Πίνακας συμμετοχής

Πάντως δεν είναι και για φόβο η θεωρία, ούτε πρόκειται και για καμιά βαθειά επιστημονική γνώση. Όλη θεωρία της μουσικής διαβάζεται άνετα σε ένα σαββατοκύριακο. Η αφομοίωσή της επιτυγχάνεται θαυμάσια αν απλώς την έχεις στο νού σου όταν μελετάς (στον ίδιο χρόνο που θα μελετούσες και πριν τη βάλεις στη ζωή σου). Πολύ σύντομα αυτό γίνεται αυτόματα. Προσωπική εμπειρία. Εάν βέβαια ως θεωρία εννούμε το σύνολο των θεωρητικών (με φούγκες συνθέσεις κλπ) τοτε είναι άλλο.

Άλλος ένας γίγας πάει για ξεκούραση. Ένας κολοσσιαίος σαξοφωνίστας αλλά κυρίως ένας από τους μεγαλύτερους τζαζ συνθέτες όλων των εποχών.

Επιστρέφω λίγο στο θέμα του δασκάλου, γιατί περί θεωρίας-αρμονίας τα είπατε άλλοι, οι οποίοι τα κατέχετε κιόλας πολύ περισσότερο από μένα. Από τα 8 που ξεκίνησα κλασική κιθάρα σε ωδείο μέχρι τα 26 που ασχολήθηκα αποκλειστικά με την κιθάρα, άλλαξα 4 δασκάλους. Οι 2 από αυτούς έχουν αναφερθεί αρκετές φορές στο forum ως σρεντάδες, ο τρίτος παίζει σε prog metal μπάντα με ξένη δισκογραφική. Θα πω τι μου έμεινε από την όλη εμπειρία και με ποια κριτήρια επέλεγα ή άλλαζα δάσκαλο. Στον δάσκαλο του ωδείου δυστυχώς δεν έδωσα την ευκαιρία που έπρεπε. Ήμουν 8 χρόνων, ήθελα να παίζω ρουόκ, τι παρτιτούρες και καρπός και ιστορίες για αγρίους. Με μισή ώρα τη βδομάδα κουτσοέβγαζα το κομμάτι που έδινε ο δάσκαλος, διάβασμα παρτιτούρας λες και είναι κάτεργο, δεν τραβούσε έτσι. Αν τον έβλεπα τώρα τον άνθρωπο θα του ζητούσα συγγνώμη και θα καθόμουν να τα δούμε όλα απ'την αρχή. Βέβαια αλλιώς ρουφάει το μυαλό στα 8, αλλιώς στα 28. Μετά έκανα για 6-7 χρόνια μαθήματα με 2 δασκάλους/κιθαρίστες που παίζουν ας πούμε neoclassical metal. Κόλλημα με τέτοιες μουσικές ως έφηβος, μου φάνηκε λογική η σκέψη να πάω σε αυτούς. Τον πρώτο τον είχα μεταξύ 13-17, φανταστικός δάσκαλος και παιδαγωγός, απίστευτα τεχνικός παίκτης για metal, αλλά ως εκεί. Μου έμαθε να αγαπώ τη μελέτη και το ψάξιμο, αλλά από πλευράς touch πάνω στην κιθάρα δεν είδα καθόλου βελτίωση. Δε μιλήσαμε αρκετά για vibrato, bends, αλλά και όταν μιλούσαμε, δεν είχε ουσιαστικά κάτι να μου δείξει. Άλλο το σωστό τονικά bend, άλλο το αισθαντικό bend. Παράλληλα η σχέση που είχαμε ήταν καθαρά "επαγγελματική", κάτι που εμένα σε εκείνη την ηλικία δε μου άρεσε. Σωστό ή λάθος, αλλά εγώ ήθελα να μπορώ να πω και καμιά μλκια, να με καταλάβει λίγο ο άλλος. Εκεί κάπου είδα τέλμα και αποφάσισα να αλλάξω. Πήγα σε δεύτερο "σρεντά", ο οποίος είχε εντελώς άλλη προσέγγιση. Ελάχιστη έως καθόλου θεωρία/αρμονία, μόνο τεχνική και μόνο πάνω σε δικές του ασκήσεις/etudes. Μου έλεγε "δες το αυτό 1-2 βδομάδες, ανέβασε το τόσο % bpm και ξαναέλα να το δούμε". Με το επίπεδο που είχα τότε δε με βόλεψε καθόλου αυτό. Είδα ελάχιστη βελτίωση στην τεχνική μου, αλλά βλέποντας τον από κοντά πώς έκανε bends/vibrato, άρχισα να καταλαβαίνω πώς πρέπει να τα προσεγγίσω και να τα μελετήσω. Δεν κράτησε πολύ αυτή η συνεργασία και παραλίγο να κόψω και την κιθάρα γενικά. Μετά από διάλειμμα 2 χρόνων βρήκα τον τελευταίο δάσκαλο. RGT grades, ωραία προσέγγιση μελέτης σε κομμάτια, έμφαση στο touch και πώς να "γράφεις" καλύτερα σε recording και το τεράστιο θετικό, τα βρίσκαμε πολύ και σε προσωπικό επίπεδο. Ίσως βοηθάει σε αυτό και η ηλικία βέβαια. Το αποτέλεσμα ήταν να βελτιωθώ μαζί του σε 3 χρόνια περισσότερο απ'ό,τι με όλους τους άλλους συνολικά. Πού θέλω να καταλήξω με αυτό το σεντόνι: Ο δάσκαλος είναι πολύ προσωπική υπόθεση, πρέπει να ξέρεις τι θες, αλλά και να έχεις ανοιχτό μυαλό σε περίπτωση που κρίνεις ότι θέλεις να αλλάξεις. Για μένα είναι σημαντικό να έχεις και μια πιο ανθρώπινη επαφή με τον δάσκαλο και να μη μένεις μόνο στη Ντο ματζόρε και τις περούκες. Τέλος, θεωρώ ότι σε μια πορεία ζωής, καλό θα ήταν να αλλάξεις δασκάλους για να δεις τι μπορείς να πάρεις από διαφορετικούς ανθρώπους. Μία είναι η λα μινόρε, αλλά αλλιώς θα στην αναλύσει ο μπλουζάς, ο μεταλλάς και ο τζαζίστας. Καλή τύχη στην αναζήτησή σου OP.

Στα όσα πολύ ωραία είπε ο κυρ Πιλάρας (στο κατά Αλήν ευαγγέλιον) από πάνω, να συμπληρώσω τα εξής (για την αρμονία). Θα μπορούσες να φτάσεις και από μόνος σου σε ένα ωραίο αποτέλεσμα, με το στοιχείο πχ της έκπληξης, ή της μετάβασης, ή της κολακείας μιας μελωδίας σου, κλπ. Αλλά ή κατά τύχη, ή αντιγράφοντας από κάποιο άλλο context. Όλα αποδεκτά φυσικά, αλλά σκεφτείτε ... 1. Χρόνος 2. Αν σου κάτσει, αν όχι, θα ψάχνεις καταλήγοντας σε τοίχο 3. Έχεις απίστευτα πολλά εργαλεία στην φαρέτρα σου να τα χειριστείς όπως θέλεις 4. Υπάρχει πάντα ο προσωπικός συνδυασμός εργαλείων, έτσι ώστε να μην γίνονται προβλέψιμα (αν σε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο) 5. Ειδικά στην σύγχρονη αρμονία δεν υπάρχει "πρέπει", Δοκιμάζεις και κρίνεις μόνος σου. Αλλά έχεις κάποια σημεία αναφοράς, δεν ψάχνεις στην τύχη.

αυτό...? ΥΓ. επειδή είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα "ανακαλυφθείς" από μια πηγή που θα θα μπορέσει να αξιοποιήσει με κάποιο τρόπο το πληθωρικό σου ταλέντο, το θέμα είναι αν θα μας μιλάς τότε...?

Αμ θα μπει θέλει δεν θέλει, κι ας μην έχει περάσει ποτέ ούτε έξω από μαγαζί που φτιάχνει περούκες. Όλη η ροκ, ποπ, ακόμα και το μεγαλύτερο μέρος της τζαζ, είναι καθαρά τονική μουσική. Με τις βαθμίδες της, τις μετατροπίες της, τις πτώσεις της, και τα όλα της.

Ωραίο το άσμα, με τη κιθαριά του @gkourmoul1απλά σε άλλο λεβελ. Μπράβο και στους δύο! (η πιανιστική συγχορδία μετά γλάρων στο τέλος λουκούμι)

Αποστόλη τι να σου πω και γω που δεν είπαν οι άλλοι.... δε σε προλαβαίνουμε και αν σε προλάβουμε τριπλάρεις και δε ξέρουμε που πήγε η μπάλα (όπως εδώ καλή ώρα...) Πάντα υγιής και, έτσι, δημιουργικός, θα σου ευχηθώ!! υγ: το band section απλά συγκλό...

Έτσι. 'Η επί το κιθαριστικότερον: "Μα ο Χέντριξ δεν είχε ιδέα από θεωρία και όχι μόνο έγινε μύθος αλλά 54 χρόνια μετά το θάνατό του, ακόμα με αυτόν ασχολείται ο κόσμος." Ε αν είσαι πεπεισμένος ότι έχεις τη μουσική αντίληψη του Χέντριξ, ναι άσε τη θεωρία, μια χαρά τεράστια καριέρα θα κάνεις και χωρίς αυτή.

Παιδια εχετε μπερδεψει τι ειναι η θεωρια κ την εχετε παρει απο φοβο. Κ εγω το ειχα κανει, μετα γελαγα. Η θεωρια ειναι πεντε δεκα πραγματα-αξιωματα για να συννενοουμαστε κ να βαλουμε στο μυαλο μας σε μπουσουλα στα πρωτα βηματα. Δε παιζουμε με θεωρια. Το να αποκταμε συνηθειες που μας αρεσουν ηχητικα κ για να τις θυμομαστε να τις οργανωνουμε καπως κ αυτο μια δικη μας μορφη θεωριας ειναι. Πχ. -Α: Ρε φιλε μου αρεσει οταν παιζω παουερ κορντ απο το 5ο ταστο στο τριτο, μετα στο πρωτο κ αντι να ξαναπαιζω το παουερ κορντ στο τριτο για να γυρισω στην αρχη που ειναι το 5, τωρα βαζω το μηδεν κ απο εκει κατευθειαν στην αρχη μου ακουγεται πιο ωραιο. -B: Απο ποια χορδη το κανεις? -A: Τη πανω πανω, τη χοντρη -B: Το ξερεις πως αν το κανεις απο την απο κατω ακουγεται παλι ωραια? -A: Για να δω.. Ωχ ναι ρε συ. Για να δω αν το ξεκινησω απο το 6ο... Α τωρα πρεπει να παω στο 4 μετα το 2 κ μετα το 1 πριν γυρισω στο 6. Ακουγεται παρομοιο ομως απ'οπου κ να το ξεκινησω -B: Λες να γινεται παντου αυτο? -A: Ποιος ξερει -Γ: Ξερω εγω μαγκες. Αυτο λεγεται φασολαδα με ενα σουτιεν στο τελος κ γινεται απο παντου. Ε απο τη στιγμη που ο Γ χρησιμοποιησε ορολογιες που οντως υπαρχουν κ οντως υπαρχουν κ μουσικοι που καταλαβαινουν τι εννοει ειναι καποια μορφη θεωριας. (ενταξει η φασολαδα κ το σουτιεν ειναι αρμονια αλλα το να ονομαζεις-οργανωνεις κατι για να το θυμασαι-συννενοεισαι ειναι θεωρια) Απλα η θεωρια εχει περισσοτερα τετοια πραγματα (οχι πολλα ομως) κ σιγουρα με λιγο πιο σοβαρες ορολογιες, που οταν τις χρησιμοποιεις κ ξερεις να εξηγησεις τοσο στον εαυτο σου κ τους αλλους τι κανεις κ γλιτωνεις χρονο. Ακομα κ μετα στην αρμονια οι ''κανονες'' δεν ειναι πως να παιζεις. Ο κανονας βγηκε αφου καποιος μεγαλος εκανε κατι ωραιο, τοσο να σου εξηγησει γιατι το εκανε κ γιατι λειτουργει, οσο κ κυριοτερο για να σου πει πως αφου αυτος ο κανονας ειναι το ταδε σημειο στο ταδε εργο του ταδε μεγαλου, αν σ'αρεσει... ο ηχος εκει, μπορεις να κανεις το ιδιο χρησιμοποιωντας τον αντιστοιχο κανονα κ στη δικη σου μουσικη

Δεν αποκλειεται. Η θεωρια ετσι κι αλλιως ειναι η καταγραφη και αναλυση πραγματων που εκανε πρωτα καποιος στην πραξη. Αυτη η καταγραφη βοηθαει αλλους να αναπτυχθουν πιο ευκολα. Ολοι οι αυτοδιδακτοι θα σου πουν οτι αν ειχαν δασκαλο θα ειχαν αναπτυχθει πιο γρηγορα. Υπαρχουν ομως αυτοδιδακτοι και αυτοδιδακτοι. Δεν εχουν ολοι την ιδια αντιληψη. Υπαρχουν αυτοδιδακτοι που προχωρανε πιο γρηγορα και απο αυτους που εχουν δασκαλο. Η αντιληψη ειναι το παν. (Αλλοι την αντιληψη, τη λενε ταλεντο)

Θελω να επεκταθω λιγο εδω, ετσι να ξεφυγω λιγο, ας μην τα δεσουμε κομπο αυτα που θα πω, για να τα πω, να μην κρατηθω. Λοιπον, ειδατε τοση ωρα που γραφω οποτε λεω θεωρια, γραφω οτι λεω θεωρια και εννοω την υλη πριν την αρμονια, διοτι αλλο η θεωρια πριν την αρμονια και αλλο η θεωρια ως συνολο, με αρμονιες φουγκες κλπ, σωστα; Λοιπον, υπαρχει και ενας αλλος ορος που κρυβει την ιδια παγιδα, ο ορος τονικη μουσικη. Ο ορος τονικη μουσικη εχει δυο εντελως διαφορετικες εννοιες. Η μια εννοια ειναι η μουσικη που εχει τονικο κεντρο και με αυτην την εννοια οντως, και το ροκ, και η ποπ, και το μεγαλυτερο μερος στη τζαζ ειναι τονικη μουσικη. Υπαρχει ομως και ενας αλλος ορος, η τονικη μουσικη σε αντιθεση με την τροπικη μουσικη. Εδω πλεον δεν ισχυει το οτι το μεγαλυτερο μερος της ποπ και της ροκ ειναι τονικη μουσικη, το μεγαλυτερο μερος ειναι τροπικη μουσικη, και για αυτο ειναι τιγκα στα παραλληλα, διοτι τα παραλληλα σε γαμανε ΣΤΟΝ ΑΡΜΟΝΙΚΟ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ ΤΟΝΙΚΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ, εκει σε γαμανε και κανουν τους twisted sister να ακουγονται πρωταριδες, που ειναι καλο και διασημο γκρουπ, αλλα εμπλεξαν με τονικο κομματι, που υποννοει συγκεκριμενες αρμονικες κινησεις. Η θεοι black sabbath απο την αλλη, ξεκαθαριζουν την κατασταση απευθειας, με μια πεντατονικη φραση, καθαρα τροπικη προσεγγιση, που υποννοει μια σταθερη βαση- ισοκρατη, ευκολα ακουγεται ο ισοκρατης στο smoke on the water που ειναι η ιδια περιπου φραση, οι πρωτες νοτες τουλαχιστον, εκει το μπασο μενει σταθερο, και κανει μπαμ ο ισοκρατης. Και στην τονικη μουσικη, οχι την τροπικη του παλεστρινα αλλα την τονικη που ειναι η μεγαλη συμβολη του μπαροκ Βιβαλντι- Περσελ και ολη η παλιοπαρεα, λοιπον και εκει οταν δεν εχουμε αρμονικη κινηση γινεται της π**τανας, δεν τους νοιαζει, βλεπεις κατι μαλακισμενες αναστροφες, κατι ευθειες κινησεις του θανατου και γενικα οτι ναναι, γιατι οταν υπαρχει στο αυτι η αρμονια δεν μπερδευεται, οταν παει να αλλαξει, εκει ειναι η παγιδα. Λοιπον, αν εχεις ακουσει στη ζωη σου το come ye faithful μονο απο twisted sister, και δεν εχεις και τα καταλληλα ακουσματα, ολα σου φαινονται μια χαρα. Αν τα εχεις, κατι δε σου παει καλα. Και δε σου παει καλα, γιατι τελικα η απαντηση στην αιωνια ερωτηση "γιατι δασκαλε οχι παραλληλα", η απαντηση ειναι, οσο και αν ακουγεται περιεργο, απλα οτι ακουγονται ΑΣΧΗΜΑ. Αλλα ειπαμε, σε τονικο περιβαλλον, με αρμονικη κινηση, με λειτουργικη αρμονια και γενικα οταν εχεις κανει establish στο κομματι το ΥΦΟΣ την ΤΟΝΙΚΗΣ, και οχι της ΤΡΟΠΙΚΗΣ μουσικης. Αν ομως θελεις το λεγομενο "αρχαιο ηχοχρωμα", που οι sabbath θελουν να βγαλουν εφιαλτες στη μουσικη τους και τι καλυτερη επιλογη απο αυτο, τοτε και παραλληλα θα κανεις, και τριτονα, και cluster, και την κονσερβα μπετοβεν θα ανοιξεις και οτι γουσταρεις. Η κατασταση περιπλεκεται βεβαια, διοτι οπως ειπα το voice leading ειναι το κλειδι, και η τροπικη προσεγγιση του παλεστρινα μεσα απο το voice leading οδηγησε τελικα στην τονικη μουσικη, τα παραλληλα δηλαδη εχουν και αλλα μειονεκτηματα, ανεξαρτησια φωνων και τετοια. Ηθελε δηλαδη να αποφυγει το αρχαιο ηχοχρωμα, τη μονοφωνια του μεσαιωνα, εμπλεξε με την πολυφωνια και καταληξαμε εκει που καταληξαμε. Ειναι τεραστιο το ζητημα, εγω τεινω σε μια σχετικα καινουργια προσεγγιση που καταριπτει εν τελη την προσεγγιση της θεωριας ως το κλειδι, και ισχυριζεται οτι οι κινησεις των φωνων στην εποχη ας πουμε του μπαχ ηταν τελειως πρακτικο ζητημα, οπως ας πουμε τα licks στην κιθαρα που μελετα ενας μπλουζιστας, και η δικη μας προσεγγιση χανει την ουσια γιατι το βλεπουμε ξυλινα, αλλη συζητηση αυτη, μην μπουμε εκει.

Το είχαμε ξανασυζητήσει πρόσφατα το θέμα των στίχων. Προσωπικά εμμένω στην άποψή μου ότι ακόμα και αν το νόημα των στίχων είναι ανοησίες, συμπληρώνουν το τραγούδι άρρηκτα. Π.χ. αν πάρεις τους στίχους της δισκογραφίας των AC/DC, μόνο να γελάσεις από τη βλακεία θα καταφέρεις. Παρόλα αυτά, μαζί με τη μουσική, το πράγμα δένει αλλιώς. Και φυσικά, υπάρχουν πάμπολλά γκρουπς/τραγουδοποιοί, των οποίων η στιχουργική είναι σε τόσο υψηλό επίπεδο που μπορεί να επισκιάζει ακόμα και την πολύ καλή μουσική των κομματιών τους. Και είναι πραγματικά σημαντική απώλεια για όποιον δεν κάνει τον κόπο να τους ακούσει/διαβάσει.

Σκέψου όμως ότι αν ήταν και το ροκ έτσι, δεν θα υπήρχε πχ το Iron man (και ένα σωρό άλλα βέβαια). Γι' αυτό λέμε ότι δοκιμάζεις τι σου κάνει. Αλλά δεν πας στην τύχη, ξέρεις τι κάνανε κι άλλοι πιο πριν, έχεις σημεία αναφοράς.

Σε καμια περιπτωση να μην μεινεις στις ντο ματζορε και τις περουκες, και αυτο με το χαρτι που υπογραφεις το εννοουσα. Ειπαμε, το μικρο παιδι το καλυτερο ειναι να το υπογραψει ο γονεας το χαρτι, και να ανοιξει η πορτα της περουκας. Βεβαια παντα ο ανθρωπος μετραει, δεν κανουν τα χαρτια τον ανθρωπο, και μπορει και ο τοπικος αντιπροσωπος της περουκας να ειναι μαλακας, ή να μην ταιριαξεις, η το πιθανοτερο να βαρεθει το παιδακι. Αυτα για τα παιδακια. Οταν ομως μιλαμε για μια ηλικια που υπαρχουν διαμορφωμενα ακουσματα, το χαρτι πρεπει να το υπογραψεις εσυ. Εχεις τα ακουσματα; Εγω αυτο θα σε ρωταγα, οσο περιεργο και αν σου φαινοταν. Διοτι, ας το παρουμε αντιστροφα. Ας πουμε οτι δεν εχεις ακουσει ποτε death metal. Και σε φερνει η μοιρα να πεσεις σε δασκαλο death metal. Και εσυ εχεις ακουσει στη ζωη σου μονο χαλαρη μουσικη, μπαλαντες και τετοια. Και σε αρχισω και σου πω, "λοιπον, βαζουμε τον ενισχυτη στο 10, και ουρλιαζουμε στιχους απο το νεκρονομικον, και προσεξε, απο το διαφραγμα να βγαινει η σαπιλα, ΓΡΟΥΑΑΑΑΡΡΡ, ετσι, ΓΡΡΟΥΥΥΑΡΡΡ, μην σου κλεισει και ο λαιμος" Πες μου εσυ τωρα αν θα κατσεις ενα δευτερολεπτο για μαθημα. Λοιπον, τα ακουσματα μετα απο καποια ηλικια ειναι το ΠΑΝ. Βεβαια η τονικη αρμονια, ειδικα στην extended μορφη ειναι παντου γυρω μας, δεν ειναι ξενη στα αυτια μας, δε θα φυγεις δηλαδη σε ενα δευτερολεπτο αν σου παιξει καποιος μια κλασσικουρα, το πολυ πολυ να σε παρει ο υπνος. Αλλα ας πουμε, αν δεν υπογραψεις το χαρτι, πληρη αφοσιωση στην περουκα, in wig we trust, αν δεν το πιστευεις αυτο, αν δε σε εχει κεντρισει η ιδια η μουσικη των τιτανων κοτζαμαν γαιδουρι, και μου ακους ολοκληρος αντρας τα μεταλ και τα πεταλ?, και πας να μπεις χωρις υπογραφη, οταν θα σου πουν τα παραλληλα κομμενα, θα φυγεις φιλε πιο γρηγορα απο τον μπαλαντα, οχι δευτερολεπτο, ατομικο ρολοι θα χρειαζεται να μετρηθει. Οποτε πας σε πιο μοντερνα προσεγγιση κατευθειαν και τελειωνει το ζητημα.

Ναι.... αλλά... αν απομονώσει κανείς το σόλο, που ωραίο είναι μη παρεξηγηθώ και με κυνηγάει ο Ηρακλειώτης, τι θα μείνει; Αφανής ήρωας το οικοδόμημα. Μπα πανάθεμα σε, έκλαψα Μου έφτιαξες τη μέρα εις διπλούν!

ο λόγος πολυπλοκότητας προς ασημαντότητα είναι τεράστιος για να ασχοληθώ...(κι άλλο)

Σαφεστατα μαθαινεται σε πολυ συντομο χρονικο διαστημα η θεωρια ( η πριν την αρμονια υλη) αν ασχοληθεις, και σαφεστατα η αφομοιωση γινεται στην πραξη. Και να πω και το αλλο, οτι σαφεστατα απαξ και συνεχισεις σε μια κατευθυνση πιο "καθημερινη"-ροκ-πανκς, πολλα πραγματα μαλλον θα μεινουν μια εγκυκλοπεδικη αναφορα, ουτε κλειδι του ντο θα ξαναδεις ποτε, ουτε αντατζιο και αλλεγκρο θα συναντησεις, τωρα ο ΠΑΝΚΣ και πιανισιμα παει; δεν παει, τερμα ολα λοιπον και εκει, κλπ κλπ Αλλα ρε παιδια, τωρα σοβαρα, υπαρχει κανεις που δεν ξερει να παιξει μια κλιμακα; Και μην κοιτατε την κιθαρα που ειναι ανωμαλο οργανο, στο πιανο μια χαρα παιζεις ΑΥΤΟΜΑΤΑ τη ντο ματζορε, μενεις απλως στα ασπρα πληκτρα, και αν παιζεις τη Ντο ματζορε εισαι ηδη στην αγκαλια της περουκας και ας μην το ξερεις. Ας μην ξερεις ρε παιδακι μου οτι η Σολ ειναι η δεσποζουσα και η Φα η υποδεσποζουσα, ετσι και αλλιως αν δεν υπογραψεις το χαρτι δε θα μπεις στην τονικη αρμονια, δε θα μπεις στη μαγεια, κριμα, δεν πειραζει ομως, θα μεινει στην ουσια μια εγκυκλοπαιδικη γνωση η δεσποζουσα και η υποδεσποζουσα, και το ενστικτο σου θα σε οδηγει στις αθανατες πηγες της λειτουργικης αρμονιας. Και το αλλεγκρο εγκυκλοπεδικο ειναι, ετσι και αλλιως το μετρονομο τον βαζεις οπου γουσταρεις, το καταλαβαινεις το ποσο γρηγορο το θελεις με το ενστικτο, ο σκοπος ηταν οταν θα το συναντουσες στα αθανατα εργα της περουκας να το αναγνωριζες, κριμα αλλα δεν πειραζει, το ενστικτο σου θα σε οδηγησει και σε μουσικη που πηγαζει απο εκει, μην εχεις αμφιβολια για αυτο και ας μην ακους παρα μονο ροκ. Ειχα δει σε μια συνέντευξη τον McCartney να καθεται σε ενα πιανο, και να λεει το εξης: " ρε παιδια, δεν ειναι δυσκολο, μενεις στα ασπρα πληκτρα σε τριαδες και εχεις απειρα εργαλεια να κανεις ενα κομματι." Προσεξτε το αυτο, μιλαει ο ΜΑΣΤΟΡΑΣ τωρα, προσεξτε τον, δεν ζουνε οι περουκες αλλα προσεξτε τον ΜΑΣΤΟΡΑ, μιλαει ο MASTER, δεν ειναι δυσκολο, τριαδες σε ασπρα πληκτρα, το 99% της ροκ ποπ. Λοιπον το λεω ξανα, δεν ειναι η κιθαρα το ιδανικο εργαλειο για διεξοδικη μελετη, sorry. Στην ταστιερα απαξ και περασεις αυτο το πραγμα που στο πιανο λεγεται σε μια φραση "τριαδες σε ασπρα πληκτρα", και παιζεται σε ενα μαθημα, θα εισαι ο πρωτος μαγκας. Καντο λοιπον, ο ρολος της θεωριας αυτος ηταν, να σου πει τι να κανεις, και στο λεει απλα και κατανοητα, δες το στο πιανακι, δες το και στο πενταγραμμακι, αυτα ειναι τα απλα, τα απλουστατα, το γ@μησι θα το φας στην ταστιερα, διοτι κιθαρα ηθελες, και πολυ καλα εκανες. Αν τωρα μπαιλντισεις και πεις "ασε με ησυχο με την καταραμενη ντο ματζορε" προβλημα σου, μην τη μαθεις, ουτε την περουκα ομως να κατηγορησεις ουτε και την ποπ ροκ, διοτι ο ΜΑΣΤΕΡ ο ΣΕΡ, στο ειπε ξεκαθαρα, "τριαδες στα ασπρα πληκτρα παιδια, αυτα ειναι τα εργαλεια". Over and out.

Η θεωρια, με την εννοια της υλης που προηγειται της αρμονιας, ειναι οπως ειπαμε μια σειρα απο αξιωματα περι συμβολων. Κανενας περιορισμος επι του περιεχομενου της μουσικης δεν υπαρχει εκει, παρα μονο περιορισμος ή πιο σωστα αυστηρος καθορισμος και οργανωση του υλικου της. Δηλαδη με αλλα λογια, με τη θεωρια μπορεις να περιγραψεις και τον Μοτσαρτ και τους beatles, και τους ΠΑΝΚΣ, και πρεπει να μπεις σε μεγαλα βασανα για να φτιαξεις μουσικη που δεν μπορει να περιγραφει απο τη θεωρια, πηρε ο αλλος λεει την ενατη του μπετοβεν σε ηχογραφηση, την εκανε λεει ακραιο time strech, κατεληξε η ενατη να διαρκει ενα δευτερολεπτο, και την εβαλε για ταμπουρο. Μπραβο του, αυτο το σεναριο δεν το προεβλεψε η θεωρια να εχει συμβολο μια ζωγραφιστη κονσερβα με το πορτραιτο του μπετοβεν επανω για αυτες τις περιπτωσεις. Αυτα με τη θεωρια. Αξιωματα στα περι συμβολων. Και μετα αρχιζουν οι χοροι. Γιατι στην ουσια, μονο ενα αξιωμα ακομα μαθαινεις, και ολη η αλλη φασαρια, αρμονιες, αντιστιξεις, φουγκες ερχονται απο αυτο το μονο αξιωμα που μενει. Δηλαδη μαθαινεις πρωτ δεκαδες, εκατονταδες αξιωματα του τυπου τα τεταρτα εχουν μπαστουνακι και τα παρεστιγμενα τελιτσα, και το ημιτονιο ειναι μισος τονος και το τριημιτονο εναμισης και κατι τετοια, πολλα τετοια τυπικα και βαρετα. Και αφου τα κανεις αυτα ολα, ερχονται ενα βραδυ ξαφνικα κατι μαυροφορεμενοι στο σπιτι σου, σε απαγαγουν, και σε πανε μπροστα στο δασκαλο οπου υπαρχει το χαρτι που θα υπογραψεις το τελευταιο αξιωμα. Το τελευταιο αξιωμα ειναι το εξης: "Η μουσικη που εκαναν αυτοι που φοραγανε περουκες ΓΑΜΑΕΙ και ΔΕΡΝΕΙ." Εχεις λοιπον το χαρτι μπροστα σου. Προσεξε αν θα το υπογραψεις. Αν θα το υπογραψεις ΤΗ ΓΑΜΗΣΕΣ. Εμπλεξες, επεσες στο λουκι, εχεις μπροστα σου πολυ πονο, θα βελαξεις. Αν το υπογραψεις, θα μπεις στο λουκι να μελετησεις το ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΑΕΙ ετσι η μουσικη τους. Γιατι αραγε; Γιατι; Υπαρχει απαντηση; Υπαρχει αραγε τελειωτικη απαντηση σε αυτο το γιατι; Υπαρχει σε οποιοδηποτε γιατι; Ας το κοψουμε ομως εδω διοτι στο φιναλε... Μπορεις να μην υπογραψεις! Ω ναι, καλιστα μπορεις να μην υπογραψεις και να πεις δε με παρατας εσυ και ο γρυλος σου. Η θεωρια απο μονη της παλι χρησιμοτατη θα σου ειναι, πλεον μπορεις να συννενοηθεις με οποιoδηποτε θεωρητικα καταρτισμενο μουσικο, ειτε εχει υπογραψει ο ιδιος ειτε οχι, και, το σημαντικοτερο, μπορεις να μπεις πλεον στη διπλανη αιθουσα απο εκει που θα υπεγραφες, και να υποβαλεις το δικο σου αξιωμα και να το υπογραψεις εκει, να πεις "Οχι φιλοι μου, η ΤΖΑΖ γαμαει και δερνει" και να αρχισεις τη μοντερνα θεωρια, ή "Οχι φιλοι μου, η μπλουζ γαμαει και δερνει", και να αρχισεις να βαρας πεντατονικες και να κατεβαζεις ουισκια, να πεις "οχι φιλοι μου, η ΠΑΝΚΣ γαμαει και δερνει" και να αρχισεις να σπας αυτοκινητα και να πετας μολοτοφ, δε θα σε εμποδισει η θεωρια σε αυτο, καθολου δε θα σε εμποδισει, μια χαρα θα σε περιγραφει, μην ανησυχεις, δεν τρεχει τιποτα, παλι μεσα θα εισαι, μονο αυτον με την κονσερβα μπετοβεν και την αλλη με τα πουλια που κουτσουλανε το πενταγραμμο, κατι πιπεριες να βαρανε με μπακετες, κατι τετοια γλαφυρα αυτα δεν τα προεβλεψε, το ΛΑ στο γκρουπακι μια χαρα το εχει προβλεψει, μην ανησυχεις, δε θα στο στερησει.

Έφτιαξε νομίζω.

Παντως πιστευω οτι ολοι οσοι θελουν πραγματικα να φτιαξουν μουσικη δικη τους, την ψαχνουν. Αλλοι πανε στο WDEIO, αλλοι παιρνουν δισκους και τους λιωνουν να παιζουν απο πανω, αλλοι παιρνουν το λεωφορειο να πανε σε αλλη πολη να τους δειξουν μια συγχορδια, αλλοι πλησιαζουν καποιο καλλιτεχνη και μαθητευουν διπλα του, ο καθενας το παλευει οπως ξερει και μπορει. Αλλα να καθονται με καφεδακι, τσιγαρακι, και ελα μωρε γιατι να κουραζομαστε, και ο beck δεν ξερει το ΛΑ, αυτο το σεναριο να σε βγαλει καπου δυσκολα, ουτε ΠΑΝΚΣ δε θα γινεις. ?

Πιστευεις οτι το να μαθει καποιος θεωρια, θα τον κανει να χασει την ψυχη στα δαχτυλα, ή αν δεν την εχει θα τον εμποδισει να την αποκτησει?

Κοιτάχτε να δείτε ασούμε πώς έχει το πράμα. Από στόμα σε στόμα, λίγο μπλουζ από δω, λίγο κάντρυ από κει, να σου δείξω να μου δείξεις, μια μινόρε πεντατονική και μια ματζόρε και ματζόρε b7 την ήξεραν. Κάποιοι σπουδαγμένοι, βάλανε άλλες δυο νότες στην μινόρε πεντατονική, και φτιάσανε φυσική μινόρε και δωρική. Έχει τίποτις άλλο το ποπ και ροκ και δεν το ξέρω? EDIT: Από εκεί και πέρα, υπήρχανε και τα ναρκωτικά που ωφελήσανε και τους μουσικούς και τους ακροατές. Οι μεν θεωρούσανε ότι παίζουνε φοβερά, οι δε θεωρούσανε ότι οι μεν παίζανε φοβερά. Και χτίσανε μύθους ασούμε, και θεωρούνται και μεγάλοι..

Ντάξει δε θα πω τα ίδια, μόνο το ότι δεν καταλαβαίνω γιατί δε το παίρνεις σοβαρά το όλο θέμα.

Είπα να κάνω μια πιο εμπεριστατωμένη φωτογραφική παρουσίαση των νέων studios ? 1. MUSIC STUDIO : 2. VIDEO & PHOTOGRAPHY STUDIOS : 3. POST PRODUCTION DESK : 4. ΧΩΡΟΣ ΑΚΡΟΑΣΗΣ :

o κόσμος είναι φτωχότερος.... https://www.nytimes.com/2023/03/02/arts/music/wayne-shorter-dead.html?smid=nytcore-ios-share&referringSource=articleShare&fbclid=IwAR0e8GzD5ylqujBrV03W7OINW3_k89X3ayoR7hlstDqUfuvjHMBASE5jSts

Μετά από κάποια χρόνια, έπιασα για κανένα μισάωρο κιθάρα. Κοίταξα λίγο το παρακάτω που το ΛΑΤΡΕΥΩ. Απογοητεύτηκα και την άφησα. Πόσο μικρή είναι τελικά η ζωή!!

Να πω και κατι αλλο, γιατι με τις μαλακιες που συμβαινουν, αν δε λεω οτι ναναι θα παρω πρεζα. Λοιπον. Θελω να πω γιατι λεω οτι η μοντερνα προσεγγιση ειναι λιγο μπλιαχ. Πρωτα απο ολα, εχω ηδη πει πολλες φορες οτι αν ειναι ξεκαθαρα τα πραγματα, ακουσματα ζητουμενα κλπ, τοτε βουρ, ακκορντο ταδε, μελωδια ταδε, να κανουμε και μια τζουρα voice leading, μικρη τσουρα και στην πορεια, οχι γ@μησι απο την αρχη, αγαλι αγαλι και βλεπουμε. Ναι ειναι μια καταλληλη συντομευση, οτι πρεπει και για τζαζ, οτι πρεπει και για progressive, και μη λεω και ψεματα, ΛΑΤΡΕΥΩ τους μουσικους που την εχουν ακολουθησει, και δε μιλαω τωρα για τα θηρια που τους βλεπουμε στα βιντεο, με οσους μουσικους κατεχουν την μοντερνα και εχουμε παιξει μαζι, σε πλαισια παντα μπαντας ετσι, και τσακουμακια ητανε και γατονια, και δεν εχω να πω τιποτα. Δεν ειναι οτι δε σε κανει μουσικαρα. Σε κανει. Αλλα δε σε κανει ΜΟΥΣΙΚΟ, και δεν μπορει να σε κανει. Και τωρα τι εννοω, για να μην με παρουν με το πουκαμισο με τα χερακια πισω. Πριν πολλα χρονια, ακουσα μια ατακα, που μου πηρε ΠΟΛΛΑ χρονια να καταλαβω. "Τον μεγαλο μουσικο, τον καταλαβαινεις απο τη γραμμη της αλτο." What the hell, κεσκεσε αλτο, μελωδια θελουμε, μελωδια, μελωδια και καμια εξυπμη αρμονια, τι στο διαλα λεει ο ανθρωπας, να φυγετε κυριε, να πατε αλλου. Καπου εχω το μεσσια, καπου το εχω το βιβλιο, το cd που με εβλογησε η τυχη να ακουω απο πιτσιρικας δεν ξερω μπορει, αλλα το βιβλιο σιγουρα. Αυτο που θα σας βαλω, το ειδα οταν εβγαζα αυτο το χορικο, με κατι παλαβα πειραματα multitrack με την κιθαρα, αυτο το σημειο αναψε το λαμπακι και καταλαβα τι ελεγε ο ανθρωπας. Το σημειο ειναι στο 1.50 και κραταει 10 δευτερολεπτα. Τερμα. "Που πας παιδι μου" "Μανα θα παω ιταλια", "μη φευγεις μη" "κε κατσο, μον ντιο τι ειναι αυτο που μας ηρθς, ΚΑΡΟ ΣΑΣΟΝΕ μη φευγεις, μηηηη", "παω αγγλια" "ο γκοντ τι θελει ο ουνος εδω ντιαρ, α να παιξει μουσικη, ΜΑΙ ΓΚΟΝΤ , στο ουενσμινστερ θα σε βαλουμε οταν πεθανεις, να παιζεις στους βασιλιαδες απο τον αλλο κοσμο." Η αλτο λοιπον, η ενδιαμεση φωνη, what separates the man from the boys. Να επιλεξει ο καθενας οτι τραβαει η ψυχη του, μοντερνα, death, ΠΑΝΚΣ, καλα να ειμαστε παιδια, γιατι ενας μαλακας να βρεθει, χαιρετησαμε σε μια στιγμη και ουτε καταλαβαμε. Αλλωστε τα ειπαμε, ο αλλος κοιμοτανε και του ερχοντουσαν yesterday, αλλος επαιζε κιθαρα και μετα της εβαζε φωτια, και καλα εκανε γιατι κριμα να παιξει αλλος με αυτην την κιθαρα κλπ. Δε λεω, δε λεω. Αλλα μετα ακουω αυτο το σημειο, στο 1.50, και ενα μονο πραγμα εχω να πω: Να ξερουμε τι αφηνουμε πισω με τις επιλογες μας, αυτο λεω, τιποτα αλλο.

ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ

οι μικρές λεπτομέρειες για τις οποίες ποτέ δεν πληρώνεσαι. Απλώς γι αυτές προσλαμβάνεσαι

Από κάποιους πέφτει. Αλλά αν θες να πούμε για τα rock classics με βλακώδεις στίχους ας πούμε, ο βασικός λόγος είναι γιατί τότε που ακούστηκαν παγκοσμίως, οι μη αγγλόφωνοι (τουλάχιστον) δεν καταλαβαίναμε λέξη από αυτά που ακούγαμε. Απλά πεινούσαμε να ουρλιάξουμε ένα ρεφρέν κι ας έλεγε (σε πολύ ελεύθερη μετάφραση) "τα βυζιά της Μαριορής, τα 'χει δει ο Ηρακλής".

Φυσικά. Κράξιμο παντού. Το ροκ-μεταλ είναι καθαρά οπαδικο ειδος κ θέλει ενέργεια (κ κράξιμο)! Κ να το παίξεις κ να το ακούσεις. Μόλις μας τελειώνει η ενέργεια, μας τελειώνει κ το οπαδιλικι κ αρχίζουμε κ ακούμε αλλά. Εκεί χωρίς να το ξέρουμε φορτίζει η μπαταρία κ ξαφνικά μετά από 14 μήνες βάζεις το ραστινπης να θυμηθείς γιατί είναι ο καλύτερος μέταλ δίσκος ο.τ.ε. κ απορεις πως κάποιοι μπορεί να πλανώνται κ να θεωρούν τους μεταπλυτα καλύτερους!?! Κ ρίχνεις ένα καντήλι να στανιαρεις κ άντε πάλι απ'την αρχή ο κυκλος?

Κ μη ξεχνάμε τον Μπρους που στέλνει φιλάκια στη Μπιμπιμπό στο 1:48 https://youtu.be/OIjPwzL_5Yk

Ε αν είσαι μονοστοχικός (με έναν μόνο στόχο) ...

Το οποιο iron man λατρευω. Παντως τα παραλληλα σε στυλ tutti, ειναι παντου κυριολεκτικα. Αλλο μια μελωδια να τη διπλασιασω, και αλλο η λειτουργικη αρμονια και τα ζητηματα της κινησης των φωνων. Και το ξαναλεω, για να μην παρεξηγηθω, αν ειναι στοχος οι sabbath, θα ειναι κριμα να μελετας χρονια bach και fux, ελεος.

Ε βέβαια, πάνω από το 70% του κομματιού το σόλο. Ζωντανεύει, ανακινεί, νοικοκυρεύει, δίνει ταυτότητα, γραμμή. Ε; Ε; ? Gaubert-o-Faure-o-Poulenc-o-δάνειο! Είναι αυτή η αέρινη και ανάλαφρη κίνηση του λογιστή που στρίβει την καρέκλα και σου λέει: "Θα στο βάλω σε δύο δόσεις"

Μονόγραμμο κρουστό. Αν θες πιο προχωρημένα, πρέπει να πάρεις δίπλωμα ΡΒΧΠ πνευστού, ιδιαίτερα αν θες να παίξεις ξηράς κόνεως. Οπότε εκεί γράφεται σε σύστημα, πεντάγραμμο (κλειδί ντο στην ανάλογη γραμμή για το μέγεθος του πυροσβεστήρα) και μονόγραμμο για το κρουστό μέρος. Δώσε κατατακτήριες για μέση, που απλά πρέπει να φυσάς για 3 ώρες δίπλα από τύπο που έχει σκάσει πουράκλα ρομέο και ιουλιέττα, αλλά για ανωτέρα ΡΒΧΠ και δίπλωμα έχει μεγάλη δυσκολία, γιατί πρέπει να κάνεις και κυκλική αναπνοή εισπνέοντας CO2 ενώ καπνίζουν και όλοι μέσα στην αίθουσα. ?

Παντως πυροσβεστηρα πιστευω θα τα καταφερω να παιξω καλα, σε τι κλειδι γραφεται αυτος;

?

Γεια! (Είπα) . . . . . Είμαι ο Γιώργος, δεν είμαι καλά και μετά από δεκαετίες ακρόασης, αποφάσισα να μάθω και πως γίνεται, στα γεράματα τι α κανς. Άκουγα και ακούω Rock και Metal, από Vulfpeck μέχρι Kawir και Rotting Christ, του γιατρού, ξέρω. Δεν θα συμμετέχω και πολύ καθότι νουμπάς, θα προσπαθήσω πρώτα να ξεστραβωθώ, μετά να διαβάσω και μετά να φουσκώσω κέικ. Καλώς σας βρήκα.

Βρε παιδιά, μιας και μιλάμε τελευταία για μουσική εκπαίδευση, θυμήθηκα ένα online εργαλείο που είναι free, και κάποιες φορές όταν δεν έχω τι να κάνω, το χρησιμοποιώ σαν παιχνίδι. Είναι ένα online ear training site, που είναι πάρα πολύ καλό για τα γούστα μου. Μπορείτε που και που, σαν παιχνίδι, να δοκιμάζετε να ακούσετε πράγματα όπως διαστήματα, συγχορδίες, κλίμακες, κλπ. Μέσα από αυτό το παιχνίδι, σίγουρα θα βοηθηθείτε στο να ακούτε καλύτερα τα μουσικά εργαλεία, πράγμα ανεκτίμητο. Πιθανόν να έχει ξαναμπεί στο παρελθόν, αλλά το αφήνω εδώ για όσους ενδιαφέρονται. https://www.earbeater.com/online-ear-training/#/

Τι έχουμε εδώ; Πάλι φασαρίες; Δεν σας αρέσει το ένα δεν σας αρέσει το άλλο; Τα κλειδιά ακόμα στΟ Τσέπη τα χω , δεν τα βαλα στον φοριαμό.... ?

μερικές φορές Πάνο μου είναι και θέμα timing... οι σημερινές διαδικτυακές PR δυνατότητες αν υπήρχαν τότε σίγουρα θα είχαν αναδείξει αρκετές καλές δουλειές (αν μη τι άλλο στις προθέσεις) που θάφτηκαν εσκεμμένα ή μη... ειδικά η δεκαετία του 90 είναι είναι αυτή που θα χαρακτήριζα άνετα δεκαετία της επανάστασης της αμήχανης να αντιμετωπίσει τις αλλαγές που επέβαλε η εποχή, εγχώριας δισκογραφικής μπουρζουαζίας... "αλλαξοκολιές" στις εμπορικές πρακτικές με συνεχείς "ποδοσφαιρικές μεταγραφές" καλλιτεχνών (και κακοτεχνών) και τέλος του (έστω και ελιτίστικου και ψιλοαλαζονικού) "ρομαντισμού" των προηγούμενων χρόνων... αποτέλεσμα η επικράτηση κάποιων πάλαι ποτέ πλεμπαίων "παραγωγών" που εκεί που τους είχαμε στα studio να φέρνουν τους καφέδες ξαφνικά απέκτησαν διαπλεκόμενο "λόγο" και στις παραγωγές και στις αποφάσεις και φυσικά στο ποιος και με τι όρους υπογράφει, οπότε άλλαξαν και οι μέχρι τούδε ισορροπίες... τι τα θες... "φυσιολογικά" πράγματα αν κρίνεις από την παράλληλη κοινωνική εξέλιξη αυτής της χώρας...? δεν θυμάμαι καν ρε Στράτο τι είχα κάνει αλλά αν κρίνω από το ότι το είχαμε παλέψει και δε μας καθόταν κάτι ενδιαφέρον με τίποτα, ε μάλλον δεν χάνεις και τίποτις που δεν το άκουσες (σίγουρα θα χα βάλει κανα καλοθρεμμένο pad να παίζει από την αρχή μέχρι το τέλος για να γεμίζ' του πράμα αδιαφορώντας για το τι εξελίσσεται στο υπόλοιπο κομμάτι όπως ήταν της μοδός τότενες)...? Δημήτριε δεν ξέρω αν αυτό ήταν το τελικό αρχείο αλλά έχεις δίκαιον έτσι κι αλλιώς... ως παραγωγή φέρνει όλες τις αδυναμίες των πρώτων ψηφιακών εγγραφών (σκληροί ψηλά κονβέρτορες, ήταν και λίγα τα μπιτ Άρη) που φαίνεται στην εκ του αποτελέσματος άτσαλη προσπάθεια μου να δώσω "αέρα", απόρροια κυρίως της απειρίας μου ως μειράκιον... για το μπάσο έχεις πάλι δίκιο έπαιρνε αρκετά πραγματάκια χωρίς να χαλάσει το κλίμα αλλά επειδή δεν προλάβαινα να φωνάξω πάλι τον σεσιονά το έπαιξα ο ίδιος οπότε και ευχαριστημένος να είσαι καθότιν κουλός...? το εν λόγω κρουστό είναι ένα ταραμπουκοειδές και παίζει και ένα νταούλι που το είχαμε κουρδίσει περίεργα για εφφέ...

Οκ, κατάλαβα. Σαν ένα ακόμα gain stage πάνω στο υπάρχον γκάζι που παίρνεις με το OCD και τον ενισχυτή, εγώ θα πήγαινα σε κάποιο καλό clean boost (τοποθετημένο πριν από το OCD)... τύπου Keeley Katana, Wampler dB+, Xotic ή TC Electronic Spark Mini, που είναι και το πιο οικονομικό από τα παραπάνω, αλλά ανάλογης αξίας. Βλέπω έχεις βέβαια και το Micro Amp, το οποίο λογικά μπορεί να σου δώσει ακριβώς το ίδιο πράγμα (αλλά επειδή δεν το ανέφερες, υπέθεσα ότι μπορεί να το χρησιμοποιείς διαφορετικά). Εναλλακτικά, κάποιο παραμετρικό eq (κάποιες ακριβές επιλογές οι περισσότερες εδώ) ή ένα από τα γνωστά Boss ή MXR γραφικά eq, σου δίνουν πολλές δυνατότητες, μία εκ των οποίων είναι και να τονίσεις τις συχνότητες που επιθυμείς για το επιπλέον gain stage. Τώρα αν ντε και καλά θες να τσεκάρεις κάποιο άλλο od, άπειρες επιλογές για ματσάρισμα με το OCD. Εγώ θα δοκίμαζα κάτι σε στυλ One Control Golden Acorn.

Πολύ ωραία η φορολογική κατάθεση ψυχής που άκουσα. Μου άρεσε ιδιαιτέρως το felt πιάνο που εμφανίζεται προς το τέλος. Αναμονή για το επόμενο επεισόδιο - χαρμόσυνο κομματάκι, γεμάτο ματζόρε διάθεση, με πρόχειρο τίτλο: "Το ξεσκέπαστο τούνελ του συμψηφιζόμενου πιστωτικού ΦΠΑ"

Να και ένας χειρότερος ντράμερ από εμένα... ?

Α ρε Αλέξη, τι μου θύμησες ... Λοιπόν το δηλώνω, αυτό είναι OFF TOPIC. Συζούσα με μια κοπέλα (με την οποία αργότερα παντρευτήκαμε) και ήμουνα φουλ ερωτευμένος. Έρχονται τα γενέθλιά της, και σκέφτομαι να της πάρω κάτι ιδιαίτερο. Αφού έσπασα το κεφάλι μου, αποφάσισα να της πάρω εσώρουχα, αλλά ακριβά. Αφού λοιπόν ψαχούλεψα τα συρτάρια της για να δω το νούμερο, βγήκα εσωρουχότσαρκα στην Ν. Σμύρνη που μέναμε. Πιτσιρίκος εγώ, είχα αποφασίσει ότι δεν θα ψάρωνα. Έμπαινα λοιπόν στα καταστήματα της πλατείας, και τους έβαζα να μου κατεβάσουν να δω από κοντά ότι μου έκανε κλικ. Αφού είχα γεμίσει τον πάγκο με βρακιά και σουτιέν, τους έλεγα να μην τα μαζέψουν, θα έρθω σε λίγο να τα ξαναδώ, και πήγαινα σε άλλο κατάστημα. Σ' ένα κατάστημα λοιπόν, μου δείχνουν ένα stand/δειγματολόγιο να διαλέξω. Πήγα λοιπόν, και τα έψαχνα ένα ένα, το μαγαζί ήταν τίγκα γεμάτο, μόνο γυναίκες, και ήμουν ο μόνος άντρας. Άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι κάποιες με κοιτούσαν περίεργα, προσπαθώντας να βγάλουμε όλοι άκρη από το ίδιο stand. Είμαι και αναποφάσιστος, είχα κάτσει καμιά ώρα να πιάνω τα βρακιά, να καταλάβω αν είναι καλό το ύφασμα (είχα μαύρα μεσάνυχτα). Εκεί λοιπόν που έπιανα τα βρακιά από εδώ, τα γύριζα από εκεί, ακούω μια φωνή ... - Στράτο τι κάνεις εδώ? Ήταν η μάνα μου, που είχε μπει στο ίδιο μαγαζί να ψωνίσει. Αφού έγινα πράσινος, της απαντάω με πανικό ... - Δεν είναι αυτό που νομίζεις ...