Πίνακας συμμετοχής

Εγώ βλέπω τρία τζαζ, τρία μπλουζ και τέσσερα ροκ. 4-3-3 δηλαδής το σύστημα, με δύο σέντρε μπακ, δύο πλάγια μπακ, τρεις στο κέντρο, και τρεις επίθεση ασούμε. Όμως το "black magic woman", είναι και μπλουζ, είναι και ροκ, άρα μπορεί το πλάγιο μπακ να ανεβαίνει για βοήθειες στον εξτρέμ. Επίσης το "stratus" είναι τζαζ-ροκ, άρα ο ένας χαφ θα γίνεται και κρυφός κυνηγός. Να ρε, αφτά είναι συστήματα. Μάθετε μπαλίτσα απ' τον αντμίν ασούμε.

Παίζει όντως πολλά άλλα ο φουστηΣ ΓΚΡΟΥΒΑΡΕΙ τόσο θανατηφόρα που του το συγχωρείς. (θα μου πεις βέβαια "πότε ΔΕΝ έχει γκρουβαρει θανατηφόρα ο Vinnie στη ζωή του?" και θα έχεις δίκιο) Η άλλη ομως απλά...παίζει πάρα πολλά... και δεν γκρουβαρει ντιπ για ντιπ. Εντάξει και τεχνικά η κοπέλα είναι αρχάρια μπροστά στον Vinnie (όπως και το 90% των ντράμερ εκεί έξω διατι να το κρυψωμεν άλλωστε είναι γνωστό ότι ο Vinnie είναι εξωγήινος :) )

Αυτο ειναι κοπλιμεντο, ετσι?

ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ? Το κορίτσι φυσάει ....

Σάββατο 22 Οκτωβρίου, 7 - 11μμ, Prova Studio, Ταύρος. Η meta Covid συνάντηση για τα μέλη του Noiz! Ένα βράδυ για jam, κουβέντα, bends και G.A.S. όπως παλιά. Φέρτε κιθάρες, βιμπράφωνα, άρπες, κάρτες ήχου και με ό,τι άλλο βγάζετε ήχο. Φέτος λέμε να υπάρχει και ρεπερτόριο που θα ανακοινωθεί σύντομα. Θα παίζουμε όλοι το ίδιο θέμα επιτέλους! Σε δύο μεγάλες αίθουσες υπάρχει χώρος ακόμα και για να στήσουμε κι ένα παζάρι μεταχειρισμένων οργάνων! Ελάτε να τα πούμε από κοντά και κυρίως να παίξουμε! Σημειώστε το και κανονίστε από τώρα να είστε εκεί. For Free! Υ.Γ. Εγώ θα φοράω τη μάσκα μου.

Αφού, τελικά, όλοι συμφωνούμε οτι guitar hero είναι αυτός που θα εμπνεύσει τον οποιοδήποτε να πιάσει μια κιθάρα και να παίξει (είτε αυτό είναι μια δική του δημιουργία είτε cover κλπ), τι φαγωμάρα σας έχει πιάσει με το τι στυλ παίζει ο καθένας και πόσες νότες μπλα μπλα μπλα..... και προσπαθείτε να πείσετε ο ένας τον άλλο; Όσο γκιταρ χοιρο είναι για τον Φ ο Χεντρικς, είναι για τον Χ ο Χεντερσον και για τον Ψ ο Παϊτέρης....... όλα τα άλλα:

Εντάξει ρε φίλε, πως μας τη λες έτσι... ? Αν δεν μπορώ να παίξω αυτό θα παίξω κάποιο άλλο απο τα δέκα. Αυτό είναι το νόημα. Δεν θα τα παίξουν όλα, όλοι. Διαλέγουμε αυτά/ό που γουστάρουμε. Ασε να τελειώσει τη βάρδια ο Τέρυ να μας βάλει σε μια τάξη, γιατί με πήρατε μονότερμα.?

Γιατί πόση ώρα υπολογίζεις να παιχτούν τα υπόλοιπα δηλαδή; 3 λεπτά μήπως;? Όσο για τα πνευστά, αν και είναι καλοδεχούμενα δεν είναι προϋπόθεση για να παιχτεί οποιοδήποτε κομμάτι. Ας είναι και μπουζούκι.

Να ρωτήσεις τον Νέστορα, που είναι τερματοφύλακας, τι θα τον βοηθάει στις εξόδους.

Μα 15 λεπτα Χερμπυ Χανκοκ; Υποθετω θα κανετε διάλλειμα για τοστακι και χυμο.... ή θα το παίξετε σερι; Και εχει και τα πνευστά, χμ....

λαχανα βρε Τα γνωστα Βαζω λινκ απο προηγουμενο. Απλα αλλαξε τα κεμπαπ κοτοπουλου με μοσχαρισια

Μακαρι να ηταν λαχανοντολμαδες Εριξες καλη ιδεα

Με αυτό το "Ας ετοιμάσει όποιο προτιμάει ο καθένας να ανεβαίνει να παίζει" βλέπω πολύ στριμωξίδι σε κάποια και συμμετοχή "Β' γύρου δημοτικών εκλογών σε ακριτικό χωριό" σε κάποια άλλα.

Όσο "τρίβεσαι" μουσικά, τόσο θα αυξάνεται η επιθυμία για περισσότερη ελευθερία όσον αφορά στο τι και πώς θα παίξεις (και θα ακούσεις). Όταν δεν θα αισθάνεσαι πια παίδεμα τα εργαλεία σου, τότε θα αρχίσεις να τα βάζεις να δουλέψουν περισσότερο δημιουργικά για σένα, γιατί θα σταματήσεις να σκέφτεσαι, και θα αρχίσεις να "ακούς".

Για να δεις την διαφορά με το απρόβλεπτο κιθαριστικό παίξιμο, δες αυτό. Δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται και από που σου 'ρχεται.

Το μονο σουξε κ σε Μιλλερ που μπορουσα να σκεφτω ειναι αυτο Δεν ειναι Τιμ ειναιΣτηβ να τ'αφησω?

Αφτά τα παίζει κι αφτός βρε. Βρες κανά σουξέ.

Αφτό είναι το trooper των maiden σε διασκευή Bach παιγμένο από τον Blackmore on steroids. Από την αρχή μέχρι το τέλος παίζει τα ίδια πράγματα. Το ακούς και λες, "μια γρήγορη αρμονική μινόρε είναι όλο το κομμάτι". Είναι σαν κάτι ασκήσεις για ταχύτητα σε κάτι instructional βιβλία για κιθάρα. Κανένα μουσικό ενδιαφέρον δεν έχει για μένα. Για μπουζουκτσής όμως ... καλός είναι. Δεν παίζει sweep ποτέ, που το άκουσες αφτό?

Ούτε sweep picking δεν ξέρει.

Άκουσε εδώ από το 3:40 μέχρι το 6, κι αν καταλάβεις τι γίνεται σφύρα μου.

?

Κανε το ιδιο κ με τον Μιλλερ. Δε θα βρεις τιποτα στο γιουτιουμπι απο τραγουδια του γιατι δε πουλα ρουπι. Επισης μη σχολιασεις το παιξιμο χλαπατσα το ξερω. Απλα θα ηθελα να με διαφωτισεις λιγο για τη τεχνικη του. Θελω να μου πεις ξεκαθαρα αν μπορει να παιξει Μαλμστην. Κ μολις μου απαντησεις οχι θα ηθελα ακομη πιο ξεκαθαρα να μου απαντησεις αν ο Ινγκβαη μπορει να παιξει Μιλλερ. Το εχω ερωτηση σος σ'ενα διαγωνισμα που θα γραψω κ πρεπει να ξερω την απαντηση οπως κ δηποτες

Ενα μετατραυματικο αγχος ενα πραγμα τι να σε πω. 20 χρονια με ζαναξ ειμαι Καλα ειπα πριν Εδω ηρθαμε παμε να φύγουμε Ειλικρινα φιλε κβαντικε....δεν ξερω τι παιζεις υποθέτω κιθαρα τι είδους μουσικη παιζεις και αγαπας αλλα αυτη η εμμονη στον βαρετα αδιαφορο ταχυδακτυλουργο look-ma-no-hands στ αληθεια με ξεπερναει. Ειναι ενα απο τα παραδοξα του συμπαντος. Ειλικρινα να με πληρωνανε δεν θα ακουγα δισκους του. Και το οτι ειναι επιδραστικος ειναι αλλος ενας αστικός μυθος και μαλιστα υπερφουσκωμενος

Ελαφρώς άσχετο με το θέμα κυρ-φιουζιονάρα μου, αλλά έχω παρατηρήσει ότι οι πιο τεχνικά προικισμένοι κιθαρίστες παίζουν fusion. Frank Gambale πχ, απίστευτος, και ίσως και guitar hero πάνω στο συγκεκριμένο είδος. Η ερώτηση είναι η εξής: πώς μπορείτε να ακούσετε το συγκεκριμένο είδος μουσικής; Άλλο να ακούσεις ένα δίσκο από καλώς εννοούμενη μουσική περιέργεια, αλλά δε θα μπορούσα να ακούω φούΣιον μια ζωή. Δεν είναι ότι δεν το σέβομαι. Μαθαίνω κιθάρα δίπλα σε έναν από τους καλύτερους φιουζιονίστες στην Ελλάδα κατά τη γνώμη μου, τεχνηταράς, φοβερό phrasing και μοναδικές ιδεες κλπ. Αλλά είναι τόσο αντιmainstream σαν είδος και ίσως οι περισσότεροι έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ στα ραδιοφωνικά ακούσματα, που δεν μπορώ να πολυακούσω, εκτός αν είναι για λόγους μελέτης.

Μόνο το πρώτο άκουσα.Η τεχνική του είναι χαμηλού επιπέδου αυτά τα παίζω και εγώ.Αν εξαιρέσεις ότι τεντώνει τα δάχτυλα σε κάποιες συγχορδίες. Αν ας πούμε πατήσεις arpeggios from hell στο YouTube θα βγουν δεκάδες covers από κιθαρίστες κάθε είδους που επηρεάστηκαν από τον malmsteen και αυτό συμβαίνει με δεκάδες άλλα τραγούδια του όπως το far beyond the sun. https://youtu.be/n6kPfe9gVJk

Ναι βρε, το κατάλαβα, απλά τον "πειράζω". Έχεις κονκάρδα του?

Βασικά πιστεύω ότι αναφέρεται στη μέταλ σκηνή ο κβαντικός. Εκεί σίγουρα ήταν καινοτόμος ο Malmsteen. Δεν τον πάω μία και δεν μπορώ να τον ακούσω, αλλά δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε την επιτυχία του επί σειρά ετών.

Δεν τους ξέρω αυτούς που αναφέρεις.Μιλαμε για κιθαρίστες που είναι γνωστοί και έχουν πουλήσει εκατομμύρια δίσκους όχι να παίζουν σε club με 50 άτομα.Τετοιοι υπάρχουν εκατομμύρια που δεν τους ξέρει κανένας.

Σνικ, Τραννός, Φουέρτες κλπ

Κάποια της λίστας δε τα ξέρω, αλλά βλέπω πολύ blues έπεσε! Βάλτε και καμια ροκιά ρε παιδιά! Θα βγάλω στα τύμπανα όσα περισσότερα μπρόλαβω πάντως, count me in! Θέλω σίγουρα Smells Like Teen Spirit να θυμηθώ το γυμνάσιο!

Η αλήθεια είναι ότι η εμφάνιση του malmsteen στο μουσικό στερέωμα δημιούργησε κόμπλεξ σε όλους τους προηγούμενους κιθαρίστες οι οποίοι αδυνατούσαν να ακολουθήσουν...

Σιγουράκι τι έφαγες. Λαχανοντολμάδες. Το βρήκα?

Κάτσε βρε, μην φεύγεις ακόμα. Σε λίγο θα μιλήσουμε και για τον Μποναμάσα.

Παικταράς, αλλά να δούμε αν θα έχει διάρκεια. Οι υπόλοιποι που αναφέρθηκαν είχαν πολυετή καριέρα

Κουβεντική Απεμπλοκή;

Οταν φτανει η συζητηση εδω καταλαβαινω ότι ηρθε η ωρα να την κανω

Το αφήνω στη φαντασία σας. Αυτό πρόλαβα να φωτογραφήσω.

Μόνο αυτός https://youtu.be/CgfxJs46EbQ

Για SRV δεν γνωρίζω, ποτέ δεν άκουγα. Ο Angus είχε απίστευτη μουσικότητα και άψογη τεχνική για αυτά που έπαιζε, βιμπράτο signature, ήχος, μερικά μελωδικότατα σόλο, κτλ. Ο Μαλμστην την εποχή των Steeler και των Alcatraz δεν είχε αντίπαλο, στον χώρο του ροκ πάντα. Οπότε ναι σήμερα παικτικά υπάρχουν παίκτες 10 φορες πάνω, αλλά τότε (1982), αμφιβάλω. 100δες νέωπες σαν και αυτόν, βασικά αυτό είναι το νεο τρεντ παιξίματος στην ακουστική , και στην ηλεκτρική με καθαρό ήχο, ειλικρινά δεν ειναι κάτι νέο. Sarah Longfield, αν και παίζει ηλεκτρική, η βασική ιδέα, είναι πανίσχυρο/ταχύτατο/τεχνικότατο αριστερο χέρι, πολυ ικανό δεξί για tapping, χρηση slap, κτλ Ολοι οι νέοι βιρτουόζοι έτσι παίζουν σε αυτό το στυλ.

Ο μόνος σύγχρονος guitar hero, με την έννοια ότι και αυτά που παίζει πολύ μικρή σχέση έχουν με μουσικές του παρελθόντος αλλά και επηρεάζει πολλούς πιτσιρικάδες να πιάσουν το όργανο είναι ο Tim Henson, κιθαρίστας των Polyphia. Αν δεν κάνω λάθος τον έχουμε ξανασυζητήσει εδώ. https://youtu.be/OkHD4OVjS4E

Εντάξει τώρα εσύ το ανέβασες σε επίπεδο θεοτήτων. Έχει ευτυχώς καλούς μαθητές που συνεχίζουν στα βήματα του. Δες ετουτοναεδω που χρησιμοποιεί το σετ του (με το οποίο ηχογράφησε την ιστορία της soul music) Κάτσε να βάλω και τον ίδιο τον Al για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμοντουστανεσασανε οι παλαιοί

Εγώ ψηφίζω τον ντράμερ του Barry White και τον Al Jackson jr των MG’s που grooveάρουν χωρίς να παίζουν αυτό που λέμε their socks.

Η κάθε γενιά έχει τους δικούς της 'ήρωες' και δεν πολυνιάζεται για τους προηγούμενους αφού δεν τους έχει ζήσει. Αυτά για τον περισσότερο κόσμο που απλά ακούει, για τους μουσικούς δεν συμβαίνει πάντα έτσι. Ο μουσικός έχει μια διαρκή αναζήτηση και μπορεί να αναθεωρήσει, όπως επίσης να πάει προς τα πίσω και να μελετήσει κιθαρίστες 'ξεχασμένους' που μπορεί να του αλλάξουν την θεώρηση και το κατεστημένο. Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι ο Django! 'Ξεχασμένος' για χρόνια, μόνο κάποιοι λίγοι τον άκουγαν, μέχρι που έκανε το μπαμ πριν 15 - 20 χρόνια η Gypsy jazz και ασχολήθηκαν μαζί του οι πιτσιρικάδες επαναφέροντας στο προσκήνιο μια μεγάλη και νέα Gypsy σκηνή! Θα μιλήσω λίγο για μένα. Εκεί λίγο πριν την εφηβεία οι 'ήρωές' μου ήταν, ο George Harrison γιατί ήταν η κιθάρα πίσω από τους Beatles και τα κομμάτια που άκουγα, μετά από λίγο αποκαθηλώθηκε και την θέση του πήρε ο Rory. Ακολούθησαν κάποιοι ακόμα μέχρι που άκουσα κάποια στιγμή Wes. Εκεί κάτι έγινε που δεν μπορώ να το εξηγήσω! Έπεσα με τα μούτρα και ακόμα και τώρα όταν θέλω να 'έρθω στα ίσα μου', Wes θα βάλω ν' ακούσω, άντε και λίγο Benson! Μα θα πεί κάποιος, είναι 'guitar heroes' αυτοί; Για μένα αυτοί είναι και θα παραμείνουν. Όλα αυτά τα χρόνια έχω ακούσει αμέτρητους κιθαρίστες διαφόρων στυλ, τεχνικαράδες, μαστόρους, με δικό τους ύφος και ήχο που μου άρεσαν και μπορεί να με συνεπήραν για λίγο αλλά 'guitar heroes' δεν έγιναν... Είναι μυστήριο αυτό που συμβαίνει και κάνει κάτι μέσα μας να δονείται όταν συναντήσουμε τους δικούς μας 'guitar heroes'

Jared James Nichols... αλλά έτσι συμβαίνει Στράτε μου και κάθε φορά που η εμπνευσμένη ουσία της έκφρασης υπερκεράζει την συνήθως ανούσια ναρκισσιστική "φλυαρία" της κιθαριστικής ράτσας...?

Όχι, έχουν προηγηθεί τα Bluesgang-Five live 1985 Blues Wire Live 1999 επίσης το ακουστικό Assorted blues, ballads & other hippy related songs 2006 και το προσωπικό Jimi Jam το 2003

Το κομμάτι είναι πάρα πολύ ωραίο. Αλλά ΤΙ ΣΟΛΑΡΑ είναι αυτή!!!!! Ηχάρα και φραζάρισμα απίστευτο!!!!!!

Ο Blackmore πουθενα;

Δεν έχω κάποια φωτογραφία μου πρόχειρη τώρα για να σου φύγει η απορία....

19,7 κιλά όλα στην κοιλιά