Πίνακας συμμετοχής

Το λοιπόν, σουταρίστηκε και η 2η δόση Pfizer το πρωί. Για καλή μου τύχη στον θάλαμο εμβολιασμου που με πήγαν αυτή την φορά, ενας απο τους δύο ιατρούς ήταν αυτός που την προηγούμενη φορά ήταν στην αίθουσα αναμονής και βίωσε το ρεζiλίκι μου, οπότε του υπενθύμισα τα περι βελονοφοβίας και αυτή την φορά μου την βάρεσαν ενώ ήμουν ξάπλα. Τωρα αρχιζω να ανησυχώ γιατι δεν έχω ούτε καν πόνο στο χέρι (χαχαχαχαχαχαχαχα, πρόβλημα μεγάλο έτσι?). Δεν ένιωσα και τιποτα όταν με τρύπησαν (μέτρησε ανάποδα όμως ο άνθρωπος, ετσι?) και αρχίζω να πιστεύω οτι ή την κάρφωσαν στο στρώμα ή την έκαναν στον αέρα. So far, so good... ...uuuuummm, sort of... ...με δύο πήγα, με τρία έφυγα... Θα τρελλαθούν απο την χαρά τους εκεί στον ΕΟΠΠΥ... Pfizer και τα βιονικά στα κάγκελα, ωρε!

Αυτή η στιγμή, ακριβώς αυτή, είναι η καλύτερη των τελευταίων μηνών για μένα. Μην με ρωτήσετε γιατί, δεν ξέρω. Ίσως είναι η ελαφριά δροσερή αύρα που μπαίνει από το παράθυρο και με τυλίγει σαν χάδι, ίσως το ότι αισθάνομαι χαλαρός, πράγμα που σπάνια μου συμβαίνει, ίσως .... οτιδήποτε. Αλλά καμιά στιγμή δεν είναι ίδια με την άλλη, την προηγούμενη και την επόμενη, κι ας είναι όλα ίδια. Σε κάθε στιγμή σας δώστε την απαραίτητη προσοχή, αναδείξτε την, κι αν είναι απ' τις καλές, απολαύστε την όσο της πρέπει. Δεν θα ξανάρθει ποτέ .... Και για μένα, αυτή η στιγμή .... μόλις πέρασε. Μια βαθιά ανάσα.