Πίνακας συμμετοχής

Τι λες τώρα ... Πυξ Λαξ, Πλιάτσικας και αρπίσματα .... Ούτε στον χειρότερο εχθρό μου κάτι τέτοιο. Και θα βγάλεις κάτι παραπάνω από squier? Τι μονοί, διπλοί και κούκος με μπαλαντέρ?

Βλέπω τα δύο που έβαλες και επαυξάνω ως εξής:

Το να μην σου αρέσουν οι Les Paul είναι σαν να λες , δεν μου αρέσουν οι αδυνατες , ψηλές , μελαχρινές. Οκ...σεβαστη κάθε άποψη....αλλά εισαι ανώμαλος πως να το κάνουμε. ?

Γιατί αυτή είναι των βλάχων των καντράδων, δεν είναι των μάβρων των γουοκαπδισμόρνιν. Εκεί, με τους γελαδάρηδες να μαρκάρετε μουσκάρια.

Με ολα τα κλασσικα μοντελα υπαρχουν ποσοι κλασσικοι ηχοι αρπετζιων (ειτε wet, ειτε dry) ΕΙναι θεμα γουστου, προσεγγισης κ κομματιου. Εγω στρατ προτιμω, γιατι στρατ εχω κ στρατ.. ξερω?. Αλλα οπως εχομεν πει στο παρελθον... ολες σουπερ ειναι! Ειδικα η Γκρετς που ειπες!

Προειδοποιηση: Οποιος παει επισκεψη στο LK να εχει χeσeι απο πριν.

Οι οριτζιναλ PAF μονο dark δεν ηταν. Απο 80'w κ μετα που καθιερωθηκε να συνδεουμε λεσπωλ κ γκεην τιγκα, αλλαξαν οι προδιαγραφες (οχι παντου) κ βγηκαν κ αρκετα κακα παραδειγματα που η υλοποιηση τους στην πραξη παρερμηνευσε αυτο το στρογγυλο που λες ως μουντο

Εκεί το πηγαινα Βρασίδαρε. Τόσα χρόνια έπαιζα αρπετζιο με strat και εδώ και λίγους μήνες τα παίζω με κουφωτή Gretsch και μου αρέσουν πολύ περισσότερο. Θυμίζουν ακουστική κιθάρα αλλά σε πιο γεμάτο ήχο

Τότε ίσως έχουμε κάποιο hardware πρόβλημα.?

Πιθανότατα ήρθε η ώρα αλλαγής του bender.

Ρε φίλε, η εικόνα με την σπασμένη πόρτα που έβαλες είναι πραγματικά σοκαριστική. Δεν ξέρω αν έγινε μεσημέρι ή βράδυ (το 12:00 έχει πολλές αναγνώσεις) αλλά τι στο διάολα? Δεν άκουσε κάποιος γείτονας κάτι? Σου πήραν κι άλλα πράγματα? Πες κάτι περισσότερο. Μετά λες αν έχει κάποιος κάποια πληροφορία. Μόνο ο κλέφτης και ο κλεπταποδόχος μπορεί να έχει περισσότερες πληροφορίες. Και άντε και είδαμε μια κόκκινη Gretsch να πωλείται. Τι κάνουμε? Πώς ξέρουμε ότι μπορεί να είναι η δική σου? Δώσε κάποιες παραπάνω πληροφορίες για την κιθάρα (μοντέλο, χρονολογία, χώρα κατασκευής, κάτι που να την ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες). Μην δώσεις serial, αλλά δώσε κάτι να καταλάβουμε ότι μπορεί να είναι η δική σου, αν πέσει κάποια συναλλαγή στην αντίληψή μας. Αν και δυστυχώς το βλέπω δύσκολο.

@KostasP να την χαίρεσαι την κιθαρουκλα. Εννοείται πως δε δίνεις χιλιάρικο Παίρνεις ένα σετ G.A.S. κ αλληθωριζουν τ'αφτια σου. Δεν ξέρω πως γκενειν αυτό αλλά γκενειν...?

Αυτό ήταν οι original PAF's με χαμηλή (για HB's με τα σημερινά δεδομένα) έξοδο και σε περιπτώσεις χαμηλότερη από bridge tele μαγνήτες & P90's. Μη ξεχνάμε ότι PAF's κατασκευάστηκαν με alnico II, III, IV, V οπότε τα ηχητικά χαρακτηριστικά αλλάζουν κάπως αλλά η έξοδος παρέμενε χαμηλή. Παράδειγμα τα βίντεο που παραθέτω με τις δύο Gil Yaron, replica LP και το δικό του μοντέλο Bone 1. Πάντως με τους εκατοντάδες κατασκευαστές παγκοσμίως σήμερα δε νομίζω ότι χρειάζεται να δώσεις χιλιάρικο για original PAF's ή για παράδειγμα Throback. Με λίγο διάβασμα (και αντίληψη) μπορείς να βρεις ή να παραγγείλεις σε λογική τιμή ένα σετ μαγνητών με αντίστοιχα χαρακτηριστικά που διαπρέπουν και σε καθαρό και βρώμικο ήχο. Oι P90's είναι από τους αγαπημένους μου μαγνήτες για τον χαρακτήρα και την ευελιξία που έχουν, είτε φθηνός Ασιατικός είτε μπουτίκ ποτέ δεν με έχει "χαλάσει" P90 μαγνήτης. Επειδή αναφέρθηκαν σε SG & LP να πω ότι ο αγαπημένος μου συνδιασμός είναι στην ES-330, τουλάχιστον στην δικιά μου μιας και δεν έχω παίξει άλλη. Οι συγκεκριμένοι Gibson low output P90 στη συγκεκριμένη κιθάρα είναι ότι πιο αγαπημένο έχω ακούσει από P90. Τεράστια πείρα στο θέμα P90 δεν έχω αλλά προτιμώ τους συγκεκριμένους από Lollar (που έχω σε Τhinline Tele), και από Suhr, PRS, Yamaha, Gibson P90's σε solid bodies που έχω παίξει/ακούσει. Για τις τιμές των μεταχειρισμένων LP...άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Το 2016 που κοίταγα για μαύρη LP Custom όντως οι περισσότερες και όλες οι οποίες αισθητικά ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, κόστιζαν έως και τρεις χιλιάδες περισσότερο από τις καινούριες. Δεν μιλάω για vintage, αναφέρομαι σε κιθάρες 20 - 30 χρόνων, έβλεπες για παράδειγμα 90's Custom στα 5000€ & 6000€ όταν το 2016 μοντέλο στον Θωμά είχε 3350€. Το απέδωσα στον αρκετά μικρότερο αριθμό Custom στην αγορά και στο ότι κάποιες είχαν έβενο αντί για richlite ταστιέρα που είχαν οι τότε καινούριες. Ο καθένας ζητάει ότι θέλει και όσο πιο σπάνιο ή συγκεκριμένο είναι αυτό που θέλει ο αγοραστής οι επιλογές δυσκολεύουν. Η LP Standard πάντως μόνο σπάνια δεν είναι και με υπομονή βρίσκεις κιθάρα σε λογική τιμή εκτός και κάποιος θέλει πολύ συγκεκριμένο συνδιασμό χρονιάς - μπράτσου - χρώματος κλπ.

Δεν έχουν και μεγάλη διαφορά,οι cunife σκοτώνουν σε αρπιΖματα πάντως ,άκου ΚολντπλειΣ όλα με wide range είναι. Εγώ πάντως έχω δύο σε ένα

απο λεςπολ δηλώνω άγνοια. Οι μόνες που μου άρεζαν ήταν οι Ρ90 (πχ εποχής abraxas) και οι hum για thin lizzy/wishbone. Τωρα επειδή βιαστικά έτρεξα το νήμα και δεν ξέρω καν αν απαντώ εντός εκτός ή επι τα αυτά σαν τον νεκ της deluxe δεν έχω βρει πουθενά δεν τον αλλάζω με ΤΙΠΟΤΑ (αλλά είναι άγκυρα η ντελουξ) και φυσικά ο καλύτερος συνδυασμός hum neck/ tele bridge κάτι σαν αυτό που έχει η μπρεμέισο.

@Σαμη Παραγκα ολες εχουν τον χαρακτηρα τους Παντως οσες φορες εχω παιξει με καλο PAF με χαρακτηρα οριτζιναλ (κ δεν εννοω seth lovers κ τετοια αλλα πολυ πιο μπουτικ κ ακριβες υλοποιησεις) καταλαβαινω γιατι τον περιγραφουν ολοι ως τελε on steroids

Προτιμάει φραπέ (μπύρα) στη παραλία.

Δεν προκειται να ξανακαλέσω κανέναν μετα από όλα αυτα.

@Spyros Delta @fusiongtr κ μακρυα απο μπουκοβο (κ εχουν κ το καλυτερο στο μερη του @LK)

Αααα, εντάξει τότενες.

Ναι αλλα αν καποιος δεν κατσει το βραδυ σπιτι αλλα μονο για το τραπεζι, να μην του πει ο ερμος μια κουβεντα? Για ενα ή δυο θα παει. (εντιταριστηκε μετα απο διευκρινιση του ΟΠ)

1ον θα εσπαγε η αυτό η άλλα 4 πλακάκια και δεν έχει άλλα μετα , να πας στο Λερου Μερλιν να πάρεις.....εκτός αν εχεις μηχανη του χρόνου. 2ον Μονο για Number 1 επιτρεπεται η χρήσις στους καλεσμένους

Πες το κ έτσι ρε Φιούζιε (Αλέφαντος) ???

Γιατί βρε δεν το έβαλες λίγο πιο κοντά στην λεκάνη και πιο χαμηλά? Να σηκώνεται δηλαδή ο καλεσμένος με το σκατό να κρέμεται από πίσω του να το πιάσει ασούμε? Εκεί που είναι ο Φρανκ, είναι μια χαρά να τον βλέπεις όταν πλένεις τα δόντια σου.

Ναι, ε; Εμένα ήταν το εξής:

Κοιτα να δεις τι ειχα παθει. Ειχε ανοιξει καποτε ενας "Πλιετσικας" ενα ωδειο καπου στα βορεια προαστια. Επαιζε σε εντεχνη μπαντα που το ονομα της παραπεμπει σε ΜΜΑ. Η μπαντα ειχε καποια οικονομικα προβληματα κ ολο επανασυνδεοταν για τελευταια συναυλια. Δε σταματαν οι συμπτωσεις εδω. Ο τυπος ηταν κ ιδιος με τον οριτζιναλ εξωτερικα. Απιστευτο? Παω ν'αφησω βιογραφικο κ μετα την συνεντευξη στα ορθια μου λεει "Κοιτα αν εχεις ιδιαιτερα θα τα φερεις εδω γιατι ειμαστε καινουριο μαγαζι, κ εγω θα σε δινω 5 ευρω την ωρα". Παροτι ενθουσιαστικα με το ολο κονσεπτ μου ηρθε να του πω "Να δανειστω μια Ζακ Γουαηλντ με EMG να ερθω να σου παιζω τζαμπα αρπισμαντα στα λαηβ να ουμε?" Αλλα κολωσα γιατι περναγε απο κατω ενα ντατσουν κ κατεβηκα να παρω καρπουζα ?

Για Πλιάτσικα διάλεξε από αυτές.

Όχι ρε. Αμαρτία.

Σ'αυτον συγκεκριμενα θα επαιρνα την Λες Πωλ του Ζακ Γουαηλντ με EMG?

Εφυγε απο τη ζωη απο ανακοπη καρδιας στα 60 του ο συμφορουμιτης Δημητρης Κοκκινος (ΕΠΙΚΟΥΡΗΣ). Ο Δημητρης ηταν καθηγητης Αγγλικων ,συγγραφεας και μεγαλος λατρης των Blues.Eιχε γραψει αρκετα βιβλια που στα περισσοτερα ειχε ως θεμα τα Blues. Παντα εξω καρδια και παντα βοηθουσε οποιον ειχε αναγκη.Καλο παραδεισο Δημητρη.

Ηταν απο τους ανθρωπους που εγραφαν δυο-τρεις αραδες και καταλαβαινες κατευθειαν οτι μιλουσες με ανθρωπο υψιστου επιπεδου, με ουσια και ηθος, και παντοτε με μια διαθεση προσφορας του χρονου και της γνωσης του που ηταν πραγματικα αξιοζηλευτη. Καλη αναπαυση και καλο κουραγιο στους οικειους του.

Την απέφυγα την αναφορά γιατί δεν είμαι πολύ στα καλά μου τον τελευταίο καιρό και τι να πω εγώ για το Δημήτρη που τον είχα δει 4-5 φορές σε όλη μου τη ζωή; Να πω ότι όποτε με έβλεπε με αγκάλιαζε σα να ήταν ο πατέρας μου; Να πω ότι δεν έχω ακούσει ποτέ μεγαλύτερα κοπλιμέντα για το παίξιμό μου από αυτά που μου είχε πει εκείνος; Να πω ότι η ζεστασιά που πρόσφερε στους γύρω του σε άφηνε ηλίθιο; Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα. Το βιβλίο του το έχω ακόμα και θα το ξαναδιαβάσω μήπως και ξεστραβωθώ.

Μεγάλη στεναχώρια. Ο Δημήτρης πριν καμιά 10αριά χρόνια μου είχε στείλει 2-3 καλές κουβέντες σε μια περίοδο που ζοριζόμουν πολύ ψυχολογικά. Τότε 17-18 εγώ, ο Δημήτρης 51, αλλά μου μίλησε με σεβασμό και πίστεψε σε μένα, μόνο από τις λίγες κουβέντες που ανταλλάζαμε εδώ. Είχαμε μιλήσει και για ένα από τα βιβλία του που είχα διαβάσει τότε, το "Για όλα Έφταιγε το Μπλουζ". Αργότερα έμαθα ότι ήμασταν και οι δύο Νικαιώτες, με παρόμοιες σπουδές, αλλά είχαμε ήδη χαθεί. Πολύ καλός άνθρωπος, με σπουδαία σκέψη και τρομερά υψηλού επιπέδου γραπτό λόγο. Εύχομαι δύναμη στην οικογένειά του αν μας διαβάζει, θυμάμαι πόσο περήφανος ήταν για τα παιδιά του, τον Βαγγέλη και τη Δήμητρα, αλλά και για τον αδερφό του τον Μιχάλη.

Συλλυπητήρια στην οικογένεια του και όσους τον γνώριζαν.

Άποψη του Επικούρη για τη ζωή και το θάνατο από οπισθόφυλλο του βιβλίου του "Οι όρθιοι". Στ' αλήθεια, τι να είναι η ζωή; Ένα τσουβάλι με εμπειρίες που όλοι κουβαλάμε στις πλάτες μας και λίγο πριν κλείσουμε τον βιολογικό μας κύκλο, το παραδίδουμε στους απογόνους μας; Αυτό είναι τελικά η ζωή; Ίσως να είναι και ένα τραγούδι. Ένα τραγούδι που πρωτοακούμε όταν ανοίγουμε για πρώτη φορά τα μάτια μας και κοιτάμε με περιέργεια τον κόσμο, τα πρόσωπα των δικών μας ανθρώπων, τα χαμόγελά τους. Αχ να μπορούσαμε να ακούσουμε και με τα μάτια μας! Μεγαλώνουμε και ο περίγυρος φροντίζει να μας μιλήσει για το θάνατο, το τέλος του βιολογικού μας ρολογιού. Δεν καταπίνεται εύκολα ο θάνατος μιας και ο άνθρωπος είναι η πιο τραγική ύπαρξη του κόσμου τούτου. Τραγική γιατί γνωρίζει πως αργά ή γρήγορα, όμορφα ή βασανιστικά, το τέλος θα έρθει. Ο φόβος του θανάτου μας γίνεται εμμονή όσο μεγαλώνουμε. Σπαταλάμε πολύ χρόνο και πολύ ενέργεια προσπαθώντας να πείσουμε τον εαυτό μας για την ύπαρξη του "μετά". Τότε αρχίζει το παραμύθι. Βομβαρδιζόμαστε με θρησκευτικούς μύθους, χορεύουμε στο ρυθμό του κάθε ελπιδέμπορα που μας πουλάει την υποτιθέμενη "συνέχεια" της ζωής μετά το θάνατο. Δεν υπάρχει το "μετά". Υπάρχει όμως το "πριν" και αυτό το "πριν" πρέπει να το απολαύσουμε όσο περισσότερο μπορούμε χωρίς κραιπάλες, χωρίς ασυδοσία, χωρίς υπερβολές μαζί με λίγους καλούς φίλους. Αν απαλλάξουμε τον εαυτό μας από το φόβο του θανάτου, τότε μονάχα θα καταλάβουμε το βαθύ νόημα και την ουσία της ζωής. Αν ζούμε μια μίζερη ζωή πλημμυρισμένη από φόβο, τότε δεν ζούμε. Αυτό λοιπόν που θα πρέπει να προβληματίσει δεν είναι το αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο αλλά αντιθέτως, το αν υπάρχει ζωή πριν από αυτόν. Αν απαντήσουμε θετικά σ' αυτό το ερώτημα, τότε βρισκόμαστε στο μονοπάτι της ευδαιμονίας. Αν απαντήσουμε αρνητικά, είμαστε ήδη νεκροί πριν καν πεθάνουμε.

Πέραν του ότι ψήφισα για να πάει στην φυσική θέση ενός καλλιτέχνη- δηλαδή στο studio- με ενθουσίασε το κίτρινο μπασάκι του Freedom. Πολύ ωραίο χρώμα. ?

Ψηφισα μπανιο εστω κ για πλακα. Κερδισα! Μου αρεσε η κουβεντα ομως κ ειδικα η αναλυση στο τελος του πως κ γιατι. Το 1,2 κ 5 θα τα απεριπτα κ εγω για παρομοιους λογους. Κ την κουζινα. Το μπανιο ουτε που θα το σκεφτομουνα ? Οποτε μενει το στουντιο κ το πουθενα. Το στουντιο αποριπτεται με συνοπτικες διαδικασιες... γιατι δεν εχω. Αν ειχα παλι θα το απεριπτα. Μαλλον θα προτιμουσα ή φωτα κ φωτισμο κολπατζιδικο, ή καποιο πινακα πχ να με εμπνεει. Αρα μενει το 4

Σατανικό... να πας σε ένα σπίτι ενός ανθρώπου που τον θεωρείς νορμάλ, κάποια στιγμή να χρειαστείς το WC και μέσα στο WC να βρεις π.χ. φωτογραφίες με μαγιώ του Gordon Ramsay.

Για να μην σας κρατάω σε αγωνία , γιατί ξέρω ότι δεν κοιμηθήκατε όλο το βράδυ. Αφού λοιπόν το δοκίμασα σε όλα τα μέρη (και όπως είπα -ταίριαζε σε όλα αισθητικά, όχι όμως νοηματικά). 1. Το σαλόνι απορρίφθηκε γρήγορα μιας και το συγκεκριμένο σουβενίρ στερείτο μοναδικότητας ή κάποιας άξιας (π.χ, χρηματικής) τέλος πάντων για να εκτεθεί σε αυτό. 2. Η βιβλιοθήκη (χώρος που λέει και ο φασιον και ουχί έπιπλο) επίσης απορρίφθηκε γιατί προτιμώ σε αυτή ένα πιο "κλασικό" και "βαρύ" διάκοσμο , και βασικά Ελληνική θεματολογία στα διακοσμητικά. Μολονότι λοιπόν σχεδόν καθόλου θρήσκος ή θρησκόληπτος , προτιμώ σε αυτόν τον χώρο βυζαντινές αγιογραφίες (που μου αρέσουν πολύ καλλιτεχνικά) - δώρα συνήθως (βασικά δώρα) κυρίως όταν είχα ανοίξει το γραφείο ή θέματα από αρχαία Ελλάδα (ρεπλίκες έτσι ?) ή και θέματα νεότερης Ελληνικής ιστορίας. 3. Το studio επίσης απορρίφθηκε τελικά διότι ένα τέτοιο θέμα ουδόλως με εμπνέει δημιουργικά . Τουναντίον μια παράσταση ενός μουσικού οργάνου ή εξοπλισμού (σε όποιο format π.χ. ζωγραφία , αφισσα , φωτο, promo add κ.λ.π) θα με ενέπνεε δημιουργικά πολύ περισσότερο . 4. To πουθενά το είχα δοκιμάσει και επανέρχομαι σε αυτό οποτεδήποτε αν το θελήσω. 5. Η κρεβατοκάμαρα απορρίφθηκε ως μάλλον μη σχετικός χώρος ή εντελώς άσχετος καλλίτερα. Έμειναν το μπάνιο (των ξένων) και η κουζίνα. Σε ένα πρώτο επίπεδο μοιάζουν το ίδιο σε ποιοτικά χαρακτηριστικά, παρόλα αυτό θεωρώ ότι οιοδήποτε είδος "τέχνης" ταιριάζει πολύ περισσότερο σε μπάνιο μιας και η κουζίνα είναι κατά την κρίση μου χώρος ιερός- αμιγώς λειτουργικός- είναι η εστία, το μέρος όπου μαγειρεύουμε και τρώμε, το μέρος όπου ζούμε, άσχετα αν και εδω και 2 χρόνια δεν έχω βράσει ούτε ένα αυγό σε αυτή.? Το μπάνιο εν αντιθέσει, ειδικά των ξένων, είναι ένας χώρος που σηκώνει "στόλισμα" από ένα κάδρο , μέχρι και μια πολυθρόνα . Αυτά, σας ευχαριστώ για τη συμμετοχή και τα επιχειρήματα. Αφήνω το πολ ανοιχτό και για άλλες απόψεις, και επιφυλάσσομαι στο μέλλον να αλλάξω και γνώμη αν με πείσει περισσότερο κάποια από αυτές. ?

Stardrops τι μπορείς να κάνεις σε αυτή την ατυχή περίπτωση: Τσεκάρεις όπου μπορείς αγγελίες- ηλεκτρονικές ή έντυπες, τσεκάρεις τα κάνα δύο μαγαζιά στην Αθήνα που πουλάνε μεταχειρισμένα όργανα, αλλά κυρίως (και θα πόνταρα σε αυτό) τσεκάρεις κάτι αυτοσχέδια παζάρια που βρίσκονται στην περιοχή του Ελαιώνα στον Βοτανικό. Βέβαια είναι είναι long shot και βάλε, με ελάχιστες πιθανότητες, αλλά αν έχεις χρόνο, διάθεση και υπομονή κάνε μια προσπάθεια.

@LK πόσο σημαντικός είναι ο Σινάτρα και το συγκεκριμένο δισκάκι/τραγούδι για σένα? Οσο πιο σημαντικο/ς είναι για σένα, σε τόσο περισσοτερο περιοπτη θέση θα το βάλεις, στον χώρο που δημιουργείς, που χαλαρώνεις κοκ (για πάρτη σου, όχι για "πούλ-μούρ"). Αν δεν είναι σημαντικός δεν ειναι ανάγκη να μπει πουθενά.

άλλος ένας ωραίος άνθρωπος που έφυγε τόσο νωρίς...? κουράγιο στους δικούς του...

Πέρυσι;

Καλο ταξιδι. Γιαυτο, δεν εφταιξε το μπλουζ.

Ένας από τους 4-5 ανθρώπους που συναναστράφηκα τα τελευταία 20 χρόνια. Όχι αρκετά, όπως αποδεικνύεται σήμερα. Λυπάμαι πραγματικά.

το πραγματικό θέμα για την ψυχοακουστική (άσε που δεν το λέει φανερά), είναι το τι κάνεις αν έχεις συστηθεί στην γκόμενα ως Λώρελ και αυτή στην ύστατη στιγμή σου φωνάξει "λύνω Γιάννη μου" (ή 'Ιουϊ ή Γιούρλη ή Γιούλη ή)... ? τες πα και η πλάκα έχει τα όριά της αν και μου τόπε ο άλλος "μην το βάζεις το θέμα θα μετανιώσεις"... anyway που θα πάει θα μάθω κι εγώ... λοιπόν αυτή είναι η φασματική ανάλυση του αρχικού "Laurel" κι αυτή του "Yanny" (του συγκεκριμένου που ανέβασα γιατί θα μπορούσε να έχει πολλές παραλλαγές απλά το άφησα σε αυτό το σημείο γιατί με όσους το τέσταρα πριν το ανεβάσω εδώ το είχαν καθαρό στο αυτί ενώ εγώ μετά τον χρόνο ενασχόλησης εκείνη τη στιγμή το άκουγα πάλι laurel στο καπάκι)... φαντάζομαι το Yanni ως "φώνημα" υιοθετήθηκε γιατί όταν έγινε viral τo 2018 αντιστοιχούσε στην αντίληψη αυτών που το κοινοποίησαν αρχικά κι ενώ στην πορεία αρκετοί το ανέφεραν με παραλλαγές έμεινε επειδή οι περισσότεροι μπόρεσαν και το άκουσαν "υποβολιμαία" και έτσι... όσο περισσότερο αλλάξει η συχνοτική δυναμική προς τα πάνω γίνεται και πιο ξεκάθαρο για περισσότερους μια και το όλον (ως αιτία) είναι καθαρά συχνοτικό... στο δείγμα χρησιμοποίησα dynamic EQ κι όχι hi pass για να μην χαθεί πλήρως η πληροφορία σε κάποιο σημείο του φάσματος μια και ο άνθρωπος δεν ακούει γραμμικά αλλά αλλάζει διάφορα η ευαισθησία του ως προς την συχνοτική περιοχή... κι αυτό βέβαια δεν είναι κοινό σε όλους όπως και το πως εξελίσσεται η εκφύλιση της ακοής με τα χρόνια ή η καταπόνησή του αυτιού ως σύστημα οπότε το θέμα δυσκολεύει ακόμα παραπάνω ως προς την κατανόηση του... ένας ΩΡΛά μου είχε πει κάποτε μεταξύ σοβαρού κι αστείου ότι τα ακουογράμματα είναι μοναδικά σαν τα αποτυπώματα αν εξαιρέσεις την διαφοροποίησή τους στον χρόνο... αν συνυπολογίσουμε τώρα στο αιτιατό ότι σε όλες τις περιπτώσεις το τι θα "ακούσεις" εξαρτάται κι από δεκάδες άλλες παραμέτρους (όλα παίζουν ρόλο, από το αναπαραγωγικό μέσο μέχρι την διάθεση, το σημείο της μέρας με καταλύτη την ανάλογη σωματική κούραση και φυσικά ο κάθε επηρεασμός άμεσος ή έμμεσος από το περιβάλλον ακόμα και από παρελθοντικές προσλαμβάνουσες κι εμπειρίες), εξηγείται γιατί ακούει κυριολεκτικά ότι θέλει ο καθένας σε κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις όπως αυτή... ο εγκέφαλος ερμηνεύει ενεργά συνεχώς τις αισθητηριακές εισροές και πρέπει κάποια στιγμή όλοι να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι ο εξωτερικός κόσμος είναι λιγότερο αντικειμενικός από ό,τι θέλουμε να πιστεύουμε... εγώ ας πούμε στο τέλος της επεξεργασίας τα άκουγα πια όλα Λώρελ με την ίδια ευκολία που κάποιοι ακούνε γενικώς κι αορίστως βερεσέ...?

Γιατί το άλλο, εισπνοή-εκπνοή...όλη μέρα;;;

Εμένα μου την σπάει η βραδινή ρουτίνα πριν πέσω για ύπνο. - Ξεσκεπάσου - Σήκω από τον καναπέ - Τσίσα - Πλύνε δόντια - Βάλε πυτζάμες - Κοίτα αν έχει μείνει τίποτα που πρέπει να κάνεις στον υπολογιστή - Κλείσε το pc - Βάλε αντικουνουπικό - Φέρε νερό - Πιες το μισό - Φέρε τα σκεπάσματα από τον καναπέ - Στρώσε το κρεβάτι - Φέρε τον ατμοποιητή στο δωμάτιο - Τράβα δύο τζούρες - Κλείσε το φως - Ξάπλωσε - Σκεπάσου - Κλείσε τα μάτια - Ξανάνοιξέ τα - Σκέψου κάτι όμορφο - Ξανακλείσε τα μάτια - Διάολε ένα κουνούπι μέσ' το αυτί σου - Περίμενε κανένα εικοσάλεπτο να κάνει δουλειά το αντικουνουπικό - Μετά σου φεύγει ο ύπνος