Πίνακας συμμετοχής

Βρε σχολιαζω το τεχνικη για τεχνικη. Διαφωνεις? Δεν σχολιαζω το γουστο. Σου ειπα λογω στυλ κ λογω ηχου δεν ειναι κ μενα ο αγαπημενος μου. Αλλα ο ανθρωπος ειναι ΤΕΡΑΣ. Οχι μονο κιθαριστικο αλλα κ μουσικο. Το σφεντονα τα χερια τους που λες θα ηθελα να το σχολιασεις. Αλλα μαλλον θα αναφερεις κιθαριστες που μπαινουν στην κατηγορια σρεντ. Heavy κ hard rock σρεντερς. Ο τυπος ειναι αυτοσχεδιαστης . Δεν γραφει ενα σολο κ μετα παιζει το ιδιο κ το ιδιο. Κ μαλιστα πανω απο πολυ εξεζητημενες αρμονιες. Στην κιθαρα δεν υπαρχουν πολλοι που μπορουν να παιξουν μ'αυτον τον τροπο πανω απο τοσο προχωρημενα changes. Αυτος κ ο Αλαν (καλα ειδικα ο Χολντςγουωρθ ηταν ακομα πιο προχω μουσικα) εφεραν λεξιλογιο που δεν ειχε παιχτει ποτε σε εγχορδα. Κ εγω απο μπλουζ- φιουζιον παιχτες προτιμω αλλους. Ford κ Henderson πχ. Αλλα ο τυπος ειναι περιπτωση. Τωρα Γκρην , Γκιλμουρ κ Γκαρυ (ο οποιος ειναι μεγαλη αγαπη κ απο τους πρωτους χωστες btw) σε κουβεντα για αυτο το βιντεο ειναι εκτος θεματος (αλλα τουλαχιστον μας δινει context) dimsonic κ για μενα δεν ειναι για... συνεχεια κ το ανεφερα. Σχολιαζω το τεχνικη για τεχνικη κ ειναι ξεκαθαρο.

Δεν διαφωνώ, αλλά θα ήθελα να γνωρίζεις ότι δεν είναι αυτή η γνώμη μου για το κομμάτι. Αντιθέτως!

Δεν πειράζει η βαθμολογία δεν παίζει ρόλο,η μουσική δεν είναι διαγωνισμός.Σε ευχαριστώ πολύ!

Μου αρέσει πολύ και από μουσική άποψης και από την οπτική πλευρά του. Για άγνωστο λόγο, προσπάθησα από το κινητό να του βάλω 5 αστέρια και πήρε τα 2. Και τώρα δεν μπορώ να διορθώσω την βαθμολογία μου.

Να πω εδώ ότι η αισθητική του δεν μου αρέσει. Χίλιες φορές προτιμώ τον Scott Henderson, γιατί έχει κάτι που ο Frank ίσως δεν αποκτήσει ποτέ. Μπαίνει μέσα στους χρόνους και .... ρέει (δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός). Όμως ... ο Frank είναι ΤΕΡΑΣ, και το λέει ο ίδιος ο Henderson. Όσο μεγαλώνει, τόσο περισσότερο μου αρέσει το παίξιμό του, γίνεται λιγότερο μηχανικό και περισσότερο απρόβλεπτο. Το sweep του είναι αυτό που μου αρέσει λιγότερο (σχετικά με άλλα πράγματα). Ο άνθρωπος πια κουρδίζει αλλιώς, και πραγματικά έχει τα πάντα κάτω από τα δάχτυλά του. Τουλάχιστον σεβασμός σε έναν (κατά την γνώμη μου) πρώην σρέντερ, και τεράστιο μουσικό πια. Ίσως κάποτε να σρένταρε για να σρεντάρει (που δεν το πιστεύω, αλλά από αυτό έγινε γνωστός-τι κρίμα), αλλά ο άνθρωπος είναι μουσικός με Μ κεφαλαίο. Όσοι έχουν ακούσει μεγάλο μέρος της δισκογραφίας του, μπορούν νομίζω να καταλάβουν ότι έχει ξεφύγει εντελώς από την αρχική του σρεντ άποψη. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, ο Frank είναι τεράστιο μουσικό κεφάλαιο στην ιστορία της κιθάρας, αν και παρεξηγημένος, γιατί έγινε γνωστός από το sweep και το γρήγορο παίξιμο (ευχή και κατάρα).