Πίνακας συμμετοχής

Το απόλυτο ασυνήθιστο με μερικά δεύτερα παραπάνω αλλά τέτοιο εξωγήινο σόλο σε ποπ τραγούδι δεν πρέπει να έχει ξαναγίνει.

Σιγα μη δεν ακουγοταν καλα. Να το συνεχισεις αυτο με τα βιντεο. Ακουγεται ωραια και επισης βλεπουμε και οι αταλαντοι πως κρατιεται σωστα η πενα. Τι μονο σιγουρο με τον εξοπλισμο που εχεις ειναι οτι η ζωη σου ειναι σε καλο δρομο. Μπραβο τζορτζ. Με το καλο και η επομενη που σιγουρα θα ρθει.

Και γαμώ τους ήχους έχει ρε και κουκλάρα! Και απ'ότι άκουσα σχεδόν μηδέν μπαζ στις χορδές... Τα τάστα λες ότι είναι "Jescar 57110 18% nickel silver".... πρώτη φορά βλέπω ματ frets, τι ακριβώς είναι; Καλορίζικη Γιώργο...

Απορω πως δεν αναφερθηκε και το ακολουθο:

Όταν επιλέγετε βιντεο για να κάνετε share μπορείτε να ορίσετε απο που ξεκινάει να παίζει. π.χ. το σημείο που αρχίζει το σόλο.

πριν λοιπόν 8 χρόνια κάνω την δυναμική μου εμφάνιση στο νοιζ. Ακούω την εισαγωγή του κομματιού, κάνω τους συνειρμούς, ούτε που κοιτάζω την εικόνα με τον Andy Summers φατσα κάρτα, και λεω με περισπούδαστο ύφος "μας έμεινε το flanger" Λοιπόν, παρέα, ευπειθώς αναφέρω: πέρασαν 8 χρόνια Πάμε γι άλλα τόσα και όσα έρθουν. ?

Τι έφτιαξες πάλι... Εξαιρετικό review με μεράκι όπως πάντα!

Άλλο ένα βέλος στην φαρέτρα των review σου. Μπράβο!

Καταπληκτικο review. Ποσα ταλεντα πια να χει ενας ανθρωπος. Η κιθαρα ακουγεται ισσοροπημενη και μπαμπατσικη. Τσ καθαρα της ειναι γεματα καθαρα. Ετσι οπως την ακουω φανταζομαι οτι στην πενια θα αρπαζουν.

Αν και όχι του γούστου μου το βρισκω αξιόλογη προσπαθεια και αν μη τι άλλο δείχνει κάποιον που προσπάθησε να πει και να οργανώσει κάτι. Πάρε υπόψη σου τις παρατηρήσεις των παιδιών για να μην επαναλαμβάνω. Εγω να πω ότι τα ξεσπάσματα στα Power chords σε αντίθεση με τους από πάνω στην αρχή μου άρεσαν αλλά 1) ήταν άσχετες με το ύφος του κομματιου. Στην αρχή στο πρώτο power chord μου θύμισε λίγο creep, αλλά αλλαξε γρήγορα αυτό.2) είναι επαναλαμβανόμενη και χάνεται και η οποία έκπληξη. Μετα απλά θυμίζει vst και όχι στοχευμενο επιλεγμένο. Τα σόλα μου θυμίζουν λίγο 90s ελληνικό ροκ, παλιακο αλλά έχουν κι αυτά το κοινό τους. Επιρροές αν και δε φαίνεται άμεσα νομίζω ότι έχεις από Κώστα χατζη κυρίως στη θεματολογία. Η στερεοφωνια στις ακουστικές κιθαρες ενδιαφέρουσα. Εμένα με μια ακρόαση μου άρεσε. Συνεχισε γτ φαίνεται ότι το παλεύεις. Σωστό. Και σε κάθε κανάλι επίσης. Και κάνα Reverb στα σόλο να μαλακώσει η χορδιλα. Πριν ξαναπειραξεις μίξη κάνε βήμα βήμα αυτά που είπε ο fusion. Πιστεύω θα γίνει βήμα. Αν και οι ακουστικες δε με Χαλαν ιδιαιτερα Σόρυ για τη λογοδιαρροια. Είχα λίγο χρόνο τώρα και κουνιόταν το δαχτυλάκι στο tablet μοναχο του

Ναι (χωρίς περιστροφές), αλλά... Εδώ έφερες ίσως το πιο ακραίο παράδειγμα της ανεκτικότητας (και της αστικής ευγένειας να το πω; Ενοχικού συνδρόμου να το πω; ) της Δημοκρατίας. Δεν νομίζω ότι πρόκειται περί "λάθους"- τουλάχιστον όχι για όλους. Είναι δεδομένο ότι έχεις απέναντι σου έναν εκπρόσωπο ενός ολοκληρωτισμού, αλλά παρότι ο απώτερος σκοπός του είναι ο αφανισμός αυτού που πρεσβεύεις, επιλέγεις να τον καταστήσεις "ομοτράπεζο" σε μια διαδικασία την οποία επί της ουσίας δεν πιστεύει. Αυτό είναι IMHO το "παράδοξο της Δημοκρατίας". Αυτή η... αγωνία μη και δεν φανεί δημοκρατική στα μάτια κάποιων που ουδεμία σχέση έχουν με τη Δημοκρατία. Και αν η Δημοκρατία είναι το "παιχνίδι μας", λόγω αυτού του παράδοξου, πολλές φορές χάνουμε στο "παιχνίδι μας".

Η πρώτη G&L που αγόρασα, και τελικά επέστρεψα, είχε κάποια θέματα που μου δημιουργούσαν αρνητική στάση προς το όργανο και την φίρμα. Είχε ένα ράγισμα, το headstock έδειχνε (και ήταν) δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το μανίκι, και ήταν αρκετά βαριά, παρότι ήταν thinline. Είχα απογοητευτεί, και δεν ειχα σκοπό να ξαναγοράσω αλλο μοντέλο της εν λόγω εταιρίας, μέχρι που είδα την ASAT TRIBUTE DELUXE. Την ερωτεύτηκα αμέσως, σε σημείο να ψάξω να την βρω από reverb (από ένα κατάστημα στο Βέλγιο), μιας και μόλις είχε εξαντληθεί η διαθεσιμότητα στο Thomann. Η τιμή της είναι περίπου 650 ευρώ. Εγώ τη βρήκα, ως εκθεσιακό προϊόν, στα 520. Εμφάνιση Αυτό που με κέρδισε, εξ’αρχής, ήταν η εμφάνιση. Πρόκειται για ένα όργανο, πανέμορφο, από άκρη σε άκρη. Το όμορφο μπλέ maple top με το λευκό binding, η βαρβάτη γέφυρα, το σκούρο της ταστιέρας, οι μοντέρνες γραμμές του σώματος ήταν καθοριστικά. Μάλιστα, δεν με ενόχλησε ούτε στο παραμικρό το μεγάλο headstock, καθώς το μαύρο χρώμα το κάνει να μοιάζει πολύ μικρότερο. Τα χειριστήρια είναι λιτά και μικρά σε όγκο, pickguard δεν υπάρχει, και μια αύρα φρέσκου σχεδιασμού έρχεται να ταράξει τα (δικά μου) νερά που έχουν συνηθίσει να πλέουν παραδοσιακού σχεδιασμού telecaster. Ποιότητα κατασκευής Σε γενικές γραμμές, το (made in Indonesia) όργανο είναι πολύ καλά κατασκευασμένο, σε γενικές γραμμές, και ποιοτικώς κοντά σε μια ΜΙΜ fender. Η διαφορά είναι ότι ενώ στην fender όλα τα μέρη του οργάνου είναι ίδιας ποιοτικής εμβέλειας, η G&L επιμένει να είναι λίγο...των άκρων. Ο διακόπτης και τα ποτενσιότετρα θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη αίσθηση, όπως και το φινίρισμα θα μπορούσε να ήταν τελειότερο σε κάποια σημεία. Η τρύπα του ενός ποτενσιομετρου δεν έχει κεντραριστεί εντός της κυκλικής έσοχής, με αποτέλεσμα να «βρίσκει» λίγο στο ξύλο την ώρα που το γυρνώ. Minor faults (για μένα) που λένε και οι Εγγλέζοι, αλλά αρκετά για να σπρώξουν κάποιους «παράξενους» αγοραστές να επιστρέψουν το προϊόν. Δεν έχει άδικα τη φήμη, περί ατελειών, η Αμερικάνη εταιρία. Στον αντίποδα, υπάρχουν τομείς που είναι σαφώς ανώτερη... του μέσου όρου της. Το μανίκι και η ταστιέρα είναι, απλά, φανταστικά. Τα medium jumbo ταστα είναι αρκετά καλοδουλεμένα, χωρίς κοφτερές άκρες. Το maple top δεν το βρίσκεις σε fender τέτοιας κατηγορίας τιμής. Η (top load) γέφυρα, που προέρχεται από την αμερικάνικη έκδοση, έρχεται για να δέσει το γλυκό. Πρόκειται για έναν βαρύ, μεταλλικό όγκο, ο οποίος δεν είναι απλά βιδωμένος στο σώμα, αλλά εσωτερικά του (σώματος) είναι γαντζωμένο. Πραγματικά στιβαρή γέφυρα, με πολύ ποιοτικά βαγονάκια, και με μια βιδούλα στο πλάι όπου (μόλις τελειώνει το σετάπ) πιέζει τα saddles, κλειδώνοντάς τα μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να γίνονται ένα σώμα.Ως εκ τούτου, οι δονήσεις μεταφέρονται απ’ όλη τη γέφυρα στο σώμα, με το sustain να είναι έντονο, ακόμα και ακουστικά. Τα κλειδιά κουρδίσματος δεν προβληματίζουν, στο κούρδισμα. Το nut, από την άλλη, ήθελε άνοιγμα σε όλα τα αυλάκια για να κινούνται ελευθερα οι χορδές στο εσωτερικό. Η κιθάρα έφθασε ασετάριστη, κάτι που δεν μου προξένησε και πολλή εντύπωση, είναι η αλήθεια. Μαγνητες Επίσης, κατευθείαν από το αμερικάνικο eργοστάσιο, έρχονται και οι μαγνήτες. Δυο διπλοί με δυνατότητα split. O neck είναι Alnico 5 (42 gauge, 5K turns) στα 7,9Κ ως διπλός και στα 4Κ ως μονός. Ο μαγνήτης στη γέφυρα είναι Αlnico 5 (43 gauge, 7K turns) στα 13,5Κ ως διπλός και 6,9Κ ως μονός. Είναι αρκετά hot, με μπολικο definition (ειδικά ο bridge), και ηχητικά πλησιάζουν μαγνήτες απο les paul, αλλά με brightness που θυμίζει telecaster. Τους αρέσουν τα βρώμικα, ενώ τα πάνε εξαιρετικά καλά και με τα καθαρά, προσφέροντας έναν πολυ παχύ, με λιγο twang feel, ήχο. Ισορροπημένο θα χαρακτήριζα το συχνοτικό φασμα τους, ιδανικό για κάθε είδος μουσικής. Εντύπωση μου προκάλεσε το πόσο καλά «καθαρίζουν» με το volume της κιθάρας. Τραβόντας το ποτενσιόμετρο του tone, έρχεται η αποκάλυψη. Συνήθως οι μαγνήτες σε split mode ακούγονται περισσότερο σαν μισός διπλός, παρά σαν ολόκληρος μονός. Σε αυτούς τους μαγνήτες δεν συμβαίνει αυτό. Όταν σπλιτάρουν, ο ήχος είναι γεμάτος και με χαρακτήρα. Δεν θυμίζει τόσο telecaster, όσο στρατοκαστερ στα αυτιά μου. Εξαιρετική επιλογή μαγνητών για το όργανο αυτό. Εάν ο neck είχε λίγο περισσότερο definition θα την χαρακτήριζα ως τέλεια επιλογή. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι G&L δεν έχουν πολλές ηχητικές ομοιοτητες με κλασικές telecaster. Έχουν τον δικό τους, ξεχωριστό, ήχο που θυμίζει, αλλά δεν είναι, tele… Ανεση στο παίξιμο Η άνεση αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα της κιθάρας αυτής. 3272 γραμμαρια, μοιρασμένα απ’ άκρη σε άκρη της κιθάρας, το μαρτυρούν. Το μανίκι είναι ένα κλικ πιο βαρύ και με στιβαρή αίσθησh, σε σχεση με αντίστοιχο από fender/squier. To -από nato κατασκευασμένο- σώμα, επίσης, είναι αρκετά πιο λεπτό και ελαφρύ. Υπάρχει το μοντέρνο κόψιμο στο σωμα, ωστε να εφαρμοζει η κοιλιά του παίχτη, προσφέροντας υποδειγματική άνεση στο καθισμό παίξιμο. Επίσης, οι γωνίες περιμετρικά του σώματος είναι στρογγυλεμένες, αυξάνοντας ακόμα παραπάνω τα επίπεδα άνεσης, τα οποία ξεπερνούν εκείνα μιας στρατοκαστερ. Μέχρι και η γέφυρα έχει τέτοια σχεδίαση ώστε να μην ενοχλεί στο παραμικρό το «παρκαρισμένο», πάνω της, χέρι. Τα χειριστήρια είναι σε διαφορετικό σημείο, σε σχέση με μια κλασική tele, αλλα τουλάχιστον η πρόσβαση στο volume είναι πολύ ευκολότερη. Το classic C μανίκι, με 12άρι radius, είναι το κατι άλλο, μακράν το πιο άνετο σε σχέση με όποιας άλλης τελεκάστερ έχω πιάσει. Τα τάστα είναι ψηλά και πολύ φαρδιά, και ο συνδυαμός τους με την εξαιρετική αίσθηση της rosewood ταστίερας, κάνει τη διαφορά. Χαρακτηριστικά - CONSTRUCTION: bolt-on - SCALE: 25 1/2" - PICKUPS: Neck - G&L AS4255B, Bridge - G&L AW4470B - BODY WOOD: Premium Flame Maple top over Mahogany - NECK WOOD: Hard-Rock Maple with Maple or Caribbean Rosewood fingerboard - NECK PROFILE: G&L Modern Classic with 9 1/2" radius - NUT: 100% natural bone - FRETS: 22 medium jumbo, Jescar 57110 18% nickel silver - TUNING KEYS: 12:1 ratio, sealed-back - BRIDGE: Leo Fender-designed G&L Saddle-Lock™ with chrome-plated brass saddles - CONTROLS: 3-position pickup selector, volume, tone with push/pull coil split for both pickups Ήχοι Origin 20 και nobels ODR mini, στο οποίο σταδιακά ανεβάζω gain gl odr or20.mp3 Laney supertop με cleanish ήχο gl laney cleanish.mp3 Laney supertop με βρώμικο ήχο (από πετάλια) gl laney mid-high gain.mp3 Laney supertop με split gl laney split.mp3

Στο 2:28.

Δεν είναι μωβ. Μπλε είναι, και απλά δεν την είχα ξαναδεί πιο πριν.

εχει και ηλεκρικά πατίνια, όπως και κιθάρες

Ψιλό steel wool την επόμενη φορά και καθάρισες από την αρχή.

Όλα τα frets απο τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετα είναι 18% nickel silver. Τα Jescar υποτίθεται ότι είναι τα "καλύτερα " ταστα (σαν brand) https://www.jescarguitar.com/jescar-fret-wire/ Άρα,αν το action ειναι χαμηλό, έχει γίνει σωστό fret leveling and crowning. Σπάνιο σε κιθαρες κάτω των 2.000 ευρώ.

Και ένα βιντεάκι που μόλις τράβηξα, για είναι πιο ζωντανό όλο αυτό που περιγράφω. Παίζω με τον origin 20 και χρησιμοποιώ το boss OD3 και το starlight fuzz

Να βαλεις. Γιατι θα βαλω εγω

Μια όχι πολύ γνωστή εκτέλεση του standard του Mingus. Όχι σύντομο γιατί το κομμάτι είναι τζαζ και προφανώς είναι 90% αυτοσχεδιασμός, αλλά οτιδήποτε παίζει μετά το θέμα το σαξόφωνο, είναι ότι πιο παράξενα ωραίο έχω ακούσει ποτέ.

Fade to Black - Metallica ...! Είχα γίνει ο χεορότερος εφιάλτης ενός φίλου που ήξερε κλασική κιθάρα να μου το μάθει. Τελικά έκατσα και το έμαθα μόνος μου, και κάπως έτσι όλα αρχησαν...

" ...Αλλά να παίζονται οι νότες. Μην είναι ήχοι..." Χμ.

Δεν περνάει λόγω διάρκειας, αλλά μου είναι αδύνατο να μη το βάλω. Ακόμα με στοιχειώνει. Στο 2:47

εγω ζητησα τουλάχιστον να ακούει ο κόσμος όλο το κομμάτι

Αυτό στο 3:06 (8-9 δεύτερα)

Adrian Belew λέω εγώ, η επιτομή του ασυνήθιστου (ίσως φταίει βέβαια και οτι όταν τον άκουσα πρώτη φορά ήμουν πολύ μικρός και χάζεψα.....) Αλλά..... τι να πρωτοβάλεις.....

δεν είναι όλα υποκειμενικά. Κοίτα. Εγβ´ πχ πριν 30 χρόνια που έγραψα ένα τραγουδάκι ξόμιζα ότι είναι καλύτερο κι απ την Μόνικα Μπελούτσι. Όταν ο ένας μου είπε πως δεν ταιριάζει τανπλήκτρα να ακολουθούν τη φωνητική γραμμή λέω τι λέει ο κάγκουρας. Όταν ο άλλος είπε ότι ακούγεται πρ πτ μπου μπαμ όποτε λέω το π γιατί πέφτει αέρας στο μικ και χρειάζομαι καλσόν είπα, τι λέει το γίδι. Με τον καιρό όμως κατάλαβα πως ο κάγκουρας και το γίδι είχαν δίκιο. Είναι δύσκολο στην αρχή μα είναι απαραίτητη διαδικασία.

? πάντα έχουν βάση φίλε μου. Το αν τα αποδέχεσαι είναι άλλο θέμα. Ό,τι θες το συζητάμε. Μπορεί κάτι από αυτά που γράφω να μην έγιναν κατανοητά, γιατί πχ δεν το έγραψα σωστά. Οι γνώμες είναι πολλές. Αλλά πρέπει να ξέρεις ότι όταν φτιάχνεις κάτι και ξοδεύεις ώρες, στο τέλος όσο καλό-κακό να είναι το αγαπάς. Αυτό το παθαίνουμε όλοι μας. Και όταν μας λένε "αλλαξέ το" τσατιζόμαστε. Η παρέα εδώ, είναι για να βοηθάει. Κι όλοι θα συμφωνήσουν σ αυτό

αν υποψιαστώ ότι πήρες κι άλλη κιθάρα.....

σήμερα που καθάρισε λίγο το κεφάλι μου από τη θολούρα του κοβιντ βρήκα χρόνο και διάθεση να βάλω ακουστικά. Οπότε ιδού η ετυμηγορία: 1. Οι κιθάρες, δεξιά αριστερά που λέει ο φούζιος. Είναι δυο σίγουρα, δεν ξέρω πως τα κατάφερες αλλά μπορεί να ακούγεται ενδιαφέρον, αλλά ηχητικά και ηχοληπτικά δεν είναι αποδεκτό, διότι πάνω στην παύση της αριστερής έρχεται σε ίδια αξία η δεξιά. Αυτό δημιουργεί την ping pong αίσθηση. Και σε μια παραγωγή αυτό δεν στέκει. Όσο και να το συνήθισες και να σου αρέσει. Πλέον.... 2. Δέχομαι την κεντρική ρυθμική, θα ήθελα λίγο περισσότερο σώμα σ αυτήν 3. Οι Power είναι και κι αυτές εντελώς ξεκάρφωτες, έρχονται κέντρο και με υποψία double track, ενώ θα έπρεπε να είναι καθαρά double track και να μην επαναλαμβάνονται ως εφέ όλη την ώρα 4. το μπάσο προφανώς vst, νομίζω πάσχει από θέμα latency της κάρτας σου όταν το έπαιζες. Δηλαδή άκουγες με latency και χτυπούσες ένα κλάσμα αργότερα. Αυτό λύνεται είτε με καλύτερη κάρτα ή άδειασμα του project από βαριά vst ωστε να ακούς χρονικά σωστά. Γενικά όμως έχει πολλές νότες και πελαγοδρομεί ώρες ώρες (πχ 2.26-2.32) και σε αποσπά από τη φωνή. 5. Τα τύμπανα είναι εξαιρετικά φλύαρα για το ύφος του κομματιού 6. Γενικά όλες οι ηλεκτρικές έρχονται στο κομμάτι, σαν το κομμάτι να είναι ένα δωμάτιο και να εμφανίζονται στη μέση του καθε μια με τη σειρά, χωρίς καν να ανοίγει μια πόρτα ή έστω...να υπάρχει μια πόρτα που να υπονοεί ότι μπορει κάποτε να μπεί κάποιος...(αν με πιάνεις) 7. Η ηλεκτρική στο σόλο στο 2.10 και σε άλλα αργότερα θυμίζει λίγο από 2002gr ή το θα φύγεις μοναχή του Παπακωνσταντίνου με πολύ χειρότερο ήχο και να μην ξεχνάμε ότι πέρασαν και 40 χρόνια.... 8. Γενικά το όλο στήσιμο των ηλεκτρικών, αντί να υποστηρίζει το κομμάτι έρχεται και παίρνει έναν έντονο πρώτο ρόλο ετσιθελικά. Πιστεύω με λιγότερες ηλεκτρικές (όχι καθόλου) θα ήταν όλα καλύτερα. Τελικά παρ όλες τις πολλές επικρίσεις που δέχτηκες, θα έλεγα ότι έκανες μια ενδιαφέρουσα εμφάνιση στην παρέα, το κομμάτι αυτό (και το άλλο) είναι αρκετά καλά, έχεις δουλέψει σ αυτά ώρες-αυτό φαίνεται- αλλά σίγουρα έχεις δρόμο ακόμα στην παραγωγή και στο περιτύλιγμα. Περιμένουμε τα επόμενα...

Ειλικρινά σε ευχαριστώ Geka που επικροτείς την προσπάθεια μου . Ειλικρινά οι συμβουλές σου,όλων των παιδιών δηλαδή μου είναι πολύ χρήσιμες γιατί χάνω αρκετά στις ρυθμίσεις θα κοιτάξω μηπως τα καταφέρω. Βλέπω μεγάλη εμπειρία στα ηχοληπτικα έχετε κάποιοι κ είναι πολύ σπουδαίο . Μπράβο σας. Χάρηκα πολύ για την γνωριμία Geka.

χαιρετω τη παρεα!!! που εισαι ρε cos? θυμωσες μαζι μου απο κατι? εγω θελω να απαντας στις αναρτησης μου φιλε cos!!! αφου με μιλαει και ο αρχηγος του σαιτ δε θελω τιποτα αλλο!!! dim ευχαριστω για την απαντηση, δεν πινω πλεον μπυρες και ποτα τωρα στα 35. τα κυλα ειναι απο τα χαπια! μικρος επινα χο απο 17-20 και μετα απο δεκα χρονια αποχης το αρχησα στα 30, με γαμ.σε τα μπρικια. κανω θεραπεια και πλεον αν θελουμε να εχουμε καποια προοδο πρεπει να ειμαστε σοβαροι! πιο παλια μπερδεβα τα χαπια με ποτα μπυρες κτλ, τωρα λεω να γινω ανθρωπος. δε με παιρνη να κανω μαλα.ιες στα 35 αν θελω να εχω ονειρα. απο χαπια μη φανταστητε τιποτε το ιδιαιτερο παιρνω οπως πλεον ολοι.??

Το ροκ παίζεται όρθιο Νικ και σου πάει καλύτερα.

30 Απριλίου μεταδόθηκε live αυτή η συναυλία για την International Jazz Day απο τα Ηνωμένα έθνη. Αν έχετε 2 ωρίτσες βάλτε ποτό και απολαύστε. Παίζουν πολλοί γνωστοί και άγνωστοι που είναι τα νέα ονόματα της jazz, όπως π.χ. ο κιθαρίστας Mark Whitfield που παίζει στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας, ο οποίος θα βρίσκεται στην Αθήνα το Σ/Κ με το trio του! No dictatorship can tolerate jazz. It's the first step to freedom. - Dave Brubeck

Με αυτό το σκεπτικό ξεκίνησα κι εγώ το πιάνο και τελικά παράτησα την κιθάρα ?

Προχωράμε με το μπράτσο....

Τέρας.

Τουλάχιστον 150.000Eu.... Ένα λάπτοπ 8ετίας, μια κάρτα ήχου 12ετίας, ακουστικά των ~30Eu και ένα μικρόφωνο Philips με μπαταρία αγορασμένο τέλη '80s από το σούπερμαρκετ Μασούτης. Αυτά από hardware! Από software, το Reaper για πρόγραμμα εγγραφής, το guitar rig 5 για χροιές της κιθάρας και του μπάσου και το ezDrummer 2 για ήχους τυμπάνων και φυσικά κάποια free vst's.. comp's e.t.c. Από όργανα μια fender Strat κιθάρα και ένα πάμφθηνο αρχαίο μπάσο. Τάκη καλός ο εξοπλισμός αλλά δεν φτάνει..., χρειάζεται όρεξη, μεράκι και αγάπη γι αυτό που κάνεις!

Τετάρτη Δημοτικού πηγαίνοντας στο σχολείο, μου έδωσε ενα συμμαθητης να ακουσω απο το walkman του, το The Unforgiven. Μεγάλη ζημιά

Ήθελε αρκετή προσοχή για να έρθει σωστά και να κοπεί αυτό το άγιο μυρωδάτο κσύλο που μοσχοβόλησε τη γειτονιά! θα γίνουν δυο κοιλότητες στην Κορίνα με ένα κεντρικό μασίφ μπλοκ. Οι αποστάσεις μετρήθηκαν για 25.5 κλίμακα και το μανίκι θα συναντά το σώμα στο 16ο τάστο.

Άνοιξη του 1985. ΣΤ Δημοτικού. Αιγάλεω city. Κασέτα εννοείται. Μου έφυγε το καφάσι...

Κορεκτεντ

κοκκινη ανταυγεια στο μαλλι απο τη μια, οποιος την καταλαβε. μπλουζα replica μαραντονα αργεντινη 1986 οταν πηρε το mundial και new tattoo.