Πίνακας συμμετοχής

Ρίξε και μια ματιά σε ένα ....αρχαίο άρθρο που είχα γράψει πριν καμμια 15αρια ετη,μπορεί να σε βοηθήσει :) Οι Gretsch είναι οι καλύτερες κιθαρες για όσους προέρχονται από ακουστική οπότε δεν θα έχεις θέμα ,έτσι κι αλλιώς είναι οι καλύτερες κιθαρες γενικά (η telecaster δεν είναι κιθάρα, είναι θρησκεία) έχω 2 Gretsch & σύντομα θα γινουν 3 :) :) )

Ρε σεις .... Θα συμφωνήσω με τον Φώτη σε γενικές γραμμές. Οι ήχοι και η ενορχήστρωση, το πάνε προς ποπ ανάλαφρο, ενώ η ερμηνεία και οι στίχοι προς cure μεριά. Μου άρεσε όμως πολύ η μελωδική γραμμή των φωνητικών. Όταν βρείτε με το καλό αυτή την ξανθιά με την ναζιάρικη φωνή, αυτή την μελωδική γραμμή να της δώσετε. Το κομμάτι είναι καλό παρ' όλα αυτά.

Άκουσα ενδιαφέρον ρεφραίν. Αυτό όμως δεν καταφέρνει, το κομμάτι να ξεπεράσει τη μετριότητα.

Πολύ πολύ καλό. Μπράβο σας. Ωραίο ύφος, ωραία εκτέλεση και οι στίχοι/φωνητικά του Αποστόλου έδεσαν υπέροχα. Μονή ένσταση είναι η πολύ ροκ ηλεκτρική κιθάρα στο 1.15. Ήχος πολυ σκληρός, και παίξιμο εκτός ύφους. Το δεύτερο σόλο με το wah είναι κάπως πιο light και ταιριάζει καλύτερα. Προσωπικά, θα έβαζα σόλο με πολυ πιο καθαρό ήχο, και κοντά στην μελωδία του κομματιού. Μπράβο σας!

Η γνώμη μου είναι ότι βοηθάνε, αλλά .... από την ανάποδη. Σου δίνουν δηλαδή το ερέθισμα/κίνητρο, αλλά από την άλλη πρέπει να βάλεις ένα φρένο στην διαδικασία, που είναι όντως δύσκολο.

To χαμήλωμα είναι οι δύο βίδες στη γέφυρα πολύ απλό. Πάντα να μετράς κουρδισμενος. Το intonation εξυπηρετεί στο να έχεις ίδιο τόνο με ανοικτές χορδές, και στο 12ο ταστο. Διότι εάν δεν έχεις σωστό intonation και πιάσεις ένα μπαρέ ακορντο πχ στο 10ο ταστο, θα ακούγεσαι ξεκουρδιστος, τη στιγμή που σε ανοικτό ακορντο θα είσαι κουρδισμενος. Μια μια θα ρυθμίζεις τις χορδές, από τη βιδουλα στα βαγονακια. Θα είναι η τελευταία σου δουλεια αυτή, μετά από βέργα και action. Να μην την πας, φυσικά, εκτός και εάν χρειάζεται κάποια ταστοδουλεια ή κάτι άλλο δύσκολο.

Άστα... κι εγώ μαζί σου αλλά δεν είμαστε ο μέσος όρος.?

Από τη δικιά μου εμπειρία με τα youtube views έχω προσέξει κάποια πράγματα κι εγώ: Αν πιστεύετε ότι κάνω κάπου λάθος γράψτε το να το τσεκάρουμε.. 1. Αν δεν υπάρχουν bots, τότε τα hits πάντα μόνο ανεβαίνουν. Οι servers του youtube βρίσκονται στην Ελλάδα, όπως και του google (ανήκουν όλα στην google). Εάν υπάρχει μεγάλη κίνηση (π.χ. ΠΣΚ), τότε - προφανώς επειδή εξυπηρετούν πολλοί server [load balancing] - τότε συνήθως για να "μετρήσουν" όλα τα views στα στατιστικά πρέπει να περάσουν 1-2 μέρες. Ετσι αρκετές φορές βλέπεις να "ξεφυτρώνουν" κάμποσα views που δεν υπήρχανε. 2. Αν αποδειχτούν "άκυρα" κάποια views (συνήθως λόγω bots που υπάρχουν είτε στο ίδιο το youtube, είτε στα ΜΚΔ [π.χ. πρόσφατα το tiktok ζήταγε μανιωδώς απόδειξη ότι είσαι άνθρωπος / φαίνεται το είχαν ταράξει τα bots με συγκεκριμένη επίθεση]), τότε τα views του "ψεύτικου" χρήστη σβήνονται και τα views μειώνονται.. Οσο περισσότερη κίνηση έχεις στο κανάλι, προφανώς το φαινόμενο είναι κάπως πιο έντονο.. 3. Ενα άλλο που μπερδεύει την κατάσταση είναι ότι η αλλαγή της ημέρας στα στατιστικά γίνεται νωρίς το πρωί προς μεσημέρι και όχι ακριβώς τα μεσάνυχτα / τουλάχιστον έτσι έχω προσέξει.. 4. Κάποια πράγματα που γράφετε (προφανώς τα ξέρετε καλύτερα από μένα!) με 100 views, χαμηλής διάρκειας κλπ. κάνουν την κατάσταση ακόμη πιο περίπλοκη.. Γενικά δε βγάζεις εύκολα άκρη και η μεγάλη πλάκα είναι ότι αν έχεις δικιά σου ιστοσελίδα και κοιτάξεις το log file είναι 100 φορές χειρότερα! :-) Πραγματικά θέλει AI για να καταλάβεις τα bot! :-) 5. Τελικά το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να βγάζεις "μακροσκοπικά" συμπεράσματα του στυλ: "αυτή τη βδομάδα πρέπει να πήγα καλύτερα", "αν κάνω αυτό κι αυτό μοιάζει να είναι καλύτερα" και κάτι τέτοια.. ΚΑΙ ΑΝ είναι και σωστά τα συμπεράσματα.. Sorry για μεγάλο-τεχνικό post. :-)

Σε γενικές γραμμές, το ΑΙ machine learning του YouTube αφαιρεί τα views απο τα replays που έγιναν απο εσένα απο bots και τα views που είναι κάτω απο 10 sec. Παλιότερα αυτό το ξεκαθάρισμα γινόταν απο τα 100 views και πάνω, ίσως τώρα να γίνεται πιο νωρίς.

Bill η ανθρωπότητα θα πάει μπροστά, αλλά θα πάει μπροστά προς άλλες κατευθύνσεις. Η μουσική ήταν υψηλή προτεραιότητα την εποχή των κλασσικών για κοινωνικοπολιτικούς λόγους, έπεφταν λεφτά δηλαδή από βασιλείς και εκκλησία, και έγιναν τα έργα που έγιναν, θα είχαμε Καπέλα Σιξτίνα αν δεν ξηλώνονταν ο πάπας; Ε, όταν υπήρχαν οι αντίστοιχοι λόγοι, έπεφταν κυριολεκτικά εκατομμύρια για να γραφτούν τα dark side of the moon, και τα srg Pepper. Τώρα έπαψαν να υπάρχουν οι συνθήκες, θα πάψουν και τα προϊόντα των συνθηκών, οι άνθρωποι δεν δίνουν την έμφαση που έδιναν στη μουσική, video games, social media κλπ είναι ο δρόμος της εποχής, και δεν μπορεί να κάνει τίποτα κανείς για αυτό.

Ο Στράτος ξέρει ΚΑΙ από καλές ξανθές.... μπύρες!

Επειδή και οι δυό μου είστε πολύ συμπαθείς αποφάσισα να γράψω και συγχωρέστε με... Παιδιά σόρυ αλλά δεν μου άρεσε. Πολύ καλό "χαλί" από τον Pal, πολύ ωραίοι στίχοι, μελωδία και εκτέλεση από τον Απόστολο, αλλά σαν να μην μου ταίριαξαν αυτά τα δυο μαζί. Ίσως φταίω εγώ που έχω συνηθίσει τον Απόστολο σε "άλλες" ενορχηστρώσεις και με άλλα όργανα... Ακούω ένα "καλοκαιρινό" - "χαρούμενο" - "ανάλαφρο" κομμάτι με φωνητικά και μελωδία που δεν συνάδουν με αυτά.. Εννοείτε ότι είναι προσωπικές μου απόψεις και μεταξύ μας...., μην δίνετε και πολύ σημασία?

Όσον αφορά το θέμα καλύτερα-χειρότερα/παλιά-τώρα, να αναφέρω ότι η κριτική σκοντάφτει στο εξής: Εκ των πραγμάτων, οι μόνοι που μπορούν να έχουν πλήρη εικόνα και για τότε και για τώρα, είναι πάντα άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας. Οι νέοι δηλαδή δεν έχουν ποτέ την ευκαιρία της πραγματικής εμπειρίας του τότε. Το πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι οι μεγαλύτερης ηλικίας, δημιουργήσαμε τις μουσικές μας αναμνήσεις πριν 20 - 30+ χρόνια. Είναι φυσικό το τώρα να μην έχει καμία ελπίδα αμερόληπτης σύγκρισης με το τότε γιατί οι μουσικές εμπειρίες της ηλικίας των 20s έχουν συνδεθεί με τόσο έντονα συναισθήματα και καταστάσεις, που σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να σταθεί δίπλα τους. Και κάπως έτσι έχουμε συνέχεια τις εκάστοτε μεγαλύτερες γενιές να λένε ότι παλιά ήταν καλύτερα. Που ήταν δηλαδή.

Στα τελευταία βιντεάκια που ανέβασες αυτή χρησιμοποιείς? Γιατί έχει φτιάξει ο ήχος σου!

Ο Bach είχε ένα δίκιο. Το Galant που ουσιαστικά διαδέχθηκε το μπαροκ, δε διαφέρει σαν λογική εξέλιξης από το πανκ που διαδέχθηκε το progressive rock. Από περίπλοκες φόρμες στον μινιμαλισμό, και από έντονα αισθήματα σε ανάλαφρα. ΟΚ, και εγώ γουστάρω punk hardcore, αλλά άλλο πράγμα οι floyd. ? Για την ακρίβεια, ούτε η μάνα τους δε θα ήξερε, ή μάλλον δε θα θυμόταν τους Beethoven και mozart, αν δεν υπήρχαν σοφοί άνθρωποι να τους καθοδηγήσουν στα νιάτα τους στο να μελετήσουν υπερεντατικά τη μουσική... των Bach και Handel. Η μελέτη αυτή και η συνεπαγόμενη εξοικίωσή τους με την προχωρημένη αντίστιξη, και η αφομοίωση και η επέκταση αυτής στο έργο τους, είναι που κάνει τους κλασσικούς Κλασσικούς. Αν είχαν μείνει απλά στο ρεύμα της εποχής τους, ούτε ενάτη θα είχαμε, ούτε Ρέκβιεμ, ούτε τίποτα.

Λέμε το ίδιο πράγμα αλλά με διαφορετική οπτική και πιθανόν με διαφορετικά συμπεράσματα. Κοίταξε να δεις τις διαφορές. Πόσο εύκολο είναι σήμερα να μπεις στο YT και να ακούσεις κάτι που ξέρεις ότι σου αρέσει, ενώ παλαιότερα θα έπρεπε να πληρώσεις πολλά λ7, και αν το έβλεπες/άκουγες? Πανεύκολο. Πόσο εύκολο είναι σήμερα να βρεις κάτι νέο/καινούριο που να σου αρέσει? Πολύ δύσκολο. Πόσο εύκολο ήταν παλιά να βρεις κάτι νέο/καινούριο που να σου αρέσει? Πιο εύκολο. Γιατί? Μήπως η μουσική που ήταν mainstream παλιά σου άρεσε περισσότερο? Είχες περισσότερη πληροφόρηση για αυτά που κυκλοφορούσαν? Όχι. Είχες μεγαλύτερη πρόσβαση σ' αυτά? Όχι. Ήξερες, εκτός από τα γνωστά που κυκλοφορούσαν και σου άρεσαν, αυτά που κυκλοφορούσαν και θα μπορούσαν να σου αρέσουν? Όχι. Οπότε έμενες (οι περισσότεροι) σ' αυτά που τους άρεσαν, χωρίς να ψάχνουν πολύ περισσότερο, τους αρκούσαν αυτά. Γιατί τους άρεσε η μουσική της εποχής. Αν (λέω αν), η σημερινή mainstream μουσική ήταν επιπέδου beatles, θα είχες μεγάλο πρόβλημα να βρεις κάτι που να σου αρέσει μέσα στην υπερπληροφόρηση? Δεν το πιστεύω. Γι' αυτό λέω, η κουβέντα αυτή είναι τεράστια.

Αυτό το ζηλεύω ας πούμε. Είχες ένα μήνα -τουλάχιστον- να μελετήσεις 3-4 licks και άντε 1-2 θεωρητικά concepts. Υπήρχε το περιθώριο να περάσεις πολύ χρόνο, να τα κανεις δικά σου, να εντρυφήσεις. Τώρα γίνεται να κατεβάζεις και κάτι άλλο καθημερινά, από licks μέχρι βιβλία ολόκληρα. Για κάποιον με τη δική μου προσοχή είναι κατάρα αυτό.

Συνήθως, οι μάστορες δεν ξέρουν τις ανάγκες στα ύψη, και σου παραδίδουν μία κιθάρα που δεν σε βολεύει 100%. Είναι καλό να τη ρυθμίζεις μόνος, ώστε να την φέρεις 100% στα μέτρα σου. Με τις αλλαγές καιρού, κάμποσες φορές τον χρόνο, θα αναγκάζεσαι να ξαναρυθμιζεις τη βέργα. Έχε το υπόψη σου. Το αction ρυθμίζει το ύψος των χορδων, περίπου, από το 12ο ταστο και μετά. Το relief (από το truss rod) ρυθμίζει ύψος χορδών μέχρι το 12ο ταστο. Φρόντισε να έχουν οι χορδές την ίδια αίσθηση παντού. Δηλαδή, εάν άνετα κάνεις bend στο 14ο, ενώ στο 4ο ζοριζεσαι να γραπώσεις χορδή, τότε πρέπει να σηκώσεις λίγο το μανίκι. Θα σου κάνει τη ζωή ευκολοτερη, και τις χορδές μαλακοτερες.

Καλά, εσύ κάνεις το δύσκολο, και θέλεις να πας σε τεχνικό για το εύκολο? Μόνος σου καλύτερα, να μάθεις και τι σετάπ σου ταιριάζει. Nut το πιθανότερο.

σε σχέση με την βέργα το γνωρίζω καλά γιατί σεταρω τις ακουστικές & και για το χαμήλωμα από το bridge είδα πως γίνεται από ένα βιντεάκι, είναι εύκολο. Το intonation δεν κατάλαβα ακριβώς που εξυπηρετεί. Σχετικά με τους μαγνήτες θα το τσεκάρω σε σχέση με την δίκη σου και θα χρησιμοποιήσω τις ρυθμίσεις σου για αρχή. Κοιτά αν φτιάξω λίγο το action δεν θα την πάω δεν υπάρχει λόγος. Του χρόνου ??

η δυνατότητα επιλογής μέσα από μια θάλασσα επιλογών ουσιαστικά αυτοαναιρείται. Ετσι δεν πρόκειται ποτέ να βρεις αυτό που θα είναι πραγματικά καλό. αυτό πριν 50 χρόνια το κάνανε οι dj. Και σου προωθούσαν το καλό. Εντάξει που και που προωθούσαν και κάτι συμφεροντολογικά. Αλλά γενικά το φίλτρο ήταν αποδεδειγμένα καλό. Δες στο άλλο βίντεο που ανέβασα σήμερα τι παίζει στα πρώτα της αμερικής πριν 50 χρόνια. Και σύγκρινε με το σήμερα

Σίγουρα θα έχετε μπει σε κάποιο μαγαζί με όργανα και θα σταθήκατε μπροστά σε κάτι που σας γυάλισε. π.χ. μια κιθάρα. Και σίγουρα θα έχετε κάποια στιγμή ζητήσει να τη δοκιμάσετε. Σας έτυχε όμως να την κατεβάζει ο πωλητής, να τη συνδέει στον ενισχυτή που είτε διαθέτει το μαγαζί, είτε αυτός επιλέγει, να κάθεται και να κατεβάζει παπάδες που προφανώς έχει προβάρει γι αυτό το σκοπό και αργότερα να σας τη δίνει κι εσάς; Χμμμ... Άντε να παίξεις μετά... Ξένος χώρος, άγνωστη κιθάρα, λάθος χορδές, σε ξένο ενισχυτή που δεν είναι καν ρυθμισμένος όπως συνηθίζεις και το μόνο πράγμα που δεν περνάει απο τον νου εκείνη τη στιγμή, είναι να ακούσεις αυτά που σκέφτηκες αρχικά για την κιθάρα. Τους μαγνήτες, το σκάσιμο, αίσθηση μπράτσου, το βάρος της κλπ. Εχεις ήδη μπει σε ανταγωνιστικό περιβάλλον και το μονο που προσπαθείς είναι να μην ακουστείς... τυρί. Μυτζήθρα.? Και καλά να είναι διαφορετικό το ύφος που παίζεις αλλά πες πως δεν είσαι τόσο σίγουρος για τις ικανότητες σου και γουστάρετε και τα ίδια με τον πωλητή, το πιο πιθανό είναι να εξελιχθεί σε μια άσχετη αμήχανη κουβέντα πάρα σε δοκιμή. Το έχω δει να συμβαίνει μπροστά μου. Παλιά ο πωλητής δεν ήταν απαραίτητα και παίκτης (βέβαια τότε δύσκολα σου δίνανε να δοκιμάσεις κιόλας) η κουβέντα ήταν τυπική και γύρω απο την τιμή, μα σίγουρα η επίσκεψη δεν κατέληγε σε τέτοιου είδους περιστατικά εσωστρέφειας απο τον πελάτη, παρά κανα εσωτερικό βρισίδι για την ασχετοσύνη του "έμπορα" μετα την απομάκρυνση απο το ταμείο, βέβαια. Παλιοί καλοί καιροί.? Αλλά έτσι είναι δεν μπορείς να τα'χεις όλα! Εσείς τι προτιμάτε; Ξερόλα ή έμπορο; Και ποιες οι εμπειρίες σας; Θετικές και αρνητικές.

Τώρα που το κοιτάω καλύτερα μπαζαρει η Α και η D στα πρώτα Ταστα. Η E καθόλου. Χαχαχα μετά ……

Το έκανες πριν κουνήσεις το βιδάκι ή μετά?

Άλλη πιο πρόσφατη εμπειρία. Πριν καμιά 10αριά χρόνια, έχω βγει στην γύρα να πάρω μια ακουστική για δώρο στην κόρη μιας φίλης. Περπάτησα όλο το κέντρο και μπήκα σε όλα τα μαγαζιά, έπαιξα αρκετές κιθάρες. Προσπάθησα να παίξω και φθηνές (τέτοια έψαχνα) αλλά και ακριβές, για να έχω ένα μέτρο σύγκρισης. Μπαίνω και σ' ένα κατάστημα λοιπόν, και βλέπω μια Lag, μέσα στο budget μου. - Μπορώ να την δοκιμάσω? - Βεβαίως Την κατεβάζει από το stand, την πλαγκάρει και αρχίζει, ακκόρντα από δω (chord solo εννοώ), σολίδια μπλουζίστικα από εκεί. Αφού ξεχαρμάνιασε (έτσι νόμιζα) μου την έδωσε. Την δοκίμασα για λίγο και συνέχισα να κοιτάω στο stand τι άλλες κιθάρες είχε. Βλέπω μια Lakewood. - Μήπως μπορείς να την κατεβάσεις να την παίξω για λίγο ως μέτρο σύγκρισης? του λέω. - Αυτή είναι πολύ ακριβή, μου λέει. - Το ξέρω, του λέω, απλά λίγο να την παίξω να την συγκρίνω με την άλλη, να δω αν μπορώ να καταλάβω πόσο υστερεί η lag. Με κοιτάει, την κατεβάζει και .... η κόλαση κατέβηκε στην γη. Αντί να μου την δώσει, την πιάνει, και ως νέος Paco De lucia αρχίζει να γαζώνει. Ακκόρντα ταυτόχρονα με φράσεις, chord solo, και σόλα μαζί, και για επιδόρπιο, αρχίζει στο τέλος σόλο με τεχνητές αρμονικές. - Τι ωραία κιθάρα, μονολογούσε. Και μετά, αντί να μου την δώσει, την ξανάβαλε στο stand. Εννοείται ότι τον απάλλαξα από την παρουσία μου αμέσως.

Πολύ ωραίο θέμα πάντως, το οποίο έχει να πει πολλά όταν πρόκειται να αγοράσουμε κιθάρα από φυσικό μαγαζί. Πρώτον: εννοείται ότι όταν θες να δοκιμάσεις το όργανο θα ξεχάσεις ότι ήξερες να παίζεις... Δευτερον: Το λέω συνέχεια στον εαυτό μου όταν πάω σε μαγαζί με μουσικά είδη. Δεν είσαι εκεί για να εντυπωσιάσεις κανέναν με τις παικτικές σου δεξιότητες, αλλά να ακούσεις το όργανο. Ούτε για να εντυπωσιαστείς από κανέναν είσαι εκεί, άρα θέλει συγκέντρωση. Υγ: υπάρχει ένας μπαγλαμάς ονόματι Jon Dretto στο Tiktok και στο YouTube που κάνει ακριβώς αυτό, μπαίνει σε μαγαζια και παριστάνει τον αρχάριο, παίζει καναδυό μπούρδες στην αρχή και μετά αρχίζει το ανελέητο shredding σα να μην υπάρχει αύριο για να εντυπωσιάσει τον πωλητή και τους followers. Το ακροατήριο του είναι αμιγώς teenagers. Ας τον δείρει κάποιος... (joking)

Sweet summer sweat!!!

Πρόσφατα μου έτυχε να αγοράσω ένα delay πετάλι, το κουμπώνει σε δύο ενισχυτές να ακούσει το στέρεο ο παλίκαρος και χάνεται... Δεν έπαιζε παπάδες, αλλά γούσταρε τον ήχο. Σε λίγη ώρα μου λέει "Μου το πούλησα! Φοβερή επιλογή, το θέλεις"; "Θα δω ένα ακόμα κ αν δε μου αρέσει περισσότερο, επιστρέφω αύριο". Το ίδιο βράδυ είδα στο site τους ότι το προϊόν είχε εξαντληθεί...

Αν και δεν έχω κάποια παρόμοια εμπειρία στο μουσικό τομέα, σε γενικότερα πλαίσια οι πωλητές που με έχουν εξυπηρετήσει είναι άσχετοι και με τα βίας γνωρίζουν κάτι πάνω στο αντικείμενο, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για μοντέρνα προϊόντα τεχνολογίας. Μου χει συμβεί και σε μικρά, και σε μεγάλα/γνωστά καταστήματα. Σπάνια με έχει εξυπηρετήσει κάποιος που να φαίνεται γνώστης, και όταν έχει γίνει μου άφησε θετική εντύπωση. Αλλά θα προσπαθήσω να δω όλες απόψεις από μια λογική οπτική. - Στην περίπτωση που ο πωλητής είναι άσχετος, απλά θα υπάρξει ελλιπής, ή στη χειρότερη λανθασμένη πληροφόρηση, πράγμα καθόλου καλό για έναν αρχάριο που ψάχνει να κάνει μια επένδυση, ανεξάρτητα το ποσό. Ο υπάλληλος οφείλει να είναι γνώστης του αντικειμένου, ανεξάρτητα το είδος και την κατηγορία. Πουλάς ρούχα? Θέλω να ξέρεις, να σε ενδιαφέρει και να έχεις τη διάθεση για εξυπηρέτηση - γιατί καλώς ή κακώς, είναι face2face επάγγελμα. - Στην περίπτωση που γνωρίζει, αλλά δεν ασχολείται και πολύ με τον ενδιαφερόμενο, τότε, οκ τι να το κάνεις? Θα πρέπει και πάλι να δείξει ενδιαφέρον, για να κάνει σεφτέ και το κατάστημα. Αυτή είναι η δουλειά του άλλωστε, σωστά? Υπάρχουν και αυτοί που γνωρίζουν αλλά σε κάνουν missdirect για να πάρεις το πιο ακριβό, ή για να πάρεις κάτι όπως και να χει - βλέπε πωλήτριες ρούχων που ό,τι και να βάλεις σου λένε ΠΩ ΠΩ ΠΩΣ ΣΟΥ ΠΑΑΑΑΑΑΕΙ!!! - Στην περίπτωση που γνωρίζει, αλλά το παρακάνει όπως αναφέρεται στο θέμα, θα πω ότι είναι πραγματικά προτιμότερο από όλα τα παραπάνω. Σαν ένα θετικό bonus, ο show-off βιρτουόζος θα σου δείξει 2 σημαντικά πράγματα: 1) ότι ένα φθηνό όργανο μπορεί να παίξει παπάδες αν είσαι καλός 2) τη δυναμική του οργάνου που μπορεί ένας αρχάριος να μη βλέπει ή ακούει ακόμα, λόγω έλλειψης πείρας. Φυσικά για τα ντροπαλά και εσωστρεφή άτομα σαν εμένα δε βοηθάει καθόλου, αλλά σίγουρα για μένα είναι προτιμότερο από το να είναι αδιάφορος ή/και τρόμπας. Το ιδανικό προφανώς είναι να γνωρίζει, να μιλάει σωστά, ευγενικά και με καλή πρόθεση και διάθεση, να καταλαβαίνει τις ανάγκες σου και τις προτιμήσεις σου, και να σε κατευθύνει στη βέλτιστη επιλογή. Σπάνιο, αλλά αυτό είναι το τέλειο.

Δεν είναι μόνο το πόσες το χεις πατήσει. Μπορεί να είναι κάποια δεύτερα που παίζουν όταν μπαίνεις (ή κάποιος άλλος) στο κανάλι σου και έχεις κάποιο βίντεο εκεί, ή μπορεί να είναι λόγω της καινούργιας λειτουργίας που έχουν, που το βίντεο "παίζει" με mouse-over. Αυτό σίγουρα μετράει σαν view γιατί το περνάει στο history και θυμάται το πόσο έχεις δει. Παίζουν και αυτά που λέει ο John και συμφωνώ με το 5 απόλυτα. Το μακροπρόθεσμο μετράει, ειδικά στα social.

Εγώ ξέρω το 4-2-3-1, το 3-5-2, το 4-3-3, το 3-4-3, το 4-4-2, το 5-3-2, και το 4-2-2-2 που παίζουν στην Ολλανδία. Τα 2-3 και 3-2, είναι για μικρό γήπεδο και 5Χ5 ασούμε.

ΟΚ οι ορνιθες ειναι βατες, αλλα με Μαμαγκακη τα ειχα βρει σκουρα. Εγραφα πανω απο καθε μετρο 2-3, 3-2, 2-2-3, 2-3-2, 3-3-2 κλπ για να προλαβαινω να διαβαζω. (Δεν ειμαι και κανενας μεγας διαβαστής. Κιθαριστας ειμαι) Δεν θυμαμαι ποιο κωλοτραγουδο ηταν. . Τα 5αρια ειναι ευκολα. ή Βολος - Λαρισα θα ειναι, ή Λαρισα - Βολος.

Πολιτισμό δεν παράγουν αυτοί που δεν έχουν να φάνε. Η μουσική ήταν βασικό εργαλείο για το κύρος και την προπαγάνδα εκκλησιών και αυλών, όπως και η υψηλή αρχιτεκτονική και τα εικαστικά άλλωστε. Μην ξεχνάς ότι ράδια και youtube ούτε ιδέα τότε, άκουγες σα χάνος και κατάπινες και σαν χάνος επίσης.

Εγω κραταω σταθερη την σπανακοπιτα - απλα στα 7αρια βαζω και τυρακι! Σπα-να-κο-τυ-ρο-πι-τα!

Θα το πω αλλιώς, γιατί φτάνουμε σε τέλμα. 15 χρόνια είναι ΤΙΠΟΤΑ μπροστά στην ανθρώπινη ύπαρξη και στην ιστορία της μουσικής. Επίσης δε μιλάμε για 15 χρόνια αποκλειστικής ραπ/χιπ-χοπ, υπήρχε και ποπ ανάμεσα και EDM και house και πανκ. Θα προσπαθήσω να φέρω ένα παράδειγμα: Όταν αρχίσαμε να χρονομετρούμε δρομείς, γινόντουσαν ρεκόρ διαρκώς. Γιατί; Γιατί το baseline ήταν χαμηλά. Με την πάροδο του χρόνου το baseline ανέβηκε και πλέον χρειαζόταν έξτρα προπόνηση, έξτρα σκευάσματα, έξτρα φυσικοθεραπείες για να πλησιάσεις αυτό το baseline και ιδανικά να το ξεπεράσεις. Το 2009 ο Bolt έκανε 9.58, ρεκόρ το οποίο προς το παρόν δεν έχει σπάσει. Το ότι δεν έσπασε ακόμα σημαίνει ότι γινόμαστε πιο αργοί, ή ότι δε θα βελτιωθούμε ποτέ; Ακριβώς το ίδιο γίνεται και με τη μουσική, υπήρξαν κάποιοι που έσπασαν το ταβάνι τους και μαζί της ανθρωπότητας. Τα standards πλέον είναι στο Θεό, σημαίνει αυτό ότι δε βγάζουμε μουσικούς; Επίσης μην ξεχνάμε, ότι πλέον έχουν "φωνή" όλοι οι άνθρωποι, η μουσική δεν είναι προνόμιο λίγων και εκλεκτών, κάτι το οποίο προφανώς θα επηρεάσει τάσεις και προτιμήσεις. Άλλη μουσική θα ακούσει ο απόφοιτος του Berklee, άλλη θα ακούσει ο εργαζόμενος εστίασης στην Πάρο. Για να κλείσω, επειδή όντως φτάσαμε σε τέλμα, αν έπρεπε να στείλω μουσική στο διάστημα για ένα άλλο είδος, θα έστελνα Bach, ό,τι έχει σωθεί από το έργο του. Και αν μερικά χρόνια αργότερα έπρεπε να ξαναστείλω, πάλι Bach θα έστελνα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να το κλείσουμε το μαγαζί;

Αφού είσαι τέτοιος και δεν βοηθάς... τι να σου πω ?... θα προσπαθήσω να βρω κάτι άλλο. ?. Πέρα από την πλάκα ευχαριστούμε πολύ για το σχόλιο και τις παρατηρήσεις!

Τι ωραία αμερικανιά που είναι αυτό το κομμάτι ...

Αν ο Στράτος έχει τέτοια προσόντα... πρέπει να βοηθήσει... ?

Σαν να βλέπω τώρα μπροστά μου τον @fusiongtr... φαντάζομαι σε αυτόν αναφέρεσαι!

Φώτη σε ευχαριστούμε πολύ. Κάθε καλοπροαίρετη κριτική είναι πιο καλή και από το πιο όμορφο σχόλιο!!

Εγώ νομίζω ότι αυτό που έλειπε από αυτό το τραγούδι είναι μια ξανθιά αιθέρια ύπαρξη με λεπτή παιχνιδιάρικη φωνή! Τότε θα τα ακούγαμε όλα ματζόρε....

χαιρετω τη παρεα!!! παιδες πηρα αυτη τη πεταλιερα απο thomann https://www.thomann.de/gr/harley_benton_dnafx_git.htm?glp=1&gclid=Cj0KCQjw-JyUBhCuARIsANUqQ_IIbMJUXXGqp1rBcGCWXkUtQmZGhG5aO3GlxQ1lIhKuLbVFAPl19jEaAlL7EALw_wcB ειμαι πολυ ευχαριστημενος!!! εχει μεσα απο fender, marshall, mesa boogie, orange, soldano, peavey και αλλα... 55 amps, drums, εφε κτλ. περιμενω αποψης καλη? κακη? μετρια? γενικα την αποψη σας

real photo from home 478040_c_478040_r1_en_online-51-55.pdf

like, αμα δε βρεξεις τον κ@λω σου ψαρια δεν πιανεις, να το πο διαφορετικα λαικα οπως λεει κι παροιμια

Δύσκολο να βγουν αντίστοιχα μεγέθη στις μέρες μας. Τότενες περνούσατε 2 μήνες με τον ίδιο δίσκο, λογικό να τον ακούσεις 50 φορές, να δεις και ξαναδείς και να ξαναματαδείς το οπισθόφυλλο με τα credits, λογικό και να διαβάσεις 30 φορές το Guitar Player του μήνα. Αυτό σε συνδυασμό με την έλλειψη social media σας επέτρεπε να φτιάξετε μύθους, να βάλετε καλλιτέχνες σε βάθρα και να τους γουστάρετε πιο πολύ απ'τις κοπέλες σας. Σήμερα καλώς ή κακώς δε γίνεται αυτό. Πατάς "new releases" στο Spotify και βλέπεις χιλιάδες καλλιτέχνες, καλούς, μέτριους, κακούς και άθλιους, όλοι στο ίδιο σακί. Το τι θα ακούσεις εξαρτάται από το πού θα πάει το χέρι σου, ποιος έβαλε χρήμα να σπρώξει διαφημίσεις και ποιος ποστάρει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Είναι καλύτερο αυτό; Σίγουρα είναι λιγότερο ρομαντικό, αυτό σας το δίνω. Πρόλαβα κι εγώ εποχές χωρίς smartphones ή ίντερνετ ως κοινό αγαθό και θυμάμαι να στήνομαι μπροστά στην τηλεόραση 2 ώρες κάθε μερικές μέρες μπας και δω Guns N Roses στο MTV. Θα σας σοκάρω, αλλά δε μου λείπει. Μπορεί να μην έβγαλε η φουρνιά μου Slash και Axl Rose, αλλά τουλάχιστον διαλέγω τι ακούω και δεν εξαρτώμαι από τα lobbies των δισκογραφικών, ή το stock του δισκάδικου της γειτονιάς. Η δική μου η γνώμη είναι πως τα πράγματα είναι ΠΟΛΥ καλύτερα. Η δυνατότητα επιλογής είναι πολυτέλεια. Η ευκολία στην πρόσβαση ή στην ακρόαση είναι πολυτέλεια. Μαζί με αυτά έρχεται και η κατανάλωση αντί για την ακρόαση, αναγκαίο κακό, αλλά όποιος λαμβάνει το κάλεσμα από τη μουσική, θα τη βρει στο τέλος και όταν θα φτάσει στην ηλικία σας, θα γκρινιάζει για τους τότε νέους. Edit: Να προσθέσω και μια ωραία ιστορία που άκουσα πρόσφατα. Στο τελευταίο κεφάλαιο ενός audiobook για τον Bach, ο αφηγητής μίλησε για τη γνώμη που είχε ο Bach για τη μουσική εκείνης της εποχής, λίγο πριν πεθάνει δηλαδή. Και εκείνος τότε γκρίνιαζε, λέγοντας ότι το επίπεδο πέφτει διαρκώς, ότι ο κόσμος δεν ασχολείται με τη μουσική και για να μην τα πολυλογώ, "πού πάμε ρε παιδιά" ήταν το μήνυμα. Εεε, λίγα χρόνια αργότερα ο κόσμος είδε τον Mozart και λίγο αργότερα τον Beethoven. ?

Εξαρτάται από το "μια" και το "δύο", σε πόσες συλλαβές δηλαδή θα τα πεις.

Καλος δασκαλος. Με μεταδοτικοτητα.

Είναι κι αυτό... Λοιπόν: ΦΑb - ΣΙ Για το ύψος του διαστήματος απλά μετράμε νότες: ΦΑ, ΣΟΛ, ΛΑ, ΣΙ Διάστημα 4ης. Για το είδος: Μπορούμε χρωματικά να απομακρυνθούμε από ένα γνωστό είδος διαστήματος ΦΑ ΣΙb -> 4η καθαρή ΦΑ ΣΙ -> 4η αυξημένη (αυξήθηκε κατά ένα ημιτόνιο η απόσταση) ΦΑb ΣΙ -> 4η ΔΙΣ αυξημένη (αυξήθηκε κατά ένα ακόμα ημιτόνιο η απόσταση) Το ίδιο ισχύει για οποιοδήποτε διάστημα αλγοριθμικά, κι ας μη βγαίνει νόημα: ΝΤΟ - ΡΕ## -> Διάστημα δευτέρας ΔΙΣ αυξημένο ΝΤΟ - ΡΕ#### -> Διάστημα δευτέρας τετράκις αυξημένο