δε τα βρισκεις πουθενα στο εμποριο μετα απο τοσα χρονια? Βλακες ειναι οσοι τα εχουν να τα πουλησουνε?

Σώπα βρε, να φας σουβλάκι από τον Μάκη να τρελαθείς. Μπορεί να κάνει 7 ευρώ αλλά δεν έχει καμία σχέση με τα φτηνά ασούμε. Έχω ακόμα την λαδόκολλα 28/05/2023 s/n 339.

Τους άλλους που μας διαβάζουν όμως...? Θα μου πεις, "κάτσε ρε κουμπάρε, οι άλλοι δηλαδή σου φαίνονται πιο νορμάλ?" Τώρα που το λες....όχι....?

Άλλο το "γνωμικός" και άλλο το "νομικός"?

Κάπου ακούγεται ξεκάθαρα να φωνάζει "Ρε' συ Λώρα, πιάσε κανά κρακεράκι ΚΑΙ καμία θρούμπα για τα παιδιά".

Αυτό είναι ένα ρίσκο που πρέπει να παρθεί μετά από πολύ ώριμη σκέψη.....?

Μήπως όμως αλλάξει η γνώμη του αν τον ξανακούσει? "Δεν μας νοιάζει φίλως η γνώμη σου αν τον έχεις ξανακούσει" λέει η ερώτηση. Είναι μόνο για τους πρωτακουστές.

Ακολουθεί ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο και ένα βίντεο που ανέβηκαν πριν ένα χρόνο σε ένα λογαριασμό στο Facebook, μετά την είδηση του θανάτου του Παπαθανασίου. Το κείμενο το παραθέτω όπως ακριβώς ανέβηκε, με κάποιες δικές μου μικροπαρεμβάσεις για να διαβάζεται πιο άνετα, ενώ το όνομα του γράφοντα δεν θα αναφερθεί για ευνόητους λόγους. Για να αποφύγω την αργή φόρτωση του θρεντ δεν ανέβασα το βίντεο κατευθείαν εδώ αλλά στον λογαριασμό μου στο youtube σαν "Unlisted". «Εφυγε απο την ζωή ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, ασφαλώς ο μεγαλύτερος μουσικός που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα και μια προσωπικότητα που το παγκόσμιο βάρος της δεν αντιληφθήκαμε ποτέ επακριβώς σε αυτή την χώρα, κυρίως επειδή ο Βαγγέλης ποτέ δεν έπαιξε, στην πραγματικότητα, τον ρόλο του "Ελληνα μουσικού" και ασφαλώς όχι τον ρόλο του νεοέλληνα, με οποιαδήποτε ιδιότητα – που είναι η μόνη ταυτότητα κατανοητή στο 99% των σύγχρονων Ελλήνων ως "Ελληνική". Δραττόμενος της στενάχωρης αυτής ευκαιρίας, θα σας πω δύο ιστορίες και επιπλέον, θα ανεβάσω ένα βίντεο απο μια ιδιωτική στιγμή του Βαγγέλη Παπαθανασίου που ποτέ άλλοτε δεν έχει προβληθεί δημόσια, το οποίο έχω στη συλλογή μου πολλά χρόνια, και όλα τα παραπάνω για να σας φέρω σε επαφή με το γεγονός ότι ο Βαγγέλης υπήρξε μέγας λάτρης της λατινοαμερικάνικης μουσικής και μάλιστα, αρκετά καλός γνώστης της. Η πρώτη ιστορία συνέβη το 1993 και εκτυλίχθηκε ενώπιον μου, τουτέστιν ήμουν αυτόπτης μάρτυρας: Ιούλιος μήνας και είχε έρθει στην Αθήνα για μία συναυλία στον Λυκαβηττό το σούπεργκρουπ του Tito Puente εκείνης της εποχής, που είχε το όνομα Golden Latin Jazz All Stars και πιθανώς είχε το πιο εντυπωσιακό line up στην ιστορία της latin jazz: Mongo Santamaria, Hilton Ruiz, Giovanni Hidalgo, Andy Gonzalez, Dave Valentin, James Moody, Charlie Sepulveda, Ignacio Berroa και ο ίδιος ο Tito Puente φυσικά επικεφαλής, σε ένα σπουδαίο λάιβ που μάζεψε εύκολα 5,000 άτομα κι άφησε και μερικούς απ΄έξω (εποχές και εκείνες...). Λοιπόν, καθώς εγώ γνώριζα τον διοργανωτή της συναυλίας και εκείνος ήξερε το πάθος μου για αυτή τη μουσική, μετά το τέλος της συναυλίας με κάλεσε στο δείπνο όλων των μουσικών της μπάντας, στην κοντινή Αίγλη του Ζαππείου, τότε ένα απο τα πιο χάι εστιατόρια της Αθήνας. Στρωθήκαμε λοιπόν σε ένα τραπέζι τύπου γάμου (ήμασταν και τόσοι νοματαίοι!) κι αρχίσαμε να τρώμε, όμως ξαφνικά ο Puente πρόσεξε ότι σε ένα άλλο τραπέζι του εστιατορίου έτρωγε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου με την παρέα του. Ο Puente, παρ΄ότι ήταν το τιμώμενο πρόσωπο και 20 χρόνια μεγαλύτερος στην ηλικία, σηκώθηκε αμέσως και πήγε να χαιρετίσει προσωπικά τον Βαγγέλη, με τον οποίο αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν καθώς βέβαια γνωρίζονταν απο τη Νέα Υόρκη, και κάθησε στο τραπέζι του για αρκετή ώρα. Δίπλα μου καθόταν ο μεγάλος φλαουτίστας της latin jazz, Dave Valentin, ο οποίος με ρώτησε με δέος στη φωνή "αυτός εκεί με τον Tito είναι ο γνωστός Vangelis;" και όταν του είπα ναι, σηκώθηκε και πήγε να του συστηθεί και να του εκφράσει τον θαυμασμό του, ενώ το ίδιο έκαναν και άλλοι μουσικοί της ορχήστρας, που σχημάτισαν μια μικρή ουρά περιμένοντας την σειρά τους να σφίξουν το χέρι του Βαγγέλη. Δεν μπορώ να σκεφτώ οποιονδήποτε άλλο Ελληνα μουσικό που να δημιουργούσε τόσο δέος σε συναδέλφους του απο την άλλη άκρη του κόσμου και απο μια τόσο διαφορετική μουσική κουλτούρα. Η δεύτερη ιστορία σχετίζεται ευθέως με την αγάπη του Βαγγέλη για τη λατινοαμερικάνικη μουσική: όταν στα μέσα της δεκαετίας του 2000 το Palenque άρχισε να φέρνει καλλιτέχνες της salsa απο το εξωτερικό (π.χ. Ray de la Paz, Larry Harlow, Frankie Vasquez, Herman Olivera, Alfredo de la Fe, Jimmy Bosch και άλλους), ο Βαγγέλης ήταν μόνιμη παρουσία στο μαγαζί σε αυτά τα «σπέσιαλ» λάιβ, κλείνοντας πάντα το υπερυψωμένο τραπέζι που κοιτούσε κατευθείαν την σκηνή και μένοντας όλο το βράδυ. Καθώς η δική μου σχέση με το Palenque ήταν πολύ στενή, προσωπικά και επαγγελματικά, ξέρω απο πρώτο χέρι ότι η συμπεριφορά του προς όλους (εργαζόμενους, ιδιοκτήτες κλπ) ήταν άψογη, δεν είχε καμία ιδιοτροπία και αφοσιωνόταν απόλυτα στη μουσική που παιζόταν επί σκηνής, χειροκροτούσε τους μουσικούς και φυσικά είχε ένα καλό λόγο για όσους τον πλησίαζαν να του υποβάλλουν τα σέβη τους, παρ΄οτι όπως είναι γνωστό δεν ήταν ένας ιδιαίτερα κοινωνικός άνθρωπος. Αυτό που όμως δεν είναι γνωστό παρά σε ελάχιστα άτομα είναι ότι σε κάποιες απο αυτές τις βραδιές, ο Βαγγέλης κάλεσε μετά το κλείσιμο του Palenque όλους τους μουσικούς στο σπίτι του (ένα πολυτελές σπίτι στη Διονυσίου Αεροπαγίτου) και εκεί στήθηκαν κάτι ιστορικά jam sessions στο σαλόνι του στις 5 το πρωί εως και μετά την ανατολή του ήλιου. Εγώ δεν πήγα σε κανένα απο αυτά τα βράδια στο σπίτι του Βαγγέλη γιατί εκείνες τις εποχές έτρεχα πίσω απο άλλες καταστάσεις (νιάτα...), όμως ένας απο τους ιδιοκτήτες του Palenque, o Βασίλης Κουνενής, όχι μόνο πήγαινε αλλά και τραβούσε βίντεο, με την άδεια φυσικά του Βαγγέλη και την προϋπόθεση να μην δημοσιοποιηθεί. Το βίντεο που έχω στην κατοχή μου, του οποίου ένα απόσπασμα ανεβάζω σήμερα, τραβήχτηκε το 2004 απο τον Βασίλη, μετά από ένα απο τα εκπληκτικά κονσέρτα του μεγάλου τραγουδιστή Ray de la Paz στο Palenque, και σε αυτό βλέπουμε επίσης τους μουσικούς Manolo Vega Sosa στο πιάνο, Yoel Soto στο μπάσο (ο οποίος είχε ξεχάσει το μπάσο στο Palenque και ο Βαγγέλης τον έστειλε να το πάρει με τον οδηγό του και τη λιμουζίνα!), Cristobal Larrinaga στις congas και τον γνωστό σαξοφωνίστα Δημήτρη Τσάκα στο άλτο σαξόφωνο, ενώ ο Ray de la Paz τραγουδάει και ο Βαγγέλης παίζει διαδοχικά bongos, guiro και timbales, και μάλιστα εμφανώς γνωρίζοντας τα βασικά του πως να συνοδεύει σε αυτά τα όργανα, Η έκφραση χαράς (θα έλεγα, ευτυχίας) του Βαγγέλη σε αυτό το αυτοσχέδιο λάτιν λάιβ, του οποίου ήταν ο διοργανωτής και συγχρόνως, ένας απο τους μουσικούς της μπάντας ανάμεσα σε συναδέλφους «του μεροκάματου», νομίζω πως τα λέει όλα για την βιωματική, ουσιαστικά υπαρξιακή του σχέση με την ουσία της μουσικής, μακριά απο ναρκισσισμούς και στείρα "εγώ" που αρμόζουν σε πολύ μικρότερες προσωπικότητες απο αυτόν τον γίγαντα της παγκόσμιας μουσικής τέχνης και συγχρόνως, μεγάλο λάτρη της μουσικής που αγαπάμε και εμείς. Que descance en paz, un grande para la eternidad.»

Geeks only :)

72 ήταν πάντα. Διαβάζουμε και κάνα Κοράνι Fusie που και που....?

Εγώ για 75 ήξερα. Κι εκεί shrinkflation έπεσε?

Αυτό το καλογραμμένο άρθρο μπορεί να συμπυκνωθεί ως εξής: "Από Μπρους Σπρινγκστην, Τηλέμαχος Χυτήρης"

Το 4ο είναι η τελεκάστερ. Φρόντισε να μείνεις μακριά.

Έλα ρε Cos...Ο Παπ. ήταν τόσο Ομάδα Ε όσο και ο Φουράκης ή άλλοι απίθανοι που διέδιδαν τον μύθο της Ομάδας Ε. Αυτά ανήκουν στην Χαρδαβέλλεια τηλεοπτική περίοδο, και πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως και οι επιθεωρήσεις του Σεφερλή στο Περοκέ: μεγάλη υπομονή, κατανόηση του προβλήματος και συμπάθεια προς τους πάσχοντες.?

Το χειροτερο που εχει η γηρανση ειναι πραγματι στα 3, αλλα οχι απο τα 5.

Κακώς. Έπρεπε να αναφερθεί ώστε αν κάποιος ανακαλύψει το θρεντ το 2076 να έχει όλη τη γνώση μαζεμένη ?

Κρατιόμουν ώρα, είπα να μην το ξεφτιλήσουμε εντελώς το θρεντ, αλλά μετά το ποστ του fusiongtr, δεν άντεξα,? Βίντεο-αναφοράς!?

Σε κάποια εκδρομή των οπαδών του Πάλμου ρε συ θα έπεσε, νταξ, ακίνδυνοι ήταν...?

Εννοείται.

Αυτό είναι μέσα στα πλαίσια βρε, μια χαρά. Το ρίχνω έξω σημαίνει ένα ταψί σοκολατόπιτα με ένα κιλό παγωτό, περιχυμένα με ένα βάζο γλυκό κουταλιού βύσσινο.

Η Νίκη Κεραμέως?