Πίνακας συμμετοχής

Σε ποιες περιπτωσεις χρειαζεται ενισχυση η ακουστικη κιθαρα και η φωνη στο σπιτι? Εμενα με ακουει ολη η πολυκατοικια και χωρις ενισχυση Κοιταζω μηπως πρεπει να βαλω μονωση

Και αν σου τη βαρέσει και θελήσεις να την πουλήσεις, θα πιάσει τα ίδια με τη Frankie;

Το ενα θεμα συζητησης μπορει να ειναι η ιδιοκατασκευη μιας ρεπλικα της frankenstrat (οπου μπορεις να θεσεις μονος σου το υψος του μπατζετ και αναλογα την ποιοτητας της κιθαρας) και αλλο το θεμα συζητησης ειναι αν αξιζει η συγκεκριμενη Evh Frankie τα 1400. Αν θελεις να τη φτιαξεις μονος σου ΟΚ, συμφωνω να δωσεις οσο λιγοτερα χρηματα (οπως εκανε αλλωστε και ο ιδιος ο EVH) κοβωντας απο οπου μπορεις, πχ parts φτηνα αλλα καλα, πχ μεταχειρισμενα ή noname. Αλλα στο μαστορα για να φτιαξεις μια κιθαρα, θα δωσεις τα ιδια χρηματα για εργασια, ειτε φτιαξεις μια κιθαρα που τα υλικα θα κοστισουν 1000€, ειτε θα κοστισουν 100€. Και ειμαι σιγουρος οτι δεν θα ειναι ευκαταφρόνητο το ποσο της αμοιβης του μαστορα για τετοια δουλεια με βαψιματα κλπ. (γιατι εθεσες και το θεμα "μερακλης" μαστορας και σιγουρα ο μερακλης δεν θα βαψει με spray ή ακομα κι αν το κανει - γιατι ετσι το εκανε και ο EVH - θα θελει την τεχνη του για να μοιαζει και η τεχνη πληρωνεται κι αυτη αδρα, οχι μονο τα υλικα. Μεσα στην τεχνη ειναι και τα κοψιματα, η συναρμολογηση, τα ηλεκτρικα κλπ) Συμφερει πχ να δωσεις 500€ σε μαστορα και να εχεις μια κιθαρα με υλικα που κοστιζουν 300€? Συνολο 800€ και η κιθαρα ουσιαστικα σαν οργανο να αξιζει 300€? Ή να δωσεις 500€ για εργασια και 1000€ για υλικα, συνολο 1500€ και να εχεις μια κιθαρα που αξιζει για 1000€? Και εδω ερχονται οι συγκρισεις. Η Α κιθαρα των 300€ (800€ συνολο) θα ειναι καλυτερη απο την Frankie των 1400€? (δυσκολο) H Β κιθαρα των 1000 (1500€ συνολο) θα ειναι καλυτερη απο την Frankie των 1400€? (παιζεται, και καλυτερη και χειροτερη) . Δεν νομιζω οτι θα ειχε κανενα προβλημα καποιος που δεν παιζει σε VH cover band να παιζει με αυτο το στησιμο κιθαρας. Ειναι μια κανονικη κιθαρα που ειτε σου κανει ο ηχος της και την παιρνεις και παιζεις, ειτε δεν σου κανει. Σε καποιον μπορει ευκολοτατα να μην κανει μια κιθαρα με κανονικο pickguard και κανονικα ηλεκτρικα. Εγω την ειχα για λιγο καιρο και ηταν μια χαρα. Δεν μου ελειπε κατι. Μου ελειπε η ταχυτητα και ευκολια στην αλλαγη χορδων. Αλλα αυτο μου ελειπε και απο αλλες κιθαρες μου, με κανονικους μαγνητες και ηλεκτρικα, που ειχαν floyd rose Οπως μου ελειπαν και οι θεσεις 2-4 του πενταθεσιου της strat, αλλα αυτο μου ελειπε και στις αλλες κιθαρες με διπλους μαγνητες. Γιατι οσο και να σπλιταρεις τους διπλους, ηχο τετοιο δεν βγαζεις. Γιαυτο και κατηργησα το σπλιτ στις κιθαρες με διπλους και οταν θελω τετοιο ηχο, παιζω με strat με μονους. .

Το σώμα είναι Jumbo, ίσως γι' αυτό. Μήπως να δοκίμαζες άλλου τύπου σώμα (πχ dreadnought, ή concert)?

Ο Eno δεν αναφέρεται στον τρόπο αναπαραγωγής αλλά στα μέσα παραγωγής. Με λίγα λόγια, το που θα ακούσεις τη μουσική της Βέμπο (Spotify, YouTube, βινύλιο ή κασέτα) δεν είναι το θέμα. Το θέμα είναι ότι όσο και αν τα μέσα ηχογράφησης ήταν τότε χαμηλής ποιότητας αυτό σήμερα είναι μέρος του συνόλου και όχι ατέλεια.

Από τα λίγα που καταλαβαίνω (χαζός γαρ), αυτό που λέει ο Eno, είναι ότι εξ' ορισμού κανένα μέσο δεν μπορεί να αποτυπώσει απόλυτα την πραγματικότητα, ειδικά όταν αυτή "ξεφεύγει από τον έλεγχο", είναι δηλαδή όσο το δυνατόν ακραία και υπερβολική, ανθρώπινη και μη εύκολα μετρήσιμη και καλουπώσιμη. Έτσι όλα τα μέσα όταν πρωτοβγαίνουν δέχονται κάποια κριτική σχετικά με το πόσο καλά αποτυπώνουν αυτή την πραγματικότητα, η οποία κριτική, όταν τα μέσα αυτά ξεπεραστούν, συνεχίζει να τα ακολουθεί με τον μανδύα ενός αγαπημένου πλέον χαρακτηριστικού τους.

Ο κάθε ένας υλικός φορέας, με τα όποια artifacts του , σηματοδοτεί μια εποχή. Τη χρονική στιγμή που θα βγει - εισαχθεί στην αγορά , λογικό να κριθεί μα άλλα κριτήρια από αυτά που θα τον κρίνουν ιστορικά. Στην ιστορική ανασκόπηση του το μέσον παίρνει πόντους ......νοσταλγίας, αναμνήσεων κ.ο.κ.

εγώ θα πρότεινα να πάρεις όποιον Marshall θέλεις και μετά να κοιτάξεις εδώ: https://www.thomann.de/gb/attenuators.html

Με την συζήτηση για ένα phaser προχτες αρπαξα την ευκαιρία να σας δείξω τα πρώτα μου πετάλια και να αναφερθούμε στην ιστορία της ΕΗ και του απίστευτου Mike Matthews. Γεννημένος το 1941 ήταν επιχειρηματίας από τα 6 του. Ψάρευε μπάλες μέσα στους υπονόμους και τις πουλούσε. Αργότερα πήγαινε στα γήπεδα του γκολφ και μάζευε τα μπαλάκια που έβγαιναν έξω από το γήπεδο. Μουσικός και οργανίστας, έπαιξε και περιόδεψε με τους Isley brothers, γνώρισε τον Hendrix, πήρε πτυχία στα ηλεκτρονικά και στις επιχειρήσεις. Ήταν εκεί όταν άρχισε να φτιάχνει κλώνους του maestro fuzz και έφτιαξε το πρώτο του πετάλι το LPB1 που ήταν το πρώτο OD booster. Αργότερα έφτιαξε το big muff για τον Hendrix που ....όλοι το έπαιξαν. Ετσι ξεκίνησε την εταιρεία του και τα πετάλια του κατάκλυσαν την Αμερική και όλο τον κόσμο. Χτυπημένος από τα συνδικαλιστικά χρεωκόπησε στην δεκαετία του 80. Φυσικά δεν το έβαλε κάτω. Πήγε στη Ρωσσία και αγόρασε ένα παλιό εργοστάσιο λυχνιών. Ετσι γεννήθηκαν οι λάμπες EH. Τα κυκλώματα και η ρώσσικη μαφία τον έκαναν κάποια χρόνια αργότερα να πουλήσει το εργοστάσιο, αλλά εκμεταλλευόμενος την μανία των μουσικών για vintage πετάλια αναβίωσε την ΕΗ ξανά. Σήμερα στα 81 είναι ακόμα όρθιος με ένα τεράστιο πούρο και ...σκέφτεται business συνέχεια σαν να μην έχει αύριο. Αγόρασα το πρώτο μου ΕΗ, το treble booster - screaming tree από ένα μαγαζάκι πίσω από την Ομόνοια το 1977 για 750 δραχμές. Είχα δει τον Ντάνη Τραγόπουλο όταν πρωτοφτιάξαμε τους a priori να χρησιμοποιεί το LPB1 και είχα εντυπωσιαστεί. Σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραία περίπτωση να μπουστάρεις ξαφνικά τα πρίμα. Συντομα του έκανα και μοντίφα true bypass! Σε επόμενη κάθοδο λίγο μετά στην Αθήνα πήρα το Small Stone για 3500 ή 4500 δραχμές. Το ιστορικό phaser πολύ πριν ο,τιδήποτε άλλο, ήταν το μοναδικό στη Θεσσαλονίκη και για πολλά χρόνια ο ήχος μου είχε την υπογραφή phaser, treble boost και FBT wah wah. Τεράστιο κουτί, λαμαρινόβιδες για να αλλάξεις μπαταρία, λαμαρίνες που έκοβαν χέρια αλλά κράτησε όλα αυτά τα χρόνια και πάει για 50ετία. Αργότερα ερωτεύτηκα τα MXR, αλλά δεν ψώνισα όσο ήμουν δραστήριος, μετά πήρα ένα boss od1 που το έπαιξα σε μια συναυλία και μετά το χάρισα στον κουνιάδο μου. Πάντα ήθελα και ένα memory man και ένα electric mistress, που ίσως ψωνίσω για νοσταλγικούς και μόνο λόγους. Ελπίζω να σας κάνω ένα βιντεάκι μια μέρα. Πιό κάτω ο παππούς και η ιστορία του https://www.ehx.com/about/

Ναι τον έχω δοκιμάσει ενδελεχώς και τον έχω χρησιμοποιήσει σε μαθήματα, πρόβες και live !! Μιλώ για τον Bugera AC60. Τον συστήνω ανεπιφύλακτα και νομίζω στην τιμή του δεν υπάρχει κάτι που να τα κάνει όλα τόσο καλά! Μάλιστα έχω πάρει δύο...

“Whatever you now find weird, ugly, uncomfortable and nasty about a new medium will surely become its signature. CD distortion, the jitteriness of digital video, the crap sound of 8-bit - all of these will be cherished and emulated as soon as they can be avoided. It’s the sound of failure: so much modern art is the sound of things going out of control, of a medium pushing to its limits and breaking apart. The distorted guitar sound is the sound of something too loud for the medium supposed to carry it. The blues singer with the cracked voice is the sound of an emotional cry too powerful for the throat that releases it. The excitement of grainy film, of bleached-out black and white, is the excitement of witnessing events too momentous for the medium assigned to record them.” A Year with Swollen Appendices Originally published: September 5, 1996 Brian Eno. Μετάφραση google, «Οτιδήποτε τώρα βρίσκετε περίεργο, άσχημο, άβολο και δυσάρεστο σε ένα νέο μέσο, σίγουρα θα γίνει η υπογραφή του. Η παραμόρφωση του CD, η ταραχή του ψηφιακού βίντεο, ο χάλια ήχος των 8 bit - όλα αυτά θα αγαπηθούν και θα εξομοιωθούν μόλις μπορέσουν να αποφευχθούν. Είναι ο ήχος της αποτυχίας: τόσο πολύ η μοντέρνα τέχνη είναι ο ήχος των πραγμάτων που ξεφεύγουν από τον έλεγχο, ενός μέσου που φτάνει στα όριά του και διαλύεται. Ο παραμορφωμένος ήχος της κιθάρας είναι ο ήχος από κάτι πολύ δυνατό για το μέσο που υποτίθεται ότι μπορεί να το μεταφέρει. Η τραγουδίστρια των μπλουζ με τη ραγισμένη φωνή είναι ο ήχος μιας συναισθηματικής κραυγής πολύ δυνατής για τον λαιμό που την απελευθερώνει. Ο ενθουσιασμός του κοκκώδους φιλμ, του ξεθοριασμένου ασπρόμαυρου, είναι ο ενθουσιασμός της παρακολούθησης γεγονότων πολύ σημαντικών για το μέσο που έχει ανατεθεί να τα καταγράψει».

Μάλλον δεν του χει μιλήσει κανείς για τα φίλτρα του Instagram. ?

https://www.musicland.gr/enischytes-akoustikon-organon/bugera-ac60?gclid=CjwKCAiArOqOBhBmEiwAsgeLmQgQyzrnLkUv4YcxJTVyIr-1c1SJS7On8IL0gN6Qs9Iga3zmYA2WHxoCDSUQAvD_BwE Με γειά!!!

Δεν την έχω δοκιμάσει ακόμη, έχω παρακολουθήσει κάποια reviews στο YouTube και ακούω μια "βραχνάδα" στον ήχο της, και στα μπάσα ενώ υπάρχει όγκος δεν ακούω αυτόν τον κρυστάλλινο ήχο που πιστεύω πρέπει να έχει μια ακουστικη κιθαρα.. Ίσως όταν είμαι εγώ ο παίκτης και όχι ο ακροατής να ακούσω κάτι άλλο από αυτό που προσπαθώ να περιγράψω Fusiongtr σε ευχαριστώ που ασχολήθηκες με το " θέμα μου" Θα καταθέσω την άποψή μου όταν αποκτήσω άποψη.

Για να πάρεις ενισχυτή?

Ante geia Stevie Wonder "Do I Do" - Cover by Justin Lee Schultz

Αυτό που εγώ καταλαβαίνω, είναι ότι λέει ότι το μέσο είναι πολύ "μικρότερο/λιγότερο" από αυτό που πάει να αποτυπώσει.

Όλο το ζουμί είναι εδω και αναφέρεται σε αυτά που έγιναν ήδη: Οτιδήποτε τώρα βρίσκετε περίεργο, άσχημο, άβολο και δυσάρεστο σε ένα νέο μέσο, σίγουρα θα γίνει η υπογραφή του. CD distortion, το jitter στο digital video, ο κακός ήχος των 8-bit - όλα αυτά θα αγαπηθούν και θα προσομοιωθούν μόλις μπορέσουν να εξαλειφθούν. Είναι ο ήχος της αποτυχίας: πολλή απο τη μοντέρνα τέχνη είναι ο ήχος των πραγμάτων που ξεφεύγουν από τον έλεγχο ενός μέσου που φτάνει στα όριά του και διαλύεται.

Πόσο σωστή παρατήρηση και απόλυτα αληθινή. " θα αγαπηθούν και θα προσομοιωθούν μόλις μπορέσουν να εξαλειφθούν." Που πα ρε χωρίς τη... θαλπωρή της λάμπας και του βινυλίου; Χωρίς wow & flutter ή χωρίς... ογκώδη 8μπιτα φίλτρα; Οταν δεν έχεις κατανοήσει τον απώτερο στόχο μιας συσκευής, κάνεις τέχνη. Μέγας ο Brian Eno.

Δε μας είπες αν θέλεις combo ή κεφαλή, οπότε θα κάνω 2 προτάσεις που έχουν και τις 2 επιλογές. Ακριβή-Friedman Mini Dirty Shirley: Για μένα ο Friedman έχει το καλύτερο με διαφορά Master Volume στην αγορά, έχω δοκιμάσει τους περισσότερους ενισχυτές του και όλοι διατηρούν το χαρακτήρα τους ακόμα και στο 0.5. Ναι είναι ακριβοί, αλλά παίρνεις τοπ ενισχυτή. Value For Money-Marshall Studio Vintage SV20: Mini Plexi με wattage από 20 έως 5. Προσωπική γνώμη αυτή, αλλά θεωρώ καλύτερο τον Friedman σε χαμηλές εντάσεις. Γενικά όταν πέφτεις σε εντάσεις δωματίου κάτι χάνεις στους λαμπάτους, αλλά και αυτός στέκεται πολύ καλά. Σημασία έχει βέβαια και η ευαισθησία των speakers που θα χρησιμοποιήσεις. Αν θέλεις ακόμα πιο οικονομική επιλογή, μπορείς να τσεκάρεις τον Marshall Origin, αλλά εφόσον θες να βιώσεις την εμπειρία όπως πρέπει, θα έλεγα να κοιτάξεις λίγο πιο ψηλά.

Χαιρετώ την παρέα και εύχομαι καλή χρονιά με υγεία για όλους!Ολοκληρώθηκε επιτέλους ένα coverάκι το οποίο έτρεχε απ'τον Αύγουστο και είμαι στην πολύ ευχάριστη θέση να το παραθέτω αυτή τη στιγμή εδώ στο forum. Ένα cover σε κομμάτι από τον πολύ καλό καινούριο δίσκο των Helloween, το πρώτο που ακούσαμε, το SKYFALL. Με το που το άκουσα ήξερα ότι πρέπει να το φτιάξω κάποια στιγμή και αυτή η στιγμή ήρθε! Θυμίζει πολύ το πνεύμα των παλιών Helloween, όπως και μεγάλο μέρος του δίσκου, άλλωστε.Για τα τεχνικά θέματα και για όποιον ενδιαφέρεται:--- Ηχογραφημένο, μιξαρισμένο στο Reaper.--- Masterαρισμένο με T-racks.--- Τα ντραμς είναι ένας συνδιασμός από EZ Drummer 2, Addictive Drums 2 και Perfect Drums--- Μπάσο έχω γράψει με ένα μπάσο της Harley Benton, SHB-1 Ignite Amp και καμπίνα από Amplitube 4.--- Ρυθμικές κιθάρες είναι reamped. Οι 2 κύριες κιθάρες είναι με ένα μονταρισμένο Randall που καταλήγει σε μία 2 X 12 καμπίνα Randall και οι 2 "πίσω" κιθάρες είναι με έναν Orange micro dark τον οποίο τον συνδέω στην λούπα του Randall για να εκμεταλλευτώ το τελικό του στάδιο. Και στις 2 περιπτώσεις ηχογραφώ με Shure SM57 τις αριστερές κιθάρες και με Shure SM58 τις δεξιές. Κάρτα ήχου η Focusrite Scarlett 18i20.Αυτά τα ολίγα. Ελπίζω να σας αρέσει... Περιμένω γνώμες!!! Cheers Pumkins!!! https://www.youtube.com/watch?v=NSCOaru-yyw

E , μα φυσικά και ναι. Που βλέπεις το περίεργο; Άνθρωποι είναι και οι Γεωργιανοί απατεώνες, απλά πήραν τον κακό το δρόμο και την εύκολη ζωη, αν σφάλλουν ζητάνε συγνώμη και σου στέλνουν τα κλεμμένα πίσω μαζί με μια δια βίου κάρτα ελευθέρας και στις 1546 ΟΠΕΡΕΣ της Τυφλιδας. Μα που ζεις ?στο 2019? ?