Πίνακας συμμετοχής

Με 'γειά! Και να κόψεις τις μεμψιμοιρίες. Άκου ο τελευταίος μου... έκλεισες ήδη τάφο μήπως? ή τους χρησιμοποιείς μόνο για δουλειά; Οουυυ... μια χαρά είναι.

Αυτά είναι πραγματικά όργανα, έχουν χορδές, δεν είναι σαν το πιάνο πιεσόμετρο της τελεμάρκετινγκ το οποίο ζήλεψε η "κιθάρα" του op.

απ όποιον τ αρπάξουμε φίλε...

Το καλύτερο.

Εννοούσα να τον κάνεις σαν την φωτό παρακάτω, με καινούρια μπάφλα φυσικά και κάποια δουλίτσα από μέρους σου, κοψίματα, κολλήματα κ.τ.λ. Ανέβασες όμως τις φωτός σου από τα καινούρια κουτιά και σώπασα..... Εδώ θα σου απαντήσουν κάποιοι ειδήμονες του Noiz....

Η διπλή αναίρεση μπαίνει ως (έξτρα) επεξήγηση. Όταν ήθελαν παλιά να κάνουν ένα σι διπλή ύφεση σι ύφεση, πριν από το σι ύφεση έγραφαν αναίρεση ύφεση, για να δείξουν ότι αναιρείται η πρώτη από τις δύο υφέσεις. Ομοίως και για τη διπλή δίεση. Αν ήθελαν να αναιρέσουν το σι διπλή ύφεση σε σι αναίρεση, απλά έγραφαν την αναίρεση, γιατί θεωρούσαν ότι είναι πλήρως επεξηγηματικό. Άρα η λογική της διπλής αναίρεσης ειναι ότι αναιρεί πλήρως μια διπλή ύφεση ή διπλή δίεση. Γνώμη μου, η διπλή αναίρεση είναι σπατάλη χώρου.

Εγώ πάντως την αναίρεση θα τη συμπεριλάμβανα στις αλλοιώσεις. Αν πχ πάρουμε σα δεδομένο το περιβάλλον της Ρε ματζόρε, που έχει Φα και Ντο διέσεις, και χρησιμοποιηθεί μια αναίρεση στη Φα, δεν έχουμε σαν αποτέλεσμα να αλλοιώνεται η φυσική κατάσταση της κλίμακας; (όπως αντίστοιχα θα γινόταν αν στην ίδια κλίμακα έβαζες πχ δίεση σε οποιοδήποτε νότα πλην αυτών που επηρεάζονται απο τον οπλισμό)

Η αναίρεση απλά αναιρεί τις αλλοιώσεις, δεν ανήκει σε αυτές αλλά χρησιμοποιείται όταν υπάρχουν αυτές, οπότε κατάταξέ την όπου θέλεις. Διπλή αναίρεση υφίσταται, όπου υπάρχει διπλή αλλοίωση (διπλή ύφεση ή δίεση) και θέλουμε να την αναιρέσουμε.

Δεν γνωρίζω ποιος από τους δύο σας είχε την ιδέα για το superfunk logo, αλλά είναι όλα τα λεφτά ?

Με αφορμή το άρθρο που διάβασα στο Music Business Worldwide, αναρωτιέμαι που θα οδηγήσει η διαμάχη με τις μεγάλες εταιρίες και όσους απο εμάς κινούμαστε ανεξάρτητα δημοσιεύοντας τη μουσική μας. Η αλήθεια είναι πως υπάρχει τεράστια κυκλοφορία μουσικής με πολλά σκουπίδια που δεν θα έβλεπαν το φως της ημέρας παλαιότερα και όπου μεταξύ τους μειώνεται κατα πολύ η πιθανότητα να ξεχωρίσει κάτι πραγματικά αξιοπρόσεκτο. Στη πρόσφατη συνέντευξη στο Music Business Worldwide, ο CEO της Believe (Tunecore) Denis Ladegaillerie, που η πλειονότητα των δραστηριοτήτων της προέρχεται από την εξυπηρέτηση ανεξάρτητων καλλιτεχνών και ετικετών συμπεριλαμβανομένης της TuneCore, ισχυρίστηκε ότι τα Major Labels κάνουν κινήσεις για τη μείωση των εσόδων streaming για ανεξάρτητους καλλιτέχνες. Αντίθετα, ο πρόεδρος της Sony Music, Rob Stringer, αντιμετώπισε το θέμα της μείωσης του μεριδίου αγοράς λόγω της πλημμύρας ανεξάρτητων uploads μουσικής σε πλατφόρμες καθημερινά, τις οποίες αποκάλεσε «flotsam and jetsam» (σκουπίδια δηλαδή). Τα ετήσια έσοδα streaming που δημιουργεί ο μέσος δημιουργός είναι τόσο ασήμαντα, που πραγματικά δεν θα έπρεπε να κάνει μεγάλη διαφορά σε καμία περίπτωση και ενώ η ιδέα της ιεράρχησης των εσόδων streaming για μεγάλες label μπορεί να είναι εντελώς ανήθικη, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο στον κόσμο των μεγάλων labels. Όταν η μουσική βιομηχανία άρχισε να βασίζεται στις διαδικτυακές υπηρεσίες και όχι στις φυσικές πωλήσεις, αυτές οι γκρίζες ζώνες έγιναν όλο και πιο ευδιάκριτες. Η ακρόαση μουσικής μέσω υπηρεσιών όπως το Spotify, έχει αποκτήσει μεγάλη δημοτικότητα την τελευταία δεκαετία. Κάθε συναλλαγή και κάθε συνδρομητής έχει σημασία στην ηλεκτρονική αγορά και όταν πλατφόρμες όπως το Spotify έχουν στριμώξει την αγορά, παίρνουν αποφάσεις που επηρεάζουν τους υπόλοιπους από εμάς καλώς ή κακώς. Όμως οι εταιρίες παίρνουν τη μερίδα του λέοντα απο τα δικαιώματα στα συμβόλαια των καλλιτεχνών τους και αφήνουν ένα μικρότερο ποσοστό στο Spotify απο κάθε κυκλοφορία. Το αποτέλεσμα είναι το Spotify να δίνει κάποια προτεραιότητα σε ανεξάρτητες παραγωγές αλλά και podcasts που προσέθεσε στην πλατφόρμα μιας και εκεί έχει μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους. Είναι προφανές πως τα μεγάλα labels έχουν στριμωχτεί και θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να ανακτήσουν τα χαμένα τους πρωτεία στα έσοδα απο τις υπηρεσίες marketing που προσφέρουν στους πελάτες τους. Εσείς τι λέτε; Είναι πραγματικά μια καταστροφική κατάσταση πραγμάτων ή μια θετική εξέλιξη;

https://www.yankodesign.com/2022/07/28/electric-guitar-with-a-curved-fretboard-offers-a-much-more-ergonomic-experience/ Αυτού του είδους οι ειδήσεις μου ανεβάζουν λίγο το αίμα στο κεφάλι, αλλά ίσως κάπου να υπάρχουν κιθαρίστες που να θεωρούν ότι αυτό το προϊόν έχει μια κάποια χρησιμότητα και οφέλη που εμένα μου διαφεύγουν. Απόπσοισ;

Είναι η πρώτη μου Gibson (τη βρήκα σε καλή τιμή μεταχειρισμενη) και μπορώ να πω ότι έχω μείνει πολυ εντυπωσιασμένος από την κιθάρα αυτή. Δεν χρειάζεται να κάνω αναλυτικό review, μιας και είναι αρκετά γνωστά τα specs και οι δυνατότητές της, αλλά θέλω να μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από τη συμβίωση μαζί της. Πρώτες εντυπώσεις Ανοίγοντας την κούτα με την κιθάρα, το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν το σκούρο καφέ χρώμα του ξύλου, με την ελαφριά στρώση νίτρο, και το πόσο απλά σχεδιασμένη και υλοποιημένη είναι η κιθάρα αυτή. Έχει τα απολύτως απαραίτητα πάνω της και αυτό της δίδει μια γοητεία τύπου “telecaster”, δηλαδή απλότητα ίσον ομορφιά, και όλο αυτό μετατρέπεται σε ευκαιρία να παίζω και να απολαμβάνω περισσότερο. Με φτιάχνει πολύ τόσο να την βλέπω, όσο και στα χέρια μου. Το δεύτερο πράγμα που παρατήρησα, και έβαλα τη ζώνη για να βεβαιωθώ, ήταν η ανυπαρξία neck dive. Η κιθάρα είναι ξεκάθαρα body heavy, και αυτό είναι ένα γεγονός (όχι συχνό για SG) το οποίο επιβεβαιώνει το ότι θα την χαρώ χωρίς περιορισμούς. Εδώ να αναφέρω ότι η G400 είχε αυτό το πρόβλημα (γι' αυτό και την έδωσα σε έναν καλό συμφορουμίτη), σε έντονη μορφή, και μου ήταν αδύνατον να βάλω ζώνη και να παίξω όρθιος. Με περιόριζε σημαντικά, και μου είχε δημιουργήσει μια ανάμεικτη εντύπωση, γενικότερα, για τις SG. Τεράστιο plus αυτό, σημάδι ότι η κιθάρα αυτή ήρθε για να μείνει. Το τρίτο πράγμα που παρατήρησα ήταν το πόσο άνετη είναι. Έχει πιο λεπτό σώμα από την G400 (3,4mm η SG vs 3,7mm η G400), είναι ακομα πιο ελαφριά, έχει belly cut, και το μανίκι ταιριάζει ακριβώς στο χέρι μου. Επιπλέον, το ξύλο (στο μανίκι) δεν έχει καθόλου την άγρια faded υφή που συνηθίζεται στις faded. Έχει satin υφή και στο χέρι είναι το ιδανικό, καθώς δεν κολλάει όπως με το gloss finish. Η ταστοδουλειά είναι πολύ καλή (δεν υπάρχουν κοφτερές γωνίες) και τα τάστα έχουν σχεδόν το ιδανική αίσθηση για τα δάκτυλά μου (τα θέλω ελαφρώς ψηλά, για να μην κολλάει το δάκτυλο στα bends). H ταστιέρα είναι από τις πιο άνετες, εύκολες και γρήγορες. Μου έχει κάνει εντύπωση που έχουν χρησιμοποιήσει maple λαιμό και όχι το κλασικο μαόνι. Δεν ξέρω εάν αυτό βοηθά στο neck dive, αλλά σίγουρα το ξύλο είναι πιο σκληρό και αναίσθητο στις αλλαγές του καιρού. Αυτό σημαίνει λιγότερο συχνή ρύθμιση του relief. Επίσης, είναι λιγότερο ελαστικό με αποτέλεσμα η κιθάρα να αλλάζει τόνο πολύ δυσκολότερα όταν μετακινούμε την κιθάρα ή το χέρι μας στην ταστιέρα. Στην G400, με μαόνι παχύ λαιμό, ήταν πολύ έντονες οι αλλαγές τονικότητας όταν πχ έδινα κλίση στο σώμα. Θεωρητικά είναι και πιο bright ξύλο, άρα πιθανόν να είναι παίρνει μερίδιο στον αρκετά bright τόνο της κιθάρας. Σχετικά με το σετάπ, δε με δυσκόλεψε καθόλου. Το action μπορεί να κατέβει αρκετά χαμηλά, δεν ξεκουρδίζει σημαντικά, αλλά για να συμβεί αυτό έπρεπε να δουλέψω λίγο με το nut. Πάρα πολυ στενά slots... Τέλος, τα ποτενσιόμετρα εχουν αρκετά ποιοτική αίσθηση και είναι πολύ μαλακά (γυρίζουν πολύ εύκολα). Νομίζω ότι είναι 50s το κύκλωμα, καθώς με ρίξιμο του volume στο 8, έχει καθαρίσει σημαντικά ο ήχος. Πολύ εύκολη κιθάρα για κάποιον που δουλεύει πολύ με τα ποτενσιόμετρα. Μεχρι και ο 3way διακόπτης είναι πολύ μαλακός στη λειτουργία του, κάτι που χαρακτηρίζει όλη την κιθάρα στο σύνολό της. Πολύ "μαλακή" στο παίξιμο, στην αίσθηση, στον ήχο κλπ. Ήχος/μαγνήτες Η SG έχει τοποθετημένους τους 490Τ και 490R. Είναι alnico 2 μαγνήτες που συναντάμε σε πολλά μοντέλα SG, ακριβά και μη. Ο 490T, που είναι στη γέφυρα, είναι μετρημένος στα 8,36Kohm, ενώ ο 490R, που είναι στη θεση neck, είναι στα 7,96Κohm. Είναι πιο hot σε σχεση με ένα κλασικό PAF, αλλά είναι αρκετά πριμάτος και έχει μια ευχάριστη ατάκα που θυμίζει P90. Δεν έχει κρεμώδη ήχο, αλλά σκαστό, στρογγυλό και αλήτικο. Μου αρέσει αρκετά, καθώς δίδει 100% τον τόνο που πρέπει να έχει μια SG. Με άλλον μαγνήτη, πχ classic 57, δεν ξέρω εάν θα μπορούσα να πω το ίδιο. Ήθελαν χαμήλωμα αρκετά για να καθαρίσεί λίγο ο ήχος και μπορέσω να έχω καθαρά στον ενισχυτή. Είναι πολύ ευαίσθητοι στις ρυθμίσεις του ύψους, γενικότερα. Δεν έχω αποφασίσει εάν θα τους αλλάξω ή όχι, καθώς θα ήθελα να έχουν λίγο καλύτερα καθαρά και note definition, όπως έχω συνηθίσει με άλλους διπλούς μαγνήτες. Υστερούν στα double stops, καθώς ο ήχος λασπώνει αρκετά. Εάν αυτό δεν συνέβαινε, θα ήταν απλά τέλειοι μαγνήτες, για τα γούστα μου. Βέβαια, έχουν πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Μπορούν να παίξουν τα πάντα, από jazz μέχρι metal, και να το κάνουν και πολύ καλά. Είναι πάρα πολύ πριμάτοι (η έλειψη nickel cover δίδει έξτρα πρίμα), και κόβουν ιδιαίτερα καλά στο μιξ. Έχουν ένα έντονο σκάσιμο που θυμίζει μονό μαγνήτη, τηρουμενων των αναλογιών. Δεν είναι υπερβολη να πω ότι είναι πολύ κοντά, ηχητικά, με P90. Με βάση αυτά που έχω διαβάσει, και δεν ξέρω εάν αληθεύουν, τα δυο coils του μαγνήτη είναι άνισα τυλιγμένα, με αποτέλεσμα την έντονη, αυτή, ατάκα. Εδώ φαίνεται πόσο πριμάτοι είναι σε σχέση με τους filtertron απο την G5222 (και αυτή στα 24,75inch scale). Παίζω με τον MV50 με line out. SG sg.mp3 Gretsch 5222.mp3 Εδώ κάποιες δοκιμές στον Marshall Origin 20 με μικρόφωνο: Καθαρός ήχος sg clean.mp3 Crunchy ήχος sg crunch.mp3 Distorted ήχος sg dist.mp3 Και εδώ πως ακούγεται μέσα στο μίξ. Παίζω με τον MV50 με βασικό drive το OD3 (με παρέσυρε λίγο το backing track...) sgjod3mv.mp3 Χαρακτηριστικά Manufacturer: Gibson Series: Gibson USA Design: SG Body: Mahogany Neck: Maple Neck Construction: Set-in Neck Profile: Slim Taper Thickness at 1st Fret: 20.3 Thickness at 12th Fret: 22.2 Fretboard: Rosewood Scale in mm: 628 Fretboard Radius in Inches: 12 Number of Frets: 22 Fretboard Inlays: Dot Nut type: Tektoid Nut width in mm: 43 Width at Last Fret: 57.4 Pickup: HH Manufacturer pickups: Gibson Neck Pickup: 490R Humbucker Bridge Pickup: 490T Humbucker Active pickups: No Piezo Pickup: No Coil-splitting: No Switch: 3-Way Control: 2x Vol, 2x Tone Bridge: Tune-o-Matic Tailpiece: Aluminum Stopbar Tuners: Vintage Style Keystone Strap Button: Standard Hardware: Nickel String Gauge: .009 - .046 Factory Tuning: Standard E Country of Origin: USA Colour: Worn Brown Finish: Satin Number of Strings: 6 Case included: No Gigbag included: Yes Certificate: No Φωτογραφικό υλικό

Κάνε την κι' ένα τεστ με Boss SD-1-Marshall Guv'nor Mk1-Xotic EP, και θα με ευγνωμονείς.

Μετά από μεγάλη αναμονή έφτασε στα χέρια μου ο καινούργιος μου υπολογιστής που -μάλλον-θεωρητικά-ίσως-πολύ πιθανόν- είναι και ο τελευταίος της καριέρας μου (με τη λογική ότι κρατάω τους working υπολογιστές μου 9-10 χρόνια), οδεύοντας σιγά-σιγά προς την απόσυρση. Έχω και τον πρώτο που ξεκίνησα το μακρινό 1987 (δουλεύει φυσικά ακόμα). Θα μου πείτε σκασίλα σας...αλλά έτσι ήθελα να μοιραστώ το συναίσθημα! Προφανώς και ο παλιός θα γίνει μουσικός (όπως και όλοι οι προηγούμενοι) και αφού έστησα το καινούργιο, σιγά-σιγά θα αρχίσω να φορτώνω τον παλιό. Το βασικό πρόβλημα είναι η κάρτα ήχου. Έχω μια MOTU Ultralite που είναι firewire, έχει σταθεί επιτυχώς σε 4 υπολογιστές στα τελευταία 15 χρόνια και ψάχνω καλώδια σε συνδυασμό με drivers...μάλλον απίθανο να λύσω την εξίσωση οπότε η Μotu θα παραμείνει στον τρίτο υπολογιστή που και αυτός είναι ενεργός. Άρα πάμε για φρέσκια κουλούρια...Επειδή δεν νομίζω να ξαναπάρω τόσο ακριβή και οι ανάγκες μου είναι 2 imput κιθάρες και 1 input midi, ετούτη δεν θα μου κάνει τη δουλειά? https://www.thomann.de/gr/motu_m4.htm Τα κατάφερα και δεν έχω πια χώρο!

Πήγα στο Πλαίσιο και ζήτησα…και γελάγανε….παλιόπαιδα κανένας σεβασμός!

Θα μπορούσες κάλλιστα να έχεις το nick @firewiregtr ...

Μα νομίζω πως το σχήμα το σχεδίασαν για να πέφτει σωστά. Όχι όταν παίζεις. Σίγουρα ο σχεδιαστής είναι ειδικός στο air guitar.

Σκέψου να την έχεις κάνει ειδική παραγγελία, να έχεις πληρώσει ένα σκασμό χρήματα, και να την πας για σετάπ και να στην ισιώσει ο μάστορας.

Νομίζω μόνο στα ακυκλοφόρητα, θα βρεις αλλά δεν έχω τιμή. Κάπου είδα νέες παρουσιάσεις αλλά είναι πολύ φρέσκα ακόμη για να κυκλοφορήσουν.?

Και να πέσεις σε κανα μάστορα φιλότιμο, και να σου πει "φίλε μου πήρε 2 βδομάδες, αλλά εντάξει τώρα, πένα, στην ίσιωσα!"

Αυτή είναι να την πας σε μάστορα και να του πεις "την ξέχασα στο ζεστό δωμάτιο αυτές τις μέρες και πήρε λιγάκι το μπράτσο".

για κατάρα μου ακούγεται!!!! ? Τους "καλούς" μόνο για δουλειά....μήπως σας βρίσκεται κανένα καλώδιο-αντάπτορας firewire σε usb?

Προλαβαίνεις καμιά δεκαριά υπολογιστές ακόμα.

Να και σε κιθάρα ...

Για να είμαι και στο θέμα όμως, να πω ότι όταν διάβασα για curved fretboard (πριν ανοίξω το link), το μυαλό μου πήγε στα μπάσα Torzal. https://www.torzalguitars.com/natural-twist Υπάρχουν αρκετοί κατασκευαστές που φτιάχνουν και κιθάρες με twisted fretboard.

Πέθανα. Ναι ρε συ, αλλά το άλλο που λέω, θα γίνεται στον ύπνο σου, για να μην κουράζεσαι. Όλα η κρεμάστρα/γάτζος θα τα κάνει. Θα κοιμάσαι με κοιλιά, και θα ξυπνάς με six pack.

Για βάστα κυρφιουζιονάρα μου! Εγώ σκυβω να δέσω τα κορδόνια και ξεπερνάω το αναερόβιο κατώφλι. Θα αγοράσω την έξυπνη έκστρα προγραμματιζόμενη σανίδα που θα με διπλώνει μόνη της. Τώρα αν με ταλιαρίσει, αν με κάνει φιόγγο, δεν πειράζει. Η τεχνη κι η τεχνολογία θέλουν θυσίες.

Ναι, αλλά η """εργονομία"""!!!!!$$$!!!! Εγώ περιμένω να βγει το ειδικό τσιγκέλι με wifi που θα κάνει 3.000 ευρώ και θα καταργεί το στρώμα. Θα κρεμιόμαστε ανάποδα σαν τις νυχτερίδες να ισιώνει και η πλάτη.

Αυτό δεν είναι κιθάρα. Midi controller με σχήμα κιθάρας μου φέρνει εμένα. Το φτιάνεις όπως θέλεις το μπράτσο. Άμα θέλεις, το κάνεις και σαν στριφτή τυρόπιτα Σκοπέλου.

Πολυ ωραιο review , μακρια απο κοινοτυπιες. Τωρα για την Gibson SG , γενικα σε αυτα τα τοσο κλασικα οργανα δεν μπορεις συνηθως να κανεις κατι λαθος. Εχω δοκιμασει και αγορασει και πουλησει καμια 50 αρια κιθαρες μεταχειρισμενες κανοντας απλα το χομπι μου , μιας και δεν ειμαι μουσικος, και δεν εχω πετυχει 1 Gibson η fender american strat η tele που να πω οτι ηταν μαπα η δεν ηταν καλη. Καποιες μπορει να ηταν σουπερ, καποιες πιο ουδετερες, αλλα ΟΛΕΣ ηταν απο την βαση κι επανω σε αισθηση , ηχο και φινιρισμα. Αν εχω κατι να προσθεσω, ειναι οτι 2 SG ειχα μια future tribute που την ειχα παρει καινουρια σε σκοτωμενη τιμη γυρω στα 550 ευρω απο Αγγλια και ηταν καλη αλλα οχι σουπερ και την πουλησα, και μια standard που πηρα μετα μεταχειρισμενη, και θα ελεγα οτι ειναι σουπερ. Οποτε αυτο που εχω να πω βλεπωντας και την τωρινη γκαμα/τιμοκαταλογο ειναι οτι η standard αξιζει με το παραπανω τα 2-3-4 παραπανω κατοσταρικα που θα δωσει να την παρεις σε σχεση με τη special η τα tribute μοντελα, ειναι πολυ σωστα και τιμια τιμολογημενη

Δεν ξέρω αν το έχει γράψει κάποιος άλλος, αλλά ιδού ένα ωραίο κόλπο για να έχεις και ανθρώπινους-σωστούς χρόνους (χωρίς quantize) αλλά και "εσωτερικό ρυθμό" (groove) σε ένα μέτρο: 1. Ηχογραφείς το μέτρο ΧΩΡΙΣ να σε νοιάζουν ούτε μετρονόμος, ούτε χρόνοι, ούτε διάρκειες, ούτε τέμπο, ούτε τίποτα. Το μόνο που προσέχεις είναι να έχεις παίξει σωστά το μέτρο σου σε όποιο τέμπο σε βολεύει (συνήθως πολύ αργότερο του κανονικού, :-) αλλά όχι πάντα ). 2. Επιλέγεις το μέτρο που μόλις ηχογράφησες και το πηγαίνεις να ξεκινάει στο σωστό σημείο του τραγουδιού (αν χρειάζεται) χωρίς να αλλάξεις κάτι άλλο.. 3. Επιλέγεις μια λειτουργία "time fit/time stretch/fit to time" ή όπως αλλιώς την λέει το κάθε DAW και ορίζεις το τέλος του μέτρου αυτού εκεί που θα έπρεπε να είναι με βάση το τέμπο και το ρυθμό του τραγουδιού. 4. Με τον παραπάνω τρόπο δεν χρειάζεται κανένα quantize, το internal groove είναι άθικτο και το μέτρο είναι κανονικά ενσωματωμένο στο τραγούδι. Ίσως μόνο χρειαστεί διόρθωση κάποια άστοχη νότα και αν.. Αν τα έχεις κάνει όλα προσεκτικά, η ηχογράφηση του μέτρου πρέπει να είναι ΟΚ.. Το παραπάνω δουλεύει πολύ καλά σε περίπλοκα μέτρα που είναι δύσκολο να παιχτούν σωστά με μετρονόμο. Επίσης, είναι εύκολο να ηχογραφηθούν με τον παραπάνω τρόπο και ΠΟΛΛΑ μέτρα μαζί.. (μέχρι 2 ή 4 πάντως προτείνω, μετά θα χρειαστούν πολλές διορθώσεις). Γενικά όσο λιγότερο quantization κάνει κάποιος, τόσο καλύτερα.. Άρα, καλύτερα να μην κάνει καθόλου! Πείραγμα μόνο σε νότες που είναι εμφανώς "άστοχες" (σε χρόνο, διάρκεια ή δυναμική) και τέλος!

Πάντως, πλέον, είναι σπάνιο το να μην αναγράφεται ο σκοπός του συνθέτη σε αυτό το θέμα (Κατ εμέ παράληψη). Η πλειοψηφία των εκτελεστών πάντα ρωτάει ποιο καθεστώς επικρατεί στη παρτιτούρα. Εγώ προσωπικά κάνω μια σημείωση στην αρχή της παρτιτούρας, σε όποια περίπτωση, για να αποφευχθούν παρεξηγήσεις.... όπως παρακάτω

Πολύ σωστά. Αυτό στην κλασική γραφή. Και για να είμαστε πιό συγκεκριμένοι: "μια αλλοίωση εντός του μέτρου, επηρεάζει όλες τις επόμενες ίδιες νότες μέσα στο μέτρο." Πρέπει να γνωρίζει ο ποιητής τι γράφει και γιατί το γράφει ? Και κανέναν τρόπο να μπορούμε να σχεδιάσουμε κανένα μικρό κυκλωματάκι για τις DIY μικροκατασκευές.

@Yannis Methenitis Πόσο δύσκολο είναι να έχουμε έναν τρόπο να γράφουμε μικρές παρτιτούρες με παραδείγματα εδώ στο φόρουμ; Κάτι στις επιλογές ίσως;

Γι' αυτό είπα παραπάνω ότι μια αναίρεση μπορεί να αλλοιώσει μια βαθμίδα.

Στα πλαίσια της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης είπαμε με τον σουφού να κάνουμε μια τζαζαμάσαταρ με αυξημένη (για μένα) δυσκολία, μιας και είχε πάνω πράματα που δεν είχα δοκιμάσει να κάνω μαζί. Εν ολίγοις, το νέο task για μένα ήταν μανίκι με round lam (βλέπε double bound tele project) ΑΛΛΑ με binding και pearl blocks! Η Fender λένε πως καρβάριζε τις ταστιέρες, εμείς αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε θερμότητα και να λυγίσουμε πάνω στο μανίκι ένα κομμάτι indian rosewood με ωραία νερά και πάχος μόλις 2.5 χιλιοστών όπως είχαν οι late 60s fender. Σε άλλα σπεξ: One-piece Obeche body (Υπερπανάλαφρο) 9.5" radius 6150 frets bone nut CBS headstock vintage tuners Halon JM bridge και tremolo tortoise shell pickguard Fender True vintage JM pickups CTS pots Switchcraft 3-way switch το μπάσο κύκλωμα πήγε υπέρ πατρίδος για να είμαστε no-frills nitro finish enjoy! Όποιος έχει απορίες από τον καταιγισμό του φωτορομάντζου μπορεί να τις εκφράσεις ευχαρίστως να απαντήσω! … αν ξέρω! Περιμένουμε να ωριμάσει το νιτρο γυαλλίζω με buffer και φεύγει Αθήνα να μας πει και ο σουφού τη γνώμη του. (πιο πριν ίσως διενεργηθεί τσεκ από alderbody , dimsonic, ez ,halon @Πνοή και Νύξη σε μια σεμνή τελετή.

Είναι έτοιμη για ταινία του Ταραντίνο... ? Εγώ είχα ψηφίσει "παραδοσιακή" ταρταρούγα, αλλά και έτσι είναι ωραιότατη. Το δεν μωβάκι μούρλια.

Ακόμα ένα κλιΨ

Η δικη μου G6119 Tennessee Rose με τους High Sensitive Filtertones σε plexi και tweed με ειχε προβληματισει. Σκεπτομουν να επανελθω σε roundwound, μεχρι που την «κουμπωσα» σε Coloursound Blues Reverb….με celestion golden.

Μόλις μου την έφερε ο σύντροφος @matawan . Ο @argytar απλά μεγαλουργησε. 6.9 pounds of pure TONE ? Επειδή τα λόγια είναι φτώχεια να ένα βινδεοκλιΨ (με κανονικό κιθαρίστα δηλ.οχι εμένα :) )

Από το Ερωτοδικείο;

Κάτι τέτοια έχουν διώξει την μελέτη με μετρονόμο ασούμε. Άσε, σου λέει ο άλλος, τι άχρονα και π@παριές, θα τραβήξω ένα κουαντάιζ και ξεμπερδεύω.

Μεγάλη κουβέντα αυτή. Εξαρτάται και πώς δουλεύει ο καθένας. Αρκετά συχνά προσπαθώ να γράψω "ημερολογιακά", δηλαδή να μπαίνω κάθε μέρα και να σκαλίζω κάτι που δεν ξέρω τι είναι και πού πάει. Αλλά ταυτόχρονα να απαιτώ παιχτική αρτιότητα. Λίγο οξύμωρο αυτό (επειδή θέλω να είναι τέλειο κάτι που δεν ξέρω καν πού πάει). Από την άλλη, μερικές σπάνιες φορές έχω το κομμάτι έτοιμο στο μυαλό μου, οπότε απλά μελετάω λίγο τα μέρη και γράφω όσο το δυνατόν μονοτέικ, γιατί η μουσική ροή είναι ξεκάθαρη, και άρα το παίξιμο αβίαστο. Όμως, όσο κάτι είναι φρέσκο, έχει και ενθουσιασμό. Οπότε παρατηρώ ότι τα αρχικά τέικ, αν και μπορεί να μην είναι τα καλύτερα από άποψης τεχνικής, έχουν μια σπιρτάδα συναισθηματική. Εκεί βοηθά το quantize κατ εμέ. Δηλαδή είναι σαν να πήγες όλο κέφι να γράψεις στούντιο, να έπαιξες, να έφυγες, και μετά ο ηχολήπτης να ανακάλυψε ότι μια νότα σου σε ένα σημείο δεν ταίριαζε. Δε νομίζω να σε ξαναφωνάζαν για μια νότα. Ή θα την πετσοκόβανε με μελοντάιν να την φέρουνε εκεί που ήθελαν, ή θα την έκοβαν τελείως. Δε μιλάμε τώρα να σώσουμε πράγματα που δεν κρατιόνται, συζητάμε να σώσουμε ένα ωραίο τέικ που "ρε γαμώτο σε αυτό το σημείο λίγο νωρίτερα να ήταν αυτή η αττάκα θα ήταν τέλειο." Και επίσης δεν συζητάμε να το φέρουμε καρφί στο πλέγμα, αλλά να το φέρουμε προς κάποια κατεύθυνση χρονικά ώστε να είναι ανεκτό μουσικά, και μέσα στη γκρούβα. Αυτό τώρα τελευταία το συνειδητοποίησα. Σκέφτηκα δηλαδή μια μέρα 3 πράγματα στη σειρά: - "Επειδή είμαι άχρηστος στο editing, καταπιέζω τον εαυτό μου να ηχογραφεί σε επίπεδο τσάμπιονς λιγκ, να μην πέφτει νότα κάτω αλλιώς σβου και από την αρχή." - "Ένας ηχολήπτης επιπέδου τσάμπιονς λίγκ θα μπορούσε να καταπιεστεί και να βγάλει από άχρηστο παίξιμο κάτι οριακά χρήσιμο." - "Γιατί να μην τα φέρω λίγο στη μέση; Να γράφω λίγο πιο ελεύθερα, αλλά να κάνω και λίγο έντιτινγκ όπου χρειάζεται;"

Ειπώθηκε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, αλλά θα το πω κι εγώ. Σημασία έχει το να συμφωνούν όλα στο σύνολο. Αν το hihat ξεφεύγει 1/128 αλλά ξεφεύγει μαζί του και το μπάσο, τότε δε τρέχει και τίποτα. Στο κάτω κάτω ο ακροατής δεν ακούει το τελικό κομμάτι με μετρονόμο, αλλά με το ρυθμό που δημιουργούν τα ίδια τα όργανα. Το πρόβλημα έρχεται όταν αυτά μεταξύ τους το "χάνουν". Πρέπει να υπάρχει μια ρυθμική αρμονία σε όλα, και το quantize βοηθά σε αυτό, ειδικά όταν υπάχουν κιθάρες με double/quad tracking, μπάσο, drums, πιανο, βιολιά και φωνή ταυτόχρονα. Αν δεν είσαι το τέλειο ρομπότ μουσικός, δύσκολα θα τα παίξεις όλα στην εντέλεια. Κάπου θα το "χάσεις" και κάτι θα ακουστεί να έρχεται πιο νωρίς ενώ ταυτόχρονα και κάτι πιο αργά. Εκεί έρχονται τα διάφορα εργαλία για να μας βοηθήσουν, έτσι ώστε να μη χρειάζεται να κάνουμε 1000 takes για να βγει κάτι επακριβώς το ίδιο (που και πάλι παίζει να μην είναι). Το groovάρισμα δεν είναι το swing ή το να είσαι ακριβώς πάνω. Είναι και οι δυναμικές, οι αξίες, το πώς πέφτουν πάνω στο grid τα όργανα σχετικά μεταξύ τους, και η ίδια η σύνθεση, αλλά πάντα σαν σύνολο. Ο Adam Neely κάνει μια μικρή ανάλυση στους μικρο-ρυθμούς σε αυτό το βίντεο, έχει πολύ ενδιαφέρον!

1. 2. 3.

H SG μαμει. Αν έχει και Ρ90s δε ανήκει στην κατηγορία "μάστορα πιάσε 10 τεμάχια ".

Να 'στε καλά ωρέ παλικάρια! Πάρτε και ένα βίντεο που μόλις τράβηξα, με ένα ωραίο backing που βρήκα....

Να προσθέσω εδώ στο review, ότι η ατάκα δεν είναι στους μαγνήτες. Είναι στην κιθάρα. Όποιον μαγνήτη και να βάλεις, μπορεί να αυξηθεί λίγο ή να μειωθεί λίγο, αλλά δεν χάνεται. Είναι το στήσιμο της κιθάρας τέτοιο. Για μένα είναι η χρυσή τομή μεταξύ όγκου και ατάκας. Έχει αρκετό από τον όγκο της Les Paul (φυσικά λιγότερο), αλλά και από την ατάκα της tele (φυσικά λιγότερη). Για βάρος και εργονομία δεν το συζητάμε ... (όταν πήρα την SG, νόμιζα ότι μου έστειλαν άδεια χαρτόκουτα, χωρίς κιθάρα μέσα, και μπορώ να παίζω στο 22ο τάστο πιο εύκολα από ότι στο 1ο).

Πολύ όμορφη κιθάρα. Οι SG έχουν αρκετά φανατικό κοινό, δεν έχω γνωρίσει κιθαρίστα που να έχει SG και να μην έχει θετικότατη άποψη γι'αυτην

Αυτά είναι! ? Παμε δηλαδη ,για οσους δεν το εχουν καταλαβει, ανερυθρίαστα για OW MH, 66 Jazzmaster , την ομορφοτερη ΙΜΗΟ κιθαρα που εχει κατασκευαστει ποτε και την οποια την θελω απο μικρο παιδι σαν ημΑνε ? τα...σιδερα θα ειναι κορυφαια Hallon απο τη συμπρωτεύουσα και οι μαγνητες Fender Pure Vintage 65 (που εχουν και ακριβως τα ιδια specs με τους 66 original μαγνητες)