Πίνακας συμμετοχής

Το 1987 ειχα επισκεφτει τον ξαδερφο μου (τεραστιος φαν και γνωστης της jazz) στην Washington (DC) για ενα Σαββατοκυριακο για να παμε να δουμε εναν "φοβερο" κιθαριστα που ειχε ανακαλυψει ...ηταν ο Danny Gatton... Πραγματικα πηγαμε στο Blues Alley (δεν ξερω αν υπαρχει ακομα) και τον ειδαμε και πραγματικα μου επεσε το σαγονι.... Το επομενο πρωι ετοιμαζομουν να φυγω (εμενα τοτενες στην ΝΥ) και ακουω τον ξαδερφο να ουρλιαζει "δεν θα πας πουθενα,αυριο (Δευτερα) παιζει σε ενα μικρο bar ο Charlie Byrd που ειναι ο αγαπημενος μου τζαζ κιθαριστας".... Ε...."τζαζ κιθαριστας" σκεφτηκα....ΚΑΛΟΣ θα ειναι...? Φτανει λοιπον η Δευτερα βραδυ και παμε σε ενα ψιλοπεταμενο μαγαζι που ειχε δεν ειχε μεσα 50 ατομα... Κοιταζω την σκηνη....ουτε drums ,ουτε μπασο,ουτε πιανο.....ΟΥΤΕ ΕΝΙΣΧΥΤΗΣ.... Μονο μια....μονη ΚΛΑΣΣΙΚΗ κιθαρα να περιμενει στη μεση της σκηνης και ενα μικροφωνο.... Με εκοψε κρυος ιδρωτας "θα κοιμηθουμε αποψε" σκεφτηκα... Βγηκε λοιπον στην σκηνη ενας τυπος ντυμενος με ενα αψογο κοστουμι της εποχης,ΠΑΠΙΓΙΟΝ και λουστρινι καθρεΦτη και....αρχισε να παιζει...μονος του.... Σε διαβεβαιωνω οτι...δεν κοιμηθηκε...κανεις.....ηταν πραγματικη εμπειρια... Φευγοντας δε παρατηρησα οτι πρωτο τραπεζι πιστα....καθονταν...ο.....Danny Gatton...... ευλαβικά σαν να ηταν σε εκκλησια

Μην έχεις κιθάρα κοντά, εγώ ήδη πέταξα μια από το παράθυρο, εΦτυχΟσ ηντουστασανε λεσ Πωλ οπότε μικρό το κακό, ούτε καν 010-038 δεν φορούσε