Δε μου φάνηκε καθόλου χαωτικό...?
Να είναι μετα-μήνυμα του καλλιτέχνη;
(Ότι το ακατάληπτα απογοητευτικό χάος που ζούμε όταν φιλτράρεται μέσα από την τέχνη αρχίζει να υπακούει καθ ελάχιστον σε πρωτογενείς νόμους της; Δεν ξέρω.)
Σαν μουσική πάντως, άρτια. Ευχάριστο άκουσμα, απότομες (ίσως και βίαιες) αλλαγές, αλλά άκουσμα πάντα μουσικό. Μεγάλο συν για εμένα η λειτουργική ενορχήστρωση, το λάιβ που είπαν ο Βρασίδας και ο Γιωργοκουρμούλης. Δίνει μεγάλη ζωντάνια στη μουσική κσι κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο.
Δώσε Μάνο!