Πίνακας συμμετοχής

Τελειωσαν τα Μεταξωτα και ειχα μεινει με το στομα ανοιχτο για κανα πενταλεπτο. Τρομερα τυμπανα και μπασο, η φωνη ΟΚ Σαμης take it or leave it, αλλα οι κιθαρες ειναι μνημειο. (Το 2ο κομματι ΟΚ). .

Καλοτάξιδα τα άσματα παιδιά, αν και είναι σίγουρη η επιτυχία τους στα διεθνή τσαρτς...? Τέρυ ξέκλεψε λίγο χρόνο για να σε ακούμε και να σε διαβάζουμε συχνότερα! Λείπεις...? Όσο για τον αιρετικό καλλιτέχνη, απορώ πως ακόμη δεν είναι παγκοσμίως γνωστός! ?

Μια χαρά τα λες. Μόνο και μόνο που καθισες και διάβασες ολόκληρο βιβλίο για το θέμα και δεν έκανες την κλασσική ερώτηση "παιδιά πείτε κάνα πλαγκ ιν για να μικσαρω το νέο μου τραπ υπέρHit μέσα σε 3 λεπτά " δείχνει ότι είσαι σε καλό δρόμο.

Ειναι μπασοσαυρος δυνατος,απο τους καλυτεροτερους!

Και εμείς που θέλουμε ντισορσιο μόνιμα στο 10 το ψηφιακό εργαλείο ειδικά στις υψηλες εντάσεις είτε ακούγεται τσιτσικιλα είτε τρομερά κομπρεσαρισμενο.σε σπιτικές καταστάσεις είναι μια χαρα

Αν και μπήκα να το ακούσω για το σόλο (πείτε μου ότι έτσι κάνατε και σεις...) τελικά έπιασα τον εαυτό μου να δέχεται όλο το κομμάτι ως σύνολο. Πολλά πέρασαν από το μυαλό μου, από όλες τις σκέψεις που έκανα ακούγοντάς το, μοιράζομαι μαζί σας μία: όταν υπάρχει συναίσθημα και ποιότητα στην έκφραση τότε ΔΕΝ χρειάζεται το μινόρε ως βάση σύνθεσης.

Ωραία αισθητική προσέγγιση. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν του Λουκιανού. Μπράβο παίδες!

καλημέρα και καλή εβδομάδα Μόλις ανέβασα στο κανάλι μου στο YouTube ένα "νέο" mini tutorial σχετικά με την τοποθέτηση μικροφώνων για ηχογράφηση ηλεκτρικής κιθάρας και πιο συγκεκριμένα σχετικά με την σημασία της απόστασης, της γωνίας και του σημείου σε σχέση με την ηχητική πηγή. Το βίντεο δεν είναι και τόσο "νέο" καθώς γυρίστικε πριν 10 χρόνια (οπότε συγχωρέστε μου το τραγικό κουρεμα ? ) παρ'όλα αυτά παραμένει πάντα επίκαιρο. ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον και χρήσιμο. Μπρείτε να βρείτε στο κανάλι μου κι άλλα βίντεο σχετικά με την επιλογή και σύγκριση διαφορετικών τύπων μικροφώνων ενώ φυσικά το subscribe είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτο!

Φανταστικό! Είχα καιρό να ακούσω ένα καλό ελληνικο μπλουζ κομμάτι. Εκφραστική και ζεστή φωνή, και πολύ ωραία πλοκή. Μπράβο σας. Για τα της κιθάρας δεν χρειάζεται να σχολιασω... Με τι ήχο έπαιξες τη στρατ?

Να το πω blast from the past, να το αποκαλέσω ghost of the Christmas past, δεν ξέρω... Αλλά ας δούμε τι έχουμε εδώ και κυρίως ποιους έχουμε εδώ: Καταρχάς τον αγνό, πηγαίο και άδολο καλλιτέχνη που τα παλιότερα μέλη του forum στο παρελθόν συχνά- πυκνά είχαν ανακηρύξει "artist of the year" (σ.σ. ποτέ και σε καμία περίπτωση), τον διαβόητο Samy Paraga. Ο παράγκας με δόλιους και υποδόριους τρόπους (τσίπουρα εξαιρετικής ποιότητας) παρέσυρε μια πλειάδα μελών του forum να τον συνδράμουν στις καλλιτεχνικές του αναζητήσεις (σ.σ. ήμαρτον, τι γράφω...). Ο υποφαινόμενος, ο Στράτος-fusiongtr, o κ. Σπύρος Τυρέας γνωστός ως pipityri, καθώς και ένας ντράμερ που δυστυχώς δεν γνωρίσαμε ποτέ- κατά την πάγια τακτική στις ηχογραφήσεις του αγνού και πηγαίου καλλιτέχνη- συνεισφέραμε το κάτι τις μας. Πρώτο άσμα τα Μεταξωτά της Μελίνας Κανά. Το καστ: Παράγκας τραγούδι και κιθάρες-βαβούρα στο φινάλε. Στράτος τα πάντα όλα (κιθάρες "φευγάτες", κιθάρες πιο "φευγάτες") και επί της ουσίας το έκανε κομμάτι. Εγώ πάλι έπαιξα μπάσο με μια allure... μπουζουκιού για τις ανάγκες του τραγουδιού, καθώς το budget ήταν "σφιχτό" και δεν είχαμε για μπουζουξή! Η ηχογράφηση (εγώ και ο Στράτος) έγινε ή το 2014 ή το 2015 αν θυμάμαι καλά. Μετά αράξαμε και πετούσαμε τάπες στο βαρέλι, περιμένοντας να "ωριμάσει" ο καλλιτέχνης. Του πήρε μερικά χρόνια... Το έτερο άσμα είναι "φρέσκο", εγώ έγραψα πριν μερικούς μήνες, μετά προστέθηκε ο Σπύρος, cajon παίζει ο Βασίλης Δηβόλης και ο παράγκας που δεν ξέρω τι κάνει (α ναι, τα υπόλοιπα)... Αυτά τα ολίγα και enjoy τέχνη λέμε.

πράσινο

Ενα μπλουζακι συμπραξη με τον φιλο Steve στον Καναδα. (rough mix, δεν ειναι η τελικη μορφη) Παλιες μελωδιες rough MIX.mp3

Nαι. Μαρεσε οταν το δοκιμαζα και δεν αλλαξα μαγνητη. Αποψη ? Και μια μιξη που μολις μου εστειλε ο στηβ Υποψη δεν εχει μπασο ακομα (αλλα δεν ξερω και αν μπει) vintage master.mp3

Άλλη μια μίξη μου από τους Ripe. Πολυκαναλο από Telefunken Elektroakustik

Υπέροχη κιθάρα, εκφραστικό πιάνο. Η φωνή βγάζει πολύ συναίσθημα

Να τον πάλι τον κοντομάνικο δολοφόνο. Ωραίοι παιδιά. Να πω για τον ήχο της κιθάρας, ότι μου φαίνεται λίγο μπουκωμένος στα μπασομεσαία (εκεί που παίζεις στις μπάσες χορδές πχ 2:17-2:21).

κοίτα να δεις, υπάρχει ενα παράθυρο κάπου εκεί μεταξύ fatherhood και grandfatherhood πριν το eternal ξαπλαhood. Κοίτα να το προλάβεις. Το διανύω εδώ και καμια δεκαετία και σου μιλάω εκ πείρας

Από κοντά πάντως είναι σίγουρα "άλλο πράγμα" να τον βλέπεις να παίζει και να τον ακούς. Είναι παιχτάρα και ψυχάρα.

Συχνά αναρωτιόμουν τι περιλαμβάνει η μίξη και το mastering, γιατί ακούγονται και συζητιούνται τόσο πολύ και κυρίως γιατί τόση μυστικοπάθεια γύρω από αυτά τα θέματα. Συνήθως οι συζητήσεις λήγουν με ένα: "άστο τώρα που να σου λέω", "δε γίνεται αυτό", "πρέπει να πας στον ειδικό". Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν έβαλα την ενέργεια να ανακαλύψω τον χώρο από μόνος μου και κατέφευγα στην εύκολη "λύση" των presets. Όσες φορές είχα προσπαθήσει να διαβάσω ένα άρθρο στο Sound on Sound (αρκετά παλιότερα) μου φαινόταν πολύ ακαδημαϊκό και δεν μου έδινε τις γρήγορες λύσεις που έψαχνα. Κοντεύω να τελειώσω το εν λόγω βιβλίο και ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις και μαθήματα που πήρα. Κυρίως ότι δεν υπάρχει κάτι μυστικό γύρω από την μίξη και το mastering, απλά θέλουν μεγάλη εμπειρία, χρόνο, ενέργεια, ταλέντο και χρήματα. Πολλές φορές θέλουμε το καλό αποτέλεσμα χωρίς να έχουμε κάποιο από αυτά τα χαρακτηριστικά. Το βιβλίο ξεκινάει και δίνει περίπου το 25% των σελίδων του στο πως ακούμε, το οποίο είναι άλλο ένα σημείο που πολλοί προσπερνάμε, σπεύδοντας να αγοράσουμε το καινούριο μαγικό plug-in που τα λύνει όλα. Επίσης δίνει καλούς και απλούς λόγους για να χρησιμοποιήσει κάποιος compression, EQ, reverb και άλλα, τους οποίους αν δεν έχεις τονίζει ότι καλύτερα να αφήσεις το track στην ησυχία του - κάτι που επίσης δεν έκανα πασαλείβοντας reverb και EQ ό,τι έβρισκα. Τέλος γίνεται ξεκάθαρο πόσο μάταιη είναι η χρήση των presets και ότι όλο αυτό γίνεται λαμβάνοντας υπόψη πολλές παραμέτρους που ένα preset δεν γίνεται να καλύψει (ούτε εσύ "ΑΙ" plug-in). Εντάξει προς το τέλος δεν άντεξε ούτε ο συγγραφέας και πρότεινε να αφήσουμε το multiband compression για τους "ειδικούς". Συνολικά όμως ήταν ένα βιβλίο που κυριολεκτικά μου άνοιξε τα μάτια και με γλίτωσε από πολλές σκέψεις που έκανα συνέχεια γυρνώντας γύρω από την ουρά μου. Σε καμία περίπτωση δε θα πω ότι είμαι έτοιμος να μιξάρω τα κομμάτια μου αποτελεσματικά, αφού συνεχίζω να πιστεύω ότι αν θες επαγγελματικό αποτέλεσμα χρειάζεσαι επαγγελματίες. Τουλάχιστον όμως κατάλαβα ότι η μίξη δεν είναι κάτι μαγικό και υπάρχουν πολύ συγκεκριμένα βήματα που μπορεί να ακολουθήσει κάποιος για να την ολοκληρώσει επιτυχώς, πάντα έχοντας στο μυαλό ότι είναι και τέχνη, με όποια υποκειμενικότητα αυτή φέρνει.

Προσωπικα δεν εχω τετοια διλήμματα μια και εχω.... μικρες απαιτησεις...η μαλλον μονο μια ?...εναν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ καθαρο ηχο σε λογικες και "ηχογραφήσημες" εντασεις ,το breakup δεν με ενδιαφερει καθολου ,το φυσικο κομπρεσσαρισμα ομως με ενδιαφερει πολυ οποτε καμω δουλεια με παναλαφρους ενισχυτες απο 4-18 βαττ και ενα δυναμικο μικροφωνο , απροβληματιστα ,πανευκολα και πανω απο ολα ΓΡΗΓΟΡΑ ....και σιγα το.....κουβαλημα... ο Tweed Deluxe μου ζυγιζει 9 κιλα..& η Helix 6.... Εχοντας δοκιμασει τΣι παναγιας τα ματια απο μοντελερς, προσομοιώσεις ,direct boxes κτλ. δεν μπορεσα ποτε μου να βρω εναν ηχο που να πλησιαζει εστω και στο 70% αυτο που χρειάζομαι ειδικα στο twang & την αποκριση των wound strings που ειναι και το "core" του παιξιματος μου (σε funk rhythms & chords μια χαρα ειναι τα μοντελερς μια και η συντριπτικη πλειοψηφια τους ακομα και στα 60s χωρις ενισχυτη εχουν γραφτει σε ολα τα κλασσικα hits απο James Brown μεχρι Chic...λιγοι γνωριζουν οτι σε ολη τη δισκογραφια της Motown δεν υπηρχε ενισχυτης στο στουντιο ,οτι ακους κονεκτ ειναι ) . Τωρα αν παιζεις τζεντ,μεντ και ολα αυτα τα μονΔερνα ? προσφανως ο δρομος ειναι αλλιώτικος και καλως τον ακολουθεις

Υπάρχουν κιθαρίστες της νέας γενιάς σε πιο modern genres, πχ στο djent, που έχουν φτιάξει τους ήχους τους γύρω από τα amp modelers. Αλλά ακόμη και μεγάλες μπάντες τα χρησιμοποιούν, ειδικά αυτές που έτσι κι αλλιώς στήριζαν παλιότερα τον ήχο τους (και) σε solid state λύσεις όπως το JMP-1. Και δεν είναι μόνο τα μέταλλα. Ακόμη κι ο Mayer πλέον χρησιμοποιεί το Axe Fx III, όταν βαριέται να κουβαλάει τους Dumble. Έχω την τύχη να έχω αρκετούς καλούς ενισχυτές αλλά πολλές φορές θα προτιμήσω να γράψω connect με κάποιο vst για απλά παιξίματα που θέλω να μπορώ να πειράξω τον ήχο ώστε να κάτσει στη μίξη. Είναι το ίδιο; Όχι. Είναι διαφορετικό, όχι αναγκαστικά καλύτερο ή χειρότερο, απλά διαφορετικό. Σίγουρα θα βγάλω καλύτερο ήχο με μια σύγχρονη ψηφιακή πεταλιέρα ή ένα καλό vst απ' ότι έβγαζα στα 90s στα στούντιο με το ρολόι να γράφει. Tα παιξίματα όμως που θα εμπνευστώ αλλάζουν ανάλογα, όπως βέβαια θα άλλαζαν αν τα έβγαζα σε διαφορετικούς ενισχυτές: Άλλο part θα μου 'ρθει όταν θα έχω μπροστά μου έναν Vox, άλλο με έναν Mesa, άλλο με ένα modeler. Εγώ πάντως δε χαλιέμαι καθόλου όταν χρησιμοποιώ το Neural Cory Wang για εντελώς καθαρά, κι ας μαζεύουν σκόνη τα τρία handwired τέρατα. Το πρόβλημα είναι στο break up. Kαι πάλι όμως όχι τόσο στον ήχο αυτόν καθαυτόν αλλά κυρίως στο χέρι. Μια ενδιάμεση λύση και για καθαρά και για γκάζια που τιμώ δεόντως τα τελευταία δύο χρόνια, είναι τα φυσικά preamps connect σε IRs (είτε στον υπολογιστή, είτε στο ταπεινό Mooer Radar για να μην έχω και latencies). Για μένα είναι the best of both worlds. Ευκολία, λογικές εντάσεις, feel σαν να παίζεις σε κανονικό ενισχυτή κι αυτό το 10% παραπάνω που σου δίνει στον ήχο, αν το βάλεις side by side με το modeler.

Το Folkway Music ειναι ενα guitar store στον Καναδα, το οποιο ειδικευεται σε vintage οργανα και ειδικα ακουστικες κιθαρες. Ο ιδιοκτητης του μαγαζιου Mark Stutman ειναι μαλιστα αρκετα γνωστος ως vintage expert/repairman, ειδικα για παλιες Gibson (προσφατα μαλιστα του ειχαν κανει και ενα μικρο αφιερωμα στο Acoustic Guitar Magazine). Eν συντομια ο ανθρωπος εχει αρκετα πειρα στις επισκευες vintage οργανων, πολλα σπανιοτητας τετοιας που οι περισσοτεροι μας μαλλον δε θα δουμε απο κοντα ποτε στη ζωη μας. Εχει καποιο καιρο λοιπον που ποσταρει βιντεακια απο τον παγκο του στο youtube (και instagram) channel του μαγαζιου (οπου ανεβαιζουν και μικρα sound demos) οπου συζηταει για διαφορα θεματα σχετικα με vintage οργανα (νομιζω ειχα ανεβασει και παλαιοτερα καποιο). Εχουν τρομερο ενδιαφερον και πολλα μπαινουν σε βαθος σε niche θεματα οπου πραγματικα δε ξερω ποσο ευκολo/δυνατον ειναι να βρεις τετοιες πληροφοριες οπουδηποτε αλλου online, καλη ωρα το βιντεο του οπου δειχνει δειγματα απο Gibson bridge plates και το πως εξελιχθηκαν απο τα '30 ως τα '60. Εχει και κατα τη γνωμη μου πολυ ωραιο στυλ στις εξηγησεις του. Ειναι λιγο niche/advanced acoustic guitar nerdery προφανως αλλα προσωπικα τα καταυχαριστιεμαι, οποτε θεωρησα αξιζε ενα μικρο thread σε περιπτωση που ενδιαφερουν και αλλους εδω. Παραθετω μερικα selections, συμπεριλαμβανομενου του 1ου βιντεο που ειναι νομιζω ενα πολυ καλο γενικου ενδιαφεροντος overview σχετικα με τις ρωγμες στα ακουστικα οργανα και το προαναφερθεν βιντεο με τα bridge plates.

Ελα ρε ΓΙΓΑΝΤΑ! Γουελκαμμπακ. Ελπιζω να μην ξανα-ποσταρεις το 2024 ?

Η αλήθεια είναι πως και ο ήχος ακόμα και της φτηνής πεταλιέρας είναι απίστευτα βελτιωμένος/αληθοφανής σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν και αφάνταστα οικονομική, ακόμα και η ακριβότερη, σε σχέση πάντα με το να έχεις ένα σωρό πετάλια/ενιχυτές για να βγάλεις τόσους συνδυασμούς που σου προσφέρει. Οι συνολικές δυνατητες της, το βάρος, ο όγκος της, η δυνατότητα μεταφοράς, η τιμή, δεν συγκρίνονται με την παραδοσιακή εναλλακτική. Την Παρασκευή όμως που κούμπωσα στο studio καρφί το jazz bass σε έναν bassman του 70, μου έτρεχαν τα σάλια από αυτό που άκουγα, όπως και όλης της μπάντας, δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Χωριστά η αίσθηση του να παίζεις με κάτι ζωντανό που να ανταποκρίνεται σε κάθε τι που κάνεις λες και συμμετέχει κι εκείνο στο παίξιμο. Αυτό, ακόμα δεν το έχω βρει ψηφιακά....

Κλασσικα

Φορούσες και το μαύρο, σεσημασμενο, κοντομανικο??

Με το πρισετ στο hd500 που εχω φτιαξει να μοιαζει στον marshall μου (jcm800), χωρις εφφε, μονο λιγο βαθακι, EQ και το μπουστερακι που βαζω παντα στην αρχη. Στην αρχη ειχα χαμηλωμενο λιγο το gain στο 4 και μετα στο σολο στο 8. Παιζω ομως σε διαφορες εντασεις το vol της κιθαρες και καθαριζω τον ηχο. Φτανω μεχρι και στο 3. Ολο παιγμενο με τον Neck (gold lace sensor) της strat plus του 87. Χορδες 10-46. Πενα tortex 1.00. Καλωδιο Sommer spirit xxl με neutrick .

Ο καλός ήχος δεν αρκεί, οταν μιλάμε για κάτι ψηφιακό. Δεν έχω παίξει με καλή πεταλιερα, είμαι σίγουρος ότι έχει καλό ήχο, αλλά αυτό δεν φτάνει για μια μερίδα κιθαριστών. Σημαντικότερο από τον ήχο, κατά την γνώμη μου, είναι η ανταπόκριση που έχει στην πένα και στο παιξιμο, γενικότερα. Το ποσό ευαίσθητο είναι και το πόσο καλά "ακούει" σε καθε αλλαγή παραμέτρου. Ο ψηφιακός ήχος έχει φτάσει σε εξαιρετικά επίπεδα. Αλλά, υπάρχει και το κάτι παραπάνω, κάτι που σε βοηθά να είσαι εκφραστικοτερος στο παίξιμο. Να χαιδευεις τη χορδή και εκείνη να νιουριζει, και την ίδια ωραία να τη χτυπας δυνατα και χαλά ο κοσμος. Κάτι που το βρίσκεις μόνο στην λάμπα, έστω όταν μιλάμε για ένα χαμηλόμεσαιο μπάτζετ (δεν έχω χρησιμοποιήσει ακριβό ψηφιακό εξοπλισμό). Σήμερα ειχα πρόβα και επέλεξα να πάρω έναν υβριδικό ενισχυτη μαζί μου, για να το χρησιμοποιήσω ως καθαρή πλατφόρμα για το pedalboard μου. Από την μια ειχα καλύτερο ήχο σε σχέση με ένα φτηνό ελαφρύ λαμπάτο που παίρνω συνήθως, αλλά από την άλλη δεν μπορούσα να παίξω, καθώς με περιόριζε πάρα πολύ. Σαν να είχα βάλει έναν κομπρεσορα και δεν άκουγε το χέρι μου. Καλύτερο ήχο είχα, αλλά δεν ευχαριστήθηκα παίξιμο, και κατά συνέπεια είχα πιο περιορισμένη ηχητική παλέτα.

Αγοράζεις water slide film for laser printer τυπώνεις επάνω το σχέδιο που θες σε έγχρωμο laser εκτυπωτή, κόβεις το film όσο πιο κοντά γίνεται στο logo σου, το βάζεις επανω στο headstock. Θα χρειαστεί να ρίξεις μερικά χέρια βερνίκι παραπάνω και να κάνεις καλό τρίψιμο για να μην φαίνεται στο τελικό αποτέλεσμα ότι το logo προεξέχει. Άλλη λύση ειναι κάτι σαν αυτό που φοράει η Harley Benton .Ασημί αυτοκόλλητα ,η χρυσά. Υπάρχει εταιρεία στο εξωτερικό που παραγγέλνεις και σου στέλνουν το logo έτοιμο. Επίσης μπορείς να κόψεις σε perloid και να το κάνεις σαν inlay στο headstock. Laser print κατευθείαν το logo κλπ.

Eίχα κάνει κάποτε (που δεν βαριόμουν) ένα άρθρο για τα decals και τις εφαρμογές τους. https://www.customshop.gr/?page_id=601 Απλά δεν είμαι σίγουρος ότι τα (παλιά) links δουλεύουν ακόμα. Θα επαναλάβω ακόμα μία φορά ότι τα decals είναι ευαίσθητα και θέλουν λουστράρισμα, δηλαδή ξαναλουστράρουμε το head της κιθάρας. Καλή επιτυχία

Πφφφφ γατάκια.