Πίνακας συμμετοχής

Το'σκισες. Τραγουδα ΕΛΛΗΝΙΚΑ και θα πας μπροστα...εχεις φωναρα.

Δημήτρη μπράβο! Σε ζηλεύω για την αφοσίωσή σου και την επιμονή σου. Είσαι παράδειγμα προς μίμηση. Είσαι πηγή έμπνευσης.

Προειδοποίηση. Ακολουθεί σεντόνι. Τα links είναι μετά το σεντόνι. Ήρθε η ώρα να παρουσιάσω κάτι που ήθελα πολύ καιρό να το κάνω και το «σχεδίαζα» επίσης για πολύ καιρό από τη στιγμή που μου μπήκε η ιδέα, δηλαδή περίπου πριν 4-5 χρόνια. To Tarkus είναι το 2οstudio album των ELP και κυκλοφόρησε το 1971, και ένα χρόνο αργότερα και στην Ελλάδα. Το ομώνυμο κομμάτι καλύπτει όλη την πρώτη πλευρά του δίσκου, διαρκεί 20 λεπτά και περιλαμβάνει 8 μέρη. Με επιρροές από κλασικούς όπως ο Bartok και ο Stravinsky, ο Keith Emerson εφτιαξε ένα σύνθετο κομμάτι με συνεχείς εναλλαγές στους ρυθμούς και το τέμπο που ως επί το πλείστον είναι μονοί, ενώ το μεγαλύτερο μέρος είναι γραμμένο με εμφαση σε sus4 ή sus2 συγχορδίες. Το έργο έχει μεταγραφεί για συμφωνική ορχήστρα και έχει παρουσιαστεί ζωντανά στη μορφή αυτή σε συναυλίες στην Ιαπωνία και έχει κυκλοφορήσει σε δίσκο για το κλασικό ρεπερτόριο. Ηχογράφησα τον δίσκο για πρώτη φορά γύρω στα 15 απο το ράδιο σε κασέτα και τον αγόρασα λίγο μετά και από τότε μου έκανε εντύπωση η πολυπλοκότητα της σύνθεσης, καθώς ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτή η μουσική παίζεται από απλούς ανθρώπους και πολύ περισσότερο οτι θα μπορούσε να παιχτεί κάποτε από μένα. Η μουσική αυτή δεν θύμιζε τίποτα συνηθισμένο ούτε από αρμονία ούτε από χρόνο, όμως ήταν ένα παράξενο ελκυστικό άκουσμα που σε ωθούσε να πιάσεις ένα όργανο (αν είχες) για να το παρατήσεις μερικά μόνο δευτερόλεπτα αργότερα βαθύτατα απογοητευμένος. Τα τελευταία χρόνια άρχισα να πλησιάζω το έργο και κάποια στιγμή μπήκε στο μυαλό μου ότι ίσως θα μπορούσα να το παίξω στην πλήρη του μορφή, αντικαθιστώντας όλα τα μέρη, είτε παίζονται από πλήκτρα είτε έγχορδα, με κιθάρες, χαλαρά και με την ησυχία μου. Ετσι στην αρχή του χρόνου έδωσα στον εαυτό μου ένα χρόνο περίπου προθεσμία ώστε να μπορώ να το ολοκληρώσω μέσα στην επέτειο των 50 χρόνων από την παρουσίασή του δηλαδή εντός του 2021. Το εγχείρημα ήταν υπερβολικά δύσκολο και αποφάσισα να προσπαθήσω όσο μπορώ και ό,τι καταφέρω τελικά, με την βοήθεια ενός DAW. Στο διαδίκτυο υπάρχουν αρκετά video μουσικών που έχουν κάνει γι αυτό covers, αλλά στην συντριπτική πλειονότητα είναι με πλήκτρα και όποιος προσπάθησε με κιθάρα συνήθως παίζει ένα μικρό μόνο απόσπασμα. Ξεκίνησα μαζεύοντας υλικό. Μετά από εξαντλητικό ψάξιμο στο διαδίκτυο μπόρεσα και βρήκα την βασική παρτιτούρα (κύριο όργανο - συνήθως B3, πιάνο και μπάσο ή θέμα φωνής). 35 σελίδες μόνο μια από αυτές (χωρίς τα σόλο) που και πάλι ήταν ένα απλό βοήθημα (αν και τελικά ευαγγέλιο) για κάποιον που μόλις συλλαβίζει στο διάβασμα. Βασικό ερώτημα ήταν αν στο τελικό αποτέλεσμα θα είχα τύμπανα ή όχι. Η πρώτη σκέψη ήταν όχι, διότι θα ήταν αδύνατος ο προγραμματισμός τους από έναν άσχετο. Μετά από ψάξιμο βρήκα στο διαδίκτυο κάποια midi αρχεία που είχαν σχεδόν όλα τα όργανα και τα τύμπανα σε κάποιο βαθμό, και λέω σε κάποιο βαθμό, διότι ενώ φαινομενικά υπήρχαν τα πάντα, σε καίρια σημεία ήταν εντελώς απλοϊκά, υπήρχαν πολλές ελλείψεις εδώ και εκεί, μέρη κενά ή ακόμα χειρότερα, πολλά λάθη και γεμίσματα από διάφορα επαναλαμβανόμενα μέρη. Παρ όλα αυτά το θεώρησα ένα ικανοποιητικό αρχικό βοήθημα και ξεκίνησα να το μεταφέρω στο Cubase χωρίς πολλές προσδοκίες και χωρίς να ξεχνάω ποτέ την ιδέα να μην υπάρχουν καθόλου τύμπανα. Αρχικά μετρήθηκαν τα bpm, και φορτώθηκε το midi. Διορθώθηκαν τα λάθη στο σχεδόν ημιτελές midi και ευθυγραμμίστηκαν όλα τα midi tracks (περίπου 10, όσα πάνω κάτω χρησιμοποίησαν οι ELP στο στούντιο). Από την παρτιτούρα έβαλα tempo track και όρισα σε κάθε μέτρο το ανάλογο tempo καθώς και τις ράμπες-αλλαγές των bpm, που υπήρχαν μεταξύ των μερών. Μετά έγινε import το κανονικό κομμάτι σε wav, σε ένα track, και μετά από πολύ κόπο εφαρμόζοντας τεχνικές time warp το έφερα σε πλήρη ταύτιση με το click track. Αυτό ήταν ένα πολύ δύσκολο αλλά απαραίτητο εγχείρημα, διότι αφ ενός παρ όλο που ο Palmer σε όλο το δίσκο είναι σχεδόν μετρονόμος, έπρεπε να συγχρονιστεί απόλυτα το original track με το midi διότι πολλά μέρη έπρεπε να βγούν με το αυτί. Στο σύνολο έφτασα να έχω 690 μέτρα πυκνής μουσικής που εκτείνεται από τα 30 έως τα 210 bpm και από τα συνηθισμένα 5/4 και 9/4 στα 12/8 και 13/8. Απο το σημείο εκείνο άρχισε ο γολγοθάς. Για κάθε όργανο, (δηλαδή διάφορα Β3, πιάνο, σύνθι, κιθάρες ακουστικές ηλεκτρικές, μπάσο, φωνή), που έχει ρόλο έπρεπε να γίνει επιλογή πόσα και ποιά όργανα θα παιχτούν με κιθάρες ώστε να υπάρχει οικονομία αλλά και βγαίνει ο χαρακτήρας του έργου. Σ αυτό που έφτιαξα δεν υπάρχει κανένα άλλο όργανο εκτός από κιθάρες και midi drums. Διάλεξα ποιό όργανο θα παιχτεί με τί κιθάρα και ήχο-εφε, έβαλα κάτω την παρτιτούρα και ξεκίνησα μέτρο μέτρο. Φυσικά δεν θα ισχυριστώ με κανένα τρόπο ότι μπόρεσα ή μπορώ ακόμα και τώρα να παίξω αυτά τα πράγματα. Ιδίως τα δυσκολότερα στον δίσκο, δηλαδή τα πλήκτρα, που αφ ενός ασχολήθηκα μαζί τους κάποια περίοδο μόνο και αφ ετέρου παίζονται από τον Keith Emerson. Αρκέστηκα στο να χωρίζω τα μέρη σε μικρότερα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν βατά και τα έπαιζα εξαντλητικά μέχρι να τα κάνω κτήμα μου και να έχω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εγιναν πολλαπλά takes και έπεσε τεράστιο editing. Με τα καθαρά κιθαριστικά μέρη τα πράγματα ήταν πιό εύκολα και τα έβγαλα όλα με το αυτί. Γενικά θα έλεγα ότι το όλο project δεν ήταν για μένα τόσο εκτελεστικό όσο «παραγωγικό»και «ηχοληπτικό» και μόνο ως τέτοιο είμαι ευχαριστημένος από την επίδοσή μου. Μια τεράστια εργασία, εξάσκηση και περαιτέρω εκμάθηση των τεχνικών ψηφιακής ηχογράφησης. Σημαντικές ήταν οι προκλήσεις να προσομοιάσω με τις κιθάρες χαρακτηριστικά σημεία του έργου όπως τα mellotron χωροδιακά portamento στην αρχή, ή τη χροια του mini moog. Ξόδεψα άπειρες ώρες στο διαδίκτυο και σε φόρουμ ψάχνοντας για λύσεις. Επίσης να δώσω τον χαρακτήρα από τα διάφορα phasing/flanging/panning/reverse effects στα τύμπανα όπου υπήρχαν, τα marching drums με το reverb στο τέλος, τα gong, τα φωνητικά, το doubling κλπ. Για άλλη μια φορά τονίζω ότι δεν υπάρχει πουθενά πλήκτρο, sampled ή midi όργανο, εκτός από τα τύμπανα. Για την ιστορία χρησιμοποίησα σχεδόν σε ποσοστό 50% την dot με τον benedetto, σε 15% την deluxe, 30% την tele με τους Bill Lawrence και 5% την Brent Mason. Επίσης την Ovation και το ΗΒ τετράχορδο μπασάκι. Εφέ σχεδόν παντού S-gear. Ο τρόπος σύνθεσης του Emerson είναι ιδιαίτερα πολύπλοκος και τα μέρη, ακόμα και σε αποσπάσματα λίγων μέτρων, είναι ιδιαίτερα στρυφνά, καθώς επέλεξα την απλοϊκή λύση της αντιγραφής και όχι προσαρμογής νότα νότα μουσικής για πλήκτρα σε κιθάρα, και διότι ουσιαστικά δεν παίζονται όπως είναι με κιθάρα, τουλάχιστον από απλό παίκτη όπως εγώ. Τα διαστήματα είναι ιδιαίτερα αλλόκοτα και μεγάλα, και σχεδόν πάντα ή έκταση της κιθάρας δεν καλύπτει το μέρος για το αντίστοιχο πληκτροφόρο όργανο. Ετσι κάποιες φορές είτε έπρεπε να γίνει αλλαγή (δηλαδή επικάλυψη) οκτάβας, ή να μοιραστούν πολύ χαμηλά περάσματα με το μπάσο (άλλωστε κάποιες φορές το επιβάλλει η παρτιτούρα) ή σε ακόμα πιό δύσκολα σημεία να καταφύγω σε scordatura (δηλ διαφορετικό κούρδισμα σε κάποιες χορδές) ώστε να είναι δυνατόν να παιχτούν κάποια ακόρντα. Σε κάποια μέρη η ψηλότερη νότα ήταν F# ή G μετά το 24ο τάστο ή και C κάτω από την χαμηλή E. Πάντως ακόμα και μικρές παρεες από νότες ήταν πολύ δύσκολο να παιχτούν, ιδίως σε σόλα του Emerson όπου χρησιμοποιεί κατα κόρον αλλοιώσεις και αναιρέσεις. Άλλες φορές πάλι παίζει με το Β3 ή το πιάνο clusters από διαδοχικές νότες, δυό ή και τρεις μαζί, κάτι πρακτικά αδύνατον σε κιθάρα, αλλά τόσο απαραίτητο για να βγει ο χαρακτήρας του έργου. Τέλος ο πολύ γρήγορος ρυθμός και η ανάγκη να ακουστούν καθαρά τα μεγάλα διαστήματα σε 16α ή 32α σχεδόν ακυρώνουν τον χαρακτήρα του οργάνου. Ετσι έπρεπε να ψάξω να βρω τρόπους να έχει η κιθάρα άλλοτε διάρκεια, άλλοτε όχι, άλλοτε καθαρό ήχο ή άλλοτε να τονίζεται ο κρουστικός χαρακτήρας. Εν ολίγοις κατέφυγα σε every trick in the book και όχι μόνο, έχοντας ως σκοπό να ακουστεί το έργο με ήχο κιθάρας σε μια «ουτοπική άρτια ηχογράφηση». Αν κάποια στιγμή βρεθούν κάποιοι να παρουσιάσουν κάτι τέτοιο ζωντανά σίγουρα θα πρέπει να ακολουθήσουν άλλο δρόμο και να προσαρμόσουν τα μέρη για κιθάρα, κάτι που δεν έκανα διότι ούτε γνώσεις, ούτε υπομονή, ούτε χρόνο είχα. Ήθελα να «περπατήσω» κάθε λεπτομέρεια του έργου με κιθάρα, να την κάνω κτήμα μου και να την βγάλω προς τα έξω. Η παρτιτούρα ήταν απαραίτητη (χωρίς αυτη δεν θα γινόταν τίποτα) αλλά και τα midi βοήθησαν αν και έπρεπε να διορθώσω αρκετά πράγματα που ήταν λάθος σε σχέση με την παρτιτούρα. Ευτυχώς μετά από τόσα χρόνια που γνωρίζω το κομμάτι έχει μπει στο πετσί μου, οπότε τα λάθη τα μυριζόμουν αμέσως. Φυσικά κάθε λάθος ψαχνόταν εξαντλητικά ώστε να επαληθεύσω ότι η παρτιτούρα ήταν λάθος, ενώ άλλες φορές επί ώρες προσπαθούσα να καταλάβω τι νότες έπαιζε ένα όργανο, που δεν ήταν στην παρτιτούρα, ή να αποφασίσω με τί να γεμίσω ένα μέρος πλήκτρων με το υποσύνολο της κιθάρας όταν στο μέρος που ακούγονταν μπορεί και να υπήρχαν 3 ή 4 διαδοχικές νότες. Για κάθε σημείο που ηχογραφούσα διάλεγα και έκανα καταγραφή οργάνου, μαγνήτη, ρύθμισης και ηχογραφούσα πάντα dry και di, ώστε μετά να προσθέσω εφέ, αλλά και να επανέλθω με διορθώσεις. Επίσης διάλεγα τη σωστή (αλλά και πιό βολική) θέση στην κιθάρα που θα ήταν δυνατόν να παιχτεί το μέρος που ηχογραφούσα και εννοείται πάντα κούρδιζα τοπικά ώστε να μην υπάρχει θέμα intonation όταν υπήρχαν μεγάλα διαστήματα. Επίσης μέσα στο ίδιο το σόλο, συχνά έπρεπε να γίνει αλλαγή θέσης για να μπορέσει να παιχτεί κάτι, με αποτέλεσμα σε κάποια διαδοχικά σημεία να ακούγεται τυλιχτή σολ χορδή αντί απλή σι, που γίνεται αμέσως αντιληπτό από μουσικούς τουλάχιστον. Στις παρτιτούρες δυστυχώς δεν υπήρχαν τρια μεγάλα σόλο Β3 που ήταν αδύνατον να παιχτούν με το αυτί. Το ένα βρέθηκε αργότερα σε μια διαφορετική παρτιτούρα, το άλλο υπήρχε με κάποια λάθη και κενά στο midi και βγήκε άκρη βλέποντας κάποιον που το έπαιζε στα πλήκτρα σε βίντεο και το τρίτο που είναι αυτοσχεδιασμός B3 και τύμπανα δεν παίζεται πουθενά και ακόμα και στην μεταγραφή του έργου για συμφωνική ορχήστρα έχει περικοπεί σχεδόν στο μισό. Τα μέρη που έχουν μεταγραφεί εντοπίστηκαν πριν λίγο καιρό σε μια on line παρτιτούρα της κακιάς ώρας, μια άλλη αγοράστηκε μέσω συνδρομής σε σχετικό site, ενώ για την ακουστική αποκρυπτογράφηση χρησιμοποίησα την επανέκδοση του 2012 που περιέχει το 5.1 mix του Steven Wilson. Στο τέλος αποφάσισα να τολμήσω και να συμπεριλάβω και τον αυτοσχεδιασμό τύμπανα/Β3 για τα τύμπανα με το αυτί και τις κιθάρες από την παρτιτούρα. Αναγκάστηκα να ντουμπλάρω αρκετές κιθάρες και μπάσο ώστε να πλησιάσω αίσθηση Β3. Το αποτέλεσμα με τις αδυναμίες του τα λέει όλα, αλλά έπρεπε να συμπεριληφθεί. Φυσικά τα προβλήματα δεν περιορίζονταν εκεί, καθώς τα όργανα στον δίσκο μαζί με τα overdubs, είναι πολύ περισσότερα από όσα υπάρχουν στην παρτιτούρα και στα midi που βρήκα. Εκεί χρειάστηκε και περισσότερη μελέτη και σε κάποια σημεία αυτοσχεδιασμός. Τα σχετικά βατά μέρη ήταν οι ηλεκτρικές ....κιθάρες, οι ακουστικές, τα φωνητικά και κάποια σύνθι. Τα τύμπανα ήταν τεράστιο πρόβλημα επίσης, καθώς το midi είχε μια εντελώς βασική αίσθηση του κομματιού. Τελικά αναγκάστηκα να τα προγραμματίσω μόνος μου από το μηδέν ακούγοντας εξαντλητικά πίσω μπρος και παίζοντάς τα με τα pads στο midi keyboard και διορθώνοντας με το ποντίκι. Το όλο εγχείρημα είχε πολλές προκλήσεις αλλά και ωφέλη. Βασικά εξοικειώθηκα με όλα τα μέρη και αποκρυπτογράφησα όλα τα μυστικά τους και μπήκα στα βαθειά, εκτίμησα ακόμα περισσότερο και αναγνώρισα την αξία αυτού του έργου. Μπορεί να το ήξερα ακουστικά, αλλά άλλο είναι να βλέπεις τις ίδιες τις νότες και τη διαδοχή τους και το πως αναπτύσσει ο συνθέτης το έργο. Εκπαιδεύτηκα σημαντικά στην πειθαρχία στο παίξιμο για ηχογράφηση, κάτι πολύ σημαντικό όταν ανάψει το κόκκινο φως και πρέπει να παίξεις 15-20-30 νότες χωρίς να «χτυπήσει» καμιά. Επίσης μια ενδιαφέρουσα διαπίστωση ήταν ότι από την αρχή του χρόνου μέχρι το τέλος, πολλά μέρη που είχα ηχογραφήσει τον πρώτο καιρό έπρεπε να πεταχτούν στα σκουπίδια καθώς η διαφορά στην ποιότητα της εκτέλεσης ήταν εμφανής. Εκανα σημαντική πρόοδο στην ανάγνωση παρτιτούρας, κάτι που χρόνια παλευα περιστασιακά και τελικά αποδεικνύεται ότι μόνο με σκληρή μελέτη και με αυστηρό πρόγραμμα μπορείς να κάνεις έστω και μικρά βήματα. Τέλος μπήκα στα πολύ βαθειά του editing κυρίως, αλλά και άλλων τεχνικών της ψηφιακής ηχογράφησης. Για την ηχογράφηση χρησιμοποίησα every trick in the book που γνώριζα ή έμαθα στην πορεία, ενώ εξαντλητικές ήταν οι καθημερινές ακροάσεις. Κάθε πρωί με ξεκούραστο αυτί άκουγα ό,τι έφτιαξα την προηγούμενη αλλά και το σύνολο για σωστές στάθμες, eq, μετάβαση από μέρος σε μέρος, τύμπανα κλπ. Αυτό συνεχιζόταν όλη τη μέρα και πάλι από την αρχή την επόμενη. Οι σημειώσεις έφτασαν να γεμίσουν ένα τετράδιο και το κομμάτι τελικά έφτασε να έχει πάνω από 100 tracks και περίπου 20 εκδόσεις σωσμένες σε διάφορα στάδια. Θυμίζω ότι είναι μουσικό έργο που έπαιζαν οι ELP ως τρίο ΚΑΙ ζωντανά στη σκηνή – αυτό για να καταλάβει κανείς τι είδους γκρουπ ήταν. Τρία βασικά όργανα γι αυτούς Live, και στο στούντιο με overdubs και bouncing σε 8κάναλο σε διάστημα σχεδόν 10-12 ημερών και όλα αυτά πίσω στο 1971. Για μένα αντίστοιχα χρειάστηκε ένας χρόνος χαλαρά με ένα διάλειμα ενός δυο μηνών, σε one man show και κρατημένα tracks χωρίς bouncing για κάθε μέρος έτσι ώστε να μπορώ να διορθώνω μέχρι την τελευταία στιγμή. Βέβαια η επιλογή να είναι όλα τα όργανα κιθάρες περιόρισαν σημαντικά το συχνοτικό περιεχόμενο κάνοντας την διαδικασία της μείξης 100 tracks ακόμα πιό δύσκολη. Ήταν ένα project ζωής και ένα προσωπικό στοίχημα, ένα όνειρο που από την ηλικία των 15 φαίνονταν άπιαστο. Ενα ταξίδι που ο προορισμός δεν μετράει όσο οι εικόνες της διαδρομής. Μια εξαιρετικά δύσκολη, αγχώδης και ενδιαφέρουσα εμπειρία ίσως χωρίς αντίκρυσμα καθώς δεν περιμένω τίποτα από αυτό, δεν έχει την αξία μιας μεταγραφής του έργου ούτε περιμένω να βρω κοινό. Ήταν ένα πείσμα και ένα καπρίτσιο. Πολλές φορές έφτασα στο σημείο να μην τρώω, να μην κοιμάμαι, να μην μπορώ να ασχοληθώ με τίποτα άλλο κι από την άλλη να λέω, ως εδώ-τα παρατάω, ακόμα και μετά από 10 μήνες δουλειάς. Τόσο βουνό μου φαίνονταν. Αλλά με υπομονή και επιμονή συνέχιζα. Σίγουρα δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι μπορώ ακόμα και τώρα ανα πάσα στιγμή να ανοίξω την παρτιτούρα και να παίξω άψογα όλα τα μέρη, αλλά τουλάχιστον είχα την υπομονή να ολοκληρώσω την μεταφορά από πλήκτρα σε έγχορδα, ενός τεράστιου έργου και να μπορέσω να το κατανοήσω καλύτερα και γι αυτό και μόνο είμαι ικανοποιημένος. Όπως και να κατανοήσω την απελπισία του συνθέτη που δεν άντεξε στη σκέψη ότι κάποτε το έπαιζε και δεν θα μπορούσε πια ποτέ να το ξαναπαίξει και να δώσει τέλος στη ζωή του. Εδώ το βιντεάκι που έφτιαξα και εδώ το soundcloud αν κάποιος θέλει να μπει στο νόημα του έργου, ας δει καλύτερα βίντεο για να παρακολουθεί την παρτιτούρα

Γεια σου Δημήτρη μου, θέλω να ξέρεις ότι εκτιμώ που μου έγραψες αυτά τα σχόλια και δεν το λέω γιατί είναι θετικά. 2ο το noiz είναι όσο παλιό όσο και το facebook και μπράβο του, και εγώ ήμουν μέλος του με το nickname not_guilty τον καιρό εκείνο. Για λόγους που δεν σχετίζονται με το noiz το οποίο εξελίχθηκε και με έχει αφήσει άφωνο, να τα λέμε και αυτά, επέλεξα όταν είχα κάποιο υλικό που θα ήθελα να το μοιραστώ να επιλέξω τo noiz, και πραγματικά η ομάδα του έχει προχωρήσει πολύ και πραγματικά χαίρομαι που ξανασυμετέχω. Μονο καλές αναμνήσεις έχω απο την παρέα του noiz. Θα μου επιτρέψεις μόνο να αναφερθώ σε αυτά σε αυτο το post και να επανέλθω ξανά με λεπτομέρειες για το κομμάτι. Σ'ευχαριστώ απο καρδιάς. Πραγματικά ... Supetfunk γνωριζόμαστε χρόνια, πριν χρόνια όμως εγώ σαν not_guilty. Είχες και έχεις τον σεβασμό μου γιατί διαχρονικά όπως τοποθετούμε προσφέρεις στην μουσική κοινότητα και η άποψη σου έχει βάρος που εγώ το νιώθω Σε ευχαριστώ για τα σχόλια σου... Είσαι και παραμένεις γαμάτος. (Με την καλή έννοια)

Ενδιαφέρον και ατμοσφαιρικό.

Δεν μ' άρεσε όλο, αλλά η αλλαγή στη μέση είναι καταπληκτική.

Θα συμφωνησω με τους προλαλησαντες. Εχεις εμπνεση τελευταια και τα κομματια σου εχουν πιο "Αμερικανα",να το πω,μεσα. Παρα πολυ ωραιο.

Θα συμφωνήσω, άλλωστε τα παλαιότερα που ήταν γενικά πιο funky δεν ταιριάζουν και με το πιο desert style των νεότερων κομματιών. Ο ήχος των τυμπάνων είναι έτσι κι αλλιώς το 90% κάθε παραγωγής.

Κάπου στην έρημο της Αριζόνας, με τον καυτό της ήλιο και τους κροταλίες να ψάχνουν σκιά κάτω από τους πελώριους κάκτους... Ότι καλύτερο έχω ακούσει από σένα εδώ και πολύ καιρό! Υ.Γ. Άλλαξες ταμπούρο;

το όλο είναι παρα πολύ καλό. Το λέω αυτό γιατί ξέρω είναι πολύ δύσκολο για έλληνα να πει ξένο τραγούδι. Πάντως παραμένουν τα βασικά θέματα της προφοράς αλλά και της τεχνικής. Κατα τρίτον η ηχογράφηση. Ενας επαγγελματίας (όχι ο Γιώργος ή εγώ) θα βελτίωνε πολύ τη φωνή με τα κατάλληλα μικρόφωνα και τεχνικές, ενώ ίσως διόρθωνε και κανα δυο νότες. Αλλά τα άλλα παραμένουν. Είσαι εξαιρετικός κιθαρίστας πλέον και τραγουδάς πολύ καλά για να συνοδέψεις τον εαυτό σου. Αλλά λίγο η χροιά που φαίνεται να ταιριάζει σε ελληνικό ρεπερτόριο, λίγο η προφορά και η έλλειψη coaching κάνουν τη διαφορά. Φυσικά είπαμε πολύ καλό ως έχει. Και το συνεχίζεις στον ίδιο δρόμο.

η αντικαταβολή δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ ταλαιπωρία. ούτε το να δεις ένα προφιλ καταλαβαίνεις τίποτα, ούτε σε εξασφαλίζει ένα κινητό. Το μόνο που σε εξασφαλίζει κάπως είναι να ανοίξεις μια συζήτηση και να καταλάβεις με τι έχεις να κάνεις. Πρόσφατα, πριν 10 μήνες αγόρασα έναν ενισχυτή. Συμφωνήσαμε και ανταλλάξαμε και διευθύνσεις και λογαριασμούς. Στην πορεία διαπίστωσα ότι είχε στείλει ήδη πριν κάνω την κατάθεση. Με πήρε τηλέφωνο και μου λέει έστειλα. Μα λεω δεν πλήρωσα ακόμα, δεν πειράζει λέει. Ας έρθει και μετά. Τίποτα δεν σε εξασφαλίζει και όλα μπορούν να ανατραπούν. Χερι χέρι ή αντικαταβολή. Μετά ...ο θεός βοηθός.

Γιώργο έχεις κάνει άλματα (τι άλματα, πέρασες στην άλλη μεριά....) σαν τραγουδιστής από την τελευταία φορά που συνεργαστήκαμε! Το απόλαυσα, εύγε!

Κάποια πράγματα που έγραψες εδώ, είναι κορυφαία, και (άσχετα με το αν συμφωνώ ή όχι) θέλω να τα αναδείξω. Μπράβο!

Αν δεν είχες φωνή και ψυχή,δεν θα άξιζε να βελτιώσεις την προφορά σου. Αφού τα έχεις όμως,επιβάλλεται.

Είμαι εδώ και 5 μήνες εξωτερικό, μιλάω το 95% του χρόνου μου αγγλικά και πάλι η προφορά έχει φτιάξει ελάχιστα. Θέλει μπόλικη δουλειά με τρομερή επιμονή στη λεπτομέρεια, κάτι που θεωρώ ότι δεν "αξίζει" να κάνεις για να τραγουδάς covers. Έχεις φωνάρα όμως, με Ελληνικό στίχο πετάς.

Ωραίες αλλαγές αρμονίας και ωραία στρατοΠαιξίματα!

Ίσως γιατί προσομοιώνεις την κανονική διαδικασία ηχογράφησης φυσικών οργάνων. Συμπεριφέρεσαι στο synth ως πηγή ήχου και έτσι το τελικό αποτέλεσμα πλησιάζει λίιιιιγο καλύτερα στην ιδέα των μουσικών που παίζουν μαζί, παρά στο demo ενός καλού w/s (τα λέγαμε και σε άλλο thread).

Και μένα μ' άρεσε (αν εξαιρέσω προφορά). Πολύ αισθαντικό!

Εκπληκτικό, μπράβο!

Αυτο ΟΚ. Στα αλλα παντως δεν καταλαβαινω τιποτα. Αν το εβλεπα λαιβ,θα γουσταρα οσο δεν παει. Τα σπας.

Δεν ξερω ποια ειναι τα λαθη που λες Γιωργο αλλα,ξεπερνωντας λιγο την προφορα,ειναι εξαιρετικα τραγουδισμενο. Για τα γουστα μου σκοτωνει. Οτι καλυτερα εχω ακουσει απο εσενα φωνητικα. Μπραβο ρε φιλε.

respect!!! Προσωπικα θα προτιμουσα να περασω τον Ατλαντικο με κανο

Τι να πω, τα έχουν πει όλα οι προλαλήσαντες. Αξιοθαύμαστη η επιμονή και η υπομονή σου, δε μπορώ ούτε καν να φανταστώ να ανοίγω κάθε μέρα το ίδιο project για 1 χρόνο. Ελπίζω να απόλαυσες το ταξίδι και να ηρέμησες, έστω προσωρινά, γιατί το μικρόβιο σίγουρα θα ξανάρθει.

Είναι γεγονός ότι: πάγια τακτική της πλευράς των πωλητών είναι αυτή της προκαταβολής των χρημάτων. Το αν θα το κάνει ο υποψήφιος αγοραστής είναι δικό του θέμα. Το έχω κάνει προσωπικά σε μικρά ποσά ή ας πούμε σε σοβαρά sites, δηλαδή που ξέρω ότι συχνάζει σοβαρός κόσμος. Προσωπικά ως αγοραστής ή πωλητής προτείνω χέρι χέρι ή αντικαταβολή

Το ακουω ηδη,hats off φιλτατε. Δεν ειμαι του ειδους και το ξες αλλα το μονο που μπορω να κανω ειναι βαθια υποκλιση. Καταπληκτικο στα αληθεια. Συνεχιζω να ακουω,ειλικρινα δεν εχω λογια. Οχι μονο για το παιξιμο αλλα και για τον τροπο που το αποδιδεις. Σημαινει γουστο και υψηλο μουσικο επιπεδο.

Ο Cave νομίζω ότι θα σχολίαζε αυτό του το σχόλιο ως εξής: "Αμυνόμενος παρανοϊκός με παραισθήσεις μεγαλείου". ? Όλοι στο entertainment business βρισκόμαστε, τουλάχιστον όσο συνεχίζουμε να παίζουμε με τον ίδιο τρόπο που έπαιζαν τον 17ο αιώνα αλλάζοντας απλά λίγο τα μέσα. Ελάχιστοι αυτοί που προσπαθούν να προχωρήσουν πραγματικά τον ήχο και τη μουσική σήμερα, οι περισσότεροι ανήκουν στον ακαδημαϊκό χώρο και κανείς δεν ασχολείται μαζί τους.

you're losing all the fun

Γειά σου ρε Ντιμ άρχοντα. Έχοντας τεράστια αδυναμία στο έργο....... Απλά προσκυνάω! Και εννοείται οτι τα σχόλια (απο μένα) περιττεύουν. Εννοείται πως θα συμφωνήσω με @fusiongtr. Σε κάποια σημεία πραγματικά δίνεις ρέστα που δεν σε έχουμε ξανακουσει να δίνεις!!! 5:00 - 5:50 φωτιά. Για να μην αναφερθώ 9:12 - 10:00 που περίμενα πως και πως! Ταλαίπα μεγάλη σίγουρα, αλλά θα ευχηθώ και εις άλλα με υγεία γιατί........κάτσε να περάσει η περίοδος ξεκούρασης και σε βλέπω να ανοίγεις πανιά για νέα νερά! υγ: δε φαντάζεσαι το δέος, δεδομένου οτι γνώρισα το κομμάτι απο εσένα......

Τελευταία φορά που έκανα ολοκληρωμένο κομμάτι αποκλειστικά με workstation, ήταν με το Korg Kronos. Ήταν και είναι άλλωστε το ΜΟΝΟ hardware workstation που μπορεί να φέρει εις πέρας κάτι τέτοιο. Είναι εμφανές πλέον ότι οι εταιρίες έχουν αποδεχθεί την "ήττα" τους. Αν εξαιρέσεις το Kronos, δεν υπάρχει άλλο πραγματικά πλήρες workstation στην αγορά. Το μόνο που κάνουν τα αντίπαλα δέη των Yamaha- Roland είναι να διαφημίζουν το integration με τα computer based DAW, έχοντας αφαιρέσει βασικά στοιχεία όπως audio multitracking, ή ακόμα και το πλήρες sequencer. Επιστρέφω λοιπόν στο Kronos, όπου έχω να πω τα εξής: Πρώτον και κύριον, για κάποιον που είναι εξίσου άνετος με hardware και software, δεν υπάρχει κάποιο πραγματικό πλεονέκτημα που να επιβάλει την αγορά ενός τέτοιου οργάνου, εκτός φυσικά από τη λογική ότι θα το κουβαλάει σε live. ΟΚ, προσωπικά θα προτιμούσα κάτι φτηνότερο και ελαφρύτερο για αυτήν τη δουλειά, αλλά αν το θέλει κάποιος και για τα live τότε ΟΚ. Αλλά όσο αφορά καθαρά την παραγωγή και ηχογράφηση, υπάρχουν μόνο μειονεκτήματα. Όχι φυσικά ότι δεν μπορείς να κάνεις δουλειά με το μηχάνημα, αλλά να: Πρώτα από όλα το inerface είναι τραγικό. Όχι τραγικό για hardware, ίσα ίσα που για hardware είναι κορυφαίο, αλλά όταν έχεις συνηθήσει την 32άρα το θηρίο, και μετά πέφτεις στις 10 ίντσες, απλά τραβάς τα μαλλιά σου. Το να γράψεις απλά τα παιξίματα δεν είναι πρόβλημα, αλλά οποιοδήποτε λεπτομερές editing γίνεται πραγματικά κινέζικο βασανιστήριο. Σε δεύτερη φάση υπάρχουν μόνο μειονεκτήματα και ηχητικά. Ας πούμε τα κρουστά του δεν έφταναν ούτε στο νυχάκι τα software, ενώ τα εφέ του παρότι σίγουρα θα κάνουν δουλειά, δεν έχουν κάποιες από τις μαγικές επιλογές που υπάρχουν σε software. Σε synth ήχους, πιάνα κλπ το μηχάνημα ήταν πολύ καλό, χωρίς όμως να ξεχωρίζει πραγματικά από το καλό software. Με λίγα λόγια για κάθε ήχο που έπαιξα υπάρχει αντίστοιχα καλό ή και καλύτερο software. Με άλλα λόγια, ένα όργανο σαν το Kronos είναι ακριβώς αυτό: Ένα όργανο. Όσο καλή εταιρία και να είναι η Korg, όταν μπορείς στο ίδιο περιβάλλον να συνδυάσεις κορυφαίο εξειδικευμένο sequencer, εφέ και όλες τις υπόλοιπες εταιρίες με τα VST που κυκλοφορούν πλέον, το ηχητικό πλεονέκτημα θα είναι στη δεύτερη περίπτωση. Φυσικά και αν θέλεις να κάνεις και "βελονάκι" με το editing, το sequencing, το automation κλπ, πάλι θέλεις μεγάλη οθόνη, και όλα τα features που έχει ένα πλήρες DAW. Άρα τι μένει; Η περίπτωση του να έχεις ένα τέτοιο μηχάνημα απλά για όργανο- πηγή ήχου, ή περίπτωση του live, ή η περίπτωση για τον Α ή Β λόγο να μη γουστάρεις ρε αδερφέ το DAW και τα PC. Αυτό είναι απολύτως σεβαστό, αλλά πλέον είναι γεγονός ότι οι πλατφόρμες που βασίζονται στους υπολογιστές έχουν ξεπεράσει σε δυνατότητες τα Hardware Workstations. Εδώ και χρόνια δηλαδή, και χρόνια πολλά (για τις γιορτές που έρχονται δηλαδή ΧΑΧΑ )

Καταπληκτικός!

Ένας κύκλος κιθάρα, που έκανα λούπα μέχρι το τέλος, ένα take τη φωνή και λίγα στρινγκς πλάτη. Άρχισα να το δουλεύω, ώστε ίσως να ξεκινήσω με αυτό σε ένα λάιβ μέσα στις γιορτές. Και παρά να τραγουδώ μόνος στο σπίτι, είπα να το ηχογραφήσω να το ακούσει και κανένας άλλος... ? Έχω κάνει πολλά λάθη, διότι ακόμα δεν άκουσα κάποιο ορίτζιναλ (για να κοπιάρω προφορά και χρόνους), και είμαι και κρύος. Αλλά, σε αντίθεση με τον Dim, δεν έχω καμιά υπομονή και ούτε πρόκειται να το ξαναηχογραφήσω προσεχώς. Λογικά, θα το βελτιώσω μέχρι τα Χριστούγεννα. hallelujah.mp3

Εδω δεν προτιθενται οι περισσοτεροι να ρισκάρουν το δεκάευρο του ΕΛΤΑ...

Πολύ καλό Γιώργο. Σαμσούνγκ είναι? Να αλλάξεις κινητό πάραυτα.

Τρέλανέ μας τώρα αφεντικό. Δεν κάνουμε και noiz courier μόνο για τις αγγελίες?

Και άλλη μια είναι να μεσολαβεί το Noiz. Π.χ. αγοράζει κάποιος εξ αποστάσεως και πληρώνει με Paypal μέσω Noiz. Αν δεν παραλάβει το προιόν απο τον πωλητή, επιστρέφονται τα χρήματα του. Για να γίνει αυτό όμως, προϋποθέτει μια επένδυση στην υποδομή καθώς και διαδικασία παρακολούθησης απο ανθρώπους. Αυξημένο κόστος δηλαδή. Θα ήσασταν διατεθειμένοι σαν πωλητές να μοιραστείτε ένα ποσοστό απο την συναλλαγή σας για την αυξημένη ασφάλεια και πιο εύκολη διαδικασία πώλησης ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ; Υποθετικά ρωτάω.

Βλέπω δεν βάζεις τόνο τώρα στον Στράτό....

Εσύ τη δόξα, εγώ τα λεφτά και ο Στρατος τις γυναίκες...

Ναι με lower παρμένο το '84 θα γράψω Αγγλικούς στίχους.... Αλλά μια ωραία ιδέα θα ήταν να γράψει ο fusiongtr....και τα βρίσκουμε μετά. Το κακό είναι ότι μετά θα μοιράσουμε τα κέρδη στα τρία...

Άντε γράψε κάνα ξενόγλωσσο να το βαλουμε μπρος. Και παρλεβουφρανσε ομιλω...

δεν είναι απο τα αγαπημένα μου. Siberian Khatru ίσως. Αλλά νομίζω κλείσαμε με covers. Τουλάχιστον για ένα χρόνο. Θα πάμε σε ορίτζιναλ σταφ τώρα. Εχω μείνει πίσω.

Και μόνο που μας απάλλαξαν οριστικά απ τους χίπιδες με τα ντέφια, θα έπρεπε η ημέρα κυκλοφορίας του Never Mind The Bollocks να είναι παγκόσμια επέτειος εορτασμού για την ανθρωπότητα.

Κατσε αρχηγε γιατι με μπρεδευεις. Δεν προχωρησαν τη μουσικη παραπερα ο Elvis,oι Stones,oι Beatles ,οι Nirvana και εκατονταδες άλλοι? Ακομα και οι Sex Pistols (τους οποιους προσωπικα θεωρω εκπληκτικους μουσικα) μας απαλλαξαν απο τη σαπιλα των YES,Genesis ,Εmerson Black n' Decker & ξαναηρθε η χαρα στη ζωη μας ? Μη κρινουμε λοιπον εξΑΙδιωνταΑΛοτρια ? καθε γενια (αλλα και καθε ανθρωπος) εχει αλλες προσλαμβανουσες, αλλες ΑΝΑΓΚΕΣ και ΑΛΛΑ ΓΟΥΣΤΑ. Το ζητημα ειναι αν εχει ΤΑΛΕΝΤΟ η κοπελα και προσωπικα θεωρω οτι της...τρεχει απο τα αυτια.....ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ομως (οπως δεν μου αρεσουν ΚΑΘΟΛΟΥ οι YES,Genesis ,Εmerson Black n' Decker οι οποιοι και ΦΥΣΙΚΑ ειναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ) Αλλωστε η ιδια η ζωη εχει αποδειξει οτι στο 99,9% των περιπτωσεων καποιος που ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΙ ΜΑΖΙΚΑ σε ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ τομεα παντα "κατι" εχει που ΑΞΙΖΕΙ ..... και "κατι" κανει ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ.

Να σου δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις τί εννοώ. Έχεις γεννηθεί το 1910. Έχεις μεγαλώσει με ακούσματα jazz & swing από τεράστιους εκτελεστές και συνθέτες. Ξαφνικά βγάινει το love me do και το I wanna hold your hand και οι Beatles γίνονται παγκόσμιο φαινόμενο. Είσαι σίγουρος ότι έτσι όπως λες "σιγά τη μουσική" σήμερα για την Eilish, δε θα έλεγες τότε το ίδιο και για τους Beatles?

Η Eilish δεν έχει τίποτα να ζηλέψει κατ εμέ απ τους Beatles και Stones των 60s, απ τους Pistols και τους Clash των 70s, απ τους Metallica και τους Maiden των 80ς, απ τους Nirvana και τους Pearl Jam των 90s κοκ. Αντιπροσωπεύει μια alternative pop κουλτούρα όπως και οι παραπάνω μπάντες και είναι αναλογικά πιο κοντά σε αυτές απ ότι στην mainstream pop της Madonna των 80s, άσχετα με το πόσα ρετρό στοιχεία μπορεί να έχει στον ήχο της. Πρώτον γιατί έκανε κάτι που δεν ταυτιζόταν με το κυρίαρχο ρεύμα της εποχής όταν βγήκε και δεύτερον γιατί υπάρχει και μια στοιχειώδης κουλτούρα από πίσω, άσχετα με το αν συμφωνεί κανείς με αυτήν, κουλτούρα πάντως που η mainstream pop διαχρονικά στερείται στην προσπάθεια της να είναι all inclusive. Δεν την ακούω αλλά δε με ενοχλεί κιόλας. Σκέφτομαι ότι όσο εύκολη και φθηνή ακούγεται σε μένα και σε άλλους που ήδη άκουγαν μουσική στα 70s-80s-90s σήμερα η Eilish, άλλο τόσο σκουπίδι θα ακούγονταν οι Beatles σε κάποιον που θα τους σύγκρινε με την Jazz και το Swing των 20s-30s-40s. Για αυτό τον λόγο ίσως ούτε η Eilish ούτε και οι υπόλοιπες μπάντες που ανέφερα άντλησαν το ακροατήριό τους απ τους 50καιτονανήφορο. Κάθε μια από αυτές όμως κατόρθωσε να εκφράσει την γενιά της με τεράστια επιτυχία και αυτό είναι το ζητούμενο.

ευχαριστώ Τζωρτζ. Για το 5.00-5.50 τι να πω...χρειάστηκε να βλέπω και ένα βίντεο και ευτυχώς βρέθηκε και παρτιτούρα. Οσο για το 9-10 που στα είχα πει, χρειάστηκαν "2-3κιθαρίστες και ένας μπασίστας" να καλύψουν ένα Β3...στο περίπου και φυσικά δεν συζητάμε για τους απίστευτους ανθρώπους που καταφέρανε και τα περάσανε σε παρτιτούρα αυτά απο δω και πέρα ...άλλα. Αλλα με τη λογική ψάχνουμε κάτι διαφορετικό. Κάτι που δεν κάναμε. Αλλιώς δεν έχει γούστο. Ευχαριστώ και για την υποστήριξη και για τις ιδέες.

Η βιομηχανία του ηλεκτρονικού παιχνιδιού έχει τεράστιο χρήμα. Είχα ένα γνωστό που δούλευε στην autodesk. Σοβαρός προγραμματισμός κλπ. Όταν του πρότειναν να πάει στην sony θεώρησα ότι θα ήταν overqualified για τέτοια θέση. Τα λεφτά που του είχαν προτείνει ήταν απίστευτα. Απλά δεν ήθελε να αλλάξει χώρα...

Ωραίος ο Chris Buck

Ομορφιές ,