Πίνακας συμμετοχής

Ασφαλείας από 100% ξύλο και μηχανισμό σύρτη από το προ Χριστού, ε δε το λες και ασφαλείας...

Και να μην ξεχναμε και τις LP deluxe των '70ς με το σωμα σαντουιτς και τους mini humbuckers, εχουν γουστοζικο ηχο αν και οχι φυσικα τον "κλασσικο" LP ηχο.

Στην αστυνομία πήγες; Η σήμανση ήρθε; Αποτυπώματα πήραν; Αν ναι, τί σου είπαν κατ εκτίμησή τους...πάνω κάτω ξέρουν τί γίνεται στην περιοχή , ποιες σπείρες δρουν και τι κλέβουν. Είναι πολύ δύσκολη κατάσταση, μιλάμε για βιασμό, και δες το από την καλή πλευρά. ΔΕΝ ήσουν μέσα, ό,τι να σημαίνει για εσένα ή γι' αυτούς, Γ@μμμα την κιθάρα, αν και εύχομαι να την βρεις......εσύ να είσαι καλά......κιθάρες θα πάρεις πολλές στο μέλλον. Εμείς εδώ τις αγγελίες τις βλέπουμε....αν πέσει το μάτι μας σε κάτι, ξέρουμε τώρα.

Ρε φίλε, η εικόνα με την σπασμένη πόρτα που έβαλες είναι πραγματικά σοκαριστική. Δεν ξέρω αν έγινε μεσημέρι ή βράδυ (το 12:00 έχει πολλές αναγνώσεις) αλλά τι στο διάολα? Δεν άκουσε κάποιος γείτονας κάτι? Σου πήραν κι άλλα πράγματα? Πες κάτι περισσότερο. Μετά λες αν έχει κάποιος κάποια πληροφορία. Μόνο ο κλέφτης και ο κλεπταποδόχος μπορεί να έχει περισσότερες πληροφορίες. Και άντε και είδαμε μια κόκκινη Gretsch να πωλείται. Τι κάνουμε? Πώς ξέρουμε ότι μπορεί να είναι η δική σου? Δώσε κάποιες παραπάνω πληροφορίες για την κιθάρα (μοντέλο, χρονολογία, χώρα κατασκευής, κάτι που να την ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες). Μην δώσεις serial, αλλά δώσε κάτι να καταλάβουμε ότι μπορεί να είναι η δική σου, αν πέσει κάποια συναλλαγή στην αντίληψή μας. Αν και δυστυχώς το βλέπω δύσκολο.

Φιλε @Stardrops μια χαρα διάθεση υπάρχει. Εσυ δεν μας λές τί και πως....αν μπορέσει να βοηθησει κάποιος. Και σε ρώτησα ξανά...λες έγινε 26/5 η κλοπή.....ποιού έτους; Γιατί φέτος ο Μάιος δεν ηρθε ακόμα.

Λακωνικός?!Αστα αδερφέ,εκεί που εχουν φτάσει οι τιμές και λίγα λές.

Θα συμφωνήσω! Ήταν πολύ βαριές, κάτι που δεν τις έκανε εργονομικές και φιλικές, αλλά πολλές από αυτές-όχι όλες-έπαιζαν καλά! Μετά ήρθε το weight relief, έγιναν πιό φιλικές αλλά έπρεπε να ψάξεις να πετύχεις κομμάτι που να παίζει καλά! Η PRS από την άλλη, είχε στη διάρκεια των '90s - '00s βαριές κιθάρες, που όμως ποτέ δεν έφθαναν τα 4,5 - 5,5 kg των Gibson που έπαιζαν εξαιρετικά και την τελευταία δεκαετία τις έχει κι αυτή ελαφρύνει αρκετά, χωρίς weight relief τεχνάσματα! Η Fender με έχει μπερδέψει... Εξακολουθεί να βγάζει βαριές κιθάρες εκτός των custom shop και κάποιες paulonia κλπ, που άλλες παίζουν άλλες όχι. Νομίζω η τάση τελευταία άλλαξε όταν η αγορά πέρασε στο διαδικτυακό εμπόρειο και οι περισσότεροι αγοράζουν εμφάνιση, χαρακτηριστικά και φινίρισμα χωρίς να ακούσουν ποτέ το όργανο!

Κ ειδικα οι καστομ εκεινης της περιοδου για χαρντροκ κ χεβυ ειναι οι πιο σωτ αφτερ.. κ για τα κιλακια τους

Μπορεί να έχουν τα κιλάκια τους, αλλά δεν έχω παίξει κάποια που να μην τα "λέει".

Είπα από LES PAUL με διπλούς. Οχι γενικά με διπλούς. Και δεν μιλάμε βέβαια για τις ελάχιστες LP που κατασκευάστηκαν στα 50s και 60s . Προσωπικά πάντως για jazz τίποτα καλύτερο δεν υπάρχει από τις κλασσικές ηχογραφήσεις με P90s (Grant Green etc.)

Gibson δεκαετίας 70 δεν έπαιρνα ακόμα και να μου την χαρίζανε πάντως (από 74 και μετά). Δεκαετίας 60 και βέβαια. Καθώς και της χρυσής εποχής 2002-2006 (για Les Paul Standard μιλάω).

Καλά, είναι σκέτη γλύκα και τα δύο τους. Να τα χαίρεσαι.

Καλά όποιος βάζει μια αγγελία και ζητάει 3000 ευρώ για μια απλή LP Standard της δεκαετίας 2000's δεν σημαίνει ότι θα τα πάρει κιόλας... εκτός αν βρει κάποιο κορόιδο και το πείσει. Εγώ παρατηρώ ότι οι τιμές στα μεταχειρισμένα ακολουθούν τις τιμές των τρεχουσών τιμών της Gibson...πχ πλέον μια Standard καινούργια κοστίζει 2300 και άρα στα μεταχειρισμένα ο κόσμος την δίνει 2000 ή λιγο λιγότερο (ανεξάρτητα το ποσό που την αγόρασε). Με άλλα λόγια η αύξηση τιμών που επέβαλε εδώ και μια πενταετία η Gibson παρέσυρε και τα μεταχειρισμένα. Ευτυχώς εγώ πρόλαβα και πήρα Gibson σε αστείες για την σημερινή εποχή τιμές, θυμάμαι ακόμα από το Musicstore ή το Thomann το 2017 αγόρασα μια Les Paul Traditional 2016 για 1.666 ευρώ (ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΑ και όχι B stock) - είχαν βγει τα 2017 μοντέλα τοτε που ήταν στα 1800+ ευρώ και τα 2016 μοντέλα ήθελαν να τα ξεστοκαρουν μάλλον, γι'αυτό και η τιμή- και το ίδιο ακριβώς έκανα και με μια Gibson SG Standard του 2018 που την αγόρασα πάλι από το ίδιο κατάστημα (ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΑ και όχι B stock) για 1100 ευρώ ενώ τα 2019 αντίστοιχα μοντέλα τα έδιναν για 1400 ευρώ (και χωρίς σκληρή θήκη ?) Δυστυχώς έκτοτε με τον νέο CEO οι τιμές έχουν ανέβει πολύ, και μάλιστα πριν την πανδημία και τον πόλεμο

ΧΘες στο απόγευμα καθώς πήγαινα στον καφενέ, σε ένα στενό, γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω πέντε (5) στημένες γάτες , έτοιμες για φωτογραφία, Και όχι σε τυχαία πόζα. Πόζα , λες και ήταν οι μοντέλες του Freedom και στηθηκαν να της βγάλει ο Peter Lindbergh. Οι αθεόφοβες....μέχρι και μαύρη γάτα βρήκαν....να κάμει τη Naomi.....?

Εφυγε απο τη ζωη απο ανακοπη καρδιας στα 60 του ο συμφορουμιτης Δημητρης Κοκκινος (ΕΠΙΚΟΥΡΗΣ). Ο Δημητρης ηταν καθηγητης Αγγλικων ,συγγραφεας και μεγαλος λατρης των Blues.Eιχε γραψει αρκετα βιβλια που στα περισσοτερα ειχε ως θεμα τα Blues. Παντα εξω καρδια και παντα βοηθουσε οποιον ειχε αναγκη.Καλο παραδεισο Δημητρη.

Σημερα καθως βολταρα με τη σκυλιτσα μου εζησα μια τρομακτικη εμπειρια! Δεχτηκαμε μια επιθεσαρα απο μια γατα! Πεταχτηκε στα καλα καθουμενα πισω απο ενα αυτοκινητο και εκει αρχισε ο τρομος... Η σκυλιτσα μου η κακομοιρα (40 κιλα τσοπανα) η οποια ειναι πολυ φιλική με τις γατες (μεχρι σημερα τουλαχιστον...) να αρχιζει να κλαιει τρομοκρατημενη και να προσπαθει να τρεξει με την ουρα στα σκέλια... Παλι καλα που γυρισε κωλο και δε της εβγαλε τα ματια! Εγω μπηκα μπροστα γιατι συνεχιζε να μας κανει επιθεση! Εφαγα κ μια κοψια στο ποδι πανω απο τζιν... Εν'τω μεταξυ απο το πανικο μας ειχε μπλεχει το λουρι σε ενα κολωνακι κ δε μπορουσαμε να απομακρυνθουμε! Μας εσωσε μια γυναικα που ακουσε το κλαμα του σκυλου και βγηκε εξω κ εριξε νερο ατη γατα και ετσι σωθηκαμε!!! Παντως τουλαχιστον στη περιοχη μου δεν υπαρχει καμια μεριμνα για τις γατες!!! Ειναι χιλιαδες!

Επίσης, δεν είμαστε ένα μάτσο γραφικοί αδιάφοροι που ρωτάνε χαζές αδιάκριτες ερωτήσεις. Να σε βοηθήσουμε θέλουμε όλοι, γιατί όσο νάναι κάτι καταλαβαίνουμε

Θα το έβαζα στην βιβλιοθήκη (μιλάω για δωμάτιο, όχι για έπιπλο), γιατί μου βγάζει μια "λογοτεχνικίλα" και μια "ιστορικότητα" κάποιας άλλης εποχής με πολύ έντονο χαρακτήρα. Ειδικά αν στον συγκεκριμένο χώρο ακούς μουσική, και έχει μεγάλες αναπαυτικές πολυθρόνες, θα είναι όμορφο να βάζεις ένα ουίσκυ, να ανάβεις ένα πούρο και να διαβάζεις κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο, ή να ακούς μουσική, και να το βλέπεις κάπου εκεί να υπάρχει στον χώρο. Δεν ψήφισα όμως.

Στην περίπτωσή σου μιλάμε για εντελώς διαφορετικό πράγμα όμως . Η φώτο με αυτόγραφο του Kramer έχει μια βασική ειδοποιό διαφορά με το δικό μου memorabilia. Διαφορά που καθόρισε και την επιλογής της θέσης του. Το δικό σου έχει ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ. Το δικό μου είναι ένα βιομηχανικό memorabillia - θα επιμείνω στη λέξη "μπιμπελό¨γιατί αυτό είναι , τίποτα λιγότερο -τίποτα παραπάνω (έστω και σε περιορισμένα αντίτυπα...από ό,τι θυμάμαι...αλλά who cares )και με καμία ιδιαίτερη (συναισθηματική-περιουσιακή κ.λ.π) αξία σε σχέση με μια ιδιόχειρη υπογραφή κάποιου.

Αρα είναι ένας καλλιτέχνης που ακούς, απολαμβάνεις κοκ. σωστά? Τέλεια, για μένα απο εκεί ξεκινάμε. Καταλαβαίνω τι εννοείς περι μπιμπελό και γούστου αλλά δεν το "νιώθω" γιατί δεν το "βλέπω" έτσι. Π.χ. πριν από παααααρα πολλά χρόνια, ένας πολύ καλός μου φίλος με άκρες μου έφερε μια φωτο του Eddie Kramer και με αυτόγραφο του επάνω παρακαλώ με μαρκαδόρο. Σε βεβαιώ οτι σε αυτό το σπίτι έχει αναπαραχθεί κάμποσες χιλιάδες ώρες μουσική της οποιας είναι παραγωγός ο Kramer. Αλλά αντί να τον βάλω σε κάποιον τοιχο μου, τον χάρισα σε πολύ καλό μου φίλο ο οποίος είναι ηχοληπτης, παραγωγός, εχει στουντιο και επίσης λατρεύει τον Kramer και αρκετούς απο τους μουσικούς με τους οποιους έκανε "δουλεια". Θεώρησα οτι ήταν καλυτερο να το δώσω στον φίλο να τον βάλει σε έναν χώρο στον οποίο έχει θέση το συγκεκριμένο αυτόγραφο, παρά να είναι σε ένα συρτάρι. Η φωτογραφία (με το αυτόγραφο) ήταν πολύ καλής αισθητικής (και Α4 διασταση περιπου) αλλά τέτοια πράγματα δεν μπορώ να τα δω απλά ως μπιμπελό, διακοσμητικά κοκ. και δεν υπήρχε ποτέ καμια περίπτωση να το κρεμάσω στο σπίτι μου. (δεν υπάρχει σωστό και λάθος, έχουμε διαφορετικό perspective και καλά κάνουμε, είμαι σίγουρος οτι θα βρεις το κατάλληλο μέρος στον χώρο σου που θα ταιριάζει αισθητικά)

Καταλαβαίνω τι λες. Απλά σου απαντάω, ότι όσο σημαντικό μου είναι ένα ωραία (του γούστου μου) μπιμπελό. Άλλωστε αυτόν τον ρόλο παίζει και η μουσική του στο σπίτι μου, ....διακοσμεί τον χώρο μου ώς ένας άυλος αρχιτεκτονικός όγκος.

Οκ, κρατάω το studio

Αχ πάει ο epikouris... Έχω φάει στο φιλόξενο σπίτι του, παρέα με την οικογένεια και άλλους καλεσμένους μουσικούς συζητώντας για μουσικούς και τα μπλουζ. Μεγάλη καρδιά και παθιασμένος με τα blues που γνώρισε στα φοιτητικά του χρόνια στον Αμερικάνικο νότο. Δίδασκε αγγλικά στο φροντιστήριο του και μοίρασε τις "Σημειώσεις Πάνω στην Αγγλική Γραμματική" του δωρεάν μέσα απο το Noiz. Εξέδωσε και μοίρασε βιβλία όπως "15 σταγόνες βροχής σ' έναν ωκεανό από μπλουζ ιστορίες", 2012, "Το σίχαμα", 2010, "Για όλα έφταιγε το μπλουζ", 2008, "Οι όρθιοι", 2014. Έγραψε διάφορα άρθρα όπως θα βρείτε στο προφίλ του. Δεν σταμάταγε να γράφει. Αεικίνητος διοργανωτής και εμψυχωτής εγχώριων γκρουπ. Υπήρξε μια περίοδος που ήταν πίσω απο κάθε διοργάνωση συναυλιών μπλουζ. Ο Επίκουρος ήταν το ευαγγέλιο του Επικούρη, που με "μάλωσε" όταν ονόμασα αρχικά Επίκουρο το σημερινό γαστρονομικό club, Λούκουλος της σελίδας. Μου θύμισε πως τον κατηγορούσαν ψευδώς πως ήταν λαίμαργος και υπέρ των απολαύσεων οι εχθροί του, παραφράζοντας το έργο του. Και φυσικά είχε δίκιο. Θα τον θυμάμαι για το πάθος και την αγνότητα της σκέψης του. Ένας καλός άνθρωπος. So long Δημήτρη. Ενα μικρό βιογραφικό του: Ο Δημήτρης Επικούρης γεννήθηκε το 1963 στη Νίκαια του Πειραιά από γονείς Μικρασιάτες. Σπούδασε οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στις ΗΠΑ και από το 1990 διδάσκει την Αγγλική γλώσσα σε ενήλικες κυρίως σπουδαστές. Είναι παντρεμένος με τη φιλόλογο Ηλιάνα Σαραντοπούλου και έχει δύο παιδιά, το Βαγγέλη και τη Δήμητρα. Λατρεύει την Επικούρεια φιλοσοφία και τα νέγρικα μπλουζ. Συλλέγει παλιές ηλεκτρικές κιθάρες και σπάνιους δίσκους βινυλίου με νέγρικη μουσική. Αρθρογραφεί σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά για την ιστορία και την εξέλιξη της μπλουζ μουσικής.

Είναι πολυ προσωπικό αυτό Λάκη, εσύ ξέρεις τους χώρους σου οι υπόλοιποι τους δικους μας... Αν είχα κάτι αντίστοιχο από έναν καλλιτέχνη που για εμένα "έλεγε" πολλά (τελειως υποκειμενικο, το συγκεκριμένο απλά θα το έκανα δώρο σε πολύ καλή μου φίλη που λατρεύει τον Σινάτρα) υποθέτω οτι θα το έβαζα στο σαλόνι. Αλλά στο δικό μου κάπου θα "ταίριαζε" γιατί είναι κάπως έτσι: Οπότε...

Μα, δεν ξέρουμε τίποτε για τον χώρο που ζεις. Στο δικό μου διαμέρισμα, δεν θα το έβαζα πουθενά, μου αρέσουν οι γυμνοί τοίχοι.

Στο μπανιο. Ωστε οταν μπανιαρομαι κ τραγουδω να τον βλεπω κ να λεω πως πρεπει να βελτιωθω. Επισης κ του Νταλαρα ενα αντιστοιχο μεμοραμπιλια να ειχα εκει θα το εβαζα. Γι αυτο ομως μαλλον ευθυνεται ο Χαρι Κλυνν?

άλλος ένας ωραίος άνθρωπος που έφυγε τόσο νωρίς...? κουράγιο στους δικούς του...

Ευτυχώς έχει πολύ εύκολο και ελεγχόμενο feedback μόνο όταν θέλω! Δε squealάρει! Οι GAS ο μαγνήτες παίρνουν αρκετό ξύλο!

To κλοπή είναι ενεστωτικό και διαρκές. Νομίζω ότι αν είχε απολεσεί το όργανο θα έλεγε "εκλάπη". Μήπως εννοεί κάτι άλλο; Π.χ. Κλοπή της 335 gibson από την gretsch? Μήπως λέω.....

R.I.P..............

Μετά από σχεδόν δέκα live με την 335 ομολογώ πως δεν μπορώ να την αποχωριστώ με τίποτα! Πρόσφατα απέκτησα το παρακάτω θέμα. Οπότε αναμείνατε βίντεο. Επίσης την Κυριακή του Πάσχα την έπαιξε ο Peter Lago. Εγώ χάιδευα ένα custom JBass του John Ps διακρίνεται η πληθωρική παρουσία μου στο background.

Για όσους είχαν/έχουν χρόνια γάτες,ξέρουν πραγματικά τί συνέβαινε εκείνη την στιγμή...

Εξαιρετικός άνθρωπος και φίλος. Ελαφρύ να είναι το χώμα που τον σκεπάζει και κουράγιο στην οικογένεια του....

............ μου είχε στείλει όλα το βιβλία του........ πολύ κρίμα. Συλλυπητήρια στους δικούς του....

Ο Αμπου ειναι το πιο γλυκο ζωντανο που εχω δει ποτε μου. Δεν ειχα ποτε τρελα με γατες, αλλα αυτος ειναι το κατι αλλο. Η μικρη ειναι μεγαλη περιπτωση. Μεχρι να γινει ενα - εναμισυ κ να αρχισει να μην ειναι στην πριζα 24 ωρες την ημερα, προβλεπεται να κλαταρω..

Μια και πιάσαμε Αμέρικα...?

Κι άλλο Alter Bridge.

Η μικρη προσαρμοζεται στο κρεβατι. Θα ξεκινησει να κοιμαται πανω σου αλλα επειδη θελει την ανεση της στη μιση ωρα θα παει πιο περα. Ο γατουλης ομως ή δε θα κουνηθει ντιπ ή που αν τον ξυπνησεις, θα πρεπει ν'ανεβει κυριολεκτικα πανω σου για αγκαλιτσες (κ ειναι κ 10 χρονων αντρας). Μαλλον καποιος τους εγκατεστησε τα λογισμικα αναποδα ? Με τη μαμα της παντως ισχυει 100% αυτο που λες. Κανενα κρεβατι δεν ειναι αρκετα μεγαλο.. Απορω πως τα καταφερνει

Σε νιώθω. Μπορεί κάποιος που είναι καλός στα μαθηματικά να μου εξηγήσει,πως περίπου μισό μέτρο σκύλος,καταλαμβάνει ΟΛΗ την επιφάνεια ενός κρεβατιού 2.10 επί 2.30 μέτρα?

Η κουταβινα μπροστά (Γκλοσσυ το όνομα) ούτε 4 μηνών έχει πάθος με τον κύριο πίσω (Αμπού). Αυτός ο καημένος τα έχει δει όλα. Κάθε φορά που τον βλέπει, τον καπαρωνει κ του πετάει ένα γλυψιμο από την κορυφή ως τα νύχια. Κ επειδή είναι αγαρμπη ως κουτάβι, τον ενοχλεί κ αυτός φεύγει τρέχοντας. Δεν είχα σκοπό να σηκωθώ από τον καναπέ σήμερα, αλλά δε θα ηρεμούσε η νεαρά αν δεν την έβαζα να κοιμηθεί δίπλα στον έρωτά της! Τώρα να δω που θα κοιμηθώ εγώ!

A ρε τιτανοτεράστιε, λείπεις...

Πολύ επιγραμματικά, από όσα έχω διαβάσει και πιστεύω, να πω ότι είναι εντελώς λάθος να συγκρίνουμε την "εξυπνάδα" διαφορετικών πλασμάτων, ή να την μετράμε με δείκτη τους νευρώνες και τον αριθμό τους. Γι' αυτά που χρειάζεται ο σκύλος έχει την απαραίτητη εξυπνάδα (και παραπάνω από την απαραίτητη), και η γάτα το ίδιο. Επίσης ο αριθμός των νευρώνων ως δείκτης εξυπνάδας θεωρώ ότι είναι ανεπαρκής, γιατί δεν λαμβάνει υπόψιν του το πώς είναι το σώμα κάθε πλάσματος και πώς οι νευρώνες αυτοί επικοινωνούν με αυτό και το "χρησιμοποιούν". Πχ, τα μουστάκια της γάτας, είναι απίστευτα ακριβής δείκτης θερμοκρασίας, υγρασίας, καθώς επίσης και τα αυτιά της έχουν απίστευτες ικανότητες στην σύλληψη ερεθισμάτων. Η γάτα "μιλάει" χρησιμοποιώντας πάνω από 100 διαφορετικούς ήχους, ενώ ο σκύλος περίπου 10. Να πω επίσης, ότι είναι μύθος ότι η γάτα δεν εκπαιδεύεται. Φυσικά και εκπαιδεύεται, αλλά με διαφορετικό τρόπο από τον σκύλο. Την γάτα πρέπει να την κάνεις να θελήσει να κάνει κάτι. Κάθε γάτα που ζει σε ένα σπίτι μαζί με άλλες γάτες, δεν ξέρει/αναγνωρίζει μόνο το δικό της όνομα, αλλά και τα ονόματα των υπόλοιπων γατών στο σπίτι. Από προσωπική εμπειρία, να πω ότι ανοίγω το παράθυρο και φωνάζω ένα όνομα, και έρχεται μόνο η συγκεκριμένη γάτα (που είναι πχ στο απέναντι οικόπεδο). Να πω ότι η Σφαίρα μας (όνομα γάτας είναι αυτό), πριν κλείσει χρόνο, άνοιγε την μπαλκονόπορτα απ' έξω (κλειστή αλλά όχι κλειδωμένη φυσικά), πράγμα απίθανο, γιατί ακόμα και η μάνα μου δυσκολεύεται (είναι βαριά η πόρτα). Ο δε Τομ (έχει φύγει) 6 μηνών πηδούσε στο χερούλι της πόρτας και κρεμόταν με δύναμη για να το κατεβάσει (και να ανοίξει την πόρτα). Από αυτά που έχω διαπιστώσει, καταλαβαίνουν σχεδόν τα πάντα, άσχετα με το αν θέλουν να κάνουν αυτό που λες. Επειδή έχω και (μικρή) εμπειρία με σκύλους, μπορώ να πω ότι δεν βλέπω σοβαρές διαφορές όσον αφορά στην κοινωνική και συναισθηματική νοημοσύνη. Τις διαφορές τις βλέπω στον τρόπο που την εκφράζουν. Όσο παράξενο και αν φαίνεται σε μερικούς, όταν θέλει πχ η Κούκη νερό (έχει αδειάσει το μπολάκι), έρχεται και μου τραβάει το παντελόνι και μου μιλάει, με πάει στο άδειο μπολάκι, και κάθεται και κοιτάζει μια το μπολάκι μια εμένα. Όταν θέλει η Λίζα να βγει έξω, πάλι έρχεται και με τραβάει απ' τα πόδια, και με πάει στην πόρτα, μετά κάθεται και κοιτάει το χερούλι. Όποια θέλει να μπει μέσα, απλά χτυπάει την πόρτα. Αλλά χτυπάει σαν άνθρωπος. Έχω κατατρομάξει πολλές φορές όταν είναι νύχτα και χτυπάνε την πόρτα. Τέλος πάντων είναι πάρα πολλά αυτά που θα μπορούσα να πω, αλλά δεν γίνεται να τα γράψω όλα.

Και εγώ πρόσφατα (εδώ και ένα χρόνο) έγινα "γατομπαμπας", την έχω από τότε που ήταν ενός μηνός γατάκι όποτε είναι αρκετά ήμερο και ζει αποκλειστικά μέσα στο διαμέρισμα, αλλά παρόλα αυτά τα κυνηγετικά της ένστικτα είναι αρκετά ισχυρά με αποτέλεσμα τα χάδια και το παιχνίδι να μετατρέπεται σε γρατσουνιές και δαγκώματα λίγο αργότερα. Φέρω αρκετές γρατσουνιές στα χέρια και στις πατούσες ως παράσημα. Έχοντας μεγαλώσει σε σπίτι με σκύλο, μου κάνει εντύπωση πως οι γάτες είναι τόσο πιο ανεξάρτητα και με τόσο ισχυρά ένστικτα πλάσματα, αφού τον σκύλο μπορείς να τον εκπαιδεύσεις ώστε να "καταπολεμήσει" τα ένστικτα του (πχ να το μαλώσεις όταν πάει να κρύψει φαγητό κάτω από το χαλί και έκτοτε να μην το ξανακάνει) ενώ οι γάτες πχ όσο και καλοταισμενες και να είναι πάντα θα αναζητούν θήραμα αφού είναι natural born predators. Γενικά είναι πολύ προικισμένες από την φύση, όπως και όλα τα αιλουροειδή

Όταν λέμε ότι της ανήκει το σπίτι,εννοούμε τα πάντα. ...Ακόμη και το χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Εμείς έχουμε τη Λούνα. Της βγάζω το καπέλο.Κέρδισε μια θέση στο σπίτι με το σπαθί της.Λίγο-λίγο,βήμα-βήμα. Στην αρχή στο μπαλκόνι.Μετά η μισή έξω από την μπαλκονόπορτα,η μισή μέσα.Μετά μέσα την ημέρα,έξω το βράδυ. Τέτοια υπομονή,επιμονή και προσήλωση στο σχέδιο δεν έχω ξαναδεί. Να μη σας τα πολυλογώ,τώρα είμαστε εμείς οι φιλοξενούμενοι της αφού το σπίτι της ανήκει.

Α ΟΚ, είμαι πολύ χειρότερα από ότι νόμιζα, κάτι παίζει και με την μνημη μου τώρα...splendid... Εχω και μοντέλες και ποιος είναι αυτός ο Πήτα (Αυστραλιανό accent)? ? Ψυχάκια, πολλά χνουδωτά ψυχάκια!!! Το κέρατο μου το τρίφωρο, έχω και αλλεργία στις γάτες, θελω να τις κατσιάσω στο χάιδεμα (όσες θέλουν φυσικά) αλλά δεν... ΥΓ: Στράτο, θύμησε μου να χτυπήσω 1-2 αέριους όταν θα κάνω την καταδρομική γιατι αλλιώς θα γινω κουασιμόδος σε dt.

Ω μα σας ευχαριστώ! Ζητήθηκε extreme close-up. Οπότε πάμε για λεπτομέρειες. Φωτορομάντζο.