Πίνακας συμμετοχής

Το παραπάνω τα λέει όλα. Δε νομίζω ότι χρειάζεται για 1η φορά συμβουλή στο τι πρέπει να κάνεις. Το κύριο είναι να υπάρχουν ιδέες. Πάντως μια χαρά είναι και ακούγεται. Και ωραία θέματα κια για εξέλιξη έχεις. Η μονη προτροπή που θα μπορούσα να κάνω (όχι ότι είμαι κάνας ειδήμων) είναι να μην προσπαθείς να χωρέσεις όλες σου τις ιδέες σε μια παραγωγή, έτσι ώστε από τη μια να παράγεται ένα άρτιο ενιαίο αποτέλεσμα και από την αλλη να έχεις project πολλά στο χαρτί για το μέλλον. Από κει και πέρα μετά από 2 3 φορές που θα ανεβάσεις κάτι οι συμφορουμιτες από πάνω θα σου δώσουν την καλύτερη βοήθεια. Μπαίνεις σε έναν δρόμο που δε γυρίζει πίσω κι αυτό είναι καλό......

Για πρωτη προσπαθεια εισαι καλα Μπαμπη.Και οσο το εξασκεις τοσο καλυτερα θα ειναι. Βαρα του! Και βαζε να ακουμε οτι γραφεις.

Δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω από αυτά που είπε ο Alex.... Πάντως για πρώτη φορά, μια χαρά ακούγετε. Για τύμπανα δες αυτά τα free... https://www.powerdrumkit.com/download76187.php Για μπάσο ότι είπε ο Γιώργος... Υ.Γ. Πολύ ωραίες κιθάρες και ωραίο ριφάκι!

Για αρχή πολλά πολλά υποσχόμενος. Τα υπόλοιπα για το άρτιο θα έρχονται όλο και περισσότερο με την ενασχόληση. Το συγκεκριμένο μπορείς να το εμπλουτίσεις. Σαν ιδέα βρίσκω μια καλή βάση. Και η μίξη αν βελτιωθεί ακόμα καλύτερα. Καλή συνέχεια!!!!!!!!!

Λοιπόν, Εγώ άκουσα έναν πολύ καλό μουσικό που ξέρει ακριβώς τι θέλει και κατάφερε στη πρώτη του απόπειρα να το "αποτυπώσει" στο daw με πολύ μεγάλη επιτυχία. Οι "ηχογραφήσεις" των οργάνων μου αρέσουν όλες σαν ήχος. Τα τύμπανα μόνο δεν μου αρέσουν. Σαν να τους έχεις βάλει κουβέρτα. Και το μπάσο θέλει χαμήλωμα, αλλά γενικότερα το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό για έναν πρωτάρη. Η σύνθεση είναι όπως πρέπει. Έχει δυνατό ριφ, ωραιο σόλο, γέφυρα κλπ. Μετα την γέφυρα, κανονικά, θέλει φωνητικά ή κάποια άλλη αλλαγή σκηνικού, αλλά κατανοώ ότι έκανες δοκιμαστική παραγωγή, ο οποία για την διάρκεια που έχει είναι πλήρης. Δεν λες κάποια ιστορία, όπως λεει και ο Άλεξ, αλλά μας δίδεις μια καλή γεύση για το τι έχεις στο μυαλό σου. Και είναι πολλά υποσχόμενο αυτό που άκουσα. Είναι προφανές ότι το 'χεις, οπότε συνέχισε και μη σε νοιάζει τίποτα. Μην αγχώνεσαι για τίποτα. Φαντασία και στοιχεία έκπληξης δίδουν έξτρα πόντους. Σιγά σιγά θα μαθαίνεις καλύτερα το πρόγραμμα και το midi editor, ώστε να φέρνεις στα μέτρα σου τα έτοιμα grooves των τυμπάνων. Αγόρασε και με την πρώτη ευκαιρία ένα μπάσο για να γράφεις φυσικά (αυτό έκανα και εγώ, αγοράζοντας ένα jb-75 με 150 ευρω). Θα βελτιώσεις και τη μίξη σου, ώστε να ακούγεται λίγο καθαρότερα τ κάθε όργανο και να μη μπλέκουν οι συχνότητες μεταξύ τους. Και άλλα πολλά... Καλή αρχή!

Αυτό το Bandlab έχει κάνει takeover όλα τα masters του noiz! :P Γράφω τη γνώμη μου για ένα-ένα, ότι μου'ρθει πρώτο: Πρώτη σκέψη, έλα δεν είναι τόσο κακό όσο μπορεί να νομίζεις! Ακούγεται βέβαια Mix: - Η rhyrhm/riff κιθάρα μου ακούγεται λίγο πιο ψηλά από όσο θα την ήθελα εγώ, αλλά το μπάσο είναι ακόμη ψηλότερα, ακούγεται πολύ μουντό και χαλάει όλο το mix. Ο ήχος στο σόλο είναι πάλι πολύ πίσω. Υποτίθεται ότι πρέπει να βγαίνει μπροστά. - Προσφωπικά δε μου αρέσει ο ήχος της αρχικής κιθάρας, δε πιστεύω ότι ταιριάζει καθόλου σε αυτό που έχεις γράψει. Ο ήχος στο σόλο είναι πιο γλυκός και ωραίος, και ακόμα πιο ωραίος είναι αυτός στο b-section. - Τα drums θα μπορούαν να είναι λίγο πιο δυναμικά, αλλά το κυριότερο είναι ότι είναι φουλ copy-paste. Ειδικά στο b-section θα τα ήθελα πιο "χαλαρά" παιγμένα. Ακόμα και το ταμπούρο θα μπορούσε να είναι side-stick. Αλλά εδώ παίζει και λίγο το κομμάτι της σύνθεσης και το τι θες να κάνεις. Σύνθεση: Δεν έχουμε και πολλά να πούμε. Κάνεις ένα ABA, μικρή και η διάρκεια. Οκ είναι λίγο απλό, βαρετούτσικο. Το riff μου φαίνεται αδιάφορο, μάλλον γιατί δε μπορώ να συνδιάσω τον ήχο με το feeling που θες να δώσεις. Βγάζει δηλαδή ένα up-beat ρυθμό με heavy ήχο, που με ξενίζει αρκετά. Ωραία η αλλαγή στο b-section, αλλά μετά εγώ δε θα πήγαινα πάλι στο riff κατευθείαν. Θα έκανα ένα bridge με κάποιο build-up, και μετά το build-up ίσως να ήταν καλύτερη η στιγμή για σόλο. θα μπορούσε να μπει και σόλο στην αρχή του b-section, έτσι πιο χαλαρό, και μετά να δώσει πόνο πχ. Αλλά και πάλι είναι το τι θες να κάνεις, τι ιστορία θες να πεις, κτλ. Δύσκολες αποφάσεις :P

Θα πρέπει η κοσνόλα να έχει (Ν) εξόδους -recording outs- είτε αναλογικες (direct ή group) είτε ψηφιακές. Από οσο φάινεται, η συγκεκριμένη, δεν είναι για multitrack recording. Δεν έχει direct outs (ουτε Inserts). Έχει 4 group outs αλλα δε σε καλύπτουν (και σίγουρα, αυτό δε σημαίνει ότι το συγκεκιμμένο usb μπορεί να κουβαλήσει 4 busses). Αν είσαι αποφασισμένος να δώσεις ~600E, θα σου πρότεινα να δεις και μια διαφορετικη λογικη. Πχ: https://www.thomann.de/gr/presonus_studio_1824c.htm + https://www.thomann.de/gr/behringer_ada_8200_ultragain.htm Οι πηγες 1-8 > mic pre 1824 > USB > DAW (channels 1-8). Oι πηγές 9-16 > mic pre ADA8200 > ADA8200 ADAT out > 1824 ADAT in > USB > DAW (channels 9-16). Θα θέλει λιγη προσοχη με τα clocks (να υπάρχει δηλαδή κάπου ένα master clock για να μη βγάλουν jitter τα 2 ADAT busses). Κόστος 610 Euros για 16 channel recording with true input monitoring. To θετικό είναι ότι πιάνεις το στόχο σου με 16 ποιοτικα-ish mic preamps + 16 channel SW mixing desk με EQ, dynamics, FX και 2 cue mixes για τα ακουστικα σας (ή 2 γραμμές monitor, τέλος πάνττων, με FX κτλ). Το αρνητικό είναι ότι θα χρειαστεί να αλλάξεις συνήθεια. (btw, αυτό είναι κοντα στο set up που χρησιμοποιω για πρόβα/live rec και άπαξ και το σταμπιλάρεις με σκηνες, σταθμες, κτλ δουλευει αξιοπρεπώς για τα λεφτά του).

Με την δικιά σου κονσόλα, μέσω USB, μάλλον όχι. Εκτός κι αν υπάρχει κάποιο update (αναβάθμιση) που της επιτρέπει τέτοιο πράγμα. Χλωμό αλλά όχι αδύνατο. Διαφορετικά θα μπορούσες να εκμεταλλευτείς τις Group και Aux εξόδους της κονσόλας για να στείλεις σε γκρούπ κάποια κανάλια που θες, αναλογικά. Αλλά, σε αυτή την περίπτωση θα έχεις πρόβλημα πως θα μπούν στον υπολογιστή σου, αφού θα πρέπει να έχεις κάρτα με πολλαπλές εισόδους. Αδιέξοδο...

Η συγκεκριμμένη δεν έχει multitrack out. Δηλαδή στο usb πάει όλη μίξη "δεμένη" , εν είδει stereo bus/out. Άρα το DAW θα τη δει ως stereo (ή 2 channel) audio i/f. Αν θες οπωσδήποτε να γράψεις "live" πολλές πηγές θα μπορούσες να δεις (και) αυτό: https://www.thomann.de/gr/behringer_umc1820.htm

Αφού είναι usb η κονσόλα. Το firewire που κολλάει?

Αν δεν είναι πολλά δώσε μου τα να στα φτιάξω εγώ στο τέμπο που θες

Δεν είναι άσχημο. Ωραία εισαγωγή αν και θα απεύφευγα το γκονγκ. Όμορφο μέχρι το 2,20 όπου και νομίζω ότι αρχίζεις τους αυτοσχεδιασμούς που για κάποιο λόγο ενώ φαίνονται άνευ ουσίας, βρίσκουν ωραία κατάληξη στο 3.00. Το υπόλοιπο κομμάτι είναι αδιάφορο. Θα έλεγα ότι έγραφες σαν ένας γρήγορος Vangelis και καταλαβαίνω τις δυσκολίες των συνθ πριν 30 χρόνια. Θα μας βάλεις και κάτι πρόσφατο;

tl;dr το βιντεο στο τελος Ειναι τεραστιος ο ρολος του μαεστρου σε μια συμφωνικη ορχηστρα, και δεν περιοριζεται μονο στο τι κανει την ωρα της παραστασης. Το τι κανει κατα τη διαρκεια της παραστασης ισως ειναι και το λιγοτερο σημαντικο δηλαδη. Η πιο ευκολη αναλογια πιστευω για καποιον που δεν γνωριζει πως λειτουργει μια συμφωνικη (και γενικα η ερμηνεια ενος "κλασσικου" εργου), ωστε να καταλαβει το ρολο (και την τεραστια σημασια) του μαεστρου ειναι ο παραλληλισμος με εναν προπονητη ομαδας ποδοσφαιρου. Προφανως και δεν ειναι στο γηπεδο να κλωτσαει τη μπαλα με τους παικτες, αλλα αμφισβητει κανενας τη σημασια του κατα τη διαρκεια του αγωνα, ποσο μαλλον κατα την διαρκη προετοιμασια/προπονηση της ομαδας? Καταρχας πρεπει να καταλαβεις το εξης τρομερα σημαντικο. Καμια παρτιτουρα ποτε δεν ειναι πληρης. Ειτε μιλαμε για μπαροκ παρτιτουρες οπου αναγραφονται συχνα μονο οι νοτες με ελαχιστους χρωματισμους, ειτε μιλαμε για μια πιο μοντερνα παρτιτουρα τιγκα στην πληροφορια, αυτη η πληροφορια παντα, μα ΠΑΝΤΑ ειναι ελλιπης. Ειναι μια πληροφορια που πρεπει να ερμηνευτει, και παντοτε υπαρχει σημαντικοτατο περιθωριο ελευθεριας ως προς το ΠΩΣ θα ερμηνευτει ακριβως. Και εκει ειναι που ξεχωριζει μια καταπληκτικη εκτελεση απο μια πολυ καλη - στην λεπτομερεια και την αρτιοτητα της επιλεγμενης ερμηνειας. Σε ενα σολιστικο περιβαλλον, η ερμηνεια αυτη ειναι ευθυνη του σολιστ. Σε μια ορχηστρα ομως, προφανως δεν γινεται ο καθενας απο τους 100+ μουσικους να ερμηνευει το πως θα παιχτει μια φραση, τις σχετικες εντασεις μεταξυ μελων και τις ρυθμικες διακυμανσεις στο τεμπο κλπ κατα το δοκουν. Εκει ειναι που εκπληρωνει ο μαεστρος εναν απο τον πιο κυριο ρολο του. Ειναι αυτος που αποφασιζει το ΠΩΣ θα παιχτει η παρτιτουρα, πως θα κυλισει το phrasing του κομματιου, ποσο πλαστο θα ειναι το τεμπο, που θα κοπει/ανεβει ταχυτητα, που θα "αναπνευσουν" οι φρασεις. Ειναι αυτος που αποφασιζει ΤΙ ακριβως σημαινει "forte" και τι "piano", ειναι αυτος που θα δωσει οδηγιες στο oboe ωστε η φραση που στην παρτιτουρα φαινεται γραμμενη ως "affetto" να ακουστει οπως ΑΥΤΟΣ νομιζει οτι πρεπει να ακουστει μια "affetto" φραση, ειναι αυτος που αποφασιζει με ποιο ακριβως ρυθμο θα επιβραδυνουν συγχρονισμενα τα 20+ βιολια εκει που η παρτιτουρα γραφει απλα "rit.". Ειναι πραγμα τρομερα πιο περιπλοκο απο το να διαβαζεις απλα ποιες νοτες θα παιχτουν για ποσο (αν αρκουσε αυτο θα ακουγαμε απλα midi plays ολη μερα). Περαν απο το μουσικα εκφραστικο κομματι, η ευθυνη αυτη επεκτεινεται και στον ηχο της ορχηστρας. Σκεψου τον μαεστρο σαν εναν real-time mixing engineer, ο οποιος με τις εντολες του ελεγχει τον ηχο της ορχηστρας, αλλαζωντας το ηχοχρωμα, τις δυναμικες και τις εντασεις των επιμερους μελων της. Kαι οι αποφασεις αυτες δεν λαμβανονται απο τον μαεστρο willi nilly οπως του καρφωσει. Η τουλαχιστον, δεν λειτουργουν ετσι οι σοβαροι μαεστροι. Οι ερμηνευτικες αποφασεις λαμβανονται με γνωμονα προφανως σε ενα βαθμο με βαση τα προσωπικα γουστα του μαεστρου, αλλα τεραστιο ρολο παιζει και η γνωση του εργου. Κανενας σοβαρος μαεστρος δεν ερμηνευει "εν κενο". Γνωριζουν πληρως και εις βαθος οχι μονο το εργο που θα παιχτει αυτο το βραδυ αλλα και τα υπολοιπα εργα του συνθετη, τη ζωη και το εργο του, τη ζωη και τα εργα των συγχρονων του, το περιβαλλον στο οποιο δημιουργηθηκε το εργο αυτο ωστε να μπορεσει να ερμηνευσει οσο το δυνατον πιο "αυθεντικα" το εργο, συμφωνα οχι μονο με το πως θα ηθελε αυτος να ακουγεται, αλλα με το πως πιστευει οτι ο συνθετης του πιστευε πως θα επρεπε να ακουγεται. Σε ολες αυτες τις αποφασεις σχετικα με το ΠΩΣ λοιπον θα παιχτει κατι, οι μουσικοι της ορχηστρας αφηνουν σχεδον καθε κριση πανω στον μαεστρο. Αυτος φερει την ευθυνη των αποφασεων αυτων, αυτος ειναι υπευθυνος για το σχηματισμο του συνολου που ειναι η εκτελεση του εργου και ως τετοιος φερει σε ενα μεγαλο βαθμο και την ευθυνη για την επιτυχια/αποτυχια των αποφασεων του. Σκεψου λοιπον ολα αυτα τωρα και καταλαβαινεις οτι η δουλεια του μαεστρου κατα τεραστιο βαθμο δεν ειναι το τι κανει επι σκηνης, αλλα οι ατελειωτες ωρες προβας οπου λειτουργει ο συνδετικος κρικος και "εγκεφαλος" για 100+ μουσικους, προσπαθωντας να τους φερει ολους ακριβως στο σημειο που πρεπει να ειναι ωστε να λειτουργησουν ως αρτιο, ενιαιο συνολο, ωστε να επιτελεσουν την δικια του ερμηνεια της παρτιτουρας. Κατα τη διαρκεια της παραστασης, προφανως και δεν χορευει απλα - καθε του κινηση ειναι μελετημενη και επικοινωνει στην ορχηστρα συγκεκριμενα πραγματα σχετικα με δυναμικες, με entry cues, με ρυθμικες μεταβολες κλπ. Οι μουσικοι προφανως δεν χρειαζονται τον μαεστρο να τους μετρα τον χρονο συνεχως σαν ανθρωπινος μετρονομος, ή να τους δινει καθε cue για το ποτε θα παιξουν τι - ειδικα αν μιλαμε για μια καλη ορχηστρα. Ο μαεστρος ειναι εκει για να βεβαιωθει οτι ολα τα εκτελεστουν ως πρεπει, για να δωσει cues σε δυσκολα σημεια οπου οντως χρειαζονται, για να δωσει time σε καποιο μελος που χαθηκε και γενικα για να δωσει τις οποιες ερμηνευτικες πινελιες θελει. Η βαρια δουλεια ομως κατα κυριο λογο εχει πεσει πριν την παρασταση, και οσο καλυτερη δουλεια εκανε πριν τοσο πιο "χαλαρος" και ισως λιγοτερο απραιτητος μπορει να ειναι και on the night. Τελος, σε περιπτωση μαλιστα που μιλαμε και για music director μια ορχηστρας και οχι απλα μαεστρο τοτε ο ρολος του επεκτεινεται και στο να αποφασιζει το ΤΙ θα παιξει η ορχηστρα (διαμορφωνει δηλαδη και το υφος και ρεπερτοριο της), αν οχι και το ΠΟΙΟΙ παιζουν στην ορχηστρα. Εν συντομια - καλυτερα απο μενα, και με παραδειγματα, θα στα πει ο τεραστιος εδω, ειναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ βιντεακια και τα δυο, δειτε το ολοι πραγματικα δε θα το μετανιωσετε:

Έχοντας αναβάλλει για πολύ (παρά πολύ) καιρό τη δημιουργία μια original σύνθεσης, αποφάσισα να αρχίσω δειλά δειλά την πρώτη μου προσπάθεια. Το φοβόμουν για δύο λόγους. Ο ένας είναι το κομμάτι της ηχογράφησης - παραγωγής. Ο άλλος είναι η ίδια η σύνθεση. Ότι και καλά θα τα σκατώσω. Λες και σώνει και καλά η παραγωγή θα πρέπει να είναι super με τη μία (ναι αμε!) και ότι η σύνθεση θα instant classic (?). Άφησα τις μαλακίες στην άκρη λοιπόν και είπα να βρέξω τα πόδια μου. Το δείγμα είναι μικρό (μόλις 1'20'') και ίσως ζητάω τη γνώμη σας νωρίς, αλλά πολύ θα ήθελα να με συμβουλέψετε σε ό,τι νομίζετε πως χρήζει προσοχής, αλλαγής κλπ. Recording info: DAW: Logic Guitar: Παιγμένες από εμένα με stock logic sounds Drums: GetGood Drums Bass: MIDI με Logic plugins Mastering: Bandlab Υ.Γ.: To solo δε θα το έλεγα μέρος της σύηνθεσης. Περισσότερο το έβαλα για να τεστάρω το πώς θα το έβαζα στη μίξη. mpamps-DropD_mastered.mp3

Pro-Tone dead horse μεταχειρισμένο από reverb! Εντυπώσεις τις προσέχεις ημέρες!!!

Σήμερα ατασθαλία

OK σε ολα... Κ στο αρχικο ποστ... κ στην ανασταση...κ στο λινκ το τελευταιο. Πιο σουρεαλ δε γινεται

@mpamps Νομίζω το σημαντικό είναι που έκανες το πρώτο βήμα και ξεκίνησες - από εδώ, μόνο καλύτερα μπορεί να πάει! Νομίζω αυτή η σκέψη του ότι - θα κάνω λάθος, θα βγεί μούφα, δε θα αρέσει κτλ - είναι η μεγαλύτερη παγίδα που μπορούμε να μπούμε. Μεγάλη τρύπα χωρίς διαφυγή. Πρέπει απλά να την αγνοήσουμε και να κάνουμε αυτό που ξέρουμε. Just do it, που λένε και στο χωριό μου - πάντα με ανοιχτό μυαλό και μαθαίνοντας όσο προχωράμε. Εξ'άλλου, το "λάθος" ή αυτό που εσύ κρίνεις ότι δε σου αρέσει, είναι δείγμα εξέλιξης και διαμόρφωσης (μουσικού ή και όχι) χαρακτήρα :) Περιμένω να ανεβάσεις και άλλα, μικρά ή και πιο ολοκληρωμένα κομμάτια!

Με τη δύναμη του CUBASE 11 PRO ΠΟΥ ΠΗΡΑ ΠΡΟΧΤΕΣ το φτιάξαμε.

Δεν φαίνεται να έχει insert για να παρει send (εξ άλλου, θα ήταν unbalanced αν το έκανε έτσι. ΟΚ δε λεω, παίζει -ή εν πάσει περιπτώσει έπαιζε κατά κόρον : P - αλλά προσωπικα και ειδικα για rec θα το απέφευγα). Για monitor, έλεγα απο την ίδια την καρτα -σε επιλογή input monitor. Φυσικά, με αυτον τον τρόπο, δε θα έχει EQ/FX για αυτό πρότεινα το άλλο set up, το οποίο είναι εντός budget και καλύπτει καλύτερα την ανάγκη

Copeland: οποιοδήποτε 5" steel snare ,αλλάζεις το πάνω στεφάνι με die cast ,σφίγγεις την χορδιερα ,το κάτω δέρμα το κουρδιζεις ψηλά και το πάνω του θανατά μέχρι να μη μπορείς να γυρίσεις το κλειδί, προτείνω για δέρματα πάνω Remo coated ambassador, κάτω clear ambassador snare...το πραγματικό ταμπούρο που χρησιμοποιεί στους δίσκους των Police είναι ένα φθηνό ss Pearl με αλλαγμένο το πάνω στεφάνι με Ludwig die cast (προφανώς γιατί κανένα triple flanged hoop δεν μπορεί να επιτύχει τοσο υψηλό κούρδισμα αλλά και για τον cross stick ηχο) και αυτό που χρησιμοποιουσε ζωντανά σκοτώνει (το έχω ακόμα στη συλλογή μου) το Tama King beat και το βρίσκεις τζάμπα. Bohnam: 6,5" steel,brass ή aluminum snare με triple flanged hoops,tight bottom Remo diplomat snare head,χαλαρή χορδιερα,μεσαία κουρδισμενη Remo coated emperor batter head. το πραγματικό ταμπούρο που χρησιμοποιεί στους δίσκους των LZ είναι ένα Ludwig Supraphonic ,στο τελευταίο άλμπουμ έχει χρησιμοποιησει και ένα black beauty, για 100% αυθεντικό ήχο πρέπει να βρεις pre 1974 supraphonic που έχουν διαφορετικό κράμα από τα σημερινα O Catche έχει διάφορους ήχους στα άλμπουμ δεν θα έλεγα ότι έχει signature sound,άλλωστε έχει και τη συνήθεια να κουρδιζει στον τόνο του τραγουδιού οπότε ο ήχος αλλάζει πολύ. Πάντως ζωντανά που τον έχω δει 4 φορές χρησιμοποιούσε πάντα τα κλασσικά 5" και 6,5" seamless brass snares που έβγαζε η Yamaha στα 80s και 90s ψηλά κουρδισμενα,τρομερά ταμπούρα και τρελές ευκαιρίες μεταχειρισμένα σήμερα, πλην του 4αριου που λογω Vinnie και Kalrok κάνει μια περιουσία

Για μένα είναι πολύ ιδιαίτερο το περιστατικό. Βέβαια για να απαντήσω στα γρήγορα, (τότε) τα παράτησα όλα, αλλά όχι δεν έφταιγε κάτι τέτοιο. Πιο αργή απάντηση: Τότε είχαμε μια hard-rock μπάντα με τους φίλους από το σχολείο. Κάποια στιγμή στο 2ο έτος, κάτι έγινε (εκτός μπάντας) και μαλώσαμε άσχημα με τον κολλητό, με τον οποίο συγκατοικούσαμε. Αυτός ήταν ο λόγος που έσπασα εντελώς από την όλη παρέα. Το drum kit μου έμεινε στο υπόγειο, και όποτε πήγαινα να μελετήσω, βαρούσε η γειτόνισσα από τον 1ο. Οι επόμενές μου παρέες ήταν άσχετες με τη μουσική, και έτσι "αυτόματα" απομακρύνθηκα εντελώς από τον κόσμο της μουσικής για χρόνια. Κάποια στιγμή μετακόμισα Αθήνα και το κιτ έμεινε Κρήτη... Πλέον βέβαια έχω ξαναμπεί στον κόσμο της μουσικής, σαν συνθέτης, όχι σαν performer, αν και θα ήθελα πολύ να μπω σε μια μπάντα. Εδώ στην Αθήνα δεν έχω κιτ να μελετήσω (και να είχα, δεν έχω χώρο). Πλέον το χω ρίξει στην κιθάρα που είναι πιο προσβάσιμη, και λόγω σύνθεσης με ενδιαφέρει το πιάνο. Τώρα που σκέφτομαι να μετακομίσω όμως, σιγουρα θα πάρω έστω ένα ηλεκτρονικό σετ, και ας παίζω μονάχος μου.

Πως θα φτιάξετε τον ήχο 5 σημείων αναφοράς στο ταμπούρο. Seven Days (Vinnie Colaiuta), Californication (Chad Smith), Vultures (Steve Jordan), Billie Jean (Leon "Ndugu" Chancler), St. Anger (Lars Ulrich).

Έτσι μοιάζει τελικά η παρτιτούρα του μαέστρου απ' ότι φαίνεται

Φτιαγμένο κάπου στο 1995, re-mastered (ας πούμε) στο σήμερα. Αρχικά είχε επενδύσει μια ερασιτεχνική παραγωγή ντοκιμαντέρ με ιστορικές αναφορές σε ναυπηγική κλπ. Θα μπορούσα να το περιγράψω ως "Ωδή στην Υπομονή Κάθε Μάστορα".... Neorion.mp3

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΞΕΝΕΡΩΜΑ!!!!!!!!!!!!!!!! Αυτό το πέναλτυ δεν θα το έδινε ούτε η βασίλισσα. Είπαμε να σπρώξουν την Αγγλία, αλλά αυτό ήταν ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ χωρίς αναισθητικό. Κρίμα ρε γμτ, κρίμα Και αυτός ο VAR δεν είδε ότι δεν ήταν, να πει στον διαιτητή να πάει να το δει? Κι αυτουνού πέναλτυ του φάνηκε? Ξεφτίλα. Επίσης τα μισά φάουλ που έδωσαν πάνω στον Κέιν, ήταν ανύπαρκτα. Όχι ότι η Δανία έπαιξε καμιά μπαλάρα, επιθετικά ήταν ανύπαρκτη, ειδικά με την είσοδο του παίχτη-απατεώνα Πόουλσεν (για μένα είναι τραγί), αλλά πάλεψε με νύχια και με δόντια. Γιατί να τους στερήσεις με το "έτσι θέλω" το να παίξουν στον τελικό? Ας πήγαιναν στα πέναλτυ στην τελική. ΞΕΝΕΡΩΣΑ.

Το λοιπόν, σουταρίστηκε και η 2η δόση Pfizer το πρωί. Για καλή μου τύχη στον θάλαμο εμβολιασμου που με πήγαν αυτή την φορά, ενας απο τους δύο ιατρούς ήταν αυτός που την προηγούμενη φορά ήταν στην αίθουσα αναμονής και βίωσε το ρεζiλίκι μου, οπότε του υπενθύμισα τα περι βελονοφοβίας και αυτή την φορά μου την βάρεσαν ενώ ήμουν ξάπλα. Τωρα αρχιζω να ανησυχώ γιατι δεν έχω ούτε καν πόνο στο χέρι (χαχαχαχαχαχαχαχα, πρόβλημα μεγάλο έτσι?). Δεν ένιωσα και τιποτα όταν με τρύπησαν (μέτρησε ανάποδα όμως ο άνθρωπος, ετσι?) και αρχίζω να πιστεύω οτι ή την κάρφωσαν στο στρώμα ή την έκαναν στον αέρα. So far, so good... ...uuuuummm, sort of... ...με δύο πήγα, με τρία έφυγα... Θα τρελλαθούν απο την χαρά τους εκεί στον ΕΟΠΠΥ... Pfizer και τα βιονικά στα κάγκελα, ωρε!

Κι επειδή λίγο-πολύ, την πορεία του με τους Heep την ξέρουμε, ένα διαμάντι από την άλλη εξαιρετική μπάντα του.

Αν μιλάς σοβαρά, τότε μάλλον δεν έχεις μπει για τα καλά στον κόσμο της κλασσικής μουσικής, ή δεν έχεις παίξει σοβαρά κάποιο κλασσικό όργανο. Ο μαέστρος είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της ορχήστρας, εφόσον μιλάμε για ένα μεγάλο σχήμα. Τα παρακάτω εξαιρούνται όταν μιλάμε για ένα κουαρτέτο πχ, που ναι μεν και εκεί μπορεί να υπάρχει μαέστρος, αλλά είναι πιο διαχειρίσμια τα πράγματα (αρκετές φορές μπορεί ένας παίκτης από το κουαρτέτο να κάνει το μαέστρο). Το πρώτο πράγμα που κάνει ο μαέστρος είναι να δώσει το μέτρο. Με το ένα του χέρι, που συνήθως έχει ένα ραβδί (μπακέτα) ως προέκταση, μετράει και σηματοδοτεί ένα ή δύο μέτρα έτσι ώστε να ξεκινήσουν όλοι στον ίδιο τόπο και χρόνο. Κάθε είδους μέτρο (4/4, 3/4, 5/8, 7/8, κτλ) έχει δικό του τρόπο μέτρησης, κουνόντας τη ράβδο με συγκεκριμένο τρόπο. Έτσι με το που δεις τη ράβδο καταλαβαίνεις σε πιο σημείο του μέτρου βρίσκεσαι. Εδώ να πούμε ότι στις παρτιτούρες δεν υπάρχει bpm. Αλλά ακόμα και να υπήρχε, είναι αδύνατο να "μαντέψουν" το ίδιο 100 άτομα ταυτόχρονα τον ίδιο ακριβώς χρόνο. Αντί αυτού, στις παρτιτούρες υπάρχει κείμενο, πχ Allegro, μόνο αυτό μπορεί να σημαίνει πχ από 120 μέχρι 160bpm. Οπότε είναι ευθύνη του μαέστρου για το πόσο γρήγορα θα πάει το κομμάτι. Το άλλο χέρι χρησομοποιείται με διάφορους τρόπους. Είναι αρκετά εκφραστικό, και συνήθως σηματοδοτεί οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με το μέτρο. Μπορεί να είναι έλεγχος ένταση, σινιάλο προετοιμασίας, κάποια υπόδηξη, και άλλα. Ένα μεγάλο πλήθος από κλασσικά κομμάτια χωρίζονται σε τμήματα και κάθε τμήμα έχει μεγάλες αλλαγές, που το καθιστούν σχεδόν διαφορετικό κομμάτι. Άλλο tempo, άλλο μέτρο, και μεγάλες παύσεις, που αρκετές φορές δεν "μετριούνται" καν, είναι αόριστες (fermata) Επίσης ο μαέστρος πρέπει να ξέρει απ'έξω το κομμάτι, όλα τα τμήματα, όλα τα όργανα, να έχει το αυτί να καταλάβει λάθη στο χρόνο, στις εντάσεις, στην εκφραστικότητα... Οποιοσδήποτε χαθεί, δε θα κοιτάξει τον διπλανό του, αλλά το μαέστρο. Όσο επαγγελματίας και να σαι, μπορεί να συμβει το οτιδήποτε, από το να φταρνιστείς, μέχρι να σου σπάσει μια χορδή. Οι οργανοπαίκτες δεν κοιτούν καν την παρτιτούρα. Κατά πάσα πιθανότητα για να είσαι σε μια ορχήστρα με σοβαρό μαέστρο, ξέρεις όλα τα κομμάτια απ'έξω. Φυσικά την έχεις για δικλείδα ασφαλείας. Έτσι κι αλλιώς, όπως προανέφερα, οι παρτιτούρες δεν έχουν όλη την πληροφορία που χρειάζεται ο οργανοπαίκτης, ειδικά όταν έχει να κάνει με συμφωνικό παίξιμο (που πρέπει όλα τα όργανα να συμφωνούν μεταξύ τους, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης) Τέλος για να γίνει κάποιος μαέστρος πρέπει να περάσει από παντού. Είναι μετρ σε κάποιο όργανο, και σίγουρα θεοί στη θεωρία της μουσικής + όλα τα παρελκόμενα που πρέπει να γνωρίζει κάποιος για τη διεύθυνση ορχήστρας. Αν οποιοσδήποτε που δε γνωρίζει πάει να κάνει το μαέστρο, τότε ή το κομμάτι δε θα ξεκινήσει ποτέ, ή θα παίξει για 2-3 μέτρα, ή θα είναι πανωλεθρία.

τα ερωτήματα που θέτεις απλώς δεν υφίστανται. Βασικά εγώ ακολουθώ τους εξής κανόνες. Με δεδομένη την τεράστια δυναμική περιοχή που διαθέτεις σε ένα daw, βασικός κανονας είναι ότι δεν κυνηγάς το 0. Γράφεις κάθε όργανο φροντίζοντας γενικά να μην χτυπάει 0 αλλά να έχει ένα αρκετό περιθώριο (εγώ διαλέγω τουλάχιστον 5-6 db) έτσι ώστε να μπορεί να βάλεις μετά πάνω του κάτι άλλο που θα το γκαζώσει επι πλέον και φυσικά να μπορεί να δουλέψει σωστά ένα plugin. Αν κάθε όργανο δεν έχει λίγο headroom προς τα πάνω ελεύθερο τα plugins δεν έχουν χώρο να δουλέψουν. Προσθέτεις όργανα και τα βάζεις να παίζουν λίγα λίγα ώστε να έχουν σωστές στάθμες στο αυτί. Δεν γίνεται όλα τα όργανα να χτυπάνε 0. Μετά χωρίζεις τα όργανα σε groups. Χωρια κιθάρες ηλεκτρικές, χώρια ακουστικές, χώρια μπάσα, πλήκτρα, φωνές κλπ. Αφού το κάνεις τηρώντας πάντα τον αρχικό κανόνα και βλέποντας κάθε φορά τι γίνεται στο master out, (διότι αν βάλεις δυό όργανα να παλεύουν με το 0, στο master out αυτά αθροίζονται και ήδη το καβάλησαν το 0) ακούς κάθε group ώστε να έχει την ισορροπία ανάμεσα στις ακουστικές πχ. Αφού τελειώσεις με κάθε group φέρνεις το κάθε group σε ισορροπία με τα άλλα. Εχοντας headroom για κάθε track μπορείς να βάζεις eq ή compressor φροντίζοντας πάντα να μην ξεπερνάς το 0. Αν το πρόγραμμά σου σου δίνει δυνατότητα να ρυθμίσεις το pre gain στο master out αν ξεφύγεις κατεβάζεις από εκεί όσο χρειάζεται ώστε το master να κυμαίνεται γύρω στο -6. Γιατί μετά θα βάλεις υποτίθεται mastering plugins που αυτά και αν θέλουν αέρα. Φυσικά στο τέλος με μια εφαρμογή LUFS θα φέρεις το τελικό αποτέλεσμα γύρω στα -14 με peak -1 που είναι το σημερινό αποδεκτό επίπεδο για να μπορεί να στρημαριστεί το κομμάτι σου στις γνωστές πλατφόρμες. Διότι αν δεν το κάνεις εσύ θα το κάνουν αυτές αυτόματα με ...άγνωστα αποτελέσματα για το κομμάτι σου. Γενικά δούλευε στο -6 έως -10 για κάθε track. Διότι όλα αυτά αφ ενός αθροίζονται στο τέλος και φυσικά στην πορεία θα χρειάζεσαι να ανεβάσεις κάποιο και αν όλα τρέχουν ήδη στο 0 δεν θα μπορείς. Επίσης ΚΑΝΕΝΑΣ δεν ξεκινάει σωστά. Όλοι στην πορεία μαθαίνουμε. Διάβαζε στο νετ και ρώτα. Εχει χιλιάδες άρθρα και βίντεο. Αλλά αν δεν φτιάξεις....λάθος δεν μαθαίνεις.

Καταρχάς ας χωρίσουμε τις διαδικασίες: Composing - Recording - Mixing - Mastering. Τις περισσότερες φορές, αν μιλάμε για σοβαρή δουλειά, κάθε κατηγορία την αναλαμβάνει άλλος. Αυτό σημαίνει ότι - εφόσον έχει τελειώσει η σύνθεση, έχουν γίνει οι ηχογραφήσεις, κτλ, ο Mixing Engineer πρέπει να παραλαμβάνει μόνο αρχεία ήχου (stems), όχι midi. Εκεί, το gain staging είναι το πρώτο πράγμα που κάνει όταν ξεκινάει το mixing. Βέβαια τώρα μιλάμε για έναν solo μουσικό που τα κάνει όλα μόνος. Εκεί ο καθένας μπορεί να δουλεύει διαφορετικά. Σίγουρα δεν είναι τίποτα απόλυτο. Δεν υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος που πας τυφλά και ξεμπέρδεψες. Υπάρχουν κάποια προκαθορισμένα βήματα που μπορείς να ακολουθείς, αλλά πρέπει να μπορούμε να ελισσόμαστε ανάλογα την περίπτωση. Ας τα πάρουμε ένα ένα: Midi to Audio: Midi σε wav κάνεις σε 2 περιπτώσεις: Όταν ζορίζεται ο υπολογιστής, και όταν θες να κάνεις περεταίρω επεξεργασία που γίνεται μόνο μέσω Audio (πχ να κάνεις κάτι σε reverse). Αν το κάνεις, θα πρέπει να κάνεις disable/freeze το midi track σου, έτσι ώστε να μπορείς να γυρίσεις πίσω και να κάνεις αλλαγή. Δε χρειάζεται να κάνεις ολική διαγραφή, και σίγουρα δε κάνεις απλά mute γιατί ο υπολογιστείς συνεχίζει να "διαβάζει" ότι πληροφορία έχει το track. Αν δε ζορίζεται ο υπολογιστής, δε βρίσκω λόγω να κάνεις ένα midi σε audio. Ο υπολογιστής ζορίζεται όσο τον φορτώνεις με libraries, vst και plugins. Εδώ παίζει ρόλο το buffer size που έχεις ρυθμίσει στην κάρτα ήχου. Όσο μικρότερο το buffer size, τόσο μικρότερο το latency (για recording), αλλά τόσο περισσότερο ζορίζεται ο υπολογιστής. Όσο μεγαλύτερο, τόσο περισσότερα μπρούμε να φορτώσουμε. Gain Staging & Mixing: Το gain staging είναι το πρώτο πράγμα που κάνει ο mixing engineer όταν λάβει τα stems. Αυτό σημαίνει ότι τα φτιάχνεις σωστά τις εντάσεις παντού. Αυτό δε σημαίνει ότι όσο γράφεις τη σύνθεσή σου, αφήνεις τα πάντα στην ένταση που έχουν όταν τα φορτώνεις. Πρέπει όταν βάζεις ένα νέο όργανο ή κάποιο εφε, να κάνεις ένα πρώτο gain staging έτσι ώστε να έχεις ένα καλό balance πριν πας στο στάδιο του mixing. Άλλα samples είναι προ-ρυθμισμένα στο -6db, άλλα στο -12, άλλα πάλι στο 0. Αν δε πειράξεις τις εντάσεις, θα γίνει χαμός όσο συνθέτεις. Το ίδιο ισχύει και με το panning, compressing, EQ, reverbs, και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Ναι, συνήθως αυτά γίνονται στο mixing γιατί δε θες να ζορίσεις τον υπολογιστή όσο συνθέτεις, αλλά αν είναι βασικά κομμάτια της σύνθεσης τότε πρέπει να τα κάνεις πριν το mixing. Ένα βασικό παράδειγμα είναι το double-tracking στις κιθάρες. Φυσικά και δε θα αφήσεις το panning στο κέντρο. Η μία θα είναι hard left και η άλλη hard right. To ίδιο ισχύει για το EQ και το compressing, γιατί έτσι μπορείς να φτιάξεις τον ήχο που θες (sound design) πριν πας στο mixing. Και σίγουρα μπορείς να βάλεις reverb, delay και άλλα εφέ. Εγώ πχ δε κάνω ποτέ bounce ή freeze ή pre-render, γιατί ο υπολογιστής μου αντέχει και κάνω καλή διαχείρηση (πχ purge samples στο Kontakt, disable tracks όταν γράφω ένα άλλο section και δε τα χρησιμοποιώ, κτλ). Επίσης, επειδή δεν ζορίζεται το pc, κάνω mixing πάνω στα midi, κατά τη διάρκεια της εξέλιξης του project. Θα κάνω το side-chain μου, θα κάνω σίγουρα EQ, να δω αν ένα sample ταιριάζει με ένα άλλο, για να δω τι μπορώ να κάνω ή αν χρειαστεί να αλλάξω σε ένα άλλο. Τίποτα δεν είναι απόλυτο, θέλει αρκετό πειραματισμό, εξοικίωση με όλα αυτά που έχεις, και κάποια στιγμή βρίσκεις ένα ρυθμό που απλά σε κάνει αποτελεσματικό.