Πίνακας συμμετοχής

θα συμφωνήσω με την πρώτη πρόταση αλλά θα διαφωνήσω με την δεύτερη... ένα μεγάλο μέρος του hype τους (κληρονομιά σε ένα ποσοστό από τις προηγούμενες entry level σειρές), το όφειλαν στον "εύκολο" για το μέσο αυτί mainstream ήχο που προσέφεραν "στο πιάτο" στον αρχάριο χρήστη, με τον συνδυασμό των pre και converters τους... πράγμα που (ειδικά τώρα πια που επί το πλείστον τα προβλήματα της πρώτης σειράς έχουν διορθωθεί) την βοηθά να εξακολουθεί να πουλάει πολύ ακόμα και σήμερα αρκετά χρόνια μετά (αλλά και για αρκετό καιρό ακόμα καθώς φαίνεται), παρότι ο ανταγωνισμός έχει μεγαλώσει όντως πολύ (ποιοτικά και ποσοτικά)... σε ότι έχει να κάνει με την πληθώρα και τα εν γένει χαρακτηριστικά των DAW που σου προσφέρει η αγορά (για τα ειδικότερα πρέπει ο ίδιος να θέσεις επιπλέον ερωτήματα), οι φίλοι μας σε έχουν κατατοπίσει πλήρως... μία μικρή(?) ένσταση όμως ελπίζω να μου επιτραπεί χωρίς παρεξήγηση... το Sonar ειδικά (Cakewalk by Bandlab εφ εξής), δεν είναι ένα ακόμα δωρεάν λογισμικό σε σχέση με τον ήχο... καλώς ή κακώς είναι μια πλήρης επαγγελματική σουίτα στο ανώτατο της επίπεδο που πλέον προσφέρεται δωρεάν... η διατύπωση περιλαμβάνει την ειδοποιό διαφορά που εύκολα έστω και καλοπροαίρετα δημιουργεί λάθος εντυπώσεις και προδιαθέσεις σε κάποιον άπειρο... αν το εν λόγω DAW συνέχιζε να κυκλοφορεί ως εμπορικό προϊόν, χιλιάδες επαγγελματίες ανά τον κόσμο θα πλήρωναν αγόγγυστα κοντά στο πεντακοσάρικο για να το έχουν, όπως συνέβαινε μέχρι σχετικά πρόσφατα... έστω και για τον λόγο αυτό (πέραν της αναμφισβήτητης ικανότητας του να ανταπεξέλθει στο ρόλο του), έχω ξαναπεί πολλάκις με κίνδυνο να παρεξηγηθώ, ότι θεωρώ τουλάχιστον χαζό να μη ξεκινά το "ταξίδι" του στον μαγικό κόσμο της μουσικής παραγωγής με αυτό, οποιοσδήποτε έρχεται σε πρώτη επαφή με DAW (και κατ επέκταση δεν είναι εργονομικά εθισμένος με ένα συγκεκριμένο interface και workflow κάποιου ανταγωνιστικού software)... τώρα αν στην πορεία δεν του κάνει (παρότι η εργονομία του στο 99% των περιπτώσεων που θα απασχολήσουν έναν ερασιτέχνη είναι άριστη και δύσκολα θα το εγκαταλείψει), αποκτά το επόμενο και τι είχε τι έχασε... ΥΓ. ενίοτε η ανθρώπινη φύση μας βοηθά στο να "υποτιμήσουμε" ή αντιθέτως να "υπερτιμήσουμε" ποιοτικά ένα προϊόν παραγωγής... στην πρώτη περίπτωση όταν μας προσφέρεται δωρεάν, στην δεύτερη πολύ ακριβά... πως να το κάνουμε... κατά κανόνα πάντα αν δεν πονέσει η τσέπη δεν εκτιμάμε...?

Πολύ χρήσιμα

Από τα Ibanez που έχουν περάσει από τα χέρια μου, το verdict είναι ένα: Το value for money είναι understatement. Πάντα δίνουν πολλά περισσότερα από την τιμή τους. ΥΓ: Και μόλις μου θύμισες ότι στη ντουλάπα υπάρχει ένα '82 ή '83 Ibanez ?

εχω την id14 mkii πολυ ευχαριστημενος απτον ηχο το μονο που με χαλαει ειναι οτι δεν εχει ξεχωριστο volume για τα ακουστικα και οτι δεν εχει κουμπι on/off

Τι άλλο θα διάλεγε ο γέροντας... ? Είναι αυτό που ξεκίνησε τα πάντα αναφορικά με το όργανο μας...

To χρησιμοποιώ για να ηχογραφώ, direct στην κάρτα ήχου. Τις υπόλοιπες φορές στα μουγκά, ακουμπώντας το στο στήθος για να αισθάνομαι τις χαμηλές δονήσεις. Αλήθεια.

Είναι 6+ χορδές, οπότε η κατηγορία καλύπτει τα πάντα... Εκεί μπαστάκωσα το 7χορδο (που βρίσκεται φυσικά σε κάποια ντουλάπα) ?

Έχω την audient id4, και ευχαρίστως θα αγόραζα την 14, χωρίς να κοιτάξω τις scarlett. Δεν έχω δουλέψει, βέβαια, καμία απο τις δυο. Λογικά, όποια και να παρεις θα μείνεις ικανοποιημένος.

Καλησπέρα. Η Audient έχει παραπάνω πράγματα. 4 outs (για 2 σετ ηχείων) αντί για 2(1 σετ) Επιπλέον JFET instrument input Ξεχωριστό phantom power σε κάθε combo jack Εχει optical input, κουμπί mute, και άλλα που μπορεί να σε ενδιαφέρουν. Εξαρτάται από το τι θες και το τι θα κάνεις. Αν πιστεύεις ότι αξίζουν όλα αυτά τα extra, τότε αξίζει. Αν όχι, η Scarlett θα σε καλύψει μια χαρά. Αρκετοί δεν την πολυπάνε την Scarlett βέβαια, εγώ έχω gen2 και είμαι απόλυτα ευχαριστημένος.

Αν και βγαίνουμε off topic, ένα μικρό σχόλιο: Σύμφωνοι, less is more, αλλά υπάρχουν μουσικά στιλ που (μοιραία) όλοι... πυροβολούν νότες Πάντως ως προς την πένα (και μιλάω εκ πείρας) νομίζω ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων πιάνουν μπάσο, ξεκινά με πένα- που να αντέξουν τα... τρυφερά και άμαθα δακτυλάκια μας. Όμως δεν έχω αντληθεί κάποια εγχώρια απέχθεια προς την πένα. Και εδώ νομίζω ότι είναι θέμα μουσικού προσανατολισμού- κάποια στιλ (ξανά, μοιραία) πιθανώς να πρέπει να τα παίξεις μόνο με πένα. Και βέβαια, αν παίζεις με P οφείλεις να παίζεις (και) με πένα ? Από εκεί και πέρα, όσο μεγαλώνεις και στρέφεσαι (μελετάς) προς τους διάφορους «πύραυλους» στιλ Jaco, (τρίτη φορά, μοιραία) πας στα δάκτυλα. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι τα δάκτυλα σου δίνουν πολύ καλύτερο έλεγχο πάνω στο όργανο, στις δυναμικές, στο touch- τα οποία βέβαια μπορεί κάλλιστα να τα πετυχαίνει κάποιος που είναι πλήρως εξοικειωμένος με την πένα.

Ζητούμενο ειναι οι οσο το δυνατον ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ νοτες. Δεδομενου οτι οι περισσοτεροι μπασιστες (στην Ελλαδα) μεγαλωνουν με ΑΠΕΧΘΕΙΑ προς την πενα δεν κΣερουν να παιζουν με αυτη οποτε αναγκαστικα οταν τους την κανεις υποχρεωτικη ΠΑΙΖΟΥΝ ΛΙΓΟΤΕΡΑ. Αλλα και γενικα με την πενα ειναι καλυτερα (σαν το ΠΑΣΟΚ ενα πραΜα) Παλι το ζητουμενο ειναι οι οσο το δυνατον ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ νοτες. Με δεικτη και μεσο θα παιΚσεις πολλα φιλωΟυσ και αΦτο απαγορεβετε ενταξει, εσυ εισαι ΣΕΜΝΟΣ και αποδεδειγμενα ΧτηΝωδης μπασοσαυρος ,σε προσλαμβανω χαλαρα αμεσως.

Θα κάνεις τα παρακάτω: 1. Θα αγοράσεις ένα μαυροπίνακα. 2. Θα αγοράσεις ένα κουτί κιμωλίες. 3. Θα σηκώσεις τον μπασιστα στον πίνακα. 4.Θα τον βάλεις να γράψει 100 φορές: "Στο μπασο δεν βάζουμε εφέ " Αν δεν γίνει καλά και επιμένει θα επαναλάβεις την τιμωρία ξανά. Πρόσεξε γιατί τα πράγματα είναι ΣΟΒΑΡΑ. Έτσι ξεκινάει το πρόβλημα και στο τέλος μπορεί να σας ζητήσει να κάνει μέχρι και....ΣΟΛΟ. Οπότε πρόλαβε το τώρα που είναι νωρίς.

Προσπάθησα να βγάλω έναν ήχο που να θυμίζει λίγο εκείνον του Gilmour στο σόλο του Comfortably Numb. H αλυσίδα μου είναι η εξής strat->compressor (με ανεβασμενο λίγο το level)->tube screamer (gain 0, vol 10, tone 10)->green russian clone (gain 6, vol 6, tone 1)->Vox MV50 clean emulated output->κάρτα ήχου->daw Μέσα στο daw, πρόσθεσα λίγο stereo flanger, αρκετό delay (500ms), και reverb. Επίσης διπλασίασα το κανάλι και έδωσα λίγη καθυστέρηση στο δεξί. gilmour_tone.mp3 (το σόλο δεν το ξερω, αυτοσχεδιάζω σε κάτι κοντινό) Ιδανικότερα, θα μπορούσα: 1. Να παίζω με true single coils, αντί hum-free, 2. Να χρησιμοποιώ κανονικό λαμπάτο fender like ενισχυτή, 3. Να ηχογραφώ με μικρόφωνο, 4. Να χρησιμοποιώ εφέ σε πετάλια, και όχι ψηφιακά στο daw. Και εδώ μια δοκιμή που έκανα με telecaster και μονοπήνιους. gilmourtoneτελε.mp3

Από το manual της κάρτας μου .... Using the Insert Jacks Sometimes, you may want to add additional gear into your signal path before your analog-to-digital converter digitizes your signal and sends it to the computer. For example, many bass players like to compress their instrument with an analog compressor before recording into the computer. Inserts help you do this by letting you tap into your signal after the IO|14/26’s preamplifier but before the A/D converter. The two diagrams below demonstrate where the inserts fit into your signal path. In the diagram to the left, no insert is used and your signal passes straight from the preamp to the A/D converter. In the diagram on the right, an effects processor is inserted into the signal path just after the preamp (before the A/D converter). Note that you need a special “insert cable” to utilize this connection. These cables have a ¼” TRS connector on one end and two ¼” TS connectors on the other end. The TRS side goes into the “insert” jack on the IO|14/26. The two TS connectors are usually labeled “send” and “return.” The “send” plug goes to your external device’s input whereas the “return” plug connects to the device’s output. Additional Uses of Insert Jacks Inserts can be used in two additional ways that you may find useful. They are as follows: 1. Using the IO|14/26 as a preamplifier – In certain situations, you may want to use the IO|14/26’s preamps by themselves. For example, if you’re recording a performance onto an external hardware recorder (such as an Alesis HD24) but you need more preamplifiers, you can use an insert’s “send” cable to send your preamplified signal to the recorder and simply not use the “return” connection on the insert cable. 2. Bypassing the IO|14/26’s preamplifier – The IO|14/26 has excellent sounding preamplifiers built in, but if you have a megabucks or vintage preamp that you want to use instead, experiment with connecting it to the insert jack. The insert jack allows you to use your external preamp while completely bypassing the IO|14/26’s built in preamplifier. To bypass the IO|14/26’s internal preamplifier, connect the “return” of the insert cable to your external device. Leave the “send” of the insert cable disconnected. Doing this will unbalance the external preamplifier’s signal. In most cases this is not a problem, but check with your preamplifier’s manufacturer for any noise, level, or grounding concerns before connecting your equipment in this way.

Να παίζει συγχρόνως και μαζί με τον Terry, τον Gvour και 2-3 ακόμη....

Εσυ τουλάχιστον αδερφέ είσαι μπασίστας...εγώ ούτε ήμουν και δεν θα έλεγα οτι και τώρα είμαι μπασίστας (εδώ καλά καλά δεν είμαι κιθαρίστας, τα κόντρα φλαμπούτσο και το Αφρικανικό μονόχορδο είναι το οργανα μου). Το Aria Pro II το πήρα σε μια στιγμή απελπισίας γιατι ενώ ηχογραφούσα απο αρχές '90 και τα μπάσα στα κομμάτια μου, πάντα ζητουσα δανεικά (ναι, εχω ηχογραφήσει και με Fender του '74, ένα 20άκιλο με P και J μαγνητες). Εκανα την δουλεια μου σε μερικά κομμάτια αλλα δεν με βολεψε ποτέ. Ηρθε το πρώτο GSR200 (passive EQ τότε) ευχαριστιόμουν το παίξιμο (τα μπράτσα των μπάσων Ibanez είναι ενα και ένα για μένα, ανωμαλία). Αν θυμαμαι καλά το πουλησα σε φίλο γιατι το ειχε αναγκη ή κατι τετοιο. Όταν επρεπε να περάσω μπασα σε μερικά νέα κομματια, παμε παλι απο την αρχή. GSR200 αλλα είχε αλλαξει το μοντέλο και μου ηρθε με active EQ. Του οποιου η μπαταρια για καποιον λογο τελειωνε σε χρονο ρεκορ (ακομα και χωρις καλώδιο), Του εβγαλα τα μάτια, ε λεω κατσε να παρω κατι σοβαρο να τελειωνω με αυτο. Ερχεται το Classic Vibes Jazz, λεω, επιτέλους, λατρευω τα maple μπρατσα/ταστιερες στις κιθαρες, θα μου κάτσει. Η απολυτα αποτυχημένη επιλογη. Ηχος καμία σχεση με εμένα, μπράτσο καμία σχεση με αυτό που θέλω. Ισα που προλαβα να του βάλω flats, 2 εβδομαδες μετα, τις εβγαλα, εβαλα τις δικές του και αγγελια. Το SR300 ειναι και το πρώτο μπάσο (και μοναδικο μεχρι στιγμής) που δεν το έχω μόνο για ηχογραφησεις αλλά πραγματικά γουστάρω να παίζω και για την ευχαρίστηση μου. Για την ακριβεια μέσα απο το παιξιμο του συγκεκριμένου, έχουν βγεί και κομμάτια που στηρίζονται πολύ περισσοτερο στο μπάσο και λιγότερο ή και καθόλου στην κιθάρα. Αλλά όσο λειτουργεί, δεν πάει πουθενά (και αν τα παίξει, πάλι Ibanez με τα ίδια χαρακτηριστικά και παρόμοια τάξη τιμής και πάπαλα).

Το πέρασα και εγώ αυτό στάδιο... Στην περίπτωση μου αφορά την μετάβαση από την εμμονή για vintage κούτσουρο, στην ηρεμία. Κάθε μέρα καραούλι στις αγγελίες μπας και... Μιλάμε για obsession που κράτησε κάποια χρόνια. Τελικά τα ακούμπησα σε μαγαζί του εξωτερικού που ειδικεύεται στα vintage κούτσουρα και απέκτησα τον «συνομήλικο» (ΟΚ εγώ είμαι λίγους μήνες μεγαλύτερος). Fender JB 1971 all original. Εξαίρετη αγορά διότι επί της ουσίας ήταν ψυχοθεραπεία. Έκτοτε δεν ξανακοίταξα κούτσουρο. Έγινε ένα μπραφ και δεν ξανά- ασχολήθηκα να κοιτάω, να ψάχνω κλπ. Και κάπως έτσι επήλθε η ηρεμία ?

Μετά απο ένα Aria Pro, δύο Ibanez GSR200 (ενα με passive EQ και ένα με active), ένα Harley Benton 6χορδο και ένα Classic Vibes Jazz, τελικά πήρα το συγκεκριμένο (Ibanez SR300) πριν από 9 χρόνια και ηρέμησα. Flats από την πρώτη μέρα (το σετ που μετέφερα απο μπάσο σε μπάσο) και πάπαλα. Πανάλαφρο, τρελλαινομαι για το μπράτσο του, σεταρισμενο με χαμηλό action, πληθώρα επιλογών για ήχους και τιμή χώμα (κανά 300άρι απο ότι θυμάμαι, τότε)...προσωπικά δεν χρειάζομαι κάτι παραπάνω.

Ιαπωνικό κελεπούρι με 4 κολλημένα κόντρα πλακέ για σώμα με 1,3 κιλά μπογιά.... Τα κλειδιά και ηλεκτρικά του (εκτός μαγνητών..) εάν τα αλλάξω θα μου βγουν πιο ακριβά από ολόκληρο το μπάσο... Πάντως ένα mojo τό΄χει......

Να παραθέσω και εγώ τη λατρεία μου. Και είναι λατρεία λόγω του thin C shape μπράτσου του, το οποίο με το που το έπιασα στο χέρι είπα "αυτό είναι". Και δεν είναι άλλο από το Geddy Lee JB. Εδώ το ειδύλλιο προέκυψε κατά τύχη... Το πήρα διότι με τον Geddy και τους Rush έχω μια τεράστια λατρεία και για να είμαι ειλικρινής δεν είχα δώσει ιδιαίτερη προσοχή στα specs. Geddy να 'ναι και ότι να 'ναι. Αλλά εξελίχθηκε σε έρωτα ?. Εννοείται ότι δεν το συνιστώ σε εραστές των P που έχουν εθιστεί σε μπράτσα... ρόπαλα.

Αυτό ,με flatwound Pyramids 10ετιας,η telecaster των μπάσων βεβαίως, βεβαίως

Όσοι απάντησαν 6χορδο, ελπίζω να εννοούν το Fender Bass VI, γιατί αν μιλάμε για οποιαδήποτε άλλη επιλογή, να διαγραφούν από φίλοι μου ?

Έχοντας κάνει τη βασική μετατροπή του BillM (ναι τον πρόλαβα ζωντανό) δεν βρήκα κανένα λόγο να αλλάξω το μεγάφωνο. Ο ενισχυτής έγινε τούμπανο. Είναι απόλυτα σωστό ότι η αλλαγή μεγαφώνου είναι το τελευταίο πράγμα για πραγματική βελτίωση - και ίσως είναι θέμα προτίμησης από ένα σημείο και μετά.

του Τερρι το μαδέρι σα να λέμε ενα πράμα

Δεν έχω (ούτε είχα ποτέ) Short scale...

Kumica με σπασμένα κλειδιά (τα γυρνάω με πένσα), χαλασμένη βίδα του truss rod οπότε το action είναι στον Θεό... και ποτενσιόμετρα που "ακούν" μόνο στο 10. Άααα και χορδές απ΄το 1992-93.

Μια (μέχρι στιγμής) παρατήρηση- που θα "στεναχωρήσει" τον admin: Short scale δεν... Βέβαια είναι μικρό το δείγμα, αν και δεν περιμένω συγκλονιστικές... ανατροπές ?

Με παντούφλες βρε. Άντε κανένα δίχαλο σαν τον Βαν Άλεν στον γάμο του.

Ευτυχώς, αγαπητέ admin, έδωσες επιλογή να μαρκάρουμε πολλές κατηγορίες συγχρόνως (Μάρκαρα τέσσερις μονοκοπανιά) ? Και μάντεψε ποια δεν μάρκαρα... ?

Όχι, αλλά πώς θα μοστράρω τα πετάλια...?

Όταν ξυρίσω πόδια, θα βγάλω κλιπ να ξεκινάει από τα 500Κ... (το έκανα ελαφρώς πιο dry)

Εμένα μου άρεσε πάρα πάρα πολύ αν και πιστέυω ότι θα του πήγαινε να είναι και λίγο πιο dry. Βάλε και ένα ντεκόρ στην κιθάρα... μια κληματαριά... κάτι... και περιμένουμε και βίντεο. ???

Έτοιμο και από εμένα. Καλή επιτυχία, να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου!

Εμ δεν εχετε συναντησει τον ΣΩΣΤΟ ανθρωπΑ στην αρχη της καρΓιερας σας Εγω στους μπασιστες μου παντα εκανα τα εξης prevention measures: 1. Υπεγραφαν ΠΟΙΝΙΚΗ ΡΗΤΡΑ για περισσοτερες απο 3 ΝΟΤΕΣ στο ΜΕΤΡΟ 2. Τους Αφαιρουσα τις D & G χορδες (για τον πρωτο χρονο) ,οι Ε & Α αρκουν για ροΟΥκ. 3. Εννοειται τους πρωτους 3 μηνες επαιζαν ΜΟΝΟ με ΠΕΝΑ για να γΕνουν ανθρωποι (μετα τους επετρεπα και δακτυλο, αρχιζοντας μονο με τον αντιχειρα φυσικα) 4. Καθε φορα που εκαναν του-τανγκ (slap το λετε νομιζω) υπηρχε ειδικο μηχανιΣμα που τους πλακωνε στις σφαλιαρες μονιμα συνδεδεμενο με το σβερκο τους και αυτα ειναι light...στους DRUMMERS να δεις τι εκανα....

Καταρχάς καλώς ήρθες. Το link έχει πρόβλημα, τσέκαρε το...

Εμένα παλιά μου άρεσε κι αυτό: https://reverb.com/item/33651825-line-6-fbv-shortboard-bass-pod Είναι και φθηνό, μάλιστα υπάρχουν και διάφορα floor pods στα 120 ευρώ μεταχειρισμένα αλλά δεν τα έχω ακούσει και δεν ξέρω αν είναι ίδια. Γενικά επειδή τα περισσότερα πολυεφε υποφέρουν στο high end και τα μπάσα δεν έχουν τέτοια προβλήματα, είναι θεωρώ εύκολο να βγάλεις καλούς ήχους κι από φθηνά μηχανήματα. Εντάξει δε θα είναι H9 ή Darkglass, αλλά αν κάνεις τη δουλειά σου, who cares...

Μα πόσο όμορφο!

Ετοιμάσου για μαυροπίνακα αν σε πετύχω πουθενά.

Τα χρόνια του αχαλίνωτου GAS, μου καρφώθηκε η ιδέα της πεταλιέρας και των εφέ. Έριξα έναν σκασμό λεφτά, να έχει και το ένα και το άλλο και το παρ' άλλο εφέ... Για να μην πολυλογώ, όταν τελείωσε κάρφωσα βύσμα, έπαιξα λίγο είπα ΟΚ και μετά κάρφωσα το βύσμα στον ενισχυτή. Kαι αυτό που είπα ήταν, καλά τα εφέ αλλά το «σκέτο» καλύτερο. Η πεταλίερα κατέληξε σε κάποια ντουλάπα... Κρίμα βέβαια, γιατί πχ ο λαμπάτος κομπρέσορας της Markbass ήταν μαγεία, αλλά ζω και χωρίς αυτόν ? Σαφέστατα κομπρέσορα- ένα καλό compressor δεν πάει ποτέ χαμένο Αναλόγως τι παίζεις ένα Octaver μπορεί να σου φανεί χρήσιμο, όπως φυσικά πάντα ένα chorus. Από εκεί και πέρα τα πάντα είναι σε συνάρτηση του τι παίζεις και ποιες είναι είναι οι ηχητικές «ανησυχίες» σου. Δηλαδή sky is the limit- envelope filters, delay, fuzz... ότι σου κάνει κούκου.

Αν είχα τσίπα θα την κατέβαζα την ακουστική στα σκουπίδια ? Μπράβο - μπράβο - μπράβο

Καταπληκτικό.

Είπα να το έβαζα,στο σχετικό θέμα...

Ένα τελευταίο single από το ακουστικό CD μου που κυκλοφορεί από την ΠΚmusic στις 25 Φεβρουαρίου, σε κανονική και ψηφιακή μορφή. Μπορείτε να ακούσετε και τα υπόλοιπα singles (δύο ακόμη είναι) στα links παρακάτω, η να δείτε και τα βίντεος στο κανάλι μου στο YouTube. Ευχαριστώ! Website Leventopoulos Bandcamp YouTube Instagram Facebook Twitter

Φανταστικός, τι να άλλο να πει κανείς...

Τί κριτική να γράψω ρε παιδιά μιά χαρά τ ακούω άριστο, ωραίο παίξιμο με τα αρπέζ του με τα ρυθμικά του σχήματα σωστά τοποθετημένα, ο Τζάζ- μπλούζμαν του φόρουμ μας Μπράβο Απόστολε ανέβαζε κι άλλα έτσι να μας δείχνεις πως σωστά παίζεται το όργανο γιατί νομίζω όλοι εμείς έχουμε πάρει το λάθος δρόμο.. Το μόνο θέμα μου ότι επειδή είσαι αριστερόχειρας δεν καταλαβαίνει το μάτι τι παίζεις μόνο το αυτί αλλά στη τελική αυτό ειναι το ζητούμενο στη μουσική?