Πίνακας συμμετοχής

Περιμένω να ακούσω το 808... πουθενά το 808! Δεν θα'πρεπε να υπάρχει έστω μια λούπα απο TR-808 αντι για "φυσικά" τύμπανα; Φάουλ κύριε διαιτητά, όταν ο στίχος μιλάει για αυτό σε όλο το κομμάτι. Μου θυμίζει παλιακή Ελπίδα με "στη ντισκοτεκ, στη παλιά ντισκοτεκ..." για κοινό συνταξιούχων. Κατα την άποψη μου το σόλο είναι το καλύτερο που έχει γράψει ο Γιώργος μέχρι στιγμής (καμία σχέση με Santana φυσικά) αλλά δεν κατανοώ και τον λόγο ύπαρξης του. Εν ολίγοις η νεανική φωνή σου... roberto30, σε συνδυασμό με βιντατζοιδή (αλλά όχι) ενορχήστρωση σε funk intro με ντίσκοποπ συνέχεια δεν έχει χαρακτήρα και ταυτότητα. Αρα... βάζουμε τύμπανα 808 με άλλη ενορχηστρωτική κατεύθυνση και ρυθμό... και ίσως καταλήξουμε να βάλουμε τότε το ωραίο σόλο, θα το ξανατραγουδίσουμε προσεκτικά και με κάποιες δεύτερες το κομμάτι και θα το κλείσουμε χωρίς βιασύνες. Και γρήγορα γιατι μετράει ο χρόνος του στούντιο και η παραγωγή θα κοστίσει τα μαλλιοκέφαλα μας.?

Εν συντομία: 1. Δεν υπάρχει καλύτερο η χειρότερο, απλώς διαφορετικό. 2. Ο πλέον ασφαλής τρόπος να καταλήξει κάποιος σε ουσιαστικά συμπεράσματα είναι οι συναυλίες, τα πάλκα, οι εντάσεις και η αυξημένη αδρεναλίνη. Εκεί θα νοιώσεις τι και πόσο σε βολεύει κι εξυπηρετεί. Τα χέρια και η καρδιά διαλέγουν, πάντα. 3. Ακόμη και πολλά χρόνια πίσω, πριν χαλάσουν τ' αυτιά μου, ποτέ δεν συμφωνούσα πως rosewood=dark & warm // maple=bright & spanky-clear. Το Α έχει μεγαλύτερο τονικό εύρος και πιο ψηλά πρίμα, θα έλεγα πιο εξευγενισμένο ήχο, το Β είναι πιο στενό αλλά ταυτόχρονα (παρόλο τον μεσαίο χαρακτήρα του) όχι τόσο in your face, πιο ξύλινος και κρουστός ήχος. Εν πολλοίς, είναι οι διαφορές που ακούει κάποιος σε ακουστικές με πλάτη rosewood vs mahogany, περίπου ίδια αίσθηση, το Α refined, το Β growling. Μέχρι σήμερα, ακόμη και με πέτσινα αυτιά, η εντύπωση μου δεν έχει αλλάξει στο παραμικρό. 4. Μεγαλωμένος με ροκ & μπλουζ μουσική, στα bolt on όργανα θεωρώ σχετκά σφαλείς επιλογές (και κλασσικές βεβαίως στον παραγόμενο ήχο) τους συνδυασμούς: swamp ash body + maple neck // alder body + rosewood neck Κανών κάθε κανόνος η εξαίρεσις βέβαια, κάθε όργανο είναι μοναδικό, γι αυτό και οι αναζητήσεις ημών των κιθαριστών δεν έχουν ποτέ τελειωμό και πίνουμε νερό στο όνομα της ρήσης "πόσες κιθάρες χρειάζεται ένας κιθαρίστας; >> Άλλη μία". ?

Corrected

Σούπερ! Δύο παρατηρήσεις: 1. Η εισαγωγή είναι μεγάλο άσσετ. Προτείνω να αποσυρθεί και να επανασφυρηλατηθεί σε άλλη επιτύχια. 2. "Γιατί φειντάου;" που θα λεγε κι ο Αλέφας! Προκαλείται το λαϊκό αίσθημα! "Ο-ΛΟ ΤΟ-ΣΟ-ΛΟ ΚΑΙ-ΑΛΛΑ-ΔΥΟ-ΡΕ-ΦΡΑΙΝ, ΝΑ-ΕΙ-ΝΑΙ ΣΤΟ-ΤΕΜ-ΠΟ ΤΟ-ΝΕΟ-ΕΙΣ-ΑΧΘΕΝ" Πολύ αλλέγκρο και πιασάρικο! Και παλι μπράβο παίδες.

Μεγειές Ανδρέα!

Καλησπέρα Δημητρη, Κατ' αρχήν, πριν αλλάξεις μαγνήτες, σκέψου γιατί θες να τους αλλάξεις, τι αποτέλεσμα θέλεις να επιτύχεις, και εάν το υποψήφιο νέο σετ σε καλύπτει. Δεν θα χρειαστεί να αλλάξεις κάτι για να εγκαταστησεις τους νέους μαγνήτες. Σε κάποιες περιπτώσεις κάποια σετ, λέγεται ότι, δουλεύουν καλύτερα με τον Χ πυκνωτή ή το Ψ pot κλπ. Εάν θες προχωράς σε τέτοιες μετατροπές. Δεν είναι απαραιτητο.

Πάντως για μενα η maple ταστιέρα ταιριάζει οπτικά καλύτερα απ' ότι η rosewood με τα περισσότερα χρωματα.. Από ήχο δεν έχω παρατηρήσει κάτι αξιοσημείωτο.

Παιδια μη τα αφήνετε ετσι αυτα τα κομματια,περα απο soundcloud ανεβαστε και στο youtube στο distrokid που τα κανει διανομη σε ολες τις μεγαλες μουσικες πλατφορμες με 20 euro το χρονο οσα κομματια θες.Αψογη συνεργασια για αλλη μια φορα.

Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα! Γιατί από εκεί που όποιος δεν έκανε outsourcing θεωρείτο μέγας τραχανοπλαγίας και βλαχο-εντερπρενέρ, τώρα με κάτι πολέμους, με κάτι σφίξεις, με κάτι στριμοκωλιάσματα, με κάτι παραπετασματικούς σεχταρισμούς, έχουν αρχίσει και ψιθυρίζονται κάτι περι "αυτάρκειας πρώτων υλών" "απεξάρτησεως από εμπορικά κέντρα" κτπ.. Τώρα αν θα ξαναπληρωθεί ο Αμερικάνος όπως πρέπει για να (ξανα)φτιάξει όργανο... δεν ξέρω ακόμα. Μάλλον όχι.?

Και four on the floor να το κάνεις μπορείς. Ποιός λέει πως επειδή χρησιμοποιήθηκε ΚΑΙ για hip hop δεν το κάνεις ότι θες. Εξ άλλου η κουρδιζόμενη παχιά μπότα και το cowbell είναι το χαρακτηριστικό του. Βάλε και μπασογραμμή με ανάλογο ύφος π.χ.

Συμφωνώ με dim, Αλή, και Γιάννη. - Κράτησε την εισαγωγή που είναι φοβερή, αλλά σε προδιαθέτει για άλλο πράγμα, για άλλο πρότζεκτ. - Θα ξαναπώ εδώ το εξής, αφτός ο ντράμμερ βαράει το ταμπούρο λες και είναι η πεθερά του και θέλει να της σπάσει το κεφάλι. Σαν να παίρνει φόρα ένα πράγμα, και να χτυπάει με όλη του την δύναμη. - Έτσι όπως είναι στημένο το κομμάτι δεν γκρουβάρει, που αυτό είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό σε αυτού του είδους τις μουσικές. - Η ρυθμική κιθάρα από το 2:24 και μετά, είναι λάθος στημένη ηχητικά. Είναι πολύ μπροστά και με πολλά μεσαία, και ενώ θα "έπρεπε" να είναι υποστηρικτική, αυτή καπελώνει "άτσαλα". Γενικά και η μίξη, και η ενορχήστρωση, και το γενικότερο στήσιμο του κομματιού, βάζουν τρικλοποδιά στο αισθητικό αποτέλεσμα, και αντί να ενισχύσουν το mood προς μια κατεύθυνση, αυτά το διασπάνε φρενάροντάς το. Δεν θέλει πέταμα το κομμάτι Απόστολε, αλλαγή θέλει για να δείξει.

Αχ... ρε @dimsonic αφού είναι καθημερινότητα η τακτική αυτή. Είσαι έφηβος στη ψυχή. Π.χ. όταν πρωτοεμφανίζεται ένας τραγουδοποιός ή συγκρότημα ολόκληρο, το καλύτερο τραγούδι συνήθως το δίνουν στη Χαρούλα ή άντε να το πουν μαζί. Είναι οι άγνωστοι που δίπλα στον γνωστό θα ακουστούν και μπορεί να πάνε παρακάτω. Και συμφωνώ μαζί σου πως το παραπάνω τεμάχιο είναι απλό filler και αξιολησμόνητο, οπότε...

η σύνθεση μου άρεσε πάρα πολύ (παρεμπιπτόντως ειδικά μετά το 1.42 ?)... όσο για την "αληθοφάνεια" ευτυχώς όχι κακή (ως φθηνό general midi player πχ), αλλά δυστυχώς αρκετά μέτρια με πολύ δρόμο ακόμα για να την πλησιάσει ικανοποιητικά (αν σκεφτείς ότι και οι ήχοι ήταν εκ σαμπλαρίσματος επί το πλείστον καλοί)... μάλιστα με έναν άνθρωπο που στη ζωή του κρατάει μια σχετικά συχνή επαφή με ζωντανές ορχήστρες και ακούει καλές παραγωγές σε hi end συστήματα και την ακούσαμε μαζί στο γραφείο μου, μοιραστήκαμε τα ίδια ανολοκλήρωτα συναισθήματα και την κοινή επιθυμία να την ακούγαμε με ζωντανή ορχήστρα (ηχογραφημένη ή live) για να πλησιάσουμε την μαγεία που τώρα απλά υποψιαστήκαμε και φανταστήκαμε σε αυτήν ... συμφωνώ με τον Alex και με τους υπόλοιπους φίλους... ειδικά οι δυναμικές και οι μικροδυναμικές και η απόδοσή τους είναι το ήμισυ του παντός στην κλασσική και κάνουν τη διαφορά στους μαέστρους... μάλιστα εσύ ήδη θα το ξέρεις καλά πιάνοντας την μπαγκέτα (αυτή την λεπτή την άνοστη ντε)... στα καθ ημάς από την άλλη στα χοουμστουντιστικα (και όχι μόνο) χρειάζεται όχι απλά "λεπτομερές programming" αλλά υποδειγματικό και μάλιστα με το δυνατόν καλύτερους ήχους ηχογραφημένους σε πολλαπλά layer και με καλή μετάβαση μεταξύ τους χωρίς ευκολάκουστα gap... οπότε το μολυβάκι και τον σχεδιασμό στο velocity δεν τα γλυτώνεις όπως καταλαβαίνεις αν θελήσεις το next level πιστότητας (χωρίς προσωπικά να μπορώ να σε βοηθήσω να αποφασίσεις περί του αν αξίζει ο παραπάνω κόπος μια και όσο και να παιδευτείς η τελειότητα θα φαντάζει καρότο κρεμασμένο μπροστά σου που όσο και να κυνηγάς δεν θα το φτάνεις, απλά θα φτιάχνεις σιλουέτα ?)... οπότε και η πλήρης αξιοποίηση των δυνατοτήτων του Noteperformer ενδέχεται να είναι όντως η χρυσή τομή... εγώ πάντως, ως φύση και θέση αισιόδοξος εύχομαι σύντομα να σε απολαύσουμε και να σε χειροκροτήσουμε σε μια καλή αίθουσα με μια ανάλογα καλή ορχήστρα σε δικές σου συνθέσεις...

Πέρα από την αρχική έκπληξη του όλου στησίματος γρήγορα ήρθαν οι ενστάσεις. Δύσκολο να διατυπωθούν όμως.... Μέχρι το 0.38 ενώ έχεις ένα εντυπωσιακό φάνκυ θινγκ το groove χάνεται εδώ και εκεί. Πλέει. Και μάλλον οφείλεται στους τονισμούς του μπάσου. Οι παύσεις ανάμεσα στα σημεία ενώ είναι καλές σαν ιδέα, κόβουν επίσης τον ρυθμό Στο 0.59 και 2.23 όταν ξαναμπαίνεις το τέμπο τρέχει πιό γρήγορα. Όχι πολύ. Ίσως πολύ να ήταν καλύτερα. Το λίγο σε βγάζει έξω από τα νερά. Όπως επίσης στο 3.33. Εκείνη η αλλαγή τόνου που υπονοείται αλλά δεν έρχεται...ξενίζει. Τα φωνητικά σου, δεν ξέρω αν βελτιώνονται, αλλά σίγουρα μια άλλη παραγωγή με έμπειρο ηχολήπτη θα τους έδινε άλλη εικόνα. Καλός και ο Γιώργος, αλλά απαράδεκτο fade out. (Santana? με τίποτα) Εχω την εντύπωση ότι βιάστηκες να βάλεις πολλά στοιχεία και να τα ενσωματώσεις όσο πιό γρήγορα μπορούσες. Πάντως είσαι πολύ παραγωγικός, γρήγορος και έχεις πολλές ιδέες. Και αυτό δεν παραβλέπεται παρα τις όποιες ενστάσεις.

Το να με κοιτάνε σαν ξερολούκουμο κάποιες αιθέριες υπάρξεις από κάτω... Τα λάγνα βλέμματα τους, τα ανομολόγητα νοήματα τους προς εμένα και γενικά η συμπεριφορά των γυναικών που δεν συνάδει με το έργο που επιτελώ πάνω στο πάλκο. Δεν με αφήνουν να αποδώσω παιχτικά (κι όχι μόνο...) τα τραγούδια μου... Παντρεμένος είμαι ρε κορίτσια!

Ωραίο τραγούδι,έχει κάτι που σε κάνει να το προσέξεις,ωραίες κ οι δυο φωνές ,π9λυ ωραία τα σόλα!

Το έκανες αυτό σοβαρά κυρ Αλή μου? Θέλω μεζέ οπωσδήποτε. Σοβαρά τώρα, δεν ξέρω αν κρέμασες τα παπούτσια, τα γάντια, ή την βαπόνα, θέλω να συνεχίσεις να γράφεις και να ανεβάζεις μουσική (οποιουδήποτε είδους) εδώ να φχαριστιόμαστε.

Κάναμε μια ανταλλαγή με τον σύντροφο κομμουνιστή @matawan ,του έδωσα μια λαϊκη Yamaha AS2000S και μου έδωκε την....αηδία του καπιταλιΖμου.... GRETSCH Silver Falcon. Τι να κάμω?? ΑΓΑΠΩ Gretsch Έτσι απέκτησαν παρέα και οι προηγούμενες γιατί παραπονιοΝτουστασανε μοναχες ?

Συμφωνώ απόλυτα! Όσο quantize και humanize κι αν γίνει σε ένα κομμάτι, εάν δεν είναι παιγμένο σωστά και με feel, πάντα κάτι θα του λείπει...

Εγώ το χρησιμοποιώ πάντα στα ντραμς και σχεδόν όποιο άλλο midi note όργανο και αυτό είναι μια τακτική που έχω αποκτήσει απο τότε που τα DAW ήταν midi sequencers. Πλέον ισχύει και για audio. Το Quantization έχει να κάνει με το timing, οπότε μουσικές που βασίζονται στον ρυθμό αν δεν έχουν σωστό χρόνο στο downbeat και upbeat ακούγονται... ελληνικό ροκ με αίσθημα.? Βέβαια, πρέπει να βρεις τι Quantization αρμόζει στο κομμάτι και κυρίως ανάλογα με το επίπεδο του παίκτη. Κάποιες φορές τα 16α και άλλες τα 64α για ελάχιστες μεταβολές, τρίηχα, κ.α. ενώ υπάρχει και η επιλογή που δίνει swing σε όποιο ποσοστό ορίσεις εσύ. Το δε groove είναι το feel όπως είπε και ο @fusiongtr και έχει να κάνει με το παίξιμο του συνόλου και το ρυθμικό επίπεδο του. Δεν προστίθεται κατα τη γνώμη μου ούτε διορθώνεται.

Σε κάποια daws το bypass δεν φτάνει. Πρέπει όλο το plugin να ξηλωθεί απο το chain. Προσωπικά όταν γράφω... το master το αφήνω τελείως άδειο και όπως πολύ σωστά είπε και ο @Ali Barout δεν χρησιμοποιώ κανένα plugin με look ahead option σε channels και busses. Αυτά για όσους γράφουν real time. Για όσους χρησιμοποιούν scores, μολυβάκια στο piano roll κτλ κτλ δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Κάτσε να έρθει σώα, και όλα γίνονται.

Αν δεν κάνω λάθος είσαι Κρήτη. Να την στείλεις στον @gkourmoul1 να κάνει εκτενές review.

To quantization έχει και swing option.

Ό,τι ακούγεται καλά. Και audio θα κάνω quantize, και midi θα κάνω quantize, και καθόλου δεν θα το ακουμπήσω. Αρκεί να δένουν όλα, και αυτό εξαρτάται και από την αίσθηση. Για σφιχτό ρυθμό, θέλει quantize. Για πλεούμενα, θέλει ελεύθερο. Ή χαλαρό quantize, ή και σφιχτό quantize με λίγο σλιπ αριστερά δεξιά. Το θετικό της όλης ιστορίας είναι ότι όλα ξεδιαλύνον σε 1 μέτρο, οπότε δεν είναι χρονοβόρο σαν διαδικασία.

να συμπληρώσω, κάνω quantization, αλλά πολλές φορές το χαλάω πχ από 32άρι το κάνω 64άρι ή επίσης το κάνω ελεύθερο (με το χέρι) αν μου δώσει ακουστικά καλύτερη λύση. στο κομμάτι σου όλα τα λεφτά είναι μέχρι το 0.20 Εκείνο ένας επαγγελματίας παραγωγός θα το χτύπαγε σαν χταπόδι και μια βδομάδα (εγώ κανα δυο μέρες) μέχρι να το φέρει εκεί που θέλει και μετά θα το είχε σαν βάση να το κοπιάρει να το αλλάξει κλπ. Αλλά αφού το κλειδώσει πρώτα.

Εγώ κάμω πάντα quantization. Τώρα αν έχουν groove τα κομμάτια μου αΦτο θα το κρίνει ο ακροατης

Δεν ξέρω για τα midi, πάντως ξέρω ότι ο Πάνος κάνει quantize και την αναπνοή του ? (Τον θυμάμαι σε πολλές περιπτώσεις να κάνει quantize και audio αρχεία)

Πρόστυχος;

https://smart.noiz.gr/details.php?id=515229 Λίγο πάνω από 200, αλλά είναι το πληρεστερο στην κατηγορία. Πολλές φορές το πετυχαίνει κάνεις και σε χαμηλότερη τιμή.

Ή ένας Desmond Child...

ΟΚ λοιπόν, θαύμασε τες για να μην νομίζεις ότι έχω τίποτα... εμπάθειες ?

Ναι.. αλλά τι να γίνει; πάντα έτσι είναι. Αυτός που θέλει να φαίνεται έχει ταλέντο στο να φαίνεται, αυτός που θέλει να δουλεύει αθόρυβα δε θέλει να φαίνεται. Μου θυμίζει ένα ντοκυμανταίρ που έβλεπα και τράβαγα τα βυζιά μου με το Saturn V, που λέει ότι υπήρχε τέτοια άμεση συνεργασία μεταξύ μηχανικών/εργοστασίου, και τόσες μη καταγεγραμμένες αναθεωρήσεις, που μετά από τόσα χρόνια προσπαθούν να αναπαράξουν το σχέδιο των μηχανών από πρωτότυπα σχέδια και δεν μπορούν, γιατί ο τάδε που ήταν στο εργοστάσιο τότε που φτιάχνανε τις μπάφλες έχει πεθάνει ο άνθρωπος και δεν έχουν ποιον να ρωτήσουν για τις αλλαγές που είχαν γίνει. Αφανείς ήρωες. Που απλά θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους όμορφα, αυτή είναι η αμοιβή.

Έτσι ακριβώς και ίσως λίγο χειρότερα. Ιδιαίτερα στη περίπτωση της Κίνας, οι ΗΠΑ το έχουν γυρίσει το... τσάμικο, διότι πήραν χαμπάρι με τον άσχημο τρόπο ότι καλό είναι το φθηνό από εκεί, αλλά μπορεί να σου κοπεί απότομα και να τρέχεις και να μην φτάνεις. Φανταστείτε ότι σήμερα η Κίνα απειλεί τις ΗΠΑ, γιατί η Πελόζι θέλει να επισκεφθεί την Ταϊβάν... Ε, με κάτι τέτοια πρέπει να το αλλάξεις ταχύτατα το... τσάμικο.

Αυτό ακριβώς. Και θα γλιτώσεις και το ταμπούρο που κάνει σαν έκρηξη.

Virtual date, virtual sex, πες το όπως θέλεις. Καλώς ή κακώς, αυτή είναι η τάση σήμερα. Σκέψου ότι κάποτες, στα χρόνια τα παλιά, κάποιος κατασκευαστής έφτιαχνε ο ίδιος τις κιθάρες που πούλαγε. Τώρα δίνει specs στις Κινεζίες και τις Ινδονησίες, παίρνει τα parts και τα συναρμολογεί (ή και ολόκληρες τις κιθάρες και τις τσεκάρει), βάζει πάνω την μάρκα του, και μοσχοπουλάει. Το ίδιο πράγμα είναι.

Ε, όχι και αυτή... Ας κρατήσουμε λίγο το επίπεδο ?

Καλοί μου κύριοι, το θέμα δεν είναι ότι λείπουν οι καλοί παίκτες/συνθέτες κλπ, για να γραφτούν καλές μουσικές- και το καλές ΙMHO περιέχει και τον παράγοντα της διαχρονικότητας. Δηλαδή μουσικές που θα αντέξουν στον χρόνο και θα εκτιμούνται δεόντως δεκαετίες μετά την κυκλοφορία τους. Οι μουσικές που είχαν τα «συστατικά» της καλής μουσικής, γεννήθηκαν σε εποχές που είχαν κάποια χαρακτηριστικά: Είχαν έναν κοινωνικοπολιτικό "αναβρασμό" που δημιουργούσε ιδέες, ρεύματα. Δημιουργούσε "διάλογο". Επίσης υπήρχε ένας καλός νοούμενος καλλιτεχνικός νεωτερισμός, που εδράζονταν στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι- πχ punk. Αυτά τότε... Από τα τότε έμειναν διάφορα ένδοξα "κουφάρια". Τι να κάνει και αυτή η έρημη η μουσική βιομηχανία, αφού ούτε τα "κουφάρια" μπορούν πλέον να γράψουν καλή μουσική (όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας) , αλλά ακόμα και αν μπορούσαν, αμφιβάλω αν το σημερινό κοινό θα μπορούσε να την καταλάβει. Οπότε έχεις το brand name, του κοτσάρεις από δίπλα ότι του κοτσάρεις και voila, o νέος δίσκος του Carlos και του κάθε Carlos. Bottom line: Δεν είναι στραβός ο γιαλός, στραβά αρμενίζουμε. Οι εποχές που διανύουμε είναι μέχρι εκεί. Καμιά μπουρδίτσα στο tik tok και έξω από την παράγκα. ΥΓ: Φαντάσου σε καμιά 40αρα χρόνια κάτι ανάλογο με τον Santana, με Justin Bieber. Δυστοπία λαίμαι ?

Μαγείρεψα κουνέλι στιφάδο, χωρίς το κουνέλι! Μικρό το κακό όμως, είχα κερδίσει χρόνο στο studio από την συμπλήρωση παλαιών άλμπουμ με χαρτάκια panini τα οποία συμπεριελάμβαναν ποδοσφαιριστές της γενιάς μου ήτοι Παράσχο (Οτσαλάν) και Φοιρό. Ούτω, λόγω ηλικίας, είναι λογικό οι συνταξιούχοι να είναι το target group μου (θέλω, δεν θέλω). Αν έβαζα στο τραγούδι 808 όμως δεν θα μου έβγαινε Disco αλλά hip hop. Ας πρόσεχα θα μου πεις, μωρέ καλά τα λες εσύ! Άλλα πράγματα μας υποσχεθήκατε, τα λεφτά μας πίσω. Γιάννη για βιντατζ φιλινγκ πήγα αλλά μου βγήκε αχταρμάς. Ο Γιώργος έφτιαξε εξαιρετικό σόλο μέσα σε 30 λεπτά....! Μάλιστα μέσα σε αυτά τα 30 λεπτά μου έστειλε 5-6 versions για να συζητήσουμε τον ήχο και το ύφος του solo. Μιλάμε για φαινόμενο. Ευχαριστώ πολύ Γιάννη για τις παρατηρήσεις!

Αν σκεφτείς παράλληλα πως δεν υπάρχουν πια αυτες οι τρίχες, ίσως να μη φταίει αποκλειστικα ο Carlos.?

θα το σημειώσω

Πως δεν το'χουν σκεφτεί τόσο καιρό... ανακύκλωση τώρα!

Μόλις επέστρεψα από συνάντηση κορυφής με τον αδερφό μου gvour, που είχα να δω ένα χρόνο ακριβώς! Τι ευτυχία που τους ξαναείδα όλους (gvour και οικογένεια)!!! Εντωμεταξύ, ο Γιώργος είχε μια τάση να βάζει τα άδεια κουτάκια το ένα πάνω στο άλλο. Ε, άμα καθόμουν καμιά ώρα ακόμα, θα είχε χτυπήσει ταβάνι. Τον αγαπώ πολύ αυτό τον μπαγάσα!!!!

Μπαααα... Φίλος, η καλύτερη δεκαετία δεν είχε ταγάρια. Είχε το "Περιβόλι του Ουρανού", είχε πακέτα Ντελόρ- εντάξει, το συμβάν που περιγράφω έγινε στα τέλη της επόμενης δεκαετίας, από τα άνωθι αναφερόμενα. Οπότε το... κόμμα των καλύτερων μας χρόνων δεν θα μπορούσε να έχει... μασχαλότριχα ? Τη δεκαετία του '70 ενδεχομένως. Αλλά από τα 80'ς και μετά έγινε establishment, δεν θα μπορούσε να ανεχτεί τη... μασχαλότριχα ? Ο Nekkon ήταν bulls eye

Αύριο χορδές!

Να με έχουν στριμωγμένο σε μια γωνιά του μαγαζιού για να χωρέσουν κι άλλα τραπέζια και να μην μπορώ να κινούμαι πόντο. Σε ενα μέρος που έπαιζα επι 1,5 χρόνο μας είχαν τόσο κονσερβοποιημένους που όταν πάνω στο παίξιμο τύχαινε να πάει η κιθάρα 5 εκατοστά πιο αριστερά το headstock κοπανούσε το κεφάλι του τραγουδιστή! Στο τέλος του προγράμματος αφου σκαρφάλωνα τα σκαμπό και το μόνιτορ για να βγώ απο εκεί μέσα, οι αγκώνες και τα γόνατα ήταν λες και είχα αγκύλωση. Δύσκολα λυγίζανε. Τουλάχιστον δεν είχα καρούμπαλα!

Assembly time…