Πίνακας συμμετοχής

Και προσθετική στήθους απαραιτήτως κύριε Φουστάνε μου. Λάδια, φίλτρα, τρόμπα, έλεγχος καυσαερίων, τακάκια, και βγάζεις γκόμενα στο ΚΤΕΟ.

Ωραίο, Απόστολε. Μου θύμισε λίγο μια κυπριακή ποπ μπάντα που λεγόταν One και είχαν βγάλει καναδυό επιτυχίες στο γύρισμα της χιλιετίας, πρέπει να είχαν πάει και Eurovision μαζί με τον Ρακιντζή η μία χρονιά πιο πριν, μη googlάρω τώρα βαριέμαι

Εγώ Απόστολε να ξέρεις σε στηρίζω και στις κακοτοπιές.....? Μπράβο σου πάντως που "ψάχνεσαι" και σε διαφορετικά μουσικά είδη. Σήκωνε το άσμα κι ένα ραπάρισμα σε κάποια σημεία του....

Έντελώς διαφορετικό στυλ. Και σε αυτό είσαι πολύ καλός και μερακλής. Εύγε!

Εγώ βλέπω τρία τζαζ, τρία μπλουζ και τέσσερα ροκ. 4-3-3 δηλαδής το σύστημα, με δύο σέντρε μπακ, δύο πλάγια μπακ, τρεις στο κέντρο, και τρεις επίθεση ασούμε. Όμως το "black magic woman", είναι και μπλουζ, είναι και ροκ, άρα μπορεί το πλάγιο μπακ να ανεβαίνει για βοήθειες στον εξτρέμ. Επίσης το "stratus" είναι τζαζ-ροκ, άρα ο ένας χαφ θα γίνεται και κρυφός κυνηγός. Να ρε, αφτά είναι συστήματα. Μάθετε μπαλίτσα απ' τον αντμίν ασούμε.

Παίζει όντως πολλά άλλα ο φουστηΣ ΓΚΡΟΥΒΑΡΕΙ τόσο θανατηφόρα που του το συγχωρείς. (θα μου πεις βέβαια "πότε ΔΕΝ έχει γκρουβαρει θανατηφόρα ο Vinnie στη ζωή του?" και θα έχεις δίκιο) Η άλλη ομως απλά...παίζει πάρα πολλά... και δεν γκρουβαρει ντιπ για ντιπ. Εντάξει και τεχνικά η κοπέλα είναι αρχάρια μπροστά στον Vinnie (όπως και το 90% των ντράμερ εκεί έξω διατι να το κρυψωμεν άλλωστε είναι γνωστό ότι ο Vinnie είναι εξωγήινος :) )

Αυτο ειναι κοπλιμεντο, ετσι?

ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ? Το κορίτσι φυσάει ....

Σε λίγες ημέρες – καλώς εχόντων των πραγμάτων – θα είναι διαθέσιμος ένας καινούργιος δίσκος των Blues Wire, ζωντανά ηχογραφημένος το 2019. Η πανδημία ήταν προ των πυλών, εμείς είχαμε γεμάτο καλοκαίρι με αρκετές συναυλίες, στο τελείωμα του φτάσαμε στον Ιππόκαμπο των Αλυκών Χαλκίδας, με την κούραση να έχει συσσωρευτεί αρκετά μέσα μας και το σύστημα να δουλεύει στα κόκκινα, θυμάμαι παίζαμε λίγο σαν δαιμονισμένοι εκείνο το διάστημα. Τα παιδιά στην ηχοληψία έκαναν φανταστική δουλειά και κατέγραψαν την βραδιά απευθείας σε στέρεο. Λίγο καιρό μετά, οι ηχογραφήσεις έφτασαν στα χέρια μου, εκμεταλλευόμενος την διετή απραξία, δούλεψα αρκετά στο σπίτι, πίστεψα στο υλικό και τελικά επιμελήθηκα την έκδοση. Δε νομίζω πως μπορεί να υπάρξει πιο χαρακτηριστικό και αληθινό αποτύπωμα του ήχου και της αισθητικής της μπάντας από τούτο, τουλάχιστον τα τελευταία 10+ χρόνια, γι αυτό και αποφάσισα να προσπαθήσω να κυκλοφορήσει, με όποιον τρόπο αυτό θα ήταν δυνατό. Το 1996, είχα πουλήσει μια κιθάρα προκειμένου να βγει στην αγορά ο δίσκος μου «Between spirit and time», δεν φανταζόμουν πως θα συνέβαινε εκ νέου κάτι τέτοιο, τώρα πούλησα δυο κιθάρες για να καλύψω τα έξοδα. ΟΚ, δεν έψαξα με πάθος να βρω κάποια εταιρεία και οι καιροί κάθε άλλο παρά εύκολοι είναι για κυκλοφορίες cd, όμως στις μετρημένες κρούσεις που επιχείρησα δεν βρήκα γόνιμο έδαφος και προχώρησα μόνος μου τις διαδικασίες. Γλυκόπικρο αίσθημα τούτο, από τη μια απογοήτευση να μην μπορεί ένα συγκρότημα με το δικό μας παρελθόν να αντλήσει βοήθεια και στήριξη από τον μηχανισμό που διαχειρίζεται την παραγωγή και διανομή δίσκων, από την άλλη απροσμέτρητη χαρά να καθορίζεις την κάθε λεπτομέρεια όπως επιλέγεις, χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, πληρώνοντας από την τσέπη σου (και την ψυχή σου) βέβαια το κόστος. Το εξώφυλλο παίζει με συμβολισμούς και σαρκασμούς, ενώ από μόνη της η λέξη hobo είναι ταυτισμένη με τους ανθρώπους που σημάδεψαν την γένεση του blues. Νεότερα – ελπίζω κι εύχομαι – περίπου σε μια βδομάδα. ΥΓ. Στις 7 Οκτ. παίζουμε στο Κύτταρο, πιστεύω θα το έχουμε μαζί μας για όποιον ενδιαφέρεται.

Σάββατο 22 Οκτωβρίου, 7 - 11μμ, Prova Studio, Ταύρος. Η meta Covid συνάντηση για τα μέλη του Noiz! Ένα βράδυ για jam, κουβέντα, bends και G.A.S. όπως παλιά. Φέρτε κιθάρες, βιμπράφωνα, άρπες, κάρτες ήχου και με ό,τι άλλο βγάζετε ήχο. Φέτος λέμε να υπάρχει και ρεπερτόριο που θα ανακοινωθεί σύντομα. Θα παίζουμε όλοι το ίδιο θέμα επιτέλους! Σε δύο μεγάλες αίθουσες υπάρχει χώρος ακόμα και για να στήσουμε κι ένα παζάρι μεταχειρισμένων οργάνων! Ελάτε να τα πούμε από κοντά και κυρίως να παίξουμε! Σημειώστε το και κανονίστε από τώρα να είστε εκεί. For Free! Υ.Γ. Εγώ θα φοράω τη μάσκα μου.

Θυμήσου όταν ξαναβρεθούμε να σου τραβήξω τ' αυτί.

Γιατί πόση ώρα υπολογίζεις να παιχτούν τα υπόλοιπα δηλαδή; 3 λεπτά μήπως;? Όσο για τα πνευστά, αν και είναι καλοδεχούμενα δεν είναι προϋπόθεση για να παιχτεί οποιοδήποτε κομμάτι. Ας είναι και μπουζούκι.

Να ρωτήσεις τον Νέστορα, που είναι τερματοφύλακας, τι θα τον βοηθάει στις εξόδους.

Μα 15 λεπτα Χερμπυ Χανκοκ; Υποθετω θα κανετε διάλλειμα για τοστακι και χυμο.... ή θα το παίξετε σερι; Και εχει και τα πνευστά, χμ....

Δηλαδή με απλό service στα 200.000 χλμ θα ρίξω και γκόμενα/ες;

Λίγο τα δόντια, την μύτη και τα αυτιά σου "φτιάχνουμε" και είσαι έτοιμος!

Αυτό τώρα είναι καλό...;

Αρχίσανε. Πήρα ένα κουνουπίδι, και έπαθα πλάκα. Τόσο γλυκό, που δεν είναι για διαβητικούς. Αφού έφαγα πάστα μετά, και μου φάνηκε πικρή.

Νομίζω ότι εδώ ο γούγλης ξεπέρασε τα όρια. Ρε μήπως με περνάει για ...

Μακαρι να ηταν λαχανοντολμαδες Εριξες καλη ιδεα

Τον έκαψες τον άνθρωπο.....

Α, για μάνατζερ μέσα είμαι. Έχω και παρελθόν. Είχα έναν φίλο παλιά, παιχταράς, έπαιζε σέντερ φορ. Τον προόριζα για την ΑΕΚ, και τελικά πήγε στην 2η ομάδα του Αιγάλεω, αλλά για λίγο. Μετά ... κρέμασε τα παπούτσια.

Μάλλον ήμουν ολίγον τι αυστηρός.....? Απόστολε, manager-producer χρειάζεσαι (λέγε με Φιούσιον...) για να "αναδειχτείς"! Άσε ρε!! Πετάς εκεί τις "προτάσεις" σου (που 99,99% είναι σωστές) και μετά βγάζεις την ουρά σου απ'έξω!?

Κανονίστε να στο στείλει χωρίς τύμπανα και συνθόμπασο να του το φτιάξεις... εάν δεν απατώμαι τώρα έχεις pc! Άντε γιατί με λόγια μόνο δεν απλώνεται τραχανάς!

Με αυτό το "Ας ετοιμάσει όποιο προτιμάει ο καθένας να ανεβαίνει να παίζει" βλέπω πολύ στριμωξίδι σε κάποια και συμμετοχή "Β' γύρου δημοτικών εκλογών σε ακριτικό χωριό" σε κάποια άλλα.

Όσο "τρίβεσαι" μουσικά, τόσο θα αυξάνεται η επιθυμία για περισσότερη ελευθερία όσον αφορά στο τι και πώς θα παίξεις (και θα ακούσεις). Όταν δεν θα αισθάνεσαι πια παίδεμα τα εργαλεία σου, τότε θα αρχίσεις να τα βάζεις να δουλέψουν περισσότερο δημιουργικά για σένα, γιατί θα σταματήσεις να σκέφτεσαι, και θα αρχίσεις να "ακούς".

Σε ευχαριστώ πολύ Γιώργο, σε έπρηξα πάλι...

Για να δεις την διαφορά με το απρόβλεπτο κιθαριστικό παίξιμο, δες αυτό. Δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται και από που σου 'ρχεται.

Το μονο σουξε κ σε Μιλλερ που μπορουσα να σκεφτω ειναι αυτο Δεν ειναι Τιμ ειναιΣτηβ να τ'αφησω?

Αφτά τα παίζει κι αφτός βρε. Βρες κανά σουξέ.

Ελαφρώς άσχετο με το θέμα κυρ-φιουζιονάρα μου, αλλά έχω παρατηρήσει ότι οι πιο τεχνικά προικισμένοι κιθαρίστες παίζουν fusion. Frank Gambale πχ, απίστευτος, και ίσως και guitar hero πάνω στο συγκεκριμένο είδος. Η ερώτηση είναι η εξής: πώς μπορείτε να ακούσετε το συγκεκριμένο είδος μουσικής; Άλλο να ακούσεις ένα δίσκο από καλώς εννοούμενη μουσική περιέργεια, αλλά δε θα μπορούσα να ακούω φούΣιον μια ζωή. Δεν είναι ότι δεν το σέβομαι. Μαθαίνω κιθάρα δίπλα σε έναν από τους καλύτερους φιουζιονίστες στην Ελλάδα κατά τη γνώμη μου, τεχνηταράς, φοβερό phrasing και μοναδικές ιδεες κλπ. Αλλά είναι τόσο αντιmainstream σαν είδος και ίσως οι περισσότεροι έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ στα ραδιοφωνικά ακούσματα, που δεν μπορώ να πολυακούσω, εκτός αν είναι για λόγους μελέτης.

Μόνο το πρώτο άκουσα.Η τεχνική του είναι χαμηλού επιπέδου αυτά τα παίζω και εγώ.Αν εξαιρέσεις ότι τεντώνει τα δάχτυλα σε κάποιες συγχορδίες. Αν ας πούμε πατήσεις arpeggios from hell στο YouTube θα βγουν δεκάδες covers από κιθαρίστες κάθε είδους που επηρεάστηκαν από τον malmsteen και αυτό συμβαίνει με δεκάδες άλλα τραγούδια του όπως το far beyond the sun. https://youtu.be/n6kPfe9gVJk

Ναι βρε, το κατάλαβα, απλά τον "πειράζω". Έχεις κονκάρδα του?

Σνικ, Τραννός, Φουέρτες κλπ

Κάποια της λίστας δε τα ξέρω, αλλά βλέπω πολύ blues έπεσε! Βάλτε και καμια ροκιά ρε παιδιά! Θα βγάλω στα τύμπανα όσα περισσότερα μπρόλαβω πάντως, count me in! Θέλω σίγουρα Smells Like Teen Spirit να θυμηθώ το γυμνάσιο!

Η αλήθεια είναι ότι η εμφάνιση του malmsteen στο μουσικό στερέωμα δημιούργησε κόμπλεξ σε όλους τους προηγούμενους κιθαρίστες οι οποίοι αδυνατούσαν να ακολουθήσουν...

Σιγουράκι τι έφαγες. Λαχανοντολμάδες. Το βρήκα?

Κουβεντική Απεμπλοκή;

Οταν φτανει η συζητηση εδω καταλαβαινω ότι ηρθε η ωρα να την κανω

Μόνο αυτός https://youtu.be/CgfxJs46EbQ

Για SRV δεν γνωρίζω, ποτέ δεν άκουγα. Ο Angus είχε απίστευτη μουσικότητα και άψογη τεχνική για αυτά που έπαιζε, βιμπράτο signature, ήχος, μερικά μελωδικότατα σόλο, κτλ. Ο Μαλμστην την εποχή των Steeler και των Alcatraz δεν είχε αντίπαλο, στον χώρο του ροκ πάντα. Οπότε ναι σήμερα παικτικά υπάρχουν παίκτες 10 φορες πάνω, αλλά τότε (1982), αμφιβάλω. 100δες νέωπες σαν και αυτόν, βασικά αυτό είναι το νεο τρεντ παιξίματος στην ακουστική , και στην ηλεκτρική με καθαρό ήχο, ειλικρινά δεν ειναι κάτι νέο. Sarah Longfield, αν και παίζει ηλεκτρική, η βασική ιδέα, είναι πανίσχυρο/ταχύτατο/τεχνικότατο αριστερο χέρι, πολυ ικανό δεξί για tapping, χρηση slap, κτλ Ολοι οι νέοι βιρτουόζοι έτσι παίζουν σε αυτό το στυλ.

Ο μόνος σύγχρονος guitar hero, με την έννοια ότι και αυτά που παίζει πολύ μικρή σχέση έχουν με μουσικές του παρελθόντος αλλά και επηρεάζει πολλούς πιτσιρικάδες να πιάσουν το όργανο είναι ο Tim Henson, κιθαρίστας των Polyphia. Αν δεν κάνω λάθος τον έχουμε ξανασυζητήσει εδώ. https://youtu.be/OkHD4OVjS4E

Εντάξει τώρα εσύ το ανέβασες σε επίπεδο θεοτήτων. Έχει ευτυχώς καλούς μαθητές που συνεχίζουν στα βήματα του. Δες ετουτοναεδω που χρησιμοποιεί το σετ του (με το οποίο ηχογράφησε την ιστορία της soul music) Κάτσε να βάλω και τον ίδιο τον Al για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμοντουστανεσασανε οι παλαιοί

Εγώ ψηφίζω τον ντράμερ του Barry White και τον Al Jackson jr των MG’s που grooveάρουν χωρίς να παίζουν αυτό που λέμε their socks.

Jared James Nichols... αλλά έτσι συμβαίνει Στράτε μου και κάθε φορά που η εμπνευσμένη ουσία της έκφρασης υπερκεράζει την συνήθως ανούσια ναρκισσιστική "φλυαρία" της κιθαριστικής ράτσας...?

Όχι, έχουν προηγηθεί τα Bluesgang-Five live 1985 Blues Wire Live 1999 επίσης το ακουστικό Assorted blues, ballads & other hippy related songs 2006 και το προσωπικό Jimi Jam το 2003

Δεν έχω κάποια φωτογραφία μου πρόχειρη τώρα για να σου φύγει η απορία....

Όσο υπάρχει κιθάρα, θα υπάρχουν και οι ήρωές της. Αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος έκθεσης του έργου των καλλιτεχνών κατά βάση, και εκεί τα τελευταία 20 χρόνια υπάρχει συνολικά μια δραματική αλλαγή τόσο σε επίπεδο δισκογραφίας όσο και σε επίπεδο ακρόασης της μουσικής. Προσωπικά εμένα αφοριστικές γνώμες που εκφράζονται του τύπου "η κιθάρα έχει πεθάνει" ή "η jazz έχει πεθάνει" ή "δεν υπάρχουν πια μεγάλες ροκ μπάντες" κλπ κλπ δεν με βρίσκουν σχεδόν ποτέ σύμφωνο, καθότι αφενός αρκεί μία περίπτωση να καταρρίψει την οποιαδήποτε αυθαίρετη γενίκευση, αφετέρου το ένδοξο παρελθόν από μόνο του, όσο παραμένει ζωντανό στις προτιμήσεις του κοινού, δείχνει και ότι το breed όσο dying να θέλει κανείς να το τιτλοφορήσει, δεν θα γίνει dead ποτέ (ίσα ίσα). Στα της ερώτησης του θέματος, παρακάμπτοντας το προφανές γεγονός ότι οι all-time guitar heroes παραμένουν προφανώς και heroes of today, στις πιο σημαντικές και ουσιαστικά επιδραστικές κιθαριστικές μορφές της εποχής μας (χωρίς να σημαίνει ότι καθένας από αυτούς ανήκει και στους αγαπημένους μου παίχτες) θα ανέφερα προσωπικά τους Derek Trucks, John Mayer, Mateus Asato, Wayne Krantz, Charlie Hunter, Jon Gomm, Julian Lage...

Κανονίστε κανενα live streaming στο YouTube. Η καλυτερα καναδυο τρία για κάθε χώρο του event