"...Κι όσο ο δρόμος θα στενεύει
τα χέρια γίνονται αγκαλιά..."
τι να σε πω ρε Αποστόλ'... πραγματικά θα στεναχωρηθώ αν σύντομα δεν κάνεις κάτι σαν τραγουδοποιός σε ευρεία κλίμακα και αποδοχή... αλήθεια...
Πολύ όμορφο, μπράβο.
Τρεις ενστάσεις.
- Λίγο υποτονική η ενορχήστρωση, περίμενα μια αλλαγή, ένα 2ο μέρος ίσως που δεν ήρθε.
- Αυτό το "πνευστό" στο σόλο, θέλει αλλαγή για τα γούστα μου, ακούγεται λίγο ψεύτικο.
- Που είναι το φινάλε οέο? Πως το τελειώνεις έτσι βρε βάρβαρε?
Εκεί που παίζει το κομμάτι, ξαφνικά σταματάει. Και ψάχνομαι εγώ να δω αν έκοψα το play κατά λάθος.
Μπράβο σου, είναι πραγματικά πολύ όμορφο, το είπα?
μιαν έστω υπέροχη μελωδία ενός τραγουδιού Αποστόλη μου, μπορώ να την βαρεθώ έστω και προσωρινά μέσω της επανάληψης... έναν στίχο όμως που με άγγιξε ΠΟΤΕ και μπορεί να λειτουργεί ανεξάρτητα ως ποιητική αναφορά ακόμα και διαμορφώνοντας συμπεριφορές μου... έτσι τουλάχιστον μεγάλωσα εγώ...
Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που διέθεσες να ακούσεις. Είναι τιμή μου να ακούω τέτοια λόγια από έναν τόσο σημαντικό επαγγελματία όπως εσύ.
Χαίρομαι πάρα πολύ που προσέχεις τους στίχους, έχει μεγάλη σημασία για εμένα.