Πίνακας συμμετοχής

Μπράβο Βασίλη,είσαι γίγαντας!!!

Βρε dim, εδώ υπάρχουν online προγράμματα που σφυράς την μελωδία και σου λέει τι κομμάτι είναι. Κάπως έτσι θα το κάνουν και στο ΥΤ.

Συμφωνώ με Ρομπέρτο, σου πάει πολύ, ιδιαίτερα μέσω αυτού του τρόπου ερμηνείας που σε χαρακτηρίζει τόσο. Αυτό τον χαρακτήρα τον έχεις αναδείξει πολύ ωραία, και με όμορφο και μη στάσιμο στίχο που δίνει το κάτι παραπάνω.

BASSWOOD WITH BINDING TELECASTER GUITAR BODY - Clandestine Guitars | Tienda online de repuestos de guitarra

Από σημερινό jam με τα φιλαράκια.... smoke solo.mp3 (τραγουδώ με μάσκα...)

Αν δεν είχες φωνή και ψυχή,δεν θα άξιζε να βελτιώσεις την προφορά σου. Αφού τα έχεις όμως,επιβάλλεται.

Το'σκισες. Τραγουδα ΕΛΛΗΝΙΚΑ και θα πας μπροστα...εχεις φωναρα.

Αυτο ΟΚ. Στα αλλα παντως δεν καταλαβαινω τιποτα. Αν το εβλεπα λαιβ,θα γουσταρα οσο δεν παει. Τα σπας.

Προειδοποίηση. Ακολουθεί σεντόνι. Τα links είναι μετά το σεντόνι. Ήρθε η ώρα να παρουσιάσω κάτι που ήθελα πολύ καιρό να το κάνω και το «σχεδίαζα» επίσης για πολύ καιρό από τη στιγμή που μου μπήκε η ιδέα, δηλαδή περίπου πριν 4-5 χρόνια. To Tarkus είναι το 2οstudio album των ELP και κυκλοφόρησε το 1971, και ένα χρόνο αργότερα και στην Ελλάδα. Το ομώνυμο κομμάτι καλύπτει όλη την πρώτη πλευρά του δίσκου, διαρκεί 20 λεπτά και περιλαμβάνει 8 μέρη. Με επιρροές από κλασικούς όπως ο Bartok και ο Stravinsky, ο Keith Emerson εφτιαξε ένα σύνθετο κομμάτι με συνεχείς εναλλαγές στους ρυθμούς και το τέμπο που ως επί το πλείστον είναι μονοί, ενώ το μεγαλύτερο μέρος είναι γραμμένο με εμφαση σε sus4 ή sus2 συγχορδίες. Το έργο έχει μεταγραφεί για συμφωνική ορχήστρα και έχει παρουσιαστεί ζωντανά στη μορφή αυτή σε συναυλίες στην Ιαπωνία και έχει κυκλοφορήσει σε δίσκο για το κλασικό ρεπερτόριο. Ηχογράφησα τον δίσκο για πρώτη φορά γύρω στα 15 απο το ράδιο σε κασέτα και τον αγόρασα λίγο μετά και από τότε μου έκανε εντύπωση η πολυπλοκότητα της σύνθεσης, καθώς ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτή η μουσική παίζεται από απλούς ανθρώπους και πολύ περισσότερο οτι θα μπορούσε να παιχτεί κάποτε από μένα. Η μουσική αυτή δεν θύμιζε τίποτα συνηθισμένο ούτε από αρμονία ούτε από χρόνο, όμως ήταν ένα παράξενο ελκυστικό άκουσμα που σε ωθούσε να πιάσεις ένα όργανο (αν είχες) για να το παρατήσεις μερικά μόνο δευτερόλεπτα αργότερα βαθύτατα απογοητευμένος. Τα τελευταία χρόνια άρχισα να πλησιάζω το έργο και κάποια στιγμή μπήκε στο μυαλό μου ότι ίσως θα μπορούσα να το παίξω στην πλήρη του μορφή, αντικαθιστώντας όλα τα μέρη, είτε παίζονται από πλήκτρα είτε έγχορδα, με κιθάρες, χαλαρά και με την ησυχία μου. Ετσι στην αρχή του χρόνου έδωσα στον εαυτό μου ένα χρόνο περίπου προθεσμία ώστε να μπορώ να το ολοκληρώσω μέσα στην επέτειο των 50 χρόνων από την παρουσίασή του δηλαδή εντός του 2021. Το εγχείρημα ήταν υπερβολικά δύσκολο και αποφάσισα να προσπαθήσω όσο μπορώ και ό,τι καταφέρω τελικά, με την βοήθεια ενός DAW. Στο διαδίκτυο υπάρχουν αρκετά video μουσικών που έχουν κάνει γι αυτό covers, αλλά στην συντριπτική πλειονότητα είναι με πλήκτρα και όποιος προσπάθησε με κιθάρα συνήθως παίζει ένα μικρό μόνο απόσπασμα. Ξεκίνησα μαζεύοντας υλικό. Μετά από εξαντλητικό ψάξιμο στο διαδίκτυο μπόρεσα και βρήκα την βασική παρτιτούρα (κύριο όργανο - συνήθως B3, πιάνο και μπάσο ή θέμα φωνής). 35 σελίδες μόνο μια από αυτές (χωρίς τα σόλο) που και πάλι ήταν ένα απλό βοήθημα (αν και τελικά ευαγγέλιο) για κάποιον που μόλις συλλαβίζει στο διάβασμα. Βασικό ερώτημα ήταν αν στο τελικό αποτέλεσμα θα είχα τύμπανα ή όχι. Η πρώτη σκέψη ήταν όχι, διότι θα ήταν αδύνατος ο προγραμματισμός τους από έναν άσχετο. Μετά από ψάξιμο βρήκα στο διαδίκτυο κάποια midi αρχεία που είχαν σχεδόν όλα τα όργανα και τα τύμπανα σε κάποιο βαθμό, και λέω σε κάποιο βαθμό, διότι ενώ φαινομενικά υπήρχαν τα πάντα, σε καίρια σημεία ήταν εντελώς απλοϊκά, υπήρχαν πολλές ελλείψεις εδώ και εκεί, μέρη κενά ή ακόμα χειρότερα, πολλά λάθη και γεμίσματα από διάφορα επαναλαμβανόμενα μέρη. Παρ όλα αυτά το θεώρησα ένα ικανοποιητικό αρχικό βοήθημα και ξεκίνησα να το μεταφέρω στο Cubase χωρίς πολλές προσδοκίες και χωρίς να ξεχνάω ποτέ την ιδέα να μην υπάρχουν καθόλου τύμπανα. Αρχικά μετρήθηκαν τα bpm, και φορτώθηκε το midi. Διορθώθηκαν τα λάθη στο σχεδόν ημιτελές midi και ευθυγραμμίστηκαν όλα τα midi tracks (περίπου 10, όσα πάνω κάτω χρησιμοποίησαν οι ELP στο στούντιο). Από την παρτιτούρα έβαλα tempo track και όρισα σε κάθε μέτρο το ανάλογο tempo καθώς και τις ράμπες-αλλαγές των bpm, που υπήρχαν μεταξύ των μερών. Μετά έγινε import το κανονικό κομμάτι σε wav, σε ένα track, και μετά από πολύ κόπο εφαρμόζοντας τεχνικές time warp το έφερα σε πλήρη ταύτιση με το click track. Αυτό ήταν ένα πολύ δύσκολο αλλά απαραίτητο εγχείρημα, διότι αφ ενός παρ όλο που ο Palmer σε όλο το δίσκο είναι σχεδόν μετρονόμος, έπρεπε να συγχρονιστεί απόλυτα το original track με το midi διότι πολλά μέρη έπρεπε να βγούν με το αυτί. Στο σύνολο έφτασα να έχω 690 μέτρα πυκνής μουσικής που εκτείνεται από τα 30 έως τα 210 bpm και από τα συνηθισμένα 5/4 και 9/4 στα 12/8 και 13/8. Απο το σημείο εκείνο άρχισε ο γολγοθάς. Για κάθε όργανο, (δηλαδή διάφορα Β3, πιάνο, σύνθι, κιθάρες ακουστικές ηλεκτρικές, μπάσο, φωνή), που έχει ρόλο έπρεπε να γίνει επιλογή πόσα και ποιά όργανα θα παιχτούν με κιθάρες ώστε να υπάρχει οικονομία αλλά και βγαίνει ο χαρακτήρας του έργου. Σ αυτό που έφτιαξα δεν υπάρχει κανένα άλλο όργανο εκτός από κιθάρες και midi drums. Διάλεξα ποιό όργανο θα παιχτεί με τί κιθάρα και ήχο-εφε, έβαλα κάτω την παρτιτούρα και ξεκίνησα μέτρο μέτρο. Φυσικά δεν θα ισχυριστώ με κανένα τρόπο ότι μπόρεσα ή μπορώ ακόμα και τώρα να παίξω αυτά τα πράγματα. Ιδίως τα δυσκολότερα στον δίσκο, δηλαδή τα πλήκτρα, που αφ ενός ασχολήθηκα μαζί τους κάποια περίοδο μόνο και αφ ετέρου παίζονται από τον Keith Emerson. Αρκέστηκα στο να χωρίζω τα μέρη σε μικρότερα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν βατά και τα έπαιζα εξαντλητικά μέχρι να τα κάνω κτήμα μου και να έχω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εγιναν πολλαπλά takes και έπεσε τεράστιο editing. Με τα καθαρά κιθαριστικά μέρη τα πράγματα ήταν πιό εύκολα και τα έβγαλα όλα με το αυτί. Γενικά θα έλεγα ότι το όλο project δεν ήταν για μένα τόσο εκτελεστικό όσο «παραγωγικό»και «ηχοληπτικό» και μόνο ως τέτοιο είμαι ευχαριστημένος από την επίδοσή μου. Μια τεράστια εργασία, εξάσκηση και περαιτέρω εκμάθηση των τεχνικών ψηφιακής ηχογράφησης. Σημαντικές ήταν οι προκλήσεις να προσομοιάσω με τις κιθάρες χαρακτηριστικά σημεία του έργου όπως τα mellotron χωροδιακά portamento στην αρχή, ή τη χροια του mini moog. Ξόδεψα άπειρες ώρες στο διαδίκτυο και σε φόρουμ ψάχνοντας για λύσεις. Επίσης να δώσω τον χαρακτήρα από τα διάφορα phasing/flanging/panning/reverse effects στα τύμπανα όπου υπήρχαν, τα marching drums με το reverb στο τέλος, τα gong, τα φωνητικά, το doubling κλπ. Για άλλη μια φορά τονίζω ότι δεν υπάρχει πουθενά πλήκτρο, sampled ή midi όργανο, εκτός από τα τύμπανα. Για την ιστορία χρησιμοποίησα σχεδόν σε ποσοστό 50% την dot με τον benedetto, σε 15% την deluxe, 30% την tele με τους Bill Lawrence και 5% την Brent Mason. Επίσης την Ovation και το ΗΒ τετράχορδο μπασάκι. Εφέ σχεδόν παντού S-gear. Ο τρόπος σύνθεσης του Emerson είναι ιδιαίτερα πολύπλοκος και τα μέρη, ακόμα και σε αποσπάσματα λίγων μέτρων, είναι ιδιαίτερα στρυφνά, καθώς επέλεξα την απλοϊκή λύση της αντιγραφής και όχι προσαρμογής νότα νότα μουσικής για πλήκτρα σε κιθάρα, και διότι ουσιαστικά δεν παίζονται όπως είναι με κιθάρα, τουλάχιστον από απλό παίκτη όπως εγώ. Τα διαστήματα είναι ιδιαίτερα αλλόκοτα και μεγάλα, και σχεδόν πάντα ή έκταση της κιθάρας δεν καλύπτει το μέρος για το αντίστοιχο πληκτροφόρο όργανο. Ετσι κάποιες φορές είτε έπρεπε να γίνει αλλαγή (δηλαδή επικάλυψη) οκτάβας, ή να μοιραστούν πολύ χαμηλά περάσματα με το μπάσο (άλλωστε κάποιες φορές το επιβάλλει η παρτιτούρα) ή σε ακόμα πιό δύσκολα σημεία να καταφύγω σε scordatura (δηλ διαφορετικό κούρδισμα σε κάποιες χορδές) ώστε να είναι δυνατόν να παιχτούν κάποια ακόρντα. Σε κάποια μέρη η ψηλότερη νότα ήταν F# ή G μετά το 24ο τάστο ή και C κάτω από την χαμηλή E. Πάντως ακόμα και μικρές παρεες από νότες ήταν πολύ δύσκολο να παιχτούν, ιδίως σε σόλα του Emerson όπου χρησιμοποιεί κατα κόρον αλλοιώσεις και αναιρέσεις. Άλλες φορές πάλι παίζει με το Β3 ή το πιάνο clusters από διαδοχικές νότες, δυό ή και τρεις μαζί, κάτι πρακτικά αδύνατον σε κιθάρα, αλλά τόσο απαραίτητο για να βγει ο χαρακτήρας του έργου. Τέλος ο πολύ γρήγορος ρυθμός και η ανάγκη να ακουστούν καθαρά τα μεγάλα διαστήματα σε 16α ή 32α σχεδόν ακυρώνουν τον χαρακτήρα του οργάνου. Ετσι έπρεπε να ψάξω να βρω τρόπους να έχει η κιθάρα άλλοτε διάρκεια, άλλοτε όχι, άλλοτε καθαρό ήχο ή άλλοτε να τονίζεται ο κρουστικός χαρακτήρας. Εν ολίγοις κατέφυγα σε every trick in the book και όχι μόνο, έχοντας ως σκοπό να ακουστεί το έργο με ήχο κιθάρας σε μια «ουτοπική άρτια ηχογράφηση». Αν κάποια στιγμή βρεθούν κάποιοι να παρουσιάσουν κάτι τέτοιο ζωντανά σίγουρα θα πρέπει να ακολουθήσουν άλλο δρόμο και να προσαρμόσουν τα μέρη για κιθάρα, κάτι που δεν έκανα διότι ούτε γνώσεις, ούτε υπομονή, ούτε χρόνο είχα. Ήθελα να «περπατήσω» κάθε λεπτομέρεια του έργου με κιθάρα, να την κάνω κτήμα μου και να την βγάλω προς τα έξω. Η παρτιτούρα ήταν απαραίτητη (χωρίς αυτη δεν θα γινόταν τίποτα) αλλά και τα midi βοήθησαν αν και έπρεπε να διορθώσω αρκετά πράγματα που ήταν λάθος σε σχέση με την παρτιτούρα. Ευτυχώς μετά από τόσα χρόνια που γνωρίζω το κομμάτι έχει μπει στο πετσί μου, οπότε τα λάθη τα μυριζόμουν αμέσως. Φυσικά κάθε λάθος ψαχνόταν εξαντλητικά ώστε να επαληθεύσω ότι η παρτιτούρα ήταν λάθος, ενώ άλλες φορές επί ώρες προσπαθούσα να καταλάβω τι νότες έπαιζε ένα όργανο, που δεν ήταν στην παρτιτούρα, ή να αποφασίσω με τί να γεμίσω ένα μέρος πλήκτρων με το υποσύνολο της κιθάρας όταν στο μέρος που ακούγονταν μπορεί και να υπήρχαν 3 ή 4 διαδοχικές νότες. Για κάθε σημείο που ηχογραφούσα διάλεγα και έκανα καταγραφή οργάνου, μαγνήτη, ρύθμισης και ηχογραφούσα πάντα dry και di, ώστε μετά να προσθέσω εφέ, αλλά και να επανέλθω με διορθώσεις. Επίσης διάλεγα τη σωστή (αλλά και πιό βολική) θέση στην κιθάρα που θα ήταν δυνατόν να παιχτεί το μέρος που ηχογραφούσα και εννοείται πάντα κούρδιζα τοπικά ώστε να μην υπάρχει θέμα intonation όταν υπήρχαν μεγάλα διαστήματα. Επίσης μέσα στο ίδιο το σόλο, συχνά έπρεπε να γίνει αλλαγή θέσης για να μπορέσει να παιχτεί κάτι, με αποτέλεσμα σε κάποια διαδοχικά σημεία να ακούγεται τυλιχτή σολ χορδή αντί απλή σι, που γίνεται αμέσως αντιληπτό από μουσικούς τουλάχιστον. Στις παρτιτούρες δυστυχώς δεν υπήρχαν τρια μεγάλα σόλο Β3 που ήταν αδύνατον να παιχτούν με το αυτί. Το ένα βρέθηκε αργότερα σε μια διαφορετική παρτιτούρα, το άλλο υπήρχε με κάποια λάθη και κενά στο midi και βγήκε άκρη βλέποντας κάποιον που το έπαιζε στα πλήκτρα σε βίντεο και το τρίτο που είναι αυτοσχεδιασμός B3 και τύμπανα δεν παίζεται πουθενά και ακόμα και στην μεταγραφή του έργου για συμφωνική ορχήστρα έχει περικοπεί σχεδόν στο μισό. Τα μέρη που έχουν μεταγραφεί εντοπίστηκαν πριν λίγο καιρό σε μια on line παρτιτούρα της κακιάς ώρας, μια άλλη αγοράστηκε μέσω συνδρομής σε σχετικό site, ενώ για την ακουστική αποκρυπτογράφηση χρησιμοποίησα την επανέκδοση του 2012 που περιέχει το 5.1 mix του Steven Wilson. Στο τέλος αποφάσισα να τολμήσω και να συμπεριλάβω και τον αυτοσχεδιασμό τύμπανα/Β3 για τα τύμπανα με το αυτί και τις κιθάρες από την παρτιτούρα. Αναγκάστηκα να ντουμπλάρω αρκετές κιθάρες και μπάσο ώστε να πλησιάσω αίσθηση Β3. Το αποτέλεσμα με τις αδυναμίες του τα λέει όλα, αλλά έπρεπε να συμπεριληφθεί. Φυσικά τα προβλήματα δεν περιορίζονταν εκεί, καθώς τα όργανα στον δίσκο μαζί με τα overdubs, είναι πολύ περισσότερα από όσα υπάρχουν στην παρτιτούρα και στα midi που βρήκα. Εκεί χρειάστηκε και περισσότερη μελέτη και σε κάποια σημεία αυτοσχεδιασμός. Τα σχετικά βατά μέρη ήταν οι ηλεκτρικές ....κιθάρες, οι ακουστικές, τα φωνητικά και κάποια σύνθι. Τα τύμπανα ήταν τεράστιο πρόβλημα επίσης, καθώς το midi είχε μια εντελώς βασική αίσθηση του κομματιού. Τελικά αναγκάστηκα να τα προγραμματίσω μόνος μου από το μηδέν ακούγοντας εξαντλητικά πίσω μπρος και παίζοντάς τα με τα pads στο midi keyboard και διορθώνοντας με το ποντίκι. Το όλο εγχείρημα είχε πολλές προκλήσεις αλλά και ωφέλη. Βασικά εξοικειώθηκα με όλα τα μέρη και αποκρυπτογράφησα όλα τα μυστικά τους και μπήκα στα βαθειά, εκτίμησα ακόμα περισσότερο και αναγνώρισα την αξία αυτού του έργου. Μπορεί να το ήξερα ακουστικά, αλλά άλλο είναι να βλέπεις τις ίδιες τις νότες και τη διαδοχή τους και το πως αναπτύσσει ο συνθέτης το έργο. Εκπαιδεύτηκα σημαντικά στην πειθαρχία στο παίξιμο για ηχογράφηση, κάτι πολύ σημαντικό όταν ανάψει το κόκκινο φως και πρέπει να παίξεις 15-20-30 νότες χωρίς να «χτυπήσει» καμιά. Επίσης μια ενδιαφέρουσα διαπίστωση ήταν ότι από την αρχή του χρόνου μέχρι το τέλος, πολλά μέρη που είχα ηχογραφήσει τον πρώτο καιρό έπρεπε να πεταχτούν στα σκουπίδια καθώς η διαφορά στην ποιότητα της εκτέλεσης ήταν εμφανής. Εκανα σημαντική πρόοδο στην ανάγνωση παρτιτούρας, κάτι που χρόνια παλευα περιστασιακά και τελικά αποδεικνύεται ότι μόνο με σκληρή μελέτη και με αυστηρό πρόγραμμα μπορείς να κάνεις έστω και μικρά βήματα. Τέλος μπήκα στα πολύ βαθειά του editing κυρίως, αλλά και άλλων τεχνικών της ψηφιακής ηχογράφησης. Για την ηχογράφηση χρησιμοποίησα every trick in the book που γνώριζα ή έμαθα στην πορεία, ενώ εξαντλητικές ήταν οι καθημερινές ακροάσεις. Κάθε πρωί με ξεκούραστο αυτί άκουγα ό,τι έφτιαξα την προηγούμενη αλλά και το σύνολο για σωστές στάθμες, eq, μετάβαση από μέρος σε μέρος, τύμπανα κλπ. Αυτό συνεχιζόταν όλη τη μέρα και πάλι από την αρχή την επόμενη. Οι σημειώσεις έφτασαν να γεμίσουν ένα τετράδιο και το κομμάτι τελικά έφτασε να έχει πάνω από 100 tracks και περίπου 20 εκδόσεις σωσμένες σε διάφορα στάδια. Θυμίζω ότι είναι μουσικό έργο που έπαιζαν οι ELP ως τρίο ΚΑΙ ζωντανά στη σκηνή – αυτό για να καταλάβει κανείς τι είδους γκρουπ ήταν. Τρία βασικά όργανα γι αυτούς Live, και στο στούντιο με overdubs και bouncing σε 8κάναλο σε διάστημα σχεδόν 10-12 ημερών και όλα αυτά πίσω στο 1971. Για μένα αντίστοιχα χρειάστηκε ένας χρόνος χαλαρά με ένα διάλειμα ενός δυο μηνών, σε one man show και κρατημένα tracks χωρίς bouncing για κάθε μέρος έτσι ώστε να μπορώ να διορθώνω μέχρι την τελευταία στιγμή. Βέβαια η επιλογή να είναι όλα τα όργανα κιθάρες περιόρισαν σημαντικά το συχνοτικό περιεχόμενο κάνοντας την διαδικασία της μείξης 100 tracks ακόμα πιό δύσκολη. Ήταν ένα project ζωής και ένα προσωπικό στοίχημα, ένα όνειρο που από την ηλικία των 15 φαίνονταν άπιαστο. Ενα ταξίδι που ο προορισμός δεν μετράει όσο οι εικόνες της διαδρομής. Μια εξαιρετικά δύσκολη, αγχώδης και ενδιαφέρουσα εμπειρία ίσως χωρίς αντίκρυσμα καθώς δεν περιμένω τίποτα από αυτό, δεν έχει την αξία μιας μεταγραφής του έργου ούτε περιμένω να βρω κοινό. Ήταν ένα πείσμα και ένα καπρίτσιο. Πολλές φορές έφτασα στο σημείο να μην τρώω, να μην κοιμάμαι, να μην μπορώ να ασχοληθώ με τίποτα άλλο κι από την άλλη να λέω, ως εδώ-τα παρατάω, ακόμα και μετά από 10 μήνες δουλειάς. Τόσο βουνό μου φαίνονταν. Αλλά με υπομονή και επιμονή συνέχιζα. Σίγουρα δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι μπορώ ακόμα και τώρα ανα πάσα στιγμή να ανοίξω την παρτιτούρα και να παίξω άψογα όλα τα μέρη, αλλά τουλάχιστον είχα την υπομονή να ολοκληρώσω την μεταφορά από πλήκτρα σε έγχορδα, ενός τεράστιου έργου και να μπορέσω να το κατανοήσω καλύτερα και γι αυτό και μόνο είμαι ικανοποιημένος. Όπως και να κατανοήσω την απελπισία του συνθέτη που δεν άντεξε στη σκέψη ότι κάποτε το έπαιζε και δεν θα μπορούσε πια ποτέ να το ξαναπαίξει και να δώσει τέλος στη ζωή του. Εδώ το βιντεάκι που έφτιαξα και εδώ το soundcloud αν κάποιος θέλει να μπει στο νόημα του έργου, ας δει καλύτερα βίντεο για να παρακολουθεί την παρτιτούρα

Καλή Χρονιά σε όλους, με υγεία! Είπα να ξεκινήσω τη χρονιά με κάτι ερωτικό, με πάθος και πολλά σηκώματα... Still Got The Blues Solos.mp3

Καλή χρονιά σε όλους με υγεία.

Τώρα κατάλαβα μια φορά που κάπνίζαμε πρασινάδα σ’ ένα λαιβάδικο ο ιδιοκτήτης έκανε σαν να τον διαπερνάει ρεύμα.

απαγορεύτηκε

Από την πρασινάδα πλέον. Πράσινη ενέργεια την λένε. Το θέμα είναι ότι το ένα καίει ρεύμα και πλερώνεις, ενώ το άλλο δουλεύει με τα απομεινάρια από το τζάκι.

Το ρεύμα από που το παίρνουμε...;

Τι 2000.. 5000 watt και πάνω!! Λιγνίτης ρε!

αμάν....

Πρόγραμμα tv Παρασκευής αρχές του 80 .Κινηματογραφική βραδιά με τους επικούς προλόγους Μπακογιαννόπουλου.... Υπάρχει μια κάποια διαφορά με το σήμερα...

ακριβώς αυτό. Το νοιζ διανύει μια καλή περίοδο και σίγουρα υπάρχουν πονηροί που θέλουν να το εκμεταλλευτούν. Νομίζω ο καθένας από την εμπειρία του σίγουρα θα έχει μια δυο περιπτώσεις "παράξενες"

H Fender deluxe telecaster thinline είναι μια κιθάρα μεξικάνικης προέλευσης, η οποία κυκλοφόρησε από το 2016 μέχρι το 2019. Εκτός από την f-hole, ξεχωρίζει για τα μοντέρνα χαρακτηριστικά της. Έχει 12” radius ταστιέρα, locking tuners, vintage noiseless μαγνήτες και 4-way switch. Επίσης, το heel και το neck plate είναι σχεδιασμένο ώστε να παρέχει ανετότερη πρόσβαση στα χαμηλά τάστα. Ένα πραγματικό πολυεργαλείο. Ποιότητα κατασκευής Η ποιότητα κατασκευής σε ξύλα και βάψιμο είναι εφάμιλλη με την standard ΜΙΜ telecaster, και ελαφρώς καλύτερη σε σχέση με μια squier classic vibe. Εκεί που είναι ανώτερη, και κατά τη γνώμη μου δικαιολογεί τα 1000 ευρώ που κοστίζει καινούργια, είναι τα περιφερειακά της και τα μοντέρνα specs. Έχει locking tuners, 12inch radius ταστιέρα, εξαιρετική μοντέρνα γέφυρα με ατσάλινα saddles, καλούς μαγνήτες, πολύ καλά ηλεκτρικά, και γενικότερα έχει specs και σχεδιασμό που δεν συναντά κάποιος σε μια τυπική ΜΙΜ telecaster των 600-700 ευρώ. Από την μία έχει βίνταζ look και από την άλλη έχει πολύ μοντέρνα χαρακτηριστικά. Και η ποιότητα, θεωρώ, ότι είναι αισθητή παντού. Το βάψιμο είναι άψογο, δεν υπάρχουν ατέλειες πουθενά (παρά το ότι την πήρα ελαφρώς μεταχειρισμένη), τα 22 τάστα δεν έχουν κοφτερές άκρες, δεν μπαζάρει, και δίδει την αίσθηση ακριβού όργανου. Το σώμα είναι από alder και η ταστιέρα από Pau ferro. Έχει δωθεί πολλή προσοχή στην λεπτομέρεια. Playability Το μεγαλύτερο προσόν της deluxe είναι η ευχρηστία της. Ξεκινώντας από την ταστιέρα και το γεγονός ότι έχει 12inch radius, κάτι που με διευκολύνει απίστευτα στο παίξιμο. Τα narrow tall τάστα είναι, με διαφορά, τα αγαπημένα μου διότι μου δίδουν χώρο στα δάκτυλα για άνετα bends. Επιπλέον, το μανίκι είναι πιο παχύ συγκριτικά με μια squier classic vibe, αλλα συνολικά έχουν πολύ κοντινή αίσθηση, ειδικά με εκείνο της 70s custom, όπου έχει ίδιο satin finish. Αντίθετα, το μανίκι της standard MIM tele δεν θυμίζε καθόλου το μανίκι της deluxe, καθώς έχει gloss finish, medium jumbo τάστα, και αρκετά διαφορετική αίσθηση στο πιάσιμο. Ένας άλλος παράγοντας που ενισχύει την ευχρηστία της fender, είναι το πολύ χαμηλό βάρος της. Δεν την ζύγισα, αλλά δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 3 κιλά. Είναι εντυπωσιακά πιο ελαφριά σε σχέση με τις αρκετά ελαφριές squier. Έχει τόσο ελαφρύ σώμα, που έχει μια ελαφριά τάση για neck dive (φορά και βαριά locking tuners), αλλά όχι κάτι το τραγικό. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο σχεδιασμός του heel βοηθά πάρα στην πρόσβαση στα τελευταία τάστα, κάτι στο οποίο πάσχουν οι telecaster, γενικότερα. Επίσης, η θέση των χειριστηρίων είναι πολύ διαφορετική από εκείνη των κλασικών telecaster. Είναι αρκετά πιο χαμηλά, και για να ρίξεις πχ το volume pot πρέπει να τεντώσεις το χέρι τέρμα. Πολύ μεγαλύτερη διαδρομη, που θυμίζει λίγο εκείνη από μια les paul. Δεν είναι σημαντικό πρόβλημα. Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ο διακόπτης επιλογής μαγνήτων, όπου είναι δύσκολο να τον τσιμπήσει το δάκτυλο από την θέση bridge. Το πλαστικό στην κορυφή του είναι το ίδιο με μια στρατοκάστερ, και είναι τοποθετημένο σε χαμηλότερο ύψος από το volume pot. Σχεδόν το ακουμπάει, οπότε είναι δύσκολο με ένα δάκτυλο να αλλάξεις θέση. Ίσως θα ήταν καλό να το βάλω ένα πλαστικό από telecaster. Ήχος Ακουστικά, ο ήχος είναι πολύ δυνατος (διπλή ένταση σε σχέση με solid body tele) και με έντονο μπάσο. Πάλλεται έντονα όλο το σώμα κατά το παίξιμο. Ειναι κάτι που σε προδιαθέτει για το τι θα επακολουθήσει, μετά την σύνδεση σε ενισχυτή. Όντως ο ήχος είναι πολύ γεμάτος, νομίζω με μια μικρή τρύπα στα μεσαία, που ίσως φταίνε και οι μαγνήτες σε αυτό. Παρότι οι vintage noiseless (alnico 2) δεν έχουν την καλύτερη φήμη, ανάμεσα σε άλλους hum-free μαγνήτες, μου αρέσουν πάρα πολύ. Έχουν αρκετά χαμηλό output, τηρουμένων των αναλογιών, και αρκετά ισορροπημένο και καθαρό ήχο. Ο μαγνήτης στην γέφυρα έχει λίγο τσιμπημένα πρίμα, κάτι το οποίο το θεωρώ απαραίτητο για μια τελεκάστερ. Το αποτέλεσμα είναι ότι δίδουν την αίσθηση του μονού μαγνήτη, τόσο ηχητικά, όσο και στο “χέρι”, καθώς ανταποκρίνονται αρκετά στην πένα, και έχουν έντονη ατάκα. Είναι ιδανικοί για τζαζ μέχρι και hard rock. Είναι πολύ πιο κοντά σε τελεκάστερ, απ΄ότι οι samarium hum-free μαγνήτες είναι σε στρατοκάστερ. Για στουντιακή χρήση και λάιβ, όπου ο θόρυβος είναι θέμα, είναι άψογοι. Τα δύο ποτενσιομετρα ελέγχου έντασης και tone, επιδρούν ουσιαστικά στον ήχο. Όσο gain και να έχει ο ενισχυτής, με το ρίξιμο του volume ο ήχος καθαρίζει άμεσα, σε αντίθεση με τους Area hot T που έχω σε άλλη telecaster. Επίσης, η τέταρτη θέση στον 4-way διακόπτη, προσφέρει έναν έξτρα ήχο που συνδυάζει τους δύο μαγνήτες σε σειρά. Ο τόνος γίνεται παχύτερος και δίδει αίσθηση humbucker. Ένα βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι ότι βγάζουν αρκετό θόρυβο εάν δεν ακουμπώ με τα χέρια την γέφυρα ή τις χορδές. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και σε μια άλλη τέλε που έχω με hum-free μαγνήτες. Μου φαίνεται παράξενο, διότι στις υπόλοιπες τέλε με μονοπήνιους, έχω μηδέν θόρυβο όταν αφήνω χέρια. Το σημαντικό, βέβαια, είναι ότι γίνεται σχεδόν αθόρυβη όταν ακουμπώ μεταλλική επιφάνεια. Και λέω “σχεδόν” διότι η πραγματικά αθόρυβη είναι η deluxe Stratocaster που έχω στην κατοχή μου. Πάντως, παραμένει πιό αθόρυβη από αρκετές κιθάρες με humbuckers που έχω τεστάρει. Specs Body Type Semi-hollowbody Thinline Body Shape Telecaster Body Material Alder Body Finish Gloss Polyester Color 3-color Sunburst Neck Material Maple Neck Shape C profile Radius 12" Fingerboard Material Pau Ferro Fingerboard Inlay Pearloid dots Number of Frets 22, Narrow Tall Scale Length 25.5" Nut Width 1.650" Nut Material Synthetic bone Bridge/Tailpiece String-thru body with block saddles Tuners Deluxe cast/sealed locking with vintage style buttons Neck Pickup Vintage Noiseless Tele Single-coil Bridge Pickup Vintage Noiseless Tele Single-coil Controls 1 x master volume, 1 x master tone, 4-way blade pickup switch Ηχητικά Samples Παίζω με 9-42 ghr χορδές,σε έναν orange rocker 15, με μικρόφωνο Behringer B906, έχω προσθέσει λίγο delay και reverb από το DAW. Καθαρός ήχος teledlxclean.mp3 Mid gain teledlxmidgain.mp3 High gain teledlxhighgain.mp3 Επίσης, έκανα και ένα μίνι συγκριτικό με τις 10-52 χορδές που φορούσε, σε σχέση με τις 9-42 που του έβαλα στη συνέχεια. Με 10-52 inthemix1052.mp3 Με 9-42 inthemix942.mp3

Κρίμα που δεν τη δίνουν μαζί με τον Γρηγόρη....

Η αξιολόγηση και πιστοποίηση οργάνου δεν είναι δυνατή με μια κακή φωτογραφία και απαιτείται μια διαδικασία ακόμα και για ένα έμπειρο μάτι. Γι αυτό και θέλουμε να είμαστε σίγουροι πριν κατεβάσουμε αγγελία μέλους (και όχι περαστικού). Η συγκεκριμένη πάντως που ανέφερε ο ΟΡ, κατέβηκε αφού ενημερώθηκε πολύ συγκεκριμένα και αναλυτικά ο πωλητής / μέλος.

Αρα, καλό είναι να μπαίνει στον "πάγο" αυτή η ύποπτη αγγελία, εφόσον έχει γίνει αναφορά, μέχρι να σωθούν οι κατάλληλες διευκρινήσεις. Έτσι, προστατεύεται ο δυνητικός αγοραστής, και ταυτόχρονα υπάρχει μια πολιτισμένη επαφή με τον πωλητή, για τα περαιτερω. Γιάννη, εσένα θα πρέπει να πείσει ο πωλητής για τη γνησιότητα της κιθάρας, ώστε να ξεπαγωσεις την αγγελία? Και εάν δεν πρόκειται για κιθάρα, αλλά πχ για ένα βιολί, ή σαξόφωνο, ή ένα ηλεκτρονικό μαραφετι? Μήπως παίρνεις ευθύνη παραπάνω απ' ότι πρέπει?

Σωστά έκανες και ανέφερες την αγγελία. Φαίνεται απο τις φωτογραφίες, που δεν είναι όμως ευκρινείς πως κάτι δεν πάει καλά. Μια αντίδραση της διαχείρισης θα ήταν να την κατεβάσει άμεσα για να προστατέψει τους αδαείς. Απο την άλλη όμως πρέπει να λάβουμε και το τεκμήριο της αθωότητας του πωλητή υπ' όψη, γιατί μπορεί να είναι και αυτός αδαής και να έχει πιαστεί κώτσος. Οπότε χρειάζεται ένας αρχικός διάλογος με τον πωλητή, χωρίς να τον προσβάλουμε και αν όντως δεν γνωρίζει, θα πρέπει να στείλει διευκρινιστικές φωτογραφίες για να καταλήξουμε σε συμπέρασμα. Συνήθως όμως χρειάζεται λίγο χρόνο. Όσοι περισσότεροι αναφέρουν μια αγγελία, τόσο πιο πιθανό είναι να ξεσκεπαστεί μια απάτη. Όταν παρατηρείτε κάτι περίεργο και το αναφέρετε, το σωστό είναι να δίνετε και τις λεπτομέρειες που το στοιχειοθετούν και να λαμβάνετε πάντα υπ' όψη την ευκρίνεια των φωτογραφιών.

Πότε όμως? Γιατι απο το 1949 ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αλλη κιθαρα ολες οι αλλες....απλα...επονται ? Τετοια μόδα που να κραταει τοσον καιρο δεν εχει ξαναματαυπαρΚσι ?

storm rider mp3.mp3 Γεια σας παιχτούρες!! Νέο track στα σκαριά στο γνωστό μοτίβο. Ξεκίνησα για κάτι σε Kyuss και κατέληξα σε Running Wild? Δεν είναι πλήρως έτοιμο και αρκετά σημεία θέλουν πέρασμα ξανά γιατί χάνουν λίγο, passable όμως. Ελπίζω να σας αρέσει?

Ετοιμάζεται mRNA εμβόλιο anti-sf. Θέλουν να προλάβουν την επόμενη μετάλλαξη, η οποία θα έχει επιπλέον 10-38 gauge, 3,5 ωρών max.

Μην αγοράζετε άλλες τέλε. Ρίχνετε την τιμή των δικών μας

It is called "The SF effect".

Άλλη μια μίξη από τα πολυκαναλα της Telefunken! Εχω αρρωστήσει με τα πολυκαναλα της. Έχει μπανταρες και πολυ ωραίες πηγες!

Η μαγεία των Spitfire Chamber Strings είναι στο συνδιασμό του δωματίου και στο μικρό μέγεθος παικτών. Έχον πετύχει ένα πολύ χαρακτηριστικό ήχο με μοναδικό texture. Με το reverb που έχεις βάλει έχει χαθεί όλο αυτό και ακούγεται πιο "μεγάλο" ενώ είναι ένα VST που έχει ηχογραφηθεί με στόχο το ακριβώς αντίθετο. Το να "φτιάξεις" το δικό σου εικονικό δωμάτιο είναι σωστή σκέψη, αλλά προϋποθέτει να έχεις όσο πιο ωμό ήχο γίνεται, όπως πχ το LA Scoring Strings. Σε άλλα vst όπως στα περισσότερα Spitfire, αρκεί να αφήσεις μόνο το πρώτο κοντινό μικρόφωνο και να κλείσεις τα υπόλοιπα. Αν αφήσεις τα υπόλοιπα, παίρνεις πολύ από τον ήχο του δωματίου, συνεπώς το έξτρα reverb θα κάνει λίγο (έως πολύ) χάος, και είναι πολύ δύσκολο να το ελέγξεις. Ως έχει, τα έγχορδα ensemble είναι "μεγάλα", το solo βιολί ακούγεται σαν να παίζει μόνο του στο μπάνιο, και έχει σχετικά ίδιο ήχο με το πιάνο, και τα κρουστά είναι τόσο κοντά που ακούγονται φουλ συνθετικά. Κατ' εμέ, ο καλύτερος τρόπος να διαχειριστείς μια τέτοια περίπτωση είναι να προσπαθείς να τα παίρνεις ένα ένα και να τα ταιριάζεις σιγά σιγά πριν βάλεις οποιοδήποτε τρελό εφέ (εκτός αν μιλάμε για sound design). Όταν νιώθεις ότι δε μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω, τότε βάζεις τα έξτρα plug-ins, σιγά-σιγά, ένα-ένα. Ελπίζω να βοήθησα έστω και λίγο, και σίγουρα θα περιμένω να ακούσω και τα επόμενα με χαρά!

Γουάου! Τι λες τώρα... Earthless! Back to the future μπάντα, κάπου μεταξύ Hendrix, Trower, Mountain κ.α. Κόλλησα.

Καλή Χρονιά! Είχε. Γίνει ένας διαγωνισμός με το backing track αυτό και φυσικά είχαν βγει κάτι παιχταράδες. Σήμερα λόγω καραντίνας είπα να κάνω μια προσπάθεια. Βαράτε ελεύθερα.

Και μονο που το διαλεξες.......ξες οτι ειμαι fan. Ηχαρα για τα γουστα μου,με κατι ψιλα σε λεπτομερειες στο παιξιμο-οπως αυτο που ειπε παραπανω ο Δημητρης-θα ηταν σουπερ.Η καποια σηκωματα που ειναι λιιιγο εξω απο τον τονο. Και τωρα ειναι πολυ ωραιο ομως,το εχεις. Μεγα μπραβο Μπαμπη και να βαρας να ακουμε.

Μην αγοράζετε άλλες tele.δεν φτάνουν για ολους

Ναι, αλλά έτσι γεμίζεις tele. Να το προσέξεις αυτό, μπορεί να είναι επικίνδυνο.

Ένας κύκλος κιθάρα, που έκανα λούπα μέχρι το τέλος, ένα take τη φωνή και λίγα στρινγκς πλάτη. Άρχισα να το δουλεύω, ώστε ίσως να ξεκινήσω με αυτό σε ένα λάιβ μέσα στις γιορτές. Και παρά να τραγουδώ μόνος στο σπίτι, είπα να το ηχογραφήσω να το ακούσει και κανένας άλλος... ? Έχω κάνει πολλά λάθη, διότι ακόμα δεν άκουσα κάποιο ορίτζιναλ (για να κοπιάρω προφορά και χρόνους), και είμαι και κρύος. Αλλά, σε αντίθεση με τον Dim, δεν έχω καμιά υπομονή και ούτε πρόκειται να το ξαναηχογραφήσω προσεχώς. Λογικά, θα το βελτιώσω μέχρι τα Χριστούγεννα. hallelujah.mp3

Ποτε δεν θεωρησα παιδεραστια και αυτοκτονιες λιγοτερο σημαντικη υποθεση. 1. Κατα αρχην δεν ειπα οτι την πατησα αλλα προσπαθησαν να με εξαπατησουν. 2. Τελεστηκε αδικημα που λεγεται προσπαθεια σε εξαπατηση. 3. Πολλοι ηλικιωμενοι ανθρωποι εχουν πεσει θυματα τετοιας εξαπατησης. 4. Με την δικη σου τετραγωνη λογικη να μην κανουμε καταγγελιες για ληστειες και κλοπες στην Αστυνομια για να ασχολουνται μονο με προληψη κι εξιχνιαση δολοφονιων τα υπολοιπα ειναι τριχες. Οποτε αν μπουν σπιτι σου και σε ληστεψουν η σου κλεψουν οργανα χρυσαφικα κλπ μην τρεχεις να κανεις μηνυση δεν σε σκοτωσαν κιολας..... 5, Η καταγγελια εγινε ον λινε στο portal της Αστυνομιας που υπαρχει ειδικη σελιδα για τετοιες μηνυτηριες αναφορες. https://portal.astynomia.gr/webcenter/portal/eCrime/new-complaint?centerWidth=66%&rightWidth=33%&showHeader=true&_adf.ctrl-state=z6fggwfj3_46&_afrLoop=112147522927470953#!%40%40%3F_afrLoop%3D112147522927470953%26centerWidth%3D66%25%26rightWidth%3D33%25%26showHeader%3Dtrue%26_adf.ctrl-state%3Dhlr1il2fu_4 Με αυτη τη λογικη μπετοβλακας ειναι κι ενας τυπος που αυτκτονει γιατι τον παρατησε η γκομενα αλλα οκ