Πίνακας συμμετοχής

Πάντως δεν είναι και για φόβο η θεωρία, ούτε πρόκειται και για καμιά βαθειά επιστημονική γνώση. Όλη θεωρία της μουσικής διαβάζεται άνετα σε ένα σαββατοκύριακο. Η αφομοίωσή της επιτυγχάνεται θαυμάσια αν απλώς την έχεις στο νού σου όταν μελετάς (στον ίδιο χρόνο που θα μελετούσες και πριν τη βάλεις στη ζωή σου). Πολύ σύντομα αυτό γίνεται αυτόματα. Προσωπική εμπειρία. Εάν βέβαια ως θεωρία εννούμε το σύνολο των θεωρητικών (με φούγκες συνθέσεις κλπ) τοτε είναι άλλο.

Άλλος ένας γίγας πάει για ξεκούραση. Ένας κολοσσιαίος σαξοφωνίστας αλλά κυρίως ένας από τους μεγαλύτερους τζαζ συνθέτες όλων των εποχών.

Επιστρέφω λίγο στο θέμα του δασκάλου, γιατί περί θεωρίας-αρμονίας τα είπατε άλλοι, οι οποίοι τα κατέχετε κιόλας πολύ περισσότερο από μένα. Από τα 8 που ξεκίνησα κλασική κιθάρα σε ωδείο μέχρι τα 26 που ασχολήθηκα αποκλειστικά με την κιθάρα, άλλαξα 4 δασκάλους. Οι 2 από αυτούς έχουν αναφερθεί αρκετές φορές στο forum ως σρεντάδες, ο τρίτος παίζει σε prog metal μπάντα με ξένη δισκογραφική. Θα πω τι μου έμεινε από την όλη εμπειρία και με ποια κριτήρια επέλεγα ή άλλαζα δάσκαλο. Στον δάσκαλο του ωδείου δυστυχώς δεν έδωσα την ευκαιρία που έπρεπε. Ήμουν 8 χρόνων, ήθελα να παίζω ρουόκ, τι παρτιτούρες και καρπός και ιστορίες για αγρίους. Με μισή ώρα τη βδομάδα κουτσοέβγαζα το κομμάτι που έδινε ο δάσκαλος, διάβασμα παρτιτούρας λες και είναι κάτεργο, δεν τραβούσε έτσι. Αν τον έβλεπα τώρα τον άνθρωπο θα του ζητούσα συγγνώμη και θα καθόμουν να τα δούμε όλα απ'την αρχή. Βέβαια αλλιώς ρουφάει το μυαλό στα 8, αλλιώς στα 28. Μετά έκανα για 6-7 χρόνια μαθήματα με 2 δασκάλους/κιθαρίστες που παίζουν ας πούμε neoclassical metal. Κόλλημα με τέτοιες μουσικές ως έφηβος, μου φάνηκε λογική η σκέψη να πάω σε αυτούς. Τον πρώτο τον είχα μεταξύ 13-17, φανταστικός δάσκαλος και παιδαγωγός, απίστευτα τεχνικός παίκτης για metal, αλλά ως εκεί. Μου έμαθε να αγαπώ τη μελέτη και το ψάξιμο, αλλά από πλευράς touch πάνω στην κιθάρα δεν είδα καθόλου βελτίωση. Δε μιλήσαμε αρκετά για vibrato, bends, αλλά και όταν μιλούσαμε, δεν είχε ουσιαστικά κάτι να μου δείξει. Άλλο το σωστό τονικά bend, άλλο το αισθαντικό bend. Παράλληλα η σχέση που είχαμε ήταν καθαρά "επαγγελματική", κάτι που εμένα σε εκείνη την ηλικία δε μου άρεσε. Σωστό ή λάθος, αλλά εγώ ήθελα να μπορώ να πω και καμιά μλκια, να με καταλάβει λίγο ο άλλος. Εκεί κάπου είδα τέλμα και αποφάσισα να αλλάξω. Πήγα σε δεύτερο "σρεντά", ο οποίος είχε εντελώς άλλη προσέγγιση. Ελάχιστη έως καθόλου θεωρία/αρμονία, μόνο τεχνική και μόνο πάνω σε δικές του ασκήσεις/etudes. Μου έλεγε "δες το αυτό 1-2 βδομάδες, ανέβασε το τόσο % bpm και ξαναέλα να το δούμε". Με το επίπεδο που είχα τότε δε με βόλεψε καθόλου αυτό. Είδα ελάχιστη βελτίωση στην τεχνική μου, αλλά βλέποντας τον από κοντά πώς έκανε bends/vibrato, άρχισα να καταλαβαίνω πώς πρέπει να τα προσεγγίσω και να τα μελετήσω. Δεν κράτησε πολύ αυτή η συνεργασία και παραλίγο να κόψω και την κιθάρα γενικά. Μετά από διάλειμμα 2 χρόνων βρήκα τον τελευταίο δάσκαλο. RGT grades, ωραία προσέγγιση μελέτης σε κομμάτια, έμφαση στο touch και πώς να "γράφεις" καλύτερα σε recording και το τεράστιο θετικό, τα βρίσκαμε πολύ και σε προσωπικό επίπεδο. Ίσως βοηθάει σε αυτό και η ηλικία βέβαια. Το αποτέλεσμα ήταν να βελτιωθώ μαζί του σε 3 χρόνια περισσότερο απ'ό,τι με όλους τους άλλους συνολικά. Πού θέλω να καταλήξω με αυτό το σεντόνι: Ο δάσκαλος είναι πολύ προσωπική υπόθεση, πρέπει να ξέρεις τι θες, αλλά και να έχεις ανοιχτό μυαλό σε περίπτωση που κρίνεις ότι θέλεις να αλλάξεις. Για μένα είναι σημαντικό να έχεις και μια πιο ανθρώπινη επαφή με τον δάσκαλο και να μη μένεις μόνο στη Ντο ματζόρε και τις περούκες. Τέλος, θεωρώ ότι σε μια πορεία ζωής, καλό θα ήταν να αλλάξεις δασκάλους για να δεις τι μπορείς να πάρεις από διαφορετικούς ανθρώπους. Μία είναι η λα μινόρε, αλλά αλλιώς θα στην αναλύσει ο μπλουζάς, ο μεταλλάς και ο τζαζίστας. Καλή τύχη στην αναζήτησή σου OP.

Στα όσα πολύ ωραία είπε ο κυρ Πιλάρας (στο κατά Αλήν ευαγγέλιον) από πάνω, να συμπληρώσω τα εξής (για την αρμονία). Θα μπορούσες να φτάσεις και από μόνος σου σε ένα ωραίο αποτέλεσμα, με το στοιχείο πχ της έκπληξης, ή της μετάβασης, ή της κολακείας μιας μελωδίας σου, κλπ. Αλλά ή κατά τύχη, ή αντιγράφοντας από κάποιο άλλο context. Όλα αποδεκτά φυσικά, αλλά σκεφτείτε ... 1. Χρόνος 2. Αν σου κάτσει, αν όχι, θα ψάχνεις καταλήγοντας σε τοίχο 3. Έχεις απίστευτα πολλά εργαλεία στην φαρέτρα σου να τα χειριστείς όπως θέλεις 4. Υπάρχει πάντα ο προσωπικός συνδυασμός εργαλείων, έτσι ώστε να μην γίνονται προβλέψιμα (αν σε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο) 5. Ειδικά στην σύγχρονη αρμονία δεν υπάρχει "πρέπει", Δοκιμάζεις και κρίνεις μόνος σου. Αλλά έχεις κάποια σημεία αναφοράς, δεν ψάχνεις στην τύχη.

Αμ θα μπει θέλει δεν θέλει, κι ας μην έχει περάσει ποτέ ούτε έξω από μαγαζί που φτιάχνει περούκες. Όλη η ροκ, ποπ, ακόμα και το μεγαλύτερο μέρος της τζαζ, είναι καθαρά τονική μουσική. Με τις βαθμίδες της, τις μετατροπίες της, τις πτώσεις της, και τα όλα της.

Έτσι. 'Η επί το κιθαριστικότερον: "Μα ο Χέντριξ δεν είχε ιδέα από θεωρία και όχι μόνο έγινε μύθος αλλά 54 χρόνια μετά το θάνατό του, ακόμα με αυτόν ασχολείται ο κόσμος." Ε αν είσαι πεπεισμένος ότι έχεις τη μουσική αντίληψη του Χέντριξ, ναι άσε τη θεωρία, μια χαρά τεράστια καριέρα θα κάνεις και χωρίς αυτή.

Παιδια εχετε μπερδεψει τι ειναι η θεωρια κ την εχετε παρει απο φοβο. Κ εγω το ειχα κανει, μετα γελαγα. Η θεωρια ειναι πεντε δεκα πραγματα-αξιωματα για να συννενοουμαστε κ να βαλουμε στο μυαλο μας σε μπουσουλα στα πρωτα βηματα. Δε παιζουμε με θεωρια. Το να αποκταμε συνηθειες που μας αρεσουν ηχητικα κ για να τις θυμομαστε να τις οργανωνουμε καπως κ αυτο μια δικη μας μορφη θεωριας ειναι. Πχ. -Α: Ρε φιλε μου αρεσει οταν παιζω παουερ κορντ απο το 5ο ταστο στο τριτο, μετα στο πρωτο κ αντι να ξαναπαιζω το παουερ κορντ στο τριτο για να γυρισω στην αρχη που ειναι το 5, τωρα βαζω το μηδεν κ απο εκει κατευθειαν στην αρχη μου ακουγεται πιο ωραιο. -B: Απο ποια χορδη το κανεις? -A: Τη πανω πανω, τη χοντρη -B: Το ξερεις πως αν το κανεις απο την απο κατω ακουγεται παλι ωραια? -A: Για να δω.. Ωχ ναι ρε συ. Για να δω αν το ξεκινησω απο το 6ο... Α τωρα πρεπει να παω στο 4 μετα το 2 κ μετα το 1 πριν γυρισω στο 6. Ακουγεται παρομοιο ομως απ'οπου κ να το ξεκινησω -B: Λες να γινεται παντου αυτο? -A: Ποιος ξερει -Γ: Ξερω εγω μαγκες. Αυτο λεγεται φασολαδα με ενα σουτιεν στο τελος κ γινεται απο παντου. Ε απο τη στιγμη που ο Γ χρησιμοποιησε ορολογιες που οντως υπαρχουν κ οντως υπαρχουν κ μουσικοι που καταλαβαινουν τι εννοει ειναι καποια μορφη θεωριας. (ενταξει η φασολαδα κ το σουτιεν ειναι αρμονια αλλα το να ονομαζεις-οργανωνεις κατι για να το θυμασαι-συννενοεισαι ειναι θεωρια) Απλα η θεωρια εχει περισσοτερα τετοια πραγματα (οχι πολλα ομως) κ σιγουρα με λιγο πιο σοβαρες ορολογιες, που οταν τις χρησιμοποιεις κ ξερεις να εξηγησεις τοσο στον εαυτο σου κ τους αλλους τι κανεις κ γλιτωνεις χρονο. Ακομα κ μετα στην αρμονια οι ''κανονες'' δεν ειναι πως να παιζεις. Ο κανονας βγηκε αφου καποιος μεγαλος εκανε κατι ωραιο, τοσο να σου εξηγησει γιατι το εκανε κ γιατι λειτουργει, οσο κ κυριοτερο για να σου πει πως αφου αυτος ο κανονας ειναι το ταδε σημειο στο ταδε εργο του ταδε μεγαλου, αν σ'αρεσει... ο ηχος εκει, μπορεις να κανεις το ιδιο χρησιμοποιωντας τον αντιστοιχο κανονα κ στη δικη σου μουσικη

Δεν αποκλειεται. Η θεωρια ετσι κι αλλιως ειναι η καταγραφη και αναλυση πραγματων που εκανε πρωτα καποιος στην πραξη. Αυτη η καταγραφη βοηθαει αλλους να αναπτυχθουν πιο ευκολα. Ολοι οι αυτοδιδακτοι θα σου πουν οτι αν ειχαν δασκαλο θα ειχαν αναπτυχθει πιο γρηγορα. Υπαρχουν ομως αυτοδιδακτοι και αυτοδιδακτοι. Δεν εχουν ολοι την ιδια αντιληψη. Υπαρχουν αυτοδιδακτοι που προχωρανε πιο γρηγορα και απο αυτους που εχουν δασκαλο. Η αντιληψη ειναι το παν. (Αλλοι την αντιληψη, τη λενε ταλεντο)

Θελω να επεκταθω λιγο εδω, ετσι να ξεφυγω λιγο, ας μην τα δεσουμε κομπο αυτα που θα πω, για να τα πω, να μην κρατηθω. Λοιπον, ειδατε τοση ωρα που γραφω οποτε λεω θεωρια, γραφω οτι λεω θεωρια και εννοω την υλη πριν την αρμονια, διοτι αλλο η θεωρια πριν την αρμονια και αλλο η θεωρια ως συνολο, με αρμονιες φουγκες κλπ, σωστα; Λοιπον, υπαρχει και ενας αλλος ορος που κρυβει την ιδια παγιδα, ο ορος τονικη μουσικη. Ο ορος τονικη μουσικη εχει δυο εντελως διαφορετικες εννοιες. Η μια εννοια ειναι η μουσικη που εχει τονικο κεντρο και με αυτην την εννοια οντως, και το ροκ, και η ποπ, και το μεγαλυτερο μερος στη τζαζ ειναι τονικη μουσικη. Υπαρχει ομως και ενας αλλος ορος, η τονικη μουσικη σε αντιθεση με την τροπικη μουσικη. Εδω πλεον δεν ισχυει το οτι το μεγαλυτερο μερος της ποπ και της ροκ ειναι τονικη μουσικη, το μεγαλυτερο μερος ειναι τροπικη μουσικη, και για αυτο ειναι τιγκα στα παραλληλα, διοτι τα παραλληλα σε γαμανε ΣΤΟΝ ΑΡΜΟΝΙΚΟ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ ΤΟΝΙΚΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ, εκει σε γαμανε και κανουν τους twisted sister να ακουγονται πρωταριδες, που ειναι καλο και διασημο γκρουπ, αλλα εμπλεξαν με τονικο κομματι, που υποννοει συγκεκριμενες αρμονικες κινησεις. Η θεοι black sabbath απο την αλλη, ξεκαθαριζουν την κατασταση απευθειας, με μια πεντατονικη φραση, καθαρα τροπικη προσεγγιση, που υποννοει μια σταθερη βαση- ισοκρατη, ευκολα ακουγεται ο ισοκρατης στο smoke on the water που ειναι η ιδια περιπου φραση, οι πρωτες νοτες τουλαχιστον, εκει το μπασο μενει σταθερο, και κανει μπαμ ο ισοκρατης. Και στην τονικη μουσικη, οχι την τροπικη του παλεστρινα αλλα την τονικη που ειναι η μεγαλη συμβολη του μπαροκ Βιβαλντι- Περσελ και ολη η παλιοπαρεα, λοιπον και εκει οταν δεν εχουμε αρμονικη κινηση γινεται της π**τανας, δεν τους νοιαζει, βλεπεις κατι μαλακισμενες αναστροφες, κατι ευθειες κινησεις του θανατου και γενικα οτι ναναι, γιατι οταν υπαρχει στο αυτι η αρμονια δεν μπερδευεται, οταν παει να αλλαξει, εκει ειναι η παγιδα. Λοιπον, αν εχεις ακουσει στη ζωη σου το come ye faithful μονο απο twisted sister, και δεν εχεις και τα καταλληλα ακουσματα, ολα σου φαινονται μια χαρα. Αν τα εχεις, κατι δε σου παει καλα. Και δε σου παει καλα, γιατι τελικα η απαντηση στην αιωνια ερωτηση "γιατι δασκαλε οχι παραλληλα", η απαντηση ειναι, οσο και αν ακουγεται περιεργο, απλα οτι ακουγονται ΑΣΧΗΜΑ. Αλλα ειπαμε, σε τονικο περιβαλλον, με αρμονικη κινηση, με λειτουργικη αρμονια και γενικα οταν εχεις κανει establish στο κομματι το ΥΦΟΣ την ΤΟΝΙΚΗΣ, και οχι της ΤΡΟΠΙΚΗΣ μουσικης. Αν ομως θελεις το λεγομενο "αρχαιο ηχοχρωμα", που οι sabbath θελουν να βγαλουν εφιαλτες στη μουσικη τους και τι καλυτερη επιλογη απο αυτο, τοτε και παραλληλα θα κανεις, και τριτονα, και cluster, και την κονσερβα μπετοβεν θα ανοιξεις και οτι γουσταρεις. Η κατασταση περιπλεκεται βεβαια, διοτι οπως ειπα το voice leading ειναι το κλειδι, και η τροπικη προσεγγιση του παλεστρινα μεσα απο το voice leading οδηγησε τελικα στην τονικη μουσικη, τα παραλληλα δηλαδη εχουν και αλλα μειονεκτηματα, ανεξαρτησια φωνων και τετοια. Ηθελε δηλαδη να αποφυγει το αρχαιο ηχοχρωμα, τη μονοφωνια του μεσαιωνα, εμπλεξε με την πολυφωνια και καταληξαμε εκει που καταληξαμε. Ειναι τεραστιο το ζητημα, εγω τεινω σε μια σχετικα καινουργια προσεγγιση που καταριπτει εν τελη την προσεγγιση της θεωριας ως το κλειδι, και ισχυριζεται οτι οι κινησεις των φωνων στην εποχη ας πουμε του μπαχ ηταν τελειως πρακτικο ζητημα, οπως ας πουμε τα licks στην κιθαρα που μελετα ενας μπλουζιστας, και η δικη μας προσεγγιση χανει την ουσια γιατι το βλεπουμε ξυλινα, αλλη συζητηση αυτη, μην μπουμε εκει.

Το είχαμε ξανασυζητήσει πρόσφατα το θέμα των στίχων. Προσωπικά εμμένω στην άποψή μου ότι ακόμα και αν το νόημα των στίχων είναι ανοησίες, συμπληρώνουν το τραγούδι άρρηκτα. Π.χ. αν πάρεις τους στίχους της δισκογραφίας των AC/DC, μόνο να γελάσεις από τη βλακεία θα καταφέρεις. Παρόλα αυτά, μαζί με τη μουσική, το πράγμα δένει αλλιώς. Και φυσικά, υπάρχουν πάμπολλά γκρουπς/τραγουδοποιοί, των οποίων η στιχουργική είναι σε τόσο υψηλό επίπεδο που μπορεί να επισκιάζει ακόμα και την πολύ καλή μουσική των κομματιών τους. Και είναι πραγματικά σημαντική απώλεια για όποιον δεν κάνει τον κόπο να τους ακούσει/διαβάσει.

Σκέψου όμως ότι αν ήταν και το ροκ έτσι, δεν θα υπήρχε πχ το Iron man (και ένα σωρό άλλα βέβαια). Γι' αυτό λέμε ότι δοκιμάζεις τι σου κάνει. Αλλά δεν πας στην τύχη, ξέρεις τι κάνανε κι άλλοι πιο πριν, έχεις σημεία αναφοράς.

Σε καμια περιπτωση να μην μεινεις στις ντο ματζορε και τις περουκες, και αυτο με το χαρτι που υπογραφεις το εννοουσα. Ειπαμε, το μικρο παιδι το καλυτερο ειναι να το υπογραψει ο γονεας το χαρτι, και να ανοιξει η πορτα της περουκας. Βεβαια παντα ο ανθρωπος μετραει, δεν κανουν τα χαρτια τον ανθρωπο, και μπορει και ο τοπικος αντιπροσωπος της περουκας να ειναι μαλακας, ή να μην ταιριαξεις, η το πιθανοτερο να βαρεθει το παιδακι. Αυτα για τα παιδακια. Οταν ομως μιλαμε για μια ηλικια που υπαρχουν διαμορφωμενα ακουσματα, το χαρτι πρεπει να το υπογραψεις εσυ. Εχεις τα ακουσματα; Εγω αυτο θα σε ρωταγα, οσο περιεργο και αν σου φαινοταν. Διοτι, ας το παρουμε αντιστροφα. Ας πουμε οτι δεν εχεις ακουσει ποτε death metal. Και σε φερνει η μοιρα να πεσεις σε δασκαλο death metal. Και εσυ εχεις ακουσει στη ζωη σου μονο χαλαρη μουσικη, μπαλαντες και τετοια. Και σε αρχισω και σου πω, "λοιπον, βαζουμε τον ενισχυτη στο 10, και ουρλιαζουμε στιχους απο το νεκρονομικον, και προσεξε, απο το διαφραγμα να βγαινει η σαπιλα, ΓΡΟΥΑΑΑΑΡΡΡ, ετσι, ΓΡΡΟΥΥΥΑΡΡΡ, μην σου κλεισει και ο λαιμος" Πες μου εσυ τωρα αν θα κατσεις ενα δευτερολεπτο για μαθημα. Λοιπον, τα ακουσματα μετα απο καποια ηλικια ειναι το ΠΑΝ. Βεβαια η τονικη αρμονια, ειδικα στην extended μορφη ειναι παντου γυρω μας, δεν ειναι ξενη στα αυτια μας, δε θα φυγεις δηλαδη σε ενα δευτερολεπτο αν σου παιξει καποιος μια κλασσικουρα, το πολυ πολυ να σε παρει ο υπνος. Αλλα ας πουμε, αν δεν υπογραψεις το χαρτι, πληρη αφοσιωση στην περουκα, in wig we trust, αν δεν το πιστευεις αυτο, αν δε σε εχει κεντρισει η ιδια η μουσικη των τιτανων κοτζαμαν γαιδουρι, και μου ακους ολοκληρος αντρας τα μεταλ και τα πεταλ?, και πας να μπεις χωρις υπογραφη, οταν θα σου πουν τα παραλληλα κομμενα, θα φυγεις φιλε πιο γρηγορα απο τον μπαλαντα, οχι δευτερολεπτο, ατομικο ρολοι θα χρειαζεται να μετρηθει. Οποτε πας σε πιο μοντερνα προσεγγιση κατευθειαν και τελειωνει το ζητημα.

ο λόγος πολυπλοκότητας προς ασημαντότητα είναι τεράστιος για να ασχοληθώ...(κι άλλο)

Σαφεστατα μαθαινεται σε πολυ συντομο χρονικο διαστημα η θεωρια ( η πριν την αρμονια υλη) αν ασχοληθεις, και σαφεστατα η αφομοιωση γινεται στην πραξη. Και να πω και το αλλο, οτι σαφεστατα απαξ και συνεχισεις σε μια κατευθυνση πιο "καθημερινη"-ροκ-πανκς, πολλα πραγματα μαλλον θα μεινουν μια εγκυκλοπεδικη αναφορα, ουτε κλειδι του ντο θα ξαναδεις ποτε, ουτε αντατζιο και αλλεγκρο θα συναντησεις, τωρα ο ΠΑΝΚΣ και πιανισιμα παει; δεν παει, τερμα ολα λοιπον και εκει, κλπ κλπ Αλλα ρε παιδια, τωρα σοβαρα, υπαρχει κανεις που δεν ξερει να παιξει μια κλιμακα; Και μην κοιτατε την κιθαρα που ειναι ανωμαλο οργανο, στο πιανο μια χαρα παιζεις ΑΥΤΟΜΑΤΑ τη ντο ματζορε, μενεις απλως στα ασπρα πληκτρα, και αν παιζεις τη Ντο ματζορε εισαι ηδη στην αγκαλια της περουκας και ας μην το ξερεις. Ας μην ξερεις ρε παιδακι μου οτι η Σολ ειναι η δεσποζουσα και η Φα η υποδεσποζουσα, ετσι και αλλιως αν δεν υπογραψεις το χαρτι δε θα μπεις στην τονικη αρμονια, δε θα μπεις στη μαγεια, κριμα, δεν πειραζει ομως, θα μεινει στην ουσια μια εγκυκλοπαιδικη γνωση η δεσποζουσα και η υποδεσποζουσα, και το ενστικτο σου θα σε οδηγει στις αθανατες πηγες της λειτουργικης αρμονιας. Και το αλλεγκρο εγκυκλοπεδικο ειναι, ετσι και αλλιως το μετρονομο τον βαζεις οπου γουσταρεις, το καταλαβαινεις το ποσο γρηγορο το θελεις με το ενστικτο, ο σκοπος ηταν οταν θα το συναντουσες στα αθανατα εργα της περουκας να το αναγνωριζες, κριμα αλλα δεν πειραζει, το ενστικτο σου θα σε οδηγησει και σε μουσικη που πηγαζει απο εκει, μην εχεις αμφιβολια για αυτο και ας μην ακους παρα μονο ροκ. Ειχα δει σε μια συνέντευξη τον McCartney να καθεται σε ενα πιανο, και να λεει το εξης: " ρε παιδια, δεν ειναι δυσκολο, μενεις στα ασπρα πληκτρα σε τριαδες και εχεις απειρα εργαλεια να κανεις ενα κομματι." Προσεξτε το αυτο, μιλαει ο ΜΑΣΤΟΡΑΣ τωρα, προσεξτε τον, δεν ζουνε οι περουκες αλλα προσεξτε τον ΜΑΣΤΟΡΑ, μιλαει ο MASTER, δεν ειναι δυσκολο, τριαδες σε ασπρα πληκτρα, το 99% της ροκ ποπ. Λοιπον το λεω ξανα, δεν ειναι η κιθαρα το ιδανικο εργαλειο για διεξοδικη μελετη, sorry. Στην ταστιερα απαξ και περασεις αυτο το πραγμα που στο πιανο λεγεται σε μια φραση "τριαδες σε ασπρα πληκτρα", και παιζεται σε ενα μαθημα, θα εισαι ο πρωτος μαγκας. Καντο λοιπον, ο ρολος της θεωριας αυτος ηταν, να σου πει τι να κανεις, και στο λεει απλα και κατανοητα, δες το στο πιανακι, δες το και στο πενταγραμμακι, αυτα ειναι τα απλα, τα απλουστατα, το γ@μησι θα το φας στην ταστιερα, διοτι κιθαρα ηθελες, και πολυ καλα εκανες. Αν τωρα μπαιλντισεις και πεις "ασε με ησυχο με την καταραμενη ντο ματζορε" προβλημα σου, μην τη μαθεις, ουτε την περουκα ομως να κατηγορησεις ουτε και την ποπ ροκ, διοτι ο ΜΑΣΤΕΡ ο ΣΕΡ, στο ειπε ξεκαθαρα, "τριαδες στα ασπρα πληκτρα παιδια, αυτα ειναι τα εργαλεια". Over and out.

Η θεωρια, με την εννοια της υλης που προηγειται της αρμονιας, ειναι οπως ειπαμε μια σειρα απο αξιωματα περι συμβολων. Κανενας περιορισμος επι του περιεχομενου της μουσικης δεν υπαρχει εκει, παρα μονο περιορισμος ή πιο σωστα αυστηρος καθορισμος και οργανωση του υλικου της. Δηλαδη με αλλα λογια, με τη θεωρια μπορεις να περιγραψεις και τον Μοτσαρτ και τους beatles, και τους ΠΑΝΚΣ, και πρεπει να μπεις σε μεγαλα βασανα για να φτιαξεις μουσικη που δεν μπορει να περιγραφει απο τη θεωρια, πηρε ο αλλος λεει την ενατη του μπετοβεν σε ηχογραφηση, την εκανε λεει ακραιο time strech, κατεληξε η ενατη να διαρκει ενα δευτερολεπτο, και την εβαλε για ταμπουρο. Μπραβο του, αυτο το σεναριο δεν το προεβλεψε η θεωρια να εχει συμβολο μια ζωγραφιστη κονσερβα με το πορτραιτο του μπετοβεν επανω για αυτες τις περιπτωσεις. Αυτα με τη θεωρια. Αξιωματα στα περι συμβολων. Και μετα αρχιζουν οι χοροι. Γιατι στην ουσια, μονο ενα αξιωμα ακομα μαθαινεις, και ολη η αλλη φασαρια, αρμονιες, αντιστιξεις, φουγκες ερχονται απο αυτο το μονο αξιωμα που μενει. Δηλαδη μαθαινεις πρωτ δεκαδες, εκατονταδες αξιωματα του τυπου τα τεταρτα εχουν μπαστουνακι και τα παρεστιγμενα τελιτσα, και το ημιτονιο ειναι μισος τονος και το τριημιτονο εναμισης και κατι τετοια, πολλα τετοια τυπικα και βαρετα. Και αφου τα κανεις αυτα ολα, ερχονται ενα βραδυ ξαφνικα κατι μαυροφορεμενοι στο σπιτι σου, σε απαγαγουν, και σε πανε μπροστα στο δασκαλο οπου υπαρχει το χαρτι που θα υπογραψεις το τελευταιο αξιωμα. Το τελευταιο αξιωμα ειναι το εξης: "Η μουσικη που εκαναν αυτοι που φοραγανε περουκες ΓΑΜΑΕΙ και ΔΕΡΝΕΙ." Εχεις λοιπον το χαρτι μπροστα σου. Προσεξε αν θα το υπογραψεις. Αν θα το υπογραψεις ΤΗ ΓΑΜΗΣΕΣ. Εμπλεξες, επεσες στο λουκι, εχεις μπροστα σου πολυ πονο, θα βελαξεις. Αν το υπογραψεις, θα μπεις στο λουκι να μελετησεις το ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΑΕΙ ετσι η μουσικη τους. Γιατι αραγε; Γιατι; Υπαρχει απαντηση; Υπαρχει αραγε τελειωτικη απαντηση σε αυτο το γιατι; Υπαρχει σε οποιοδηποτε γιατι; Ας το κοψουμε ομως εδω διοτι στο φιναλε... Μπορεις να μην υπογραψεις! Ω ναι, καλιστα μπορεις να μην υπογραψεις και να πεις δε με παρατας εσυ και ο γρυλος σου. Η θεωρια απο μονη της παλι χρησιμοτατη θα σου ειναι, πλεον μπορεις να συννενοηθεις με οποιoδηποτε θεωρητικα καταρτισμενο μουσικο, ειτε εχει υπογραψει ο ιδιος ειτε οχι, και, το σημαντικοτερο, μπορεις να μπεις πλεον στη διπλανη αιθουσα απο εκει που θα υπεγραφες, και να υποβαλεις το δικο σου αξιωμα και να το υπογραψεις εκει, να πεις "Οχι φιλοι μου, η ΤΖΑΖ γαμαει και δερνει" και να αρχισεις τη μοντερνα θεωρια, ή "Οχι φιλοι μου, η μπλουζ γαμαει και δερνει", και να αρχισεις να βαρας πεντατονικες και να κατεβαζεις ουισκια, να πεις "οχι φιλοι μου, η ΠΑΝΚΣ γαμαει και δερνει" και να αρχισεις να σπας αυτοκινητα και να πετας μολοτοφ, δε θα σε εμποδισει η θεωρια σε αυτο, καθολου δε θα σε εμποδισει, μια χαρα θα σε περιγραφει, μην ανησυχεις, δεν τρεχει τιποτα, παλι μεσα θα εισαι, μονο αυτον με την κονσερβα μπετοβεν και την αλλη με τα πουλια που κουτσουλανε το πενταγραμμο, κατι πιπεριες να βαρανε με μπακετες, κατι τετοια γλαφυρα αυτα δεν τα προεβλεψε, το ΛΑ στο γκρουπακι μια χαρα το εχει προβλεψει, μην ανησυχεις, δε θα στο στερησει.

Έφτιαξε νομίζω.

Παντως πιστευω οτι ολοι οσοι θελουν πραγματικα να φτιαξουν μουσικη δικη τους, την ψαχνουν. Αλλοι πανε στο WDEIO, αλλοι παιρνουν δισκους και τους λιωνουν να παιζουν απο πανω, αλλοι παιρνουν το λεωφορειο να πανε σε αλλη πολη να τους δειξουν μια συγχορδια, αλλοι πλησιαζουν καποιο καλλιτεχνη και μαθητευουν διπλα του, ο καθενας το παλευει οπως ξερει και μπορει. Αλλα να καθονται με καφεδακι, τσιγαρακι, και ελα μωρε γιατι να κουραζομαστε, και ο beck δεν ξερει το ΛΑ, αυτο το σεναριο να σε βγαλει καπου δυσκολα, ουτε ΠΑΝΚΣ δε θα γινεις. ?

Πιστευεις οτι το να μαθει καποιος θεωρια, θα τον κανει να χασει την ψυχη στα δαχτυλα, ή αν δεν την εχει θα τον εμποδισει να την αποκτησει?

Κοιτάχτε να δείτε ασούμε πώς έχει το πράμα. Από στόμα σε στόμα, λίγο μπλουζ από δω, λίγο κάντρυ από κει, να σου δείξω να μου δείξεις, μια μινόρε πεντατονική και μια ματζόρε και ματζόρε b7 την ήξεραν. Κάποιοι σπουδαγμένοι, βάλανε άλλες δυο νότες στην μινόρε πεντατονική, και φτιάσανε φυσική μινόρε και δωρική. Έχει τίποτις άλλο το ποπ και ροκ και δεν το ξέρω? EDIT: Από εκεί και πέρα, υπήρχανε και τα ναρκωτικά που ωφελήσανε και τους μουσικούς και τους ακροατές. Οι μεν θεωρούσανε ότι παίζουνε φοβερά, οι δε θεωρούσανε ότι οι μεν παίζανε φοβερά. Και χτίσανε μύθους ασούμε, και θεωρούνται και μεγάλοι..

Είπα να κάνω μια πιο εμπεριστατωμένη φωτογραφική παρουσίαση των νέων studios ? 1. MUSIC STUDIO : 2. VIDEO & PHOTOGRAPHY STUDIOS : 3. POST PRODUCTION DESK : 4. ΧΩΡΟΣ ΑΚΡΟΑΣΗΣ :

o κόσμος είναι φτωχότερος.... https://www.nytimes.com/2023/03/02/arts/music/wayne-shorter-dead.html?smid=nytcore-ios-share&referringSource=articleShare&fbclid=IwAR0e8GzD5ylqujBrV03W7OINW3_k89X3ayoR7hlstDqUfuvjHMBASE5jSts

Ειναι δεδομενο οτι δε γεννιουνται καθε μερα χεντελ, ουτε βγαζουν τα ωδεια χεντελ, γιατι θα ειχε γεμισει ο κοσμος χεντελ. Τον προσωπικο σου αγωνα δινεις για βελτιωση, εναν ματαιο κατα πασα πιθανοτητα αγωνα, και οπου βγει. Τα εργαλεια διαλεγεις και πορευεσαι, τιποτα παραπανω, καμια εγγυηση, καμια σιγουρια, οποιος σου πει οτι θα σε κανει μουσικαρα με τα μαθηματα σε κοροιδευει, η προσπαθεια σου θα σε κανει, η αισθητικη σου, και θα σε κανει το καλυτερο που μπορεις και που θα σε αφησει η ζωη, αλλα δεν πειραζει, υπηρξε ο χεντελ και η παρεα του, οι μπητλς, και τοσοι αλλοι, εχει η ανθρωποτητα μουσικη για 1000 ζωες και για ολα τα γουστα, δε θα της λειψουμε εμεις, το μονο σιγουρο.

Η απόδειξη ότι υπάρχουν εξωγήινοι... ?

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει άνθρωπος που ακούει Tom Waits και δεν τον ενδιαφέρουν οι στίχοι.

Καλό του ταξίδι ... (Πόσες αμέτρητες φορές μας έχει ταξιδεύει με τις συνθέσεις του, δεν έχω λόγια για να εκφράσουν τόση ευγνωμοσύνη και τόση θλίψη).

Έχω βάλει ακούω συνέχεια Wayne Shorter τώρα. Τι συνθεταράς ήταν ...

ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ

Από κάποιους πέφτει. Αλλά αν θες να πούμε για τα rock classics με βλακώδεις στίχους ας πούμε, ο βασικός λόγος είναι γιατί τότε που ακούστηκαν παγκοσμίως, οι μη αγγλόφωνοι (τουλάχιστον) δεν καταλαβαίναμε λέξη από αυτά που ακούγαμε. Απλά πεινούσαμε να ουρλιάξουμε ένα ρεφρέν κι ας έλεγε (σε πολύ ελεύθερη μετάφραση) "τα βυζιά της Μαριορής, τα 'χει δει ο Ηρακλής".

Κ μετά... "Ζαμε αετε Κορωπί " Ή κάνω λάθος;

Φυσικά. Κράξιμο παντού. Το ροκ-μεταλ είναι καθαρά οπαδικο ειδος κ θέλει ενέργεια (κ κράξιμο)! Κ να το παίξεις κ να το ακούσεις. Μόλις μας τελειώνει η ενέργεια, μας τελειώνει κ το οπαδιλικι κ αρχίζουμε κ ακούμε αλλά. Εκεί χωρίς να το ξέρουμε φορτίζει η μπαταρία κ ξαφνικά μετά από 14 μήνες βάζεις το ραστινπης να θυμηθείς γιατί είναι ο καλύτερος μέταλ δίσκος ο.τ.ε. κ απορεις πως κάποιοι μπορεί να πλανώνται κ να θεωρούν τους μεταπλυτα καλύτερους!?! Κ ρίχνεις ένα καντήλι να στανιαρεις κ άντε πάλι απ'την αρχή ο κυκλος?

Γιατί να κράζουμε τον χαζο στίχο και να μη κράζουμε όταν οι στίχοι είναι πολύπλοκοι και απαιτούν ντοκτορά στη φιλοσοφία για να κατανοηθούν?

Κ μη ξεχνάμε τον Μπρους που στέλνει φιλάκια στη Μπιμπιμπό στο 1:48 https://youtu.be/OIjPwzL_5Yk

Σωτηρη μη φοβασαι, Παρ τη βεσπα Παρ τη βεσπα

Γιατί, ο Ozzy που λέει, "Μίστερ Κράουλι, είσαι πολύ κακός ...." Στο 2:55

Ε αν είσαι μονοστοχικός (με έναν μόνο στόχο) ...

Το οποιο iron man λατρευω. Παντως τα παραλληλα σε στυλ tutti, ειναι παντου κυριολεκτικα. Αλλο μια μελωδια να τη διπλασιασω, και αλλο η λειτουργικη αρμονια και τα ζητηματα της κινησης των φωνων. Και το ξαναλεω, για να μην παρεξηγηθω, αν ειναι στοχος οι sabbath, θα ειναι κριμα να μελετας χρονια bach και fux, ελεος.

Μονόγραμμο κρουστό. Αν θες πιο προχωρημένα, πρέπει να πάρεις δίπλωμα ΡΒΧΠ πνευστού, ιδιαίτερα αν θες να παίξεις ξηράς κόνεως. Οπότε εκεί γράφεται σε σύστημα, πεντάγραμμο (κλειδί ντο στην ανάλογη γραμμή για το μέγεθος του πυροσβεστήρα) και μονόγραμμο για το κρουστό μέρος. Δώσε κατατακτήριες για μέση, που απλά πρέπει να φυσάς για 3 ώρες δίπλα από τύπο που έχει σκάσει πουράκλα ρομέο και ιουλιέττα, αλλά για ανωτέρα ΡΒΧΠ και δίπλωμα έχει μεγάλη δυσκολία, γιατί πρέπει να κάνεις και κυκλική αναπνοή εισπνέοντας CO2 ενώ καπνίζουν και όλοι μέσα στην αίθουσα. ?

Ακριβώς. Και η ευλογία όταν ξεκινάς μεγάλος, είναι ότι: "Εσύ αποφασίζεις!" Περιαυτολογία, σόρρυ, αλλά κολλάει στο θέμα. Που λέτε εγώ πήγα ωδείο 19 χρονών. Δεν το λες και νωρίς. Αλλά ήδη ήξερα πράγματα από μόνος μου αφού διάβαζα βιβλία μουσικής, και έγραφα με το αυτί. Οπότε όταν άρχισα αρμονία, (θεωρία δεν έκανα, μάλλον αρκούσε), και μάθαινα πραγματάκια, συνειδητοποίησα το ζητούμενο. Α. Κάποια πράγματα που τα έκανα με το αυτί κατάλαβα πώς λειτουργούν και μετά τα έκανα όποτε ήθελα, δεν ήταν μόνο θέμα τύχης. Β. Κάποια πράγματα που δεν είχα καν διανοηθεί μου συστήθηκαν. Στη Β περίπτωση, πάντα μα πάντα όταν μάθαινα κάτι τελείως καινούργιο, σκεφτόμουν ωφελιμιστικά. Δηλαδή έλεγα "ωραίο αυτό, εγώ πώς μπορώ να το χρησιμοποιήσω σαν αλημπαρούτης στη δική μου μουσική παλέττα." Και γι' αυτό, σε άλλα πράγματα έκανα απλή εφαρμογή να τα προπονήσω (που δεν τα έπιανα αμέσως), σε άλλα που τα έπιανα τα έσπρωχνα στο όριο του νόμου (για να δω πού είναι αυτό και σύμφωνα με τα δικά μου γούστα), και είχαμε πάντα αυτή τη συζήτηση με τον Αραβίδη: "Α, μου έχεις φέρει αρμονίες, πολύ μου αρέσουν! *Γκραν* *Γκρουν *Γκριν* Ωραίο! *ΓκρΙνκ* *Γραν* *Γκρονν* ΧΑ! Ρε μπαγάσα πώς σου ρθε *Γκριτι* *Γκριτσς* *Μπλον* Μπράβο ρε Γιώργο... Δε μου λες, δεν πιστεύω να γράψεις έτσι στις εξετάσεις; - Όχι μαέστρο μου, παιδιά είμαστε; - Μπράβο, μπράβο! Μαθαίνουμε και ταιριάζουμε σύμφωνα με την ταυτότητά μας. Δε διαβάζουμε "οι εργάτες ελέγχουν τα μέσα παραγωγής" στη θεωρία και πάμε την άλλη μέρα στο αφεντικό και του λέμε "π@#στ4 θα πεθάνεις!" όταν μέχρι χτες παίζαμε σφαλιάρες και ήμασταν χαχαχα χουχουχου. Η μάθηση είναι αμφίδρομη διαδικασία. Είμαστε πάντα ενεργοί και σε εγρήγορση. Μην πέφτετε στη λούμπα ότι μαθαίνω = κάθομαι και τις τρώω μέχρι να συμμορφωθώ. Θεωρία χωρίς εφαρμογή, οκ. Κι εγώ ξέρω τις κινήσεις στο σκάκι, θέλει κανείς να μου πάρει τα σώβρακα; Στη θεωρία καλός είμαι, αλλά στην πράξη...

Όταν κάποιος συνειδητοποιήσει, ότι αν, πχ το να πατήσει σωστή νότα δεν είναι αποτέλεσμα τύχης ή προσωπικού του ψαξίματος (παίζω όλες τις νότες και κάποιες μου αρέσουν περισσότερο, άρα τις κρατάω, έχω χάσει όμως ένα σκασμό χρόνου στο ψάξιμο, ενώ αν μου το έλεγε κάποιος θα έπαιρνε 10 δευτερόλεπτα), έχει γνώση ενός μέρους (μικρού ή μεγαλύτερου) της θεωρίας, τότε το να μάθει περισσότερη θεωρία και ελκυστικό θα του φανεί, και καθόλου δύσκολο. Το κλειδί της εξώπορτας του κτιρίου που καίγεται.

Παντως πυροσβεστηρα πιστευω θα τα καταφερω να παιξω καλα, σε τι κλειδι γραφεται αυτος;

Το ιδιο εκανα και παιχτικα. Μελετησα απο Χιωτη και Πετρολουκα, μεχρι Μπαχ και Μπετοβεν, μεχρι evh, petrucci, malmsteen, meola, satriani, για να παιζω .... blues.

Οταν μελετας (ακομα και το πως να αυτοσχεδιαζεις) το κανεις ενσυνείδητα, σκεπτομενος και την θεωρια. Οταν ερθει η ωρα να παιξεις, δεν σκεφτεσαι τιποτα. Το 2ο παιρνει χρονο για να γινει και να γινει και καλα. Χωρις το 1ο ομως, δεν θα γινει τοσο καλα. ΥΓ1. Παντα υπαρχουν οι (ανθρωπινες) εξαιρεσεις σε αυτα που ειπα. ΥΓ2. Ο μονος κανονας που ισχυει ειναι οτι δεν υπαρχει κανονας. .

?

Μπορείς να βρεις τον καλύτερο στίχο στα πιο ευτελή, μουσικά, κομμάτια. Και ανάποδα, μπορείς να βρεις τον χειρότερο στίχο σε αριστουργήματα. Μεγάλο παράδοξο, σαν να δίνει την αίσθηση πως οι στίχοι δεν παίζουν ρόλο στο ποσό επιτυχημένο μπορεί να γίνει ένα κομμάτι.

Βρε παιδιά, μιας και μιλάμε τελευταία για μουσική εκπαίδευση, θυμήθηκα ένα online εργαλείο που είναι free, και κάποιες φορές όταν δεν έχω τι να κάνω, το χρησιμοποιώ σαν παιχνίδι. Είναι ένα online ear training site, που είναι πάρα πολύ καλό για τα γούστα μου. Μπορείτε που και που, σαν παιχνίδι, να δοκιμάζετε να ακούσετε πράγματα όπως διαστήματα, συγχορδίες, κλίμακες, κλπ. Μέσα από αυτό το παιχνίδι, σίγουρα θα βοηθηθείτε στο να ακούτε καλύτερα τα μουσικά εργαλεία, πράγμα ανεκτίμητο. Πιθανόν να έχει ξαναμπεί στο παρελθόν, αλλά το αφήνω εδώ για όσους ενδιαφέρονται. https://www.earbeater.com/online-ear-training/#/

Τι έχουμε εδώ; Πάλι φασαρίες; Δεν σας αρέσει το ένα δεν σας αρέσει το άλλο; Τα κλειδιά ακόμα στΟ Τσέπη τα χω , δεν τα βαλα στον φοριαμό.... ?

Πέραν όλων των ωραίων που αναφέρουν οι συνάδελφοι παραπάνω, προσωπικά θεωρώ ότι η ταμπλατούρα είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει ένας κιθαρίστας στον εαυτό του. Εκτός του ότι είναι η επιτομή του πασαλήματος, είναι και τρομερά δύσκολη στο διάβασμα σε σχέση με την παρτιτούρα. Δηλαδή προκειμένου να αποφύγουμε το "δύσκολο" πεντάγραμμο, πήγαμε και φτιάξαμε μια απερίγραπτη ανωμαλία που δένει τον εγκέφαλο του κιθαρίστα κόμπο και του περιορίζει τη μουσική σκέψη σε εγκληματικό βαθμό, για να μάθει να παίζει το enter sandman στο δεύτερο μήνα. Όταν και αν αποφασίσει βέβαια να το πάει λίγο παραπέρα, η ζημιά έχει ήδη γίνει και προκειμένου να σταματήσει να βλέπει τη μουσική μόνιμα μέσα από έξι γραμμές με αριθμούς απάνω, θέλει γιόγκα, νίντζα και σαμουράι μαζί.

Τι ιστορίες .... Ιστορία πρώτη. Μπαίνουμε σε μαγαζί. Γουόνα μπι μεταλάδες ροξταρζ. Στην και καλά θέση για δοκιμές οργάνων παίζει τα άπαντα φίλος του πωλητή, χασομέρης από τους λίγους, κιθάρα βιτρίνας - ντέμο - για γνώστες. Μας ζμπρώχνει πελάτης. Θέλει να αγοράσει μια ηλεκτρονική κιθάρα. Ο πωλητής ευγενικός του εξηγεί και κάπου τα βρίσκουν. Θα αγόραζε τελικώς μια Epiphone LP και έναν ενισχυτή Epiphone (επειδίς ήταν καλύτερα να είναι του ίδιου κατασκευαστή το ΣΕΤ). Χρόνος επίδειξης και παζαριού περίπου μισάωρο. Όλη αυτή την ώρα ο χασομέρης κιθαριστής - φίλος - βιρτουόζος έχει παίξει την μισή δισκογραφία Σαντάνα. Πάει στο ταμείο ο πελάτης να πλερώσει και να φύγει. Ο βιρτουόζος γυρνά ρεπερτόριο σε Clash. Toν ακούει ο ευχαριστημένος μέχρι εκείνη την ώρα πελάτης και λέει ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΙΘΑΡΑ ΘΕΛΩ . Τελικώς έφυγε με την Strat made in USA αγκαλιά αλλά χωρίς τον ενισχυτή. Ιστορία δευτέρα. Είμαι σε μεγάλο μαγαζί να δοκιμάσω μια Telecaster Thinline για φίλο. Υπάρχει ήδη πελάτης (καλός παίκτης το ομολογώ) με μια Yamaha αγκαλιά και καναδυο ενισχυτές υπό δοκιμή. Παίζει στα 130 db 80's pop metal hits. Σείεται όλο το πολυόροφο χτίριο σε σημείο που όσοι πήγαν για να δουν drums ΔΕΝ AKOYNE :) . Κάποια στιγμή ο πωλητής λέει με τρόπο Ρωμαίου εκατόνταρχου προς τον Οβελίξ : Μήπως θα χρειαστεί να δεις κάτι άλλο; Ο Έλληνας Nigel Tufnel ατρόμητος συνέχιζε τα δικά του. Για κανένα δεκάλεπτο δοκίμαζε σε καθαρό κανάλι με το volume στο 14. Τελειώνοντας την δοκιμή ακούμε πλέον την ανοικτή ακρόαση του κινητού του. ΚΑΛΗ Η ΠΡΩΤΗ ΚΙΘΑΡΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΕΥΡΟΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ. Ο τύπος είχε για σαράντα λεπτά ανοικτή ακρόαση και έπαιζε στο τέρμα για να αγοράσει κιθάρα κάποιος άλλος !!!!!! Ιστορία τρίτη. Παλιά ήμουν στην Πάτρα. Μπαίνω σε πασίγνωστο Μουσικό Οίκο. Τα λεφτά ζεστά στην τσέπη. Ήθελα Stratocaster. Την ποθούσα. Την ζητούσε η ύπαρξις μου. Στέκομαι στον χώρο. Περιμένω να έρθει πωλητής , πωλήτρια, ασυρματιστής, πυροσβέστης, τσαγκάρης κάποιος τελωσπάντω. ΚΑΝΕΙΣ. Περιμένω χαζεύω λιγουρεύομαι φαντασιώνομαι ανυπομονώ. ΟΥΔΕΙΣ. Κάποια στιγμή έρχεται επιτέλους κάποιος και πριν προλάβω να πω οτιδήποτε μου λέει : Σε βλέπω τόση ώρα από την κάμερα και σε λυπήθηκα. Αποθηκάριος είμαι. Αν περιμένεις πωλητή θα ξαναέρθουν αύριο πρωί. Καλό απόγευμα. Κράτησα το ρευστόν, το κατανάλωσα παρέα με αιθέριες υπάρξεις. Συμπέρασμα. Δεν υπάρχουν πωλητές. Παραγγελιολήπτες υπάρχουν.

Α ρε Αλέξη, τι μου θύμησες ... Λοιπόν το δηλώνω, αυτό είναι OFF TOPIC. Συζούσα με μια κοπέλα (με την οποία αργότερα παντρευτήκαμε) και ήμουνα φουλ ερωτευμένος. Έρχονται τα γενέθλιά της, και σκέφτομαι να της πάρω κάτι ιδιαίτερο. Αφού έσπασα το κεφάλι μου, αποφάσισα να της πάρω εσώρουχα, αλλά ακριβά. Αφού λοιπόν ψαχούλεψα τα συρτάρια της για να δω το νούμερο, βγήκα εσωρουχότσαρκα στην Ν. Σμύρνη που μέναμε. Πιτσιρίκος εγώ, είχα αποφασίσει ότι δεν θα ψάρωνα. Έμπαινα λοιπόν στα καταστήματα της πλατείας, και τους έβαζα να μου κατεβάσουν να δω από κοντά ότι μου έκανε κλικ. Αφού είχα γεμίσει τον πάγκο με βρακιά και σουτιέν, τους έλεγα να μην τα μαζέψουν, θα έρθω σε λίγο να τα ξαναδώ, και πήγαινα σε άλλο κατάστημα. Σ' ένα κατάστημα λοιπόν, μου δείχνουν ένα stand/δειγματολόγιο να διαλέξω. Πήγα λοιπόν, και τα έψαχνα ένα ένα, το μαγαζί ήταν τίγκα γεμάτο, μόνο γυναίκες, και ήμουν ο μόνος άντρας. Άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι κάποιες με κοιτούσαν περίεργα, προσπαθώντας να βγάλουμε όλοι άκρη από το ίδιο stand. Είμαι και αναποφάσιστος, είχα κάτσει καμιά ώρα να πιάνω τα βρακιά, να καταλάβω αν είναι καλό το ύφασμα (είχα μαύρα μεσάνυχτα). Εκεί λοιπόν που έπιανα τα βρακιά από εδώ, τα γύριζα από εκεί, ακούω μια φωνή ... - Στράτο τι κάνεις εδώ? Ήταν η μάνα μου, που είχε μπει στο ίδιο μαγαζί να ψωνίσει. Αφού έγινα πράσινος, της απαντάω με πανικό ... - Δεν είναι αυτό που νομίζεις ...

Χρειάζεται να τα λέει... "καλά". ? Τουλάχιστον στο παρελθόν (80'ς), στα μουσικομάγαζα που ξημεροβραδιαζόμασταν αν μη τι άλλο είχαμε ακούσει πολλά "καλά". Σε κορυφαίο μουσικό μαγαζί εκείνης της εποχής, πωλητής είχε πει αυτολεξεί σε τύπο που κοιτούσε μια μεταχειρισμένη LP: «Αν με αυτή την κιθάρα δεν έχει παίξει ο Clapton, θα κάτσω να με... μπιπ». ? Δεν θυμάμαι πώς εξελίχθηκε η πώληση αλλά η ατάκα ήταν καλή... πολύ καλή... ΥΓ: Αυτή την αλήστου μνήμης ατάκα, την θεωρώ καλύτερη και από τη «ρίζα αγριοπασατεμπιάς» ?