Πίνακας συμμετοχής

Τι λες τώρα ... Πυξ Λαξ, Πλιάτσικας και αρπίσματα .... Ούτε στον χειρότερο εχθρό μου κάτι τέτοιο. Και θα βγάλεις κάτι παραπάνω από squier? Τι μονοί, διπλοί και κούκος με μπαλαντέρ?

Απόστολε είναι λίγο "περίεργα" τα πράγματα εδώ. Κατ' αρχήν το κομμάτι είναι καλό για το είδος του (δεν εννοώ το τάγκο) και το είδος δεν μου αρέσει (αυτό όμως δεν έχει σημασία). Αλλά .... Ακόμα και στο είδος του δεν θα ξεχώριζε πιστεύω. Γιατί δεν έχει τίποτα ξεχωριστό μουσικά, κάτι που να του δίνει μια ταυτότητα (και πάλι μιλάω μουσικά). Είναι σαν να πήρες ένα τάγκο και να του έβαλες στίχους, δεν έχει τίποτα δικό σου μέσα (πάντα μουσικά). Ακόμα και η βασική μελωδία (της φωνής) είναι υπερβολικά generic. Όμως έχει πολύ ωραίους και έξυπνους στίχους, και έτσι όπως το βλέπω εκεί στηρίζεται 100%. Κι αυτό το κάνει άνισο. Αν είχες δώσει στην μουσική την έμπνευση, την σπιρτάδα, το παιχνίδισμα με τις λέξεις και τις έννοιές τους, που έχεις δώσει στον στίχο, θα είχαμε μια κομματάρα. Και πρέπει να το κάνεις, γιατί νομίζω αξίζει τον κόπο. Εδώ η μουσική μου φαίνεται κάτι διαδικαστικό, απαραίτητο συμπλήρωμα για να πεις τους στίχους. Πρόσεξέ την περισσότερο. Το κομμάτι κατά την άποψή μου "γέρνει". Στίχοι φοβεροί με ταυτότητα, και μια κοινότοπη μουσική χωρίς ταυτότητα. Ακόμα και στο τάγκο, μπορείς να κάνεις όμορφα και προσωπικά πράγματα, που να ξεχωρίζουν από το εγχειρίδιο. Επίσης το κομμάτι δεν έχει ρεφραίν, και αυτό είναι ένα μεγάλο μείον. Γιατί όσο κι αν το ακούς εσύ αλλιώς (λογικό είναι, εσύ το έφτιαξες), αυτό που έχει δεν είναι ρεφραίν, είναι γέφυρα, όπως είπαν και άλλοι πριν. Σε προετοιμάζει για ένα ρεφραίν που δεν έρχεται ποτέ. Προσωπικά θα ήθελα να δώσεις στην μουσική, την σημασία που δίνεις στους στίχους. Και το λέω αυτό, γιατί έχεις αποδείξει πολλές φορές ότι μπορείς να το κάνεις.

Βλέπω τα δύο που έβαλες και επαυξάνω ως εξής:

Το να μην σου αρέσουν οι Les Paul είναι σαν να λες , δεν μου αρέσουν οι αδυνατες , ψηλές , μελαχρινές. Οκ...σεβαστη κάθε άποψη....αλλά εισαι ανώμαλος πως να το κάνουμε. ?

Μπράβο Απόστολε, Άλλο ένα διαμαντάκι. Οι στίχοι είναι απλά εξαιρετικοί. Το ακορντεόν έχει καταπληκτικό ήχο αλλά νομίζω έχει λίγο περισσότερο βάθος από ότι θα έπρεπε.

Γιατί αυτή είναι των βλάχων των καντράδων, δεν είναι των μάβρων των γουοκαπδισμόρνιν. Εκεί, με τους γελαδάρηδες να μαρκάρετε μουσκάρια.

Με ολα τα κλασσικα μοντελα υπαρχουν ποσοι κλασσικοι ηχοι αρπετζιων (ειτε wet, ειτε dry) ΕΙναι θεμα γουστου, προσεγγισης κ κομματιου. Εγω στρατ προτιμω, γιατι στρατ εχω κ στρατ.. ξερω?. Αλλα οπως εχομεν πει στο παρελθον... ολες σουπερ ειναι! Ειδικα η Γκρετς που ειπες!

Προειδοποιηση: Οποιος παει επισκεψη στο LK να εχει χeσeι απο πριν.

Οι οριτζιναλ PAF μονο dark δεν ηταν. Απο 80'w κ μετα που καθιερωθηκε να συνδεουμε λεσπωλ κ γκεην τιγκα, αλλαξαν οι προδιαγραφες (οχι παντου) κ βγηκαν κ αρκετα κακα παραδειγματα που η υλοποιηση τους στην πραξη παρερμηνευσε αυτο το στρογγυλο που λες ως μουντο

Εκεί το πηγαινα Βρασίδαρε. Τόσα χρόνια έπαιζα αρπετζιο με strat και εδώ και λίγους μήνες τα παίζω με κουφωτή Gretsch και μου αρέσουν πολύ περισσότερο. Θυμίζουν ακουστική κιθάρα αλλά σε πιο γεμάτο ήχο

Τότε ίσως έχουμε κάποιο hardware πρόβλημα.?

Πιθανότατα ήρθε η ώρα αλλαγής του bender.

Είναι Super Απόστολε !!! Πολλά μπράβο !!!!!!!!!!!

Φοβερο, οπως παντοτε. Με παραξενεψε μονο η εισαγωγη. Οπως ειπε κ ο ΣΦ μου ακουγεται ιδια με κατι που δε μπορω να θυμηθω τι ακριβως. Αλλα μιας κ δε γνωριζω το ειδος δεν εδωσα σημασια κ δε με χαλασε καθολου. Μπορει κ να ειναι κλισε στο ειδος αυτο η αναπτυξη μελωδιας με αυτον τον τροπο. Ολα τα αλλα πανεμορφα!

Πολυσχιδής, πολύμορφος, πολύπλευρος, πολυπράγμων, "χαμαιλέοντας", ταλέντο, αντιστάρ... είναι λίγες από τις ιδιότητες που θα μπορούσαμε να αποδώσουμε στον καλλιτέχνη. 1ο Υ.Γ. Πολύ ωραία ερμηνεία... 2ο Υ.Γ. Το ρεφρέν πιο πολύ σε γέφυρα μου έφερε..

Εκπληκτική σύνθεση και απόδοση της. Πολύ ωραίες αλλαγές στην αρμονία, και τα φωνητικα είναι εξαιρετικά. Εύγε!!

Ατσα μας και tango....? Να δω τι άλλο θα γράψεις... Πολύ καλό αν και η εισαγωγή φοβάμαι ότι είναι ολόιδια με ένα κομμάτι του Άστορ Πιατσόλα αλλά θα μου πεις τα μισά τανγκό αυτή την εισαγωγή έχουν ?

Ρε φίλε, η εικόνα με την σπασμένη πόρτα που έβαλες είναι πραγματικά σοκαριστική. Δεν ξέρω αν έγινε μεσημέρι ή βράδυ (το 12:00 έχει πολλές αναγνώσεις) αλλά τι στο διάολα? Δεν άκουσε κάποιος γείτονας κάτι? Σου πήραν κι άλλα πράγματα? Πες κάτι περισσότερο. Μετά λες αν έχει κάποιος κάποια πληροφορία. Μόνο ο κλέφτης και ο κλεπταποδόχος μπορεί να έχει περισσότερες πληροφορίες. Και άντε και είδαμε μια κόκκινη Gretsch να πωλείται. Τι κάνουμε? Πώς ξέρουμε ότι μπορεί να είναι η δική σου? Δώσε κάποιες παραπάνω πληροφορίες για την κιθάρα (μοντέλο, χρονολογία, χώρα κατασκευής, κάτι που να την ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες). Μην δώσεις serial, αλλά δώσε κάτι να καταλάβουμε ότι μπορεί να είναι η δική σου, αν πέσει κάποια συναλλαγή στην αντίληψή μας. Αν και δυστυχώς το βλέπω δύσκολο.

απο λεςπολ δηλώνω άγνοια. Οι μόνες που μου άρεζαν ήταν οι Ρ90 (πχ εποχής abraxas) και οι hum για thin lizzy/wishbone. Τωρα επειδή βιαστικά έτρεξα το νήμα και δεν ξέρω καν αν απαντώ εντός εκτός ή επι τα αυτά σαν τον νεκ της deluxe δεν έχω βρει πουθενά δεν τον αλλάζω με ΤΙΠΟΤΑ (αλλά είναι άγκυρα η ντελουξ) και φυσικά ο καλύτερος συνδυασμός hum neck/ tele bridge κάτι σαν αυτό που έχει η μπρεμέισο.

@Σαμη Παραγκα ολες εχουν τον χαρακτηρα τους Παντως οσες φορες εχω παιξει με καλο PAF με χαρακτηρα οριτζιναλ (κ δεν εννοω seth lovers κ τετοια αλλα πολυ πιο μπουτικ κ ακριβες υλοποιησεις) καταλαβαινω γιατι τον περιγραφουν ολοι ως τελε on steroids

Έχω αυτό το memorabilia του Sinatra και σχεδόν ύστερα από 2 χρόνια μετακόμισης αποφάσισα ότι πρέπει να βρει τη θέση του στον νέο χώρο. Ταλανίστηκα αρκετα για το που και το άλλαξα διάφορες θέσεις, και τελικά σημερα κατέληξα . Εσείς που θα το βάζατε; (έτσι από περιέργεια). https://www.pinterest.com/pin/a-personal-favorite-from-my-etsy-shop-httpswwwetsycomlisting598879228vintagefranksinatragoldplatedrecord--328410997821690272/

Προτιμάει φραπέ (μπύρα) στη παραλία.

Δεν προκειται να ξανακαλέσω κανέναν μετα από όλα αυτα.

Αααα, εντάξει τότενες.

1ον θα εσπαγε η αυτό η άλλα 4 πλακάκια και δεν έχει άλλα μετα , να πας στο Λερου Μερλιν να πάρεις.....εκτός αν εχεις μηχανη του χρόνου. 2ον Μονο για Number 1 επιτρεπεται η χρήσις στους καλεσμένους

Πες το κ έτσι ρε Φιούζιε (Αλέφαντος) ???

Γιατί βρε δεν το έβαλες λίγο πιο κοντά στην λεκάνη και πιο χαμηλά? Να σηκώνεται δηλαδή ο καλεσμένος με το σκατό να κρέμεται από πίσω του να το πιάσει ασούμε? Εκεί που είναι ο Φρανκ, είναι μια χαρά να τον βλέπεις όταν πλένεις τα δόντια σου.

Τι διαφορά έχουν? Κάνει τίποτα η μια που δεν το κάνει η άλλη? Ειδικά για κάτι τέτοιο (που δεν το γουστάρω με τίποτα βέβαια) εγώ προτιμώ διπλούς με χίλια. Οι μονοί είναι πολύ thin για τα γούστα μου.

Ναι, ε; Εμένα ήταν το εξής:

Κοιτα να δεις τι ειχα παθει. Ειχε ανοιξει καποτε ενας "Πλιετσικας" ενα ωδειο καπου στα βορεια προαστια. Επαιζε σε εντεχνη μπαντα που το ονομα της παραπεμπει σε ΜΜΑ. Η μπαντα ειχε καποια οικονομικα προβληματα κ ολο επανασυνδεοταν για τελευταια συναυλια. Δε σταματαν οι συμπτωσεις εδω. Ο τυπος ηταν κ ιδιος με τον οριτζιναλ εξωτερικα. Απιστευτο? Παω ν'αφησω βιογραφικο κ μετα την συνεντευξη στα ορθια μου λεει "Κοιτα αν εχεις ιδιαιτερα θα τα φερεις εδω γιατι ειμαστε καινουριο μαγαζι, κ εγω θα σε δινω 5 ευρω την ωρα". Παροτι ενθουσιαστικα με το ολο κονσεπτ μου ηρθε να του πω "Να δανειστω μια Ζακ Γουαηλντ με EMG να ερθω να σου παιζω τζαμπα αρπισμαντα στα λαηβ να ουμε?" Αλλα κολωσα γιατι περναγε απο κατω ενα ντατσουν κ κατεβηκα να παρω καρπουζα ?

Για Πλιάτσικα διάλεξε από αυτές.

Όχι ρε. Αμαρτία.

Σ'αυτον συγκεκριμενα θα επαιρνα την Λες Πωλ του Ζακ Γουαηλντ με EMG?

Συνοδεύεις τον Πλιάτσικα στους Πυξ Λαξ, καθαρά αρπισματα. Θα βγάλεις απ' το stand μια Deluxe η μία με μονούς;

Oi Telecaster Deluxe δεν έχουν humbuckers,έχουν τους εκπληκτικά καθαρούς Wide Range...,αν μιλάμε φυσικά για τους Cunife. Φυσικά και υπάρχουν και κλασσικοί humbuckers με ωραιότατα καθαρά,κατά τη γνώμη μου φταίει το γεγονός ότι στις περισσότερες Les Paul (δεν μιλάμε για 50s,60s και CS των χιλιάδων δολαρίων αλλά για mainstream μοντέλα) έχουμε πολύ hot μαγνήτες σε μια ήδη πολύ κομπρεσσαρισμενη εκ κατασκευής κιθάρα...τις περισσότερες φορές με υπερβολικά πολλά κιλά. Παρεμπιπτόντως μια από τις ωραιότερες κιθάρες για καθαρό ήχο που είχα ποτέ μου ήταν μια Custom του 1968 που δυστυχώς μου έκλεψαν. Πουπουλο και με σούπερ low output μαγνήτες. Αλλά ακόμα και αυτές γύρω στα 20Κ πάνε πλέον οπότε δεν τις λες και πανταχού παρούσες....

Την απέφυγα την αναφορά γιατί δεν είμαι πολύ στα καλά μου τον τελευταίο καιρό και τι να πω εγώ για το Δημήτρη που τον είχα δει 4-5 φορές σε όλη μου τη ζωή; Να πω ότι όποτε με έβλεπε με αγκάλιαζε σα να ήταν ο πατέρας μου; Να πω ότι δεν έχω ακούσει ποτέ μεγαλύτερα κοπλιμέντα για το παίξιμό μου από αυτά που μου είχε πει εκείνος; Να πω ότι η ζεστασιά που πρόσφερε στους γύρω του σε άφηνε ηλίθιο; Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα. Το βιβλίο του το έχω ακόμα και θα το ξαναδιαβάσω μήπως και ξεστραβωθώ.

2ο Υ.Γ. Το ρεφρέν πιο πολύ σε γέφυρα μου έφερε.. Ναι θα μπορούσε να είναι και γέφυρα. Στον αρχικό σχεδιάσμό το υπολόγιζα για ρεφρέν. Στην αρχή είχα γράψει άλλο progression για ρεφρέν αλλά η μελωδική του γραμμή είχε πολλές νότες και δεν γίνοταν να σταθούν σωστά στίχοι , ούτε να μπει σωστα φωνή. Σε ευχαριστώ πολύ @vrasidas27, έχεις δίκιο για την εισαγωγή. @Alex Raptakis, @cigaret13 για τέτοιο δίσκο μόνο το συζητάω...? Σε ευχαριστώ πολύ Φάνη! Πρέπει να σκαρώσουμε κάτι και μαζί!

Άποψη του Επικούρη για τη ζωή και το θάνατο από οπισθόφυλλο του βιβλίου του "Οι όρθιοι". Στ' αλήθεια, τι να είναι η ζωή; Ένα τσουβάλι με εμπειρίες που όλοι κουβαλάμε στις πλάτες μας και λίγο πριν κλείσουμε τον βιολογικό μας κύκλο, το παραδίδουμε στους απογόνους μας; Αυτό είναι τελικά η ζωή; Ίσως να είναι και ένα τραγούδι. Ένα τραγούδι που πρωτοακούμε όταν ανοίγουμε για πρώτη φορά τα μάτια μας και κοιτάμε με περιέργεια τον κόσμο, τα πρόσωπα των δικών μας ανθρώπων, τα χαμόγελά τους. Αχ να μπορούσαμε να ακούσουμε και με τα μάτια μας! Μεγαλώνουμε και ο περίγυρος φροντίζει να μας μιλήσει για το θάνατο, το τέλος του βιολογικού μας ρολογιού. Δεν καταπίνεται εύκολα ο θάνατος μιας και ο άνθρωπος είναι η πιο τραγική ύπαρξη του κόσμου τούτου. Τραγική γιατί γνωρίζει πως αργά ή γρήγορα, όμορφα ή βασανιστικά, το τέλος θα έρθει. Ο φόβος του θανάτου μας γίνεται εμμονή όσο μεγαλώνουμε. Σπαταλάμε πολύ χρόνο και πολύ ενέργεια προσπαθώντας να πείσουμε τον εαυτό μας για την ύπαρξη του "μετά". Τότε αρχίζει το παραμύθι. Βομβαρδιζόμαστε με θρησκευτικούς μύθους, χορεύουμε στο ρυθμό του κάθε ελπιδέμπορα που μας πουλάει την υποτιθέμενη "συνέχεια" της ζωής μετά το θάνατο. Δεν υπάρχει το "μετά". Υπάρχει όμως το "πριν" και αυτό το "πριν" πρέπει να το απολαύσουμε όσο περισσότερο μπορούμε χωρίς κραιπάλες, χωρίς ασυδοσία, χωρίς υπερβολές μαζί με λίγους καλούς φίλους. Αν απαλλάξουμε τον εαυτό μας από το φόβο του θανάτου, τότε μονάχα θα καταλάβουμε το βαθύ νόημα και την ουσία της ζωής. Αν ζούμε μια μίζερη ζωή πλημμυρισμένη από φόβο, τότε δεν ζούμε. Αυτό λοιπόν που θα πρέπει να προβληματίσει δεν είναι το αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο αλλά αντιθέτως, το αν υπάρχει ζωή πριν από αυτόν. Αν απαντήσουμε θετικά σ' αυτό το ερώτημα, τότε βρισκόμαστε στο μονοπάτι της ευδαιμονίας. Αν απαντήσουμε αρνητικά, είμαστε ήδη νεκροί πριν καν πεθάνουμε.

Ρομπέρτο κάνε δίσκο.

Ψηφισα μπανιο εστω κ για πλακα. Κερδισα! Μου αρεσε η κουβεντα ομως κ ειδικα η αναλυση στο τελος του πως κ γιατι. Το 1,2 κ 5 θα τα απεριπτα κ εγω για παρομοιους λογους. Κ την κουζινα. Το μπανιο ουτε που θα το σκεφτομουνα ? Οποτε μενει το στουντιο κ το πουθενα. Το στουντιο αποριπτεται με συνοπτικες διαδικασιες... γιατι δεν εχω. Αν ειχα παλι θα το απεριπτα. Μαλλον θα προτιμουσα ή φωτα κ φωτισμο κολπατζιδικο, ή καποιο πινακα πχ να με εμπνεει. Αρα μενει το 4

Σατανικό... να πας σε ένα σπίτι ενός ανθρώπου που τον θεωρείς νορμάλ, κάποια στιγμή να χρειαστείς το WC και μέσα στο WC να βρεις π.χ. φωτογραφίες με μαγιώ του Gordon Ramsay.

οι κόπιες προσδίδουν χαρακτήρα, είναι σαν να ξέρεις ένα μυστικό που δεν το ξέρει κανείς ?

Για να μην σας κρατάω σε αγωνία , γιατί ξέρω ότι δεν κοιμηθήκατε όλο το βράδυ. Αφού λοιπόν το δοκίμασα σε όλα τα μέρη (και όπως είπα -ταίριαζε σε όλα αισθητικά, όχι όμως νοηματικά). 1. Το σαλόνι απορρίφθηκε γρήγορα μιας και το συγκεκριμένο σουβενίρ στερείτο μοναδικότητας ή κάποιας άξιας (π.χ, χρηματικής) τέλος πάντων για να εκτεθεί σε αυτό. 2. Η βιβλιοθήκη (χώρος που λέει και ο φασιον και ουχί έπιπλο) επίσης απορρίφθηκε γιατί προτιμώ σε αυτή ένα πιο "κλασικό" και "βαρύ" διάκοσμο , και βασικά Ελληνική θεματολογία στα διακοσμητικά. Μολονότι λοιπόν σχεδόν καθόλου θρήσκος ή θρησκόληπτος , προτιμώ σε αυτόν τον χώρο βυζαντινές αγιογραφίες (που μου αρέσουν πολύ καλλιτεχνικά) - δώρα συνήθως (βασικά δώρα) κυρίως όταν είχα ανοίξει το γραφείο ή θέματα από αρχαία Ελλάδα (ρεπλίκες έτσι ?) ή και θέματα νεότερης Ελληνικής ιστορίας. 3. Το studio επίσης απορρίφθηκε τελικά διότι ένα τέτοιο θέμα ουδόλως με εμπνέει δημιουργικά . Τουναντίον μια παράσταση ενός μουσικού οργάνου ή εξοπλισμού (σε όποιο format π.χ. ζωγραφία , αφισσα , φωτο, promo add κ.λ.π) θα με ενέπνεε δημιουργικά πολύ περισσότερο . 4. To πουθενά το είχα δοκιμάσει και επανέρχομαι σε αυτό οποτεδήποτε αν το θελήσω. 5. Η κρεβατοκάμαρα απορρίφθηκε ως μάλλον μη σχετικός χώρος ή εντελώς άσχετος καλλίτερα. Έμειναν το μπάνιο (των ξένων) και η κουζίνα. Σε ένα πρώτο επίπεδο μοιάζουν το ίδιο σε ποιοτικά χαρακτηριστικά, παρόλα αυτό θεωρώ ότι οιοδήποτε είδος "τέχνης" ταιριάζει πολύ περισσότερο σε μπάνιο μιας και η κουζίνα είναι κατά την κρίση μου χώρος ιερός- αμιγώς λειτουργικός- είναι η εστία, το μέρος όπου μαγειρεύουμε και τρώμε, το μέρος όπου ζούμε, άσχετα αν και εδω και 2 χρόνια δεν έχω βράσει ούτε ένα αυγό σε αυτή.? Το μπάνιο εν αντιθέσει, ειδικά των ξένων, είναι ένας χώρος που σηκώνει "στόλισμα" από ένα κάδρο , μέχρι και μια πολυθρόνα . Αυτά, σας ευχαριστώ για τη συμμετοχή και τα επιχειρήματα. Αφήνω το πολ ανοιχτό και για άλλες απόψεις, και επιφυλάσσομαι στο μέλλον να αλλάξω και γνώμη αν με πείσει περισσότερο κάποια από αυτές. ?

άλλος ένας ωραίος άνθρωπος που έφυγε τόσο νωρίς...? κουράγιο στους δικούς του...

Πατέρα μην γελάσεις... εδώ ακούω "Γεώργη" με ρώσικη προφορά.... σοβαρά μιλάω!

Γιατί το άλλο, εισπνοή-εκπνοή...όλη μέρα;;;

Εμένα μου την σπάει η βραδινή ρουτίνα πριν πέσω για ύπνο. - Ξεσκεπάσου - Σήκω από τον καναπέ - Τσίσα - Πλύνε δόντια - Βάλε πυτζάμες - Κοίτα αν έχει μείνει τίποτα που πρέπει να κάνεις στον υπολογιστή - Κλείσε το pc - Βάλε αντικουνουπικό - Φέρε νερό - Πιες το μισό - Φέρε τα σκεπάσματα από τον καναπέ - Στρώσε το κρεβάτι - Φέρε τον ατμοποιητή στο δωμάτιο - Τράβα δύο τζούρες - Κλείσε το φως - Ξάπλωσε - Σκεπάσου - Κλείσε τα μάτια - Ξανάνοιξέ τα - Σκέψου κάτι όμορφο - Ξανακλείσε τα μάτια - Διάολε ένα κουνούπι μέσ' το αυτί σου - Περίμενε κανένα εικοσάλεπτο να κάνει δουλειά το αντικουνουπικό - Μετά σου φεύγει ο ύπνος

Εγώ έχω κρατήσει καμμία 400αρια cd. Βασικά τα ... κοιτάζω... καμμία φορά βάζω κανένα να παίξει και μετά θέλω τρεις μέρες να συνέλθω από την υπερκόπωση ξέρεις τι κόπος είναι να: 1.Ψαξεις να βρεις το cd 2.Να το βγάλεις από τη θήκη 3.Να το πας στην σιντιερα (δεν έχω σιντιερα από το dvd τα παίζω) 4.Να αναΠσισ τη σιντιερα 5.Να γυρίσεις στον ενισχυτή το ΚΟΥΜΠΙ από AUX που είναι μόνιμα (έχω συνδέσει την smart tv με το hi fi system ώστε να ... ακούω Netflix και Σπετζοφαι από τις ηχειαρες μου) σε CD 6.Να ψάξεις να βρεις το τηλεκοντρόλ της σιντιερας 7.Να βάλεις μέσα το cd 8.Να παΤικις play 9.Να τα κάνεις μετά όλα αυτά reverse Πέθανα... Ρε σπετζοφαι και κΣερο πσωμι λαιμαι