Πίνακας συμμετοχής

Καλώς ήρθες . Τη Yamaha.

καλησπερα σε ολους ,πριν λιγες μερες κυκλοφορησε το κιθαριστικο μου αλμπουμ ,στην παρακατω διευθυνση μπορειτε να το ακουσετε ολοκληρο ,και αν σας αρεσει μπορειτε να το υποστηριξετε .ευχαριστω πολυΔημητρης Thoughts and emotions in unison by DIMITRIS GALLIKAS

4 φορές τον μήνα είναι μια χαρά. Αρκεί να ακολουθείς τις οδηγίες του δάσκαλου, να δουλεύεις σωστά στο σπίτι. Όταν λέω σωστά, δεν εννοώ περισσότερο, αλλά πιο εστιασμένα και με εγκράτεια. Το να τραγουδάς συνέχεια μόνο ζημιά κάνεις, εάν το κάνεις αυτό. Η ξεκούραση είναι εξίσου σημαντική με την εργασία.

Στα λέω πολύ εμπειρικά και μπακαλίστικα, και θα ήταν λάθος να βγάζεις συμπέρασμα από τις λίγες λέξεις που σου έγραψα. Το "φίλτρο" είναι ορολογία δικιά μου για να κατανοήσεις ότι πρέπει να ελέγχεις τον αέρα που βγάζεις και πρέπει να είναι λίγος και με διάρκεια. Προσπάθησε να κάνεις κάποια ιδιαίτερα με την πρώτη ευκαιρία. Κάποια πράγματα δεν μπορει να τα διδαχθείς χωρίς αλληλεπίδραση από κάποιον ειδικό.

Με βαθιά αναπνοή δεν μπορείς να βγάλεις ψηλή νότα. Θα σου κοπεί στη μέση η φωνή. Το Α και το Ω είναι οι ασκήσεις στο διάφραγμα, όπως και η τοποθέτηση της φωνής. Εάν δεν καταφέρει να φέρεις "έξω" τη φωνή και να βγαίνει αβίαστα από μέσα σου, μην περιμένεις άλλη πρόοδο.

Κάποιος που χρησιμοποιεί το διάφραγμα, μπορεί να το κάνει για 4 ώρες συνεχόμενες και να μην ζοριστεί ο λαιμός καθόλου, ούτε να αλλάξει η φωνή του. Νομίζω ότι σφίγγεσαι, χωρίς να σπρώχνεις αέρα. Ο λαιμός τραβά το ζόρι σε όλες τις νότες που άκουσα. Πρέπει να παίρνεις πολύ μικρές αναπνοές, ειδικά στις δύσκολες νότες, να σπρώχνεις δυνατά με διάφραγμα, και να εκπνέεις πολύ λίγο αέρα στην έξοδο, κατά τη δημιουργία του ήχου. Δεν "φτύνεις" όλον τον αέρα που έχεις μέσα σου. Σα να βάζεις ένα φίλτρο μπροστά στο στόμα σου και να ελέγχεις τη ροή του αέρα κατά την έξοδο. Σου είχα περιγράψει 2 ασκήσεις στα πρώτα ποστ, ώστε να ελέγχεις τον αέρα που βγάζεις και να δυναμώνεις το διάφραγμα.

https://smart.noiz.gr/details.php?id=500617

Μέχρι το 2010 περίπου έγραφα δικά μου κομάτια σε hardware sequencer (Korg Triotn Classic & Roland XP60). Μετά πήγα πάλι σε harware- Roland MC909 Πλέον μόνο σε daw (Ableton), σύντομα όμως σκοπέυω να γυρίσω πάλι σε Native Instrumnets Maschine +, το οποίο είναι standalone μεν αλλά μπορεί να γίνει και επεξεργασία σε daw, δηλ απο harware σε soft και πάλι πίσω σε harware (αν και το mashine+ μπορεί να χαρακτητριστεί υβριδικό harware.... η μουσικη που γραφω πλεον μπορει να καλυφτει μονο απο βιβλιοθηκες της native+τα υπεροοοοοχα expansions oh yeah! Για live συνδυασμός workstation (Roland fantom X6- ηχοι+sample loops) & drummaschine (Korg pa700) για να ησυχάσω απο μπασιστες-κιθαριστες-ντραμερ δεν μπορω-δεν προλαβαινω-αργησα για προβα-με χωρισε η γυναικα κτλ και οτι πλεον δεν βγαινει πανω απο 3-4 ατομα δεν πλερω κανεις+ικα+μηκα+.... παω μονος μου και ησυχασα καλυπτω ολα τα ηδη σε τιμες συμφερουσες στα 3 ενα λαιβ 1 δωρο....??? καλεσε γιορτεσε σε ολους !!!!

Αυτο το 2600 το έχεις ακόμα? ? Στο θεμα του OP: στήνοντας ολόκληρη παραγωγή σε ένα workstation κερδίζεις αυτόματα σε DA summing, δλδ όλοι οι ήχοι θα κάτσουν πολύ πιο εύκολα μαζί. Δυστηχώς βέβαια αυτό είναι περιοριστικό γιατί αν το workstation δεν είναι καλό στο Mixing section, τότε θα είσαι έρμαιο του ή θα πρέπει να ξαναμιξάρεις απο multitrack (και εφόσον το μηχάνημα έχει separate outputs). Επίσης, θα έχεις για ήχο ότι βγάζει το μηχάνημα και τίποτα άλλο. Σε VST domain, κερδίζεις σίγουρα σε επιλογές ήχων & μίξης, αλλά χάνεις σε συνοχή & ευκολία να ολοκληρώσεις το project.

Disclaimer πριν πω κι εγώ τα δικά μου: Προσπαθώ να γράψω ηλεκτρονική μουσική τελευταία, κυρίως techno/melodic techno. Προς το παρόν, επειδή νιώθω (και είμαι) αρχάριος, αποφάσισα συνειδητά να πάρω μόνο 1 Midi controller και να χρησιμοποιήσω VSTs μέχρι να μάθω τα βασικά από synthesis. Το καλό με αυτό είναι ότι δεν δέσμευσα πολλά χρήματα σε αυτό το πείραμα. Το κακό είναι ότι όταν έχεις τη δυνατότητα να πειράζεις μονίμως τον ήχο, περισσότερο ασχολείσαι με αυτό, παρά με το να γράφεις κομμάτια. Επίσης, προς το παρόν δε μπορώ να συνθέσω από το μηδέν kicks, claps, hats, κλπ, οπότε αναγκαστικά πρέπει να δουλεύω in the box. Μπορεί στο μέλλον να τα φτιάχνω όλα μόνος μου, θα εξαρτηθεί από το αν εν τέλει με τραβήξει όλο αυτό και ασχοληθώ σε βάθος χρόνου. Πάντως συμφωνώ ότι και ηχητικά αλλά και από πλευράς workflow, το να ηχογραφείς audio από synths είναι πιο ενδιαφέρον.

Στα μέσα της δεκαετίας του 90, τα μοναδικά recording options που είχαμε ανακαλύψει ήταν τα περίφημα τετρακάναλα και λίγο αργότερα τα οχτακάναλα. Λίγο πριν το 2000 είδα για πρώτη φορά στην ζωή μου το Cubase για Atari in action και έπαθα πολιτισμικό σοκ. Από τότε και μετά τα DAWs έγιναν τα μοναδικά εργαλεία που χρησιμοποιώ για ηχογραφήσεις και έτσι δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να καταφύγω σε κάποια άλλη λύση. Χωρίς λοιπόν να έχω εμπειρία από workstations θεωρώ ότι τα editing tools που σου παρέχουν τα DAWs είναι αξεπέραστα και είναι μονόδρομος για μένα πλέον η χρήση τους σε κάθε βήμα της μουσικής παραγωγής. Παρόμοιο σοκ έπαθα και με τα VSTs...είτε αυτά ήταν synthesizers είτε samplers κτλ. Η ελευθερία που σου έδιναν να επιλέγεις μέσα από χιλιάδες ήχους, styles, synth αρχιτεκτονικές ή analog legends για το ίδιο κομμάτι ήταν μοναδική για όσους δουλεύαμε μέχρι τότε μόνο midi sequencing. Στην δομή λοιπόν ενός κομματιού χρησιμοποιώ ήχους από διάφορα VSTs ή VSTs και hardware ταυτόχρονα ανάλογα με τις απαιτήσεις του κομματιού.

Φυσικα. Δεν ειπα strat για το tension συγκεκριμενα. Απλα επειδη ειναι το τελειο οργανο. Και ο Λεωνιδας εκανε τη δοκιμη του στην αρχη και μετα εφτιαξε το καλο οργανο χωρις τα προβληματα του πρωτου. Οτι σχεδιαστηκε μετα απο αυτο (απο οποιονδηποτε κατασκευαστη), ηταν απλα για εμπορικους λογους. Δουλεια να'χουμε. ? .

Yamaha Revstar RS620... For those about to rock, we salute you. Οργανάρα, ό,τι ακριβώς έψαχνα από heavy humbuckerοφάση. Μόλις έδωσα την εξαιρετική (θεωρώ) Vintage V100 Lemon Drop σε συμφορουμίτη, με σκοπό να την αντικαταστήσω με κάτι αντίστοιχο αλλά σε double cut έκδοση. Ηχητικά και παιχτικά η Revstar προσφέρει ακριβώς αυτό το πράγμα (ήχο και αίσθηση Les Paul, αλλά με μεγαλύτερη ευκολία στο παίξιμο), σε ένα πιο αφαιρετικό και αισθητικά ντελικάτο σχέδιο. Sustain στο Θεό (δεν έχω ξαναπαίξει κιθάρα που να την πλησιάζει σε αυτό το κομμάτι), κάθε συγχορδία ακούγεται καμπάνα, και intonation εξαιρετικό. Bonus το πάρα πολύ χρήσιμο low cut switch (ειδικά για τις θέσεις neck και center). Αν και πάντα παραμένω Stratocasterάκιας, η συγκεκριμένη είναι νέος έρωτας.