Πίνακας συμμετοχής

Αφού είμαι "καρφωμένος" σε μια καρέκλα λόγω μέσης, αποφάσισα να γράψω το νέο μεγάλο best seller του noiz. Όποτε έχω έμπνευση, θα το συνεχίζω. Stay tuned.

να υποθέσω την καλή εκδοχή ότι είσαι ερωτευμένος και δεν την είδες...?

στους φθηνούς ενισχυτές με τα μικρά τροφοδοτικά και την μικρή επάρκεια σε απαιτήσεις ρεύματος, στην πράξη το "εύρος" που κινείται το volume από την σιγή μέχρι την ακουστή ηχητική συμπίεση και παραμόρφωση είναι μικρό... η ένδειξη στον ενισχυτή σου είναι ένα σχετικό μέγεθος και η "ένταση" του ήχου που φτάνει στα αυτιά σου σε σχέση με αυτό σαν ένδειξη, εξαρτάται κυρίως από την ευαισθησία των ηχείων... μην παραξενεύεσαι γιατί πχ με ένα ακριβότερο σετ ηχείων με χαμηλή ευαισθησία, πλέον στα -8db ο παραγόμενος ήχος θα ακούγεται αρκετά χαμηλότερα στα αυτιά σου... οι λόγοι δυστυχώς θα μπορούσαν να είναι (πάρα) πολλοί και σε τέτοιες περιπτώσεις πας δια της ατόπου αποκλείοντας πιθανότητες... ήμουν από τους τυχερούς γιατί (κυρίως για λόγους ποιότητας εικόνας) σε pc setup που δεν προορίζονταν αποκλειστικά για παιχνίδια, χρησιμοποιούσα πάντα κάρτες της ATI που κατά κανόνα είχαν και στον ήχο χαμηλότερα latency και έτσι δεν θυμάμαι να έχω κάποια ανάλογα προβλήματα... κατέβασε το LatencyMon που θα σου δώσει μια αναλυτική εικόνα για τα latency των συσκευών του υπολογιστή σου σε πραγματικό χρόνο... δοκίμασε σε πρώτη φάση (αν δεν το έχεις κάνει ήδη) να αλλάξεις τους game drivers της nvidia με την έκδοση "studio" που δίνει στο official site της (ακόμα κι αν δεν λυθεί το θέμα αν δεν είσαι φανατικός gamer κράτα μόνιμα αυτούς}... επίσης επειδή τα coflict μεταξύ των drivers των διάφορων συσκευών ήχου δεν είναι σπάνια ακόμα και σήμερα, δοκίμασε να απενεργοποιήσεις προσωρινά στην "διαχείρηση συσκευών" των windows την focusrite και την εσωτερική κάρτα ήχου για να αποκλείσεις διενέξεις μεταξύ των οδηγών τους... και αν δεν γίνει τίποτα συνεχίζεις ψάχνοντας ρυθμίσεις στο "ύποπτο" pοwer manager και πας βλέποντας...

Μια χαρά είσαι... εντάξει δεν μου άρεσαν όλα που ανέβασες αλλά μια χαρά είσαι! Μόνο κάνε κάτι ρε φίλε με τις ηχογραφήσεις σου, φτάνει με το κινητό!

Κάναμε μια ανταλλαγή με τον σύντροφο κομμουνιστή @matawan ,του έδωσα μια λαϊκη Yamaha AS2000S και μου έδωκε την....αηδία του καπιταλιΖμου.... GRETSCH Silver Falcon. Τι να κάμω?? ΑΓΑΠΩ Gretsch Έτσι απέκτησαν παρέα και οι προηγούμενες γιατί παραπονιοΝτουστασανε μοναχες ?

Μεγειες! Ποσο είναι το action?? Φαίνεται πολύ χαμηλό. Και μερικα, απαραίτητα, ανέκδοτα: Πρόσεξε μη βγάλουν κάνα μάτι, τόσο μακριές που είναι... Εάν κρεμάσεις την κιθάρα στον τοίχο, μπορείς να της κρεμάσεις ο,τι ρούχο θες... Όταν ακουμπάνε οι χορδές στους μαγνήτες, έχει καλύτερο σαστεην?? ?

Δύο μέρες αργότερα, επιτέλους έφτασε το πολυπόθητο mail, και ξεφύσηξα με ανακούφιση. Η Fender δέχτηκε να μου αντικαταστήσει την Μπρεντ Μέισον. Πιο ήρεμος πια, μπήκα στο web banking της τράπεζάς μου, και είδα ότι υπήρχαν τα χρήματα για την αγορά της strat. Έπρεπε να ξαναδώ το κορίτσι. Σχημάτισα τον αριθμό της και άκουσα την φωνή της στην άλλη άκρη της γραμμής. "Καλημέρα, όποτε θέλεις μπορείς να περάσεις για τα χρήματα της κιθάρας". "Μια χαρά, να περάσω το βραδάκι ή ... έχεις κάτι άλλο να κάνεις?" "Θα σε περιμένω" της είπα, προσπαθώντας να κρύψω την λαχτάρα μου να την ξαναδώ. Ακριβώς στις εννιά, χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας. Ήμουν έτοιμος. Άνοιξα την πόρτα και ήταν εκεί. "Πέρασε μέσα" της είπα, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω αυτό που έβλεπα. Κατάμαυρο μίνι φόρεμα με ένα πονηρό ντεκολτέ, όχι πολύ βαθύ, όσο χρειαζόταν να εξάψει την φαντασία, και μαύρες ψηλές μπότες λίγο πάνω από το γόνατο, που άφηναν γυμνό ένα μέρος των υπέροχων ποδιών της μέχρι την άκρη του φορέματος. "Συγκρατήσου, σύνελθε" σκέφτηκα, "είναι εδώ για δουλειά". "Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να συστηθούμε" της είπα, "είμαι ο Dim". Έσκασε ένα ελαφρύ χαμόγελο με ένα ανεπαίσθητο πετάρισμα των βλεφάρων της που με ζάλισε, "Alexa" απάντησε, και βολεύτηκε στον καναπέ. Έβαλα ένα ποτό, ενώ αυτή ζήτησε πάλι έναν φυσικό χυμό μάνγκο, αγριοσμέουρα, και φρούτα του πάθους. "Βλέπω προσέχεις πολύ την σιλουέτα σου" της είπα, και χαμογέλασε πάλι. "Μόνο λίγο" αποκρίθηκε κατεβάζοντας το βλέμμα της. "Δουλεύει πάντως" της είπα κοιτάζοντας την απίθανη σιλουέτα της. Μιλήσαμε για τον αρραβωνιαστικό της και την σχέση του με την μουσική. "Ο Νικ είναι ντράμερ" μου είπε, παίζει σε μια alternative μπάντα, είναι καλός. Όμως όσο μιλούσε γι' αυτόν, κάτι δεν μου ταίριαζε, σαν να προσπαθούσε να εξωραΐσει τα πράγματα. Ανέφερα το περιστατικό με το φορτηγό. "Ήμουν αφηρημένη" σχολίασε. "Γιατί εξαφανίστηκες αμέσως?" την ρώτησα. Μαγκώθηκε, και μια ρυτίδα σχηματίστηκε δίπλα στα υπέροχα μελιά της μάτια. "Έπρεπε" απάντησε, "δεν έπρεπε να βρίσκομαι εκεί, ήταν λάθος μου". "Τι εννοείς?" Γύρισε και κοίταξε τον χώρο. "Ας τα αφήσουμε αυτά τώρα" είπε κοφτά. Και πάλι κάτι μου φάνηκε παράξενο. Σαν να φοβόταν κάτι. Αλλά ... τι θα μπορούσε να φοβάται? Και τότε ... χτύπησε κάποιο τηλέφωνο ...

Αυτά, οπως και η μπάρα αφορούν τα μουσικά, οσ γνοστον.?

Το επόμενο πρωί, αφού αποφάσισα να μην ανοίξω ακόμα την κούτα με την strat, ανέβηκα στο home studio μου, να χαϊδέψω την αγαπημένη μου Μπρεντ Μέισον τελεκάστερ μου. Και τότε .... δεν είναι δυνατόν ... όχι ... Ένα σκάσιμο στο βερνίκι. Μικρό. Και πιο δίπλα κι άλλο ένα, και παραδίπλα κι άλλο. Ήταν Σάββατο, τι θα μπορούσα να κάνω? Στέλνω αμέσως mail στην Fender με αποδεικτικά στοιχεία, χωρίς να ελπίζω σε άμεση απάντηση. Γύρισα στο σαλόνι σοκαρισμένος, και έβαλα ένα ποτό. Κάθισα στην πολυθρόνα να σκεφτώ. Είχα μια καινούρια strat σε μια κλειστή κούτα, αλλά αυτή η σκέψη δεν στάθηκε ικανή να με ηρεμήσει. Ξανάτρεξα στον υπολογιστή να δω αν είχα απάντηση από την fender, γνωρίζοντας ότι δεν είχα και πολλές ελπίδες για κάτι τέτοιο. Και όμως, η απάντηση είχε έρθει. "Μπλα μπλα μπλα ... " διάβαζα λόγια χωρίς νόημα, και εκεί κάπου στο τέλος, είδα τη λέξη "σαράκι". Αισθάνθηκα όλο το αίμα να φεύγει από το σώμα μου. Έχασα τον κόσμο. Σαράκι ... Η λέξη χτυπούσε σαν καμπάνα στο μυαλό μου. Έπρεπε να δράσω άμεσα. Απανωτά mail στα κεντρικά της fender, άλλα τόσα στην fender UK .... "Θα τους πάρει ο διάολος όλους" φώναξα κι ας μην υπήρχε άλλος στον χώρο. "θα μου στείλουν άλλη ο κόσμος να χαλάσει". Έβαλα άλλο ένα ποτό, και περίμενα την τελική τους απάντηση ...

Σημαντική ανακοίνωση: Οι tele είναι οι αγαπημένες κιθάρες του σαρακιού- αποφύγετε τις ?

Ζεσταίνουμε το ABS binding με το πιστόλι θερμού αέρα και βάζουμε το binding τυλίγοντάς το με βαμβακερή φακαρόλα. Το μανίκι είναι σχεδόν έτοιμο, μόλις τελειώσω με το binding θα το κολλήσω στο σώμα.

Οχι δεν ειναι τεραστια η διαφορα.Κατασκευαστικα οι κορεατικες ειναι ΤΕΛΕΙΕΣ ,το ιδιο ΤΕΛΕΙΕΣ με τις ιαπωνικες. Απιστευτο value for money και οι μαγνητες τους εξαιρετικοι.

Αφού λοιπόν έψαξα τον κάτοχο της κούτας, ανακάλυψα ότι ανήκε κατά διαβολική σύμπτωση, στο πανέμορφο πλάσμα που χάζευα στον δρόμο. Όχι όμως στην ίδια. Στον αρραβωνιαστικό της, με τον οποίο δεν τα πηγαίνουν ιδιαίτερα καλά τον τελευταίο καιρό. Έτσι βρήκα το τηλέφωνό της και την κάλεσα στο σπίτι. Πλύθηκα, έβαλα τα καλά μου, παρφουμαρίστηκα και την περίμενα. Όταν χτύπησε το κουδούνι και άνοιξα την πόρτα, έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ήταν ακόμα πιο όμορφη απ' το πρωί. Φορούσε ένα κολλητό παντελόνι που αναδείκνυε τις υπέροχες αναλογίες της, ενώ τα πρώτα μισάνοιχτα κουμπιά του λευκού της πουκάμισου, άφηναν στην φαντασία το αυθάδικο ράμφισμα του νεανικού της στήθους στο δαντελωτό εσώρουχο. Έβαλα ένα ουίσκυ και προσπάθησα να συνέρθω, ενώ εκείνη ζήτησε φυσικό χυμό μάνγκο με αγριοσμέουρα, και φρούτα του πάθους. Έτσι λοιπόν έμαθα, ότι ο αρραβωνιαστικός της, ο οποίος ήταν ντράμερ, είχε κάνει παραγγελία μια κιθάρα για τον μικρό ανηψιό του που ήταν μεταλάς. Μια telecaster Jim Root. Αλλά το κουτί είχε μια strat Jimi Hendrix. "Θα την στείλει πίσω" μου είπε. "Άμα ακούσει ο μικρός για Hendrix θα νομίζει ότι ήταν κανένας σούπερ ήρωας της Μάρβελ". "Πιές τον χυμό σου και άσε με να το σκεφτώ κούκλα" της είπα κοφτά, βλέποντας τα υπέροχα χείλη της να αγγίζουν απαλά την άκρη του ποτηριού. Και τελικά το αποφάσισα. "Θα την κρατήσω εγώ, και θα σας δώσω τα χρήματα", της είπα. "Μόνο που δεν τα έχω τώρα επάνω μου, θα σε πάρω τηλέφωνο σε μερικές μέρες, να ξανάρθεις από εδώ να σε ξαναδώ για να στα δώσω, θέλεις?". Σήκωσε το κινητό της, μίλησε για ένα λεπτό, και μου έγνεψε καταφατικά. "Εντάξει". Και σηκώθηκε να φύγει. "Να προσέχεις τα φορτηγά" της είπα. "Δεν θα είμαι πάντα εκεί να σε γλιτώνω". Έσκασε ένα υπέροχο χαμόγελο γυρίζοντας το κεφάλι της. "Θα το έχω υπ' όψιν μου" είπε και χάθηκε. Επέστρεψα στο ουίσκυ μου, ονειροπολώντας.

καλημέρα με αλλαγές /προσθήκες στον εξοπλισμό... και για να έχει ενδιαφέρον το απόγευμά μας, καλείσθε να μαντέψετε. προειδοποίηση : θα χάσετε βοήθεια του κοινού...: προέκυψε / δεν ήταν προγραμματισμένη.

δεν βλέπω να αυξήθηκαν τα badges μου... ?

To playability δεν έχει σχέση με την κιθάρα αλλά με το set up. Όλες οι κιθαρες αν σεταριστουν σωστά παίζουν τέλεια. Από εκεί και πέρα είναι θέμα προτίμησης το neck shape,fret size,radius. Όλες οι ιαπωνικές Gretsch που έχω εχουν το ίδιο medium size U shape neck,μικρα vintage frets (δυστυχώς αλλα δεν ειναι και deal breaker) και 12" radius. H νέα ιαπωνικη σειρά Players έχει medium jumbo frets όπως και όλες οι κορεατικες

Κωστάκη ωραία τα λές και πιο ωραία τα γράφεις.... αμοιβαία τα αισθήματα ξέρεις...

https://smart.noiz.gr/details.php?id=524452 Μισή τιμή το δίδει. Δεν χάνεις κάτι να δοκιμάσεις. Πολύ ποιοτικό είναι.

υποθέτω για να βγαίνουν στα νέα μόνο τα εντός μουσικού θέματος νήματα και όχι τα της καθημερινότητας

Κι αυτός θύμα των noiz influencers?

Το sunset είναι ένα που όμορφο πετάλι, από αισθητικής άποψης και για τα δικά μου γούστα Έχει μείνει στο board μου περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα βρώμικα να σημειώσω πάντως ότι παίζω κυρίως καθαρά και ότι δεν είμαι αξιόπιστος reviewer

Για να μην είμαι εκτός θέματος...

Η δικη μου G6119 Tennessee Rose με τους High Sensitive Filtertones σε plexi και tweed με ειχε προβληματισει. Σκεπτομουν να επανελθω σε roundwound, μεχρι που την «κουμπωσα» σε Coloursound Blues Reverb….με celestion golden.