Πίνακας συμμετοχής

Για τους αδερφούς Στράτο και Gvour- για τα βράδια μεταξύ "μπινελικίων" (φαγητού), ηχογράφησης, μουσικής, μπύρας (με θεό Στράτο να λέει το κορυφαίο: Αν τελειώσουν έχω καφάσι στον πορτ μπαγκάζ) και τζαμαρίσματος ? Για αυτά λατρεύω το Noiz... Αδέρφια δικά σας. Edit: Και αυτά...

Εδεσε το γλυκό μπράβο Doctor ! ως προς το χρώμα έχω βαρεθεί τα παραδοσιακά κάτι σε γαλάζιο δεν παίζει ? και το ασημί που έπεσε ιδέα καλό μου φάνηκε Να σε δούμε..

@Terry RoscoeBeck5 Παιζεις με σημαδεμενη τραπουλα. Μας ελιωσες με ολα τα παραπανω που ξες οτι αγαπαμε,καλα εκανες ομως. Την ευχη μου.

Εννοείται... ?

Αυτό έλειπε να μην την φέρεις... θα την περιμένουμε.

μάλλον δεν πήρε με τίποτα τόσα, αλλά η φήμη του πήγε τουλάχιστον 250Κ παραπάνω

Και το σόλο σαν 25Κ$.

Ακριβώς.

Βαρετό μπορεί να φαντάζει αλλά η απολαυστική θέα και το αεράκι της θάλασσας απ'το παράθυρο φαντάζομαι κάνουν την όλη διαδικασία πιο εύκολη...? Κουκλάρα Αργύρη... τελικά κατέληξες σε χρώμα;

Τι βαρετό; Εδώ μας τρέχουν τα σάλια από το θέαμα, μπράβο

Καλησπέρα φίλοι μου και καλό χειμώνα? Είχα καιρό να παίξω, πλησιάζει και το event του noiz ?κ αι είπα να ξεμουδιάσω λίγο. Και πως μου την έδωσε και είπα να κάνω κάτι που είχα να κάνω καιρό, να εκμεταλλευτώ τις δυνατότητες sampling που έχει το Korg μου για να έκανα και ένα show off μιας και θα το φέρω στο στούντιο να μπω στη μύτη της πληθώρας κιθαριστών, μπασιστών, ντράμμερ που θα έρθουν? να υπάρχει και ένας άξιος? άνθρωπος των synthesizers και των δυνατοτήτων τους και τελικά............................ Άρχισα τραβάω από το youtube ήχο και να το περνάω μέσα στο όργανο και να τζαμάρω πάνω σε αυτά. Έφτιαξα στα γρήγορα και ένα βιντεάκι μιας και είπα να το βάλω στο forum να το δείτε. Έχω λαθάκια, είναι εμφανές πως έχω καιρό να παίξω και δεν μπορώ να συγχρονιστώ και καλά μιας και το αριστερό χέρι παίζει το ρόλο του trigger των samples που εξυπηρετούν ως ακομπανιαμέντο για να τζαμάρω από πάνω. Συμβιώνω 20 χρόνια με αυτό το όργανο και του είχα πάρει τότε ότι χρειάζεται για να πλησιάζει τον μεγάλο του αδελφό, το Triton Classic. (Λεφτά υπήρχαν) Η κάρτα sampling είχε τοτε 250 ευρώ και οι μνήμες ram ήταν ακριβές και το έχω τιγκάρει, ακριβώς γιατί το πήρα τότε για να έχει τις δυνατότητες ενός music studio και να είναι και ευκολοκουβάλητο για να το παίρνω εύκολα στα live μου τότε και στο εξοχικό και όπου θέλω. Παρόλα τα χρόνια του ένα τέτοιο όργανο μπορεί στα κατάλληλα χέρια να κάνει τα πάντα και είναι και εξαιρετικό στο live performance με στουντιακού επιπέδου ήχο. Είναι υποτιμημένο σαν όργανο και στη χώρα μας έχει σκυλάδικο χαρακτήρα, αλλά τα καταφέρνει παντού κατά τη γνώμη μου ΑΚΟΜΑ και σήμερα, ένα εργαλείο που μπορεί να συνδυάσει ΑΨΟΓΑ το synth performance με το song writing και το djλίκι. ? Θέλει υπομονή για να επεξεργαστείς τα samples, στη σύγχρονη εποχή των pc αλλά και των καινούργιων music workstations, στην εποχή του drag & drop που πετύχεις stretching και συγχρονισμό στο φτερο, αυτό θέλει πολύ χρόνο και κινήσεις αλλά θα το κάνει. Θα το κάνει καλά. Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα διότι είναι και αυτό ένας ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΣ και ΠΛΗΡΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΣ SAMPLER και ακόμα και σε αυτό το ταπεινό κλιπ που έφτιαξα, ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ! Ζήτω τα ΣΥΝΘΕΣΑΪΖΕΡΣ και ο μουσικός πλουραλισμός που πρεσβεύουν για τη μουσική κυριαρχία, ΣΥΝΘΕΣΑΪΖΕΡΣ ΙΣΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ!! χαχαχαχαχαχαχαχαχα?? ΥΓ. ελπίζω να μην μου κλείσει τον ηχο το youtube λόγω των samples που χρησιμοποιω. Αλλιως............. ακυροχαχαχα

Ο ορισμός του low profile

Καλά και εγώ κυρίως ως midi keyboard το δουλεύω. Αλλα μου τη βαράει καμία φορά? Έχει γοητεία η φάση και μου θυμίζει και παλιότερες εποχές που έχω προλάβει με παλιότερα synth - sampler που ήταν ακόμα πιο δύσκολο, χρονοβόρο και ακριβό να επεξεργαστείς samples και να σχεδιάσεις ήχους. Εχει τη γοητεία του να δουλεύεις ακόμα και σήμερα με ένα μηχάνημα και οι περιορισμοί του ίσως σε κάνουν και πιο δημιουργικό. Σίγουρα οι νεότεροι του αθλήματος θα τραβάνε τα μαλλιά τους με την υπομονη που χρειάζεται να δουλεύεις μέσα από το περιβάλλον ενός παλιού hardware workstation ? Θα βάλω ένα στο μέλλον?

τι ειναι αυτα.... εκατσα κ ειδα ολο το βιντεο περιμενα κανα σολο τσιφτετελι με κανα sh2000 αλλα τζιφος.....???

Κώστα είσαι ο μάγος του Triton!!! Triton έχω και εγώ αλλά πλέον το χρησιμοποιώ ως midi keyboard (ιερόσυλος). Το pc είναι όπως και να το κάνουμε μεγάλη ευκολία.

Άσε τα σάπια τώρα. Εγώ βλέπω ότι δουλεύεις μια χαρά και δεξί και αριστερό. Λίγο τους αγκώνες χαμηλότερα θα ήθελα, να προστατεύεις την κοιλιά. Αλήθεια δεν το ήξερες?

Εσένα το μυαλό σου στο φαΐ! Το άλλο όμως με το χρώμα του cos δεν το είδες. Μπλε!! Πάντα είχα μια υποψία ότι είναι εξωγήινος..., τώρα βεβαιώθηκα!

Έχω ρετάρει. Δεν μπορώ να συγχρονιστώ, την άλλη δεκαετία πάντως αν είμαι καλά θα παίζω πολύ, κάτσε να βγω σε σύνταξη και θα σας πω εγώ?

Ω ρε μάνα μου τι είναι αφτό? Πρώτη φορά βλέπω πσησταριά με οθόνη ασούμε. Κάπου μετά το 6:00 έπρεπε να γυρίσεις την πανσέτα που είναι αριστερά, σου άρπαξε.

Κωνσταντίνε για σένα παίρνω και διαζύγιο....?? Τιτανομεγιστοτεράστιος!

Sir παρόντος πάσα αρχή παυσάτω... ? ?

Το μόνο που με κολώνει ότι θέλει δυνατά rock χέρια και γω δεν τα έχω? θα τη φέρω για πάρτυ σας!

Το fb μου θύμησε σήμερα ότι ακριβώς πριν 2 χρόνια έβγαζα φωτογραφίες και βιντεοκλιπ για να φτιάξω το πρώτο μου "καλό" βίντεο με δικό μου κομμάτι. Ήταν το πρώτο και έπεσε αρκετό σενάριο. Κυρίως, επειδή όλα έπρεπε να τα κάνω μόνος η λύση ήταν για όλα να συγχρονίσω την εικόνα πάνω στο ήδη φτιαγμένο κομμάτι. Ετσι αρχικά πήρα το ρολόι, ηχογράφησα τον κτύπο του και τον έφερα σε σύμπτωση με το τεμπο τρακ (ή μάλλον έγινε το αντίστροφο, το τέμπο τρακ επιλέχτηκε εξ αρχής με βάση το ρολόι που ήξερα ότι θα ανοίγει το βίντεο). Στο τέμπο τρακ επίσης συγχρονίστηκε το On του πικαπ, καθώς επίσης το πέσιμο της βελόνας, ενώ στο 0 δευτερόλεπτο συγχρόνισα να ξεκινούν τα τύμπανα. Γύρω στο ενα ή δυο δευτερόλεπτα πιό πριν το 0 πρόσθεσα ένα τρακ με την ηχώ της προπορείας του laquer για περισσότερη αληθοφάνεια... (στα πικαπ, μια ή και πιό αχνά δυο στροφές πριν το σημείο που υπάρχει κάτι στο δίσκο, ακούγεται πολύ πιό χαμηλά πριν από τον κανονικό ήχο, ο ίδιος λόγω γειτνίασης των αυλακιών.....είναι ένα ενγενές ...μειονέκτημα του βινυλίου αλλά συγχρόνως και χαρακτηριστικό του. Τώρα γιατί το έκανα....??...είπαμε...OCD. Όχι του Fuller, το άλλο το κανονικό). Εννοείται ότι ακούγεται μόνο με ακουστικά. Στη συνέχεια διάλεξα ποια σημεία θα παίξω playback και με ποιά κιθάρα. Το ίδιο με τα πλήκτρα. Στήθηκα, έστησα σε τρίποδα το κινητό και μετά από διάφορες από τραγικές έως γελοίες προσπάθειες κατάφερα να συγχρονίσω το παίξιμο με αυτά που είχα ήδη ηχογραφήσει. Μαρκάρισα τα σωστά βίντεο και τα ανέβασα κι αυτά στο σκληρό. Εσβησα όλη τη σαβούρα. Δεκάδες κλιπάκια. Για το σημείο του "ψυχεδελικού" σόλο αποφάσισα να χρησιμοποιήσω όλα τα εφέ που είχε το videopad editor, ένα φτηνό σχετικά και καλούτσικο πρόγραμμα που χρησιμοποιώ ακόμα, με κόστος γύρω στα 50 ευρώ. Πήρα διάφορα βίντεοκλιπάκια με την κεφαλή, τον βραχίονα, τη βελόνα, όλα με το κινητό πάντα. Ανάλογα με το σημείο που ήθελα να τονίσω έφερα τα βιντεάκια και τα κροπάρισα, κλιπάρισα αναλόγως προσέχοντας να ταυτίζεται όσο γίνεται η εικόνα με τον ήχο. Για το φινάλε γύρισα ένα βιντεάκι στα τελευταία αυλάκια του δίσκου όπου έκανα το τέχνασμα της διακοπής του ρεύματος, όπου έπρεπε να συγχρονίσω με το πόδι το πολύμπριζο για να σβήσει το φώς, ενώ έφτιαξα σε ένα άλλο τρακ την επιβράδυνση του πικαπ (το πως το έχω ξεχάσει, πρέπει να ανοίξω το cubase για να θυμηθώ πως ακριβώς το έκανα). Στο τέλος πρόσθεσα το εφέ να ακούγεται η βελόνα στο τελικό αυλάκι του δίσκου. Αυτό ήταν το μόνο μη αληθοφανές τέχνασμα, διότι θεωρητικά δεν θα έπρεπε πλέον να ακούγεται τίποτα, αλλά μου άρεσε κινηματογραφικά σαν ιδέα και ήθελα να το εφαρμόσω. Τελικά όπως είχα γράψει τότε που το ανέβασα πριν 2 χρόνια ήταν η δραματικοποίηση ενός ονείρου που είχα δει λίγες μέρες πριν. Κάτι που έπαιζα, και δεν ήξερα αν έπαιζα εγώ, ή το άκουγα από δίσκο που είχα φτιάξει. Όπως και να έχει αποφάσισα να κάτσω να φτιάξω και το κομμάτι και το βίντεο εκ του μηδενός, σαν ένα υπο ανάθεση πρότζεκτ. Σας το θυμίζω για να προσέξει όποιος θέλει περισσότερο τις λεπτομέρειες. Ίσως αν βρεθω σε κατάλληλο mood να φτιάξω βίντεο που να δειχνει πως πέτυχα τα διάφορα εφέ.

Ευχαριστώ ρε παιδιά! Λέτε να τη φέρω στη μάζωξη να την ακούσωμεν?

Οι μεγάλες αγάπες πάνε στον παράδεισο... Και μαζί τους και οι παντοτινές ?

"Καθοδηγητές γνώμης" στα ελληνικά. Έριχνα πολύ γέλιο μ' αυτούς.

Είχε κίνηση, και μου πήρε πάνω από μισή ώρα να φτάσω στο ξενοδοχείο. Ο Terry ήταν όπως πάντα στην ρεσεψιόν. Πλησίασα, και άφησα κάποια χαρτονομίσματα μπροστά του. "Σου χρωστάω πολλά" του είπα, "και είναι καιρός να αρχίσω να στα επιστρέφω". Πήγε να αρνηθεί, αλλά τον κοίταξα με μια έκφραση που έλεγε ότι δεν θα δεχόμουν αντιρρήσεις. Χτύπησα την πόρτα του δωματίου. Καμιά απάντηση. Ξαναχτύπησα, "Alexa" είπα. "Dim εσύ είσαι?" άκουσα την φωνή της από μέσα. "Είσαι έξυπνο κορίτσι" είπα γελώντας, "θα μου ανοίξεις?". "Μισό λεπτό να ρίξω κάτι επάνω μου" απάντησε. "Δεν χρειάζεται να μπεις σ' αυτό τον κόπο για μένα κούκλα" της είπα εύθυμα, και άκουσα το γέλιο της. Άνοιξε την πόρτα. Φορούσε το ίδιο κολάν και το ίδιο μπλουζάκι. "Δεν τα βαρέθηκες ακόμα αυτά τα ρούχα?" σχολίασα. "Τα σιχάθηκα" μου απάντησε, "σου δίνω τον λόγο μου, ότι μόλις τελειώσουν όλα αυτά, θα τα κάψω". Κάθισε στο κρεβάτι, "κοιμόμουν σχεδόν όλη μέρα" είπε και συμπλήρωσε, "που ήσουν? Ανησύχησα". "Είχα πολλά να τακτοποιήσω" της απάντησα. Κάθισα στην καρέκλα, και άναψα τσιγάρο. "Σου λέει κάτι η λέξη σαράκι?" την ρώτησα. "Από όσο ξέρω, είναι ένα έντομο που τρώει το ξύλο" απάντησε, "αλλά πώς σου ήρθε τώρα να τεστάρεις τις γνώσεις μου για την φυσική ιστορία?". "Άκουσες ποτέ τον Νικ να λέει αυτή την λέξη στο τηλέφωνο?" "Δεν νομίζω Dim, μα τι συμβαίνει?" "Απλά κάνω κάποιες σκέψεις, προσπαθώ να βρω κάποιον συνδετικό κρίκο" απάντησα, "υπάρχει κάτι άλλο, οτιδήποτε, ας είναι και ασήμαντο, που να θυμάσαι από τις τηλεφωνικές συνομιλίες του Νικ?" Έσκυψε το κεφάλι. Σιωπή. "Όλο για εμφανίσεις, δισκογραφικές, πρόβες, album και τέτοια μιλούσε, αλλά απομακρυνόταν, δεν ήθελε να ακούω". Πάλι σιωπή. Σήκωσε το κεφάλι, "τώρα που το σκέφτομαι, υπάρχει κάτι που μου είχε φανεί λίγο περίεργο". Με κοίταξε κατευθείαν στα μάτια και έστρεψα αλλού το βλέμμα, μην αντέχοντας την λάμψη των ματιών της. "Ήταν στην κουζίνα και μιλούσε στο τηλέφωνο, νομίζοντας ότι είμαι στο δωμάτιο και δεν ακούω, αλλά εγώ ήμουν στο σαλόνι ακριβώς δίπλα. Είπε κάτι για χρήματα που περίμεναν από κάποιους Κινέζους, και ότι αν δεν τα έπαιρναν εγκαίρως θα υπήρχε πρόβλημα με το υλικό, ή κάτι τέτοιο. Επίσης ρώτησε αν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη συμφωνία, και να πάρουν περισσότερα χρήματα. Τον ρώτησα τι σήμαιναν όλα αυτά, και μου είπε κάτι για δικαιώματα τραγουδιών στο νέο τους album, και διανομή από δισκογραφική με Κινέζους μεγαλομετόχους. Δεν έδωσα μεγάλη σημασία τότε, και το ξέχασα γρήγορα. Λες να έχει κάποια σημασία?" "Δεν έχω ιδέα" απάντησα, "πες μου δύο λόγια για τον Νικ, τι τύπος είναι?". "Όμορφος, ψηλός, και ελκυστικός" απάντησε γελώντας. "Alexa, μιλάω σοβαρά, πες μου λίγο για τον χαρακτήρα του, τι άνθρωπος είναι". "Ιδιόρρυθμος, περίεργος, φιλόδοξος, τολμηρός, του αρέσει η δημοφιλία και η καλή ζωή". "Τι εννοείς όταν λες ιδιόρρυθμος?" ρώτησα, ξέροντας ότι δεν θα μπορούσε να είναι αντικειμενική. "Για παράδειγμα έχει παράξενη συμπεριφορά στις σχέσεις του. Μπορεί να μην μου δίνει σημασία, αλλά ταυτόχρονα να ζηλεύει παθολογικά, και είναι αλήθεια, δεν προσποιείται. Ας πούμε ότι αγαπάει με τον δικό του τρόπο". "Ώστε ζηλεύει?" ρώτησα χαμογελώντας. "Όσο δεν φαντάζεσαι". "Δεν τον αδικώ" αποκρίθηκα. "Τι εννοείς?" ρώτησε θυμωμένα έτοιμη να αρπαχτεί. "Δεν εννοώ τίποτα για σένα, αλλά γι' αυτούς που σε βλέπουν". Χαλάρωσε μ' ένα χαμόγελο, και είδα πάλι ένα ελαφρύ κοκκίνισμα στα μάγουλά της. Κοίταξα την ώρα, είχε πάει αργά και είχα δουλειά. Έπρεπε να πάω στο Regal. "Alexa πρέπει να βγω σήμερα το βράδυ, έχω να πάω κάπου, μην με περιμένεις, μπορεί να αργήσω" της είπα. "Ώστε έτσι" απάντησε παίρνοντας ένα απίστευτα θεατρικό ύφος, "κλασσικός άνδρας, κοιμάσαι για πρώτη φορά στο ίδιο δωμάτιο με μια κοπέλα, το πρωί που ξυπνάει είσαι εξαφανισμένος χωρίς να ξέρει που είσαι, γυρνάς αργά το απόγευμα, και ετοιμάζεσαι να ξαναβγείς για βραδινή έξοδο, λέγοντάς της να μην σε περιμένει γιατί θα αργήσεις. Δεν ξεκινάει καλά η σχέση μας να ξέρεις". Τελείωσε την μικρή της παράσταση και έβαλα τα γέλια, αλλά δεν μπορούσα να μην θαυμάσω για μια ακόμα φορά, την απίστευτη γοητεία της. Αυτή την γοητεία που έδινε ξεχωριστό νόημα σε οτιδήποτε έλεγε. Της είπα για το Regal, τον Κρόου, και τον σημαδεμένο. "Υπέροχα" είπε, "θα πάμε μαζί, έχω πολύ καιρό να βγω σε μπαρ". "Ούτε να το σκέφτεσαι" της είπα, "είναι πολύ επικίνδυνο, το μέρος είναι σφηκοφωλιά, θα καθίσεις εδώ, τελεία και παύλα". "Και θα με αφήσεις εδώ μόνη μου Dim? Αν πάθεις κάτι, τι θα γίνει? Θα με βρουν εδώ μόνη μου, θα είμαι πολύ εύκολη λεία γι' αυτούς. Εξάλλου ... μπορεί να σε βοηθήσω, μπορώ να αναγνωρίσω κάποιες φάτσες." Ήξερα ότι είχε δίκιο, και δεν άντεχα στην σκέψη του τι θα μπορούσε να της συμβεί αν την έβρισκαν μόνη. "Εντάξει, θα πάμε μαζί, αλλά θα κάνεις ότι σου λέω" της είπα. Έχω πολλά χρόνια να δω τέτοια λάμψη σε πρόσωπο, σαν αυτήν που είχα τώρα μπροστά μου. "Ευχαριστώ" είπε, "αλλά πρέπει να φύγεις για λίγο, έχω να ετοιμαστώ". "Μην μου πεις ότι ανάμεσα στα ελάχιστα ρούχα που έβαλες στο σακ βουαγιάζ, έβαλες και βραδινά ..." σχολίασα χαμογελαστά. "Όχι κάτι το ιδιαίτερο, απλά έβαλα ότι δεν έπιανε πολύ χώρο" απάντησε χαρωπά, "και τώρα δρόμο, έλα πίσω σε καμιά ώρα". Με έσπρωξε προς την πόρτα με υπερβολικές κινήσεις, και πάλι επιστρατεύοντας όλη της την θεατρικότητα. Βολεύτηκα στο σαλονάκι της ρεσεψιόν και πήρα ένα Jack Daniels. Τηλεφώνησα στον Μάριο, και του είπα για τους Κινέζους και τα χρήματα, εξηγώντας του ότι μπορεί αυτό να μην σημαίνει τίποτα. Μετά από τρία ουίσκυ, χτύπησε το τηλέφωνο στην ρεσεψιόν, και ο Terry μου έκανε νόημα. "Μπορείς να πας στο δωμάτιο" είπε πονηρά. "Alexa" είπα χτυπώντας την πόρτα. "Πέρασε μέσα Dim, είμαι έτοιμη". Μπήκα, την είδα, και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Φορούσε ένα στράπλες κοντό φόρεμα σε αποχρώσεις του κόκκινου και του μωβ, που αγκάλιαζε κάθε καμπύλη του υπέροχου νεανικού κορμιού της, με ένα άνοιγμα στο πίσω μέρος του, που άφηνε γυμνό ένα μεγάλο μέρος της πλάτης της, και τα μαλλιά της έπεφταν ελεύθερα τυλίγοντας τους ώμους της. Έκανε μια πιρουέτα στρίβοντας μια φορά γύρω από τον εαυτό της, και με κοίταξε με τον ενθουσιασμό που θα είχε ένα κοριτσάκι φορώντας τα καινούρια του ρούχα. "Κλείσε το στόμα Dim, θα μπει καμιά μύγα" είπε γελώντας φωναχτά, "λοιπόν .... πώς σου φαίνομαι?" "Σαν ζωντανό όνειρο" της απάντησα ζαλισμένος, και ήξερα ότι ακόμα και αυτή η έκφραση, δεν μπορούσε να περιγράψει επαρκώς την λάμψη και την γοητεία που εξέπεμπε. Έσκυψε το κεφάλι "ευχαριστώ" είπε ντροπαλά, "νομίζω όμως ότι είσαι λίγο υπερβολικός". Κούνησα το κεφάλι. "Πάμε λοιπόν?" την ρώτησα. "Φύγαμε" απάντησε με ενθουσιασμό και έτρεξε πρώτη στην πόρτα. Προσπάθησα να κρύψω την ανησυχία μου για την συνέχεια της βραδιάς, δεν ήθελα να την επηρεάσω. Αν όμως ήξερα τι θα συνέβαινε ... θα ανησυχούσα ακόμα περισσότερο ....

Πριν από χρόνια, μάλλον πριν δεκαετίες το ορθότερο, ένας μουσικο- κριτικός είχε γράψει σε ένα review του για τους Toto (στο Ποπ και Ροκ): Toto, και γιατί όχι μπόμπο! Αντιλαμβάνεστε ποιους κλόουν διαβάζαμε, οι οποίοι ήταν και opinion leaders τρομάρα τους, οι "άμπαλοι".

Τα μεσημεριανά τσίπουρα είναι μακράν τα καλύτερα... Αλλά και λίγο λευκό κρασάκι...

Η ιστορία είναι γνωστή σε μας τους παλιούς. Οι καινούργιοι ίσως πρέπει να την μάθουν από εδώ. Με κιθάρα 25 δολαρίων έγινε ένα από τα πιό σημαντικά σόλο κιθάρας....σε ντίσκο.

Ειλικρινά δεν εχει προβαριστει καμια φορα . Προταθηκε απο εμενα σημερα και παιχτηκε σημερα με σκοπο να μπει στο Playlist του επικειμενου live στην Αρχιτεκ...... τις επομενες μερες . Πειτε μου μια γνωμη. Ειδικα το μπασο δεν ηξερε καν τις αλλαγες οποτε μια ψυχραιμια ζητω...

Πολύ ωραίο το σόλο πάνω σ' ένα από τα πιο αδιάφορα κομμάτια που έχω ακούσει. Κακούς Κατσιμιχαίους μου έφερε στο νου.

Εγω νομιζω οτι ειναι reverse reverb ή wet pre delay Αν και την εχω συναντησει αυτη την εξηγηση θεωρω οτι δεν στεκει. Πιο λογικη μου φαινεται η θεωρια του διπλανου αυλακιου. Αλλωστε οταν συμβαινει συμβαινει στο ιδιο σημειο της ετικετας

Πολύ ωραία και λεπτομερής αφήγηση και συνολικά καλό αποτέλεσμα αν και θα προτιμούσα να μην πήγαινες σε εφέ στο σόλο (γιατί αυτά δείχνουν την ηλικία τους κάποια στιγμή) αλλά σε κάποιο πλάνο πικάπ ή κάτι άλλο. Σχετικά με την "ηχώ της προπορείας του laquer" να βάλω μια στάλα ιστορίας σε κοινό λάθος, καθώς το εφέ - πρόβλημα αυτό οφείλεται στις μπομπίνες και όχι στο βινύλιο. Αυτό συμβαίνει καθώς υπάρχει bleed απο τη μια στρώση στην αμέσως επόμενη που την μαγνητίζει όταν μείνουν κολλημένες στην ίδια θέση για καιρό. Γι αυτό όταν αποθηκεύονται οι μπομπίνες πρέπει να τυλίγονται ανάποδα, δηλαδή αν την παίξεις να είναι backwards. Με αυτό τον τρόπο όποιο bleed προκύψει, στο play θα έρχεται με μικρή καθυστέρηση σαν delay αντί για predelay, δηλαδή παίζει πρώτα η πηγή και μετά το ασθενές είδωλο που χάνεται απο κάτω. Δεν ξέρω αν καταφέρνω να το εξηγήσω αλλά ήταν κοινή τακτική στην αποθήκευση τους για την αποφυγή του συγκεκριμένου φαινομένου. Φυσικά δεν το έκαναν όλα τα στούντιο με αποτέλεσμα να μιλάμε για "ηχώ της προπορείας του laquer".

Για απροβάριστο είναι πολύ καλό! Αν φτιαχτεί το κλείσιμο και κάποιες μικρολεπτομέριες, τότε μια χαρά θα ναι. Ερώτηση: Ο πληκτράς φυσάει τον ατμό του πάνω σου για εφέ? ?

Πολυ ωραια! Καλοπαιχτη!

Πολύ όμορφη. Μπράβο!

Το σήκωσε στο δεύτερο χτύπημα. "Καλησπέρα Μάριο, με θυμάσαι?" "Ωωωω, ο μικρός μου Dim" είπε χαρωπά με την χαρακτηριστική προφορά του, "είναι δυνατόν να σε ξεχάσω? Τι κάνεις?" "Χρειάζομαι βοήθεια Μάριο, έχω μπλέξει άσχημα". "Τι σου συμβαίνει Dim? Τα έμπλεξες με καμιά παντρεμένη και σε κυνηγάει ο σύζυγος?" είπε γελώντας. "Δεν μπορώ να σου εξηγήσω απ' το τηλέφωνο, είναι σοβαρό και επείγον" απάντησα κοφτά, "πότε μπορώ να σε δω?" "Και τώρα αμέσως, αν έρθεις απ' το μαγαζί". "Είμαι ήδη στον δρόμο" του είπα, "θα τα πούμε σε λίγο." Μισή ώρα αργότερα, πάρκαρα ακριβώς απέναντι από την φωτεινή επιγραφή DEPOT. Ένας μπράβος στην πόρτα με ρώτησε "ο κύριος?" "Είμαι ο Dim, με περιμένει ο Μάριο". "Παρακαλώ περιμένετε ένα λεπτό" είπε και εξαφανίστηκε στο μαγαζί, κλείνοντας πίσω του την πόρτα. Δύο λεπτά αργότερα εμφανίστηκε πάλι, "παρακαλώ περάστε" μου είπε. Μπήκα και ξανάκλεισε την πόρτα. Με οδήγησε στο εσωτερικό του μαγαζιού, μου έδειξε ένα τραπέζι, και μου είπε "καθίστε παρακαλώ, όπου να 'ναι θα έρθει ο κύριος Μάριο, τι θα πιείτε?" "Ένα Jack Daniels σκέτο, ευχαριστώ", απάντησα. Έριξα μια ματιά τριγύρω, τα πάντα είχαν αλλάξει. Από τα θηριώδη ηχεία, ακουγόταν ένα μονότονο συνεχές beat, με συνθετικό μπάσο και ακόμα πιο συνθετικά τύμπανα, που σε χτυπούσαν κατευθείαν στο στήθος. Πάνω στην σκηνή ήταν ένας μαύρος, φορτωμένος χρυσαφικά, με λευκό κολλητό φανελάκι και το σώμα γεμάτο τατουάζ, που απήγγειλε ρίμες, και σίγουρα τον είχαν βρει σε γυμναστήριο, και όχι σε μουσική σχολή. Δεξιά και αριστερά, δύο ημίγυμνες κοπέλες, με τα στήθη τους σε κοινή θέα, λικνίζονταν γύρω από έναν στύλο η κάθε μια, παίρνοντας sexy πόζες, με εκφράσεις γεμάτες υποσχέσεις. Pole dancing στο Depot .... μου χτύπησε άσχημα. Τρία τραπέζια πιο πέρα, μια παρέα είχε στρώσει μερικές λευκές γραμμές στο τραπέζι, και ο ένας τις χώριζε προσεκτικά με πιστωτική κάρτα. Ήρθε το Jack Daniels, και ρούφηξα μια γερή γουλιά, προσπαθώντας να καταπιώ ότι έβλεπα και άκουγα τριγύρω. Ένα χέρι με χτύπησε στον ώμο, γύρισα και είδα τον Μάριο με έναν άλλο τύπο δίπλα. Σηκώθηκα, και του έσφιξα το χέρι εγκάρδια. "Ξέρω ότι δεν σου αρέσει αυτό που βλέπεις" είπε γελώντας, "αλλά αυτά θέλει ο κόσμος σήμερα, πρέπει κι εμείς να ζήσουμε κάπως, από εδώ ο πιο στενός μου συνεργάτης, ο Roberto". Του έδωσα το χέρι και το έσφιξε δυνατά με ένα πλατύ χαμόγελο. "Αυτός εδώ που βλέπεις Roberto, τα έφτιαξε όλα αυτά" του είπε ο Μάριο, "αν δεν ήταν αυτός δεν θα ήμασταν τώρα εδώ". "Θα μπορούσαμε να πάμε κάπου ... ιδιαίτερα, χωρίς φασαρία?" τον ρώτησα. Έκανε ένα νεύμα και τον ακολούθησα σ' ένα μεγάλο γραφείο με δερμάτινες πολυθρόνες. Έκλεισε πίσω του την πόρτα. "Και τώρα πες μου τι συμβαίνει Dim" ρώτησε με σοβαρό ύφος, "δεν σε έχω ξανακούσει έτσι". "Πήγαν να με σκοτώσουν τρεις φορές τις τελευταίες μέρες" αποκρίθηκα, και είδα τα μάτια του να γίνονται δύο μικρές σχισμές στο πρόσωπο. "Γιατί? Ξέρεις ποιος?" "Έχει σχέση με μια κιθάρα, κάποιος την θέλει πολύ, και δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα. Δεν ξέρω ποιος", απάντησα. "Δώσε μου κάτι πιο χειροπιαστό, σκέψου" επέμεινε. "Ο ένας έχει μια μεγάλη ουλή στο μάγουλο δίπλα στο στόμα". Ξάπλωσε πίσω και χώθηκε βαθιά στην πολυθρόνα του. Σταύρωσε τα χέρια του και κοίταξε το ταβάνι. "Dim, πρέπει να προσέξεις τις παρέες σου, αυτός είναι μαχαιροβγάλτης προς ενοικίαση". "Έχω κι ένα όνομα" συνέχισα, "ένας manager που λέγεται Τζακ Κρόου". Ανακάθισε απότομα "αυτή η νυφίτσα, τι δουλειά έχεις εσύ μ' αυτόν?" "Δεν είμαι μόνος μου σ' αυτό Μάριο" είπα, και με δύο λόγια του ανέφερα αυτά που μου είχε πει η Alexa. Για λίγο επικράτησε απόλυτη σιωπή. Την έσπασε πρώτος ο Μάριο, "έχεις ιδέα σε τι έχεις μπλέξει?" "Τη παραμικρή" απάντησα. Ξανά σιωπή. "Έχεις ακούσει ποτέ για την επιχείρηση σαράκι?" ξαναρώτησε. Τινάχτηκα όρθιος, "τι είπες? Η μια κιθάρα μου έχει σαράκι, είναι fender telecaster, και πολύ καλό μοντέλο μάλιστα" απάντησα και του διηγήθηκα τι έγινε. "Κι εγώ ξέρω ελάχιστα" μου είπε, "απλά κυκλοφορούν κάποιες φήμες στην πιάτσα σχετικά με τον Κρόου. Έχει μια αποθήκη με μουσικά όργανα, συνεργάζεται με κάποιες courier, παραλαμβάνει τις αποστολές, και τις πηγαίνει σε δικό του κέντρο διαλογής πριν τις στείλει πίσω στην courier για παράδοση. Κάποιοι κάνουν λόγο για κάποια επιχείρηση σαράκι που έχει στήσει, αλλά δεν ξέρω τι είναι. Προσπαθεί επίσης να αποκτήσει επιρροή στην πόλη. Είναι κακό σπυρί στον κώλο μου Dim. Για αρχή, μπορώ να σου πω ότι ο σημαδεμένος συχνάζει σ΄ένα μπαρ κοντά στο κέντρο, το Regal, πολλές φορές βρίσκει και δουλειά εκεί", είπε τελειώνοντας και μου έδωσε την διεύθυνση. "Δεν θα σε συμβούλευα όμως να πας μόνος, είναι πολύ επικίνδυνο". "Σ' ευχαριστώ Μάριο, ειλικρινά σ' ευχαριστώ" είπα και σηκώθηκα να φύγω. "Dim" είπε καθώς σηκωνόταν κι αυτός, "θα είμαστε σε επαφή, κράτα με ενήμερο". Κούνησα καταφατικά το κεφάλι, του 'σφιξα το χέρι, και πήγα στο αυτοκίνητο. Έπρεπε να γυρίσω στο Sunset, έλειπα πολλές ώρες, ανησυχούσα για την Alexa. Αυτή την φορά όμως, είχα κάτι στα χέρια μου. Ήξερα από που να αρχίσω.

Τελείωσε, έτοιμη, τέλος ! η μία από τις δύο δίδυμες έφτασε στο τέλος και εκτός από όμορφη παίζει και σούπερ! αρματώθηκε με ένα ζευγάρι 490 neck / 498 bridge ( μη βαράτε αυτούς βρήκα μπροστά μου για τις ανάγκες της έκθεσης αύριο Κυριακή ) χθες το βράδυ που την πρώτο δοκίμαζα έριξα και δύο μούντζες στη φάτσα μου που καθυστέρησα κανα δυό δεκαετίες να τη φτιάξω ? Χε χέ αυτή δεν παίζει Jazz, αλλά παίζει και Jazz γιατί παίζει τα πάντα! Τέλος καλό όλα καλά προσεχώς κλίπς αν βρούμε κανα δυνατό παίχτη!

Δοκιμαστικά πάντα… (θα ακολουθήσει τελικό sanding) Πέρασα ένα αχνό στρώμα χρυσού νίτρο.Και μετά μεταλλιζέ κόκκινο. (Συνταγή του candy apple red). Παιδιά σα να μ άρεσε. Δίνει τα νερά που ήθελα να φαίνονται, είναι αρκούντως θιν σκιν για τόνο. Είναι φουλ νίτρο και είναι και ψιλομοναδικό - custom δεν το βλέπεις συχνά. Τι λέτε; Πριν….. Μετά…

Καλό Πάσχα!

Ξέχασα οτι στο μεταξύ έγινε και το radius της ταστιέρας στις 12in Βάλαμε και τα τάστα medium jumbo της Hosco, στις φωτο φαίνεται το τάστο που λιμάρεται στις άκρες για να μπεί στη θέση του τελευταία φωτό η κατσαρόλα με την βαφή των αυγών θα μου πείτε τι σχέση έχει? ? Με τόση μπογιά που πετάχτηκε μετά τη βαφή θα μπορούσα να βάψω πολλές κιθάρες.. Καλό Πάσχα!

Ξεκίνησα την εβένινη ταστιέρα μπήκαν τα inlays με pin routing, χαράχτηκαν για Τα τάστα , μπήκαν τα πλαστικά αριστερά - δεξιά καί ξεκίνησαν να μπαίνουν τα τάστα