Πίνακας συμμετοχής

Μαζί σου φίλε μου, με αυτά μεγάλωσα, ήταν τα πρώτα μου ακούσματα όταν έπιασα ηλεκτρική κιθάρα, αλλά και τα πρώτα πράγματα που προσπάθησα αφελώς να παίξω μόλις άρχισα να μπουσουλάω. Δεν είπα ότι είναι εύκολα, αλλά στα δικά μου αυτιά το vibrato του Hammett εξακολουθεί και ακούγεται παιδικό, ανεξαρτήτως Metallica era. Σημαίνει κάτι αυτό; Εννοείται πως όχι, γιατί εξυπηρετεί άριστα το είδος και μάλιστα με τη μεγαλύτερη επιτυχία (οικονομικά μιλώντας) σε όλο το metal από την αρχή της ύπαρξής του ως τώρα. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι κατά τη γνώμη μου είναι πολύ πιο δύσκολο να ακουστείς πειστικός παίζοντας 15 νότες σε blues περιβάλλον, παρά 150 σε thrash περιβάλλον. Ίσως φταίει ότι στο πρώτο ακόμα νιώθω ότι ακούγομαι αρχάριος, ενώ στο δεύτερο έφτασα σχετικά γρήγορα σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο. Μπορεί για άλλους να ισχύει το ανάποδο. Αν με ακούσεις να παίζω BB King θα γελάς για παράδειγμα, ενώ όταν μελετούσα καθημερινά έπαιζα και Theater και Symphony X και Metallica.

Νομίζω ότι είναι εμφανές ότι έχεις πια, μεγαλύτερη άνεση στο παίξιμο. Αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτείς κατάλληλα. Θέλει αυτοπειθαρχία το πράγμα. Τι εννοώ ... Μην αναλώνεσαι σε free style παίξιμο στο βίντεο, αυτό κάντο όταν μελετάς. Για να εκμεταλλευτείς την βελτίωσή σου, βάλτην να δουλέψει (όπως έχεις κάνει και στο παρελθόν). Βάλε τύμπανα να παίζουν, ή κάποιο backing track, και παίξε από πάνω, προσπαθώντας να είσαι μέσα ρυθμικά, παίζοντας μελωδίες ή ριφφ. Προσπάθησε επίσης (τώρα μπορείς να το κάνεις, αλλά θέλει προσπάθεια) να μην είναι τυχαίες οι μελωδίες ή τα ριφφ. Όταν παίζεις κάτι, προσπάθησε να το θυμάσαι, και μετά από λίγο να το επαναλαμβάνεις (έστω και στο περίπου). Αυτό δημιουργεί μια συνέχεια στο παίξιμο, το κάνει να ακούγεται συνειδητό/στοχευμένο, και όχι τυχαίο. Προσπάθα το. Ωραίος ο μάγκας ο Νικ πάντως.

Να μιλάς για σένα γιατί για μένα που κάθε τρίτο χτύπημα χορδής είναι για bend μάλλον δεν μου κάνουν...

The truth is out there, in the middle.... Στα jumbo τάστα εάν έχεις βαρύ χέρι και πάτημα "φαλτσάρεις" (ανεβαίνει το pitch), στα vintage απ'την άλλη βρίσκει αντίσταση η χορδή στο ξύλο και δυσκολεύεσαι στα bends. Χρυσή τομή τα medium jumbo..

Μην ανησυχείς, ο έβενος δεν έχει να κάνει με το playability. Είναι κατά βάση πιο premium, σκληρό ξύλο, περισσότερο η αίσθηση και λίγο ο ήχος επηρεάζονται.

Πολυ στρογγυλοί, παχιοι, σπλιταρουν υπεροχα, αρκετά hot, με αρκετά πλαδαρό neck. Μπουκωνει εύκολα. Δεν έχουν χαρακτήρα. Τους έβαλα στην g400 και ακουγονταν πάλι σαν les paul. Έχουν, βέβαια, πολύ καλή ποιότητα ήχου, αλλά δεν είναι my cup of tea... Εδώ ένα κλιπ με τη g400 g400 origin.mp3

Ίσως, μουσικότητα, εκφραστικότητα, μελωδικότητα, ποικιλία, διαφορετικότητα, το αναπάντεχο μέσα στο προβλέψιμο, κλπ.

Δε θέλω να αρχίσω κάναν πόλεμο, αλλά βάλε άκου solos από thrash περίοδο Metallica, solos Mustaine, Kerry King, κλπ και πες μου αν δεν τα fake-άρει ένας ψιλοσοβαρός αρχάριος. Μιλάμε οριακά για επιτηδευμένο dissonance, δε γίνεται τόσο κακές επιλογές νοτών εντός κλίμακας, δε γίνεται τέτοιο sloppiness σε albums τέτοιας απήχησης. Disclaimer, τα έχω λιώσει αυτά τα albums, αλλά η αλήθεια να λέγεται.

Sorry για το off topic, αλλά κάνε κάνα νέο thread με tips and tricks σε αυτό.. έχω περάσει πολλές ώρες ψάχνοντας και νομίζω ακόμα έχω πολύ μέλλον για αξιοπρεπές αποτέλεσμα..

Βγαίνω off topic τελείως, αλλά έχει μεγάλο ενδιαφέρον αυτή η πορεία που αναφέρεις και πόσο διαφορετική είναι ανάλογα τις εποχές που ξεκίνησε ο καθένας. Εγώ άρχισα με Nirvana και Red Hot Chili Peppers, πήγα σε Sabbath, από εκεί σε Ozzy και μετά με πήρε η κατηφόρα. Όχι ότι τα έπαιζα όλα αυτά, κουτσά-στραβά για να μας κοιτάξει κάνα κοριτσάκι τότε στο Γυμνάσιο. Πλέον οι πιο μικροί θα δουν Periphery και Polyphia για να πιάσουν κιθάρα, το οποίο θα φέρει τελείως διαφορετικές πορείες και προσλαμβάνουσες. Οτιδήποτε και να 'ναι, καλό είναι, αρκεί να ασχολείται κανείς με τη μουσική.

όλοι εμεις οι συνταξιούχοι θρασερς (που τωρα 50++ ιζουμε) απο rock/blues ξεκινήσαμε του 70, κοίτα τα παλιά θρασ συγκροτήματα πόσες διασκευές 70ς είχαν κάνει! Τότε η πρόοδος πήγαινε rock->hard rock->heavy rock->heavy metal->thrash metal, βεβαια το thrash είχε φοβερή εγγύτητα και με πανκ/χαρντ κορ, όταν είχαν βγει οι πρώτοι θρασ δίσκοι μας ακούγονταν στα μεταλικά αυτιά μας περισσότερο σαν πανκ παρα σαν μεταλ... ειδικά άκουγα exodus και δεν μπορούσα να βρω ούτε μια πεντατονική... θυμαμαι κάτι χεντριξάδες στο πανεπιστημιο με έβλεπαν να παίζω π.χ. το battery και τους ήταν αδιανόητο να παίξουν αυτο το ρίφ... ήταν εντελώς εκτός της λογικής τους, και σαν μελωδία, και σαν τεχνική/ταχύτητα/αίσθηση. Εκείνη την εποχη οι παραδοσιακοί μεταλάδες έβλεπαν το θρας σαν ένα μίασμα, δεν το κατανοούσαν ! Εμείς οι θρασερς όμως είχαμε όλη την ροκ παιδεία σαν καβάντζα ... δεν είμσταν σαν τον ανηψιό μου που ξεκίνησε με slipknot .. αχχχχχ εποχές!!!

θα σε πιστέψω ! (καλό είναι)

η κύλιση? Φυσική του Μάζη είναι?

το in a gadda da vida παίζουν?

Σε αυτά τα χρήματα βρίσκεις άνετα και μια μεταχειρισμένη Fender Strat ή Tele Player Series. Έχουν διορθώσει αρκετά από τα προβλήματα που είχαν παλιότερα οι Μεξικάνες και τους είχαν δημιουργήσει κακό όνομα. Κ εγώ κατά βάση είμαι ακουστικός παίκτης, αλλά η Strat ταιριάζει πολύ ωραία με ακουστική κιθάρα. Το λέει και ο Ιωάννης Mayer... ?

τη κανουν τα φιλαρακια μου!!! καιρο εχω να φανω, παρτε ενα ''liveακι''(τροπος του λεγειν) 32 λεπτων

Εγώ πάλι θα σου πω, ιδανικά διάλεξε την πιο ελαφριά... ? Και επειδή εικάζω ότι παράλληλα με την κιθάρα τραγουδάς, θα με θυμηθείς ?

Ιδανικά, προσπάθησε να βρεις μια κιθάρα όπου τα δάκτυλα σου να "μην" ακουμπούν το ξύλο της ταστιερας, όταν παιζεις. Καλύτερα να είναι στον αέρα, ώστε να κάνεις πιο αερατα bend και vibrato. Είναι καθαρά θέμα μεγέθους ταστου και στο πώς αλληλεπιδρά με τα δάκτυλα και το παίξιμο σου. Το βασικότερο που κοιτάζω για να αποφασίσω μια κιθάρα εάν με βολεύει ή όχι...

No worries... Οι μαγνήτες έχουν το κακό συνήθειο να «ισοπεδώνουν» τα κσύλα. Σε ένα ακουστικό όργανο είναι πιο διακριτά, αλλά στα ηλεκτρικά το ποσοστό μειώνεται αισθητά.

καλησπέρα και από μένα. οπως προειπώθηκε είμαι κάτοχος μια laary carlton sire h7 semi hollow. Η κιθάρα είναι αρκετά καλής κατασκευής, πανέμορφη, έχει όντως αίσθηση όντως ακριβότερου οργάνου με κάποιες αδυναμίες που έχουν όλες οι κιθάρες στα 500-600 ευρώ που σταματάν να είναι αδυναμίες αν δεν είσαι ψύρρας. Το ότι θα σε βολέψει προερχόμνος από ένα ακουστικό όργανο ισχύει. Από την άλλη έχει alniko 2 low output humbuckers πολύ αξιοπρεπείς, αλλά δεν παν και με όλα. είναι πιο smooth πιο dark, πιο jazzy style. ταιριάζουν ωραια όμως με ods και dists. εγώ τους άλλαξα με tv jones διότι αυτό ήθελα να κάνω εξαρχής πριν την πάρω ακόμα. Ένα μείον της είναι ότι δεν είναι ελαφριά. δεν μπορώ να συγκρ΄'ινω με άλλες semi hollow σκάφη, δεν έχω αρκετή εμπειρία. Επίσης σχετικά σύντομα άλλαξα ton επιλογέα στους μαγνήτες γτ χάλασε. Όταν την πρωτο πάρεις θα σε μαγέψει έχει πολύ γλυκό ήχο, θα πάει αλλού το παίξιμό σου, δε θα υπηρετήσει απαραίτητα μόνο ότι έπαιζες ως τώρα. Πάντως για αυτά που λες προτίμησέ την από την l7 , αλλά δες και καμιά gretsch ή μονοπήνιους με medium output μαγνήτες. ta παρακάτω είναι σχετικά αντιπροσωπευτικά, το 1ο για πληροφοριες, το δευτερο κυριως για τον ηχο

Αντιλαμβανομαι τι λες. Έχω μια epiphone lp std pro plustop, με ΑΑΑ flamed maple top, και εχω γινει παραξενος με το vaneer. Μιλάμε για ίδια κατηγορία τιμής. Ψάξιμο θέλει. Είναι καθαρά θέμα γούστου και επιλογής. Δεν θα μπορούσα να δώσω 800 για prs 245 με vaneer. 800κατι εκανε η custom 24 με flamed maple top. https://www.musicstore.com/en_GR/EUR/PRS-SE-Custom-24-2017-WB-Whale-Blue/art-GIT0039972-000

Σε ευχαριστώ πολύ, δεν είναι η πρώτη κιθάρα, έχω 13 ακουστικές και θα είναι η 3η μου ηλεκτρική( πουλήθηκε η μια και μου έχει μείνει μια schecter hellraiser οπου φυσικά δεν μου κάνει ??) . Απλά δεν έχω εμπειρία στον ηλεκτρικό ήχο, αυτό εννοουσα. Σε σχέση με το βάρος της κιθάρας δεν με πειράζει τόσο, ίσως και το ότι είναι ποιο ογκώδης να είναι και καλύτερο στην περίπτωση μου γιατί έχω μάθει σε ακουστικές 25 χρόνια τώρα. Γενικά είναι ένας λόγος που κοιτάω την semi hollow. Από την άλλη η les Paul μου αρέσει πολύ περισσότερο. Σίγουρα θα τις δοκιμάσω εννοείται απλά ήθελα την γνώμη σας. Οι epiphone δεν μου πολύαρέσουν, νομίζω σε αυτά τα χρήματα η L7 είναι ότι καλύτερο έχω παίξει και από θέμα ποιότητας και από θέμα playability.

ένα βασικό στοιχείο στον προσωπικό τρόπο και στην ρουτίνα της δουλειάς μου, απ ανέκαθεν ήταν ένα αξιόπιστο και εργονομικό spectral frequency display... και ναι καλά χρυσά κι άγια τα DAW, αλλά δεν μπορούσαν (κι ούτε ακόμα μπορούν) επ ουδενί να ανταγωνιστούν τις δυνατότητες ενός εξειδικευμένου wave editor... από τα 90s του πάλαι ποτέ cool edit μέχρι την σύγχρονη εκδοχή του με το audition ή το νέο αίμα του izotope RX η Cakewalk με είχε καλομάθει στο να μπορώ να φορτώνω οποιοδήποτε clip μέσω του interface του daw, απευθείας στον εξωτερικό editor σαν αυτός να ήταν μέρος του... φοβερά βολικό για μένα... κι όλα καλά μέχρι την έκδοση SONAR X3 Producer (x64) αν θυμάμαι καλά που σταμάτησε να παρέχεται άμεσα η δυνατότητα... βέβαια τόσο καιρό δεν με είχε απασχολήσει ιδιαίτερα το γεγονός γιατί τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκα κυρίως με multimedia και post production πάνω στους ίδιους τους editors και ελάχιστα με τα DAW... όλα αυτά βέβαια μέχρι πρόσφατα που χρειάστηκε να κάνω μαζικές παραγωγές στο Sonar και είδα τον Χριστό φαντάρο και την Παναγία επισκεπτήριο (σόρυ στους ευσεβείς αλλά δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να περιγράψω το δράμα μου με τα συνεχή import-export)...? αναγκάστηκα λοιπόν μετά πολλών κόπων και βασάνων να βρω τρόπο να δει με το στανιό το σύγχρονο Sonar (ή καλύτερα πλέον Cakewalk by BandLab για να είμαστε ακριβείς) το adobe audition από το περιβάλλον του... τες πα δεν θα σας ζαλίσω περαιτέρω και για να μη φάει άλλος ανάλογο λούκι, ανεβάζω ένα αρχείο .reg που έχω φτιάξει... όποιος ενδιαφέρεται ας το τρέξει οπότε και πλέον θα βλέπει το ΑΑ στο Utilities menu από το οποίο και θα μπορεί να το καλεί άμεσα (εφόσον βέβαια το έχει ήδη εγκατεστημένο στον υπολογιστή του)... το αρχείο μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ: sonar external editor by npap είναι απίθανο να δημιουργηθεί πρόβλημα ακόμα κι αν δεν λειτουργήσει σε κάποιον από εσάς, αλλά για τον φόβο των Ιουδαίων κάντε πριν το τρέξετε ένα μπακ απ στην registry... τώρα για όσους θέλετε αντί του audition να χρησιμοποιήσετε άλλον editor π.χ. wavelab, απλά ανοίξτε το αρχείο με το notepad και στην θέση των αναφορών του (διεύθυνση στον δίσκο και ονόματα) βάλτε τα ανάλογα... πχ Windows Registry Editor Version 5.00 [HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Cakewalk Music Software\Tools Menu\Steinberg Wavelab] "Type"="WaveEditor" "ExePath"="C:\\Program Files\\Steinberg\\Wavelab\\Wavelab.exe" "MenuText"="&Wavelab" "RegionFlag"=dword:00000001 δεν το έχω δοκιμάσει πέραν του adobe αλλά λογικά δεν θα υπάρχει θέμα να φορτώσει τον οποιοδήποτε editor αν δηλωθεί σωστά στην registry... enjoy

η ταπεινή μου άποψη είναι ότι ο οποιοσδήποτε μέσος ή αρχάριος κιθαρίστα μπορεί να φεικάρει άνετα εναν μπλουζίστα (ιδίως οδοντιάτρους), ενώ πολύ δύσκολα έναν μεταλά

εδώ είμαι

Πόνεσα και μόνο που το διάβασα! ?

Το μπλουζ δεν είναι καθόλου ευρύ. 2-3 καλές παρέες το διακινούσαν και το διακινούν αφήνοντας μια ψευδαίσθηση. Ήταν σοβαροί σε αυτό που έκαναν και αρκετά ενεργητικοί και παρέσυραν και μερικούς άλλους. Τα δε μεγάλα events είναι αυτά που φέρνουν ονόματα που πουλάνε και ως εκ τούτου αντιπροσωπεύουν και τις μουσικές προτιμήσεις μας. Παλιά (επι Λυκαβηττού) τα πράγματα ήταν αλλιώς και συναντιόμασταν οι συνήθεις ύποπτοι τακτικά. Ήρθαν νέες γενιές και αρκετοί δεινόσαυροι όπως εγω, δεν είμαστε ο στόχος, μουσικά. Το μέταλ και το alt rock είναι κραταιά. Το κοινό που ασχολείται ενεργά είναι 18-45 και αυτά είναι τα ακούσματα του.

Ρε μπας και μετράνε και τους σκυλάδες μαζί;