Πίνακας συμμετοχής

Καταλυτικός παράγων... Με τα τσιγάρα να δεις τι κάνουν. Το άχτι τους βγάζουν....

Είχαν οι γονείς μου πικάπ, έπιπλο κανονικό ήταν τότενες, και ένα σκασμό 45άρια. Ήμουν 1 βία 1,5 χρονών, πήγαινα στο πικάπ, έβγαζα όλους τους δίσκους έξω, διάλεγα αυτούς που ήθελα (ακόμα μου λέει η μάνα μου "πώς στο διάολο τους ξεχώριζες?") και τους έδινα στους γονείς μου να τους βάλουν να ακούσω τα τραγούδια. Μου άρεσαν τα "Βγήκε ο Χάρος να ψαρέψει" (Παπαιωάννου), "Άνοιξε πέτρα να διαβώ" (Μαρινέλλα) που το αποκαλούσα "Τα και Βα" (δεν μπορούσα ακόμα να μιλήσω καλά), Καζατζίδης, Διονυσίου, κλπ. Αργότερα, ήρθαν οι ερασιτέχνες των FM, με τις κλασσικές rock επιτυχίες που έπαιζαν Jethro Tull, Dire Straits, Bad Company, κλπ Στην προεφηβεία έπεσα στο rock/hard rock κατευθείαν. AC/DC, Gallagher, Sabbath, Ozzy, Maiden (τότενες βγαίνανε αυτά, ήταν φρέσκα), Zeppelin, Status Quo, Purple, Rainbow, κλπ. Έλα όμως που εμένα με τραβούσαν περισσότερο τα σκληρά ... Όσο πιο σκληρά τόσο καλύτερα, και όσο πιο πολλά σόλα κιθάρας, τόσο τρελαινόμουν εγώ. Μετά μπήκαν και οι Motorhead (δεν έφυγαν ποτέ), και επίσης όλο το New Wave Of British Heavy Metal. Οπότε το γύρισα στο metal, χωρίς όμως να εγκαταλείπω τα υπόλοιπα. Εκείνη την εποχή, είχα αλλεργία σε οτιδήποτε θύμιζε ποπ, ήταν εμπορικό χιτάκι, είχε ηλεκτρονικά τύμπανα, ήταν χορευτικό χωρίς να είναι metal. Τα σόλα της κιθάρας με εκστασίαζαν, και σιγά σιγά ήρθα σε επαφή με τα blues που είχαν κι αυτά τεράστια σόλα, και από εκεί στα 70s που γινότανε χαμός, ξεκινούσε ο Frank Marino το σόλο σήμερα, και τελείωνε σ' ένα μήνα. Η επαφή μου με τα 70s, με πήγαινε όλο και πιο πίσω, στα 60s, την ψυχεδέλεια και τους hippies. Εκεί (ίσα που έμπαινα στην εφηβεία) βρήκα και ιδεολογικό πάτημα στην μουσική. Love, peace, flowers, κλπ. Οτιδήποτε ποπ και εμπορικό συνέχιζε να μου προκαλεί εμετούς, και αν άκουγα ηλεκτρονικά τύμπανα και σύνθια, έφευγα από εκεί που ήμουν. Έχω παρατήσει παρέες σύξυλες γι' αυτό τον λόγο. Η μεγάλη μου ενασχόληση με τα blues με πήγε στον Tom Waits (από όπου δεν έφυγα επίσης ποτέ), δίνοντάς μου άλλη μια θεώρηση ζωής πέραν των hippies, μια άλλη άποψη της Αμερικής, τον δρόμο, το αλκοόλ, την απελπισία της καθημερινότητας, μαζί με τον ρομαντισμό του επαρχιώτη με μεγάλα όνειρα που όμως διαψεύδονται, του "βρώμικου" κόσμου και έρωτα, του μικροαπατεώνα χωρίς ελπίδα, κλπ. Από τα 60s μπήκε και το rock'n'roll, ο Elvis,, ο Chuck Berry, κλπ. Και ήρθε και το πανκ και το hardcore, ως σκληρές και επαναστατικές μουσικές. Η ψυχεδέλεια από την άλλη και τα 70s ακούσματα, με τράβηξαν και προς το τεχνορόκ, τα τεράστια κομμάτια με τις πολλές και περίεργες αλλαγές, το απρόσμενο που ήταν πάντα εκεί και με μαγνήτιζε. Σε όλο αυτό το διάστημα μόνο πρόσθετα πράγματα, χωρίς να εγκαταλείπω κάτι από όσα ήδη άκουγα. Κάπου εκεί έσκασε το Kill them all, που με ταρακούνησε ευχάριστα. Για μεγάλο χρονικό διάστημα το άκουγα συνέχεια, αλλά ..... Η συνέχεια του είδους άρχισε να μου φαίνεται κάπως .. Μετά τους Metallica, τους Anthrax, τους Exodus, κλπ, μου φάνηκε να υπάρχει τέλμα στην σκηνή, ακόμα και στο Black Metal που μέχρι τότε παρακολουθούσα ανελιπώς, και άρχισα σιγά σιγά να αποστασιοποιούμαι. Μεγάλωνα? Ωρίμαζα από την επαφή μου και με άλλα πράγματα? Ποιος ξέρει. Ακούγοντας τα blues φανατικά, ήρθα σε επαφή με τα jazz blues, με πιο επιτηδευμένη αρμονία, με καινούριες μελωδίες, διαφορετικές, που όμως ταίριαζαν γάντι. Έπρεπε να το ψάξω το θέμα, και το έψαξα. Και πάνω λοιπόν που το έψαχνα, πέφτω πάνω σε κάτι που ήταν ίσως το μεγαλύτερο χαστούκι. Άκουσα κάποια πιο σύγχρονα jazz κομμάτια, και ... έπαιζαν φάλτσα ... αλλά .... υπέροχα φάλτσα. Πώς στο διάολα γίνεται? Εδώ θέλει πολύ ψάξιμο. Να καταλάβω την λογική. Και το έψαξα. Πολύ. Και έφτασα να καταλάβω. Μέσα όμως από αυτή την αναζήτηση, κατάλαβα πολύ περισσότερα από όσα περίμενα. Ένα υπέροχο ταξίδι γεμάτο συγκινήσεις, απρόοπτα, ανακάλυψη νέων αντιλήψεων, κάθε μέρα και κάτι νέο στην σκέψη, άλλαξαν τα πάντα. Και έφτασα σε ένα επίπεδο που να μπορώ πια να εκτιμήσω και την ποπ, την εμπορική μουσική, να μην ισοπεδώνω τα πάντα πίσω από μια ταμπέλα. Να μπορώ να ξεχωρίσω το καλό και το κακό, ακόμα και σε είδη που δεν πολυάκουγα. Να εκτιμήσω την αξία της κλασσικής μουσικής, της σύγχρονης μουσικής, της κινηματογραφικής μουσικής, της ηλεκτρονικής μουσικής. Να αγαπήσω τρελά κάποιες λαϊκές μουσικές όπως την gypsy jazz. Έμαθα να "βλέπω" μέσα τους κοιτάζοντας μέσα μου. Και μπορώ πια, βλέποντας τα πράγματα από απόσταση, να πω ότι αυτό το ταξίδι με άλλαξε τελείως, και μένα, και την θεώρησή μου για τα πράγματα και την ζωή.

1. Πρόσεχε το νερό μπορεί να σε σκουριάσει. 2. Έτσι λένε όλοι οι γιατροί, και μόλις πάνε σπίτι τους βάζουν κάτω τους κράσους και γίνεται της πόπης.

Thank me later https://www.thomann.de/gr/fender_sq_cv_70s_tele_thinline_mn_3ts.htm?shp=eyJjb3VudHJ5IjoiZ3IiLCJjdXJyZW5jeSI6MiwibGFuZ3VhZ2UiOjJ9&reload=1

Κιθάρα -> πετάλια -> audio interface (κάρτα ήχου) -> laptop (DAW) -> monitors.

Ενεργοποίησε το "συζητήσεις" για να μπορεί να ανοίξει νέο θέμα, και αν θέλεις και το "video" για να μπορεί να ανέβει σχετικό video.

Και amp-sims θα έχει το menu και plugin effects, με ιδιαίτερη βάση στα δωρεάν, γιατί πιστεύω ότι στις μέρες μας στήνεις ήχο και με τέτοια.

Ας δούμε σιγά σιγά με τι παίζει ο καθένας, για να έχουμε και μία εικόνα για το πού πρέπει να στοχεύσει το περιεχόμενο. Εννοείται πως θα τα καλύπτουμε όλα αν υπάρχει ενδιαφέρον. Κάνω την αρχή: Ξεκίνησα το γύρω στο 2011 με το Line 6 POD (φασόλι). Σοκ με τις επιλογές σε ενισχυτές, καμπίνες, μικρόφωνα. Δεν είχα ιδέα πού παν' τα 4, αλλά τουλάχιστον βρέθηκε ευκαιρία τότε να γρατζουνάω λίγο παραπάνω, ακόμα και σε πολύ βραδινές ώρες. Από εκεί πήγα σε κάποια λαμπάτα rigs για μερικά χρόνια, αλλά πάντα το φασόλι το είχα FX Loop για modulation, delay και reverb. Το 2014 έκανα το άλμα σε Fractal Axe Fx Ultra, το οποίο λάτρεψα τότε, αλλά κάποιοι περιορισμοί (κυρίως ο buggy και μη υποστηριζόμενος πλέον editor) με ώθησαν στο να το πουλήσω 1.5 χρόνο αργότερα. Τότε έκανα το πρώτο μου hybrid rig, με μια κεφαλή Victory Kraken, ένα Torpedo Captor loadbox και εφέ από Eventide plugins. Αν και ήταν με διαφορά ο καλύτερός μου ήχος, αναγκάστηκα να πουλήσω όλο το hardware 1 χρόνο αργότερα για να βάλω χρήματα στην άκρη για τη μετακόμιση που έκανα πέρσι στο Amsterdam. Ενδιάμεσα πέρασε και ένα Amplifire 3 από τα χέρια μου, επίσης πολύ καλό (ειδικά σε feel), αλλά ο editor που είχε ήταν ψιλοαπαράδεκτος και η εταιρία δεν είχε ιδιαίτερα ενεργό community για να μάθω τα κόλπα. Έκτοτε έχω κάνει τη μετάβαση σε 100% computer based rig με plugins, γιατί δεν παίζω καθόλου live τα τελευταία 5 χρόνια. Χρησιμοποιώ κυρίως το Line 6 Helix Native, 3-4 plugins της Neural DSP και από effects Eventide, Soundtoys και Valhalla. Τα effects τα χρησιμοποιώ και σε synths, sample libraries, κλπ.

Νομίζω ότι εμείς οι κάποιας... ηλικίας, λίγο-πολύ θα έχουμε στην αφετηρία των ακουσμάτων μας (ακούσια) και από έναν... Καζατζίδη ? Για να μην απεραντολογήσω, και εγώ μέσες άκρες, μια από τα ίδια με τους προλαλήσαντες. Όλα ξεκίνησαν από rock, hard rock και heavy metal- και ως έναν βαθμό αυτά παραμένουν και σήμερα. Αλλά όταν ξεπεράστηκαν τα «στεγανά», άνοιξαν τα αυτιά και ήρθε η μουσική από πολλές και διαφορετικές πλευρές και εκεί ήταν που το θέμα απέκτησε ενδιαφέρον.

Και μόνο η σκέψη αυτή φτάνει, δεν φταίει το κινητό σου... ?

Xiaomi/chrome Γιάννη, επίσης, δεν δουλεύει ο messenger στις αγγελίες. Λαμβάνω ειδοποίηση για απάντηση (μέσω email), αλλά η απάντηση δεν έρχεται στον messenger.

Η μ@λ@κί@ βρε Τέρυ ξέρεις πια είναι και με πιάνει ένα κάποιο παράπονο.... Έχω κολλητό (57 ετών) που πίνει τον άμπακο, καπνίζει 3 πακέτα, τρώει ότι νά'ναι και όποτε νά'ναι και τα αποτελέσματα (όποτε κάνει...) των ιατρικών του εξετάσεων είναι σαν ενός 20χρονου..... Άααα μην το ξεχάσω, λεπτομέρεια, δεν παντρεύτηκε ποτές!

Να παραγγείλεις πίτσα τότενες. Και να πιείς κόκα κόλα.

Κίτρινη! περτικάλι...

Έχω αμίτα.... γαμώ τον μπελά μου μέσα και όλους τους γιατρούς μαζί!

Ε, ήθελε να δοκιμάσει και άλλος και το μοιραστήκαμε. Μην με έλεγαν και... μονοφαγά ? Πάντως, το περίμενα... ζουμερό, αλλά είχε γίνει σαν να τρως χαρτοπετσέτα (μάλλον το είχε κάνει έτσι η μεγάλη παραμονή στο αλκοόλ)

Πλάκα πλάκα σκέφτομαι να κάνω κάτι πρόχειρο να φάω σε λίγο (καμιά ντοματούλα, αγγουράκι, καπνιστό κασέρι και λίγο μορταδελίτσα) αλλά χωρίς 1-2 τσιπουράκια πως θα κατέβουν ρε γαμώτο...;

Και εσύ για τελεκαστερ ψάχνεις?? (Τα λέω εγώ αλλά δεν ακουν. Τεσπά... Γύρνα το κινητό σου σε οριζόντια θέση, και θα εμφανίσει το κουμπί αναζήτηση.)

1. Χαχαχαχα, σωστός. Τις βάζουν πάνω σε πίτες. 2. Όχι βρε, είναι σούπερ. Ε ρε κάτι πείνες ....

Για Gusano δεν ξέρω, κάποια Mezcal όμως έχω πιει και μασούλησα και μισό σκουλήκι ?

Αυτά τα εφαγα το απόγευμα... Και να έχω πιει, πιστεύεις ότι θα το θυμάμαι? Συνήθως, οπότε φτάνω στις τεκιλες, έχει αδειάσει η υπόλοιπη κάβα...

Εδώ άλλοι ψένουν μελιτζάνες για βάση, τις έχουν ψυγείο έτοιμες και όταν πεινάσουν τις γεμίζουν ντομάτες, τυριά κ.τ.λ. Προνοούν! Γεύση πτωματίλας...;

Σ'έπιασε κι εσένα μια λιγούρα έ;

Τουρσί είναι τούτο??

Έτσι νόμιζε κι ο Carlos ....

Αυτό είναι μεζές, για 3 άτομα..., τσίπουρου ρε συ!

Μου βγήκε ο φραπές απ'την μύτη....

Όχι άλλη τεκίλα με κόκκινο σομπρέρο στο καπάκι!

Μπααα, μάλλον θα αλλάξει κάβα.

Ξεροσφύρι την τεκίλα στην ηλικία του? Ούτε καμιά τορτίγια, τίποτα νάτσος, κανένα αγγουράκι με καροτάκι, κανένα φυστικάκι, τίποτα?

Η τεκίλα αφυδατώνει.

το 2017 πηρα το helix,μετα απο πολυ ψαξιμο καταφερα να βγαλω καλους ηχους,στην αρχη αγορασα καποια ετοιμα preset αλλα ηταν πεταμενα λεφτα…μονο οταν εκατσα και ασχοληθηκα σοβαρα να στησω τον ηχο απτο μηδεν καταφερα να το φερω εκει που ηθελα ωστοσο δεν με καλυπτε τοσο στα καθαρα και γυρισα παλι σε πεταλια…παραλληλα ομως ειχα και το native στο pc και πριν ενα χρονο πηρα το hx stomp και εστησα hybrid πεταλιερα και ειναι οτι πιο ευελικτο εχω δοκιμασει μεχρι στιγμης

Παρά το γεγονός ότι στο forum είμαστε μειοψηφία, υπάρχουν άτομα που ενδιαφέρονται για digital εξοπλισμό και έχουν ερωτήσεις σχετικά με το πώς μπορούν να πάρουν το 100% από τέτοια μηχανήματα ή plugins. Σκέφτηκα λοιπόν να κάνουμε ένα club, στο οποίο θα μπορούμε να συζητάμε για Fractal, Kemper, Helix, Neural, κλπ, να μοιραζόμαστε ενδιαφέροντα videos και γιατί όχι να γράψουμε και μερικά tutorials. Δε θα έλεγα σε καμία περίπτωση ότι είμαι ειδικός στο θέμα, αλλά έχοντας κλείσει δεκαετία με πολλά διαφορετικά digital ή hybrid rigs, τουλάχιστον μπορώ να καταλάβω τις δυσκολίες τέτοιων setups και ελπίζω να κάνουμε μια μικρή κοινότητα που θα παράξει υλικό για κόσμο που αντιμετωπίζει παρόμοιες δυσκολίες. Ας δούμε πρώτα παρουσίες και στη συνέχεια να συζητήσουμε εντός του club τι ανάγκες υπάρχουν. Digital Modeling/Profiling Club

Δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι πρέπει να τα ανοίξω αυτά, νομίζω όλα οκ τώρα.

Γράφω στην περιγραφή του club ότι είναι ευπρόσδεκτοι και όσοι απλά ενδιαφέρονται για αυτή την τεχνολογία, όλοι οι καλοί χωράνε!

Και εγώ θέλω να συμμετάσχω στο club για να μάθω κάτι στον αντικείμενο.

Ως χρήστης Kemper προσχωρώ άμεσα.

Σαν παν-άσχετος που ζει με amp sim, μπαίνω στο club άμεσα!

Ωραίο club. Έλειπε κάτι τέτοιο από το noiz, μπράβο Bill.

Ηχητικά έχουν όλες μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα. Το βασικό είναι να σου αρέσει η εμφάνιση και να είναι άνετη στο χερι. Τα του ήχου όλα φτιάχνουν. Οι Η7 και L7 έχουν κοντή κλιμακα. Ο ήχος είναι με περισσοτερα μεσαία και λιγότερο πριματες. Οι στρατοκαστερ και τελεκαστερ είναι πιο πριματες, αλλά αυτό δεν τις κάνει λιγότερο "γλυκές" με το σωστό παίξιμο. Κατά τη γνώμη μου, οι κιθάρες με μονους μαγνήτες έχουν πλεονεκτημα στο ρυθμικό παίξιμο, καθως είναι καθαρότερες και ακούγονται κάπως καλυτερα μέσα στο μιξ. Σηκώνουν περισσότερα εφέ χωρίς να λασπωνει ο ηχος.

Βασίλη είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ότι έζησα κι εγώ (έχοντας αλλάξει γούστα λίγο μετά τα πρώτα thrash, αλλά συνεχίζοντας να παρακολουθώ για λίγο το είδος, μέσω των φίλων μου). Ακριβώς όμως. Είναι ακριβώς όπως τα περιέγραψε ο Αχιλλέας. EDIT: Ένα ωραίο thread θα ήταν να γράψει ο καθένας την προσωπική του μουσική ιστορία ως ακροατής. Πως ξεκίνησε, από που πέρασε, υπό ποιες συνθήκες και πότε, σχετικά με τις μουσικές που άκουγε. Το πως σκεφτόταν/αντιμετώπιζε τα διαφορετικά είδη μουσικής, ανά τις εποχές.

Sorry για το off topic, αλλά κάνε κάνα νέο thread με tips and tricks σε αυτό.. έχω περάσει πολλές ώρες ψάχνοντας και νομίζω ακόμα έχω πολύ μέλλον για αξιοπρεπές αποτέλεσμα..

όλοι εμεις οι συνταξιούχοι θρασερς (που τωρα 50++ ιζουμε) απο rock/blues ξεκινήσαμε του 70, κοίτα τα παλιά θρασ συγκροτήματα πόσες διασκευές 70ς είχαν κάνει! Τότε η πρόοδος πήγαινε rock->hard rock->heavy rock->heavy metal->thrash metal, βεβαια το thrash είχε φοβερή εγγύτητα και με πανκ/χαρντ κορ, όταν είχαν βγει οι πρώτοι θρασ δίσκοι μας ακούγονταν στα μεταλικά αυτιά μας περισσότερο σαν πανκ παρα σαν μεταλ... ειδικά άκουγα exodus και δεν μπορούσα να βρω ούτε μια πεντατονική... θυμαμαι κάτι χεντριξάδες στο πανεπιστημιο με έβλεπαν να παίζω π.χ. το battery και τους ήταν αδιανόητο να παίξουν αυτο το ρίφ... ήταν εντελώς εκτός της λογικής τους, και σαν μελωδία, και σαν τεχνική/ταχύτητα/αίσθηση. Εκείνη την εποχη οι παραδοσιακοί μεταλάδες έβλεπαν το θρας σαν ένα μίασμα, δεν το κατανοούσαν ! Εμείς οι θρασερς όμως είχαμε όλη την ροκ παιδεία σαν καβάντζα ... δεν είμσταν σαν τον ανηψιό μου που ξεκίνησε με slipknot .. αχχχχχ εποχές!!!

Για ΠΑΝΤΑ ευγνώμων στον @blue που μου έμαθε..

Σε αυτά τα χρήματα βρίσκεις άνετα και μια μεταχειρισμένη Fender Strat ή Tele Player Series. Έχουν διορθώσει αρκετά από τα προβλήματα που είχαν παλιότερα οι Μεξικάνες και τους είχαν δημιουργήσει κακό όνομα. Κ εγώ κατά βάση είμαι ακουστικός παίκτης, αλλά η Strat ταιριάζει πολύ ωραία με ακουστική κιθάρα. Το λέει και ο Ιωάννης Mayer... ?

Είναι αφτό που λένε παίζανε "παπάδες".

Είπα να το έβαζα,στο σχετικό θέμα...

respect!!! Προσωπικα θα προτιμουσα να περασω τον Ατλαντικο με κανο