Πίνακας συμμετοχής

Απλά συγκλονιστικός.

Εντυπωσιακό, Απόστολε! Εκπληκτικές οι αλλαγές μερών και όλο το ύφος! Δε μου κάνει εντύπωση, πλέον, αλλά φαίνεται ότι το έφτιαξες ακριβώς όπως το είχες φανταστεί.

Φιλικά εννοείται, κάτι δε ''κολλάει''...μια χαρά οι κιθάρες σου,η φωνή και η σύνθεση. Όμως πέρα από την συμμετοχή του τζουρά σαν εικόνα,δεν υπάρχει τίποτε απολύτως μέσα στο κομμάτι που να στηρίζει την επιχειρηματολογία σου περί καινοτομίας με μπουζούκια κ.λ.π...δεν είναι θέμα μίξης, είναι θέμα μουσικής γραφής και ενορχήστρωσης.

Επειδη το μπατζετ ειναι ελαχιστο θα προτεινα την αγορα 5 ιδιων ενεργων πχ fostex pm04 ή αναλογων. Το σαμπ το εχεις. Πιστεύω ειναι απαραιτητο τα 5 να ειναι περιπου συχνοτικα ιδια. Μην μπλεξεις ενεργα με μη ενεργα.

Ακριβώς το αντίθετο συνέβη με μένα.

Υποστηρίζω το μήνυμα που προσπαθεί να περάσει το κομμάτι. Όμως αν δεν διάβαζα τα λόγια στο βίντεο μετά το τέλος του κομματιού, δεν θα είχα πάρει χαμπάρι τίποτα. Δεν υπάρχει το παραμικρό στους στίχους που να παραπέμπει σε κάτι σχετικό (το "έτσι γεννήθηκα και δεν μπορώ να αλλάξω τίποτα" ταιριάζει σε χίλια μύρια όσα, καθώς και το "η φύση μ' έφτιαξε ..." επίσης). Αυτό, το θεωρώ ατόπημα (εκτός και αν έγινε επίτηδες, οπότε είναι άποψη). Στα μουσικά τώρα, έχεις ένα ωραίο ριφφ, που υποστηρίζεται πολύ καλά από τον ήχο σου, αλλά μέχρι εκεί. Πέραν αυτού, δεν υπάρχει κάτι που προσωπικά θα με ξεσηκώσει, ή κάτι που να μου προκαλέσει κάποια έκπληξη μέσα στο κομμάτι. Ακόμα και το σόλο σου, που είναι πολύ καλό τεχνικά, μου φάνηκε κάπως διεκπεραιωτικό, δεν έχει κάποια ιστορία να πει (κι ας είναι μικρής διάρκειας, κάτι που εκτιμώ), δυναμικές, κορύφωση, κλπ. Το ότι παίζεις πολύ καλά δεν το συζητάμε εννοείται. Το μπουζούκι παραμένει απλά ένα όνομα στην μαρκίζα, έτσι που το έχεις βάλει στην μίξη, θα μπορούσε να είναι από μπαγλαμάς μέχρι δωδεκάχορδη κιθάρα, χωρίς κανείς να καταλάβει διαφορά. Επίσης δεν μου έκαναν κλικ οι στίχοι γενικότερα (το πώς είναι γραμμένοι), μου δίνουν την αίσθηση ότι είναι γραμμένοι σαν κάποιος να μιλάει πρόχειρα (χωρίς την αίσθηση ότι είναι στίχοι κομματιού), όχι να γράφει στίχους. Θα μου πεις, και με το δίκιο σου "τι μπούρδες μας λες τώρα". Όλα αυτά είναι καθαρά προσωπικές απόψεις βέβαια, με τις οποίες μπορεί να διαφωνείς, κι εσύ και πολύς κόσμος, λογικό.

Καλόπαιχτη! Πάντα μου άρεσαν οι SG ηχητικά, γιατί βρίσκονται ανάμεσα σε LP και Tele, έχοντας όγκο που πάει προς LP και σκάσιμο που πάει προς Tele. Το θέμα μου είναι καθαρά εμφανισιακό και δεν έχω πάρει καμία ως τώρα, αλλά όσο περνάει ο καιρός μου αρέσουν όλο και περισσότερο.

Είναι η πρώτη μου Gibson (τη βρήκα σε καλή τιμή μεταχειρισμενη) και μπορώ να πω ότι έχω μείνει πολυ εντυπωσιασμένος από την κιθάρα αυτή. Δεν χρειάζεται να κάνω αναλυτικό review, μιας και είναι αρκετά γνωστά τα specs και οι δυνατότητές της, αλλά θέλω να μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από τη συμβίωση μαζί της. Πρώτες εντυπώσεις Ανοίγοντας την κούτα με την κιθάρα, το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν το σκούρο καφέ χρώμα του ξύλου, με την ελαφριά στρώση νίτρο, και το πόσο απλά σχεδιασμένη και υλοποιημένη είναι η κιθάρα αυτή. Έχει τα απολύτως απαραίτητα πάνω της και αυτό της δίδει μια γοητεία τύπου “telecaster”, δηλαδή απλότητα ίσον ομορφιά, και όλο αυτό μετατρέπεται σε ευκαιρία να παίζω και να απολαμβάνω περισσότερο. Με φτιάχνει πολύ τόσο να την βλέπω, όσο και στα χέρια μου. Το δεύτερο πράγμα που παρατήρησα, και έβαλα τη ζώνη για να βεβαιωθώ, ήταν η ανυπαρξία neck dive. Η κιθάρα είναι ξεκάθαρα body heavy, και αυτό είναι ένα γεγονός (όχι συχνό για SG) το οποίο επιβεβαιώνει το ότι θα την χαρώ χωρίς περιορισμούς. Εδώ να αναφέρω ότι η G400 είχε αυτό το πρόβλημα (γι' αυτό και την έδωσα σε έναν καλό συμφορουμίτη), σε έντονη μορφή, και μου ήταν αδύνατον να βάλω ζώνη και να παίξω όρθιος. Με περιόριζε σημαντικά, και μου είχε δημιουργήσει μια ανάμεικτη εντύπωση, γενικότερα, για τις SG. Τεράστιο plus αυτό, σημάδι ότι η κιθάρα αυτή ήρθε για να μείνει. Το τρίτο πράγμα που παρατήρησα ήταν το πόσο άνετη είναι. Έχει πιο λεπτό σώμα από την G400 (3,4mm η SG vs 3,7mm η G400), είναι ακομα πιο ελαφριά, έχει belly cut, και το μανίκι ταιριάζει ακριβώς στο χέρι μου. Επιπλέον, το ξύλο (στο μανίκι) δεν έχει καθόλου την άγρια faded υφή που συνηθίζεται στις faded. Έχει satin υφή και στο χέρι είναι το ιδανικό, καθώς δεν κολλάει όπως με το gloss finish. Η ταστοδουλειά είναι πολύ καλή (δεν υπάρχουν κοφτερές γωνίες) και τα τάστα έχουν σχεδόν το ιδανική αίσθηση για τα δάκτυλά μου (τα θέλω ελαφρώς ψηλά, για να μην κολλάει το δάκτυλο στα bends). H ταστιέρα είναι από τις πιο άνετες, εύκολες και γρήγορες. Μου έχει κάνει εντύπωση που έχουν χρησιμοποιήσει maple λαιμό και όχι το κλασικο μαόνι. Δεν ξέρω εάν αυτό βοηθά στο neck dive, αλλά σίγουρα το ξύλο είναι πιο σκληρό και αναίσθητο στις αλλαγές του καιρού. Αυτό σημαίνει λιγότερο συχνή ρύθμιση του relief. Επίσης, είναι λιγότερο ελαστικό με αποτέλεσμα η κιθάρα να αλλάζει τόνο πολύ δυσκολότερα όταν μετακινούμε την κιθάρα ή το χέρι μας στην ταστιέρα. Στην G400, με μαόνι παχύ λαιμό, ήταν πολύ έντονες οι αλλαγές τονικότητας όταν πχ έδινα κλίση στο σώμα. Θεωρητικά είναι και πιο bright ξύλο, άρα πιθανόν να είναι παίρνει μερίδιο στον αρκετά bright τόνο της κιθάρας. Σχετικά με το σετάπ, δε με δυσκόλεψε καθόλου. Το action μπορεί να κατέβει αρκετά χαμηλά, δεν ξεκουρδίζει σημαντικά, αλλά για να συμβεί αυτό έπρεπε να δουλέψω λίγο με το nut. Πάρα πολυ στενά slots... Τέλος, τα ποτενσιόμετρα εχουν αρκετά ποιοτική αίσθηση και είναι πολύ μαλακά (γυρίζουν πολύ εύκολα). Νομίζω ότι είναι 50s το κύκλωμα, καθώς με ρίξιμο του volume στο 8, έχει καθαρίσει σημαντικά ο ήχος. Πολύ εύκολη κιθάρα για κάποιον που δουλεύει πολύ με τα ποτενσιόμετρα. Μεχρι και ο 3way διακόπτης είναι πολύ μαλακός στη λειτουργία του, κάτι που χαρακτηρίζει όλη την κιθάρα στο σύνολό της. Πολύ "μαλακή" στο παίξιμο, στην αίσθηση, στον ήχο κλπ. Ήχος/μαγνήτες Η SG έχει τοποθετημένους τους 490Τ και 490R. Είναι alnico 2 μαγνήτες που συναντάμε σε πολλά μοντέλα SG, ακριβά και μη. Ο 490T, που είναι στη γέφυρα, είναι μετρημένος στα 8,36Kohm, ενώ ο 490R, που είναι στη θεση neck, είναι στα 7,96Κohm. Είναι πιο hot σε σχεση με ένα κλασικό PAF, αλλά είναι αρκετά πριμάτος και έχει μια ευχάριστη ατάκα που θυμίζει P90. Δεν έχει κρεμώδη ήχο, αλλά σκαστό, στρογγυλό και αλήτικο. Μου αρέσει αρκετά, καθώς δίδει 100% τον τόνο που πρέπει να έχει μια SG. Με άλλον μαγνήτη, πχ classic 57, δεν ξέρω εάν θα μπορούσα να πω το ίδιο. Ήθελαν χαμήλωμα αρκετά για να καθαρίσεί λίγο ο ήχος και μπορέσω να έχω καθαρά στον ενισχυτή. Είναι πολύ ευαίσθητοι στις ρυθμίσεις του ύψους, γενικότερα. Δεν έχω αποφασίσει εάν θα τους αλλάξω ή όχι, καθώς θα ήθελα να έχουν λίγο καλύτερα καθαρά και note definition, όπως έχω συνηθίσει με άλλους διπλούς μαγνήτες. Υστερούν στα double stops, καθώς ο ήχος λασπώνει αρκετά. Εάν αυτό δεν συνέβαινε, θα ήταν απλά τέλειοι μαγνήτες, για τα γούστα μου. Βέβαια, έχουν πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Μπορούν να παίξουν τα πάντα, από jazz μέχρι metal, και να το κάνουν και πολύ καλά. Είναι πάρα πολύ πριμάτοι (η έλειψη nickel cover δίδει έξτρα πρίμα), και κόβουν ιδιαίτερα καλά στο μιξ. Έχουν ένα έντονο σκάσιμο που θυμίζει μονό μαγνήτη, τηρουμενων των αναλογιών. Δεν είναι υπερβολη να πω ότι είναι πολύ κοντά, ηχητικά, με P90. Με βάση αυτά που έχω διαβάσει, και δεν ξέρω εάν αληθεύουν, τα δυο coils του μαγνήτη είναι άνισα τυλιγμένα, με αποτέλεσμα την έντονη, αυτή, ατάκα. Εδώ φαίνεται πόσο πριμάτοι είναι σε σχέση με τους filtertron απο την G5222 (και αυτή στα 24,75inch scale). Παίζω με τον MV50 με line out. SG sg.mp3 Gretsch 5222.mp3 Εδώ κάποιες δοκιμές στον Marshall Origin 20 με μικρόφωνο: Καθαρός ήχος sg clean.mp3 Crunchy ήχος sg crunch.mp3 Distorted ήχος sg dist.mp3 Και εδώ πως ακούγεται μέσα στο μίξ. Παίζω με τον MV50 με βασικό drive το OD3 (με παρέσυρε λίγο το backing track...) sgjod3mv.mp3 Χαρακτηριστικά Manufacturer: Gibson Series: Gibson USA Design: SG Body: Mahogany Neck: Maple Neck Construction: Set-in Neck Profile: Slim Taper Thickness at 1st Fret: 20.3 Thickness at 12th Fret: 22.2 Fretboard: Rosewood Scale in mm: 628 Fretboard Radius in Inches: 12 Number of Frets: 22 Fretboard Inlays: Dot Nut type: Tektoid Nut width in mm: 43 Width at Last Fret: 57.4 Pickup: HH Manufacturer pickups: Gibson Neck Pickup: 490R Humbucker Bridge Pickup: 490T Humbucker Active pickups: No Piezo Pickup: No Coil-splitting: No Switch: 3-Way Control: 2x Vol, 2x Tone Bridge: Tune-o-Matic Tailpiece: Aluminum Stopbar Tuners: Vintage Style Keystone Strap Button: Standard Hardware: Nickel String Gauge: .009 - .046 Factory Tuning: Standard E Country of Origin: USA Colour: Worn Brown Finish: Satin Number of Strings: 6 Case included: No Gigbag included: Yes Certificate: No Φωτογραφικό υλικό

Δεν ήξερα ότι υπάρχουν ακόμα αυτοί. Τους θυμάμαι πιτσιρίκος με το ....

Βρέθηκα λόγω δουλειάς στο Exit Festival στη Σερβία. Εστησα 3 GoPro έβαλα κ το κινητό πηρα και το stereo από την κονσόλα και ιδού...!

Εδώ με καλύτερη εικόνα, και μαζί με το "Some Skunk Funk" (άλλη "επίθεση" αυτό).

Τα αδερφάκια Brecker, εδώ γαζώνουν, σε ένα κομμάτι οδοστρωτήρα. Με τον Dennis τον τρομερό στα τύμπανα, τον Barry Finnerty στην κιθάρα που σπέρνει, τον George Whitty στα πλήκτρα με πολύ ωραία φρασεολογία, και τον ογκόλιθο James Genus στο μπάσο. Εδώ κολλάει και αυτό που λέγαμε περί "έκπληξης" σ' ένα κομμάτι. Τι θέτε, ρυθμικά, μελωδικά, αρμονικά? Από όλα έχει ο μπαχτσές.

επομενο καβερ το συγκεκριμενo (atlantic records led zep κτλ!) hotel california και αυτο

στο 4.35 δες τι συνηθισμένο έχουν οι SG... (όπου ένα ποσοστό δεν έχουν, κατι που είναι λαχείο)

Ο μάγος, εδώ και με ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ήχο (ίσως ο καλύτερος ήχος που είχε ποτέ). Όσοι θέλετε προσπαθήστε να το παίξετε/βγάλετε, αξίζει (φυσικά) τον κόπο, θα μάθετε απίστευτα πράγματα.

Λόγω της ημέρας... ?

Μουσική και ήχος σούπερ, απίθανο το σόλο της κιθάρας . Μπουζούκι δεν κατάφερα να ακούσω μέσα στο κομμάτι.

Να 'στε καλά ωρέ παλικάρια! Πάρτε και ένα βίντεο που μόλις τράβηξα, με ένα ωραίο backing που βρήκα....

Garry Moore, David Gilmour, Latimer παίζει...; Εάν όχι πέτα την! Μόνο πες μου που θα την πετάξεις.... Καλορίζικη και από εδώ!

Αυτό δεν είναι φόρουμ. Αυτό είναι ΑΔΑΜΑΝΤΟΡΥΧΕΙΟ (γεμάτο παιδιά ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ δηλαδή).

Τι ωραία αμερικανιά που είναι αυτό το κομμάτι ...