Πίνακας συμμετοχής

οχι φυσικα ,παιδι θαυμα ειναι ο Σγουρος, ο Buddy Rich και ο Μοτσαρτ. ναι αλλα η VR ειναι πλεον μερος της...reality Τα παιδια δεν ειναι αντικειμενα για να τα επιδεικνύουμε ουτε φυσικα μέσα για να κανουμε τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ ονειρα πραγματικοτητα. Το προβλημα δεν το εχει το ΠΑΙΔΙ που δεν θελει να γινει "καλλιτεχνης" ή βιρτουοζος (αν το εχει μεσα του θα γινει θες δε θες) το προβλημα το εχει ο ΓΟΝΙΟΣ που ΠΙΕΖΕΙ το παιδι του να γινει "καλλιτεχνης" ή βιρτουοζος. Ο γονεας πρεπει απλα να υποστηριζει το παιδι του και να του εξασφαλιζει τις ιδανικοτερες συνθηκες διαβιωσης τοσο ΥΛΙΚΑ οσο και ΨΥΧΙΚΑ. Για εμενα το να βγαζω το ΑΝΗΛΙΚΟ παιδι μου ως "τροπαιο" στα μεσα κοινωνικης δικτυωσης ειναι τεραστιο φαουλ (μια και παραβαινει την βασικη αρχη της ιδιωτικοτητας) και καποια στιγμη θα δημιουργησει ΜΕΓΑ θεμα στο παιδι. To να ΒΓΑΖΩ και ΧΡΗΜΑΤΑ απο αυτο ειναι φυσικα εγκλημα (παρανομη παιδικη εργασια )

Τι ακριβώς εννοείτε πού πάμε; Η παρακμή του "Δυτικού" πολιτισμού φαίνεται εδώ και καιρό, αλλά μην πάμε μακριά. Δημοψήφισμα 2015, Brexit 2016, εκλογή Trump 2016 και αντιμετώπιση Covid, είναι σημεία στην πρόσφατη Δυτική ιστορία που δείχνουν πού πάμε, ποιος είναι ο διπλανός μας, τι πιστεύει για τον εαυτό του, για εμάς, αλλά και για την ίδια την κοινωνία. Δε θα κρίνω αυτή την πορεία γιατί δε θέλω να κάνω πολιτικό σχόλιο, αλλά το παιδάκι που ποσταρίστηκε δεν είναι σύμπτωμα, το έχουμε ξεπεράσει προ πολλού αυτό το στάδιο, τώρα βλέπουμε αποκλειστικά σήψη.

Το αποσαφήνισα εξ αρχής ότι το παράδειγμα ήταν ολίγο... ακραίο. Όμως πάντα υπάρχει η "λούμπα" της κυρίαρχης άποψης- αποτελεί μεταβλητή και όχι σταθερά. Πάλι ένα παράδειγμα που μπορεί να φανεί ακραίο: Γερμανία του μεσοπολέμου. Ποια θεωρούμε σήμερα την εκεί παρακμή; Την άνοδο του ναζισμού- τα "σκουπίδια". Όμως στην συγκεκριμένη κοινωνία τη δεδομένη χρονική συγκυρία, η παρακμή, τα "σκουπίδια", ήταν οι Σπαρτακιστές, οι αριστεροί, η Λούξεμπουργκ και ο Λίμπκνεχτ. Αυτή ήταν η επιταγή της κυρίαρχης άποψης. Αυτό βέβαια συνηγορεί σε αυτό που αναφέρεις ότι "πάντα τα "σκουπίδια" κυριαρχούσαν ως νοοτροπίες", αλλά... Για να υπάρξει η "ποιοτική" ταξινόμηση, πρέπει να υπάρξει απόσταση από το γεγονός- η οποία βέβαια θα κριθεί με βάση (ξανά) την κυρίαρχη άποψη. Σε εκείνη τη Γερμανία που είχε επικρατήσει (μέσω του ναζισμού) ένας "εθνικοπολιτικός βιταλισμός", η κυρίαρχη και παγιωμένη αντίληψη ήθελε οτιδήποτε άλλο να είναι παρακμή. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι κατ' εμέ η παρακμή εμπεριέχει μια "υποκειμενικότητα"- Η αντίληψη της εδράζεται στην κυρίαρχη άποψη, αλλά η κυρίαρχη άποψη μεταβάλλεται. Υπόκειται σε αλλαγές και αναθεωρήσεις. Οπότε, θεωρώ ότι "αντικειμενικότερη" άποψη της παρακμής μιας συγκεκριμένης στιγμής, ενδεχομένως να έχει κάποιος μελλοντικός παρατηρητής- όχι βέβαια ότι εμείς δεν μπορούμε να έχουμε άποψη.

Διασταύρωση Teisco Tulip & Tokai Talbo

Εμένα για Βασίλι Καντίσκυ μου κάνει - και αν είναι όντως θα έχεις προβλήματα -μέρες που είναι- με τους Ρώσους.....! Φοβερός όπως πάντα.

Παρόλο που δεν αρνούμαι σε καμία περίπτυστη την ταχύτατη αποβλάκωση του πληθυσμού της γης και δη του ελληνικού, που σπεύδει να αναπαραγάγει ό,τι άθλιας αισθητικής προϊόν (τηλεοπτικό ή άλλο) πέφτει στα χέρια του, να μην ξεχνάμε ότι οι ασιατικές χώρες που πρωτοστατούν σε θέματα εμπορίου, τεχνολογίας, εξαγωγής κουλτούρας κλπ, εξάγουν και τεράστιες ποσότητες πνευματικών σκουπιδιών που δεν μπορούμε να φτάσουμε. Μην ξεχνάμε π.χ. ότι το αθλιότερο δίκτυο κοινωνικής δικτύωσης που υφίσταται, το οποίο έδωσε μια απίστευτη σπρωξιά παγκοσμίως στον κόσμο να ασχολείται με ακόμα περισσότερες και μεγαλύτερες ηλιθιότητες, είναι κινεζικής έμπνευσης και λειτουργίας. Θέλω να πω, αν είσαι ανταγωνιστική χώρα στην εξαγωγή "ποιότητας" είσαι σίγουρα σπουδαία και στην εξαγωγή κουράδων.

Η Κίνα έχει πληθυσμό 1.500.000.000 και η Ελλάδα 10.000.000. Οποιαδήποτε σύγκριση είναι άκυρη. Το μόνο συγκρίσιμο μέγεθος είναι που θα ήθελες να μένεις. Προσωπικά δεν άλλαζα την Ελλάδα με καμία χώρα, πόσο μάλλον ....με την Κίνα.

Δεν θα πρέπει να υπάρχουν τέτοιου είδους απορίες φίλε dimsonic. Η Κίνα βγάζει 5ης γενιάς πολεμικά αεροσκάφη, και η Ελλάδα παρακαλάει για να τις δώσουν ΤΟΜΠ μεταχειρισμένα. Και αυτό σημαίνει πως σε θέματα show business, ας τα πούμε έτσι, είμαστε AKOMA πιο πίσω. Το να φτιάχνεις π.χ. καλά air condition όπως η Κορέα είναι ΠΟΛΥ πιο εύκολο από το να μπορέσεις να πουλήσεις φύκια για μεταξωτές κορδέλες. ? "Κοκολα κουντσι τιανγκ μπεντερά" ? και μετά τους θερίζανε το πολυβόλα, μιλάμε για ΚΑΨΙΜΟ, πόσο χειρότερο είναι να φτιάξεις ένα γ@μημένο κομπρεσέρ για το αιρ κοντίσιον ?

Καλα ολα αυτα αλλα λυσε μου ΜΙΑ και μοναδικη απορια...ολοι εσεις που ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕΤΕ τη ΔΥΣΗ γιατι δεν πατε στην ΑΝΑΤΟΛΗ (ΡΩΣΙΑ,ΚΙΝΑ,Β.ΚΟΡΕΑ κτλ.) να ζήσετε και καθεστε εδω? Γιατι στερείτε απο τον εαυτο σας τετοια ΧΑΡΑ και ΑΓΑΛΛΙΑΣΗ? Την εχω απο μικρος αΦτη την απορια,ηρθε ο καιρος να λυθει...

Οι μπουζουξήδες έχουν σωστό κράτημα και δυνατή κάθετη πενιά και γενικώς ακουστικοί παίχτες, κάποια ιδανικά χαρακτηριστικά σωστής τεχνικής είναι η ευθεία στον καρπό (όχι στράβωμα αλά manouche), σχετικά κλειστή παλάμη (χαλαρή μπουνιά) χωρίς δαχτυλάκι στο καπάκι, κράτημα πένας φυσικά δείκτης-αντίχειρας, όχι κυρτό χτύπημα με γωνία να ξύνει η πένα αλλά σε ευθυγράμμιση με τις χορδές για καθαρή νότα, μοίρασμα της κίνησης σε αγκώνα και καρπό, χρόνια άπειρης εξάσκησης και όχι επανάπαυση σε "βολικότερες" στάσεις. Μπορει να υπάρχει η πεποίθηση για κάποιον κιθαρίστα ότι έχει φοβερό δεξί ενώ στην πραγματικότητα έχει φοβερό αριστερό, πιστεύω οι μαγνήτες πήγαν πολύ πίσω την τεχνική και οι κομπέσορες απλά την αποτελείωσαν. Στα ακουστικά όργανα δεν πάρχουν αυτά, όλα αυτα πρέπει να είναι το χέρι-κράτημα πένας-πάχος χορδών/πένας. Και στην ακουστική άλλο μια 12ταστη με 10αρες και άλλο 14ταστη με 13αρες, άλλο 0.8mm και άλλο 1.5, καλό είναι το σκληρότερο δυνατό όχι φλάπ-φλάπ σα λαστιχάκι για φέτες ζαμπόν, ειδικά για όσους θέλουν να μάθουν την ταχύτητα, το σκληρό καλιμπράρει το χέρι στα μαλακά επαναπαύεσαι και δε μαθαίνεις ποτέ. Εξασκούμαι πρώτα καμιά δεκαριά χρόνια για την τελειότητα και ας μην τη φτάσω και όταν όταν πέσω και σε tension γίνεται αστεία εύκολο. Αν είναι να πέσεις, πέσε στα μαλακά. Το ποιες και πόσες ασκήσεις περί τεχνικής υπάρχουν δυστυχώς δε διδάσκεται μέσα από το ίντερνετ. Πάντως όποιος κιθαρίστας ασχοληθεί με το μπουζούκι μόνο κερδισμένος θα βγει και ας μη παίξει μπουζούκι ποτέ, μόνο για την εξάσκηση στο διπλόχορδο και την ευθυγράμμιση του χεριού με τις χορδες που προσφέρει λόγω μικρό μεγέθους, για τις ηλεκτρικές που ασχολούνται σχεδόν όλοι στο noiz δεν έχω άποψη πέραν ότι δεν είναι τα ιδανικά όργανα για εξάσκηση στην πένα.

Iσχύει, όπως και ότι πολλοί μουσικοί που υιοθέτησαν τεχνικές που αντιβαίνουν βασικές αρχές της μηχανικής και ανατομίας χεριών και δακτύλων, κάποια στιγμή στη ζωή τους έτρεχαν και δεν έφταναν. Αυτός είναι για μένα και ο νο1 κίνδυνος για αυτοδίδακτους μουσικούς.

Και με αριστερή κιθάρα (πλάκα κάνω, έμαθα να κάνω φλιπ...?). Επίσης, έμαθα να βάζω fade in εφέ. Το fade out ακόμα το ψάχνω... Στην ηχογράφηση αυτή χρησιμοποίηση τον origin 20 με μικρόφωνο, σε αρκετά χαμηλή ένταση. Όλα τα εφέ είναι από πετάλια. Παίζω κυρίως με δάκτυλα, και σποραδικά με πένα.

κάτι που θα σε βοηθήσει είναι να κάνεις αυτό που κάνει πχ ο George Benson. Να τραγουδάς ταυτοχρόνως αυτό που παίζεις. Είναι το πρώτο βήμα προς το να προβλέπεις τι θα παίξεις. Δοκίμασέ το.

Ε, αυτό δεν είναι και reference... Έχω δει (ακούσει) και χειρότερα από εκείνη την πλευρά του Ατλαντικού όσον αφορά τη γεωγραφία. Αλλά βέβαια δεν είναι και οι μόνοι... Ναι (και όχι). Σαφέστατα και όπως ορθώς θίχτηκε από προλαλήσαντες, τα social media έδωσαν βήμα σε έναν ορυμαγδό βλακείας, άγνοιας, αμάθειας, συνωμοσιολογίας- προσθέστε ότι θέλετε. Καταστάσεις βέβαια που προϋπήρχαν διαχρονικά στις κοινωνίες μας, με την υποσημείωση ότι βγήκαν με έντονο τρόπο στην επιφάνεια. Όμως ήταν πάντα εδώ. Οπότε το ερώτημα θα μπορούσε να είναι αν το blame είναι των social media ή των κοινωνιών. Από την άλλη (και εδώ πάει το όχι) η αίσθηση της παρακμής στις δυτικές κοινωνίες είναι και αυτή διαχρονική. Δεν θυμάμαι ποιος το είχε θίξει- νομίζω ο Νίκος σε ένα thread ενός νεαρού που είχε κάτι... μουσικές ανησυχίες. Και (χονδρικά) είπε ότι για την τζαζ τα μπλουζ ήταν "παρακμή" κ.ο.κ. Γενικά, πάντα υπάρχει μια διάχυτη ανησυχία όταν "διασαλεύεται η τάξη του κόσμου"- τουλάχιστον (και κυρίως) στις μεγαλύτερες ηλικίες που έχουν βαθύτερα παγιωμένες απόψεις. Όμως μπορώ να σκεφτώ έτσι πρόχειρα ορισμένες "διασαλεύσεις" που πήγαν τον κόσμο μπροστά- τις σουφραζέτες, τη Ρόζα Παρκς, ακόμα και το κίνημα των χίπις. Μη αποδεκτές στην εποχή τους, ήθελαν να αλλάξουν το status quo, παρακμιακές για μερίδα της κοινωνίας. Βέβαια κατανοώ ότι ως παράδειγμα είναι λίγο... ακραίο. Όμως αποτυπώνει μια πραγματικότητα: Κοινωνίες σε διαρκή κίνηση. Δεν τα έγραψα όλα αυτά βέβαια για να υπερθεματίσω την προβολή ενός ανηλίκου- προσωπικά με βρίσκει αντίθετο. Όμως η αίσθηση μου είναι ότι ζούμε μια μόνιμη παρακμή (αιώνες τώρα), αλλά με μόνιμη κίνηση (τουλάχιστον πιο έντονα στις δυτικές κοινωνίες). Και αυτή η κίνηση ενίοτε θα ανεβάσει στον αφρό "σκουπίδια" ή "διαμάντια". Έναν Χίτλερ ή έναν Μάρτιν Λούθερ Κινγκ... Θα δώσει δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, πολιτικά δικαιώματα στους αφροαμερικανούς ή θα δημιουργήσει μια "πανδημία" ατόμων που ρίχνουν παγωμένους κουβάδες στο κεφάλι τους. Όλα έχουν χώρο, όλα (πρέπει να) περνάνε από προσωπικά φίλτρα, κάποια θα αφομοιωθούν, κάποια θα απορριφθούν. Κατά την ταπεινή μου άποψη όσον αφορά την παρακμή, σαφέστατα πρέπει να υπάρχουν κάποιες κοινώς αποδεκτές "σταθερές" που οριοθετούν κάποιες αξίες- όμως δεν είναι "άσπρο-μαύρο". Κλείνοντας, μου υπενθυμίζω ότι ως πρώην μακρυμάλλης, ροκάς, με σκουλαρίκια, δερμάτινα τζάκετ και σκισμένα τζην, σαφέστατα θα συγκαταλεγόμουν στην παρακμή της εποχής ? Πλέον για πολλούς είμαι απλά ένας μεσήλικας συντηρητικός. ΥΓ: Ευτυχώς τότε δεν υπήρχαν social media...

Αν δεν είχε αυτό το headstock, θα βλεπότανε. Αλλά είναι σαν να τρως τούρτα σοκολάτα με σαρδέλες.

Σαν διασταυρωση SG - Les paul Junior με Jaguar ειναι. 5 χιλιαρικα μονο ? Ευκαιρια που να ξαναβρεις τοσο ασχημη κιθαρα

Αυτός είναι ο "έρωτας"- ήταν με την πρώτη ματιά. Απλά το είδα και το πήρα. Ούτε μπήκα στον κόπο να το ακούσω... ? Roscoe Beck V (11/'96). Η Fender το είχε χαρακτηρίσει ως "Swiss Army knife of bass tone". Το μοντέλο είναι discontinued από το 2007. Επί της ουσίας ένα "τούμπανο" (και σαφέστατα πολύ πιο ευέλικτο) Jazz Bass. Με dual coil Jazz Bass μαγνήτες (του αείμνηστου Bill Lawrence) οι οποίοι σπλιτάρουν κατά το επιθυμητό. Φαρδύ μπράτσο, αλλά και αρκετά "λεπτό"- τηρουμένων των αναλογίων φυσικά. Όμως ιδιαίτερα αξιόπιστο, καθώς έχει ενίσχυση γραφίτη. Έχει γράψει χιλιόμετρα και χιλιόμετρα σε στούντιο, πρόβες και live. Το μόνο "ζητηματάκι" είναι ότι έχει κάνα... κιλό παραπάνω απ' όσο θα το ήθελε πλέον η... γεροντο-μέση μου.

Σε ευχαριστώ! Φοβερός δεν είμαι. Έχω πολλές αδυναμίες, ειδικά στο αριστερό χέρι, και είμαι μακριά από αυτό που θέλω να ειμαι. Βέβαια, η εξάσκηση φέρνει βελτίωση και κάποια στιγμή θα φτάσω εκεί που θέλω. Ο συγκεκριμένος πίνακας είναι της...μητέρας μου. Μου ζωγράφισε 2-3 έργα με μουσικό περιεχόμενο για τον χώρο που έχω τον εξοπλισμό μου.

Eκεί που το αφήσαμε τότε...εκεί είναι ακόμα?....Φυσικά και δεν έχω αλλάξει χορδές

Μην εισαι και τοσο σιγουρος. Επειδη εχω μικρο παιδι (8 ετων) μπορω να σου πω οτι υπαρχει μια τεραστια μεριδα γονεων που πιεζουν ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ τα παιδια τους (ναι τα 8χρονα παιδια τους) για να "ειναι τα καλυτερα" σε μια σειρα απο "πεδία" (αθλητισμο,μαθηματα,τεχνες). Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ δε που επιβαλλουν με τη συμπεριφορα τους ειναι σκετη βομβα στα θεμελια της κοινωνικοποιησης των παιδιων. Ηδη εγω τον σταματησα απο το μπασκετ που πηγαινε γιατι ηταν τετοια η ΕΝΤΑΣΗ απο τους γονεις των παιδιων κατα τη διαρκεια των προπονησεων και των αγωνων που το παιδι....τρομαξε (μιλάμε για καφριλες του στυλ να βριζει ο ενας γονιος το παιδι του αλλου που δεν εκανε σωστη πασα στο παιδι του και ετσι ο ΚΟΝΤΟΠΙΘΑΡΟΣ κανακαρης του δεν θα γινει ποτε Αμπντουλ Τζαμπαρ.....) Εχουμε χασει τη μπαλα... Το αποτυπωμα της χωρας σου ειναι ΕΛΑΧΙΣΤΟ στον παγκοσμιο χαρτη. Αυτο δεν μπορει να μη το ξερεις. Εγω το καταλαβα απο τα 14 μου οταν σε ενα ταξιδι στη Νεα Υορκη ενας πλανοδιος πωλητης χοτ ντογκ ρωτησε τον πατερα μου "where are you from?" και ο πατερας μου ειπε "Greece" ...."οh that's near Venezouela isn't it?" του ειπε ο πωλητης.....

είναι Απλά μετά το αρχικό ερέθισμα της κινέζικης αιρ γκιτάρ διαπιστώνεις το πόσο μικρό είναι το τελευταίο καρούλι της άμαξας που αντιπροσωπεύει τη χώρα σου, ακόμα και στον τομέα της βιρτσουαλ ρηαλιτυ ή έστω την ποιοτική διαφορά ακόμα και στην β/ρ δηλαδή μπιγκ φαρμ σουβιβρ βερσους φουμπου χομ πειτζ. Εμείς στον τελευταίο τομέα έχουμε κάποιες ξεβρακώτριες που ξεμαλλιάζονται με τις τηλεκαναπεδούδες

πάντα βαριόμουν τα "παιδιά θαύματα"....

Μη πας μακρυα, να ενα βιντεακι απο το baby trio του γιωργου Κοντραφουρη, ο κιθαριστας (Δημητρης Κασσαβετης) ειναι 13! :D https://www.facebook.com/spitikerameikos/videos/4927687683929269

Η πρώτη πλακέτα PCB που σχεδιάζω!!! Οδηγός για κατασκευή DIY MIDI Controller με Arduino - 8 Ποτενσιόμετρα και 8 LEDs που ελέγχεται η φωτεινότητα τους με PWM ανάλογα τη θέση του αντίστοιχου ποτενσιόμετρου. Το Project ειναι OPENSOURCE και θα βρείτε όλα τα σχέδια και τον κώδικα για να το φτιάξετε!

πολύ καλός. (αν και δεν είναι στα ακούσματά μου το είδος εδώ και πάρα πολύ καιρό) Εκεί στο 1.22 κάτι γίνεται....

Α ρε John είσαι μεγάλη παιχτούρα!

Γιατί δεν πας κατευθείαν στην πηγή και σε αυτό που ακριβώς θέλεις και ψάχνεις γύρω γύρω;;; ? FENDER HM STRAT 2020

Κάτ εμε,ναι,μετράει. πρωτα να πουμε λίγο πως προέκυψε το 34. Στο 34 άμα βάλεις καποταστο στο 5ο τότε έχεις το 25κατι που είναι στις κιθάρες Φέντερ.Οποτε ήταν απλά ένας τρόπος να γίνει η δουλειά πιο εύκολα. καλυτερες χαμηλές έχουν τα όσο πιο μεγάλο σκεηλ μπορείς να πας. Δες dingwall κτλ γιατί πας σε πιο λεπτές χορδές,άρα και πιο εύκαμπτες (δες slenderness στην μηχανική,εδώ ερχετε και το τύλιγμα που θες να είναι όσο πιο λίγα γίνετε) άρα πάλλονται πιο εύκολα και βγάζουν μεγαλύτερο συχνοτικο φάσμα (harmonic content) Ναι έχουν μεγαλύτερο tension αλλα είναι το ίδιο εύκολες στο παίξιμο αν οχι πιο εύκολες (πατιούνται με λιγότερη δύναμη αυτό προκύπτει από το M=r x F) αλλα δες το σαν ένα grand piano.Ακριβα όργανα και κάνουν τις μπάσες χορδές πολύ μακριές ενώ άνετα θα μπορούσαν να τις κάνουν πιο κοντές και πιο χοντρές.

Να και το δικό μου (HB jb-75)... Υπερβολικά βαρύ, αλλά ευτυχώς το πιάνω μόνο για γράφω καμία μπασογραμμη το μηνα. Δεν είναι πολύ φιλικό στα χέρια, γενικότερα. Δε με κόβω να παίρνω άλλο, εκτός και εάν ξεκινήσω να παίζω παραπάνω. Πράγμα δύσκολο, καθώς το βλέπω λίγο βαρετό να παίζω μόνος σπίτι. Οπότε παιζω με ντράμερ, το απολαμβάνω, αλλά δεν είναι συχνό...

Εδώ το ολοκαίνουργιο μπασάκι μου, δίπλα στο κορίτσι μου. Ούτε ένα μήνα δε το χω.