Πίνακας συμμετοχής

Eγω και ως gamer, με ικανοποίησε βαθύτατα. Εξαιρετικό timing, ευστόχες επιλογές ήχων που τονίζουν τους εμφανιζόμενους χαρακτήρες και τις κινήσεις τους. Και τα θέματα της ενορχήστρωσης παιχνιδιάρικα για το θέμα, γενικά οι θεματικές και ηχητικές επιλογές αναδεικνύουν το halloween Είμαι βαθύτατα ικανοποιημένος με την ακρόαση. Εξαιρετική δουλειά. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΤΑΤΗ για εμένα. Και πάλι μπράβο με όλη μου την καρδιά και καλή επιτυχία. You made us proud!!!!

Οπως σου ειπα πριν αυτο (το σουινγκ) ειναι το απαραιτητο πρωτο βημα. Ειναι δυσκολο να το κατακτησεις αλλα σχετικα ευκολο να αρχισεις να βλεπεις αποτελεσματα. -Μελετα πρωτα ρυθμικα πχ. 12 basic μετρα με swing feel κ syncopation. Χρησιμοποιησε τα ακκορντα του κιλου (πχ μπαρεδες) που ξερουμε ολοι. Κ απλα ρυθμικα πατερνς για να αρχιζεις να κατανοεις κ να νιωθεις το syncopation. Πχ για 12μετρο A7/D7/A7/% D7/%/A7/% E7/D7/A7/E7 κ για rythmic pattern που επαναλαμβανεται ανα μετρο χωρις να αλλαζει: 1 & 2 & 3 & 4 & S - - S - - - - s=strum -=rest προσεχε το 1 & 2 & κλπ δεν ειναι απλα ογδοα αλλα σουινγκ - Μολις αρχιζεις να το νιωθεις αυτο το 2& Μαθε τα drop 2 voicings των dominant ακορντων κ αντικατεστισε αυτα τα βαρετα μπαρε μe drop 2 στις 4 πρωτες χορδες. Πειραματισου με το να κινεισαι με τα 4 voicing που εμαθες - Μολις εχεις καποια οικειοτητα με αυτα ψαξε να βρεις το voicing που επαιξες τελευταιο πως κινειται πιο ομαλα στο επομενο ακορντο χρησιμοποιοντας κοινες νοτες. Πχ Α7 με D7 εχουν κοινη την Α. οποτε στο drop 2 voicing της Α7 που επαιξες ψαξε να βρεις πιο drop 2 voicing της D7 ταιριαζει χωρις να κουνησεις την Α που χρησιμοποιησες. -Μολις νιωσεις καποια ανεση με ολα αυτα, ξανακανε τα ιδια με αλλο syncopated pattern. Κ μετα με αλλο κ με αλλο... Καθε φορα που μελετας ετσι στην αρχη φτιαχνε αλλο. Μπορει μετα απο λιγο το pattern να ολοκληρωνεται ανα 2 μετρα. -Τελος αρχιζε να πλουτιζεις το 12μετρο με αντικαταστασεις να κοιταει προς τζαζ μερια Το σολο ειναι αλλου παππα ευαγγελιο που αν δεν εχεις κατανοησει ρυθμικα τι γινεται κ αν δεν εχεις καποια ανεση στην ταστιερα με τα voicing σου δε θα εχεις αποτελεσματα. Μετα απο λιγο ομως (γιατι αν κανεις ολη αυτη τη ρουτινα ακομα κ για 1 μηνα σιγουρα θα εχεις αποτελεσματα) αφου σ'αρεσει κ ο Φορντ ξεκινα αργα αργα κ αναλυτικα καποια απ'τις τζαζ-μπλουζ μεθοδους του εκει τελη 80's αρχες 90's κ θα δεις πως ολα αυτα δενουν μεταξυ τους Υγ: ειπα μαθε τα βοισινγκ τον ντομιναντ μονο ακορντων για αρχη για 2 λογους. Πρωτο τον προφανη πως αυτα τα βασικα 12μετρα ειναι με ντομιναντ αλλα πιο βασικα .... Δευτερον. Αν ξερεις τα ντομιναντ απ'εξω κ ανακατωτα σε καθε 4χορδο υψωνοντας την 7η απο b7 σε 7 εχεις τα major7, αντιστοιχως παλι απο τα ντομιναντ ριχνοντας την 3η απο 3 σε b3 εχεις τα minor 7 κοκ. Αυτο προυποθετει πως δε θα τα μαθεις τυφλοσουρτη αλλα θα μπορεις να εντοπιζεις καθε βαθμιδα αυτοματα στο βοισινγκ σου. Ζορικο στην αρχη αλλα...ενας μηνας κανει θαυματα! Κ μετα θα εισαι ετοιμος να πηδηξεις σε σολο γνωριζοντας που ειναι τα intarvals σου ωστε να μπορεις να τα κανεις target στις γραμμες σου Ελπιζω να βοηθησα

Σαν συνθεση του Πλεσσα για ταινια με Λασκαρη/Καραγιαννη/Βουτσα μου ακουγεται. Jazz ΔΕΝ το λες παντως .. αν και σαν θεμα ειναι ωραιο Στην ΤΖΑΖ η κιθαρα ΔΕΝ κανει bends. ?

Ντιμ παρα πολύ καλό ρε συ!!! Μπράβο! Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, με ροή και to the point (ακόμα και κάποια κλισέ έχουν χρησιμοποιηθεί οσο έπρεπε και σε καλά σημεία). Μια μόνο παρατήρηση και για μελλοντικές δημιουργίες με ορχηστρικά όργανα. Δεδομένου οτι σχεδόν κανείς, που δε το κάνει επαγγελματικά, δεν έχει μια ενιαία βιβλιοθήκη ήχων, παρά διάφορες ποικίλων εταιρειών, πρέπει να υπάρχει πολύ προσοχή ως προς το χώρο που προσομοιώνεται ότι βρίσκεται το όργανο. Δηλαδή, έχουμε όργανα με τεράστιο reverb (οπως τα κρόταλα στην αρχή) και άλλα σχετικά στεγνά (τα έγχορδα αμέσως μετα) που δε μας δημιουργούν μια αίσθηση συγκεκριμένου χώρου και λίγο αποσυντονιζουν (καμιά φορά ειναι επιθυμητό και αυτό, ανάλογα τη προσέγγιση). Το ιδανικό θα ήταν να τα εχεις όλα στεγνά και να ρίχνεις ενα ενιαίο reverb της αρεσκείας σου καθώς και πολύ σοβαρό paning γιατί ως γνωστόν ποτέ δεν ακούμε σε μια αίθουσα ολα τα όργανα στο κέντρο. Τέλος, όσον αφορά το "τσίμα τσίμα για να κάνεις εισαγωγή, να αναπτύξεις θέμα, να το εμπλουτίσεις" που ανέφερες, να πω οτι κατά τη γνώμη μου δε χρειάζεται πάντα. Και ειδικά στην περίπτωση αυτή, των 40", η πιο σοφή κίνηση κατ εμέ είναι ενα light motif που θα δώσει ενα γρήγορο, χαρακτηριστικό (ή και όχι) και εύληπτο υλικό προς χρήση. Και εις άλλα με υγεία!!!!

ευχαριστώ, αν και δεν προσβλέπω σε βραβεία και σχετικά (ευπρόσδεκτα βέβαια). Αυτοί οι διαγωνισμοί έχουν το καλό ότι σε βάζουν να δουλέψεις και σου δίνουν μια ιδέα, ένα υλικό να ξεκινήσεις. Φυσικά και μια καταληκτική ημερομηνία. Και φυσικά δεν χρειάζεται ούτε προϋπηρεσία ούτε τίποτα. Δοκιμάζεις την τύχη σου. Πάντως είναι ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Να ζητήσω βιντεάκι που έχεις ανοιχτό το DAW και δείχνεις τι έκανες ή θα είναι too much work; Φανταστικό αποτέλεσμα!

Ε μα....

Φανταστικό! Περιπετειώδης μουσικη, που την έχεις φέρει στο ύφος που πρεπει.

Άλλο όργανο ειναι το ακουστικο πιανο και άλλο οργανο το Rhodes. Ακριβως όπως και η κλασσικη ή η ακουστική κιθαρα και η ηλεκτρικη κιθαρα.

Πρέπει να υπάρχουν και αυτοματες διαδικασίες πάντως, τυχαίνει να ακούω αντίστοιχα αποσπάσματα και είναι ενοχλητικό γιατί εκεί που κανονικά θα είχε το (μεγαλο) κενό προφανώς το λογισμικό το αποκόπτει χωρίς να αφήσει καθόλου κενό (ενώ θα έπρεπε να αφήσει ένα στοιχειώδες). Έτσι το αποτέλεσμα είναι μη φυσικό, ακούγεται ο ομιλητής σαν να μην παίρνει ανάσα σε εκείνα τα σημεία...

αχ βρε σπύρο δεν το εχεις καταλάβει καθόλου το θέμα..... ? δεν εχω δυστυχως χρόνο αυτη τη στιγμή να σου εξηγήσω τι κανεις λάθος (αν και στο εχουν ηδη εξηγήσει διάφοροι και εδω και στο φεησμπουκ). Νομίζω ότι ο σύνδεσμος που παρέθεσε ο σουπερφανκ είναι πολύ διαφωτιστικός αν το πάρεις από την αρχή.... Θα σου πω πολυ σύντομα και οσο το δυνατόν πιο περιεκτικά τι είναι summing: summing όπως ακριβώς υποννοεί η ίδια η λέξη είναι το άθροισμα τιμών, στην περίπτωση του ήχου το άθροισμα των τιμών των επιμέρους tracks - channels σε ένα νέο σύνολο (mixbus) είτε μιλάμε για τιμές ηλεκτρικής τάσης στον αναλογικό κόσμο είτε μιλάμε για ψηφιακή πληροφορία - λέξεις στον ψηφιακό. Μια απλή πρόσθεση λοιπόν....και μια πρόσθεση όταν οι τιμές είναι απόλυτα ίδιες δεν μπορεί να μας δώσει διαφορετικό άθροισμα - αποτέλεσμα σε όσες αριθμομηχανές και να την εκτελέσουμε.... έτσι και στα daw, το αποτέλεσμα θά είναι πάντα πανομοιότυπο από την στιγμη που οι τιμές είναι οι ίδιες. Στην περίπτωση σου λοιπόν δεν ισχύει αυτό....γιατί πολύ απλά έχεις κάνει παραπλήσια μιξ σε διαφορετικά daw....παραπλήσια και απόλυτα όμοια όπως καταλαβαίνεις είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα....αυτό που κάνεις είναι ουσιαστικά το να συγκρίνεις διαφορετικά μιξ με το ίδιο υλικό....και δεν έχει την παραμικρή σχέση με ένα A-B test σε σχέση με το summing. μπορεί λοιπόν το summing να είναι διαφορετικό από daw σε daw? Η απάντηση είναι ένα απόλυτο ΟΧΙ και χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν όποιος δεν το καταλαβαίνει πολύ απλά δεν αντιλαμβάνεται εν γένει την έννοια της ψηφιοποίησης και ψηφιακής επεξεργασίας. Ποτέ φυσικά δεν είναι αργά να πιάσουμε το θέμα από την αρχή και να καλύψουμε τα όποια κενά έχουμε γύρω από το θεωρητικό κομμάτι του ήχου, είτε μιλάμε για τον αναλογικό είτε για τον ψηφιακό τομέα.

Μακαρι να βοηθησει. Θελει χρονο παντως. Στην αρχη γραφε οτι κανεις. Δεν θα ειναι ευκολο να μαθεις 4 βοισινγκ κ πως να κινεισαι απο το ενα ακορντο στο αλλο χρησιμοποιωντας αυτα οποτε κανε το fretboard map σου. Σε ενα μηνα με μια ωρα την ημερα (κανωντας ομως ολα τα βηματα) θα εχεις οικειοτητα κ θα γινονται πιο αυτοματα ολα. Αυτο που ξεχασα σαν τελευταιο βημα (κ απο τα πιο βασικα) ειναι να κανεις το ιδιο σε ολα τα κλειδια καθε μερα σε αλλο χρησιμοποιωτας τον κυκλο 5ων (κ 4ων καντο κ αναποδα) . Αλλα σαν εισαγωγη καλο ειναι κι ετσι χα χα Προς το παρον ασε το κομματακι!

Θα στο ξαναπω. Διορθωσε κατι στο μιντι κ κατευθειαν θα παρει λιγο αερα. Οι δυο τελευταιες νοτες στο πληκτρα στο θεμα ΡΕ ΝΤΟ ΣΙ ΣΟΛ (κ μετα στισ επαναληψεις πχ ΡΕ ΡΕ ΝΤΟ ΣΙ ΣΟΛ) ειναι straight eights ενω θα επρεπε να ειναι swing eights. Αλλαξε το βγαζει ματι ... μαλλον βγαζει αυτι. Γενικα δε το ακους οτι ειναι σαν να παιζουν 2 διαφορετικες μπαντες μαζι? Μια με σουινγκ φηλ (ο ντραμμερ δηλαδη) κ οι υπολοιποι σαν να μην ακουν κ να αδιαφορουν κ να παιζουν στρεητ. Απ'ολα οσα πρεπει να κανεις για να αρχιζεις να εξερευνεις αυτο το χωρο το να αρχιζεις να κατανοεις το σουινγκ κ το syncopation ειναι αυστηρα το πρωτο. Επισης ειναι κ το μονο που θα αρχιζεις να βλεπεις αποτελεσματα αμεσα (σε σχεση με αρμονια, voice leading κλπ) κ το σημαντικοτερο θα σου αλλαξει 100% το μπλουζ σου παιξιμο. Μ'ενα σμπαρο 2 τρυγονια δηλαδη

Να προσθέσω ακόμα (και να το κλείσω γιατί είμαι ικανός να γράφω όλη τη νύχτα) για όσους δεν γνωρίζουν, η καριέρα του Pat έκανε ένα μεγάλο διάλειμμα μιας 10ετίας μεταξύ 80-90 περίπου όταν μετά από μια εγκεφαλική αιμορραγία και τις επεμβάσεις, έχασε εντελώς την μνήμη του, σε σημείο που να μην γνωρίζει ποιός ήταν, και φυσικά τις μουσικές του γνώσεις. Τις ανέκτησε ακούγοντας και μαθαίνοντας από τους δίσκους του για να επανέλθει στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Η περίπτωση Pat Martino διδάσκεται σήμερα στα πανεπιστήμια ως από τις μοναδικές περιπτώσεις νευροχειρουργικής ιατρικής. Η υγεία του όμως ήταν ιδιαίτερα κλονισμένη μετά το 2015. Είχε να εμφανιστεί από το 2018 και τα τρια τελευταία χρόνια ζούσε δυστυχώς με ...εράνους και χωρίς δυνατότητα να φροντίσει τα θέματα υγείας του. Αυτό ίσως ήταν και το πιό λυπηρό...

δεν κάνεις καλά που δουλεύεις με asio4all

Βρε σε καταλαβαίνω απόλυτα, δεν τίθεται θέμα. Απλά έγραψα τα παραπάνω για να μην αποπροσανατολίζεται κόσμος. Αν και προσωπικά γνωρίζω ακροατές μη-μουσικούς, που εκστασιάζονται με free jazz και "δύσκολη" fusion. Είναι κάποιες μουσικές που είναι φτιαγμένες για να "παίζουν" με την αντίληψη του ακροατή, οδηγώντας τη σε μη-βατά μονοπάτια. Δεν είναι μόνο για μουσικούς. Αλλά δυστυχώς έχουμε μάθει να "χρησιμοποιούμε" την μουσική χωρίς να "χρησιμοποιούμε" και τον εγκέφαλο. Μόνο ότι ακούγεται ευχάριστα και μας κάνει να αισθανόμαστε οικεία. Πχ ξέρεις πολλούς που θα βάλουν να ακούσουν Stravinsky? Ο Igor όμως, δεν έγραφε μουσική για μουσικούς.

Jazz είναι τρόπος αντίληψης, τρόπος να ακούς. Τα πάντα μπορεί να είναι jazz αν περάσουν μέσα από έναν τέτοιο τρόπο. Από την άλλη βέβαια, rock είναι και οι metallica, και οι moody blues, και οι dire straits, και οι van der graaf, και ο Paul Simon, και οι rolling stones, και οι tool, κλπ που δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους.

Fender Stratocaster custom shop

Εκατσα και έφτιαξα το music score για το παρακάτω βιντεάκι για τον φετεινό διαγωνισμό της Adam Audio. Το θέμα είναι το Halloween και ο τελικός στόχος να ντυθεί μουσικά το βιντεάκι των 40 δευτερολέπτων. Τελευταία με τραβάει πολύ το είδος και το έφτιαξα με μεγάλο κέφι. Ελπίζω να σας αρέσει.

το έλεγα εγω, θα έρθει ο μάστορας και θα μας πει πως γίνεται ! εχεις απόλυτο δίκιο. Αυτό με το reverb το παρατηρούσα την ώρα που τα διάλεγα, αλλά (άλλο ένα λάθος) δεν κρατούσα εκείνη την ώρα σημείωση για να τα διορθώσω αργότερα. Και έτσι ξεχάστηκαν. Αλλά σίγουρα αυτό θα το ψάξουν τα πολύ...ψαγμένα αυτιά. panning υπάρχει αρκετό θα έλεγα, αλλά δεν ήθελα να το δουλέψω ως προτζεκτ περισσότερο αν και είχα μέρες. Τώρα κατα τα άλλα, όταν βλέπεις ένα βίντεο γεμάτο κλισέ είναι πολύ δύσκολο να αποφύγεις και συ τα κλισέ. Όμως ήταν πολύ ενδιαφέρον να τα ψάχνεις και να τα ταιριάζεις.

Εξαιρετικό Dim! Καλή επιτυχία!

Άμα είναι ασούμε τέτοιος ο μαθητής, δεν μασάει με γέφυρες και κουραφέξαλα. Ορίστε ...

να ζητήσεις. Βασικά δεν υπάρχει κανένα μυστικό, θα έλεγα ότι είμαι πρωτάρης, έχω φτιάξει δυό ή τρία (?) και ειλικρινά δεν ξέρω τι να μοιραστώ, εκτός από βασικές ιδέες κοινής λογικής. Ο μάστορας στο είδος αυτό είναι ο @gmoukouκαι σίγουρα θα μπορεί να σας πει πολλά περισσότερα. Πάντως το βασικό στοιχείο που πρέπει να ψάξει κανείς είναι να βρει έναν ρυθμό στο βίντεο και να τον χρησιμοποιήσει, είτε ενιαίο είτε σε τμήματα. Εδώ ήταν μόνο 40 δλ οπότε, βολεύτηκα με ένα τεμπο, αλλά από την άλλη το πρόβλημα και η πρόκληση είναι ο περιορισμένος χρόνος. Τα 40 δλ (κάποιος θα πει ότι είναι και πολύ και ίσως έχει και δίκιο) είναι τσίμα τσίμα για να κάνεις εισαγωγή, να αναπτύξεις θέμα, να το εμπλουτίσεις, του δώσεις ένα άλλο ίσως σε αντίστιξη και ιδίως όταν είναι κάτι αυτοτελές να το κλείσεις με κάποια κατάληξη (που να ταιριάζει και με το οπτικό). Όλα αυτά τα πρόσπαθησα και τα κυνήγησα στο συγκεκριμένο. Φυσικά στην όλη πορεία αναζητάς σημεία από τα οποία μπορεις να πιαστείς και να πάρεις ιδέες ή απλώς να τα τονίσεις. Βασικά ήθελα να κάνω ένα βίντεο για το άλλο που είχα κάνει για την Spitfire όπου είχα αφιερώσει πάρα πολύ χρόνο. Εδώ ήταν ουσιαστικά μιας μέρας δουλειά και κάτι χτενίσματα. Ελπίζω κάποια στιγμή να το κάνω.

Εξαιρετικό, συγχαρητήρια!

Το βρήκα πολύ πετυχημένο και εμπνευσμένο. Είναι αρκούντως suspenseful αλλά και παιγνιδιάρικο μαζί ενώ έκανες πολύ ωραία δουλειά στη συνοδεία των "jump scares" και χρονικά αλλά και από άποψη ύφους.

δηλαδή? κάρτες και τέτοια? Brent Mason πάντως όχι.

Χιλια συγνωμη για το thread hijacking, αλλα μπηκα απο περιεργεια να τσεκαρω το μαγαζι που ανεφες μιας και δεν το ηξερα, και με το που μπηκα ειδα στο splash page μια Saito stratocaster. Nομιζω οτι μετα απο δεκαετιες εκθρονιστηκε ο James Tyler απο το θρονο του χειροτερου "legally distinct from a Fender" strat headstock.

Τώρα άκουσα το δεύτερο. Οι αξίες του μπάσου σε σχέση με τον ρυθμό και κάποιες αχρονιες στα υπόλοιπα το χαλάνε σε μερικά σημεία. Αν διορθωθούν αυτά και αναπτυχθεί λίγο παραπάνω για εμένα θα είναι σούπερ.

Gibson les paul standard

Σιγά το δύσκολο ...

Ωραίο είναι αλλά ποιός κουβαλάει ολο αυτο καθε φορά στο λαιβ?... παίρνω το Yamaha Montage που ειναι πανάλαφρο κ τελειώνω... η στη χειρότερη το vst με το mac....

Το κακό μονταζ θα είναι πάντα κακό. Ακομα και σε διαφημίσεις ακούγεται παρα τις ώρες που εχουν καταναλωθεί σε στούντιο για έγγραφή και μονταζ για μηνυμα 20 δευτερολέπτων.

Ε τοτε να το βαλουμε κ σε νανουρισμα

Εντάξει, τι να πω; Αν συγκρίνεσαι με τον μέγιστο Πλέσσα αυτό σημαίνει ότι πας καλύτερα από καλά! Ναι, ΔΕΝ είναι τζαζ όντως. Είναι τζαζίζον και ακούγεται πολύ ευχάριστα (και για αυτό ίσως ΔΕΝ είναι τζαζ δηλαδή....... ! )

πριν απο λίγο ο Sco στο fb: Pat Martino 1944-2021…my teenage hero and still …when I hear him I try to play guitar like that but it can’t be done. He was such a nice man to us younger players,thank you Pat-RIP

Τώρα είναι πιο κουαντάιζντ και περνά καλύτερα στο αυτί. Πάντως ακούγοντάς το, τουλάχιστον το πρώτο μέρος, δεν μπορώ παρά να το φανταστώ παιγμένο πιο γρήγορα. Μου δίνει την εντύπωση ότι τώρα το ακούω σε ταχύτητα μελέτης και όχι στην πραγματική του. Με οδηγεί το ίδιο το κομμάτι στο να το θέλω πιο γρήγορα (είναι και ματζόρε οπότε δεν του πολυπάει το αργόσυρτο.... ιν μάι νοτ σο χαμπλ οπίνιον δηλαδή!! ) Μπράβο όμως που μπαίνεις σε θολά νερά, εκεί βρίσκεται η μαγεία. Out of comfort zone! Edit Λοιπόν ΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ πάντα, το έφερα στην ταχύτητα που το πάω αυθόρμητα όταν το ακούω. Μία μικρή λεπτομέρεια που μου το ξετζαζάριζε όταν το άκουγα, στις φράσεις του Hammond θα μπορούσες να έχεις φυσικό Φα και όχι το τυπικό Φα# της Σολ maj. jazz2.mp3

Και δεν μπορώ να μη βάλω το κομμάτι-σόλο που με είχε συνεπάρει για χρόνια! Από την εισαγωγή μέχρι το τέλος, pure genius!!!!

Δεν υπάρχει ένας ήχος Fender αλλά τουλάχιστον 5. 1. Τweed wide panel 2.Tweed narrow panel 3. Brown face 4. Black face/silver face 5. Ο ήχος των σύγχρονων φτηνών σειρών (Hot Rod dlx ,blue Jr etc.) Ποιος σε ενδιαφέρει ακριβώς; Όλοι οι κλασσικοί μονοκαναλοι Marshall αντίγραφα του Fender Bassman είναι ουσιαστικά. Κάτι δεν κάνεις καλά.

Όχι ντε!

ok ok Εδώ μιλάς για προγραμματισμό, πράγματα που θα έχεις ετοιμάσει από πριν, δηλαδή κατάλληλη προεργασία σε μέτρα και ταχύτητα για να συμφωνεί όλο το σύστημα με το machinedrum. Πρόταση. Αφού λοιπόν θα γράψεις από πριν μία κενή λούπα, άρα κενός χρόνος = κενά Mbytes, τουλάχιστον γράψε στην κενή λούπα που θα έχεις στις θέσεις [1] των patches, τα pattern από το machinedrum. Για παράδειγμα, διαφορετικά pattern με διαφορετικά μέτρα και διαφορετική ταχύτητα, σε διαφορετικές μνήμες (patches) του RC-50. Με αυτόν τον τρόπο: α) θα έχεις γραμμένα τα pattern του machinedrum που χρειάζεσαι, έτοιμα μέσα στις διαφορετικές μνήμες του RC-50 οπότε δεν θα καταναλώνεις χρόνο = χωρητικότητα για κενή φράση. β) δεν θα έχεις ανάγκη να συνδέσεις το machinedrum στο σύστημα, αφού τα pattern που θα χρειαστείς από αυτό, θα είναι όλα προ-γραμμένα στις θέσεις [1] και στις ανάλογες μνήμες. Στα μέτρα, στις ταχύτητες που θες και με ονομασίες. Τι λές;

Το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν η απίστευτη ροή στο παίξιμο. Αυτό που πάντα έλεγα γι' αυτόν είναι ότι μου θύμιζε τις ακτίνες στην ρόδα ποδηλάτου που τρέχει, και τις βλέπεις να γυρίζουν ανάποδα αργά (μέσα στο γρήγορο παίξιμό του υπήρχαν πολλές κρυμμένες αργές μελωδίες). Είχε επίσης κατηγορηθεί γι' αυτή την ταχύτητα στο παίξιμό του.

Για να πας τη μουσικη μπροστα την εποχη που εδρασε ο Χολντσγουωρθ ..πρεπει εξ ορισμου ν'ακουγεσαι προχω. Αυτο δεν ειναι για ολους κ δεν ειναι για ολες τις ωρες. Αλλα σε κανει γιγαντα. Ωρες ωρες δεν μπορω να τον ακουσω. Αλλα ξερω πως ειναι πολυ πληροφορια για να την διαχειριστει ενα αυτι σαν το δικο μου στη παρουσα φαση. Ωρες ωρες ομως ειμαι κ σε αλλη διαθεση, πετυχαινω κ το καταλληλο κομματι κ νομιζω πως παιζει μπαλα μονος του. Συνειδητοποιω πως ειναι απο τους πολυ πολυ λιγους. Ισως ο μεγαλυτερος που εχει περασει κ που θα περασει στην κιθαρα, στη συγχρονη μουσικη κ στον αυτοσχεδιασμο (εννοω που να πρεσβευει κ τα 3 ταυτοχρονα). Κ αυτες τις στιγμες αδιαφορω που το γουστο μου ειναι εντελως διαφορετικο. Κ ξερω πως την επομενη φορα που θα βαλω ν'ακουσω κατι θα ειναι κατι για την κοινη ομορφια του που παροτι δεν διεκδικει δαφνες πρωτοποριας με κανει να νιωθω οικεια. Αλλα γιατι εχω μαθει ν'ακουω μουσικη ετσι . Παραδοσιακα. Κ δεν υπαρχει τιποτα παραδοσιακο στο παιξιμο του Αλαν. Μονο πρωτοπορια, θαρρος κ μαγεια. Εστω για αυτες τις λιγες στιγμες που μπορω να το εκτιμησω

Για την ιστορία τον γνώρισα μέσα απ αυτόν τον δίσκο (λίγο έξω από τα καθιερωμένα του, παρ όλα αυτά...κεραμίδα) γύρω στο 1977, στο σπίτι του Γιώργου Χριστιανάκη.... Επαθα ένα πολιτισμικό σοκ.... Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι πέρασαν 44 χρόνια Η δισκογραφία του είναι ευαγγέλιο. Ήταν ο τελευταίος των μεγάλων και ο μεγαλύτερος και επιδραστικότερος και με την ιστορία του ανευρύσματος και την αποκατάστασή του ακόμα μεγαλύτερος. Απλησίαστος από κάθε άποψη. Συγκρίνεται μόνο με τα 2-3 μεγαλύτερα ονόματα που δεν υπάρχουν πια επίσης και προηγήθηκαν. Για όσους ενδιαφέρονται σημαντικότατος δίσκος για ...εισαγωγή ...ας πούμε, ο παρακάτω και επειδή μιλάμε για τζαζ και προσεγγίσεις ακούστε οι ...νεώτεροι την προσέγγιση του Miles στην τζαζ μέσω της blue ή το αντίστροφο, και κατ επέκταση την προσέγγιση του Pat στην προσέγγιση του Miles......

Και εδώ έχει πολύ σκάσιμο, παρότι έχει ένα σκασμό κομπρέσιον και ψιλοκαυτούς μαγνήτες.

To FM piano είναι ο ήχος του Yamaha DX-7 που δημιουργήθηκε στην προσπάθεια να φτιάξει ένα ήχο σαν του Rhodes με σχετική επιτυχία, για την εποχή που η κυρίαρχη Subtractive (αφαιρετική) σύνθεση ήχου δεν κατάφερνε να τον συνθέσει μιας και είχε τις πλάτες και τον όγκο αλλά δεν είχε τα tines (καμπανάκια / μεταλλικούς ήχους) που είναι μέρος του ήχου του και ήταν το χαρακτηριστικό που ξεχώρισε τη Frequency modulation σύνθεση ήχου του DX-7. Δυστυχώς όμως χωρίς τον όγκο του Rhodes αλλά για μια δεκαετία, αυτοί οι ήχοι του DX-7 κατάκλυσαν την δισκογραφία και το FM piano απέκτησε μια δική του θέση στην ιστορία της ενορχήστρωσης. Το Rhodes είναι μηχανικό πιάνο και λειτουργεί σαν την ηλεκτρική κιθάρα περίπου. Το παρακάτω βίντεο παρουσιάζει όλη την ιστορία του.