Πίνακας συμμετοχής

Μα τα δύο προγράμματα είναι σχεδόν άσχετα μεταξύ τους. Εξαρτάται 100% από αυτό που θες να κάνεις. Εσύ τι μουσική γράφεις? Το Logic, περαν του ότι είναι Mac Exclusive, είναι φτιαγμένο με γνώμονα το τυπικό DAW interface, όπως αυτό του Cubase, Reaper, Studio One, κτλ. Βολεύει πολύ για ηχογράφηση, μείξη, ενορχήστρωση, και video-based scoring. To Ableton είναι φτιαγμένο για ηλεκτρονική μουσική με γνωμονα το live performance, το looping, και βασίζεται πολύ στις απίστευτες λειτουργείες automation οου έχει. Φυσικά τα δύο προγράμματα έρχονται με πολύ διαφορετικά plugins, τα οποία και πάλι συγκρίνονται σύμφωνα με το βασικό γνώμονα του προγράμματος. Κατ'εμέ, το Logic είναι πιο ολοκληρωμένο. Αλλά όπως και να το κάνεις είναι διαφορετικό. Ναι μεν και τα δύο "φτιάχνουν μουσική" αλλά το workflow είναι παντελώς, μα παντελώς διαφορετικό.

Αυτή είναι καλύτερη. https://www.thomann.de/gr/ibanez_jcrg22s05_j._custom.htm?shp=eyJjb3VudHJ5IjoiZ3IiLCJjdXJyZW5jeSI6MiwibGFuZ3VhZ2UiOjJ9&reload=1

Audacity

Βρε παλικάρι μου, έψαξες καθόλου για απαντήσεις σχετικά με τα ερωτήματά σου? Για το πώς μπορείς να ακούς την κιθάρα σου από τον υπολογιστή? Για το πώς μπορεί να έχει μεγαλύτερη διάρκεια η κάθε νότα (πώς γίνεται και από τα δάχτυλα και από εξοπλισμό)? Μιλάς πχ για 2 δεύτερα διάρκεια σε λεγκάτα. Αυτή είναι μεγάλη διάρκεια, δεν είναι μικρή. Ο ήχος σου τι έχει? Δεν σου αρέσει? Γιατί? Τι είναι αυτό που θέλεις να κάνεις (συγκεκριμένα πράγματα)? Αυτά που ρωτάς, έτσι όπως τα ρωτάς, είναι σαν να ρωτούσα εγώ ... "Ψάχνομαι να μάθω να οδηγάω (δεν έχω πάει ακόμα σε σχολή οδηγών), πώς θα γίνει να πάρω ένα αυτοκίνητο που να μπορώ να κάνω εύκολα παντιές γιατί στου αδερφού μου που μαθαίνω δυσκολεύομαι. Επίσης θέλω να βγάζει 250 άλογα, να έχει τελική 600 χλμ την ώρα, να είναι κάτω από 1000 κυβικά για να μην έχω τεκμήριο, να μπορώ να το παρκάρω στο σαλόνι γιατί δεν έχω χώρο πάρκιν, και να κοστίζει περίπου στα 1500 ευρώ καινούριο." Ψάξε βρε λιγάκι και μόνος σου (το καταλαβαίνω ότι είσαι μάλλον απομονωμένος αλλά υπάρχει και το ίντερνετ), προσπάθησε να διαβάσεις κάποια πράγματα να καταλάβεις τι και πώς, τουλάχιστον για τα βασικά. Αυτό στο λέω γιατί πιο πολύ θα μπερδευτείς από τις απαντήσεις που θα πάρεις, παρά θα βγάλεις άκρη. Ο ένας θα σου πει να πάρεις ενισχυτή, ο άλλος πάρε κομπρέσορα, ο άλλος να μάθεις να πατάς σωστά τις νότες για έχει διάρκεια και ευκρίνεια ο ήχος, ο άλλος θα σου πει να πάρεις κάρτα ήχου και να κατεβάσεις DAW και plugins, κλπ. Και όλοι θα έχουν δίκιο, ο καθένας από την πλευρά του. Εσύ όμως δεν θα καταλάβεις. Άντε και πήρες ενισχυτή και πετάλι. Τι θα τα κάνεις? Εδώ έχεις ενισχυτή με εφφέ και δεν τον έχεις ψάξει, να δεις τι ήχους μπορεί να σου δώσει. Έχεις τυχαίες ρυθμίσεις (δικά σου λόγια είναι αυτά) και δεν ασχολήθηκες (αυτό είναι δική μου υπόθεση και μπορεί να είναι λανθασμένη) να δεις τι κάνει κάθε κουμπί. Υπάρχει η πιθανότητα να ασχολήθηκες λίγο, αλλά να μην άκουσες σημαντικές διαφορές (πχ πειράζοντας τα μπάσα-πρίμα). Γιατί νομίζεις ότι με άλλον ενισχυτή θα ακούσεις μεγαλύτερες διαφορές? Πρώτα εξαντλούμε τον εξοπλισμό μας, και αν αντιληφθούμε/αισθανθούμε ανεπάρκεια, τότε ψαχνόμαστε.

Ένα τυπικό σόλο από μπουζούκι, στην ηλεκτρική ? mpouzouki.mp3

Εγώ όμως κάνω ότι ξεχνώ Γιωργημ. Πριν λίγο ανέβασε το βαρελοπουλο στο φεησμπουκι ένα κομμάτι από το "πρώτο" πρόγραμμα. Τα υπόλοιπα κουνάβια συζητάνε από κάτω ποιος έπαιζε κιθάρα. Τα άκουσα κ προσπαθώ να τους πείσω πως δεν είμαι εγώ ?. Λες κ είχα καμμία όρεξη να ακούσω το παίξιμο μου προ εικοσαετίας ναούμ! Γι'αυτο σου λέω... Κάνε πως ξεχνάς κ εσύ! Σόρρυ για το οφτοπικ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ γουασίλιμ!

Δε φταίω εγώ Γιώργη. Όταν έβλεπα αυτά τα.... "Χεράκια" να ακουμπάνε κιθάρες με Φλοϋντ Ροουζια , η ελαφρυα αυτή πενια σου δονουσε το τρέμολο κ δε κρατούσε pitch σταθερό ούτε με τάμα, ξέχασες?

Εγώ που το άκουσα τώρα, πάντα mono, πάντα από το κινητό. Έχει καθαρίσει πολύ το κομμάτι, και η φωνή. Αλλά μου ακούγεται λίγο... φλατ τώρα. Κάπως φασόν. Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω. Μπορεί να θέλει και άλλα περάσματα σε συγκεκριμένα σημεία για να αναδειχτούν λεπτομέρειες. Δεν ξέρω.

Πάει τον ξεκαναμε τον Andrew χαχαχαχα, όλες οι απόψεις διαφορετικές

Στο μπουζούκι παίζω με λεπτές πένες (οι κλασικες τρίγωνες). Όταν παίζω πχ ένα ζειμπέκικο, βαράω δυνατά κάθε πενιά. Στην ηλεκτρική, όταν σολάρω πχ texas blues φάση, το χέρι είναι αρκετά βαρύ, με 9άρες και 1,5mm πένα. Χορδη δεν μου έχει σπάσει ποτέ. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι σταθερή η δύναμη. Παίζω πολύ με δυναμικές. Όσο πιο γρήγορο ένα κομμάτι, τόσο πιο κομπρεσσαρισμένα και ελεγχόμενα προσπαθώ να παίξω.

είναι ντράμερ ο νέος μίξερ; ? δεν καλή ούτε η νέα μίξη.

Μάντεψε γιατί παίζω με 11άρες...

Α ναι, υπάρχουν κι αυτά. Προσωπικά ποτέ κάτω από 10, αλλιώς μου φαίνεται ότι χτενίζω κανταϊφι.?

Καλά και γω τα βαράω, αλλά αν βαρέσεις την 9άρα χορδή της κιθάρας όπως τις διπλές 11άρες του μποζουκιού, πρέπει να χεις πολλά σετ χορδών για να αλλάζεις ?

Οφφτόπικς: Εγώ νιώθω ότι χαϊδεύω στο μπουζούκι, κι έτσι παίζω και κιθάρα, δεν αλλάζω κάτι. Απορώ όταν λες ότι βαράς στο μπουζούκι πόσα νιούτον βάζεις. (γιατί εγώ που νιώθω ότι "χαϊδεύω", για το δεξί μου ο βασίλης με λέει εκδοροσφαγέα.")

Παιδιά εμένα μου αρέσει πολύ περισσότερο η νέα μείξη, και εξηγούμαι αναλυτικά. 1ον, τα τύμπανα είναι πεντακάθαρα, πολύ ισορροπημένα, και κάνουν το κομμάτι να ακούγεται polished που λέμε. Για την ακρίβεια, όλα τα tracks φαίνεται να έχουν αυτό το χαρακτηριστικό που ανεβάζει πολύ την τελική ποιότητα. Για τις φωνές: O στόχος του ήταν να αναδείξει ΜΙΑ φωνή, όχι όλες, και πιστεύω είναι πολύ σωστή απόφαση, γιατί οι υπόλοιπες φωνές φορτώνουν πολύ το κομμάτι. Δεν γίνεται να πρωταγωνιστούν 3-4 φωνές ταυτόχρονα, γι αυτό και το προηγούμενο ήταν πολύ φορτωμένο. Πιστεύω το χει διαχειριστεί πολύ καλά. Έχει κρατήσει τις βασικές στο κέντρο, όπου πραγματικά χρειάζεται, και οι άλλες είναι στις άκρες. Δε χάνεται τίποτα, και δε συγκρούεται τίποτα, ενώ ο πρωταγωνιστής είναι ξεκάθαρος. Όσον αφορά τα σχόλιά σας που λέτε ότι χάνονται κάποια όργανα, νομίζω είναι σίγουρα για να κρατηθούν οι φωνές σε σωστό επίπεδο. Το κομμάτι είναι αρκετά φορτωμένο με φωνές, και δεν γίνεται να είναι όλα μπροστά, δυστυχώς. Τι δε μου άρεσε στο νέο: Η κιθάρα (?) που μπαίνει στο 3:54 πρέπει να φύγει εντελώς ή να αλλάξει. Σίγουρα το panning θέλει αλλαγή γιατι συγκρούεται με τις φωνές και τις κάνει να ακούγονται σαν να έχουν εφέ τύπου phaser. Το break στο 2:51 όντως έχει πάει πίσω τα όργανα. Το synth για μένα είναι οκ, αλλά υπάρχουν αυτά τα lead όργανα, πιάνο και κάτι σαν pluck synth, τα οποία πρέπει να έρθουν σίγουρα πολύ μπροστά για να μην ακούγεται άδειο. Εδώ να πω ότι και στο παλιό, αυτά δεν είναι ξεκάθαρα. Υπάρχει ένα synth με ψηλό attack που θα έπρεπε να είναι πίσω, και να έρθουν τα plucks μπροστά σαν lead. Υπάρχει ένα πιάνο που ακούγεται σε όλο το κομμάτι, και είναι στο κέντρο. εγώ θα το πήγαινα κάπου 50% στο πλάι, είτε δεξιά είτε αριστερά. Στην άλλη μεριά θα έβαζα το αντίστοιχο pluck για να το εξισορροπει όπου υπάρχει.

Προσωπικά, τα βαράω και τα δύο όταν είμαι σε lead mode. Χαιδεύω μονο όταν θέλω να ρίξω δυναμική, ή σε χαλαρά ρυθμικά.

Επιβεβαιώνω, γιατί είμαι καλύτερος μπουζουξής από κιθαρίστας. Στα σόλο μου που βάζω περισσότερο alternate picking ο κολλητός μου πάντα σχολιάζει το πόσο εύκολα μου βγαίνει λόγω του μπουζουκιού. @nbampaliaris Άλλο η διπλοπενιά στο μπουζούκι, άλλο το alternate picking στην κιθάρα. Θέλει προσαρμογή και αρκετές ώρες στο όργανο για να φτιάξεις ήχο, δεν είναι απλό πράμα. Η κιθάρα είναι πιο λεπτεπίλεπτο όργανο, δε μπορείς να τη βαράς όπως στο μπουζούκι. Τώρα για τα courses που λες, δε χρειάζεται να ξεκινήσεις τόσο βαθεία βρε παιδί μου. Αν θες την άποψή μου, μάθε ΚΑΛΑ τα fundamentals που λέμε. Κλίμακες, arpeggios, συγχορδίες, πεντατονικές κτλ. Μάθε να παίζεις κα-θα-ρα, και όσο ανεβαίνεις tempo, θα δεις ότι θα ενθουσιάζεσαι με τα αποτελέσματα. Το καθαρό παίξιμο είναι 100 φορές καλύτερο από το γρήγορο.

Ακόμα και εκεί υπάρχουν διαφοροποιήσεις που κάνουν την διαφορά (πχ long tenon neck σε Les Paul, ή σκαμμένο neck heel, κλπ).

Ευχαριστώ @mpamps Γενικά εμένα μου φαίνονται τα εξής: Η φωνή είναι πιο καθαρή αλλά ο τόνος της δεν είναι ωραίος, ειδικά στα ρεφρέν. Πολλές λέξεις, κυριώς άρθρα δεν ακούγονται. Οι 2ες έχουν λάθος τοποθέτηση και χάνουν γενικά το impact που είχαν. Όλα τα όργανα χάνονται-ακούγονται από λίγο εως καθόλου, ειδικά τα πλήκτρα. Το κορυφαίο είναι ότι το πληκτροσόλο στο 2:52-3:12 έχει πάει τόσο πίσω που δεν ακούγεται καθόλου. Δηλαδή ποιό μπορεί να ήταν το σκεπτικό του; "Τα σόλο δεν είναι της μόδας, σβήστο"; Γενικά σε όλο το κομμάτι ακούγεται μόνο μια δυνατή ψιλή φωνή και μια μπότα. Όλος ο χαρακτήρας του εξαφανίστηκε. Δεν ήθελα να επηρεάσω τις απαντήσεις αλλά δεν κρατιόμουν, ήθελα να τα πω. Αν κάνω λάθος παρακαλώ πείτε μου.

Παίζει, σα ζουρνάδι μεσολογγίτικο, αλλά για να πάρεις "καλό" που συζητάμε θες κανα 10χίλιαρο. (Όχι με τον Παπανικολάου απάνω)

Η πρώτη μου εντύπωση είναι ότι είναι πιο καθαρή ημιξη. Τα φωνητικά βρήκαν το χώρο τους. Το μπάσο τύμπανο έχει έρθει πιο μπροστά. Αλλά ταυτόχρονα μου φαίνεται πιο άδειο. Τα πλήκτρα σαν να έχουν εκδιωχθεί και το κομμάτι έχει χάσει λίγο από τον αρχικό χαρακτήρα του.

Τέσπα, επειδής δεν βλέπω φως, λέω την γνώμη μου. 1. Σχεδιασμός/σύλληψη/στήσιμο οργάνου (δεν εννοώ τόσο το αισθητικό μέρος όσο το σχεδιαστικό και σαν υλοποίηση). 2. Κατασκευαστική αρτιότητα 3. Ποιότητα υλικών 4. Ταίριασμα των διάφορων μερών μεταξύ τους και με το hardware 5. Τύχη (γιατί ποτέ δεν ξέρει ούτε ο ίδιος ο κατασκευαστής το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα από πριν) Αυτό είναι ένα καλό όργανο είτε με βολεύει είτε όχι. Είτε μου κάνει το μπράτσο του είτε όχι, είτε μου αρέσει αισθητικά είτε όχι, είτε είναι για μένα είτε όχι. Σε όποιο στυλ κιθάρας και αν ανήκει (τζαζ, μέταλ, κλπ)

Καταρχάς ευχαριστώ για όλες τις συμβουλές. Καταλαβαίνω όλα όσα μου λέτε, και αν δεν έχω τρόπο να τα αξιολογήσω ξέρω να συγκρίνω πληροφορίες στο ιντερνετ, και αυτά που λέτε φαίνονται αξιόλογα. Επίσης είστε οι μόνοι που ασχολείστε τόσο και το εκτιμώ. Έχω φιλαράκι που είναι επαγγελματίας https://www.instagram.com/p/ClRybqqINIO/ (δεν ξέρω αν μπορείτε να το δέιτε, είναι στο instagram το βιντεάκι), αλλά κάθε φορά λέμε να βγούμε και δεν βγαίνουμε ποτέ. Είδα τα βιντεάκια του Gambale και κατάλαβα τρομερά πράγματα, και για το down escape και για τον άρτιο/ζυγό αριθμό νότων που πρέπει να έχει ένα κομμάτι. Για τον ήχο τώρα τι να κάνω; Λέω να ανοίξω νέο thread να συζητήσουμε εκεί. Το καθαρό στον ενυσχυτή μου, μου αρέσει αλλά το νιώθω αδύναμο, και δεν ξέρω αν είναι νορμάλ αυτό. Τα pull offs δεν μπορώ να τα κάνω δεν ακούγονται αν δεν κουνήσω την χορδή πολύ δυνατά ή αν δεν την πατήσω με μεγάλη δύναμη. Γενικά θέλει να το συζητήσουμε αυτό να μου προτείνεται κάτι, γιατί και με το πεταλάκι και στο βρόμικο τα pull offs αλλά και το tapping δεν ακούγονται σχεδόν καθόλου αν δεν βάλω τέρμα δύναμη στα δάκτυλα και μου βγει η πίστη. Λογικά αυτό έχει να κάνει με τον εξοπλισμό σωστά; Επίσης στο alternate picking είμαι όντως πολύ κακός το είχα μάθει τέρμα λάθος (το έμαθα από ερασιτέχνες οργανοπαίκτες λαϊκής μουσικής, το οποίο αυτοί το λέγαν διπλό-πενιά). Ο Gambale έχει και course στο ιντερνετ μόνο που το χρυσοπληρώνεις (300-400 ευρώ).

Εγώ κοιτάω βασικά πρώτα το 3, το πώς ακούγεται και κουνιέται unplugged η κιθάρα, τι ακουστικό ήχο βγάζει σε όλες τις περιοχές της ταστιέρας, γιατί αν αυτό δεν συμβαίνει, δε διορθώνεται με τίποτε. Μετά κοιτάω το πώς είναι σεταρισμένη, και αν παίζει χωρίς προβλήματα. Αν δεν είναι σεταρισμένη όπως θέλω την σετάρω εγώ για να δω. Σε μαγνήτες κοιτάζω αν μου αρέσουν αυτοί που έχει, γιατί ποτέ δεν ξέρεις από πριν πως θα ακουστεί ένα όργανο αν αλλάξεις. Προτιμάω γενικά low output μαγνήτες. Θα την βάλω σε ένα καλό λαμπάτο με τους ήχους που μου αρέσουν. Αλλά μόνο μετά από λαιβ μπορώ να διαμορφώσω κανονική γνώμη.

1. Δεν κοιτάμε τίποτα κάτω από 5000€. Δεν αξίζει καν το χρόνο που θα κάνεις να κουμπώσεις το καλώδιο. Πέρα από την πλάκα, όπως έχω δηλώσει πολλάκις, το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να με συνεπάρει ο ηλεκτρικός της ήχος. Να ακούσω από τον ενισχυτή όλα αυτά τα σιωπηρά που δεν ακούει κανένας άλλος και εκλαμβάνω ως προσωποποιημένα μηνύματα προς εμένα και μόνο. Οπότε η σχέση είναι πια one to one. Playability δε με ενδιαφέρει σχεδόν καθόλου. Δηλαδή, εκτός κι αν μιλάμε για κάποια πολύ σοβαρή ασυμβατότητα με τα χέρια μου (που δεν έχω συναντήσει σε κιθάρα ακόμα), το μόνο που με απασχολεί είναι το action το οποίο ως γνωστόν φτιάχνεται. Επίσης το να έχει κάποια δυσκολία η κιθάρα στο πιάσιμο, με ιντριγκάρει και το βλέπω ως πρόκληση. Αν έχει πολύ ωραίο ήχο στα αυτιά μου δηλαδή, το να είναι και λίγο ατίθαση στα υπόλοιπα, μου αρέσει. Θα προσαρμοστώ Περί ακουστικής unplugged, δεν ασχολούμαι καν όπως ανέφερα και παραπάνω. Ο καλός ήχος unplugged, το μόνο που σημαίνει για μένα είναι ότι θα μπορώ να παίζω την κιθάρα και unplugged. Θέλω να μου αρέσει οπτικά. Το χρώμα της, οι γραμμές της, το headstock κλπ. Αλλά ακόμα και στο οπτικό, προσαρμόζομαι αν ο ήχος είναι όπως πρέπει.

https://www.thomann.de/gr/ibanez_rg7421_wnf.htm

το επομενο που σκεφτηκα ειναι να τυλιξω τη θηκη με bubble wrap και μετα με χαρτονι για μετακομισεις και στην ουσια να ειναι τυλιγμενη με μπαμπλ και το χαρτονι

Όχι φίλος... Ο άνθρωπος έχει εστιάσει σε alder και τον σύρεις σε ash. Μήπως είσαι... influencer; ? ΥΓ: Ε, η τιμή είναι λίγο "αλμυρή", αλλά για 21 χιλιάρικα διαφορά δεν θα τα χαλάσουμε. ? Ως προς το αρχικό ερώτημα, η βασική «φιλοσοφία» σε αυτές τις τρεις κιθάρες είναι σε γενικές γραμμές κοινή: Alder, maple (και ο έβενος της Schecter είναι "σκαστός") και Η bridge μαγνήτης- super strat κατάσταση. Καθώς απ' ότι αντιλαμβάνομαι από τα συμφραζόμενα, λόγω του budget μιλάμε για την 1 και την 2, ψηφίζω 2 για καθαρά αισθητικούς λόγους. Χωρίς να τις γνωρίζω τις... κιουρίες, μου μοιάζουν αρκετά "συναφείς" στις γενικές κατευθύνσεις τους.

Πάντως ο πιο καλός ακουστικός ήχος από στρατ που έχω ακούσει στη ζωή μου, ήταν από μια κορεάτικη squier. Μιλάμε για φαινόμενο, της έβαζες μικρόφωνο και έγραφες ακουστική κανονικά ? Όταν όμως την έβαζες σε ενισχυτή, μιεχ. Τίποτα άξιο λόγου. Δεδομένου μάλιστα του πόσο την ισοπέδωναν ( σε ηλεκτρικό ήχο ) οι υπόλοιπες strat της παρέας,δεν μπήκα καν στον κόπο να αρχίσω τα πειράματα και τα βάλε βγάλε. Αν κάνουν τέτοια διαφορά τα ηλεκτρικά, και από άλλα πειράματα η διαφορά είναι τραγική, είναι imho σαν να ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα.

Το πόσο πάλλεται το όργανο ακουστικά όταν χτυπήσεις τις χορδές έχει να κάνει κυρίως με το είδος και κατ' επέκταση την πυκνότητα του ξύλου κατασκευής. Προσωπικά έχω "συναντήσει" πολλές ηλεκτρικές που ακουστικά ήταν πεθαμένες και μόλις μπήκαν σε ενισχυτή τραγούδησαν. Αντιστοίχως, άλλες που πάλλονταν σαν ακουστικές κιθάρες και plugged in δεν είχαν τίποτα ιδιαίτερο να πουν.

Είχα δει ένα άλλο βίντεο, που είχε πάρει ο Rhett Shull μια Μεξικάνα Fender Stratocaster, την πήγε σε έναν καλό luthier, της κάνει τέλεια ταστοδουλειά και γενικά την κάνει εντελώς playable, αλλάζει τα ηλεκτρονικά μέρη τα κάνει όλα πανάκριβα, και κατέληξε ότι η κιθάρα έγινε απείρως καλύτερη σαν όργανο (και υεπρδιπλάσια στην τιμή), αλλά δεν είναι και πάλι εφάμιλλη με κιθάρα επιπέδου custom shop. Άρα τι συμπέρασμα βγάζουμε; Ότι το 3 είναι πολύ σημαντικό. Τα ξύλα (όσο και αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε κάποιες φορές) παίζουν σημαντικό ρόλο, όπως και η εν γένει ποιότητα κατασκευής του οργάνου. Βέβαια στο βίντεο λίγο ο PRS (τον οποίο σέβομαι και εκτιμώ ως γνώστη, άσχετα που δεν παίζω με PRS κιθάρες) έχει ένα σημείο που θεωρώ ασαφές. Μιλάει για το acoustic resonance της κιθάρας και λέει για παράδειγμα ότι μια κιθάρα που χτυπάς μια συγχορδία ακουστικά και την ακούς επί 45 δευτερόλεπτα σε σχέση με μια κιθάρα που την ακούς επί 10 δευτερόλεπτα είναι καλύτερο όργανο, τέλος. Αυτό δεν είναι το sustain; Στα δικά μου αυτιά, το acoustic resonance είναι το ποσό "ζωντανό" ακούγεται το όργανο στα χέρια σου και το τι εύρος συχνοτήτων μπορεί να πιάσει

Αυτό. Εγώ το λέω σύστημα.

Για αυτο ακριβως για το παιξιμο του προτεινα 2 κ μονο κλασσικες κ οργανωμενες πηγες. Ενα site που τα εχει ολα οργανωμενα απο step 1 (σα βιτρινα των μαθηματων του). Εξηγει φοβερα, λιγο θεωρια, λιγο ρυθμος, λιγο τεχνικη, λιγο fretboard visualization κ λιγο βασικες ιδεες για να παιξει κατι δικο του. Κ μια ολοκληρωμενη μεθοδο τεχνικης (που εχει μεγαλωσει γενιες) με περισσοτερο εμφαση στη βασικη τεχνικη (alternate picking) αλλα κ καλες συμβουλες για τις αλλες. Κ παιζει το 80% με καθαρο κ δειχνει κ το παραδειγμα αργα για να εχει να συγκρινει ηχο. Αν κανει αυτα μονος του θα παρει περισσοτερα απο το να του γραφουμε σελιδες. Γιατι αλλο ενας πετυχημενος beginner intermediate δασκαλος (justinguitar) που εκανε ονομα για το ποσο οργανωτικος κ μεταδοτικος ειναι στο free υλικο του, αλλο εμεις οση διαθεση κι αν εχουμε. Κ την επιλογη του πιο tried and tested υλικου που μπορεις να βρεις. Κ φυσικα να το κανεις σωστα. Αλλα αν δεν εχεις προσβαση σε δασκαλο δεν εχεις αλλη επιλογη απο το να το κανεις σωστα. Κ αν το θες πολυ θα το κανεις.

1.000 συμφωνώ κι ένα καφάσι μπύρες. @nbampaliaris Παλιά χρησιμοποιούσαν μια λέξη σε κατι βιβλία: Μέθοδος. Ο μέσος δρόμος. 100 άτομα να πάρεις, 100 διαφορετικοί παίχτες θα είναι, με 100 διαφορετικές γνώμες. Κι αν με τα χρόνια αποκτάς το γνώθι σ'αυτόν, και μπορείς να συζητάς με τον άλλον πώς και γιατί κάνεις ό,τι κάνεις, στην αρχή θέλει να πάρεις τον μέσο δρόμο, τον κεντρικό που λέει και ο κυρφιουζιονάρας. Κι αν δεν μπορείς να βρεις δάσκαλο, πρέπει εσύ να κάνεις αυτή τη δουλειά. Και θέλει αρκετή πειθαρχία πνευματική, να μην άγεσαι και φέρεσαι, να μη σε πλανεύουν οι σειρήνες. Ένας δάσκαλος κρατάει και λίγο τα γκέμια, σου λέει μην ξεστρατίζεις στα πουρνάρια ρέι θα σε φάει η αρκούδα. Ψυχραιμία, και μέθοδος.

Και επίσης το βασικότερο, είναι ότι δεν έχει τρόπο να αξιολογήσει τις πληροφορίες που του δίνονται. Απλά τα δέχεται σαν θέσφατα. Κι αν κάτι από όλα αυτά δεν είναι σωστό (ή δεν του ταιριάζει ρε παιδί μου) δυστυχώς θα το υιοθετήσει χωρίς να ξέρει καν γιατί.

Σύμφωνοι. Αλλά: - Με τη μεμψιμοιρία δεν πετυχαίνουμε τίποτα. - Από το γαϊδούρι δεν μπορείς να πας κατευθείαν στη λαμποργκίνι. - Δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού/αυτοδιάθεσης. Όταν τα παντρέψουμε αυτά γλυκά και βαλκανικά, έχουμε τη σημερινή κατάσταση. Ανθρώπους όοοολων των προελεύσεων, από αυτόν που ευαγγελίζεται "δικαίωμά μου να είμαι ρεμάλι, πληρώστε με να ζήσω", μέχρι αυτόν που λέει "τι τα θες μωρέ, οι δυνατότητες είναι πεπερασμένες. Ζω εδώ στο καλύβι εντός των δυνατοτήτων μου και τον ελεύθερό μου χρόνο προσπαθώ να λύσω αναπόδεικτα μαθηματικά προβλήματα του Ρίμαν". Αυτοί που ήσαν αστοί για αιώνες, και είχαν παραγωγικό κράτος για αιώνες, έχουν δυνατότητα να παράσχουν ΚΑΙ στον πρώτο, χωρίς να ζημιώνει ιδιαίτερα τη χώρα. Εμείς, όχι. Συν ότι, όταν αφήνεις τα πιάτα στο νεροχύτη για ένα χρόνο, δεν παίρνουν πια "πλύσιμο". Θέλουν πέταμα. Κι αυτό εμείς εδώ γουστάρουμε να το κάνουμε σε πολλά. Και μετά τσακωνόμαστε γιατί δεν καθάρισαν τα πιάτα. Κι εμείς λέγαμε αμμοβολή, εσείς φαγωθήκατε με το υδροχλωρικό οξύ, κι ορίστε δεν έκανε τίποτα, και τζάμπα τα λεφτά, και τα κάνατε πλακάκια με τον ξιδά για να τα πάρει αυτός, κι εμείς αμα βγούμε θα τα πάμε αμέσως αμμοβολή. Ρε φίλε, αν τα ξέπλενες απλά έναν χρόνο πριν στην ώρα τους, κι έβαζες και μια σταγόνα φέρι, δε θα συναντούσες ποτέ αυτό το πρόβλημα. Αλλά δεν το έκανες.

Είσαι και πονηρούλης βλέπω.