Πίνακας συμμετοχής

Και όμως φίλος, αυτή η πανσπερμία που ξεπηδά στα νήματα του forum, αυτό το αναπάντεχο diversity, αυτή η αιφνίδια μετατόπιση σε άλλα γνωστικά πεδία, το αναπάντεχο που σπάει τη μονοτονία... αυτή είναι η γοητεία του Noiz ?

Το γ@m1$@m€ το θέμα του ανθρώπου.

Και αυτό... Υπάρχουν αρκετά "καμπινεδί".

Α, εσύ είσαι πολύ προχώ λέμε.

Καλορίζικο και καλόπαιχτο! Να βγάλει τα λεφτά του x1.000.000 σε ευχάριστες μουσικές αποδράσεις.

Μάθε και εσύ. Μπορείς http://www.guitarhq.com/fenderc.html

Το οποίο έκανε "πρεμιέρα" σε κάποια Cadillac, πριν τo "δανειστεί" ο θείος Leo... ? UPD: Και για να ακριβολογήσουμε έκανε πρεμιέρα πριν τα '60ς- το 1958

Λοιπόν, έχει ενδιαφέρον το πως ξεκίνησε η ταύτιση του χρώματος με το αγαπημένο μέρος του σπιτιου. Αυτό που ξέρω είναι πως χρησιμοποιήθηκε στην εποχή του Art Deco σαν Mint Green, ενώ επανήλθε στα 50'ς σαν Surf ή Seafoam Green και ήταν πολύ της μόδας προφανώς γιατί κάποια DuPont κυκλοφορούσε βερνίκια σε παλ χρώματα, κυρίως για αυτοκίνητα που όμως χρησιμοποίησαν παντού κάτι περίεργοι, ακόμα και σε... Τελεκάστερ. Τα δημόσια ουρητήρια στην Ομόνοια αλλά και αλλού είχαν αυτή την πετυχημένη επιλογή στα πλακάκια και ως τρέντι τύποι που είμαστε, βάψαμε ελλείψει πλακακίων και αρκετούς καμπινέ(δες). Το μπάσο μου όμως θυμίζει περισσότερο Σεβρολέτ... 'νταξ;

Γάτα με πέταλα είσαι.

Πραγματικά δάκρυσα.

Τέλος πάντων, το μυστήριο λύθηκε, είναι ο περί ου ο λόγος και αν θέλει ας κάνει παρουσίαση του κούτσουρου.

Το ‘πιασε ο φούζιος. Δεν πρέπει να ξέρει τι πήρε όμως.

Φίλος Στράτος εσύ τα λες, αλλά ποιος σε ακούει. Έτσι είναι άμα το... ινφλουένσιν γκόους κλάουντ. Δεν βρίσκεις tele να αγοράσεις.

Εγώ θέλω Ge. Δεν μου κάνει.

Silly...? https://www.thomann.de/gr/harley_benton_ministomp_silly_fuzz.htm

Respect to paul di anno!

Έχει τη σημασία του. Καλό είναι οι πιτσιρικάδες να ξεφύγουν από την ηλιθιότητα του παρελθόντος όπου για να γράψει κάποιος μουσική, πρέπει να έχει πάρει τα πάντα όλα. Οπότε αν ένας είναι μουσικάρα, αλλά και υγιές πρότυπο σαν άνθρωπος,ας προβάλλεται. Φτάνει πια με τα χασισοπρεζοπρότυπα.. Γενικό σχόλιο αυτό, καμία μομφή κατά του ιερού μουσικού τέρατος Pastorius και άλλων.. Έχει,έχει..? Όποιος επιλέγει τα άκρα, είναι γτπ. Ο μωαμεθανός δεν είναι χειρότερος, ο ταλιμπάν όμως είναι,όπως και ο αντίστοιχος χριστιανοταλιμπάν. Και ο σατανισμός στο metal δεν είναι marketing, oύτε κάτι αθώο και γραφικό όπως το glam metal.. Βλέπε Varg Vikernes,Euronymous και άλλα ακοινώνητα ΝΑΥΑΓΙΑ της ζωής, "υμνητές του κακού"? Κατά τα άλλα,γουστάρω που ο μάλλον νεαρός ΟP, γουστάρει Iron Maiden και όχι sin boy και snik.. Kατέβηκα πρόσφατα Ελλάδα και έπαθα πλάκα με τη σαβούρα που θεωρείται πλέον maistream..

Παντως ειναι αδικία να μιλάμε για τον Steve Harris σαν μπασιστα. Το ατομο εχει γραψει trooper, hallowed be thy name, aces high και δε συμμαζεύεται, και σφυρίχτρα διαιτητή να έπαιζε πάλι θα ήταν κεφάλαιο για το Μέταλ.

25th Anniversary of Harley Benton - Harley Benton Από αισθητικής άποψης ...... ιδιαίτερες. Αν και δεν είμαι φίλος του χρυσού η Fusion μου κάνει κλίκ.

Μην πετάγεσαι από τώρα βρε Σπύρο. Άσε να σφαχτούμε πρώτα, να γίνει χαμός, να πέσουνε μπινελίκια. Είπαμε, θα δώσεις την λύση γύρω στην 48η σελίδα. Αλλά περιμένω με αγωνία τι θα προτείνεις.

Στην εκπληκτική ποιότητα αναφέρομαι στο αρχικό ποστ. Η HB έχει διάφορες σειρές και είναι φυσικό το μοντέλο των 90 ευρώ να υπολείπεται. Η συγκεκριμένη σειρά κοστίζει υπερδιπλάσια αλλά περιλαμβάνει και το Gotoh στον τίτλο της, για να τονίσει το ποιοτικό σκέλος απο το κύρος του hardware και παραμένει φτηνότερη απο Squier. αχ... ρε αχαλίνωτα νιάτα! Θα το κάψουμε! ???

Ναι είναι αλλά παίζεται μόνο ενώ φοράς το παρακάτω και εκτός από προστασία, συμπληρώνεται και το ίματζ στυλιστικά.

Εμμ, το κατατάξαμε στα "καμπινεδί" ?

ρε ποιός πήρε ΗΒ?

Αρκετά πια με την ηγεμονία σας. Παίζουμε κι εμείς τετράχορδο αμα λάχει!

όχι, εγώ θέλω εδώ να μου πείτε

Πςςςς, με ξετίναξες 2η φορά.

H σαμπάνια είναι το λίγο σπάρκλι που κάνει, αλλά από τα πολλά θειώδη δεν είναι τόσο διαυγής η απόχρωση.

Εγώ έχω να πω, ότι κερδίσαμε έναν μπασίστα, παρ' ότι "χάσαμε" έναν κιθαρίστα (αν πάντως παίζεις μπάσο ακόμα και στην μισή ποιότητα από ότι παίζεις κιθάρα, θα γενείς ανάρπαστος στην αγορά). Περιμένω κλιψ με όλους τους ήχους του μπάσου (όχι μόνο όλα τα vol-tone στο τέρμα). Να ακούσουμε δηλαδή γιατί σου άρεσε τόσο ηχητικά.

Μάλλον δεν έπαιζε bass music. Πρώτη φορά τον ακούω και με τετοια μπαντάνα... δεν πρέπει να έχασα πολλά.?

Με ξετίναξες. Μα θειώδες? Και η σαμπάνια που είναι ασούμε? EDIT: Κανονίστε να μπερδέψουμε πάλι τα νήματα, και να γράφουμε λάθος ποστ σε λίγο.

Πάει, του έμεινε τώρα.

Κι εγώ που νόμιζα ότι ψαχνόσαστε για Κάντιλακ ....

@fusiongtrΛες να είναι αυτό που γράφς; @Ali Baroutεύστοχη παρατήρηση Γι'αυτό κ εγώ έσπευσα να δώσω την άλλη εξήγηση, αλλά με πρόλαβαν οι εξελίξεις....

Μμμμ αυτή η ταρταρούγα όμως ταιριάζει πολύ. Μην πω ποιο στοιχείο του καμπινέ μου θυμίζει.

Αχα, αντί να τον ξυπνήσω εγώ, τον ξύπνησες εσύ. Βρε κουφαλίτσα κυρ Αλή μου, τις τηγανίτες σου μύριζε η Πυθία και την άκουγε? Τι βάζεις μέσα βρε?

Λάθος.

Ρε παιδί μου, είχε και από τη μία και από την άλλη. Αλλά δεν θυμάμαι αν τις είχε εκ του παραλλήλου. Πολύ παλιά πιθανώς. Τώρα όμως έχει μόνο τη μια.

Τον @Jazzjoker ε; Λόγω τιμής;

Και δεν είμαι στους τρεις? Πώς γκένεν αυτό? Παραιτούμαι πάραυτα.

Αν δεν το κσέρεις φίλως, υπάρχουν και τα πιεμ. Μην με κάνετε να πλακώσω τα τηλέφωνα τώρα, και να τους ξυπνήσω όλους μεσημεριάτικα ασούμε. "Μμμμ ναι?" "Έλα ρε μλκα, πήρες χάρλευ μπένετον?" "Όχι, και άι γμσου μεσημεριάτικα" "Καλά θα πάρω άλλον".

Κάπου πάει το μυαλό μου, αλλά μάλλον κάνω λάθος. Πάντως αν έβγαζε η Harley Benton καμιά αντιγραφή strandberg neck thru H-S-H με τρέμολο σε λογική τιμή, ίσως να ψηνόμουν. Αλλά είναι κι αυτή η μαυρίλα που βγάζει ο έβενος στα δάχτυλα ρε γμτ. Σαν τον Κούρκουλο με τα κάρβουνα στο πλοίο θα καταντούσα.

Μα οι αριστερόχειρες πήραν τι δεξιές. Σου λέει αφού δεν θα τη παίζω τι με πειράζει. Κι αυτός ξέρει που μένουμε! ?

Πάντως (όπως μάλλον γνωρίζεις) πολύ "δικός" μας και αξιολάτρευτος φίλος, μόλις έγινε proud owner HB κούτσουρου. ?

Εννοώ αυτή: https://www.thomann.de/gr/harley_benton_te_25th_firemist.htm Είναι ουσιαστικά μια αναβάθμιση της te62, με roasted neck, stainless steel frets, graphite nut, willkinson γέφυρα και compensated brass saddles. Νομίζω 279 ευρώ μαζί με θήκη είναι καλή τιμή. Οι fusion δεν μου αρέσουν.

Να πει την αλήθεια. Ότι τον έσωσε ο Στηβ ο Χάρης από το δέντρο.

Σε μία αντίστοιχη περίπτωση είχα κλέψει κάτι μικρά λουλουδάκια από ένα τετράδιο με αυτοκόλλητα της κόρης μου και είχα βάλει ένα στο πέμπτο κι ένα στο δωδέκατο τάστο (στη side πλευρά, να τα βλέπω μόνο εγώ). Μείνανε στη θέση τους αρκετά χρόνια. Ζημιά επίσης δεν κάνανε γιατί δεν είχαν και καμια σοβαρή κόλα.

Tο θεμα με την ηλεκτρικη κιθαρα, ετσι οπως την ξερουμε τουλαχιστον, ειναι πως δεν ειναι self- contained οργανο. Δεν ειναι δηλαδη σαν την κλασσικη κιθαρα που στεκεται μονη της, παιζει εκει ενα κλασσικο κομματι, μενεις μαλακας, και τελειωνει η υποθεση. Αντιθετα η ηλεκτρικη κιθαρα σε ολη τη ροκ, hard rock και metal παραδοση ειναι οργανο ΜΠΑΝΤΑΣ. Ειναι φτιαγμενη ετσι ωστε να αποτελει μεν το κυριο οργανο ενος γκρουπ, αλλα σε καμια περιπτωση δεν αποτελει αυτονομο τμημα του. Συνεπως και σε επιπεδο φορμας, η ηλεκτρικη κιθαρα λαμπει σε ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, λαμπει σαν δομικο στοιχειο ενος τραγουδιου και οχι σαν αυτοφωτη πηγη. Ο Χεντριξ ας πουμε ειναι Χεντριξ γιατι η μουσικη του εχει φοβερα ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, δεν ειναι οτι ακους τον Χεντριξ να σολαρει αδιαλειπτως για δυομισι ωρες. Το ιδιο και με τον Γκιλμουρ, το ιδιο και με τον Page, και γενικα τα πραγματικα μεγαθηρια της ηλεκτρικης κιθαρας λειτουργησαν και ελαμψαν στα πλαισια μιας μπαντας. Κακα τα ψεματα μαγκες, ΕΚΕΙ ειναι τα πραγματικα παλουκια, να φτιαξεις μουσικη με ουσια που να αγγιζει τον απλο ακροατη, και ταυτοχρονα να εντυπωσιαζει και τον μουσικα καταρτισμενο. Ακομα και οι κλασσικοι μουσικοι, νομιζετε οτι δε συνδυαζαν αυτα τα δυο; Αν αρχιζαν και αυτοι τις ανουσιες μπουρμπουλιθρες και τους ρηχους εντυπωσιασμους, θα ειχαν γινει οι παρτιτουρες τους προσαναμα. Τα εντονα καρυκευματα θελουν παντα πολυ μικρες ποσοτητες, αλλιως το φαι δε θα τρωγεται.

Καλώς ήρθες Ηλία. Ο Steve Harris είναι ένας σπουδαίος μπασίστας, συνθέτης και 100% αφοσιωμένος στην δουλειά του χωρίς περιττά ροκσταριλίκια και χαζομάρες που πάνε συνήθως πακέτο με το να παίζεις σε μπάντα τέτοιου βεληνεκούς. IMHO όμως είναι δεν είναι καλός παραγωγός. Αυτό που τους στοίχισε στα 90's δεν ήταν τόσο η φυγή του Bruce και η ''αδύναμη'' φωνή του Bayley, αλλά το ότι έχασαν τον τεράστιο παραγωγό Martin Birch (με μια αναζήτηση στην εντυπωσιακή δισκογραφία του θα καταλάβετε). Σιγά που ο Martin δεν θα έβγαζε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα ακόμα και από τον Bayley, ο άνθρωπος ήταν απλά ''μάγος''. Δυστυχώς συνταξιοδοτήθηκε και ο Harris ανέλαβε την παραγωγή (με κάποιον Nigel Green) και εκεί φάνηκε η απειρία του σε αυτόν τον τομέα, καθώς το αποτέλεσμα ήταν απλά τραγικό, και σε παραγωγή και σε ήχο. Και με κερασάκι στην τούρτα την ιδιαίτερη φωνή του Bayley, είχαμε αποτελέσμα μια τραγωδία. Μετά το reunion έχουν έκτοτε τον Kevin Shirley, του οποίου οι παραγωγές δεν μου αρέσουν καθόλου, και έχω βάσιμη υποψία ότι ο τύπος ενώ είναι μεν ο παραγωγός στην βιτρίνα, τον τελικό λόγο τον έχει ο Harris, ή τουλάχιστον εμπλέκεται με την πραγωγή περισσότερο από τα 80s. Με λίγα λόγια μου αρέσουν μεν οι Maiden της μετά reunion εποχής, αλλά με χαλάει η παραγωγή, σε σημείο που με εκνευρίζει σε σημεία, πχ intro - outro σε κάθε κομμάτι, κιθάρες να παίζουν την μελωδία της φωνής, πλήκτρα κουρτίνα -που τα παίζει ο Harris- να'χαμε να λέγαμε, Dickinson που ζορίζεται -ενώ δεν χρειάζεται- αλλά το κάνει γιατί είναι ξεροκέφαλος (ο Μαρτιν θα τον έβαζε να κανει 100 take, όπως στο number of the beast), κομμάτια μεγάλα σε διάρκεια που ΔΕΝ είναι progressive (οπως νομίζουν) απλά είναι μεγάλα σε διάρκεια, κτλ κτλ. Εν κατακλείδι σπουδαίος ο Harris (σε όλα τα άλλα εκτός της παραγωγής) και οι Maiden, αλλά θα έπρεπε μετά το reunion να πάρουν το παλικάρι (Roy Z, ο οποίος έκανε τα ίδια και με τον Halford και μετά τον πήραν οι Priest για το reunion album ''Angel of retribution'') που έκανε τις παραγωγές στα άλμπουμ του Dickinson με τον Smith (accident of birth, chemical wedding κτλ) που ήταν δισκάρες και να συνεχίσουν έτσι. Υ.Γ. Ευτυχώς οι Priest κατάλαβαν τα παραπάνω και αντί να βγάλουν πάλι δίσκο με τον Glen Tipton στην παραγωγή, προσέλαβαν τους Tom Allon - Andy Sneap και έβγαλαν το ''Firepower'' που ΣΚΟΤΩΝΕΙ και είναι μακράν το καλύτερο metal album των κλασσικών metal συγκροτημάτων τα τελευταία 20 χρόνια