Πίνακας συμμετοχής

Πέντε αστέρια ως υπέροχη παραγωγή και ως πριμ παραγωγικοτητας ?

Πολύ σόλο, πολύ του γούστου μου! Εύγε!

Ωραίος ο παιχτης,απο τα καλυτερα σου. Επειδη και παλι τα τυμπανα ψιλοπασχουν θα σου προτεινα ενα ωραιο κολπακι: Αντικατέστησε τα "κανονικα" τυμπανα με πιο φευγατους και λεΧτρονικους ηχους τυμπανων ωστε να αποκτα το κομματι πιο ενδιαφερον.

Πολύ ωραίο Γιώργο!! Φτιάξε λίγο ρε φίλε τις 3-4 μασημένες νότες να το ακούσουν οι Pink Floyd να ζηλέψουν που δεν το έγραψαν αυτοί!

Cubase 7 στα windows 10 παίζουν μια χαρά αυτή τη στιγμή. Για πιο πίσω δεν έχω εικόνα.

Καλόφτιαγμένο, ωραία επιλογή ήχων, πολύ καλό το τελικό αποτέλεσμα!

Τωρα περα απο την πλακα. Το κομματι του Τζεησον ενω εχει φοβερο υποβαθρο σαν χαλι (ο,τι εγραψε ο τζεησον δηλαδη) , φοβερα παιξιματα κ παραγωγη ακουγεται σαν ενα κολλαζ απο (γαματα σολο). Το κοσμοσκουαντ ειναι κανονικο κομματι στο πως εξελισσεται. Κ αυτος ο Τζεφ απο Edwin Dare σεσημασμενος ητανε ο ατιμος!

Εδω παιζει Kollman. Δεν πιανεται!!

???

αχ βρε σπύρο δεν το εχεις καταλάβει καθόλου το θέμα..... ? δεν εχω δυστυχως χρόνο αυτη τη στιγμή να σου εξηγήσω τι κανεις λάθος (αν και στο εχουν ηδη εξηγήσει διάφοροι και εδω και στο φεησμπουκ). Νομίζω ότι ο σύνδεσμος που παρέθεσε ο σουπερφανκ είναι πολύ διαφωτιστικός αν το πάρεις από την αρχή.... Θα σου πω πολυ σύντομα και οσο το δυνατόν πιο περιεκτικά τι είναι summing: summing όπως ακριβώς υποννοεί η ίδια η λέξη είναι το άθροισμα τιμών, στην περίπτωση του ήχου το άθροισμα των τιμών των επιμέρους tracks - channels σε ένα νέο σύνολο (mixbus) είτε μιλάμε για τιμές ηλεκτρικής τάσης στον αναλογικό κόσμο είτε μιλάμε για ψηφιακή πληροφορία - λέξεις στον ψηφιακό. Μια απλή πρόσθεση λοιπόν....και μια πρόσθεση όταν οι τιμές είναι απόλυτα ίδιες δεν μπορεί να μας δώσει διαφορετικό άθροισμα - αποτέλεσμα σε όσες αριθμομηχανές και να την εκτελέσουμε.... έτσι και στα daw, το αποτέλεσμα θά είναι πάντα πανομοιότυπο από την στιγμη που οι τιμές είναι οι ίδιες. Στην περίπτωση σου λοιπόν δεν ισχύει αυτό....γιατί πολύ απλά έχεις κάνει παραπλήσια μιξ σε διαφορετικά daw....παραπλήσια και απόλυτα όμοια όπως καταλαβαίνεις είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα....αυτό που κάνεις είναι ουσιαστικά το να συγκρίνεις διαφορετικά μιξ με το ίδιο υλικό....και δεν έχει την παραμικρή σχέση με ένα A-B test σε σχέση με το summing. μπορεί λοιπόν το summing να είναι διαφορετικό από daw σε daw? Η απάντηση είναι ένα απόλυτο ΟΧΙ και χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν όποιος δεν το καταλαβαίνει πολύ απλά δεν αντιλαμβάνεται εν γένει την έννοια της ψηφιοποίησης και ψηφιακής επεξεργασίας. Ποτέ φυσικά δεν είναι αργά να πιάσουμε το θέμα από την αρχή και να καλύψουμε τα όποια κενά έχουμε γύρω από το θεωρητικό κομμάτι του ήχου, είτε μιλάμε για τον αναλογικό είτε για τον ψηφιακό τομέα.

Με την άνοδο των Κινέζικων πλέον βλέπουμε από ενισχυτές μέχρι κλασικά synthesizers στην περιοχή των 200-300 ευρώ όλο και συχνότερα. Σε αυτή την αγορά εμένα μου φαίνεται απίστευτη υπερβολή το να δώσω 200+ ευρώ για ένα κλασικό πεταλάκι, απ αυτά που κάνουν ένα πράγμα όλο κι όλο. Παρόλα αυτά υπάρχουν εκεί έξω άπειρα boutiques και όχι μόνον σε αυτή την κατηγορία τιμής. Αν εξαιρέσουμε λοιπόν τους φετιχιστές και τους συλλέκτες, εσείς πιστεύετε ότι συνεχίζουν να αξίζουν τον κόπο; Και αν ναι, ποια;

Οχι ειναι πολυ καλο σεναριο. Για ηλεκτρικη κιθαρα καλο σεναριο. Για ακουστικη κιθαρα κακο σεναριο.

To να βάλεις ένα sm57 μπροστά από τον ενισχυτή είναι η ιδανικότερη λύση για να στείλεις τον ήχο σου στην κονσόλα.

Είπα λίγο να ξεφύγω από το comfort zone μου και να την ψάξω με το, πολύ πιο δύσκολο, θέμα των synth ήχων. Εσύ τελικά θα πρέπει να γίνεις δίσκοκριτικος, η πολιτική ειναι σκληρό πεδίο για έναν ρομαντικό ποιητή σαν και εσένα :)

Έκρηξη παραγωγικοτητας αυτό το διάστημα από τον μεγάλο μας καλλιτέχνη. Και έτσι απολαμβανουμε άλλο ένα υπέροχο από άποψη μουσικής παραγωγής και με εξαιρετική επιλογή ήχων, βαθιά συναισθηματικο κομμάτι που δίνει αίσθηση χαλάρωσης και νοσταλγίας. Οτι πρέπει μετά από μια δύσκολη μέρα στην πόλη, για να ξεφύγει λίγο ο ακροατής και να απολαύσει π.χ. τον απογευματινό του καφέ αραχτός στον ΚΑΝΑΠΕ, αποβάλλοντας την ένταση με την υπέροχη αυτή μουσική να πλημμυρίζει το σαλόνι Πολύ ωραίο το"κατέβασμα" με έβδομη σε εκείνα τα σημεία του μινόρε, υπέροχο, απολαυστικό. Στην υγεία μας ρε παιδιά ? Συγχαρητήρια

Ένα flanger ακούω , δεν έχεις ακούσει ξανά flanger? :)

εν αρχή ήν αυτό (και τελεκάστερ)

Τώρα που κρυωσε λιγακι και χυλωσε θα στριψω λίγο ακόμα το μαχαίρι στη πληγή :)

Ωραια παραθυρογωνια

Εγω απο τη μερα που βγηκε Σε καθε δισκο του εχει τουλαχιστον ενα τετοιο

Όταν θα πάει 100 ευρώ το ροδάκινο (ο γιαρμάς είναι άλλη ποικιλία) κάποιος θα σου στέλνει pm για ανταλλαγή. Δεν το έγραψε για σένα. Κάποιος έχει και V-Synth, και εξοχικό στο Κολωνάκι ασούμε.

Ωραιός. Θαμπώθηκα από τη φωτο

Thank you guys! Υπάρχει ακόμα ένα blues style σε στίχους μιας Κρητικιάς που το ερμηνεύει ο Γιώργος.... Κάποια στιγμή καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ανέβει κι αυτό.

αμεσως! Υλικα: 500 γραμμαρια ΚΑΛΑ ελληνικα ρεβυθια (χονδρα) 1,5-2 κιλα χοιρινο (μπουτι,σπαλα,λαιμο ή αν ειμαστε μερακληδΑι παντσετα) σε μεριδες 2 μεγαλα καλα ελληνικα χωριατικα λουκανικα 3 καροτα,3 μεγαλα κρεμμυδια,σκορδο (βαρατε αλυπητα),τριμενο κολιανδρο,κιμινο,καπνιστη παπρικα,μπουκοβο (κατα βουληση),αλατι,πιπερι,θυμαρι ,δεντρολιβανο (λιγο),δαφνη (μπολικη οπως παντα στα ρεβυθια),ενα ζουμερο λεμονι, 1 κυβο λαχανικων,3 αντζουγιες,1 μεγαλη κουταλια πελτε Εκτελεση: Απο το βραδυ μουλιαζουμε τα ρεβυθια σε νερο με μιση κουταλια αλατι 4 ωρες πριν το μαγειρεμα αλατιζουμε το χοιρινο και του προσθετουμε το πιπερι,την καπνιστη παπρικα,τον κολιανδρο,το κιμινο,το θυμαρι & το δεντρολιβανο κανοντας ενα καλο μασαζ...ετσι "παει μεχρι μεσα" το αλατι και τα μπαχαρικα. Ξεπλενουμε καλα τα ρεβυθια και τα ριχνουμε σε μια κατσαρολα και αφου παρουν βραση τα βραζουμε για 15 λεπτα. Τα σουρωνουμε σε ενα τρυπητο να φυγει η μπλιχλα και τα βαζουμε στην ακρη . Καραμελωνουμε ΚΑΛΑ το κρεας σε μια ΜΕΓΑΛΗ κατσαρολα (για να μη κανουμε την κουζινα χαλια ενα καλο τιπ για σωταρισμα και καραμελωμα ειναι να ριχνουμε λιγο ελαιολαδο ΠΑΝΩ στο κρεας και να του κανουμε μασαζ αντι να ριχνουμε το λαδι στην κασταρολα και μετα το κρεας). Μολις καραμελωσει καλα το αφαιρουμε και το βαζουμε στην ακρη. Στο ιδιο σκευος πεταμε μεσα το καροτο,το κρεμμυδι (ψιλοκομενα) ,λιγο αλατι, τη δαφνη,το θυμαρι και το δεντρολιβανο προσθετουμε λιγο ελαιολαδο και τα καραμελωνουμε μολις καραμελωσουν πεταμε μεσα και το ψιλοκομμενο σκορδο,τις αντζουγιες και τον πελτε και τα φερνουμε μια γυρα (ο πελτες θελει ΠΑΝΤΑ σωταρισμα για να μη πικριζει και να παιρνει μια υπεροχη καπνιστη γευση) ,προσθετουμε και μια κουταλια ΜΕΛΙ ή ζαχαρη. Σβύνουμε με λιγο τσιπουρο ή ουζο ή κονιακ ή κρασι. (εγω προσθετω και λιγη worcester sauce) Μετα ριχνουμε μεσα το κρεας,τα ρεβυθια , τα κομμενα λουκανικα τον κυβο και 1,5 λιτρο βραστο νερο. Ανακατευουμε και μολις παρει βραση το σκεπαζουμε και το αφηνουμε σε ΠΟΛΥ χαμηλη φωτια για 4-5 ωρες (ακομα καλυτερα αν εχουμε μεγαλη ΓΑΣΤΡΑ να το βαλουμε σε φουρνο στους 140 βαθμΟΙ). Στο τελος προσθετουμε 1 ποτηρακι του κρασιου χυμο απο λεμονι . καλη ορεξη!

Κασουλε αλλα βλαΧα ? εμπνευσης μου.. Ρεβυθια με χοιρινο μπούτι & λΟκανικο προβειο/χοιρινο Μετσοβου... Οτι πρεπει για σπασιμο της διαλειματικης νηστειας (ή μαλλον της αυτοφαγιας μια και εχω να φαω 40 ωρες) ΟπΓιος θελει συνταγη εδω ειμαστε

Να κάνω και μια επικαιροποίηση επί του θέματος. Αγοράζοντας το upgrade για το 12, όταν βγει, αυτομάτως μπαίνουμε στο νέο καθεστώς. Online. Τα στικάκια θα συνεχίσουν να μπορούν να τρέχουν ό,τι υπάρχει πάνω τους, και για όσο θα λειτουργει ο server elicenser της steinberg θα μπορεί να γινει και συντήρηση (πχ να μεταφέρουμε τις άδειες από κάποιο παλιό dongle σε καινούργιο). Όταν όμως ο σερβερ απενεργοποιηθεί, άγνωστο πότε, το στικάκι θα συνεχίσει να τρέχει τα παλιά μέχρι να χαλάσει. Αν χαλάσει, χαθεί, κλαπεί, χαιρετίσματα στους δικούς μας. Το καινούργιο σύστημα ΔΕ θα περιλαμβάνει τα παλιά προϊόντα. Άρα αν κάποιος αγοράσει το 12, θα το τρέχει με online license δίχως dongle, αλλά αν θέλει να τρέξει το 7, το 8, το 11, το όποιο άλλο, πρέπει να βάλει το στικάκι του. Αυτά τα ωραία.

Για εμενα το sweep είναι *περίπου* σαν το tapping, δηλαδη προσφέρει αναλύσεις συγχορδιών με άλλο τρόπο. Σίγουρα αυτό το "ανεβοκατεβάζω ακόρντα" είναι λίγο ανούσιο να γίνεται συνέχεια, ενώ όταν χρησιμοποιείται αποσπασματικά σε κάποιο σόλο μπορεί να ταιριάξει τέλεια. Όμως η πραγματική του χρησιμότητα είναι όταν το χρησιμοποιείς σε μελωδίες/ριφφ σε 2 ή 3 χορδές (μαζί με leggato) στις οποίες για κάποιο λόγο το alternate δεν βολεύει πχ στο τέλος η μελωδία σε οδηγεί σε upstroke ενώ το βολικό είναι downstroke. Εν κατακλείδι λοιπόν θεωρώ ότι είναι καλό να την έχει καλλιεργήσει κάποιος έστω και σε μικρό εύρος.

Το ΤΕΡΑΣ...

Εμένα ο ήχος της συγκεκριμένης τεχνικής, όπως τη χρησιμοποιούν οι περισσότεροι, μου θυμίζει video game των 80s και εδώ που τα λέμε δεν αποκλείεται να ξεκίνησε ως προσπάθεια μίμησης αυτών των γρήγορων arpeggio runs των παιγνιδιών εκείνης της εποχής. Το πώς τη χρησιμοποιεί ο Gambale όμως είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Βέβαια, κατ' εμέ, μιλάμε για έναν από τους καλύτερους ηλεκτρικούς κιθαρίστες ever, τον οποίο μπορώ να κάτσω να ακούω με τις ώρες, σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία των rock/metal shredders τους οποίους δεν αντέχω μετά το δέκατο δευτερόλεπτο.

Ξανά "α γεια σου ρε μάγκα"!

Α, γεια σου ρε μάγκα!!!!!!

Αν αυτή είναι "υπερκομματάρα", τι να πει αυτή? Μιλάμε για έναν εκπληκτικό κιθαρίστα, τον Jeff Kollman, που ενώ ξεκίνησε σαν σρέντερ, στην πορεία άλλαξε δρόμο, και έφτιαξε ένα power trio, που έπαιζε τα πάντα. Και δεν ήταν ο μόνος. Και ο Brett Garsed σαν σρέντερ ξεκίνησε. Όπως και να έχει, είναι ένα πολύ ωραίο νήμα, στο οποίο μιλάμε για μουσική, κι ας έφυγε off topic. Ανταλλάσσουμε ιδέες, γούστα, και απόψεις, σχετικά με την μουσική. Αυτό εμένα μου φτάνει.

Δεν την έχω πετύχει ποτέ να κάνει Black Friday προσφορές σε Cubase κτλ. κυρίως όταν πέφτει το Black Friday είναι που η Steinberg βγάζει νέο version στο Cubase. Δε ξέρω αν κάνει καμια έκπτωση στα VST τους. Κάνουν κάποιες καλές προσφορές, αλλά σε άκυρα χρονικά διαστήματα. Πρόπερσι ήταν όλα μισή τιμή λόγω επετείου 30 ετών. Φέτος έδωσε τσάμπα το Cubase Pro με την αγορά του Artist, δλδ -40%. Να ναι καλά ο dimsonic που το πόσταρε και το τσίμπισα!

και γω έτσι κάνω. Αλλά άπαξ και αποφασίσω να χρησιμοποιήσω έναν ήχο με το mxr ή το lexicon (OK το lexicon μπορεί να μπεί και ως Plugin) επειδή θέλω να έχω το interaction την ώρα που παίζω, το track που θα έχει το mxr δεν μπορεί να αλλαχτεί. Εστω και κατα μία παράμετρο. Μπορείς να έχεις κρατημένο το dry, αλλά το πως παίζεις την ώρα που ακούς τo delay με τον α τρόπο δεν είναι το ίδιο αν ακούσεις το delay αλλιώς. Αυτό εννοώ.

Becker δε πιανεται ειχε cheat ? Friedman με την καριερα που ειχε μετα την Σαρπνελ δεν τον θυμαται κανεις για τις Σαρπνελ μερες του Vinnie δεν εχω τοσο αποψη αν κ τα τελευταια 15χρονια του το στυλ του μ'αρεσει πολυ περισσοτερο απο οταν ηταν Σαρπνελ Οσο για τον Greg τα σρεντ αλμπουμ του ειναι ολοκαυτωμα. Στα αυτοσχεδιασμικα... δεν μ'αρεσει καθολου (παρ'οτι εχει κανει μεγαλες συνεργασιες). Παντως σαν συνθετες ειναι εντελως διαφορετικοι. Αυτοι ειναι ολοι του instrumental κυριως ενω ο Ριτσι πιο τραγουδοποιος. Το αν αρεσει η οχι σαν τετοιος ειναι αλλο θεμα αλλα η πλειοψηφια της καριερας του συνθετικα ειναι σαν τραγουδοποιος (κ οχι παντα με "μπαντιστικες" συνθεσεις). Απλα η παιχτουροσυνη του το κανει να ακουγεται πιο..ροκαδικα παρ'οτι η σολο του καριερα δανειζεται συνθετικα πολλα κ απο soul κλπ

reamping καλέ. εγώ γιατρευτηκα από ηχογράφηση κιθάρας όταν αγόρασα DI. Στέλνω το DI σε ένα κανάλι και το {πετάλια, ενισχυτής, μικρόφωνο} σε αλλο. σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις έχω κρατήσει το mic-ed σήμα και αν το έχω κάνει θα το έχω "καθαρισει" κάπως με το σήμα από το Di. Αν όμως βάλω στο Di σήμα κάνα soundtoy και μετά το στείλω πίσω στον ενισχυτη, περνάμε καλά και αυτο βγαίνει προς τα εξω ? ΥΓ. η Steinberg θα κάνει black Friday φέτος ή τζάμπα περιμένω?

αυτόν τον δίσκο τον αγόρασα γιά δυο λόγους. 1. ήταν Pat 2. είχε ωραίο εξώφυλλο και 3. ακόμα πιό ωραίο τίτλο Αλλά τελικα...άξιζε επειδή ήταν απίστευτος δίσκος

Θα προσθέσω το Decapitator, αν όχι το καλύτερο, σίγουρα top5 saturation plugins.

Τεράστιο δείγμα ότι ο λυρισμός και η "πολύπλοκη" μουσική μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά, και να δώσουν αριστουργήματα.

Είσαι καλά; Και τα βιβλία για ντεκόρ τα χω.

Κι εγώ γιατί τα χρησιμοποιώ για ντεκόρ στη βιβλιοθήκη:

Σπύρο για να κανεις ενα σωστό A-B test θα πρέπει να διασφαλίσεις ότι τα μιξ είναι πανομοιότυπα. Θα σου έλεγα να διαβάσεις προσεκτικά το θέμα που παρέθεσε ο @Superfunk και στο οποίο είχαμε κάνει ένα ολοκληρωμένο αντίστοιχο τεστ. Επειδή βέβαια καταλαβαίνω ότι είναι αρκετές σελίδες και ίσως βαρετό σαν ανάγνωσμα σου γράφω δύο τρεις απλές συμβουλές οδηγίες: 1. χρησιμοποίησε στερεο αρχεία ώστε να αποφύγεις τυχόν διαφορές στο panning law ανάμεσα στα διάφορα daw 2. βάλε άλα τα tracks στο unity gain , δλδ στην θέση που το fader είναι ουσιαστικά σε αδράνεια ώστε να είσαι βέβαιος για την ίδια ένταση. 3. Απέφυγε το να κλιπάρεις την έξοδο καθώς κάτι τέτοιο ουσιαστικά αποτελεί ένα απόλυτο brickwall limiter με ότι αυτό συνεπάγεται συν το γεγονός ότι δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τον ορισμό του clipping point σε καθε daw (δλδ τον αριθμο των συνεχόμενων δειγμάτων στα 0dbFS που απαιτεί κάθε πρόγραμμα για να θεωρήσει ότι υπάρχει ψηφιακό clip). Η καλύτερη επιλογή είναι τα στέρεο αρχεία που θα χρησιμοποιήσεις να έχουν ικανοποιητικό headroom....μια καλή αρχή θα ήταν να κινούνται ως τα -14dbFS ως ανώτατη τιμή peak level (με αυτόν τον τρόπο θα είσαι σίγουρος ότι δεν θα υπάρξει είτε κάποιο στιγμιαίο peak που να αγγίζει τα όρια σου είτε intersample peaks που και δεν θα είναι διακριτά επίσης). 4. Φρόντισε το mixbus του κάθε daw να έχει τις ίδιες αν είναι δυνατό ρυθμίσεις δλδ να μην υπάρχουν ενεργοποιημένοι αλγόριθμοι dither & noise shaping και φυσικά να δουλέυουν στο ίδιο bitrate χωρίς oversampling. .... εννοείται πως το αποτέλεσμα είναι γνωστό εκ των προτέρων και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό γιατί θα αναιρούσε την λογική του ψηφιακού ήχου αλλά εννοείται πως σημασία έχει η προσπάθεια ? καλή επιτυχία!

Το συγκριτικό που έκανα έχει λάθη. Ετοιμάζω καινουργιο

Η αφαίρεση στα καλύτερά της!!!!

Nαι, αν έχει cutaway μπλόκαρέ το, όπως κάνουν πολλοί με το Floyd Rose. Bάλε ένα χαρτί υγείας, είναι ακριβώς στο μέγεθος και σχήμα (και νόημα) Ούτως ή άλλως ό,τι και να παίξεις πέρα από το 10ο τάστο στην ακουστική σ(ου)κατά ακούγεται...

Ως τεχνικός επί 11ετίας και μετά από χιλιάδες σετάπ αλλά και δεκάδες κουβέντες με συναδέλφους εγχώριους και εξωτικούς, θα πω ένα πράγμα. Embrace the buzz. Ή αλλιώς μάθε να το αντιμετωπίζεις παικτικά. Να μην παρεξηγηθώ, είναι δύσκολη πολλές φορές η συνειδητοποίηση της διαφοράς ενός προβληματικού fret buzz (λόγω ψηλότερου τάστου πχ) και του buzz που βγάζει ΚΑΘΕ κιθάρα σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό. Δυστυχώς για όλους, η γεωμετρία δεν είναι αρκετή για να λύσει το θέμα που έχουν κάποια όργανα: Ότι δηλ. ακόμη και με τέλειο fret dress (πχ plek), ακόμη και με συντηρητικό setup (medium/high action) εξακολουθεί να buzzάρει. Να έχει δηλ. αυτό το -σε δεύτερο βαθμό συνήθως- "σύρσιμο" της νότας. Η εμπειρία μου λέει, ότι η εμπειρία και η αντίληψη του παίκτη βοηθάει στο να το αντιμετωπίζει παικτικά, σε μεγάλο βαθμό. Ο τρόπος που θα δουλέψει κάποιος το όργανο δυστυχώς δεν είναι κάτι που διδάσκεται ούτε σε σχολές ούτε στο youtube, αλλά έρχεται με την παρατήρηση. Πολλοί δεν ανέχονται τέτοιου είδους θέματα και αναλώνονται σε ένα αέναο κυνήγι του "τέλειου" οργάνου και καλώς πράτουν. Η ακουστική κιθάρα, ωφελείται από ένα ελαφρύ relief, αφού η περιοχή χρήσης της περιορίζεται στα βόρεια της ταστιέρας. Θέλει εξαιρετικό nut και σωστό saddle, καθώς και bridge pin slotting όπου κρίνεται απαραίτητο. Είναι θεμιτό να έχει ελαφρώς υψηλότερο action από την ηλεκτρική αλλά δεν χρειάζονται και υπερβολές. Θεωρώ καλό starting και finishing point το 1,8mm e και 2,4mm Ε. Τα περισσότερα εργοστασιακά όργανα χρήζουν βαριών χορδών για να "κουνήσουν" τα ακούνητα καπάκια και τα βαριά βερνίκια τους και να δώσουν ήχο ικανοποιητικό. (12s και άνω) Επειδή οι περισσότεροι ΔΕΝ παίζουμε σε Bluegrass μπάντες ή σε "αμικροφώνητα" κοντσέρτα, ο ήχος και η έντασή του είναι κάτι που μας απασχολεί ελάχιστα. Στο "καρφί" οι περισσότερες κιθάρες ακούγονται ψιλοΐδιες ανεξαρτήτως μεγέθους (ή είδους χορδών). Θεωρώ ένα 11άρι σετ (αναλόγως scale length) αρκετά generic για all around καταστάσεις. Δεν μου αρέσουν οι Elixir (τις βρίσκω αδύναμες-ειδικά την G, πάνω σε piezo equipped όργανα) και τις βρίσκω επίσης εύθραυστες (σπάνε εύκολα στα break points-κλειδί/saddle). Eπίσης, τις τυλιχτές τις περιβάλλει ένα σύνολο αρμονικών εν είδει "αέρα/αύρας/ρόγχου" που πολλές φορές περνά στο piezo. Μετά από πολλά χρόνια χρήστης (και είμαι καλά) προτιμώ phosphor bronze οικονομικά. (Martin, Galli). Αλλιώς πάλι phosphor πιο εξεζητημένα (Martin SP, D' Addario κλπ). H πρόσφατη ρετρομάνια με τις nickel και τις nickel bronze, monel steel κλπ. θεωρώ ότι βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε trend και όχι στην πραγματικότητα. Σε πολύ λίγα όργανα "ταιριάζουν" τέτοια σετ, αλλά όταν ταιριάζουν το πάντρεμα είναι εξαιρετικό. Για καλό articulation στα σόλα θεωρώ μια μπαμπάτσικη πένα απαραίτητη (blue chip τις ανέφερα τις προάλλες), αλλά πρόσφατα είδα ότι και η Dunlop βγάζει μια απομίμησή της (primetone). Δυστυχώς η πραγματικότητα του live και των συστημάτων τους, πνίγει σε γενικές γραμμές δυναμικές και λεπτομέρειες. Σπάνια σε live με ακουστική, ακόμη και με επιμελές compression, με πένα, με βαρύτερες χορδές, κατάφερα να "κρατήσω" για πολλή ώρα τη μουσικότητα που χρειάζεται. Πάντα ξεκινάμε ταπεινά και καταλήγουμε να "βαράμε" για πολλούς λόγους, ακόμη και κούρασης (χεριού και ακοής). Το compression θα σου κάνει καλό γιατί θα "μαζευτείς" και θα προσπαθείς να παίζεις πιο "αεράτα", ενώ όταν θες να "χώσεις" θα σου μαζεύει τα peak. Ένα volume boost (EQ boost ακόμη καλύτερα) είναι απαραίτητο. Όπως είπαν κι άλλοι, kapo και ευφάνταστα παιξίματα (καμιά φορά ακόμη και η ενστικτώδης αποδόμηση ενός κομματιού σε επίπεδο "παραλιακού παιξίματος" έχει ενδιαφέροντα αποτελέσματα). Βάλε τη ζώνη ψηλά (Katsamba bros level) αν παίζεις όρθιος. Πάρε κιθάρα χωρίς cutaway (για να γίνεις δημιουργικός λόγω περιορισμού) Πάρε slide (γυάλινο κατά προτίμηση, το brass πάνω στις bronze είναι λίγο επιθετικό)