Πίνακας συμμετοχής

ΟΚ, εδώ και ενάμιση χρόνο μου έχουν βγεί 500 θέματα υγείας, το ένα μετά το άλλο και πλήν της ριζίτιδας από τον Ιούνιο (Ο2-Ο3 στα καλά καθούμενα, πήρε κανά 2-3 μήνες να πιάσω κιθαρα) δεν υπήρχε κάποιο "φυσικό" τουλάχιστον εμπόδιο μεταξύ της μουσικής και εμού. Τώρα έχουμε και εξάρθρωση καρπομετακάρπιας άρθρωσης στο αριστερο (οχι εκφυλιστική, δεν ειναι αρθριτιδα, πάλι καλα, αλλα με την τυχη μου και γιατί να μην γίνει και αυτό). Δύο εβδομάδες ναρθηκα είπε ο ντοτόρε, δύο εβδομαδες κλεινω την Τετάρτη και δεν βλεπω να έχει γινει κάτι. Πρώτη φορά στην ζωή μου (από τα 15 που μπλέχτηκα με την μουσική και μεσα Νοεμβρίου μπήκα στα 49) σκέφτομαι ειλικρινά να τα πουλήσω όλα και να κλείσει και αυτό το κεφάλαιο μια και καλή, το σύμπαν απλά ΔΕΝ με θέλει...και η μουσική είναι (ήταν?) μέσο, το πνευματικό μου μονοπάτι, δεν ήταν ποτέ για πλάκα, χαβαλέ ή χόμπι... Θυμάμαι το 2006 με ακόμα και σπασμενο δεξι αγκώνα είχα ανεβάσει κλιπάκι της τοτε καινουριας μου 12χορδης για να μου πείτε πως ακουγόταν...τωρα ούτε τα κορδόνια μου δεν μπορω να δέσω καλά καλά όχι να πιάσει το χέρι το μπράτσο... Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το θρυλικό "That's what happens when Earth f*cks with Space...never forget that" (τάδε έφη Jimi, Ιανουάριος 1970 Madison Square Garden με Band of Gypsys, η τελευταια τους εμφάνιση). Φακ ιτ...