Πίνακας συμμετοχής

Με αφορμή το grande νήμα περί του αν χρειάζεται ή όχι ο μαέστρος, και το πολύ ωραίο βιντεάκι του Bernstein που παρέθεσε σε μια απάντησή του ο @odis13, παραθέτω μια playlist με τη σειρά διαλέξεων (έξι) που έκανε το 1973 στο Harvard ο Leonard Bernstein με τίτλο The Unanswered Question. Κατ' εμε, θησαυρός. Ο τίτλος των διαλέξεων πηγάζει απο το ομώνυμο εμβληματικό σύγχρονο ορχηστρικό έργο (1908, revised 1930–1935) του Αμερικανού συνθέτη Charles Ives (1874 - 1954). Ο Bernstein ξεκάθαρος και απλός, εξηγεί και αναλύει με ένα πολύ όμορφο τρόπο την ουσιαστική εξέλιξη της μουσικής απο τις απαρχές μέχρι το τώρα (1973). Οι διαλέξεις, άλλες έχουν διάρκεια το λιγότερο μια ώρα και το περισσότερο τρείς αλλά αξίζει κάθε λεπτό τους αν κάποιος ενδιαφέρεται να μορφωθεί. υγ: Όποιος δεν έχει υπομονή να παρακολουθήσει, ας πάει στο 50:00 του πρώτου βίντεο να δει το πολύ ενδιαφέρον σημείο που εξηγεί την άρρηκτη σχέση μεταξύ της σειράς των αρμονικών και της εξέλιξης της αρμονίας μέσα απο τους αιώνες πάνω στο Fair Harvard, το μουσικό σήμα κατατεθέν του Πανεπιστημίου. υγ2: εξίσου πολύ πολύ ενδιαφέρον το σημείο της 4ης διάλεξης που αναλύει πως το έργο του Claude Debussy, Afternoon of a Faun (1912), άνοιξε τις πύλες του "ακατάληπτου" στη σύγχρονη μουσική.

Κάτι τελευταίο, που όμως επηρεάζει αρκετά την αίσθηση ενός οργάνου bolt on, είναι η γωνία του μπράτσου, καλό θα ήταν να δεί την κιθάρα κάποιος που ξέρει το ζήτημα, ίσως βοηθήσει.

Ηλία μου, όπως το αντιλαμβάνομαι, η δροσιά είναι εσωτερική, την νιώθουμε μέσα μας. Δεν έχει να κάνει με την κίνηση και την ζέστη που αυτή φέρνει στο σώμα, αλλά με τα συναισθήματα που μας δημιουργεί η μουσική, όπως είπε και ο John Tzinieris. Σκέψου επίσης ότι λογικά, δροσιά θα έπρεπε να μας φέρνει μουσική που είναι φτιαγμένη σε κρύες χώρες (πχ. βόρεια Ευρώπη). Παρ' όλα αυτά εγώ έχω συνδέσει τις πιο κρύες χώρες με τζάκια, ουίσκυ, ζεστό φαγητό, ενώ τις πιο ζεστές με μπικίνι, κοκτέιλ, ξαπλώστρες, φοίνικες, πράσινα νερά, κλπ, που μου φέρνουν δροσερά πράγματα στο μυαλό. Α, ξεχάσαμε τον Santana.

Εσείς οι νεώτεροι δεν έχετε γνωρίσει ποτέ κάποιους σαϊμπερτζόνυδες εδώ. Αλλά αυτοί αναπαράγονται. Ήρθε η ώρα λοιπόν. Ζούμε μεγάλες στιγμές ξανά. Απολαύστε το όσο κρατήσει. ΖΗΤΩ ΤΟ NOIZ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σε αυτό το νήμα έπρεπε να γράψεις πρώτα, όχι στους μαέστρους. Μάλλον πρώτα έπρεπε να ανοίξεις ένα θέμα "τι είναι νότες ή φθόγγοι" να τα πάρουμε με τη σειρά από το πρώτο κεφάλαιο.

Δε μου λες, εσύ, ΠΩΣ ξέρεις ότι ονομάζεται κλειδί του ΦΑ ή κλειδί του ΣΟΛ, ή πώς ξέρεις ότι η τάδε νότα ονομάζεται Ντο, κτλ? Πώς έμαθες να μιλάς ελληνικά? Για τελευταία φορά. Είναι γνώση, όχι πίστη. Δεν πιστεύω, γνωρίζω. Κάποιος πολύ παλιά το όρισε, και κάποιος μου το δίδαξε όπως ορίστηκε. Το έμαθα, το ξέρω, το μεταφέρω προς εσένα για να το μάθεις και εσύ. Όπως δε γνωρίζει κάποιος να διαβάζει και σιγά σιγά μαθαίνει. Κόλλησες με τα tabs, αλλά ούτε και εκεί τα έχεις καλοσκευτεί. Πρώτον, τα tabs δε σου δείχνουν ποτέ νότες, αλλά θέσεις. Ξέρεις τη νότα μόνο αν δίνεται το κούρδισμα. Δεύτερον, τα tabs περιγράφουν θέσεις μόνο και μόνο για έγχορδα με ταστιέρα. Για εξήγησέ μου σε παρακαλώ πώς θα γράψεις tabs σε πνευστά, κρουστά, πιάνο ή ακόμα και σε άταστη κιθάρα? Εδώ έρχεται η γραφή της μουσικής όπως τη συζητάμε (γιατί υπάρχουν και άλλα είδη που δεν έχεις ιδέα). Είναι γραμμένη έτσι ώστε να μη περιορίζεται από το όργανο. Μια παρτιτούρα μπορεί να παιχτεί από τα όλα τα ευρωπαϊκά όργανα, αλλά ακόμα και από αρκετά ανατολίτικα, αν φυσικά το κούρδισμα και το range του οργάνου το επιτρέπουν. Αυτή η νότα είναι ένα τίποτα χωρίς κλειδί και οπλισμό. Μπορεί να είναι κυριολεκτικά οποιαδήποτε. Ακόμα και βλέποντας την αξία της (όγδοο), πάλι δεν μπορούμε να πούμε πόσο διαρκεί, διότι δε γνωρίζουμε το tempo, άσε που στη συγκεκριμένη περίπτωση θα μπορούσε να είναι κάλλιστα μέρος από τρίηχα, πεντάηχα, κτλ. Αλλά φαντάζομαι δε το σκέφτηκες καν.

Σε καμια, γιατι αυτο που μου δειχνεις δε σημαινει τιποτα. Οι νοτες στο πενταγραμμο "διαβαζονται" με σημειο αναφορας το κλειδι. Χωρις το κλειδι, βλεπωντας μονο αυτο που μας δειχνεις δηλαδη, οι γραμμες αυτες και η μαυρη κουκιδα που μου δειχνεις ειναι κατι γραμμες και μια μαυρη κουκιδα. Ξαναδοκιμασε με το κλειδι και να σου απαντησω.

Ευχαριστω πολυ!! ΚΥΡΙΟΣ!!!

Δεν εχει νοημα. Οντως ακαδημαικο το κανα κι εγω..... ετσι στα γρηγορα οντως μποσα νοβα και ρεγκε τοτε.

Εμένα η bossa nova μου φέρνει κατευθείαν καλοκαίρι, όποια εποχή και αν είναι, όπου και να βρίσκομαι.. Σίγουρα άμα το αναλύσουμε πολύ, είναι αποτέλεσμα συνειρμών, κλισέ, ταινιών που έχει δει ο καθένας, ταξιδιών, προσωπικών εικόνων κλπ.κλπ. Γιατί να το αναλύσουμε τόσο πολύ όμως;

Παρακολουθησα με ενδιαφερον το αλλο θεμα στο οποιο ειχε συμμετοχη ο ΜπασσικαλυΓκιταριστ. Ηθελα πολυ να προσθεσω κατι αλλα απο τη στιγμη που ειχαν συνισφερει στο θεμα ατομα με πολυ περισσοτερη γνωση επι του θεματος κ αρκετα αναλυτικα (σε σημεια), ωστε να απαντησουν σε καποιες απο τις ερωτησεις του ΟΡ ή τουλαχιστον να του δειξουν προς τα που να κοιταξει για να αρχισει να καταλαβαινει τι εννοουν, αποφασισα να μην το κανω. Το ιντερνετ σε πολλες περιπτωσεις ειναι φιλος μας κ με τοσες υποδειξεις ο ΟΡ μπορει να κανει την ερευνα του για να καταλαβει καποια πραγματα απο αυτα που του ειπαν . Tο πιο σημαντικο δωρο που μπορει να δωσει ενας δασκαλος σε ενα μαθητη ειναι να τον κανει να καταλαβει πως να μαθαινει. Ο δασκαλος δινει υλικο κ κατευθυνση κ εξηγησεις αλλα η γνωση ερχεται μετα απο προσωπικη μελετη, τριβη κ κοπο. Κ η κατευθυνση δοθηκε Οσο περισσοτερο διαβαζα τοσο περισσοτερο ειχα την απορια αν ο ΟΡ ειναι τρολ η αρχαριος. Φανταζομαι ολοι αυτο σκεφτομασταν (καλα οχι ολοι μιας κ πολλοι μαλλον ειχαν καταληξει στο πρωτο) Κ καπου εδω ερχομαι σ'αυτο το θεμα. Οταν εισαι μπασσιστας κ λες η κιθαρα εχει 6 χορδες αρα 2 επι 6 = 12 οκταβες, 2 ειναι τα τινα (κ το λεω με ολη την καλη διαθεση στον ΜπασσικαλυΜπασσιστα): α) Σε καποια πραγματα μπορει να βλεπεις αποτελεσματα (κυριως τεχνικη) αλλα εχεις σοβαρες ελλειψεις στην κατανοηση του πως λειτουργει το οργανο σου. Κατα πασα πιθανοτητα η εμπειρικη σου προσεγγιση στο πως "φτιαχνουμε" μουσικη (θεωρια, αρμονια, συνθεση κλπ) εχει πιο μεγαλες τρυπες γνωσεων καθως αυτα ειναι πιο πολυπλοκα πραγματα απο την απλη σχεση 2 χορδων. Σου κανει κακο στην παρουσα φαση να συμμετεχεις σε θρεντ για μαεστρους καθως μια πληρης απαντηση θα ηθελε κ πολλες σελιδες κ δεν γινεται απο ενα φορουμ κ στην παρουσα φαση υπαρχουν πιο βασικα πραγματα που πρεπει να κατανοηθουν πριν απο αυτο. Ηδη υπαρχει πολυ υλικο να κοιταξεις απο τις απαντησεις αλλα δεν ξερω αν ειναι το καταλληλο να κανεις αυτη την στιγμη οπως ειπε λιγο πιο πανω η αλλη περιπτωση ειναι πως.... β) Μας τρολλαρεις. Αλλες φορες πιο πετιχυμενα (αλλο θρεντ) αλλες λιγοτερο (αυτο το θρεντ) ΥΓ: συγγνωμη για τον τονο μου. Εκανα edit στο αρχικο post για να θεσω την κουβεντα σε οσο πιο εποικοδομιτικη βαση γινεται

Transient είναι το αρχικό τμήμα σε ένα κύμα. Δεν είναι όλο το κύμα, αλλά το πρώτο-πρώτο τμήμα του, σαν να λέμε το attack του. Εκεί συνήθως βρίσκεται ο χαρακτήρας του ήχου/sample, ανάλογα το όργανο βέβαια. Πχ στο μπάσο, αν παίζεις με πένα ή slap, το transient θα είναι πολύ πιο έντονο από το όταν παίζεις με δάχτυλα. Αν έχεις θέμα με το μπάσο, προτείνω το Tonal Balance Control της iZotope. Σου δείχνει κάποια "όρια" συχνοτήτων βασισμένα σε μεγάλη βιβλιοθήκη από reference tracks, και χωρισμένα ανά είδος. Βοηθάει απίστευτα και στο mastering. Φαίνεται κάπως έτσι:

1ον: Προφανως και η παρτιτουρα σου λεει ΑΚΡΙΒΩΣ ποιο Μι πρεπει να παιξεις. Το κλειδι στην αρχη αυτο κανει - σου υποδεικνυει ακριβως ποιο Μι (ή Φα ή Σολ ή...) βρισκεται σε ποιο σημειο του πενταγραμμου. Και προφανως δεν χωραει 2 οκταβες το πενταγραμμο, read a book ξερω γω... 2ον: Οταν μιλαμε για καποιο εγχορδο οργανο οπως η κιθαρα, οπου το ιδιο Μι (ή Φα ή Σολ ή...) μπορει να βρεθει σε πολλαπλα σημεια, σε διαφορετικες χορδες τοτε υπαρχουν επιλογες. Συχνα δεν αναγραφεται καποια ενδειξη του που στην κιθαρα πρεπει να παιχτει η συγκεκριμενη νοτα, επειδη "τα ευκολως εννοουμενα παραλειπονται", ειναι δηλαδη πολυ ευκολο μεσω του context της παρτιτουρα να καταλαβεις ΠΟΥ ειναι λογικο να παιχτει αυτη η νοτα. Αλλα αν θελεις, ειτε επειδη θεωρεις οτι ειναι complicated το συγκεκριμενο σημειο, ειτε επειδη θελεις απο τον παικτη το συγκεκριμενο ηχοχρωμα μιας χορδης, ΠΡΟΦΑΝΩΣ και μπορεις να υποδειξεις οχι μονο τη νοτα αλλα και σε ποια χορδη θα παιχτει. Συνηθως αυτο γινεται με ενα κυκλακι με ενα μικρο αριθμο διπλα στη νοτα.

Και γιατι να εμπιστευθεις την ταμπλατουρα? Ποιος σου λεει οτι αυτος που την εγραψε τεντωσε τα αυτια του? Ποιος σου λεει οτι εχει αυτια? Ξερεις ποιοι γραφουν τις ταμπλατουρες κατα 99%?

Ήδη στο άλλο νήμα μέ χαρακτήρισες "υπερόπτη" και σημειώσες οτι "..."ξερω" (εντός εισαγωγικών άρα υπονόησες ότι δεν ξέρω) το guitarpro", ενώ εδώ δυσφόρησες με τη παρουσία μου στο νήμα. Μή δουλευόμαστε μεταξύ μας Θα τό πώ λοιπόν αλλιώς: Άν σού δώσω μία Μι στο κλειδί του Σολ... ...ποιά από τις 12 Μι της ταστιέρας της κιθάρας εννοώ;... ? Κάθε χορδή έχει δύο οκτάβες. Κάθε κιθάρα έχει 6 χορδές. 6 ×2 = 12.

Πρέπει να καταλάβεις, το θέμα δεν είναι το τι δεν είναι αδύνατο, αλλά το τι είναι πιθανό. Να σου πω και κάτι άλλο. Όταν ένας μουσικός πάνω στο performance διαβάζει μια παρτιτούρα, δε τη διαβάζει ακριβώς, την κοιτάει κυρίως για 2 λόγους: για υπενθύμηση, και για προετοιμασία (συνήθως λόγω παύσεων). Ο λόγος που η παρτιτούρα βρίσκεται μπροστά από κάθε μουσικό, είναι παρόμοιος με αυτό της ύπαρξης του μαέστρου. Είπες ότι "ξέρεις" από Guitar Pro - Όταν πατάς Play, εμφανίζεται ένας κέρσορας ο οποίος διαβάζει ΤΑ ΠΑΝΤΑ και ανταποκρίνεται στο που βρίσκεται το κομμάτι εκείνη τη στιγμή. Εσύ μόλις το δεις, καταλαβαίνεις που βρίσκεσαι. Αυτό είναι μια από τις πολλές δουλειές του μαέστρου. Σου ξαναλέω, για τελευταία φορά γιατί βαρέθηκα και κουράστηκα. Ο μαέστρος κάνει συγκεκριμένες κινήσεις με τα δύο του χέρια, υποδεικνύοντας ανά πάσα ώρα και στιγμή - το μέτρο, το τέμπο, τις δυναμικές και τα συνιάλλα αρχής/τέλους μιας φράσης, τμήματος και κομματιού. Αυτές οι κινήσεις δεν είναι τυχαίες, αλλά βασισμένες στη θεωρία της μουσικής, και όχι σε χορογραφία. Ο μαέστρος επίσης ακούει τα πάντα όπως πρέπει. Αν κάποιος είναι off σε κάτι, μπορεί ακόμα και να του υποδείξει το σωστό ψυθυρίζοντάς το, ή να του πει να σταματήσει τελείως. Κάτι σαν υποβολέας του θεάτρου. Αν παίξεις μια φορά σε μεγάλο σύνολο θα καταλάβεις την αξία του, αν φυσικά δεν πας να παίξεις σαν υπεροπτικό ον που νομίζει ότι τα ξέρει όλα. Αν πραγματικά το εννοείς αυτό, πραγματικά δεν έχω λόγια. Μάλλον δεν έχεις ασχοληθεί αρκετά, ή δεν έχεις αρκετά ακούσματα. Αν άκουγες λίγο κλασσική μουσική, ιιιισως καταλάβαινες ότι πέταξες μεγάλο άκυρο. Στην κλασσική μουσική σπάνια επαναλαμβάνεται το οτιδήποτε. Υπάρχουν τα forms, binary, tenary, rondo... και εκτελούνται διαφορετικά από την πιο "κοινή" μουσική που ακούς εσύ. Επίσης μέσα σε ένα 2ωρο έργο, μπορεί να ακούσεις μια αναγνωρίσημη φράση, αλλά από πίσω θα έχει 100 διαφορετικές αλλαγές. Αλλά πέρα και από την κλασσική μουσική, ή πέρα από την progressive, την jazz... Ακόμα και ένα κλασσικό hard rock τραγούδι μορφής intro-couple-refrain-couple-refrain-solo-refrain, δεν κάνει ποτέ copy-paste το performance για να είναι ίδιο. Οι μικροαλλαγές κάνουν πάντα τη διαφορά, ακόμα και αν δεν έχεις το αυτί να τις κατανοήσεις, το μυαλό σου τις αντιλαμβάνεται υποσυνείδητα. Ο τρόπος που διαχειρίζεσαι ένα επιχείρημα είναι παιδικός. Κάνεις quote ότι σε συμφαίρει, πετσοκόβεις τα πάντα, χωρίς να συμπεριλαμβάνεις αυτά που έχουν πραγματικά σημασία. Εγώ δεν μπορώ να ασχοληθώ άλλο.

Εδώ λοιπόν διαφωνώ. Όχι για τη χρησιμότητα του μαέστρου αλλά επειδή δεν βλέπω ποια είναι η χρησιμότητα της όπερας. Αν ήταν στο χέρι μου θα απαγόρευα την όπερα παγκοσμίως γιατί τη βαριέμαι θανάσιμα (εκτός από την Κάρμεν, που είναι σέξυ). Και μιλώντας για όπερα - εντάξει αυτό είναι μιούζικαλ, το ξέρω - εδώ ο κύριος Μπερνσταϊν κοντεύει να κάνει έναν άμπαλο τενόρο ονόματι Πορσέ Καρέρα ή κάτι τέτοιο, να κλάψει. Τι, δεν χρειαζόταν ο Μπέρνσταϊν ε;

Γιατί? Υπάρχει ποτέ περίπτωση να παίξεις κάποια νότα σε κάποια χορδή ΟΛΟΙΔΙΑ? Τεσπα. Στην μουσική, υπάρχουν πέντε διαφορετικές κατηγορίες. 1. Οι μουσικοί 2. Οι ντράμερ (δεν ξέρω νότες αλλά αξίες) 3. Οι τραγουδιάρες (παιδιά σήμερα είμαι κρυωμένη, να το πάμε από ΡΕ αντί ΜΙ. Ξεκινάς ΡΕ και μπαίνει αυτή σε ΜΙ). 4. Τα arranger (το'χω προγραμματίσει, πατάω ένα κουμπί, και πίνω το ποτάκι μου την ώρα που οι άλλοι παίζουν τέσσερα λεπτά κομμάτι). 5. Οι κιθαρίστες (δεν έχει σημασία τι παίζω, αρκεί να παίζω γρήγορα. Σάμπως καταλαβαίνει κανείς τίποτα? Αφού το κοινό μου είναι κυρίως κιθαρίστες). Αυτά τα thread είναι για κιθαρίστες, και πολύ γουστάρω.

Το φαι που ειναι;?

Κουνια-μπελα με πηγε το τρσγουδι και αυτες οι κιθαριεςςςςς....!!!Καλο το bandlab μαστερινγκ εχω ανεβασει μερικα εκει,τωρα να βγαλουν και bandlab μιξινγκ γιατι ουτε απο μιξη σκαμπαζω?

Μάνη αθάνατη

Καλά έκανες, κάτσε, θα το φτιάξω! ;-)

Μου αρεσει πως ξαναπηρα την απαντηση μου απο την αρχη για να αλλαξω τον τονο στον οποιο εγραφα.. Με την απαντηση σου φαινεται ολη η αρχικη μου απαντηση. Κ ετσι με δικασες εσυ χα χα.. καλα να παθω

Μια που έχει και survivor τελικούς σήμερα: ο billaraskats27 δίκασε..

Σ ευχαριστω πολυ. Ελπιζω να διηγηθει την ιστορια του εργου μονο και οχι καποια αλλη που ταν μεσα στο κεφαλι μου :))))

Ευχαριστώ πολύ. Το θεατρικό καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ανέβει κάποια στιγμή τον χειμώνα και θα περιλαμβάνει σαν μουσική συνοδεία τα 2 κομμάτια που ανέβασα εδω( με προσαρμογές στη μίξη, αλλα εφέ αλλά για τις ανάγκες του έργου κλπ) και ένα ακομα που θέλει να ναι 20λεπτο μόνο με θορύβους και ίσως συνθομπασοραμμες ασαφείς κάπως. Και δεν έχω ιδέα πως θα το φτιάξω.... Στην ουσία αυτό είναι η εισαγωγή γιατί μας δείχνει έναν άνθρωπο χαλαρό σ ένα ζωολογικο πάρκο. Και το Track 2 είναι οι τίτλοι τέλους γιατί έχει μια πιο σκληρή τελευταία σκηνή και με το track 2 γίνονται και οι χαιρετισμοί.

Νομίζω ότι από μόνο του το ειδος δεν φερνει τη δροσιά. Εγώ ας πούμε έβαλα ρεγγε τωρα που μαι στη δουλειά και δεν μου λέει τπτ. Μόνο που δυναμώνει η επιθυμία μου για διακοπές. Αντιθέτως ένα ασχετο τραγούδι σε ένα μπιτσομπαρο με μαργαρίτες, μαγιό, γυαλί και ελεύθερο χρονο όλο και κάποια δροσιά παίρνει. Όχι ότι δεν έχω μουσικές προτιμησεις στα μπιτσομπαρο αλλά το πιάσατε το πνεύμα. Οι συνθήκες ενίοτε παίζουν μεγαλύτερο ρόλο από το τραγούδι. Και από την άλλη το τραγούδι δημιουργεί μέρος των συνθηκών. Αμπελοφιλοσοφιες λόγω βαρεμάρας..... :))))))

Αυτο ειναι μερος της μουσικης διαδικασιας. Μπορεις να βαλεις κατευθειαν το δισκο που το παιζει ακριβως και να μην ασχοληθεις καθολου με ολα αυτα που σε μπερδευουν

Τους έχουν κόψει το νερό και δεν μπορεί η κοπέλα να πλυθεί?

Πολύ καλό! Ίσως θα μπορούσε να έχει και στίχο. Τώρα για το mastering, το bandlab φαίνεται να έκοψε τα μπολλά μπάσα (που ήταν τσιμπιμένα), αλλά έχουν πέσει νομίζω και τα transients. Κάτι στο ενδιάμεσο ήθελε!

Δεν καταλαβαίνετε. Το πρόβλημα δεν είναι στην παρτιτούρα, αλλά στην κιθάρα. Γιατί δηλαδή το ίδιο ΜΙ να είναι σε πολλές θέσεις? Και πώς θα ξέρουμε εμείς που να το παίξουμε? Ποιος φωστήρας το σκέφτηκε? Η κιθάρα είναι λάθος κύριοι. Ή καταργείστε την ή διορθώστε την.

Corrected O αψυς σφακιανος εισαι?

Λοιπόν εγώ την γυρίζω την μπιφτέκα. Αλλάζω στρατόπεδο, και πάω με τον βασικό κιθαρίστα. Δεν είναι αντρίκιο να είναι ένας αντίπαλος με όλους. Οπότε .... 1. Άρα το παίζεις λάθος, αφού η παρτιτούρα γράφει το ίδιο πράγμα. 2. Αφού δεν λέει ακριβώς τι έπαιζε ο Μπετόβες, δεν είναι σωσμένη. Στον Καιάδα. 3. Ότι δεν είναι ακριβής είναι μαγεία? Ενώ η ταμπλατούρα ασούμε σου λέει τα πάντα. Ελάτε ρε αν είσαστε άντρες, σας έχω όλους χαλαρά.

Όλο με κοροϊδεύετε......................... Θα δείτε μια μέρα..................... Θα επαναπροσδιορίσω το ρόλο του μαέστρου στην ορχήστρα που όπως φαίνεται από τα επιχειρήματα της κουβέντας έχει αποτελματωθεί στην εποχή μας. ?

Εγώ θέλω να διευθύνω μια ορχήστρα. Γιατί, τι μου λείπει? Και μουσική ΚΣΕΡΩ και κλασσική μουσική ΚΣΕΡΩ να ΠΑΙΖΩ στο ΠΙΑΝΟ. Και μουσική αντίληψη υψηλή έχω. Το έχω το πακέτο και ας μην έχω ασχοληθεί. Άσε που και αυτοί μπορούν μόνοι τους οπότε θα συνεννοηθούμε μια χαρά Θα τους σενιάρω εγώ. Ένα φράκο θέλω μόνο γιατί δεν έχω και μια μπαγκέτα. Και θα μπω μέσα την πρώτη μέρα να τους πάρω τον τσαμπουκά. Λοιπόν θα πω ,εγώ είμαι ο νέος σας μαέστρος. Αυτά που ξέρατε ξεχάστε τα όλα. Από σήμερα εγώ είμαι το αφεντικό και θα κάνετε ότι σας λέω. Εγώ κάνω κουμάντο εδώ μέσα! Αν έχει κάποιος πρόβλημα να το πει τώρα. Κανένας? Ωραία. Για πάμε τώρα να δούμε που βρίσκεστε. Ξεκινάμε, πάμε εβδόμη μπετόβεν το δευτερο, μέτρο 24. Ενα, δυο τρία και............ ......................... Στοπ! Εσύ κυρία στην τρίτη σειρά το βιολί! Ναι εσύ, για εσένα λέω! Μάζεψε τα και φύγε τώρα! Φύγε σου λέω!! -Μα τι έκανα? - Ακριβώς επειδή δεν κατάλαβες τι έκανες, δεν έχεις θέση στην ορχήστρα μου. ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΜΟΥ!!! ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ?? ΦΥΓΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!!!!!!! χαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχααχαχαχχαχα

Μα όταν λες τέτοια πράγματα, προφανώς ή τρολλάρεις ή δεν έχεις σχέση με το άθλημα. Οταν παίξω δύο φορές το ΙΔΙΟ πράγμα ΔΕΝ θα είναι 100% το ίδιο. Όταν ο Beethoven, λόγου χάρη, στην αρχή της Pathetique γράφει απλά "Grave" αυτό επιδέχεται αρκετών διαφορετικών προσεγγίσεων, χωρίς το ένα ή το άλλο να είναι λάθος. Και ΑΥΤΗ είναι η μαγείας της παρτιτούρας. Αυτό που σου λέω, λοιπόν, είναι ότι ο μαέστρος φροντίζει να ελέγξει από τα έξω τους 80+ ανθρώπους και να φτάσει σε ενα αποτέλεσμα.

Ωραιο... ακουγεται αβιαστο... στο 3ο μαστερ μου ακουγεται οτι ειναι ανεβασμενα καπως τα πριμα κσι ακουγεται η χορδιλσ καπως. Πιο πολυ μου αρεσε το 1ο πιο smooth. Tσ ντραμς οως τα γραφεις; .

Αυτή στην φωτό μπορεί, για τις 6-7χορδες δεν νομίζω.

ΟΚ, χωρίς κανένα ίχνος ειρωνείας, εμπαιγμού ή οτιδήποτε άλλο. Μου φαίνεται οτι κατάλαβαίνω τις ενστάσεις του OP, απλά έπρεπε να γυρίσω κοντά +25 χρόνια πίσω όταν και εγώ είχα την ίδια απορία (απορία στην δική μου περίπτωση, όχι ένσταση, ερευνούσα πριν απορριψω). Το δικό μου το συμπέρασμα απο τότε (και παραμένει το ίδιο) είναι οτι οποιοδήποτε πρωτότυπο μη ηχογραφημένο μουσικό έργο μπορεί κάλλιστα να ερμηνευτεί με διαφορετικους τρόπους, οσες παρτιτούρες, ταμπλάτούρες ή άλλο μη ηχητικό υλικό υπάρχει για να δώσει πληροφορίες στον/στους μουσικό/μουσικούς που θα το εκτελέσει/εκτελέσουν και όση πληροφορία και να εμπεριέχει αυτό το υλικό. Εδώ και ηχογραφημένο να είναι, βάζεις 5 μουσικούς να το ακούσουν, τους λές να το εκτελέσουν και στις περισσότερες των περιπτώσεων καταλήγεις με περισσοτερα απο ένα αποτελέσματα. Ολοι θα "παιξουν" τις ίδιες νότες, χρόνους κοκ, και όμως υπάρχει αυτό το "κάτι" που κάποιοι θα χάσουν, κάποιοι άλλοι θα βάλουν το δικό τους "κάτι" κοκ. και το οποίο, τι να κάνουμε, ειναι απο εξαιρετικά δύσκολο έως και αδύνατο να το σημείώσεις σε οποιαδηπτε παρτιτουρα, ταμπλατούρα κοκ. Κάποιοι θα το "μιμηθούν" με την πρώτη οπότε αυτοί θα έχουν την "τέλεια" (= carbon copy) εκτέλεση. Οτι και χαρακτηρισμό και να βάλεις εσύ για αυτό το "κάτι" ως οδηγία προς μελλοντικους μουσικους που θα το εκτελέσουν, μπορεί κάλλιστα (για να μην πω οτι θα ειναι και το πιο πιθανο) να ερμηνευτεί με διαφορετικό τρόπο. ΔΕΝ υπάρχουν στανταρντς για τέτοιου είδους περιγραφές ούτως ώστε όποιος και να τις διαβάσει εφόσον έχει διδαχτει τι σημαινουν αυτά τα στανταρντς να τα εκτελέσει με τον "σωστο" τρόπο. Ειναι abstract, και τι να κανουμε, αυτή ειναι και η μαγεία ΚΑΙ αυτής της τέχνης. Αν όλα όσοα την αφορούσαν μπορουσαν να γινουν mapped με λέξεις μάλλον δεν θα είχε και καμία αξία ως τέχνη αυτή καθαυτή (συγκεκριμένα, δεν θα ήταν καν τεχνη, θα ήταν απλά τεχνική, αν με ρωτάει κάποιος). Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για έργα που έχουν δημιουργηθεί 100, 150, 200 χρόνια πριν και τα οποια έχουν διασωθεί μόνο απο παρτιτουρες. Τρείς διαφορετικοι μαέστροι ΔΕΝ θα το ερμηνευσουν με τον ίδιο τροπο και τις ίδιες ακριβώς παρτιτουρες να έχει αυτός και όλοι του οι μουσικοι. Εκει για μένα είναι η αξία του μαέστρου. Επίσης, λυπάμαι αλλα η μουσική ΔΕΝ είναι μαθηματικά. Τα μαθηματικά ειναι ένα εξαιρετικό εργαλείο να μοντελοποιήσεις (άρα και να "εξηγήσεις" έως έναν πολυ συγκεκριμένο βαθμο) τον κόσμο γύρω σου αλλά τι να κάνουμε, υπάρχουν και πράγματα στα οποία δεν έχει εφαρμογή αυτό το εργαλείο γιατί πολύ απλά δεν υφιστανται εκεί οι αριθμοι. Την μουσική μπορείς να την μοντελοποιήσεις καλλιστα σε ότι μπορεί να αναχθει σε νουμερα (διαστηματα, νοτες, χρονοι κοκ) αλλά μέχρι εκει, και το ενδιαφέρον ξεκιναει απο εκει και πέρα το οποιο για τα μαθηματικα, την λογική, και ότι άλλο έχει σχέση με το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου, είναι άβατο. Η ψυχοσύνθεση δεν μοντελοποιείται. Ξεκαθαρίζω οτι την ίδια άποψη περί "μαθηματικών" είχα +30 χρόνια πίσω αλλά ευτυχώς συνειδητοποιησα και το κυριότερο, βίωσα σχετικά γρήγορα οτι δεν***... Αυτά από εμένα, καλή συνέχεια, Freedom out... ***εξαίρεση, κάποιοι τύποι ατονάλ μουσικής αλλά και εκεί ακομα μιλάμε για το στάδιο της δημιουργίας (στα μαθηματικα αναφέρομαι, για την αποφυγή επανάλειψης ίδών νοτων και συγκεκριμένων patterns μέσα σε μια συγκεκριμένη περίοδο κοκ). Στο στάδιο της ακρόασης, πάλι δημιουργεί συναισθήματα που δεν μπορουν να μοντελοποιηθούν εξορισμού.

Παιδιά προσωπικά δεν πολυ-συμπαθώ την παρτιτούρα διότι, όπως τό βλέπω εγώ, η παρτιτούρα δεν μάς εξηγεί σε ποιά οκτάβα παίζουμε! Αυτό είναι το καλό με τη ταμπλατούρα: εξηγεί ακριβώς πού θα παιχτεί η νότα. Το μόνο που προσφέρει η παρτιτούρα είναι οι χρόνοι, πόση ώρα θα παίζουμε κάθε νότα, κάτι που απουσιάζει από τη ταμπλατούρα. Όμως αυτό εύκολα διορθώνεται όταν στη ταμπλατούρα σημειώνουμε το ανάλογο σύμβολο (τέταρτο, όγδοο, κλπ) της παρτιτούρας. Το πεντάγραμμο δεν μάς εξηγεί σε ποιά οκτάβα θα παίξουμε κάποια νότα, αφού έχει μόνο δύο οκτάβες! Πώς θα γραφτούν π.χ. σε πεντάγραμμο οι πρώτες δύο νότες του "Welcome Home (Sanitarium)" των Metallica; Στη ταμπλατούρα είναι: e---------<12>----- B------------------- G------------------- D------------------- A------------------- E--0---------------- Έχουμε λοιπον μία νότα Μι στην μπάσσα χορδή Μι και μία νότα Μι στη δεύτερη οκτάβα της ψιλής χορδής Μι (και μάλιστα ώς φυσική αρμονική, όπως δηλώνεται από την αγκύλη), άρα, 12 οκτάβες πιό ψηλά! (Αφού κάθε χορδή της κιθάρας έχει 2 νότες Μι. 2 × 6χορδές = 12) Πώς θα σημειωθεί στη παρτιτούρα μία νότα Μι κι αμέσως μετά μία άλλη νότα Μι 12 οκτάβες παραπάνω; Πόσες γραμμούλες να τραβήξουμε ακόμη στο πεντάγραμμο;!!! Τη νότα Μι τή συναντάμε κάθε 3,5 γραμμές του πενταγράμμου. Άρα, η δεύτερη Μι του "Sanitarium" θα πρέπει να γραφτεί (12 οκτάβες × 3,5 γραμμές) 42 γραμμές παραπάνω!!! Εμφανισιακά χάλια κι οπτικά μή λειτουργικό... Βέβαια εδώ φαίνεται έτσι: Αλλά δεν νομίζω ότι ξεκαθαρίζεται ότι η μία Μι από την άλλη απέχει 12 οκτάβες... Κι εδώ συζητάμε σε ποιό κλειδί γράφεται κάθε χέρι στο πιάνο! Πόση σημασία έχει; Όταν ακόμη και το πιάνο με τις 7μιση οκτάβες βλέπω από τα σχόλιά σας πως δυσκολεύεται να "εξυπηρετηθεί" στις δύο οκτάβες του πενταγράμμου, τί να πεί η κιθάρα που έχει 12 οκτάβες;;;!!! Όταν στο πεντάγραμμο μπορούν να σημειωθούν μόνο δύο νότες π.χ. Μι, πώς θα εξυπηρετηθεί η κιθάρα που έχει 12 νότες Μι στη ταστιέρα;!... Κι άν στο πεντάγραμμο γράψουμε τη νότα Μι, ποιά από τις 12 Μι της ταστιέρας της κιθάρας εννοούμε;... ?