Πίνακας συμμετοχής

Κιθάρες... ήχος και παιξίματα σούπερ. Φωνές το ίδιο... ίσως να θέλανε λίγο reverb ακόμα. Οι στίχοι πολύ καλοί παραπέμπουν σε μια μελαγχολία που το κομμάτι όμως δεν την έβγαλε. Το φλάουτο θα μπορούσε να λείπει. Σε κάποια σημεία τα τύμπανα παίζουν σε μεγάλες αξίες και μου χάλασε λίγο το ωραίο groove της αρχής. Γενικά όμως έχει πολύ ωραία νοσταλγικά ηχοχρώματα και μια ποιότητα που χαρακτηρίζει όλα όσα γράφεις Γιώργο.

Παλαιότερα σε κάποια home και stage piano υπήρχαν λίγοι preset ήχοι (piano, rhodes, organ, etc) και ένας είχε split μπάσο με πιάνο ή κάποια άλλη έτοιμη επιλογή, απ' όσο θυμάμαι χωρίς να δίνονται custom επιλογές. Θα μου πεις... σε ποια δεκαετία ζεις ρε μπάρμπα... ? αλλά δεν είμαι ο μόνος που διαβάζει.

Άσχετο με το νήμα, αλλά προσωπικά μου έχει λείψει ο "ποιητικός" γραπτός λόγος της καθαρεύουσας, δασείες, περισπωμένες, καταλήξεις κ.τ.λ. εννοείτε με κάποιες "εκπτώσεις" στο "ξύλινο" τελικό αποτέλεσμα.... Τελικό καρφί στο φέρετρο των γραπτών μας (ελπίζω...) το μονοτονικό!

Σπύρο εννοώ ότι εννοείτε ότι εμείς οι ίδιοι συνεχίζουμε να είμαστε σε "ενεργή δράση" και ότι έχουμε αντικαταστήσει το παλαιό μας όργανο με κάποιο άλλο που μας "εξυπηρετεί" καλύτερα από το υπάρχον και πλέον το έχουμε παροπλίσει...Βρήκαμε μια καινούρια αγάπη βρε αδελφέ! Βέβαια είναι και το άλλο.... "άβυσσος η ψυχή του κιθαρίστα"....

Διαφωνώ Φώτη. Εκτός κι αν πρόκειται για όργανο κάποιου συγγενή που γέρασε/έφυγε κλπ. ενώ εμείς δεν παίζουμε. Όργανα κλεισμένα σε ντουλάπες συχνά βγαίνουν από τις ντουλάπες μετά από κάποιο καιρό και επανέρχονται στην ενεργό δράση. Φυσικά, αν υπάρχει οικονομική ανάγκη ή πρόκειται για επένδυση όπως είπες, αλλάζει το πράγμα. @dimsonic Όμορφη ιστορία, γραμμένη με αγάπη. Hats off αγαπητέ.

Καλά έκανες... όργανο που δεν χρησιμοποιείται και είναι για χρόνια κλεισμένο σε ντουλάπες κ.τ.λ. καλό είναι να δίδεται σε ανθρώπους που θα το αξιοποιήσουν.... Και για να προλάβω.... εξαιρούνται οι "επενδύσεις"!

Θέλει να φύγει από την affinity των 200 και να παει σε οργανο των 400. Η classic vibe και η vintage είναι αναβάθμιση σε όλα. Για τις ibanez, με κλασικό τρέμολο ή χωρίς τρέμολο (πχ RG421), συμφωνώ. Εκπληκτικά όργανα, άλλης φιλοσοφίας (πιο hot μαγνήτες, πιο μοντερνα specs και σχεδιαση). Σίγουρα θα τα κοιτούσα...

Μακριά από κάτι τέτοιο. Θα παιδευτεί πολύ, δεν νομίζω ότι είναι ακόμα ώρα για κάτι τέτοιο. Δεν θα μπορεί να κουρδίσει εύκολα, ούτε να αλλάξει χορδές.

το ημερολόγιο γράφει (ναι σε εκείνη την ηλικία κρατούσα για ένα διάστημα ημερολόγιο - να που είναι χρήσιμο τελικά) Πέμπτη 18 Ιουνίου 1970. Σήμερα αγόρασα ακορντεόν. Ενα μεγάλο 60άρι με 4 ρετζιστ και 34 νότες. Παίζει πολύ ωραία. Μετά από τα βασικά μαθήματα μουσικής σε Hohner Melodica γύρω στα 8-9 και περιστασιακό χάιδεμα κιθαρίτσας ήρθε ο έρωτας σε μορφή ακορντεόν. Ενα μικρό 32άρι ενός θείου ήταν η σπίθα. Σύντομα οι κρούσεις στον πατέρα, που ήταν δεινός (του έλεγαν παίξε αυτό και το έπαιζε) ακορντεονίστας στα νιάτα του, δεν ήθελαν και πολύ να τον κάμψουν. Βασική προϋπόθεση καλοί βαθμοί στο σχολείο. Ήρθε στο σπίτι. Μεγαλύτερο όργανο και βαρύτερο, στα 13 μου γρήγορα φαίνονταν ασήκωτο. Οι πρώτες προσπάθειες να γίνω ο Jon Lord του ακορντεόν, μάλλον δεν απέδωσαν, ενώ οπτικά δεν υπήρχε ...matching...με το smoke on the water. Σύντομα η κιθάρα με κέρδισε. Το ακορντεόν ήταν η χαρά του πατέρα για πολλά χρόνια. Αργότερα ένα yamaha psr του φάνηκε πιό βολικό και το άφησε κι αυτός στην άκρη. Το ακορντεόν έβαινε σε ελάχιστες εορτές και άν... Πλέον οι άνθρωποι έφυγαν, τα σπίτια άδεια και τα όργανα μένουν και η ζωή συνεχίζεται. Αν και σε πολλά κομμάτια μου έχω χρησιμοποιήσει πινελιές από ακορντεόν (και θα συνεχίζω να το κάνω) αυτά ήταν vst. Εγώ ήταν σίγουρο ότι δεν θα έπαιζα ξανά. Η κόρη μου δεν έδειξε ενδιαφέρον και έτσι η αγγελία μπήκε. Μετά από αρκετά τηλεφωνήματα που εκτείνονται από το Phising έως την πιθανότητα μεγάλης επένδυσης βρέθηκε ο πραγματικά ενδιαφερόμενος. Φάνηκε από το πρώτο τηλεφώνημα. Τηλεφώνημα που έδειχνε άνθρωπο ήξερε τι ήθελε και αναζητούσε κάτι πραγματικά. Ήρθαν και άλλα τηλεφωνήματα και η συνάντηση καθορίστηκε. Από την χειραψία και μόνο εγώ το είχα πουλήσει ήδη μέσα μου. Με ενδιέφερε να πάει σε άνθρωπο να το εκτιμήσει και το όργανο να πιάσει τόπο. Μουσικός δρόμου ο ίδιος φάνηκε να ξέρει τι θέλει και ήταν αποφασισμένος να ελέγξει κάθε λεπτομέρεια. Είχε ήδη κι αυτός ένα 32άρι με το οποίο παίζει και το δικό μου θα ήταν το "καλό" όργανο. Τώρα πλέον τα λέμε απο το facebook. Και η ζωή ...συνεχίζεται. Εδώ το όργανο με το μικρό του αδελφάκι στο νέο του σπίτι.

ωρε γουστα...!!!!!!

H οικογένεια πήγε σήμερα σε παιδικό πάρτυ οπότε στρώθηκα στη δουλειά. Έφτιαξα το neck pocket στις 4 μοίρες. Έκοψα (με το χέρι και το πριόνι) στα δύο το bracing. Elbow grease! Τα καπάκια είναι έτοιμα , κουδουνάνε όμορφα και ψάχνουνε τα καμάρια για να κολλήσουν επιτέλους στο σώμα! Θα έλεγε κανείς ότι το home- made plywood είναι voidless!!

Εχθές το έγραφα αυτό και σήμερα έμαθα ότι πέθανε ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς ρε γαμώτο....RIP! https://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/life/397609/pethane-o-rompert-ouiliams-thlipsi-gia-to-thanato-tou-gnostoy-tragoudisti

Το βρήκα ξεχασμένο στο google drive μου από το μακρινό 2011. Μου φάνηκε αρκούντως στριφνό και με "παράξενο" για τα δεδομένα μου ήχο κιθάρας οπότε το ανεβάζω εδώ ασούμε που λέει κι φούζιος. Love Doctor.mp3

Με τον Ουίλιαμς είχαμε βρεθεί πριν χρόνια σε τηλεοπτική εκπομπή, καλεσμένοι ως "βετεράνοι" Eurovision. Ήταν πολύ συμπαθής τύπος. Πάντως δεν ήταν καλή χρονιά για τους Poll το '22. Τον Απρίλιο ο Λογαρίδης, τώρα ο Ουίλιαμς...

Πολύ καλά θυμάσαι. Αρκετά παλιά, υπήρχαν κάποιοι preset (εργοστασιακοί) ήχοι (patches) όπου ήταν συνδιασμός ήχων σε μορφή split. Το κακό ήταν πως δεν μπορούσες να αλλάξεις τις παραμέτρους, όπως για παράδειγμα split point, συνδιασμό ήχων, ένταση κλπ, αφού δεν ήταν σε μορφή μνήμης αλλά σε μορφή patch, δηλαδή έτοιμου προ-διαμορφωμένου ήχου δίχως δυνατότητα αλλαγών των παραμέτρων του. Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν καθ'ότι τα επόμενα διέθεταν την δυνατότητα παραμετροποίησης όλων των σχετικών παραμέτρων από τον χρήστη και αποθήκευσης σε μνήμη. Δίκιο έχεις αλλά πολλά από εκείνα τα μηχανήματα κυκλοφορούν ακόμα και είναι σε χρήση από πολλούς χρήστες.

Πιο δύσκολο για μενα ήταν να το βλεπω σε μια γωνια και να μην το αγγιζω. Ειμαι σε φαση αδειασματος. Εχω ηδη 60 αγγελιες στο fb απο πραγματα που τα κρατουσα γιατι τα λυπομουν και περίμενα να τα χρησιμοποιήσω. Κατι που δεν εγινε χρόνια τώρα Αν ηταν του πατερα μου δεν θα το εδινα. Επειδη ηταν δικο μου ηταν λιγο πιο εύκολο

Το όργανο βρήκε, όπως φαίνεται, νέο σπιτικό και άξιο νοικοκύρη που θα το αξιοποιησει και θα βγάλει νέες μελωδίες από αυτό. Από τη μια, αυτό είναι κάτι το ευχάριστο, καθώς ένα όργανο είναι κρίμα να κάθεται. Από την άλλη, πρόκειται για κειμιλιο υψηλής συναισθηματικής αξίας, και φαντάζομαι ότι θα ήταν αρκετά δύσκολος ο αποχωρισμός του. (Εγώ δεν θα το έδινα ποτέ)

Τζον εμένα το μυαλό μου πήγε σε βιβλία τύπου Καλομοίρης (καθαρεύουσες και δε συμαζευεται...)

Δεν είμαι κλασικός κιθαρίστας αλλά παίζω την Αλατούρκα στο πιάνο, άρα θα απαντήσω! ? Και οι 2 περιπτώσεις (πριν τις 2 νότες φα) είναι επερείσεις ή αποτζιατούρες ("επιβοηθητικοί" ή "διακοσμητικοί" φθόγγοι). Βασικά, υπάρχουν 15 όροι που υποδηλώνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα: βοηθητικές νότες εκτός χρόνου. Πρέπει να ακουστούν καθαρά στον ακροατή πριν την κύρια νότα και να "οδηγήσουν" σύντομα προς αυτήν. Να μας την υποδείξουν, κατά κάποιον χρόνο.. Ενώ δεν πιάνουν υποτίθεται χρόνο στο μέτρο πρέπει να παιχτούν κανονικά, αν και κάπως γρήγορα συνήθως. Είναι σαν ο συνθέτης να ήθελε να βάλει και μερικές νότες ακόμη αλλά να μη χωράγανε στο μέτρο! Πόσο γρήγορα πρέπει να παιχτούν; Εξαρτάται από το τέμπο, το ύφος, τη φράση κλπ. Η πραγματική διάρκεια της επέρεισης πρέπει να είναι τέτοια ώστε να επιτελεί σωστά τον σκοπό της: να "υποδεικνύει" δηλαδή την νότα στην οποία καταλήγει. Αρα, πρέπει να ακουστεί και καθαρά αλλά και να κρατάει κάποιο λογικό χρόνο (απόφαση εκτελεστή, αν και συνήθως ο χρόνος αυτός είναι σχετικά μικρός ώστε να μην διαταραχθεί η διάρκεια του μέτρου εκτός αν δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα - βλέπε παρακάτω). Στην πρώτη περίπτωση προφανώς θα προηγηθούν της συγχορδίας (αλλιώς δεν θα λειτουργήσουν σωστά πέφτοντας "πάνω" της) και θα "φάνε" λίγο από το χρόνο του υπόλοιπου μέτρου (αν και πόσο θα "φάνε" και από ποιό ακριβώς μέτρο [το ίδιο, το προηγούμενο, ή θα υπάρξει και μια πολύ μικρή καθυστέρηση ανάμεσα στα μέτρα] το αποφασίζει μόνο ο εκτελεστής εκείνη τη στιγμή). Στη δεύτερη περίπτωση η επέρειση θα παιχτεί με παρόμοιο τρόπο - λογικά το φα θα αρχίσει στην ώρα του και η επέρειση θα έρθει λίγο νωρίτερα.. (εδώ δεν υπάρχει το πρόβλημα με την αρχή του μέτρου). Να ξέρετε ότι στο πιάνο παρόμοιες επερείσεις συχνά λειτουργούν σαν κανονικό 16ο! Ειδικά σε κλασικούς συνθέτες όπως Μότσαρτ, Μπετόβεν κλπ. Δηλαδή παίζοντας σαν κανονικές νότες τρώγωντας το χρόνο της επόμενης "κανονικής" νότας.. Αν και τελικά δεν συμφωνούν όλοι οι καθηγητές πιάνου με το παραπάνω (πιάσ'το αυγό και κούρεφ'το! Ειδικά για την πρώτη νότα της Αλατούρκας άλλοι λένε ότι είναι επέρειση και παίξτην γρήγορα λίγο πριν, αλλοί λένε να παιχτεί σαν 16ο μέσα στο χρόνο του τρώγωντας από την επόμενη νότα!) Φυσικά στην εποχή μας παίζονται με κάπως διαφορετικό τρόπο.. ΒΑΣΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ: Προσπαθείς να καταλάβεις ΓΙΑΤΙ ο συνθέτης το έγραψε έτσι και το παίζεις ώστε να βγάζει νόημα μέσα στην κάθε μουσική φράση.. Η ορολογία μερικές φορές περισσότερο μπερδεύει παρά ξεκαθαρίζει ενώ τα πράγματα είναι απλά.. Ασχετο: η τρίλια μεταφράζεται πλέον ως "τρύλος"; Ρε τί τραβάμε!

Θα καταθέσω την άποψή μου ξεκινώντας με το εξής... μπορεί όλα αυτά που ανέφερες να μη τα έχω ξανά ακούσει αλλά θα είμαι ανοιχτός προς συζήτηση και πιθανή διόρθωσή (μου μπας και μάθω κάτι τις παραπάνω ). Θα ήταν χρήσιμες αν μας έδινες μερικές πληροφορίες για το έργο (συνθέτης, μουσικό είδος/περίοδος κλπ). Παρ' όλα αυτά, για το πρώτο μέρος του μέτρου: Θεωρώ ότι είναι τρίλια. Αν τη θεωρήσουμε τρίλια, γιατί να είναι ατελής; Φαίνεται ξεκάθαρα οτι έχει αρχή και τέλος (τη Φα όπου ανήκει σε μια Ρε συγχορδία). Άλλωστε, όσο πιο σύγχρονο είναι το κομμάτι, συνήθως τόσο πιο συγκεκριμένο γίνεται το τι πρέπει να κάνεις. Αυτό το ακούω πρώτη φορά. Σύζευξη (ή σύζευξη διαρκείας) συναντάμε μεταξύ ιδίων φθόγγων άρα η Σολ ανάμεσα στις Φα δε βοηθάει στο να αναφερθούμε σε σύζευξη. Προσωπικά, τη καμπύλη γραμμή που είναι από κάτω θα τη μετέφραζα σαν λεγκατούρα για πιο δεμένο παίξιμο. Για το δεύτερο μέρος του μέτρου: Θεωρώ ότι είναι αυτό που λες βραχεία επέρειση (appoggiatura αν δοθεί έμφαση στο Σολ [που ερμηνεύω σαν ξένο φθόγγο], acciaccatura αν δοθεί έμφαση στο Φα). Και αυτό δεν καταλαβαίνω πως θα λειτουργούσε ή τι σημαίνει (παρομοίως όπως στη μικτή σύζευξη). υγ: θα με ενδιέφερε η πηγή απ' όπου διάβασες αυτές τις ορολογίες (αν είναι βιβλίο).

Το δικό σου ή το δικό του?

Στο μεταξύ εγώ: Brian Ferneyhough - Lemma-Icon-Epigram (1981)

Σιγά το πράγμα, ρε σεις! Σε ένα από τα δικά μου ( ?? ) πατάς δεξιά τη μελωδία με άλλο όργανο και αριστερά πατάς άλλον ήχο και άμα λάχει και arpeggiator και με βάση την αρμονία φτιάχνει κανονική συνοδεία (δεν είναι καν arranger!). Μάλιστα υποστηρίζει 4-5 arpeggiator για να μην παίζει κι όλο το ίδιο.. Ούτε ο Μάγκας με το κλαρινό δεν το κάνει αυτό! ? (με αποφασιστική φωνή) ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΕΡΓΑΛΕΙΟΥ!

Δικο μου ειναι το πεταλι, το εχω ακομα απλα εχω να το χρησιμοποιησω καμια δεκαρια χρονια ?. Τωρα που το τσεκαρω, ειναι το Μonte Allums H20 mod. Το εκανε αρκετα πιο διαφανο και αισθητα πιο δυναμικο θυμαμαι. Και το tone control ακουγε πολυ καλυτερα. Anyway για να επανελθουμε και στο θεμα, χαζευω με τον καφε μου τα guitar listings σε ενα βρετανικο auction house και εχουν μια '77 hardtail strat η οποια ξεκινησε sunburst και σε καποια φαση μετατραπηκε σε natural, αλλα οποιος εκανε την μετατροπη αποφασισε να αφησει το original finish κατω απο το pickguard - ψαρωσα λιγο! https://auctions.gardinerhoulgate.co.uk/catalogue/lot/4178be23350499e8646c274ecb07e3fa/63b778f7668dabe928d3800924a99077/the-guitar-auction-four-day-sale-including-guitars-a-lot-23/

Έτοιμο το πρώτο καπάκι, πήρε ωραία την καμπύλη.

Πριν κάποια χρόνια έψαχνα αυτό το άλμπουμ σαν παλαβός. Πρόκειται για ένα demo που είχε ηχογραφήσει ο τεράστιος John Campbell, λίγο πριν το θάνατό του το 1993 και το οποίο κυκλοφόρησε post mortem το 2000. Πλέον βρίσκεται ολόκληρο στο youtube. Πρόκειται περί σόλο ακουστικών εκτελέσεων κάποιων blues standards και αρκετού αυτοσχεδιαστικού noodling, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα, δε θα ΄φτανε ποτέ σε τελικό μάστερ για κυκλοφορία. Παρόλα αυτά, το άλμπουμ έχει φυσικά την αξία του ντοκουμέντου μια και υπάρχουν τόσο λίγες ηχογραφήσεις από τη σύντομη ζωή και καριέρα του Campbell, αλλά περιέχει και κάποιες raw εκτελέσεις που είναι (κατ' εμέ προφανώς) αριστουργηματικές και οι οποίες δεν είχαν προλάβει να υποστούν καμία επεξεργασία. Ένα μικρόφωνο, μια κιθάρα και μια φωνή. Μια από αυτές είναι και η παραπάνω εκτέλεση του Walking Blues.