Πίνακας συμμετοχής

χωρίς να κάνω spoiler (που πλέον δεν γίνεται μια και έχει διαρρεύσει πολύ υλικό) επιγραμματικά θα συμπληρώσω 1. Με την καμία. Απλά στην συγκεκριμένη συγκυρία, ερωτευμένος κάργα ώστε να παραμελεί και το συγκρότημα εν μέρει αλλά και τις λεπτές ισορροπίες μέσα σ αυτό, λέγε με Τζώρτζ, αλλά ευτυχώς να έχει το θάρρος και τη δύναμη να τα μπαλώνει στα δύσκολα και να μπαίνει αποφασιστικά μπροστά στη θέση που εγκατέλειψε δυο χρόνια πριν στον Μακα. Ψυχούλα και έξω καρδιά. Το δέσιμο δε με το αλτερ εγκο του Μακα, απλώς ανεπανάληπτο. Εξ ού και η επιτυχία τους. 2. Καθόλου. Κάθεται σε μια καρέκλα και πλέκει. Δε μιλάει δεν ανακατεύεται. Στα διαλείμματα τρέχει με τον καλό της και κάνουν γουτσου γουτσου πίσω από τους ενισχυτές. Μόνο όταν όλοι ξεδίνουν σε κάποια φάση, βγάζει μερικές τσιρίδες κι αυτή 3. Κάθε άλλο παρά ανήξερος. Δείχνει την κλασάρα του. One of a kind. Σχεδόν πάντα πρώτος στο ραντεβού, σχεδόν δεν σηκώνεται από το σκαμνί, δεν γκρινιάζει, συνεισφέρει, βοηθάει στην καλή ατμόσφαιρα, δεν είναι τυχαίο που είναι τόσο συμπαθής. Γενικά τίποτα δεν ήταν τυχαίο με την μπάντα αυτή που τα έκανε όλα μέσα σε 7-8 χρόνια. Και μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα έφτιαξαν και παρουσίασαν υλικό από σχεδόν 2 δικούς τους δίσκους και 3 προσωπικούς. Από το μηδέν. Και μέσα στις 7-8 ώρες του ντοκ βλέπεις πως από το μηδέν φτιάχνονται αριστουργήματα, ζωντανά, χωρίς τεχνάσματα του στούντιο. Και ακόμα ήταν σχεδόν 28ρηδες.... Επίσης ο Jackson....σκηνοθέτης με τα όλα του. ΟΛΑ του. Όχι όπως ο ορίτζιναλ MLH που φαίνεται σε όλη τη διάρκεια ως ιδιαίτερα (για μένα) αντιπαθητικός και ...άσχετος.

Μάλλον θέλει buffered πεταλι στην αρχή, και καλά κάνει.

Κατά καιρούς ανταλλάζουμε με φίλους λιστούλες μας στο Spotify, και όντως στην εποχή μας που έχουν για τους περισσότερους - ακόμα και για τους ρομαντικούς - διαφοροποιηθεί οι συνθήκες ακρόασης, είναι μια ωραία μορφή παρεϊστικης σύνδεσης, ενώ καμιά φορά μια καλοφτιαγμένη playlist σε εκπαιδεύει και μουσικά. Εγώ όταν ξεκίνησα να ακούω μουσική μέσω Spotify, έφτιαξα τρεις μεγάλες λίστες που ανανεώνω συνέχεια (μία με αγαπημένα τραγούδια, μία με αγαπημένα ορχηστρικά κομμάτια συμφωνικού ή ambient χαρακτήρα, και μία με ορχηστρικά κομμάτια που βασίζονται στο οργανικό performance και τον αυτοσχεδιασμό), πράγμα το οποίο το προτείνω στον οποιονδήποτε να το κάνει, μιας που το να υπάρχει δυνατό περιεχόμενο συγκεντρωμένο όλο μαζί, μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο σε στιγμές που η κούραση δεν ευνοεί το ψάξιμο. Από κει και πέρα, εδώ και λίγο καιρό έχω αρχίσει να φτιάχνω νέες μικρότερες playlists αγαπημένων μου μουσικών και συγκροτημάτων, μια διαδικασία που νομίζω ότι πάντα έχει ενδιαφέρον όταν γίνεται από κάποιον που αγαπάει πολύ το πρόσωπο ή τα πρόσωπα ενός αφιερώματος, και που έχει περάσει αμέτρητες ώρες ακούγοντας τη δισκογραφία κάποιου καλλιτέχνη. Ειδικά εδώ μέσα, που τριγυρνούν πολλά άτομα που έχουν ακούσει από πολλή έως πάρα πολλή μουσική, αν συγκεντρώναμε τέτοιες λίστες (υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα ήταν υπεραπλουστευτικές - τύπου βάζω ένα ένα όλα τα κομμάτια μιας δισκογραφίας - ή ελλιπείς - τύπου προχθές έμαθα έναν καλλιτέχνη και κατευθείαν είπα να του φτιάξω και μια playlist), θα γινόταν ωραία φάση.. μόνο να δει κανείς τα λίγα αφιερωματικού χαρακτήρα πράγματα που γράφτηκαν π.χ. στο thread του Pat Martino, ή άλλα που γράφονται περιστασιακά στο "Τι μουσική ακούτε τώρα;" το καταλαβαίνει. Κάνω το ξεκίνημα λοιπόν, και ελπίζω κι άλλοι να ακολουθήσουν.

https://www.youtube.com/watch?v=PLIZZ9lIlwg Μολις το'δα. Τι να πεις γι'αυτον τον τυπο. Ο καλυτερος guitar performer που εχω δει ποτε. Κανει τα παντα απολαυστικα. Τον βλεπεις κ εχεις παντα ενα χαμογελο μεχρι το πατωμα. Η προσωπικοτητα του παιζει τεραστιο ρολο. Το παιξιμο του απιστευτο. Επιλογη κομματιων, arrangements (το πως κανει τη μελωδια να ξεχωριζει ειναι οντως μοναδικο), time feel, ηχος, φραζαρισμα, τεχνικη αστα να πανε. Αυτο που μου κανει μεγαλυτερη εντυπωση απ'ολα ειναι το πιο σημαντικο πραγμα που μπορει να εχει ο καθε μουσικος. Flow! Οταν αρχιζει να αυτοσχεδιαζει οι ιδεες του εχουν μια απιστευτη ροη. Εβλεπα καπου μια συνεντευξη του Καπηλιδη (νομιζω στο Guitar Spot) κ τονιζε πως αυτο ειναι το νουμερο 1 χαρακτηριστικο που τον κανει να θελει να παιξει με καποιον. Κ το θυμηθηκα σ'αυτο το βιντεο οταν εδειχνε στον Ρικ τη ρουτινα που κανει για να ζεσταθει (με το αριστερο του ποδι παντα ως μετρονομο) πηδωντας αναμεσα σε μπλουζ shuffle κ lead παιξιμο. Κ το παρατηρω χρονια τωρα πως σε μουσικες που στηριζονται σε καποιο βαθμο στον αυτοσχεδιασμο (που δεν ειναι ολα 100% γραμμενα δηλαδη) ειτε ειναι rock, blues, ...ταξιμια ο,τιδηποτε (ποσο μαλλον jazz).

Καλόπαιχτη ....

Λίγα γραμμάρια ελαφρύτερη από Les Paul είναι, σε υψηλά βάρη παίζει σε κάθε περίπτωση (στιβαρή κατασκευή, "correct weight" που θα έλεγε κανείς). Από neck dive δεν έχει θέμα.

Καλορίζικη! Ωραίο όργανο. Πώς τα πάει από βάρος και neckdive?

Με 'γειά! Οι Revstar για τα γούστα μου είναι η πιο φρέσκια πρόταση σχεδιαστικά και με εγγυημένη ποιότητα κατασκευής απο την Yamaha. Τις εκτιμώ πολύ.

Πολύ ωραία ιδέα! Αν και ακούω μουσική από το Spotify αποκλειστικά εδώ και 3 χρόνια, δε χρησιμοποιώ λίστες. Κάποιες φορές ακούω τα Daily Mixes, αλλά συνήθως πηγαίνω από καλλιτέχνη σε καλλιτέχνη γιατί προτιμώ να ακούω ολόκληρα albums. Στηρίζω παρ'όλα αυτά, μακάρι να ανεβάσουν κι άλλοι τις δικές τους λίστες.

Yamaha Revstar RS620... For those about to rock, we salute you. Οργανάρα, ό,τι ακριβώς έψαχνα από heavy humbuckerοφάση. Μόλις έδωσα την εξαιρετική (θεωρώ) Vintage V100 Lemon Drop σε συμφορουμίτη, με σκοπό να την αντικαταστήσω με κάτι αντίστοιχο αλλά σε double cut έκδοση. Ηχητικά και παιχτικά η Revstar προσφέρει ακριβώς αυτό το πράγμα (ήχο και αίσθηση Les Paul, αλλά με μεγαλύτερη ευκολία στο παίξιμο), σε ένα πιο αφαιρετικό και αισθητικά ντελικάτο σχέδιο. Sustain στο Θεό (δεν έχω ξαναπαίξει κιθάρα που να την πλησιάζει σε αυτό το κομμάτι), κάθε συγχορδία ακούγεται καμπάνα, και intonation εξαιρετικό. Bonus το πάρα πολύ χρήσιμο low cut switch (ειδικά για τις θέσεις neck και center). Αν και πάντα παραμένω Stratocasterάκιας, η συγκεκριμένη είναι νέος έρωτας.

@Κουφη Λεοπαρδαλη γενικα δεν το εχω με τα ραλάκια αλλα παιζω πολυ μπιλιαρδο και δεν μπορουσα να μη δω στο αρχικο ποστ οτι στο background εβλεπες σνουκερ...και μαλιστα τον τελικο του Masters οπου ο Bingtao κερδισε τον Higgins 10-8 (εκπληξάρα)

Σε ευχαριστώ πολύ για τις πολύτιμες συμβουλές σου! Τι θα προτιμούσες?

καλημέρα και καλή εβδομάδα Μόλις ανέβασα στο κανάλι μου στο YouTube ένα "νέο" mini tutorial σχετικά με την τοποθέτηση μικροφώνων για ηχογράφηση ηλεκτρικής κιθάρας και πιο συγκεκριμένα σχετικά με την σημασία της απόστασης, της γωνίας και του σημείου σε σχέση με την ηχητική πηγή. Το βίντεο δεν είναι και τόσο "νέο" καθώς γυρίστικε πριν 10 χρόνια (οπότε συγχωρέστε μου το τραγικό κουρεμα ? ) παρ'όλα αυτά παραμένει πάντα επίκαιρο. ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον και χρήσιμο. Μπρείτε να βρείτε στο κανάλι μου κι άλλα βίντεο σχετικά με την επιλογή και σύγκριση διαφορετικών τύπων μικροφώνων ενώ φυσικά το subscribe είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτο!

Κιθάρα λες αλλά Κιθάρα δεν βλέπω. Βλέπω όμως μια strat. Αν είχες όμως πραγματική Κιθάρα δηλαδή Tele δεν θα έτρεχες με κόλλες και κόκα κόλλες. Παντως αν την είχες ΠΛΥΝΕΙ καλά δηλαδή με Forte δεν θα είχες πρόβλημα ούτε με την υποδεέστερη αυτή "Κιθάρα " 》Μετά απο κάθε χρήση καλό είναι να σκουπίζετε τις χορδές ή ακόμα να τις περνάτε και ένα χέρι Fast Fret της Ghs που τις ανανεώνει και αφαιρεί την σκουριά.《 Οι χορδές δεν ανανεώνονται, μετά από 8-10 ώρες παιξίματος απλά τις αλλάζεις γιατί έχουν.....χαιρετήσει μια και η μηχανική καταπόνηση δεν αποφεύγεται και τα πρίμα αλλά και το intonation πάνε περίπατο ειδικά στις τυλιχτες χορδές. Εκτός και αν είναι flatwounds που ζούνε αρκετά παραπάνω .