Πίνακας συμμετοχής

καλησπέρα και χρόνια πολλά! Αυτό είναι ένα ακόμη βίντεο στο κανάλι μου στο YouTube σχετικά με την ηχογράφηση ηλεκτρικής κιθάρας. Στην πραγματικότητα είναι τμήμα από ένα ολοκληρωμένο tutorial video με την ονομασία "Complete Guitar Recording" που είχα φτιάξει πριν από 10+ χρόνια (...οπότε μπορουμε να μην σχολιάσουμε τα κιλά και το κουρεμα χαχα). Παρ'όλη την ηλικία του παράμενει (και θα παραμένει) επίκαιρο καθώς η ηχογράφηση ηλεκτρικής κιθάρας είναι μια διαρκώς εξελισόμενη μεν, διαχρονική δε διαδικάσια. Το συγκεκριμένο βίντεο πραγματεύεται την διαδικασία ηχογράφησης μιας "καθαρής" (αν και slightly driven) finger styled ηλεκτρικής κιθάρας μεσω ενός tube amp... και ουσιαστικά αποτελεί ένα βήμα προς βήμα οδηγό ενός συγκεκριμένου set up: από την επιλογή κιθάρας και ενισχυτή, επιλογή και τοποθέτηση μικροφώνων, δυναμική και συχνοτική επεξεργασία καθώς και Α-Β σύγκριση ανάμεσα στα direct και επεξεργασμένα σήματα. Ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον :)

Είσαι στον σωστό δρόμο Νικ. Μια χαρά τα πας, συνέχισε με backing tracks, σε έχουν βοηθήσει να κάνεις τρομερή πρόοδο.

Ωραίος Νικ! Έχεις βγάλει και πιασάρικο ήχο στο συγκεκριμένο!

«Η οικογένεια των Foo Fighters είναι συντετριμμένη από την τραγική και πρόωρη απώλεια του αγαπητού μας Τέιλορ Χόκινς» γράφει η ομάδα του Ντέιβ Γκρολ, πρώην ντράμερ των Nirvana, χωρίς να διευκρινίσει την αιτία ή τις περιστάσεις του θανάτου. Πηγή : https://www.lifo.gr/now/world/teilor-hokins-pethane-o-ntramer-ton-foo-fighters

To καινούριο μου άρθρο για το Woodstock Festival. Το 1969 η Αμερική ταλανιζόταν από την επιστράτευση των νέων για τον πόλεμο του Βιετνάμ, από αντιπολεμικές διαμαρτυρίες, φυλετικές εξεγέρσεις και δολοφονίες σημαντικών προσώπων όπως ο Martin Luther King και ο Robert Kennedy. Η χώρα ήταν διχασμένη. Το κλίμα έμοιαζε με το σημερινό, κυριαρχούσε η βία και το μίσος. Το Γούντστοκ ήταν ένα αντίδοτο στο θυμό της νεολαίας. Εκτός από ένα μουσικό φεστιβάλ, αποτελούσε μια πράξη διαμαρτυρίας και από την αρχή διαφημίστηκε ως "Τρεις μέρες ειρήνης και αγάπης" [...] η συνέχεια του άρθρου είτε στο blog μου, είτε στο ελculture https://www.aggeloskravaritis.com/post/woodstock-festival-τρεις-μερες-ειρηνης-και-αγαπης Θα χαρώ πολύ να το διαβάσετε.

Καλωσόρισες φίλε @Jim Golin. Πολλές και χρήσιμες οι συμβουλές των συμφορουμιτών. Εγώ να θίξω μονο ένα δύο πράγματα που δεν σχολιάστηκαν ακόμα. Επειδή ειπώθηκε ότι είσαι από μουσική οικόγενεια και ότι σε ελκύουν άτομα που δεν είναι "γαλλικά και πιάνο". Εγώ εδώ διακρίνω μια ανησυχία των γονέων, που θα ήθελαν ίσως να σε δουν να συνεχίζεις τη δική τους πορεία. Τώρα ας μην το ξεσκίσουμε το θέμα με αναλύσεις προβολής, ικανοποίησης/επιβεβαίωσης δι αντιπροσώπου κ.α. ψυχολογικά. Αρκει να πούμε ότι οι άνθρωποι προφανώς έχουν κάποιες προσδοκίες από εσένα μουσικά, και όταν σε βλέπουν π.χ. να ακούς ΖΝ (μη γελάτε ρε εκεί έχω μείνει εγώ, και Μπορελι στα χαφ), ανησυχούν οι άνθρωποι. Αυτό που εσύ μπορείς να κάνεις είναι να τους καθησυχάζεις, ό,τι άλλο το ένα, άλλο το άλλο, όπως ισχύει. Και παιχνίδια στον υπολογιστή αν παίζεις FPS, δε θα γίνεις αιμοσταγής φονιάς, ούτε RTS αν παίζεις δε θα γίνεις πρωθυπουργός, ούτε RPG αν παίζεις δε θα γίνεις δράκος. Έτσι κι αν ακούς trap, rap, σκυλάδικα, δημοτικά, ροκ, μεταλ, τζαζ, αράβικα σεμάι και ινδικά, δε θα γίνεις μουσικός αυτού του είδους. Μακάρι να ήταν τόσο απλό. Θα έβαζα να ακούω ροστροπόβιτς ολη μέρα και θα είχα γίνει τσελλισταράς, χωρίς να έχω καν τσέλλο. Είσαι και στην ηλικία την περίεργη με τις πανελλήνιες, και σε αυτή την εποχή που ζούμε, πρέπει οι άνθρωποι να έχουν φουσκώσει άγχος φουλ. Εσυ καθησύχαζε, και άκου αυτό που θες. Και παίρνε από αυτό που ακους αυτό που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία σου. Δεν υπάρχουν προεκτάσεις στη ζωή. Υπάρχουν μηνύματα, ναι. Άκουσέ τα, μετάφρασε τις θέσεις τους, λαμβάνοντας υπόψιν το στυλιζάρισμα και την προέλευση. Μην τα παίρνεις τοις μετρητοίς.

Υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στην αλητεία και την τσογλαναρία... και υπάρχουν και οι αντίστοιχες μουσικές τάσεις και υποκουλτούρες που εκφράζουν και τις δύο αυτές ανθώπινες εκδηλώσεις. Διαλέγεις και παίρνεις... Θα σε συμβούλευα επίσης να μην αφήνεις το μουσικό είδος που επιλέγεις να ακούς να καθορίζει τον τρόπο ζωής σου. Η μουσική για μένα πρέπει να εκφράζει τις ανησυχίες και τα συναισθήματα σου και όχι να σε μαντρώνει. Στην τελική πριν κάνεις κάτι... μόνο και μόνο επειδή έτσι λέει με τα τραγούδια του ο τραγουδιστής ότι κάνουν οι μάγκες που ακούν αυτό το είδος μουσικής... σκέψου ότι εκέινη ακριβώς τη στιγμή αυτός ο μουσικος-"σαμάνος"-"ιεροκήρυκας"-τραγουδιστής κάθεται στην επαυλή του και ξοδεύει σε ένα απόγευμα όσα χρειάζεται μια οικογένεια για έναν ολόκληρο χρόνο... πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων.

Καλώς ήρθες στην παρέα.Η μουσική είναι από το πιο υποκειμενικά θέματα.... Δεν υπάρχει λόγος να σκας ούτε θα έπρεπε να σε απασχολεί τι λένε οι άλλοι σχετικά με το είδος που προτιμάς... Having said that....υπάρχουν είδη και είδη σε κάθε...είδος.Η ραπ που λες βασιζεται κυρίως στο στίχο και όχι τόσο στη μουσική...η ροκ (μιας που έκανες τη σύγκριση) είναι πιο μοιρασμένη...υπάρχουν παρακλάδια της ραπ που μιλάνε για την παραβατικότητα με τόσο ωμό τρόπο που στη ροκ δύσκολα θα βρεις κάτι αντίστοιχο..... Έχει διαφορά να λέει ενα ραπ κομμάτι ...."γεννήθηκα παράνομος μέσα στη αλητεια" από το να λέει "πιάνω το 9ρι σημαδευω τον μπάτσο.... μετά μπαίνω στη Φεραρι και γελω με τον παλιάτσο" Εσύ διαλέγεις τι θα ακούσεις... Και θα δεχθεις την αντίστοιχη κριτική...