Πίνακας συμμετοχής

Να προσθέσω εδώ στο review, ότι η ατάκα δεν είναι στους μαγνήτες. Είναι στην κιθάρα. Όποιον μαγνήτη και να βάλεις, μπορεί να αυξηθεί λίγο ή να μειωθεί λίγο, αλλά δεν χάνεται. Είναι το στήσιμο της κιθάρας τέτοιο. Για μένα είναι η χρυσή τομή μεταξύ όγκου και ατάκας. Έχει αρκετό από τον όγκο της Les Paul (φυσικά λιγότερο), αλλά και από την ατάκα της tele (φυσικά λιγότερη). Για βάρος και εργονομία δεν το συζητάμε ... (όταν πήρα την SG, νόμιζα ότι μου έστειλαν άδεια χαρτόκουτα, χωρίς κιθάρα μέσα, και μπορώ να παίζω στο 22ο τάστο πιο εύκολα από ότι στο 1ο).

Αν έπαιζα κιθάρα 100% θα είχα και μια SG. Ότι πιο άνετο, ότι πιο καλόβολο, ελαφρύ, με φανταστικό (για τα γούστα μου) μπράτσο. Καλορίζικη η κιουρία και είμαι βέβαιος ότι θα σου χαρίσει απολαυστικές στιγμές.

πολύ όμορφη κιθάρα, καλόπαιχτη!

Στα 'λεγα ότι δεν έχει. Κάτι που έχει όμως, είναι χαρακτήρας, προσωπικότητα, χωρίς όμως να "καπελώνει" τον ήχο, όπως πχ κάνει η strat. Αλλά ταυτόχρονα είναι και χαμαιλέοντας, κάνει τα πάντα πάρα πολύ καλά.

στην ουσια χαρη μου εκανε ο γιωργος γτ με την ευκαιρια δοκιμασα και μια καλη sg απο κοντα. την επαιξα την κιθαρα για μιαμιση μερα πριν του την στειλω. εμεινα με το στομα ανοιχτο. η κιθαρα ειναι οπως την περιεγραψε πριμα οχι ενχοχλητικα και αλητικη. το καθαρο ηταν με overdrive στην δυαντη πενια και το tube screamer μου ακουτστηκεκαλυτερα απο ποτε. φοβερη κιθαρα. και πανεμορφη. απο εργονομια ειναι ολα τα λεφτα...

Επιτέλους, έρχεσαι στον σωστό δρόμο. Καλόπαιχτη Γιώργο.

Ποιος σου είπε ότι δεν είναι? Επειδής μας το παίζει "ιστορίας" και δύσκολος εδώ μέσα? Τα βράδια αλλάζει τα πάντα, και εμφανίζεται ως Κακός Κούνελος. Μην μου πεις ότι δεν σου έκανε εντύπωση το πόσο αναφέρεται σ' αυτόν ... Το promotion έχει πολλές παραμέτρους, και ο dim τις παίζει στα δάχτυλα.

αυτή ήταν και είναι πάντα η δουλειά του μουσικού. και αυτή δουλειά τη δισκογραφικής ως προβολή, αν και αυτό το έχουν ρίξει στους ώμους του "καλλιτέχνη" επίσης.

Να'σαι καλά.Δεν το είχα δεί. Πλέον,έχουμε αρκετούς και αξιόλογους κατασκευαστές,λαϊκής κιθάρας.

O Parazaider τα έλεγε αυτά. Ποιος ξέρει τι θα έχε πιει. “This guy came up very quietly and tapped me on the shoulder. He says, ‘Hi, I’m Jimi Hendrix. I’ve been watching you guys and I think your guitarist is better than me.” —Chicago saxophonist Walter Parazaider

Ωραίο βίντεο. Πολύ συνοπτικά να πω ότι εστιάζει μόνο στο ροκ, αφήνοντας απ' έξω πολλά άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Σαν 14ο θα μπορούσα να βάλω τις παύσεις. Σαν 15ο θα μπορούσα να βάλω το να παίζουν σε "άλλο χρόνο" κάποια μέρη της μπάντας και να συναντιούνται κάθε κάποια μέτρα. Σαν 16ο το να παίζει η μπάντα σε ένα κλειδί, και κάποιο/α μέρος/η της σε άλλο, ή να σολάρει κάποιος σε άλλη τονικότητα από αυτή της υπόλοιπης μπάντας (superimposed tonalities), για να μην πάμε στο τελείως free μέρος της μουσικής. Δεν έχω αυτή την στιγμή παραδείγματα, αν μου έρθει κάποιο, θα το βάλω φυσικά. Γενικά είναι πάρα πολλοί οι τρόποι για κάτι τέτοιο. Όλη η μουσική στηρίζεται στο tension and release. Αρκεί να γίνεται με τον σωστό τρόπο.

Ενημερωτικά, σου ρίχνω μια δεκαετία. Ξεκίνησα να παίζω ηλεκτρική σε μεγαλύτερη ηλικία απ' ότι είσαι τώρα, έχω κάνω αρκετά λάιβ με άλλους δύο τρελούς, και τελευταία 5ετια μάζεψα πάρα πολλές εμπειρίες. Τώρα δεν έχω μπάντα, και μου έχει στοιχίσει, αλλά παίζω κάθε μέρα κιθάρα διοτι βλέπω μέλλον και βλέπω φως. Δεν το βλέπω μάταιο. Και μόνο η ευχαρίστηση που μου δίδει να γρατζουνω χορδές φτάνει. Και εάν εγώ μπόρεσα να τα κάνω αυτά σε ένα κωλοχωρι στην άκρη της Ελλάδας, σκέψου τι θα μπορούσες να κάνεις εσύ εκεί πάνω, αρκεί να το θελήσεις. Λεφτά δεν θα βγάλεις, είναι σιγουρο. Πιο πολλά θα δίδεις... Αλλά αυτό δεν σε σταματάει από το να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου. Βρες κάνα δυο φιλαράκια ή άγνωστους, και πήγαινε παιξε μαζί τους.

Είναι η πρώτη μου Gibson (τη βρήκα σε καλή τιμή μεταχειρισμενη) και μπορώ να πω ότι έχω μείνει πολυ εντυπωσιασμένος από την κιθάρα αυτή. Δεν χρειάζεται να κάνω αναλυτικό review, μιας και είναι αρκετά γνωστά τα specs και οι δυνατότητές της, αλλά θέλω να μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από τη συμβίωση μαζί της. Πρώτες εντυπώσεις Ανοίγοντας την κούτα με την κιθάρα, το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν το σκούρο καφέ χρώμα του ξύλου, με την ελαφριά στρώση νίτρο, και το πόσο απλά σχεδιασμένη και υλοποιημένη είναι η κιθάρα αυτή. Έχει τα απολύτως απαραίτητα πάνω της και αυτό της δίδει μια γοητεία τύπου “telecaster”, δηλαδή απλότητα ίσον ομορφιά, και όλο αυτό μετατρέπεται σε ευκαιρία να παίζω και να απολαμβάνω περισσότερο. Με φτιάχνει πολύ τόσο να την βλέπω, όσο και στα χέρια μου. Το δεύτερο πράγμα που παρατήρησα, και έβαλα τη ζώνη για να βεβαιωθώ, ήταν η ανυπαρξία neck dive. Η κιθάρα είναι ξεκάθαρα body heavy, και αυτό είναι ένα γεγονός (όχι συχνό για SG) το οποίο επιβεβαιώνει το ότι θα την χαρώ χωρίς περιορισμούς. Εδώ να αναφέρω ότι η G400 είχε αυτό το πρόβλημα (γι' αυτό και την έδωσα σε έναν καλό συμφορουμίτη), σε έντονη μορφή, και μου ήταν αδύνατον να βάλω ζώνη και να παίξω όρθιος. Με περιόριζε σημαντικά, και μου είχε δημιουργήσει μια ανάμεικτη εντύπωση, γενικότερα, για τις SG. Τεράστιο plus αυτό, σημάδι ότι η κιθάρα αυτή ήρθε για να μείνει. Το τρίτο πράγμα που παρατήρησα ήταν το πόσο άνετη είναι. Έχει πιο λεπτό σώμα από την G400 (3,4mm η SG vs 3,7mm η G400), είναι ακομα πιο ελαφριά, έχει belly cut, και το μανίκι ταιριάζει ακριβώς στο χέρι μου. Επιπλέον, το ξύλο (στο μανίκι) δεν έχει καθόλου την άγρια faded υφή που συνηθίζεται στις faded. Έχει satin υφή και στο χέρι είναι το ιδανικό, καθώς δεν κολλάει όπως με το gloss finish. Η ταστοδουλειά είναι πολύ καλή (δεν υπάρχουν κοφτερές γωνίες) και τα τάστα έχουν σχεδόν το ιδανική αίσθηση για τα δάκτυλά μου (τα θέλω ελαφρώς ψηλά, για να μην κολλάει το δάκτυλο στα bends). H ταστιέρα είναι από τις πιο άνετες, εύκολες και γρήγορες. Μου έχει κάνει εντύπωση που έχουν χρησιμοποιήσει maple λαιμό και όχι το κλασικο μαόνι. Δεν ξέρω εάν αυτό βοηθά στο neck dive, αλλά σίγουρα το ξύλο είναι πιο σκληρό και αναίσθητο στις αλλαγές του καιρού. Αυτό σημαίνει λιγότερο συχνή ρύθμιση του relief. Επίσης, είναι λιγότερο ελαστικό με αποτέλεσμα η κιθάρα να αλλάζει τόνο πολύ δυσκολότερα όταν μετακινούμε την κιθάρα ή το χέρι μας στην ταστιέρα. Στην G400, με μαόνι παχύ λαιμό, ήταν πολύ έντονες οι αλλαγές τονικότητας όταν πχ έδινα κλίση στο σώμα. Θεωρητικά είναι και πιο bright ξύλο, άρα πιθανόν να είναι παίρνει μερίδιο στον αρκετά bright τόνο της κιθάρας. Σχετικά με το σετάπ, δε με δυσκόλεψε καθόλου. Το action μπορεί να κατέβει αρκετά χαμηλά, δεν ξεκουρδίζει σημαντικά, αλλά για να συμβεί αυτό έπρεπε να δουλέψω λίγο με το nut. Πάρα πολυ στενά slots... Τέλος, τα ποτενσιόμετρα εχουν αρκετά ποιοτική αίσθηση και είναι πολύ μαλακά (γυρίζουν πολύ εύκολα). Νομίζω ότι είναι 50s το κύκλωμα, καθώς με ρίξιμο του volume στο 8, έχει καθαρίσει σημαντικά ο ήχος. Πολύ εύκολη κιθάρα για κάποιον που δουλεύει πολύ με τα ποτενσιόμετρα. Μεχρι και ο 3way διακόπτης είναι πολύ μαλακός στη λειτουργία του, κάτι που χαρακτηρίζει όλη την κιθάρα στο σύνολό της. Πολύ "μαλακή" στο παίξιμο, στην αίσθηση, στον ήχο κλπ. Ήχος/μαγνήτες Η SG έχει τοποθετημένους τους 490Τ και 490R. Είναι alnico 2 μαγνήτες που συναντάμε σε πολλά μοντέλα SG, ακριβά και μη. Ο 490T, που είναι στη γέφυρα, είναι μετρημένος στα 8,36Kohm, ενώ ο 490R, που είναι στη θεση neck, είναι στα 7,96Κohm. Είναι πιο hot σε σχεση με ένα κλασικό PAF, αλλά είναι αρκετά πριμάτος και έχει μια ευχάριστη ατάκα που θυμίζει P90. Δεν έχει κρεμώδη ήχο, αλλά σκαστό, στρογγυλό και αλήτικο. Μου αρέσει αρκετά, καθώς δίδει 100% τον τόνο που πρέπει να έχει μια SG. Με άλλον μαγνήτη, πχ classic 57, δεν ξέρω εάν θα μπορούσα να πω το ίδιο. Ήθελαν χαμήλωμα αρκετά για να καθαρίσεί λίγο ο ήχος και μπορέσω να έχω καθαρά στον ενισχυτή. Είναι πολύ ευαίσθητοι στις ρυθμίσεις του ύψους, γενικότερα. Δεν έχω αποφασίσει εάν θα τους αλλάξω ή όχι, καθώς θα ήθελα να έχουν λίγο καλύτερα καθαρά και note definition, όπως έχω συνηθίσει με άλλους διπλούς μαγνήτες. Υστερούν στα double stops, καθώς ο ήχος λασπώνει αρκετά. Εάν αυτό δεν συνέβαινε, θα ήταν απλά τέλειοι μαγνήτες, για τα γούστα μου. Βέβαια, έχουν πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Μπορούν να παίξουν τα πάντα, από jazz μέχρι metal, και να το κάνουν και πολύ καλά. Είναι πάρα πολύ πριμάτοι (η έλειψη nickel cover δίδει έξτρα πρίμα), και κόβουν ιδιαίτερα καλά στο μιξ. Έχουν ένα έντονο σκάσιμο που θυμίζει μονό μαγνήτη, τηρουμενων των αναλογιών. Δεν είναι υπερβολη να πω ότι είναι πολύ κοντά, ηχητικά, με P90. Με βάση αυτά που έχω διαβάσει, και δεν ξέρω εάν αληθεύουν, τα δυο coils του μαγνήτη είναι άνισα τυλιγμένα, με αποτέλεσμα την έντονη, αυτή, ατάκα. Εδώ φαίνεται πόσο πριμάτοι είναι σε σχέση με τους filtertron απο την G5222 (και αυτή στα 24,75inch scale). Παίζω με τον MV50 με line out. SG sg.mp3 Gretsch 5222.mp3 Εδώ κάποιες δοκιμές στον Marshall Origin 20 με μικρόφωνο: Καθαρός ήχος sg clean.mp3 Crunchy ήχος sg crunch.mp3 Distorted ήχος sg dist.mp3 Και εδώ πως ακούγεται μέσα στο μίξ. Παίζω με τον MV50 με βασικό drive το OD3 (με παρέσυρε λίγο το backing track...) sgjod3mv.mp3 Χαρακτηριστικά Manufacturer: Gibson Series: Gibson USA Design: SG Body: Mahogany Neck: Maple Neck Construction: Set-in Neck Profile: Slim Taper Thickness at 1st Fret: 20.3 Thickness at 12th Fret: 22.2 Fretboard: Rosewood Scale in mm: 628 Fretboard Radius in Inches: 12 Number of Frets: 22 Fretboard Inlays: Dot Nut type: Tektoid Nut width in mm: 43 Width at Last Fret: 57.4 Pickup: HH Manufacturer pickups: Gibson Neck Pickup: 490R Humbucker Bridge Pickup: 490T Humbucker Active pickups: No Piezo Pickup: No Coil-splitting: No Switch: 3-Way Control: 2x Vol, 2x Tone Bridge: Tune-o-Matic Tailpiece: Aluminum Stopbar Tuners: Vintage Style Keystone Strap Button: Standard Hardware: Nickel String Gauge: .009 - .046 Factory Tuning: Standard E Country of Origin: USA Colour: Worn Brown Finish: Satin Number of Strings: 6 Case included: No Gigbag included: Yes Certificate: No Φωτογραφικό υλικό

Το Spotify αποκάλυψε ότι πλήρωσε 7 δισεκατομμύρια δολάρια σε κατόχους δικαιωμάτων μουσικής βιομηχανίας πέρυσι, αντιπροσωπεύοντας σχεδόν το 25% των συνολικών εσόδων της βιομηχανίας. Τα νέα δημοσιεύτηκαν στην ιστοσελίδα Loud And Clear της εταιρείας, η οποία ξεκίνησε πέρυσι με στόχο την «αύξηση της διαφάνειας» γύρω από τις πληρωμές της. Ο γίγαντας του streaming είπε ότι 52.600 καλλιτέχνες κέρδισαν περισσότερα από 10.000 $ από το Spotify το 2021. Από αυτούς, 130 πληρώθηκαν περισσότερα από 5 εκατομμύρια δολάρια τους τελευταίους 12 μήνες. Το Spotify δεν κατονόμασε κανέναν από τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν, αλλά οι πιο δημοφιλείς ροές του πέρυσι ήταν οι Bad Bunny, Taylor Swift, BTS, Drake και Justin Bieber, ενώ το τραγούδι με τη μεγαλύτερη ροή ήταν Drivers license της Olivia Rodrigo. Ωστόσο, τα ακατέργαστα στοιχεία δεν λένε την πλήρη ιστορία. Για παράδειγμα, ένας καλλιτέχνης του οποίου η μουσική κερδίζει 10.000 $ απο δικαιώματα στο Spotify, μπορεί να λάβει μόνο 2.000 $, μόλις η δισκογραφική και οι εκδότες πάρουν το μερίδιό τους. Για μια επταμελή μπάντα, αυτά τα 2.000 $ πρέπει να μοιράζονται δια επτά. Οι τραγουδοποιοί και οι session μουσικοί αμείβονται ακόμη λιγότερο, με πολλούς να δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Ακόμα κι έτσι, τα δεδομένα του Spotify παρέχουν κάποιες πληροφορίες για το πώς τα πάνε οι καλλιτέχνες στην εποχή του streaming - με τα κέρδη να εμπίπτουν στις ακόλουθες κατηγορίες: $10.000 - $49.999: 36.100 καλλιτέχνες $50.000 - $99.999: 7.000 καλλιτέχνες $100.000 - $499.999: 7.330 καλλιτέχνες $500.000 - $999.999: 1.130 καλλιτέχνες 1.000.000 $ - 1.999.999 $: 590 καλλιτέχνες 2.000.000 $ - 4.999.999 $: 320 καλλιτέχνες $5 εκατομμύρια και άνω: 130 καλλιτέχνες Περίπου το 28% των καλλιτεχνών που κέρδισαν περισσότερα από 10.000 $ πέρυσι (περίπου 15.140) ανέβασαν τη δική τους μουσική μέσω των TuneCore, Ditto, DistroKid και CD Baby - πράγμα που σημαίνει ότι θα έχουν κρατήσει το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους. Το Spotify εκτίμησε επίσης ότι, μόλις ληφθούν υπόψη τα έσοδα από ανταγωνιστικές τοποθεσίες streaming και οι πωλήσεις CD, οι περισσότεροι από αυτούς τους καλλιτέχνες θα έχουν κερδίσει περίπου 40.000 $ πέρυσι. Φυσικά, οι μουσικοί για τους οποίους μιλάμε αντιπροσωπεύουν την κορυφή ενός πολύ μεγάλου παγόβουνου. Το Spotify λέει ότι περίπου οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ανεβάσει κομμάτια στην υπηρεσία του, με 60.000 νέα τραγούδια να φτάνουν κάθε μέρα. Ως αποτέλεσμα, το 99,3% των καλλιτεχνών στο Spotify παράγουν λιγότερα από 10.000 $ ετησίως. Η εταιρεία απαντά ότι περισσότεροι από τους μισούς από τους οκτώ εκατομμύρια καλλιτέχνες στη βάση δεδομένων της έχουν ανεβάσει λιγότερα από 10 κομμάτια, "άρα είναι αρκετά νωρίς στο ταξίδι τους ή ίσως το κάνουν περισσότερο ως χόμπι", δήλωσε ο παγκόσμιος επικεφαλής μουσικών προϊόντων του Spotify, ο Τσάρλι Χέλμαν, σε συνέντευξή του στο Music Ally. Πρόσθεσε ότι ο αριθμός των καλλιτεχνών που παράγουν περισσότερα από 10.000 δολάρια έχει αυξηθεί κατά 10.100 τους τελευταίους 12 μήνες - και ότι «η βιομηχανία είναι η μισή συγκεντρωμένη στα αστέρια όσο ήταν και στην ακμή του CD». Αυτό είναι το ίδιο επιχείρημα που προωθείται από την ευρύτερη μουσική βιομηχανία, η οποία ισχυρίζεται ότι περισσότεροι καλλιτέχνες ζουν στην εποχή του streaming από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία. Το BPI, το οποίο αντιπροσωπεύει τη βρετανική μουσική βιομηχανία, λέει ότι σχεδόν 2.000 καλλιτέχνες πέτυχαν περισσότερα από 10 εκατομμύρια streams στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2021, αυξημένα κατά 25% από το ποσοστό του 2020. «Η άνοδος του streaming έχει δώσει τη δυνατότητα σε περισσότερους καλλιτέχνες από ποτέ - από όλα τα υπόβαθρα και εποχές - να δημιουργήσουν νέες βάσεις θαυμαστών σε όλο τον κόσμο και να δημιουργήσουν επιτυχημένες σταδιοδρομίες στη μουσική», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της BPI, Geoff Taylor, τον Ιανουάριο. Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, αποκαλύφθηκε ότι τα συνολικά έσοδα της μουσικής βιομηχανίας αυξήθηκαν 18,5% το 2021 φτάνοντας τα 25,9 δισεκατομμύρια δολάρια (19,5 δισεκατομμύρια λίρες), το υψηλότερο επίπεδο από τότε που ξεκίνησαν οι δίσκοι τη δεκαετία του 1990. Στον ιστότοπο του Loud And Clear, το Spotify αναφέρθηκε στη συνεισφορά του σε αυτό το ποσό, υποστηρίζοντας ότι «το σύνολο των 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων είναι το μεγαλύτερο ποσό που κατέβαλε ένας λιανοπωλητής στη μουσική βιομηχανία σε ένα χρόνο στην ιστορία - συμπεριλαμβανομένης της CD και digital download εποχής. Απο δημοσίευμα του BBC

Το βλέπω τώρα, δεν χρειάζεται να το δω όλο για να καταλάβω ότι θα γουστάρω κάργα.

Είπα να δοκιμάσω...

Σε εκτιμω Γιωργη, αλλα ανηκει στην κατηγορια πεταλια για τα γεραματα…??? Α και το μεγαφωνο, εχω αγορασει αλλα δυο για δοκιμη….αλλα δε νομιζω….?

Μεγειες! Αυτό το dover drive που έχεις, εάν το βαρεθείς, θα χαρώ να σε απαλλάξω...?

Ο blackface των ονειρων μου < δια χειρος Ανδρεα> η αλλιως ενισχυτης για τα γεραματα!!! Reverb deluxe με τα απαραιτητα….για μενα… Τον Σεπτεμβρη αυναντηση για τα logos και την επισημη φωτογράφιση. Ευχαριστω ρε φιλε!!!

Πολύ όμορφη κιθάρα. Οι SG έχουν αρκετά φανατικό κοινό, δεν έχω γνωρίσει κιθαρίστα που να έχει SG και να μην έχει θετικότατη άποψη γι'αυτην

εμενα αυτο που με εντυπωσιασε πιο πολυ ειναι το πως 2 alnico 2 ακουγονται τοσο καλα στα ρυθμικα μερη, χωρις να λασπωνουν. πολυ βολικη για indie παιξιματα. θεωρω οτι καποιος που παιζει με τελε θα τα παει μια χαρα με την sg. μπορουν να εξυπηρετησουν τα ιδια πραγματα. αυτα απο οσο επαιξα μαζι της κανα διημερο μονο το δευτερο που με εντυπωσιασε ειναι το μανικι και ποσο δεμενη καισφιχτη ηταν η κιθαρα ακομα και με 9αρες. σαφως ηθελαν λιγο κατεβασμα οι μαγνητες, πραγμα που εκανε ο Γιώργης στη συνεχεια

Άμα σας τα 'λεγα εγώ, εσείς με κοροδέβατε ασούμε ....

Ευχαριστώ Terry και Στράτο! Μην παραλειψω να ευχαριστήσω τον Λαρισαίο φίλο @geka όπου τσεκαρε την κιθάρα, έκανε την συναλλαγή εκ μέρους μου, και με ευλάβεια την πακεταρε και μου την έστειλε Κρήτη. Ο πωλητής ήταν από τον Βόλο, και την είχε σε άριστη κατάσταση, με τις ζελατίνες. Χωρίς την συνδρομή του, δεν νομίζω ότι θα είχα προχωρήσει στη αγορά αυτήν.

Το κότο ήταν τρελή κέντα ?

Όχι βρε συ, παρεξήγησις ....

Μήπως έπαιξες και για τον Jackson?

"Guidelines for Applicants: • Intermediate/advanced guitar skills • Online presence with strong social media engagement • PRS brand is preferred choice of instrument" Όλα τα έχω ο π%^$στης.

Το ξεκίνημα: θυμάμαι πολύ καθαρά το πρώτο μουσικό κομμάτι που συνειδητά έβαζα μόνος μου στο κασσετόφωνο για να παίξω με τα διαστημοπλοιάκια μου ( ! ), πρέπει να ήμουν κάπου στις πρώτες τάξεις του δημοτικού: Εκεί έφαγα (χωρίς να το καταλάβω τότε) την πετριά με τα σύνθια. Λίγο καιρό αργότερα, σε μία κασσέτα Χάρρυ Κλυνν ("γραμμένη", ξέρετε...) στην B-side είχε μείνει "όχι καπακο-γραμμένο" το αρχικώς "γραμμένο" κομμάτι, που μου προξένησε πολιτισμικό σοκ: Και κάπου στην Πέμπτη δημοτικού γράφομαι στο Ωδείο και αλλάζει πλέον ο τρόπος που άκουγα μουσική αφού όλα έγιναν κώδικας προσεγγίσιμος. Χάθηκε δυστυχώς η μαγεία του παντελώς αγνώστου, αυτό που ακούς με το συναίσθημα και μόνο, ενώ - κακά τα ψέματα - όταν αρχίζεις και μαθαίνεις μουσική ακούς με το μυαλό............. Και μετά ήρθαν (μαζί με το Γυμνάσιο και την εφηβεία) τα φοβερά γκλαμ μεταλ-ροκ των 80z που (όσοι είστε κοντά στα δεύτερα "-ήντα") θέλετε να ξεχάσετε (*) .... Κλαψ! (*) αλλα εγώ ως αιώνιος έφηβος - παρά τον μισό αιώνα στην πλάτη - δεν ξεχνώ ποτέ............!

Στέλνω

https://youtu.be/Ul3CFlJmbiw ,,???

Το έχεις το ύφος και σου πάει. Θέλει περισσότερη προσοχή στην ηχογράφηση και τη μείξη (EQ) της φωνής, να καθαρίζει. Βάζε ένα high pass φίλτρο να κόβει τα πάντα κάτω απο 100hz και προσεκτικά αναζήτησε τη συχνότητα στα μεσαία που θα βγάλει μπροστά τη φωνή. Οχι πολύ. Επίσης αναγνωρίζοντας τις ιδιαίτερες ενορχηστρωτικές σου προτιμήσεις αλλά μιας και έβαλες κάποιον να παίξει κιθάρα, δεν φροντίζεις και για το μπάσο γιατί χωλαίνει σε σημείο που αναρωτιέσαι αν υπάρχει;

Η μιξη θελει λιγο δουλεια ομως το κομματι τα σπαει.Τι κιθαριες ηταν αυτες!!! Respect!!!

Μην μου το χαλάς τώρα... Δηλαδή πρέπει να είναι, νέος, όμορφος με καλοσχηματισμένο κορμί και πολλές φωτό του από παραλίες αλλά και από την προσωπική του ζωή; Τότε ο @dimsonic πως και δεν είναι παγκοσμίως γνωστός μέχρι τώρα....; ?

...και ταλέντο και έμπνευση και "διαφορετικότητα" από τα εκατομμύρια uploads μουσικής καθημερινά, λίγοι είναι αυτοί που τά'χουν όλα αυτά μαζί....

Απ' τα πολλά πιώματα θα έπρεπε να λέγεται Paradiser. ?

Έχουμε και λέμε, Ο κάθε εισαγωγέας έχει τους αντίστοιχους τεχνικούς για αυτό από το Νακα σε έστειλαν εκεί. Το έχω κάνει για μια πεταλιέρα και μου την έφτιαξαν (ο τεχνικός αυτός ήταν κάπου στο Περιστέρι και δεν ειναι κανένας από αυτούς που έστειλες - η επισκευή έγινε πριν χρόνια). Αυτοί, δηλάδη οι εξουσιοδοτημένοι, έχουν πρόσβαση στα επίσημα schematics οπότε θεωρητικά είναι η καλύτερη λύση. Ναι υπάρχουν τα schematics στο ιντερνετ αλλά δεν είναι τα επίσημα με το τρέχον μοντέλο. Όμως αυτοί δεν εξειδικεύονται στους ενισχυτές, τα φτιάχνουν όλα. Άλλοι που εξειδικεύονται στους ενισχυτές είναι ο effectum που σου έστειλαν πιο πάνω και ο Κουρμπής http://www.kourbismusic.com/ Θεωρητικά ίσως δεν ειναι επίσημοι, αλλά έχουν πραγματικά τεράστια εμπειρία στο τομέα των λαμπάτων ενισχυτών. Αν είχα παλιό ενισχυτή θα πήγαινα σε έναν από αυτούς τους 2 (Effectum ή Κουρμπή) αλλά για πιο πρόσφατο ίσως εμπιστευόμουν το επίσημο σέρβις.

Δεν ξέρω, δεν το έχω τεσταρει, αλλά αφού εχει μόνο ένα μήνα που έληξε η εγγύηση, αν κλαφτείς λίγο και τους πεις για αξιοπιστία κλπ, ίσως κερδίσεις και από οικονομικής άποψης. Υποθέτω, δεν ξερω

Τσακισμένα όνειρα.

Μου θυμίζει την ιστορία με τον Χιώτη.

Μια απο τις αγαπημενες μου καλοκαιρινες ασχολιες οταν επιστρεφω Θεσσαλονικη - το γρατσουνισμα της σχεδον unplayable ρεμπετοκιθαρας που υπαρχει παρατημενη στο πατρικο μου, ενιοτε αραχτος στην μαρινα κατω απο το σπιτι μου. Τρομερο πολιτιστικο δρωμενο, τωρα ηχογραφημενο και με κινητο-πατατα για την απολαυση σας.

Από τους σπουδαιότερους μουσικούς της γενιάς του ( και όχι μόνο ) κι ένας από τους πλέον αγαπημένους μου.

Είναι μεγάλη τέχνη να μπορείς να συμπεριλαμβάνεις το στοιχείο του αναπάντεχου/πρωτότυπου μέσα στη μουσική σου, κατά τέτοιον όμως τρόπο που το απαίδευτο, ευρύ κοινό να μπορεί να το χωνέψει. Να φτάνει δηλαδή στα όρια του "ωπ, δεν ξέρω τι έγινε εδώ αλλά μου αρέσει". Αν ξεπεράσεις αυτό το όριο, απευθύνεσαι πια σε πιο "ψαγμένα" αυτιά.

Από πολύ μικρός (υπολογίζω γύρω στα 2-3) μπήκα στα βαθειά της μουσικής καθώς ο πατέρας μου είχε σημαντική δισκοθήκη για την εποχή εκείνη, ειδικά για μοντέρνα μουσική θα έλεγα Elvis, LesPaul, Bill Haley κλπ, ενώ άκουγε πολύ ορχήστρες όπως Xavier Cougat, jazz όπως Erroll Garner και κλασική Tchaikovsky, Rimsky Korsakov, Lalo κ.ά. Ξημεροβραδιαζόμουν μπροστά στο πικάπ. Εδώ είμαι περίπου 3. Το πικαπ ήταν αυτό. Υπάρχει ακόμα και παίζει όπως και ο ενισχυτής που έχει μετατραπεί σήμερα σε ενισχυτή κιθάρας Αργότερα λόγω μεγαλύτερου αδερφού ήρθαν οι Beatles που έρχονταν σπίτι από εγγονή φίλης της γιαγιάς (!) που ζούσε στην αγγλία. Επίσης Stones, Animals, Troggs, Forminx κλπ κλπ. Σύντομα ήρθε το μαγνητόφωνο που φυσικά υπάρχει και λειτουργεί μέχρι σήμερα, και οι δίσκοι φίλων ερχονταν και ξαναέρχονταν αφού ηχογραφούνταν στις ταινίες. αργότερα ήρθε αυτό που (δυστυχώς εκλάπη) ήταν ο συνοδός της εφηβείας μου.... Στο μεταξύ εγώ είχα μάθει μουσική θεωρία και έπαιζα melodica στο δημοτικό (είχαμε δάσκαλο όχι αστεία rip) και φυσικά το πρώτο μου live ήταν με melodica. Απο την melodica μεταπήδησα στο ακορντεόν που έπαιζε ο πατέρας μου και σύντομα στην κιθάρα.... Εδώ βλέπετε το πρώτο μουσικό βιβλίο που υπήρχε στο σπίτι και το τελευταίο που αγόρασα εγώ πριν 10 χρόνια Στα 13-14 τα ακούσματα έσφιξαν καθώς άρχισα να διαβάζω αυτό Ενδεικτικά αναφέρω ότι στα 14 αγόρασα αυτό.... και ένα δυο χρόνια μετά αυτό Περιττό να αναφέρω ότι ελάχιστα καταλάβαινα από αυτά που άκουγα. Πολύ δε λιγότερα από αυτόν εδώ που αργότερα αναζήτησα τα άπαντά του στην παρακάτω συλλογή Βέβαια όπως όλος ο καλός κόσμος άκουγα φανατικά κιθαρίστες αλλά και οργανίστες όπως Εκείνα τα χρόνια χωρίς ιντερνετ άκουγα φανατικά Γιάννη Πετρίδη (προ Pop club) και όλες τις προσφερόμενες εκπομπές του Σαββάτου που μετέδιδαν τέτοια μουσική (και όχι τα tupperware που παίζουν σήμερα), τη φωνή της αμερικής, μια φοβερή εκπομπή στη RAI που λέγονταν supersonic και εκεί άκουσα για πρώτη φορά τη μέρα που κυκλοφορούσαν Caravanserai, alladin sane, 50 ways to leave your lover...κλπ κλπ και τέλος χρυσή δισκοθήκη με το Λ. Κογκαλίδη που τον είχα ταράξει και στις επιστολές στις στήλες των τότε εφημερίδων μέχρι που με κάλεσε στην τότε ΥΕΝΕΔ και κάναμε και μια εκπομπή μαζί.... Απο πολύ μικρός πήγαινα σε live (δυστυχώς τους forminx με τον Μαστοράκη στο Παλαί δεν τους πρόλαβα...λόγω ηλικίας, ούτε Johnny Halyday με Sylvie Vartan).... αλλά πήγαινα σε όλα τα Φεστιβάλ Τραγουδιού... Πάντως είδα αρκετά πραγματάκια... Πιό αξιομνημόνευτη συναυλία....? μάλλον αυτή... 6 μήνες πριν το μεγάλο του ταξίδι, έπαιξε για σχεδόν 60-70 άτομα στο Μύλο και ως γνήσιος μουσικός....τα έδωσε όλα!

Eυκολάκι...σε έχω!!!? Οι παλιοί θα θυμάστε την "απέχθειά" μου σε συμβατικά υλικά...Ιδού λοιπόν η κιθάρα από fiber (σαν αυτό που φτιάχνουμε τις βάρκες!!). Περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες για το project εδώ...Ατυχώς δεν βλέπω να υπάρχει η εταιρία που τις έφτιαχνε....παλιοκρίση!! Τα μόνα που βρίσκω να υπάρχουν σήμερα είναι τα κλειδιά της...και τα έχει η Gibson!!! https://www.gibson.com/en-US/Gear/Tuning/PMMH-ST/Black https://www.customshop.gr/?btp_work=the-fiber-guitar Ατυχώς το site μου είναι πολύ παλιό (και βαριέμαι να το ξαναφτιάξω...) οπότε εδώ ο Γιώργος Κεφαλάς (Marilion για το Noiz) τη δοκιμάζει

ΜικΣαρε το κΣανα. Με τη φωνη 5 φορες πανω και τα οΡγανα 5 φορες κατω.

Κανα ρεφραινάκι δεν παίζει; Επίσης ο στίχος βρε παιδάκι μου, ατσούμπαλος. Δεν ξέρω αλλά συνειρμικά μου ήρθε στο μυαλό η ρήση «άσε τη φύση και ...»

Το poket είναι 16cm στην πάνω μεριά και 6.5cm στην κάτω. Δεν ξέρω τι διαστάσεις έχουν τα poket στα fender,αλλα και το "κούμπωμα" του μπράτσου στο σώμα είναι πολύ σφηκτό. Πιστεύω και απλές ξυλόβιδες να έβαζα,δεν θα είχα πρόβλημα (εξάλλου,αυτό έκανε ο Leo και τον προσκυνάνε όλοι,οπότε θα μπορούσα να κάνω το ίδιο) αλλα για 3.2€ Tnuts,γιατί να μην κάνω κάτι καλύτερο; (τώρα θα με λιθοβολίσουν οι "ο λεο τα έκανε όλα σωστά) Το θέμα είναι,οτι αυτό που κάνω εγώ έχει α)μεγαλύτερη σταθερότιτα β)καλύτερη πρόσβαση στα χαμηλά τάστα γ)ευκολότερη κατασκευή neck poket και κατα την γνώμη μου δ)είναι και πιο μπάνικο απο τα fender,και δεν αναφαίρω οτι βγάζεις/βάζεις το μπράτσο όσες φορές θες χωρίς να προκαλέσεις ζημιά,και δεν παιδεύεσαι με φακιρικά τύπου " με κουρδισμενες τις χορδες χαλάρωσε λίγο τις βίδες και σφήξε τες πάλι να κάτσει καλά το μπράτσο" και λοιπά κομπογιαννήτικα γιατροσόφια. Προσπαθώ να προσφέρω απο την αρχή μια κατασκευή χωρίς ελατώματα