Πίνακας συμμετοχής

Πολύ ωραίο, ατμοσφαιρικό. Πολύ ρεαλιστική η συγκεκριμένη βιβλιοθήκη. Σε έπαιρνε να κάνεις τουλάχιστον μια αλλαγή, σε κάθε περίπτωση όμως είναι πολύ καλό!

Εξαιρετικό

Βρε σχολιαζω το τεχνικη για τεχνικη. Διαφωνεις? Δεν σχολιαζω το γουστο. Σου ειπα λογω στυλ κ λογω ηχου δεν ειναι κ μενα ο αγαπημενος μου. Αλλα ο ανθρωπος ειναι ΤΕΡΑΣ. Οχι μονο κιθαριστικο αλλα κ μουσικο. Το σφεντονα τα χερια τους που λες θα ηθελα να το σχολιασεις. Αλλα μαλλον θα αναφερεις κιθαριστες που μπαινουν στην κατηγορια σρεντ. Heavy κ hard rock σρεντερς. Ο τυπος ειναι αυτοσχεδιαστης . Δεν γραφει ενα σολο κ μετα παιζει το ιδιο κ το ιδιο. Κ μαλιστα πανω απο πολυ εξεζητημενες αρμονιες. Στην κιθαρα δεν υπαρχουν πολλοι που μπορουν να παιξουν μ'αυτον τον τροπο πανω απο τοσο προχωρημενα changes. Αυτος κ ο Αλαν (καλα ειδικα ο Χολντςγουωρθ ηταν ακομα πιο προχω μουσικα) εφεραν λεξιλογιο που δεν ειχε παιχτει ποτε σε εγχορδα. Κ εγω απο μπλουζ- φιουζιον παιχτες προτιμω αλλους. Ford κ Henderson πχ. Αλλα ο τυπος ειναι περιπτωση. Τωρα Γκρην , Γκιλμουρ κ Γκαρυ (ο οποιος ειναι μεγαλη αγαπη κ απο τους πρωτους χωστες btw) σε κουβεντα για αυτο το βιντεο ειναι εκτος θεματος (αλλα τουλαχιστον μας δινει context) dimsonic κ για μενα δεν ειναι για... συνεχεια κ το ανεφερα. Σχολιαζω το τεχνικη για τεχνικη κ ειναι ξεκαθαρο.

Ας πω και εγώ τα δικά μου. Όσο μεγαλώνεις τόσο περισσότερη αξία θα έχουν για εσένα οι ρίζες σου. Το ότι είσαι Έλληνας, δεν είναι ντροπή, πρέπει να είναι το καμάρι σου. Είμαστε η χώρα του Ξένιου Δία. Η χώρα του φιλότιμου. Η χώρα του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα και του Ιπποκράτη. Η χώρα στην οποία η οικογένεια εξακολουθεί να μετράει. Η χώρα στην οποία ανεξάρτητα πόσα βγάζουμε τον μήνα, μια μπυρίτσα στο καφενείο της πλατείας to βράδυ τα κάνει όλα όμορφα. Σε κάποιους αρκεί αυτό, σε κάποιους όχι. Δεν έχω καταλήξει ποιος από από τους δύο έχει δίκιο. Μάλλον αμφότεροι. Έχουμε τα κουσούρια μας ως φάρα, βέβαια, αλλά ποιος είναι αυτός που δεν έχει. Έχω δει πολλά λαμπρά Ελληνικά μυαλά σε μεγάλες εταιρείες στο εξωτερικό. Όλοι τους σκόπευαν κάποια στιγμή να γυρίσουν στα πάτρια εδάφη. Π.χ ο Χρήστος Μεγάλου, ο νυν Διευθύνων της Πειραιώς - δες το βιογραφικό του Καλά να περάσεις πρώτα από όλα - με ασφάλεια και υγεία - είμαι σίγουρος ότι τα υπόλοιπα θα τα βρεις - enjoy cycling

Δεν διαφωνώ, αλλά θα ήθελα να γνωρίζεις ότι δεν είναι αυτή η γνώμη μου για το κομμάτι. Αντιθέτως!

Δεν πειράζει η βαθμολογία δεν παίζει ρόλο,η μουσική δεν είναι διαγωνισμός.Σε ευχαριστώ πολύ!

Αρνάκι ξυλόφουρνο σήμερα. Ολα στο τραπέζι απο τη λεβεντογενα!

Μου αρέσει πολύ και από μουσική άποψης και από την οπτική πλευρά του. Για άγνωστο λόγο, προσπάθησα από το κινητό να του βάλω 5 αστέρια και πήρε τα 2. Και τώρα δεν μπορώ να διορθώσω την βαθμολογία μου.

Έψαχνα καιρό να μάθω τι παίζει με αυτή την κιθάρα,βέβαια θέλω να την πιάσω στα χέρια μου πρώτα.Γιατι εμφανισιακά πρώτα και ηχητικά,βάσει όσων ακούω εδώ με καλύπτει.Επειδει εγώ με τα χοντρά μανίκια,τύπου les paul,δεν τα πάω καλά,έψαχνα να δω κάποιον να γράφει με εμπεριστατωμένη εμπειρία πάνω στο οργανο.Ευτυχως που μπήκα εδώ?? ευχαριστω πολύ με την παρουσίαση σου,με βοήθησες πολύ,στο να φύγουν πολλές απορίες.Τωρα μένει να πιάσω μια γιατί κατά 90% θα την αγοράσω σε zebrawood?

Να πω εδώ ότι η αισθητική του δεν μου αρέσει. Χίλιες φορές προτιμώ τον Scott Henderson, γιατί έχει κάτι που ο Frank ίσως δεν αποκτήσει ποτέ. Μπαίνει μέσα στους χρόνους και .... ρέει (δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός). Όμως ... ο Frank είναι ΤΕΡΑΣ, και το λέει ο ίδιος ο Henderson. Όσο μεγαλώνει, τόσο περισσότερο μου αρέσει το παίξιμό του, γίνεται λιγότερο μηχανικό και περισσότερο απρόβλεπτο. Το sweep του είναι αυτό που μου αρέσει λιγότερο (σχετικά με άλλα πράγματα). Ο άνθρωπος πια κουρδίζει αλλιώς, και πραγματικά έχει τα πάντα κάτω από τα δάχτυλά του. Τουλάχιστον σεβασμός σε έναν (κατά την γνώμη μου) πρώην σρέντερ, και τεράστιο μουσικό πια. Ίσως κάποτε να σρένταρε για να σρεντάρει (που δεν το πιστεύω, αλλά από αυτό έγινε γνωστός-τι κρίμα), αλλά ο άνθρωπος είναι μουσικός με Μ κεφαλαίο. Όσοι έχουν ακούσει μεγάλο μέρος της δισκογραφίας του, μπορούν νομίζω να καταλάβουν ότι έχει ξεφύγει εντελώς από την αρχική του σρεντ άποψη. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, ο Frank είναι τεράστιο μουσικό κεφάλαιο στην ιστορία της κιθάρας, αν και παρεξηγημένος, γιατί έγινε γνωστός από το sweep και το γρήγορο παίξιμο (ευχή και κατάρα).

Αυτό είναι το τελευταίο μου release (single) κάθε άποψη ευπρόσδεκτη!ελπίζω να μπείτε στον κόπο να το ακούσετε!Ευχαριστώ!

Πολυ ωραια δουλεια!!!Η φωνη με πηγε πισω σε ενα αγαπημενο παιχνιδι απο το PlayStation 2,to God of war και συγκεκριμενα σε αυτη εδω την πιστα

Βρε Γιώργο, εσένα παλικάρι μου πρέπει να σου δίνουν τσάμπα όργανα, μόνο και μόνο για να κάνεις reviews. Από τα καλύτερα reviews που έχω διαβάσει ever. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.