Πίνακας συμμετοχής

Πέραν από το φαιδρό του θέματος, το να επανηχογραφήσεις έναν ιστορικό δίσκο όπου ερμηνείες, παιξίματα, ήχος και παραγωγή είναι μνημειώδη, είναι πραγματική συνταγή της αποτυχίας απ' όπου κι αν το δει κανείς.

Πράγματι πολύ ενδιαφέρον και η ιστορία του Bowie απίστευτη... Έριξα μια ματιά και είδα ότι τα Bowie ομόλογα (10ετούς περιόδου ωρίμανσης) είχαν απόδοση 7,9%. Ο ίδιος μέσω αυτών συγκέντρωσε 55 εκατ. δολάρια. Βέβαια ξεκίνησαν από investment grade (1997), αλλά έπεσαν "θύματα" της online μουσικής και του file sharing και υποβιβάστηκαν σε Βaa3. Παρόλα αυτά στη δεκαετία οι κάτοχοι πληρώθηκαν με το συμφωνημένο yield. Τρομερή ιστορία.

Έχω τον @Terry RoscoeBeck5 ρε,τι να κλάσει ο Waters?

@Nestoras

H Νew Acoustic πλευρα του Rice εχει πολυ ψωμι, και με το Tony Rice Unit και με τις δουλειες του με τον Grisman. To Μar West (το album, το Devlin ειναι compilation απο το Mar West και το Still Inside) και το Backwaters ειναι σεμιναρια!

Σιρ γες σιρ!

Μπράβο Πάνο, πολύ όμορφο! Νομίζω πως η φωνή συ κάθεται πολύ καλά στο στυλ. Και το στυλ-ύφος σου δεν χρειάζεται κάποια ετικέτα να το κατατάξεις σύμφωνα με τα κουτάκια κάποιων "ειδημόνων". Ας όψεται άλλη μια δαιμονοποιημένη λέξη που δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στη μουσική μας... Pop. Γιατί αυτό είναι... και περήφανα.

Ξέρετε τι έχει γίνει σε μια άλλη βιομηχανία τα τελευταία 20 χρόνια? Οι κατασκευαστές σχεδόν ποτέ δεν πληρώνουν δικαιώματα στους εφευρέτες των οποίων τις πατέντες χρησιμοποιούν. Όχι με το έτσι θέλω, αλλά με τα συμβόλαια που προτείνουν για να υπογράψουν. Οι εφευρέτες πλέον ζουν από υπηρεσίες (μεταφορά τεχνογνωσίας, επίβλεψη, εκπαίδευση των μηχανικών του κατασκευαστή, αξιολόγηση πρωτοτύπων κλπ). Αυτός φαίνεται να είναι ο (δύσκολος) δρόμος για το δημιουργό: Πρέπει (κατ' αναλογία) να πουλήσει το τραγούδι, να βοηθήσει στην ενορχήστρωση, να επιβλέψει την παραγωγή, να βοηθήσει στην αξιολόγηση στις οντισιόν, να περάσει και 2-3 όργανα. Να βγάζει δηλαδή ένα μηνιάτικο για κάθε 2-3 τραγούδια που έχει δώσει σε ένα δίσκο -μέχρι να βγει ο δίσκος. Και να το κάνει αυτό σε 5-6 μεριές ταυτόχρονα. Και αν είναι καλός, να και γίνει φίρμα και τα μηνιάτικά του να είναι υψηλά. Μην σας φαίνεται ακραίο. Ξέρω άνθρωπο που έχτισε σπίτι, σπούδασε παιδιά, και ζει ακόμα άνετα με τα δικαιώματα από μια εφαρμογή (software) από τα ΄90s. Αλλά πλέον είναι πολύ σπάνιο. Το μεροκάματο πρέπει να το ξετρυπώνεις.

Ελα ρε, εδω ειναι Ευρωπαιος

Καταδικασμένη μπάντα .... Και δεν του 'λεγες βρε Νικόλα να έρθει να σου γράψει μπάσο σε κανένα κομμάτι ρε γμτ ...

Τεραστιος !!!

Είπα σε κάποια φάση να μπώ στο νήμα να γράψω για το "In The Flesh" αλλά το άφησα, μια και το ανέφερες όμως, kudos, πολλές απο τις απορίες περί καλλιτεχνικής υπόστασης και επάρκειας βρίσκουν την απάντηση τους εκεί. Οι Waters & Gilmour είναι αυτοί που είναι και κάνουν αυτό που κάνουν, σαφώς και δεν πρόκειται απλώς για ένα ψεκασμένο μουνόπ@νο απο τη μια κι έναν απολιτίκ ισαποστάκια απο την άλλη, μέχρι εκεί που αντέχει ο καθένας μας, απαγορεύσεις δε χωρούν στην τέχνη. Εκείνο που πάντα χρειάζεται είναι το όραμα, στα μάτια μου ας πούμε το The Endless River είχε τέτοιο, έστω λειψό και αδύναμο, γι αυτό και μου είναι συμπαθές, ο Waters όμως είναι αναντίρρητα εκείνος που στο κεφάλι του περισσεύουν ιδέες και αρχιτεκτονικοί σκελετοί, ανεξάρτητα απο τα όποια αποτελέσματα.

Από το μυαλό του το βγαλε.Την ιστορία των Πινκ Φλουντ σου πε.

Δεν ειναι καθολου ασχημη επιλογη οι Academy. Εγω προσωπικα ειμαι φανατικα Dreadnought team, αλλα με βαση αυτο που ακουω στο κομματι θα πω OM (την 12 δηλαδη). Αν θες αυτο τον καθαρο ηχο στα αρπισματα με τις νοτες να στεκονται ξεκαθαρες και "μονες τους" ας πουμε, τοτε μια OM/Grand Concert θα σου κατσει καλυτερα απο μια Dreadnought. Βεβαια αυτο στο λεω με βαση μονο τι ακουσα σε μια εισαγωγη στο κομματι που ανεφερες, κατα τα αλλα και με τις 2 νομιζω μια χαρα ευχαριστημενος θα εισαι. Απο πλευρας γενικων specs και αισθησης ειναι ολοιδιες, οποτε στη θεση σου θα πηγαινα να δοκιμασω ενα ματσο OM και dreads για να αποφασισω μεταξυ των 2 τυπων, και μετα επιλεγεις αναλογα.

Ειναι αλλο καρατε αυτο. Uechi-ryu αυθεντικο κατευθειαν απο Οκιναουα. Με πιο εντονες τις κινεζικες καταβολες κ βαση στη συνθεση. Πολυ ωραιο το τεμαχιον odis13

Το περίμενα χειρότερο αφούλεγε καράτε, αλλά ο κύριος πιο πολύ σε ταϊ τσι το φέρνει, ακούγονται όλα τόσο αβίαστα...

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου...

Εμένα αυτοί οι δύο , Γκίλμουρ - Γουότερς, μου θυμίζουν κάτι συγχωριανούς μου, που μαλώνουν για έναν φράχτη στα όμορα οικόπεδά τους καμία 40ρια χρόνια. Και αυτοί μπλέξανε στη διαμάχη τους και τα πολιτικά, και τις νύφες.....και τα μπατζανάκια τους. Αλλά αυτοί (οι συγχωριανοί) δεν έχουν τα φράγκα τους να πάνε καμία εκδρομή βρε αδερφέ να ξεσκάσουν. Τώρα αυτοί γιατί ξεκατινιάζονται από το 1985 με λυμένα τα οικονομικά τους (άρα μεγάλο μέρος τον προβλημάτων τους) .....δεν το χω καταλάβει.

Ε; Καταλαβαίνεις ότι είναι τουλάχιστον αστείο αυτό που γράφεις έτσι; (συνεχίζω να ποστάρω εν τω μεταξύ ?)

Άντε για τελευταία φορά. Την όποια αντιπάθειά σας για την "αριστερά" , την "δεξιά"....ή το "κέντρο" ξέρω γω ...., δεν χρειάζεται να την ενσωματώνετε σε οποιοδήποτε θέμα και με αφορμή το οτιδήποτε. Μπορείτε να στηρίξετε τα όποια επιχειρήματά σας σε αμιγώς μουσικά κριτήρια, που είναι άλλωστε και το μόνο που μας ενδιαφέρει εδώ. Αν έχετε όρεξη να μιλήσετε και πολιτικά, το κατανοώ, αλλά δεν είναι εδώ το μέρος. Ευχαριστώ.

Ενταξει υπερβολες. Οντως κλασεις ανωτερος απο οτιδηποτε post 1983 αλλα μεχρι εκει. Μου αρεσει παντως που ακομα διαφωνουμε εκει που και οι μεγαλυτεροι εχθροι μεσα απο τους στιχους της ιδιας της καταγγελουσας (:-) :-) ) συμφωνουν: oι δουλειες ολων τους ειναι κλασμα μπροστα σε οτι δημιουργησαν με τη μεταξυ τους συνεργασια ακομα και υπο τη δικτατορια του προλεταριατου του Waters. Τωρα για τα περι πολιτικων τοποθετησεων του Waters, ο καθενας τα βλεπει κατω απο το πρισμα της δικης του πολιτικης (ή και μουσικης) τοποθετησης οποτε..... Οσον αφορα τα περι διασκευης του DSOTM, ο μονος που μπορει να διασκευασει Σαββοπουλο ειναι ο......Σαββοπουλος.

όλα τα νήματα του είδους τείνουν να καταλήξουν στην ίδια αντιπαράθεση. Η οποία ουσιαστικά δεν υπάρχει. Το αρχικό νόημα είναι ότι τα αριστουργήματα τα αφήνεις ήσυχα. Η ιστορία έχει αποφανθεί. Όλα τα άλλα που λέμε είναι γαρνιτούρα στον καφενέ

Είχα επαφή με δύο (κανονικές) Parker στη ζωή μου. Η πρώτη ήταν μία κόκκινη Fly Classic ενός φίλου, και η δεύτερη μία MidiFly (κατηγορίας NiteFly) την οποία και χρησιμοποιούσα σαν βασική μου κιθάρα για 15 χρόνια (εδώ δύο παραδείγματα που παίζω με αυτήν: 1 - 2). Σχετικά με την πρώτη, όταν έφηβος την αντίκρισα για πρώτη φορά, αισθάνθηκα ότι αυτό ήταν το μέλλον και ότι σε λίγα χρόνια όλα έτσι θα γίνονταν (χαχα, δεν ήξερα ακόμα, μετά κατάλαβα). Κατ' ουσία ήταν ένα εντυπωσιακό κατασκευαστικά όργανο που θύμιζε αυτοκίνητο Formula 1, αλλά όταν την έπαιζες δεν αισθανόσουν ποτέ καμιά ιδιαίτερη ικανοποίηση σχετικά με αυτό που ακουγόταν. Δεν ξέρω αν για αυτό βασικό μερίδιο ευθύνης είχαν οι συγκεκριμένοι μαγνήτες, αλλά και η όλη αίσθηση ήταν κάπως αφύσικη. Σε ό,τι έχει να κάνει με τη δεύτερη τώρα, ενώ την απέκτησα για λάθος λόγους (για να ασχοληθώ με το guitar synth κομμάτι του πράγματος), στην πορεία την αγάπησα, γιατί ενώ μπορεί να μην είχε τις πραγματικά εντυπωσιακές πολύ λεπτές γραμμές της Fly Classic, αισθανόσουν ότι έπαιζες κιθάρα, και όχι ατσάλινο σκελετό που έβγαζε ήχους. Σε κάθε περίπτωση, η εμπειρία που αποκόμισα σαν παίχτης Parker για αρκετά χρόνια συνοψίζεται στα εξής σημεία (σε καθένα από τα οποία σχολιάζω την εγκυρότητα των αντίστοιχων σλόγκαν της εταιρείας τότε): 1) O Ken Parker είναι ένας σπουδαίος κατασκευαστής και όλες οι κιθάρες που βγήκαν από τα χέρια του ήταν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο ιδιαίτερες.. οπότε "nothing looks like a Parker" >>> Σωστό 2) Η αίσθηση της carbon fiber ταστιέρας ήταν υπέροχη, χαιρόσουν κάθε φορά που έπιανες το όργανο.. οπότε "nothing plays like a Parker" >>> Σωστό 3) Όταν πριν τρία χρόνια πήρα την απόφαση να αλλάξω συνολικά τον εξοπλισμό μου, καταλήγοντας να αφήσω την MidiFly για κιθάρες 5 φορές φθηνότερες σε αξία, δεν το μετάνιωσα ποτέ, μιας που ούτε η δικιά μου η κιθάρα - που ήταν HSS - ούτε του φίλου μου - που ήταν HH - είχαν κάποια ιδιαίτερη προσωπικότητα σε ήχο να αντιπαρατάξουν έναντι κλασικών σχεδίων. Με λίγα λόγια, ηχητικά στην καλύτερη ακούγονταν αξιοπρεπώς χωρίς να ξεχωρίζουν, στη χειρότερη ακούγονταν από αδιάφορα έως και άσχημα. Επομένως, "nothing sounds like a Parker" >>> Λάθος

Κύριοι, ας το κρατήσουμε χαμηλά παρακαλώ, χωρίς χαρακτηρισμούς και "κοσμητικά".

το dsotm είναι όχι απλώς ιστορικός δίσκος. Είναι ένας από τους 3-5 λίγους. Η συμμετοχή όλων είναι απολύτως απαραίτητη. Εχοντας αγοράσει τον δίσκο το 1973 αφού τον άκουσα στο ράδιο μόλις λίγες εβδομάδες πριν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα δεν θα μπορούσα να φανταστώ άλλη εκτέλεση. Ακόμα και το remaster του 2003 των 30 ετών με τον James Guthrie και την παραγκώνιση του Alan Parsons μου φάνηκε λίγο και μίζερο. Των 50 ετών δεν ξέρω αν θα το πάρω. Τέλος δεν ξέρω τι έκανε ο Waters, ίσως θα είχε ενδιαφέρον να το ακούσω, αλλά αυτός ο δίσκος χωρίς αυτήν ... ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.

Το dark side of the moon ισως ειναι η κορυφαια ηχογραφηση ever στο χωρο την ποπ/ ροκ. Με αυτην την εννοια ειναι προφανως περιττη μια επαναηχογραφηση του. Ομως ο βασικος δημιουργος του, φυσικα με την συμβολη των υπολοιπων τιτανων, εχει δικαιωμα και να το ξαναηχογραφησει, να το διασκευασει, να το κανει κουαρτετο για τζιτζικια και καστορες, να του βαλει φωτια και να το καψει, δικο του ειναι οτι θελει το κανει. Το καπιστρι δεν το εκοψε μουσικα, και εγω τον απολαυσα και στο οακα και αλλου και ειναι τοπ και θα ξαναπηγαινα. Οταν ομως βγαινεις δημοσια και λες τις ΜΑΛΑΚΙΕΣ που λες στη συζυγο του ηγετη μιας χωρας που καταστρεφεται απο τον ιμπεριαλισμο, και καπιστρι εχεις κοψει, και σαπιος ως το μεδουλι εισαι, και αναξιος λογου ανθρωπος, και δεν ειναι θεμα γερατιων, τις ιδιες μαλακιες λεει για δεκαετιες. Παρολα αυτα εγω cancel σα μουσικο δεν τον κανω και ουτε θα τον κανω, διοτι δεν ειμαι μ@@νοπανο σαν την φαρα του.

Εαν ακούσεις τους προσωπικούς δίσκους του Gilmour (με τόνους bend μέσα), δεν γίνεται να μην καταλάβεις τη δύναμη του group (η ισχύς εν τη ενώσει). Το αυτό και για τους υπόλοιπους των Floyd. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί την αξία του Gilmour ως ένας από τους κορυφαίους κιθαρίστες.

Ο τσιγαρέτος είναι μοντεράτορας. Αλλά είναι κρυφός. Undercover που λένε. Πλερώνεται με τα μπαν που ρίχνει. 10 ευρώ το μπαν έχει φτάσει στην δευτερογενή αγορά.

Και μετά γινόμαστε σαν τους Floyd και σκοτωνόμαστε για τα γκαφρά. Και θα βγάζεις εσύ την Χριστίνα να λέει για μένα και τον cos, θα βγαίνει η Μαίρη και θα ανεβάζει στο τουίτερ ότι ο SF και ο LK είναι τεμπελχανάδες άχρηστοι και τσάμπα παίρνουνε μερίδιο, κλπ. Στο τέλος θα μας τα φάνε οι δικηγόροι, κι έτσι θα μπορέσει ο LK να κάνει την συλλογή του από vintage αυτοκίνητα, πισιά, τΕλεοράσεις, κιθάρες, και να τα βάλει στο νέο του 15όροφο στούντιο που θα γράφουν οι Duran Duran το album της επανένωσής τους. Αυτά ασούμε. Δεν με αρέζει το σΚέδιο.

Ας το πάμε ανάποδα... Είσαι εσύ στη θέση της κυρίας που έγραψε το άρθρο. Δεν ξέρω τι γνώσεις έχει επί του θέματος... Ρωτάς, μιλάς με κόσμο που θεωρητικώς έχει κάποια ιδέα και λαμβάνεις κατευθύνσεις. Και κάποια από αυτές (τις κατευθύνσεις) σε οδηγεί στον κύριο τάδε που είναι καθηγητής στο Τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Σου λέει Α. Το καταγράφεις και συνεχίζεις. Και κάπως έτσι στο τέλος της ημέρας (κουτσά- στραβά) έχεις ένα ρεπορτάζ. Θα μου πεις, λείπει ο "αντίλογος", (αν και στο συγκεκριμένο κομμάτι θα ήταν εκ των ουκ άνευ, γιατί θα έβγαινε εκτός θέματος). Τώρα να ο καθηγητής ή οι άλλες πηγές του ρεπορτάζ είναι "πιασμάν" από τα golden boyz (της μουσικής βιομηχανίας), αυτό δεν το γνωρίζω, αλλά πιστεύω ότι ούτε εσύ το γνωρίζεις. Σαφέστατα όμως το εικάζεις... ΥΓ: Αν κάποιος βέβαια το γνωρίζει, αυτός δεν μπορεί να άλλος από τον Φιούζιο που είναι γνωστό ότι αυτά με τους "πιασμάν", τα παίζει στα δάκτυλα ?

Κάνω μποϊκοτάζ στο τυρι και το γάλα. Δεν ξαναβάζω στο σάντουιτς και τον καφέ. Θα πίνω εσπρέσο, όχι καπουτσίνο.,, #Ερχόμαστε!!

Με αυτά πλερωθηκε ο @cos_dr και μπορούσε να αγοράσει μονο ρουσικη πουτινομερεντα. Έτσι κολλησε και έχει γίνει τώρα από Συλβέστρος Σταλόνε Βασίλης Αυλωνίτης.

Trajan παντως ειναι ο Τραιανος. Ο οποιος ειχε γεννηθει που? Ισπανια!!! Οταν αυτοι φτιαχναν τραχανα εμεις....

Hola amigo quiero comprarlo ese trajanaz! Ρε μιγκελ τι λέει αυτός ο τραχανάς; Ε πείτε το ρε παιδιά οτι είστε Ελλήνες!

τραχαναθ Το TRAHANAS (με το τονο στο HA) ειναι ονομα μπαντας. Κ σκοτω... Βαλε κανενα ακομα κομματι του γιατι το ξεφτυλισαμε το θεμα?

Κανουμενα αλμπουν ναουμ το πουμε TRAHANAS?

Ποτέ δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία στις μάρκες και τα χαρακτηριστικά του κάθε κατασκευαστή.Οι διαφορές,στα δικά μου αυτιά και δάκτυλα τουλάχιστον,έχουν ελάχιστη έως καθόλου σημασία. Πάντα όταν το έφερνε η κουβέντα στις χορδές,έδινα έμφαση στο λεγόμενο gauge.Εκεί είναι όλο το ζουμί για μένα...Και για σένα ίσως εκεί θα έπρεπε να είναι. Για παράδειγμα,το πλέον γνωστό και χιλιοπαιγμένο 10-46 δεν μου έκατσε ποτέ καλά.Μου φαινόταν και μου φαίνεται ακόμα σκληρό κάτω και μαλακό πάνω...Και απ' ότι φαίνεται σε κάμποσους ακόμα αφού η Ernie Ball σχετικά πρόσφατα λάνσαρε το 09-46,ένα σετ που imho είναι το ιδανικό σε strat like scales. Θέλω να πω,μην ψάχνεσαι απλά για να ψαχτείς.Βρες το σετ με το οποίο νιώθεις άνετα όσον αφορά το tension και όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα.

πάντως τον Ροτζερ πιό ευέλικτο τον βλέπω με το μετρό. Ενώ ο άλλος με τη βάρκα..... χώρια τα κοινόχρηστα

Μετά από αυτήν την "αποκάλυψη" πρέπει να πάρω θέση και γω για το Ρωσο-Ουκρανικό ή να αφήσω την καλή μου να απαντήσει; Edit: @Terry RoscoeBeck5 Πάντως εσένα δεν σε είχα να ακούς Πινκ Φλουντ και τέτοια. Πιο πολύ για Giuffria και Craig Goldy σε είχα .

Κοίτα, το μαλώνουν δυο λεφτάδες (αν και το θεωρώ λίγο χαζό), έχει και ενα glam (ετσι για θεματολογία μεσημεριανού ) . Αλλά να μαλώνουν άγνωστοι μεταξύ τους και να χαλιούνται για 2 λεφτάδες....με ξεπερνά.

Οχι βρε ...3αρι Κατι τετοια βλεπει η Πολυ και λεει του αλλουνού καλα που τον εδιωξες τον λετσο αγαπη μου

Νομιζω οτι η academy εχει λιγο μικροτερο scale στο μανικι απο τις συνηθισμενες. Οχι οτι ειναι προβλημα αλλα τσεκαρε το

Η παραβολή του Φιουζίου. Βγαλμένα από τη ζωή όλα.

Αχ βρε LK τι μου θύμησες ... Είχα πάει κάποτες παλιά σε κάποιο μέρος διακοπές (δεν μπορώ να θυμηθώ που, μπορεί να ήταν και σε νησί). Πήρα λοιπόν όπως συνηθίζω σβάρνα τα χωριά τριγύρω. Έφτασα λοιπόν σε ένα χωριό πανέμορφο, αλλά έρημο. Έψαξα να βρω ένα καφενεδάκι να καθίσω να πιω μια μπύρα, αλλά δεν έβλεπα πουθενά. Εκεί που περπατούσα, βλέπω κάτι τύπους και τους ρωτάω αν υπάρχει καμιά ταβέρνα ή καφενείο. Και μου είπαν την εξής απίστευτη ιστορία. Αυτοί ήταν από το χωριό αλλά δεν έμεναν πια εκεί, είχαν έρθει για διακοπές. Παλιά λοιπόν αυτό το χωριό, είχε πολύ κόσμο. Σιγά σιγά ο κόσμος άρχισε να φεύγει για να πάει σε αστικά κέντρα. Στο χωριό είχαν μείνει πια μόνο τρεις μόνιμοι κάτοικοι. Οι δύο ήταν στα μαχαίρια μεταξύ τους, και ο τρίτος είχε το μοναδικό καφενείο που απέμενε εκεί. Επειδή όμως οι άλλοι δύο ήταν τόσο στα μαχαίρια, δεν πήγαινε κανείς τους στο καφενείο γιατί μπορεί να πετύχαινε τον άλλο εκεί. Ο φουκαράς ο καφετζής το έκλεισε κι έφυγε κάποτε, απογοητευμένος που δεν είχε τον χειμώνα ούτε έναν πελάτη. Ο ένας από τους δύο τότε, άνοιξε δικό του καφενείο. Το είδε ο άλλος, και για να μην αισθάνεται υποδεέστερος, άνοιξε κι αυτός καφενείο. Δύο μόνιμοι κάτοικοι, δύο καφενεία, που φυσικά δούλευαν μόνο το καλοκαίρι. Όλα αυτά ώσπου κάποια στιγμή αυτοί οι δύο πέθαναν. Και έτσι το χωριό έμεινε χωρίς κατοίκους και καφενείο. Πολύ μεγάλη αρρώστια.

Κάτσε... μισό λεπτό.... θες να πεις ότι έχω διαλέξει για nickname κάτι που περιέχει τη λέξη troll? Απίστευτο, τόσα χρόνια δεν το είχα αντιληφθεί. Να' σαι καλά ρε Fatal, με έσωσες.

Ηρεμία λέμε..... Όχι επί προσωπικού. Το λήγουμε εδώ.

Είπα να δοκιμάσω τις περιβόητες Harley Benton χορδές (ένα ευρώ το σετ), και πήρα καμία εικοσαρια σετ (9ρες και 10αρες). Χωρίς να ισχυριζομαι ότι είναι οι καλύτερες χορδές του κόσμου, δεν βρίσκω κάτι κακό σε αυτές, και μου περισσεύουν σετ για κάνα χρόνο ακόμα και βάλε. Κραξτε με ελεύθερα. Αλλά μόνο αν τις έχετε όντως δοκιμάσει

Να μην παρεξηγούμαστε, δεν εννοώ εσένα... εννοώ άλλα παιδιά που βλέπω να γράφουν εναντίον του. Ειδικά εννοώ τη γυναίκα του Γκίλμουρ, της οποίας οι στίχοι είναι μόνο 5.000 κλάσεις κάτω του Waters, με κάτι λακαμίες για το περιβάλλον και το θάνατο του οπτιμισμού στο κουρείο. Άσε μας κοπέλα μου, αν δεν τα τραγούδαγε ο Γκίλμουρ θα ήταν τσιτάτα για διαφημίσεις παρόχων ενέργειας.

Στην Ελλαδα το ροκ περασε, και δεν ακουμπησε. Και οσο ακουμπησε τελος παντων ακουμπησε με τα μεγαλα ξενα συγκροτηματα. Η εγχωρια σκηνη ειναι εντελως παρακμιακη, και αποδειξη οτι για να τη βγαλεις ξυριζεσαι online, ή αναγκαζεσαι να υποδυεσαι σατιρικες περσονες και να τραγουδας σε στυλ στο σουπερμαρκετ θα βρουμε φρεσκα κατεψυγμενα λαχανικα, και αν η γιαγια σου ειχε ρουλεμαν και τετοια, η οπως λεει και ο marathon να το ριξεις στο εντεχνο, δηλαδη σκυλας με μουσι. Δεν φταινε οι καλλιτεχνες, αυτη η στανη αυτο το τυρι βγαζει, και αφου το ροκ εχει πλεον πεθανει και διεθνως δε θα αλλαξει στο μελλον τιποτα. Δε νομιζω οτι αξιζει να ασχοληθει καποιος περαιτερω, υπαρχει η διεθνης δισκογραφια που εχει χιλιαδες διαμαντια, και να εξαφανιστουν ολα τα ελληνικα ροκ αλμπουμ δεν αλλαζει τιποτα, δε νομιζω οτι μπαινει καποιος ελληνικος δισκος στη χιλιαδα, να μπαινει το 666; Ε ωραια, ριχνεις μια αυτια στο 666, και πας παρακατω. Αν ειναι να ακουσεις κατι ελληνικο ακου κανα ρεμπετικο, για τη ροκ πλευρα της μουσικη το ζουμι ειναι σε αλλες χωρες.