Πίνακας συμμετοχής

Μπάμπη, είμαστε στην ίδια ηλικία και στην ίδια φάση. Και εγώ πέρσι πρωτοασχολήθηκα με όλο αυτό το κομμάτι της σύνθεσης και παραγωγής. Χωρίς σχεδόν καμία γνώση, πέρα από κάποιες βασικές κλίμακες που έμαθα την προηγούμενη χρονιά, μέσω ιδιαίτερων μαθημάτων. Η συμβουλή μου είναι να μην τρέχεις να καλύψεις τον χαμένο χρόνο, με το να διαβάζεις, να ψάχνεις κλπ. Να το κάνεις και αυτό, αλλά να αφιερώνεις λίγοτερο χρόνο εκεί. Προτίμησε να μπεις κατευθείαν στα βαθειά, και να ξεκινήσεις να φτιάχνεις κομμάτια. Είναι, μακράν, το καλύτερο και γρηγορότερο σχολείο. Ξεκινάς ένα project, δημιουργεις, αποκτάς δεξιότητες, και λύνεις επιτόπου τα προβλήματα που συναντάς. Κάθε επόμενο κομμάτι που θα κάνεις θα είναι και καλύτερο. Εμπιστεύσου το αυτί και το γούστο σου, ξεκίνα να γράφεις μελωδίες και μετά ντύνε τις αναλόγως. Θα μείνεις έκπληκτος με το τι μπορείς, τελικά, να δημιουργήσεις. Οι γνώσεις που έχεις αρκούν για δυνατό ξεκίνημα, και στην πορεία μπορείς να τις επεκτείνεις πιο στοχευμένα. Μη τρελαίνεσαι με τον χρόνο που έχεις χάσει, και ξεκίνα να απολαμβάνεις την όλη διαδικάσία. Χαλαρά και όμορφα.

Και καλά κάνεις! Δεν γίνεται αλλιώς. Συνέχισε έτσι, και διασκέδαζέ το!

Και ναι και όχι. Ναι - για τους μεγάλους συνθέτες, που έχουν το budget να προσλαμβάνουν ολόκληρες ορχήστρες για κάθε έργο τους. Εκεί το programming είναι απλά ένα mockup, αν και αρκετές φορές κρατούν κομμάτια των vst για να γεμίζει περισσότερο, αλλά σίγουρα χρησιμοποιούν αρκετά stems που δε μπορούν να παιχτούν (drones, pads, sub hits, κτλ). Γενικά στο "τελευταίο" στάδιο, υπάρχει ολόκληρη γραμμή παραγωγής, και αρκετές φορές ο συνθέτης δε κάνει καν την ενορχήστρωση. Όχι - για όλους τους υπόλοιπους, που τα budget είναι τόσο μικρά, που αρκετές φορές πρέπει ο ίδιος ο συνθέτης να κάνει σύνθεση, ενορχήστρωση, παραγωγή, μείξη και mastering. Όσο αυξάνεται το budget σου, τόσο μπορείς να προσλαμβάνεις κόσμο.

Καλα το κανεις. Ειναι εποχες που ακουμε και να δεχομαστε ερεθισματα, και ειναι εποχες που ειμαστε δημιουργικοι. Μαζι πανε αυτα.

Να προσπαθήσω να βοηθήσω λίγο. Να κάνεις τα samples να ακούγονται όπως αυτό που έχεις στο μυαλό σου, και όχι να υπαγορεύουν το πώς θα το βάλεις στο μυαλό σου. Το πώς γίνεται αυτό είναι ολόκληρη επιστήμη. Αν έχεις γνώσεις ενορχήστρωσης, τότε αν δεν μπορείς να χειριστείς κατάλληλα τα samples, σου υπαγορεύουν αυτά το αποτέλεσμα, αντί να χρησιμοποιήσεις αυτές τις γνώσεις σου για να πετύχεις το αποτέλεσμα που θέλεις.

Φοβερός φίλε, μπράβο! Τα clean riffakia στην αρχή ειδικά.

Γενικά καραγούσταρα και δεν βαρέθηκα καθόλου. Πολύ καλά στημένο το track με ωραιο blend rock και electro. Top σημείο η ροκ αλλαγή στο 2.40.

Μουσικάρες, και γ@$ω τα στυλ !!

Καλα αυτο ειναι σιγουρο. Πεταλιερα χωρις GE7 ,σκορδαλια χωρις σκορδο ? (μονο και μονο που ειναι ισως το καλυτερο booster που υπαρχει αρκει)

Νομίζω πως ναι! Αλλα όσο χαίρομαι να τον ακούω, άλλο τόσο δεν απολαμβάνω να τον βλέπω. Με ξενερώνει αυτή η απάθεια στο προσωπό του, στο βλέμμα του.

Μεταναστεύω και όλη μου η ενέργεια βρίσκεται εκεί. Πρέπει να αποκτήσω ξανά ρουτίνα για να καθίσω να ασχοληθώ η αλήθεια είναι. Το χρησιμοποιώ ως ευκαιρία για να ακούσω νέα μουσική.

Χαίρομαι αν βοήθησα.

Φυσικά. Γιατί η κυβέρνηση όπως το λένε όλοι πλέον χαχαχαχα δεν μπορεί να επικοινωνήσει στον μέσο άνθρωπο που δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις το θέμα της αντιμετώπισης μιας επιδημίας/πανδημίας. Οπότε θεκει συγκρίνει ανόμοια πράγματα με χώρες του εξωτερικού και διυλιζει τον κωνωπα και καταπίνει την καμηλό και τους καταριέμαι γι αυτό προσωπικά. Δεν επετυχσν τα χρονοδιάγραμματα ενός εγκαιρου εμβολιασμού που ο μόνος λόγος που χρειάζεται να είναι καθολικός για τη χώρα μας είναι το εξαθλιωμενο και εξαγριωμένο, ανεπαρκές σύστημα υγείας μας, η ΑΝΎΠΑΡΚΤΗ πρωτοβάθμια υγεια που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την προσθετικη αύξηση μερικών εκατοντάδων νοσουντων που θα χρήζουν μισς αυξημένης φροντίδας. Τα 200 δις που έφαγαν και χρέωσαν την υγεία και μας βάλανε κυρίως μέσω αυτών σε δυσβάστακτα χρέη και μνημόνια εξαντλητικου δανεισμού που μας τα δίνουν με το μήνα με εξαντλητικά προαπαοτουμενα. Για να μην μιλήσουμε τώρα γισ την μεθοδολογία της επιδημιολογικης μελέτες, την κοροϊδία δηλαδή. Το ακαταδιωκτο το ζητούν αυτοί που το ζητούν στην υγεία και τις επιτροπές και καλώς το ζητούν και διευρυμενα πλέον και είμαι μαζί τους γιατί ο ιατρικός χωρος είναι εκτεθειμένος λόγω των πολιτικών επιλογών που δεν φτάνει δυστυχώς ένα ποστ για να αναλυθούν και να καταλάβει ο κόσμος και το φόρουμ μας το λάθος που έκαναν και το αδιέξοδο που θα φέρει αυτή η κυβέρνηση οι Έλληνες πολίτες Χαχαχαχαχαχα. Το γελοιον του πράγματος το έζησα στο κεντρο που πήγαμε μετά από ένα γάμο που ήμουν και απαξιώ να το περιγράψω, ιδιαίτερα στο σκέλος της ορχήστρας. Πλέον απαξιώ να σχολιάσω την κυβέρνηση αυτή και τους παράγοντες της και τα ΜΜΕ που ελέγχουν. Τους αφήνω στην επερχόμενη τιμωρία του ελληνικού λαού που..... Ούτε με ΝΟΘΕΙΑ δεν θα μπορέσουν να την αποφύγουν. Γιατί αν οργανώσουν τη ΝΟΘΕΙΑ, θα έχει χειρότερο αποτέλεσμα γι αυτούς. Θα την οργανώσουν τόσο καλά, όσο οργάνωσαν την αντιμετώπιση της πανδημίας, τις επενδύσεις και όλα τα στραβά που κάνουν. Εύχομαι τον Οκτώβρη να φύγουν, κάθε μέρα προσεύχομαι. Χαχαχαχαχαχαχαχα Άμα έβλεπα έναν από αυτούς να πλησιάζει το εξοχικό μου σε ψηφοθηρικη περιοδεία, θα βγάλω τη σκούπα να σκουπισω την αυλή, να καταλάβουμε πως είναι ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ. ?

Δεδομένου πως ο εμβολιασμένος έχει πιθανότητα να κολλήσει αλλά και εν αγνοία του να είναι φορέας του ιού και να τον μεταδώσει, είμαι μάλλον αντίθετος στους λεγόμενους covid free χώρους. Πέρα απο γενικότερες πεποιθήσεις - αντιλήψεις, έχουμε καεί με διχασμούς και αντιπαλότητες, ηρεμία, ενσυναίσθηση, ενημέρωση και πνεύμα λογικής θα βοηθήσουν απείρως περισσότερο απο απαγορεύσεις. Για παράδειγμα, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα όσοι μπαίνουν σε μια συναυλία να το κάνουν με την επίδειξη αρνητικού τεστ 48άωρου.

https://www.rollingstone.com/music/music-news/zz-top-bassist-dusty-hill-dead-obit-1203694/ Κάτι ανατριχιαστικό συμβαίνει αυτό το διήμερο στο μουσικό χώρο, δεν ξέρω τι σκατά είναι αυτό . Στις 26/07 φεύγει ο Mike Howe των Metal Church , χθες ο Joey Jordison , σήμερα ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Dusty Hill των ZZ Top Εύκολα κιόλας η αγαπημένη μου blues rock μπάντα . Μεγάλη λατρεία που μακάρι να την είχα από το 2009 που μας είχαν έρθει αλλά που μυαλό τα σέβη μου γίγαντα

Ναι Είναι το πρώτο πράγμα που κοίταξα για να επιβεβαιωσω αυτό που άκουγα.

Μας άφησε πολύ νέος (μόλις 46) ο πρώην ντράμερ και ιδρυτικό μέλος των Slipknot, Joey Jordison. Τα ρεπορτάζ κάνουν λόγο για χρόνια προβλήματα υγείας. Ήταν ο πρώτος ντράμερ που είχα κάτσει να ψάξω ποιος ήταν, πρέπει να ήμουν 13-14. Έχει γράψει πολλά από τα αγαπημένα μου Slipknot τραγούδια. Μεγάλη απώλεια.

Ευχαριστώ. Ελπίζω να είσαι καλά εσύ και οι οικείοι σου......

Νομιζω, καταλαβαινω τι λες. Προσφατα αγορασα ενα βιολι και ο ηχος που βγαζω μοιαζει με εκεινον που βγαζει ενα γουρουνι οταν το σφαζουν....?

Μη μπερδεύεις το programming με το quantizing ;) Ούτε εμένα μου αρέσει το quantizing. Το programming είναι το post editing των vst, με ότι κι αν επέρχεται. Το quantizing είναι κομμάτι του programming, αλλά όχι το μόνο. Για μένα το programming είναι να βρω που είναι το σωστό legato, δυναμικές και σωστά crossfades, vibrato, και keyswitches. Μακάρι να ήξερα να έπαιζα τσέλο ή βιολί, γιατί για μένα χάνεται όλο το συναίσθημα στο VST. Ίσως κάποια στιγμή να πάρω. Αλλά ακόμα και ηλεκτρονική drums που θέλω να πάρω, φοβάμαι μην ενοχλεί, μιας και δεν έχω στούντιο - πόσο μάλλον ένα ακουστικό όργανο - που αν δε ξέρεις να παίζεις, τσιρίζει...

Πρόβλημα υγείας του πατέρα μου με δεν με άφηνε να ασχοληθώ με κάτι άλλο πέρα από τη δουλειά μου και τον ίδιο δυστυχώς. Μάλλον με έχει επηρεάσει η έκθεση μου σε techno και house που είναι σχεδόν καθημερινή?

Σε χασαμε! Πολυ καλοκαιρινο και μπιτάτο το μεταλ κομματακι! Βασικα δεν ειναι μεταλ κομματι. Ειναι καλοκαιρινο μπιτάκι, ντυμενο με μεταλ ηχαρες!

@Πάνος Χελιδόνης Διαφωνώ κατά 99%. Άλλο το performance, άλλο η σύνθεση, είναι τελείως διαφορετικά πράγματα. Κάποιος μπορεί να είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ περφόρμερ και να μη μπορεί να παίξει τίποτα live, ακόμα και μετά από 100 takes, αλλά η συνθετική του αντίληψη να είναι ακραία. Το ίδιο ισχύει και ανάποδα, ένας τρελός περφόρμερ να μη μπορεί να συνθέσει, να μην έχει καθόλου φαντασία, κτλ. Επίσης, αν θες να έχεις ρεαλιστικό αποτέλεσμα, το programming δε το γλιτώνεις. Άλλο όμως να γράφεις (σε midi/synth) πιάνο, και άλλο πχ σόλο βιολί, που λόγω της φύσης του οργάνου δε μεταφράζεται τέλεια στα πλήκτρα. Eκτός αν φυσικά προσλάβεις μουσικούς - ή αν ακόμη καλύτερα ξέρεις ο ίδιος να παίζεις το όργανο, τότε ναι, αυτό είναι το τέλειο. Αρκετοί τοπ συνθέτες είναι multi-instrumentalists. Κιθάρα, μπάσο, drums, να τα παίξω ναι. Θα μου πάρουν ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ takes γιατί είμαι τρόμπας, αλλά θα το βγάλω και θα γουστάρω. Τι να κάνω όμως που θέλω να γράψω τσέλο, ghuzeng, erhu, ή sakuhachi? Ούτε να τα παίξω μπορώ, ούτε καν να τα αγοράσω.

εμ δεν "ερχονται" ποτε,απλα....πλησιαζουν ενα 50% ή γενικα σε ενα επιπεδο "good enough for rock n'roll" σιγα μη σκασει η κυρα Κουλα που πινει την ΠΙΝΑΚΟΛΑΔΑ στο πρωτο τραπεζι επειδη το "Sweet Home Kalamata" δεν εχει 100% strat grey bottom neck pickup ηχο ?.

ΤΙΝΑΦΤΟΡΕ?

Ωραίοι οι Toska και γουστάρω πολύ τον Rabea σε ό,τι κάνει... Ακόμα και τα διάφορα gear demos που κάνει τα "ντύνει" μουσικά πολύ ωραία!

@Alex Raptakis Με το "πιο σοβαρά" δεν εννοώ επαγγελματικά. Δε νομίζω ότι μπορώ να ζήσω από τη μουσική και δε νομίζω ότι το θέλω κιόλας. Ευτυχώς κάνω μια δουλειά (προγραμματιστής) που ως επί το πλείστον με ικανοποιεί και (ακόμα) είμαι χαρούμενος. Εννοώ (μάλλον) ότι θέλω να ασχοληθώ πιο ενεργά, είτε αυτό αφορά τη σύνθεση, το recording, την ενορχήστρωση. Εν τέλει, θέλω όλες αυτές οι μισοτελειωμένες ιδέες να πάψουν να μένουν ανολοκλήρωτες. Πράγμα που πιστεύω ότι έχει (έμμεσες) προεκτάσεις και σε άλλες εκφάνσεις της ζωής μου. Επίσης να μη φοβάμαι να εκτίθεμαι και να ζητώ βοήθεια ή/και κριτική. Σε αυτό το τελευταίο το Noiz με έχει βοηθήσει σε τεράστιο βαθμό.

Η αλλαγή μαγνητών είναι πάντα λύση, αλλά μόνο αν δεν σε καλύπτουν καθόλου οι μαγνήτες που έχεις. Εμένα με καλύπτουν (και με το παραπάνω!), απλά ζητάω πιο ''προς single coil'' ήχο σε πολύ λίγα και συγκεκριμένα σημεία Αν και δεν έχω κάνει ο ίδιος ''αυτοψία'' στους μαγνήτες, τα είχα ψάξει παλαιότερο και νομίζω πως οι κιθάρες του εμπορίου που δεν έχουν μηχανισμό split πολύ σπάνια έχουν 4 conductor καλώδια, και ο μαγνήτης πρέπει να ''τροποποιηθεί'' από κάποιον ειδικό. Βέβαια αν τους ίδιους ακριβώς μαγνήτες τους αγόραζες ξεχωριστά, εκεί ναι έρχονται με 4 conductor καλώδια γιατί εκεί ο κατασκευαστής όντως πρέπει να σου δίνει την επιλογή να μπορείς να τους split-άρεις ή να κάνεις άλλο wiring.... Στην περίπτωση που ισχύει αυτό, το κόστος να αγοράσω σετ μαγνητών για κάθε κιθάρα είναι αρκετό... ακόμα και αν πουλήσω τους original αλλά και πάλι είναι μια μεγάλη διαδικασία που δεν επιθυμώ να μπω... Νομίζω ένα απλό EQ θα με καλύψει :) Ενδιαφέρον φαίνεται, δεν το γνώριζα, τώρα το έψαξα αλλά όντως δεν είμαι πολύ της μπαταρίας, και αν και δεν είμαι και ...Bonamassa στο να χρησιμοποιώ τα tone controls, μου αρέσει να τα σκαλίζω που και που...

Είναι περσόνα πιο πολύ, προτιμώ να τον ακούω κι εγώ σίγουρα. Πέρα από την τεχνική του που προφανώς είναι σε αδιανόητα επίπεδα, μου αρέσουν οι ιδέες που έχει. Πάμε σε κάτι τελείως άλλο όμως, πόσο να ακούμε ακροβατικά; ?

Αν και δεν προσδιορίζεις το "πιο σοβαρά" (αν θες να πας επαγγελματικά), με χτύπησε ακαριαία το παραπάνω. Το 2016, είπα θα τα αφήσω όλα και θα ασχοληθώ με τη ζωγραφική. Ξεκινώντας κυριολεκτικά από το 0, έτρεχα να προλάβω, μιας και ένιωθα ότι ήταν ήδη αργά (παρόλο που ήμουν μόλις γύρω στα 25). Ναι μεν έφτασα σε ένα καλό επίπεδο για τον καιρό που ασχολήθηκα, αλλά κατέληξα να καταστρέφομαι ψυχολογικά από αυτό, και εν τέλη, είχα κενά που λόγω συνήθειας ήταν πλέον δύσκολο να καλυφθούν. 3 χρόνια μετά, παρόλο που είχα πλέον γίνει επαγγελματίας, τα παράτησα γιατί αντιλήφθηκα ότι δεν ήταν για μένα - άσχετο βέβαια. Και τώρα με τη σύνθεση το ίδιο κάνω, γιατί είμαι ακόμη μεγαλύτερος και πρέπει να φτάσω αυτούς που έχουν πτυχία και γνώσεις. Βιάζομαι και φυσικά και ψυχολογικά, και προσωπικά δε ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Ισχύει όμως αυτό που λέει ο Γιώργος, ότι πρέπει να πέσεις στα βαθειά, να το δεις στην πράξη. Γράφε κομμάτια αβέρτα, ακόμα και αν δεν καταλήγουν σε κάτι τελειωμένο. Αυτό βέβαια συνδιάζεται με πολύ feedback από τρίτους, μιας και το μάτι και το αυτί μας συνηθίζει και δε καταλαβαίνει τυχόν προβλήματα.

Σύμμαχος πιστεύω σε αυτό είναι η γνώση. Και μάλιστα η συστηματική και όχι η αποσπασματική γνώση. Κι εκεί είναι που χωλαίνω. Ως χομπίστας, που αποφάσισε να ασχοληθεί πιο σοβαρά με τα ενδιαφέροντα του στα 39 κι έχοντας μέχρι τώρα μια ατάκτως αποκτηθείσα γνώση περί μουσικής θεωρίας, σύνθεσης κλπ, βλέπω ότι με διακρίνει μια βιασύνη, μια τρεμούρα να κάνω πράγματα εδώ και τώρα. Χωρίς να δίνω τον απαραίτητο χρόνο μελέτης. Νιώθω ότι τρέχω να προλάβω να καλύψω το "χαμένο" χρόνο. Κάπου χάνομαι και στην ιντερνετική πληθώρα πηγών καθώς και στο ότι προσπαθώ να κατακτήσω ταυτόχρονα γνώση και δεξιότητες που θέλουν χρόνο και αφοσίωση. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η δουλειά μου δεν αφήνει και πολύ ελεύθερο χρόνο, προσπαθώ συνεχώς να κόβω δρόμο και να προσπερνώ ότι πάει να με ζορισει η μου φαίνεται βαρετό. Κι αφού έβγαλα τα ψυχολογικά μου, να πω ένα μεγάλο "Ευχαριστώ!" για τη βοήθεια και υποστήριξη και σε αυτό αλλά και στο άλλο νήμα που άνοιξα πρόσφατα περί songwriting και recording.

Αυτά που διάβασα σ' αυτό το θρεντ, ειδικά για τα ταξίδια, ενισχύουν την απόφασή μου να παραμείνω σε καθεστώς αυτοεπιβεβλημένου σκληρού λόκντάουν, παρότι έχω εμβολιαστεί και έχουν χαλαρώσει τα μέτρα. Αεροπλάνα, βαπόρια, τρένα, συναυλίες με τους φίλους τους παλιούς κ.λπ.; Ρε ούτε σε ταξί κάμπριο δεν μπαίνω λέμε. Θα κάτσω μέσα να καλλιεργώ αγγούρια και ραδίκια μέχρι να σβήσει ο Α΄ του Κενταύρου ή να μειωθούν τα κρούσματα σε ένα το χρόνο. Κι επειδή δεν βλέπω να σβήνει τώρα κοντά ο προαναφερθείς Άλφα, εμβολιαστείτε οι ανεμβολίαστοι γιατί θα τραβήξω καμιά ξεγυρισμένη κατάθλιψη απ' την κλεισούρα, και μετά θα σας ψάχνω οπλοφορών και τσαντισμένος! ?

@Ali Barout Κατάλαβα τι λες, αλλά αυτοί είναι πολύ λίγοι, και συνήθως έτσι έχουν μάθει ή είναι της παλιάς σχολής (φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις). Εγώ προσωπικά έχω δει μόνο 1-2 "νέους" που δουλεύουν έτσι. Πλέον τη δουλειά αυτή την αναλαμβάνουν οι ενορχηστρωτές, όχι οι συνθέτες. Ο "μοντέρνος" συνθέτης (αυτός δηλαδή που θα γράψει μουσική για μια AAA ταινία ή ένα video game, θα τα γράψει όλα σε ένα DAW, και μετά κάνει print τα stems και τα δείνει εκεί που πρέπει να τα δώσει για να συνεχιστεί η γραμμή παραγωγής. Εξ άλλου τα deadlines είναι πολύ στενά και απαιτητικά που δεν προλαβαίνουν να τα κάνουν όλα. Ο μεγάλος Trevor Morris έχει πει το "2 λεπτά τελειωμένης μουσικής ανά ώρα", που οκ είναι υπερβολή. Άλλοι αφιερώνουν περίπου 1 μέρα σε ένα cue, το πολύ, γιατί την επόμενη θα έρθει το επόμενο, κτλ. Αυτό που λες στο τέλος βέβαια είναι και αυτό που μετράει. Πρέπει απλά να το πολεμάμε και να μη πελαγώνουμε, αν και αρκετές φορές είναι αναπόφευκτο...

Α γεια σου! Ευχαριστώ κυρφιουζιονάρα μου! Αυτό είναι, αλλά είναι το μισό. Όπου γράφει δηλαδή examples στο βιβλίο που ανέβασες, έχει πίσω άλλο μισό βιβλίο με τα αποσπάσματα ως παραπομπές. Υπήρχε και μια "ντελουξ" έκδοση με cd μια περίοδο, με τα αποσπάσματα ηχογραφημένα. Δεν το έχω, δυστυχώς. Τώρα για τα LASS και τα spitfire everything και όλα αυτά... Δεν ξέρω. Εγώ βλέπω ότι οι συνθέτες δουλεύουν πολύ noteperformer και πρόγραμμα παρτιτούρας. Θα μου πεις μάπα, ήχοι είναι αυτοί; Ε, ήχοι ειναι ΚΑΙ αυτοί, απλά ο άλλος άμα θέλει να γράψει sul G e sul ponticello γράφει αυτό και προχωράει. Δεν ψάχνει να βρει στο template των 1200 τρακ πού είναι το sul G e sul ponticello τρακ του δεύτερου αναλογίου των δευτερων βιολιών για να γράψει μισό μέτρο. Εξαρτάται και τι περιμένει ο καθένας, έτσι; Να γράψεις ένα θέμα φασόν που θα έχει ως τελικό προϊόν από πάνω εκρήξεις, διάλογο, φωνές, εφέ, νομίζω περνάει. Να γράψεις ολόκληρη συμφωνία, δεν περνάει. Άλλο η σύνθεση κι η ενορχήστρωση, άλλο η παραγωγή. Γι' αυτό και στο Dorico υπάρχει write mode και play mode. Στο write γράφεις πώς θες να φαίνονται τα πράγματα, και στο play πειράζεις τα midi δεδομένα. (Μπορεί δηλαδή η παρτιτουρα να γράφει τέταρτα δεμένα, αλλά από το play να τα κάνεις... στακκάτο.) Το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι να γράφει ο μπάμπης, και να μην κολώνει. Άλλες φορές πολεμάμε με το μηχάνημα, άλλες φορές με το κεφάλι μας. Να μην πελαγώνουμε ειναι το ζητούμενο και να βγάζουμε αποτέλεσμα, τσούκου τσούκου.

Ήμαρτον και με αυτό το παλικάρι. Μας κοροϊδεύει.

the real thing! Φανταστικές φωτογραφίες από τον ISS https://www.flickr.com/photos/thom_astro/albums/72157719149255852

Και εγω νομιζα οτι εσπασε καμια χορδη και σταματησες το σπορ....?

Ενα μικρό δείγμα αφαίρεσης vocals από ένα finished track με το spectralayers. Σε αντιπαραβολή το κομμάτι πλήρες και μετά με αφαίρεση όλων των οργάνων. Τουλάχιστον στην αφαίρεση των vocals είναι σχεδόν 100%. Εχω δει και άλλα παρόμοια εργαλεία, αλλά κανένα με τέτοια ποιότητα. bn.mp3 bn-v.mp3 bn-i.mp3

Όλο;! Ρεεεεε γαμώτη!? Λέω, ότι αφού ο Μπάμπης έχει και τέτοιες τάσεις, και ακούσματα, να γράφει. Αλλά να έχει στο νου του να γράφει αυτό που θέλει πραγματικά, όχι αυτό που ακούγεται καλά με το bbc core γιατί αυτό έχει σήμερα. Γιατί αν τα ανάγουμε όλα σε θέμα προγραμματισμού, θολώνουν λίγο τα νερά. Μπορεί να κυνηγάω να φέρω με ταυτόχρονη ζωγραφική στο CC1 11 και 21 μια ενορχήστρωση που θα μπορούσε να είναι καλύτερη από συλλήψεως, αλλά να μην το κάνω, γιατί play play play, μπήκε στο αυτί, έμεινε, άντε γεια. Μήπως θέλει να κόψω 10 τικ τη διάρκεια των νοτών; (Μήπως να ντουμπλάρω με στακάτα όμποε) Πώς να κάνω πιο δυναμικό αυτό το λεγκάτο μέρος με πηδήματα, πού είναι το sine tool; (Μήπως να έσπαγα τη μελωδία σε θέσεις και άρσεις και να τη μοίραζα σε κλαρινα και φλάουτα; Γιατί ξύνουν άντερα οι τρομπέτες, να κατέβαζα velocity και να ανέβαζα το fader? (Να ντουμπλάριζα με όμποε, φλάουτα ή βιολιά) Τώρα, καλύτερα; Ή πάλι σαν τον τρελό του χωριού;??

Τέλεια! Σου προτείνω ανεπιφύλακτα το εγχειρίδιο ενορχήστρωσης του Κόρσακοφ. Το έχει πάρει το μάτι μου online στο τζάμπα, αλλά δεν ξέρω αν στην online έκδοση είναι όλο ή το πρώτο μισό. Το δευτερο μισό είναι πολύ ενδιαφέρον, γιατί είναι ακριβώς αυτό που λες. Έχει αποσπάσματα από έργα του, και εξηγεί γιατί πήρε την συγκεκριμένη ενορχηστρωτική απόφαση στο κάθε απόσπασμα, τι ήθελε να πετύχει τι να αποφύγει κτπ. Ρίξε μια ματιά, αξίζει! Εγώ το μόνο που θα πρότεινα για το συγκεκριμένο είναι να έπαιρναν λίγο "ρυθμό" τα έγχορδα. Είτε με divisi pizzicato, είτε όπως είναι τώρα αλλά τρεμολάντο και φουσκώματα στις δυναμικές colla parte του ομποε, γενικά κάτι να γίνεται. Οι πολύ μακρόσυρτες αρμονίες στα έγχορδα ακούγονται αμήχανες. (Τα δεμένα επι δεμένων επι δεμένων, σαν pads.) Γενικά, το πρόβλημα είναι το εξής. Η καλή "εκτέλεση" προϋποθέτει ένα μίνιμουμ προγραμματισμού. Η καλή ενορχήστρωση προϋποθέτει καλή εικόνα του μουσικού υλικού (να ξέρεις από πριν τι θες να ακούσεις). Αν η εικόνα του μουσικού υλικού προέρχεται από την εκτέλεση (του daw) υπάρχει κίνδυνος για φαύλο κύκλο, όπου η ενορχήστρωση πλέον δεν υπαγορεύεται από τον ενορχηστρωτή, αλλά... τα samples ασυνείδητα. Δηλαδή καταλήγεις να γράφεις ό,τι ακούγεται καλύτερα, περνώντας από την ενορχήστρωση στην παραγωγή. Τα λέω για να τα ακούω εγώ πρώτος.?

Είναι εφαρμογή το spectralayers. Στο cubase 11 περιέχεται μια... γερμανικά... λιτή έκδοσή του, ειδικά για το cubase, το spectralayers one. Ίσα ίσα για να μας πιάνουν πελάτες. Μετά υπάρχει με 80 φράγκα το elements, και 300 φράγκα το pro. Αυτά μπορούν να συνεργαστουν με όποιο DAW υποστηρίζει ARA. Αν το cakewalk υποστηρίζει ara λογικά θα δουλεύει. Πάντως δεν έχω ασχοληθεί με το spectralayers καθόλου. Είδα τα εργαλεία, είδα ότι έχει unmix vocals (τα παραπάνω έχουν περισσότερες δυνατότητες unmix, σε stems ή ακόμα και όργανα), δοκίμασα τα εργαλεία, ενδιαφέρον φάνηκε, σαν photoshop για ήχο. Δεν ξέρω αν θα το έπαιρνα ποτέ, γιατί δεν θα ήξερα να χρησιμοποιήσω ούτε το 0,0001% από αυτά που κάνει, αλλά μόνο του το unmix stems αξίζει, έστω για μελέτη, και ευκολότερες τρανσκριπσιόν. (Αν καταφέρει να βγάλει αυτά που ενοχλούν)

You win. Σιγά μη πάω στο Λαγονήσι ν' ανοίξω κουτιά για να βρω τη δουλειά του 90. 78 όμως έχω καλά φυλαγμένο όπως βλέπεις. Και είναι απο τα πρώτα mixtapes. Παραγγελιά. "Δια κουμπάρα Ειρήνη" αμα λάχει...?

Σκέψου να πας AC/DC, να κάθεσαι στην καρέκλα και να έχει και ησυχία ο χώρος. Θα ξενερώσει και η μπάντα. Αυτά είναι για Μέγαρο. Την τελευταία φορά που είχα πάει Motorhead, εκτός του ότι παίζαμε κλωτσιές, βρήκα την μπλούζα μου καμιά 15αρία μέτρα μακριά σκισμένη, μετά το τέλος του live.