Πίνακας συμμετοχής

21 του μήνα παράγγειλα, 28 του μήνα (σήμερα δλδ) παρέλαβα (από Thomann). Πολύ γρήγορη η UPS. Ήρθε μέσα σε δυο κούτες, με έξτρα προστασίες και τυλίγματα (πέραν του συνηθισμένου). Τι να πω, η κιθάρα είναι αστέρι. Πανάλαφρη, πανέμορφη, ποιοτικότατη, και με πολύ ισορροπημένο ήχο. Πολύ ανώτερη απ’ ότι περίμενα, με ελάχιστα αρνητικά σημεία. Αναλυτικά μιλώ παρακάτω… Ποιότητα κατασκευής/Αισθητική: Μπορώ να πω ότι είμαι εντυπωσιασμένος από τη λεπτομέρεια και το πόσο προσεγμένο είναι το όργανο. Πραγματικά όμορφη κιθάρα, αν και αυτό είναι υποκειμενικό. Μοιάζει να είναι ένα κομμάτι το σώμα, όχι κάτι συνηθισμένο σε κιθάρες αυτής της τιμής. Το λούστρο είναι άψογο και με λεπτό φιλμ, τόσο στο σώμα , όσο και στο μανίκι (δεν κολλαει το χερι οπως στη ΜΙΜ tele). Το τελευταίο είναι αρκετά σκούρο maple. Σαν μέγεθος είναι πιο στενό σε σχέση με την ΜΙΜ tele. Νομίζω ότι είναι σχεδόν το ίδιο με τη vintage modified strat που έχω, εάν όχι ακριβώς το ίδιο, σε βαρύτερη και ποιοτικότερη εκδοχή. Και η αίσθηση βάρους στο maple μανίκι είναι κάτι που το εκτιμώ. Τα 21 narrow tall τάστα δεν έχουν αιχμηρές άκρες και είναι άψογα τοποθετημένα πάνω στην όμορφη indian laurel ταστιέρα. Βέβαια, δεν είναι καλογυαλισμένα και θέλει λίγες ώρες παίξιμο για έχουν smooth αίσθηση τα bends και το vibrato. Η vintage γέφυρα είναι μια χαρά, αν και θα προτιμούσα να έχει brass saddles, αντί τα ατσάλινα. Το control plate, τα δυο knobs είναι πολύ μαλακά και ακριβή στη λειτουργία τους. Ο 3-way διακόπτης είναι αρκετά σκληρός στον χειρισμό και απαιτεί δύναμη για να αλλάξω θέση. Αυτό διορθώθηκε με λίγο λίπανση στις λάμες επαφής, εσωτερικά. Παραμένει σκληρός, αλλά δεν θέλει δύναμη πλέον. Ενδεχομένως, με τον καιρό να βελτιωθεί κι άλλο. Τα κλειδιά είναι τα κλασικά vintage safety tuners με την τρυπούλα στο κέντρο. Δεν έχουν την καλύτερη αίσθηση στο κούρδισμα, αλλά την κάνουν τη δουλειά, και δεν τρυπάνε δάκτυλα οι χορδές. Η κιθάρα έφτασε σε μέτρια κατάσταση σετάπ. Εντελώς ξεκούρδιστη, το μανίκι ήθελε 2-3 στροφές ίσιωμα, και το action ήθελε ρύθμιση για να μπορώ να παίξω. Το intonation ήταν σχετικά καλό, αλλά σίγουρα θέλει δουλειά (λίγο άνοιγμα και λίπανση) το nut καθώς οι χορδές σκαλώνουν λίγο. Επίσης, οι μαγνήτες ήθελαν λίγο ρύθμιση στο ύψος για να ισορροπήσει το bass/treble, αλλά και μεταξύ τους. Κατά τα άλλα, άψογη. Εργονομία: Θέλω να σταθώ στο βάρος και στο ζύγισμα. Ζυγίζει 3.336 gr, και είναι η ελαφρύτερη που έχω. Αρκετά πιο ελαφριά από την ΜΙΜ tele, και λίγο πιο ελαφριά από την vintage V52. Εκτός αυτού έχει και εξαιρετικό ζύγισμα, καθώς δεν έχει τάση το βάρος προς το σώμα σε μεγάλο βαθμό. Ο λαιμός είναι σχετικά λεπτός και στενός , σε σύγκριση με fender. Προσωπικά με βολεύει πάρα πολύ στο παίξιμό μου (κυρίως lead). Σε άλλες περιπτώσεις, είναι κάτι που αποτελεί μειονέκτημα για κάποιους. Τα χειριστήρια είναι εκεί που πρέπει να είναι, και όλα λειτουργούν όπως πρέπει. Η κιθάρα είναι “βούτυρο” στο παίξιμο. Ήχος/μαγνήτες: Καταρχήν, μου έκανε εντύπωση πως το καπάκι του neck μαγνήτη δεν είναι ίσιο, αλλά ακολουθεί τη καμπύλη της ταστιέρα (9,5 inch radius), και αυτό είναι κάτι που δεν έχω ξαναδεί. Επίσης, ο μαγνήτης της γέφυρας έχει μεν flat τους πόλους, αλλά είναι είναι όλοι σηκωμένοι, σαν να είναι μαγνήτης strat που περιμένει το καπάκι να μπει. Έχουν σχεδιαστεί από την fender (δεν είναι οι toneriders παλαιότερων μοντέλων), αλλά δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες στο διαδίκτυο γι’ αυτούς. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για low output μαγνήτες, υπολογίζω κάτω από 7Κοhm, με αρκετά φλατ χαρακτήρα. Έχουν έντονα μπάσα, όχι έντονα μεσαία, και πολύ γλυκά πρίμα. Θα έλεγα ότι τα χαρακτηριστικά τους ταιριάζουν σε alnico 2. Ο ήχος του bridge μου αρέσει. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά έχει πολύ γλυκό και καθαρό ήχο. Είναι ευχάριστος. Ο ήχος στον neck δε με τρελαίνει, καθώς είναι πολύ πλαδαρός. Του λείπει το definition. Ομοίως, και ο ήχος στη μεσαία θέση δεν έχει τα χαρακτηριστικά που θα ήθελα. Βέβαια, ζήτημα να έχω παίξει 20 λεπτά με την κιθάρα και ενδεχομένως να βελτιώνεται λίγο με έξτρα ρύθμιση στα ύψη των μαγνητών. Γενικότερα, δεν έχει το αγριωπό ήχο ενός κλασικού alnico 5. Επίσης, μου λείπει το definition, αν και ο ήχος είναι, ομολογουμένως, παραπάνω από καλός. Δεν “σπάει” εύκολα, και είναι γεμάτος. Στα βρώμικα παραμένει γεμάτος, αλλά δεν είναι σφικτός, όσο θα ήθελα. Πολύ καλοί μαγνήτες, αλλά σε σχέση με τους Q pickups που έχω στις άλλες κιθάρες, είναι απλά οκ. O απαιτητικός θα αναζητήσει αναβάθμιση σε κάτι με εντονότερη γεύση. Θετικό, επίσης, είναι το γεγονός ότι καθαρίζει εξαιρετικά με ρίξιμο του vol pot, και κρατά και πολλά από τα πρίμα του ήχου, ενώ δεν έχει treble bleed. Πιθανότατα να μη βάλω καν. Εδώ κάποιες πρώτες ηχογραφήσεις: Καθαρός ήχος clean.mp3 Σπασμένα καθαρά breakup.mp3 Crunchy crunch.mp3 Distorted distorted.mp3 Μεσα στο μιξ. in the mix.mp3 Εν κατακλείδι Για τα χρήματά που κόστισε (περί τα 390 ευρώ) είναι μια εξαιρετική κιθάρα. Εάν είχε λίγο καλύτερο σετάπ, εξαρχής, και λίγο ποιοτικότερους μαγνήτες, θα την χαρακτήριζα άριστη και συγκρίσιμη με πολύ ακριβότερες telecaster. Την προτείνω ανεπιφύλακτα, καθώς δεν θεωρώ ότι μπορείς να αγοράσεις πιο tele στα χρήματα αυτά. Pros n’ Cons + Κούκλα + Ελαφριά και καλοζυγισμένη + Υψηλή ποιότητα κατασκευής + Καλός ήχος - Σφικτός 3-way διακόπτης - To nut θέλει δουλειά στα αυλάκια Specs · Body: Nato · Bolt-on neck: Maple · Fretboard: Indian laurel · Pearloid dot fretboard inlays · Neck profile: C · 21 Narrow Tall frets · Nut width: 42 mm (1.65") · Scale: 648 mm (25.51") · Fretboard radius: 241 mm (9.49") · Bone nut · Pickups: 2 Fender-designed Alnico single coils · Master volume knob, master tone knob · 3-Way toggle switch · 3-Ply parchment pickguard · Tele string-through-body bridge with 3 saddles · Vintage style machine heads · Nickel hardware · Ex-factory stringing: Fender 250L NPS .009 - .042 (article no. 133191) · Colour: 3-Colour sunburst

Με γεια. Καλοπαικτη Είμαι ένας από αυτούς κι εγώ. Έπιασα πριν 3-4 χρόνια μια στον Νάκα να παίξω και την άφησα σχεδόν αμέσως λόγω του μπράτσου της Ήταν με maple αυτή ( μάλλον ήταν η 50's ) . Δεν μου άρεσε καθόλου

Πάααααλι τέλε? Καλή ακούγεται για τα λεφτά της πάντως

Ακούγεται πάρα πολύ ωραία! Την ηχογράφηση πως την έκανες; Έχεις γενικά mini studio (καρτά ήχου η τίτοτα τέτοιο) στο σπίτι σου; Πάρα πολύ καθαρή ακούγεται, ούτε θόρυβος ούτε τίποτα!

Kσλοπαιχτη! Να την χαρεις Η squier εχει ξεπερασει κατα πολυ το 100% σχεση ποιοτητα/τιμη. Ειδικά οι Ινδονησίας. Πολύ προσεγμένα όργανα .

Μεγειεεεες

με γειες..καλοπαιχτη...κουκλακι...

Αυτη χωρις το λευκο binding σηκωνει τα μαυρα χρωματα.

Πάντως έτσι... .... κατ'εμέ, είναι πιο ωραία... Πόσο καιρό τώρα λέω να αλλάξω όλα τα λευκά πλαστικά (πικαρντ κ.τ.λ.) σε μαύρα στην Strat μου και όλο το αναβάλω..

Καλόπαιχτη Γιώργο.

Σε κιθάρες καμίας λογικής τιμής (εκτός και αν πας στα 4500+ σε CS masterbuilt). Βέβαια το σώμα είναι nato και ενδεχομένως το δέντρο αυτο να είναι μεγάλο και να δίνει εύκολα one piece bodies. Εγώ 2 piece βλέπω (slab board κατασκευή),1 piece λέμε τα κλασσικά maple necks της Fender που δεν έχουν ξεχωριστή τοστιέρα. Να την χαίρεσαι!

Με γεια και ευχαριστούμε για το ωραίο review

μεγειά

Ευχαριστώ master! Μόλις ολοκληρωθεί η oddball παίρνει σειρά η πολυπόθητη 335 ! Καλές γιορτές με υγεία!

Young rock stars

Το έχεις πιάσει! Έτσι όπως σε ακούω βέβαια, αυτό είναι καθαρό head voice, όχι πολύ δυνατό, αλλά συνεχίζει να είναι head voice. Το falsetto είναι ναι μεν "πάνω" από το crack όπως στο head, αλλά είναι πολύ πιο αδύναμο, βγαίνει πολύς αέρας και δε χρειάζεται καθόλου δύναμη. Είναι σαν να ψιθυρίζεις με head voice. Στο Head voice ii, είναι chest τα 3 τελευταία aa. Τώρα για τα υπόλοιπα: 1) Ναι. Σκέψου ότι ο θώρακας (chest) είναι πιο χαμηλά από το κεφάλι (head). 2) Ναι, πάντα - αλλά δεν είναι ακριβώς κοιλιακοί. Δεν είναι η ίδια αίσθηση με το όταν κάνεις ασκήσεις κοιλιακών. Το διάφραγμα είναι πιο ψηλά. Σκέψου ότι είναι σαν να πας να σηκώσεις βάρη και ζορίζεσαι - ή προσπάθησε να κλείσεις τον αέρα μέσω του διαφράγματος. 3) Ναι. Και στο falsetto κατεβαίνει λιγο πιο χαμηλά. 4) Όσο ανεβαιβένεις στο chest voice τόσο θα σου βγαίνει πιο "μπροστά" νομίζω. Όταν πας να ζοριστείς, μπαίνει το mixed voice που λέμε, που είναι σαν να χρησιμοποιείς head voice αλλά με τη δύναμη του chest. Είναι λίγο περίεργο. Σε κάποιους βγαίνει και λίγο τσιριχτά. 5) Αλλάζοντας το καταφέρνεις διαφορετική χροιά. Εξαρτάται από το τι θες, και το στυλ που τραγουδάς. Όσο πιο μπροστά, τόσο πιο σαν "νιαούρισμα" ή σαν παιδάκι που κλαίει θα ακούγεσαι. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό. Παίζει ρόλο και η γλώσσα και η γνάθος. 6) Σωστά, αλλά όπως σου έγραψα πιο πάνω, είναι ΠΟΛΥ πιο αδύναμο. Σκέψου τo πρώτο "and I Will always love you" στο γνωστό κομμάτι της Whitney Houston. Ακούς το τραχύ του αέρα που βγαίνει - και πόσο διαφορετικό είναι από το υπόλοιπο κομμάτι που είναι πολύ πιο γλυκιά η φωνή της. 7) Άσε τα ποσοστά. 100% θα είναι αν κάνεις Power Metal Manowar screams WWWOAAAAAAAAA!

Όμορφα πράγματα. Αναμένουμε και από looper.

Μια......

Ωχ...κΣεχασα να απαντησω στην ερωτηΞη ?

Μετα τον Νεστωρ, εισαι ο επομενος (που θα παρει tele)...?

και το χρωστουμενο ηχιτικο απο το morning glory...first take οτι βγηκε με την παραμελημενη 335 που αξιωθηκα και τις αλλαξα χορδες μετα απο δεν ξερω και γω ποσο καιρο 335=>morning glory=>pearl=>daw(λιγο reverb και delay no post processing) https://drive.google.com/file/d/1rxlE88dB9ZW1PyxMcDvTv6gf_R3zqiV0/view?usp=drivesdk ετοιμαζω ενα προτζεκτ με parallel looper το οποιο αν πετυχει θα εχει ενδιαφερον για τα wet effects καλες γιορτες!

Γιώργη μεγειές και από μένα. Για μένα στο 2tsb πάει το μαύρο pg. Στο 3tsb που έχει η custom σε συνδυασμό με το binding, απλά δεν μπορείς να βάλεις κάτι άλλο πέρα από κιτρινισμένο λευκό, δεν μπορείς. Ρε ‘σείς έχουμε ξεφύγει, μετά την επιβολή tele σαν την μόνη κανονική κιθάρα, πάμε να επιβάλλουμε και τους χρωματικούς συνδυασμούς της?

εισαι αντιχριστος τελικα....

Ελα μωρε, φτηνοκιθαρες ειναι τωρα που μαθαινω το οργανο. Αλλοι εχουν δυο custom shop και διδουν μια περιουσια... ?

Καλόπαιχτη ρε Γιώργο. Πάντα τέτοια.... Μπήκα πριν λίγο στο προφίλ σου και μέτρησα τις κιθάρες σου, καλά ρε δεκαπέντε (15...) ηλεκτρικές έχεις; Μην μιλήσω για τους ενισχυτές και τα πεταλάκια σου....?

Τρεις μήνες τώρα έχω στην κατοχή μου την εν λόγω κιθάρα. Είναι η δεύτερη vintage που έχω στην κατοχή μου, και σίγουρα όχι η τελευταία. Είχα παραγγείλει την απλή έκδοση butterscotch blonde, και μου έστειλαν την distressed. Mου κόστισε 300 ευρώ, και μπορώ να πω ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος, από την ποιότητα κατασκευής, το playability, και τον ήχο. Την ημέρα που την αγόρασα είχα αλλάξει τους μαγνήτες με ένα σε τ area hot t/area t, και δεν είχα σχηματίσει άποψη για τους μαμά Wilkinson μαγνήτες. Πριν λίγο τους επανέφερα, και είπα να κάνω αυτό το review. Ποιότητα κατασκευής: Προσεγμένη κατασκευή σε γενικές γραμμές. Αρκετά ελαφρύ poplar σώμα, maple λαιμός με πολύ άνετο και βολικό “soft C” σχήμα. Έχει 22 medium jumbo τάστα, τα οποία δεν έχουν καμία κατασκευαστική ατέλεια. Βοηθούν πολύ στο παίξιμο. Το nut από γραφίτη είναι εξαιρετικό. Δεν ήθελε καμία επέμβαση, ούτε καν λίπανση. H (σκουριασμένη) vintage γέφυρα είναι αρκετά καλή, έχει brass saddles, και σίγουρα προσφέρει τα μέγιστα στον ήχο του οργάνου. Η βαφή είναι απλή ματ, χωρίς λούστρο, και είναι αρκετά ανθεκτική (δεν ξεφτίζει με το νύχι...), παρότι σκοπίμως ταλαιπωρημένη και σε πολλά σημεία απούσα (έχω το distressed μοντέλο). Τα κλειδιά ήταν σκουριασμένα, εσωτερικά και εξωτερικά. Μιλάμε για πολύ σκουριά. Σχεδόν δεν γυρνούσαν. Έριξα αρκετό wd40 στο εσωτερικό τους, και έρεαν μαύρα ζουμιά προς τα έξω. Μετά από αυτό επανήλθε η λειτουργία τους. Παρότι κάνουν καλά τη δουλειά τους και κρατάν το κούρδισμα, κάποια έχουν χάλια αίσθηση και ακρίβεια κατά κούρδισμα, και ένα από αυτά σκαλώνει συνεχώς κατά το ξεκούρδισμα. Θα αγόραζα καινούργια, καθότι πολύ οικονομικά, αλλά δεν μπορώ να τα βρω σκουριασμένα… Ηλεκτρικά: Το (σκουριασμένο) control plate έχει τα μικρά, σε μέγεθος, χειριστήρια. Αρκετά άνετα στη χρήση. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ποιοτικά. Οι Wilkinson μαγνήτες είναι πολύ καλοί. Θα έλεγα ότι είναι φλατ ο ήχος τους. Αρκετά πρίμα, ισορροπημένα μεσαία, αρκετά μπάσα. O bridge είναι γύρω στα 8kohm, flat poled, με base plate, ενώ ο neck είναι γύρω στα 7kohm. Ένα βασικό μείον είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο καλώδιο γείωσης να πηγαίνει προς τη γέφυρα. Αναγκάστηκα να το κάνω ο ίδιος, ώστε μόλις ακουμπώ τη γέφυρα ή τις χορδές να σταματά ο πολύς θόρυβος. Μικρό το κακό. Playability: Η κιθάρα είναι εξαιρετικά ευκολόπαιχτη. Τα βασικά ατού της είναι ο σούπερ λαιμός της, και το πολύ ελαφρύ σώμα. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι ο λαιμός είναι αρκετά πιο παχύς από κείνον μια fender ΜΙΜ, ή squier standard, οι οποίες είναι και αρκετά βαρύτερες σε σχέση με την V52. To setup της είναι αρκετά εύκολο, με το relief να είναι σχεδόν μηδενικό, το action να πέφτει εύκολα κάτω από 1,5mm χωρίς ίχνος buzz, και το intonation να είναι αρκετά ακριβές, παρά τις δυσκολίες λόγω vintage γέφυρας. Μακάρι να ίσχυε το ίδιο σε άλλες ακριβότερες κιθάρες που έχω. Αισθητική: H κιθάρα είναι αρκετά όμορφη. Αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξα να την κρατήσω, παρά το γεγονός ότι προτιμούσα την απλή έκδοση non-distressed. Είναι σχετικά υπερβολικό το ρέλικ, τόσο στις ξύλινες, όσο και στις μεταλλικές επιφάνειες, αλλά θεωρώ ότι είναι αρκετά προσεγμένο για την αξία της κιθάρας. Νομίζω θα ξαναέπαιρνα distressed vintage κιθάρα, ειδικά εκείνη τη γαλάζια στρατ που μου έχει γυαλίσει. Αυτό που είναι σίγουρο, είναι το γεγονός ότι κάθε κιθάρα που έχω δει σε φωτογραφίες έχει τόσο διαφορετικό επίπεδο τεχνητής “φθοράς”, όσο και διαφορετικά σχέδια στην φθορά αυτή. Ήχος: Τόσους μήνες την είχα με άλλους μαγνήτες και δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για τον ήχο των Wilkinson. Οι ηχογραφήσεις που ακολουθούν είναι ενδεικτικές για το τι ψάρια πιάνει. v52ht1CLEAN.mp3 v52ht1BREAKUP.mp3 v52ht1CRUNCH.mp3 v52ht1DIRTY.mp3 v52ht1HIGHGAIN.mp3 Η ηχογράφηση έγινε με blackstar HT1R, απευθείας line out στην κάρτα, και προστέθηκε λίγο reverb από το daw. EN ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΕΙ Τα υπέρ + ποιότητα κατασκευής + ήχος + εργονομία + χαμηλό βάρος + χαμηλή τιμή Τα κατά - κλειδιά κουρδίσματος - υπερβολικό relic (υποκειμενικό)

Έφτιαξα το χέντστοχ ala Custom Kraft Auerbach. Τρύπησα για 6-in-line tuners. Έκανα το radius. (12”). Άρχισα να περνάω τάστα. Θα βάλω το binding μετά ala Gibson. Άρχισε να μοιάζει με οδδμπωλλίαση!

Δυο τελε εχω...(και οι δυο με SD Hot Rails που σπλιταρουν).Εχω και Gibson Les Paul και Srat αλλα αν επρεπε να διαλεξω ΜΙΑ μονο κιθαρα πχ για να βγαλω ενα live με διασκευες απο Chris Isaak εως Pantera....θα διαλεγα μια απο αυτες τις δυο.... Παιζουν τα παντα αξιοπρεπεστατα...

Σήμερα έκανα τα ηλεκτρικά και έφτιαξα το γκαρντ. Συναρμολογήθηκε και... μ άρεσε! Ο ήχος είναι αρκετά versatile θα έλεγα από σκαστά καθαρά μέχρι γεμάτα βρώμικα. Ζυγιάζει ωραία στα όρθια και το Maestro κρατάει κούρδισμα (δεν έφτασα σε dive bombs). Ένα μικρό δείγμα! Enjoy! Φοράει GAS 58 legends , GMI halon steel abr-1 και Monteaux parts maestro. Με το τέλος του πρότζεκτ αυτού και με την ολοκλήρωση της οδδμπωλλ περνάμε επίσημα στο βήμα 4: κατασκευή 335! Stay tuned!

ΕΠΕΙΔΗ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΤΥΠΗΣΕ ΚΑΤ' ΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ, ΘΑ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΠΟΙΑ WORKSTATIONS ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ (ΓΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ) ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ (ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ). ROLAND - D20 KORG M1 ENSONIQ SQ-1 YAMAHA SY22, SY77. ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΩ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΠΑΨΑΜΕ (?) ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ SEQUENCER ΤΟΥ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΟΣ ΠΡΟΧΩΡΗΣΑ ΣΕ ΑΓΟΡΕΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΩΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΑΝ WORKSTATIONS ΑΛΛΑ ΔΙΕΘΕΤΑΝ ΤΑ MINIMUM REQ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΑ "ΣΚΛΑΒΩΣΕΙΣ" ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΝΑ CUBASE ΚΛΠ (ΔΗΛ 16-32 MULTITIMBRALITY, 32+ ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ ΚΛΠ). ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΞΗΣ: 1. ΚΑΘΕ ΟΡΓΑΝΟ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΗΧΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ SENSITIVITY ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΒΑΛΕΙ ΩΣ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΟΥ. ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΙΣ ΟΜΗΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ SAMPLERS ΑΚΑΙ KAI EMU (ΜΙΛΩ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΑΞΗ ΤΙΜΗΣ) ΟΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΟΛΟΙ ΚΑΤΕΛΗΓΑΝ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΗΣ EMU ΓΙΑ ΤΑ ORCHESTRAL ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΡΟΥΣΤΑ(!!!) ΚΑΠΟΥ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΕΜΦΑΝΙΖΟΤΑΝ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟΥ ΕΙΣ ΚΑΙΡΟΝ ΚΑΙ Η ROLAND ΠΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΣΕ ΚΑΙ ΕΦΕΥΓΕ (S-50, S-770, W-30 ΚΛΠ). 2. ΣΧΕΔΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΙΔΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΙ ΑΝ ΓΡΑΦΕΙΣ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ ΜΙΑ ΠΙΚΟΙΛΙΑ ΑΠΟ...ΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ. ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ Η KORG ΕΧΕΙ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΞΥΛΙΝΑ ΠΝΕΥΣΤΑ (ΤΥΧΑΙΟ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ) ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ (ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ) ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ. (ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ Α CLASS ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ ΤΑ ΒΙΟΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΑΛΛΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ). ΤΟ ΙΔΙΟ ΝΟΜΙΖΩ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΑΦΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑ ΗΧΟΣ ΤΟΥ 1ΜΒ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ (ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΟΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ, Η ΟΠΟΙΑ ΟΜΩΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ "ΦΤΗΝΑ"). 3. ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΚΛΑΣΙΚΟΥΣ ΕΓΡΑΦΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑ. Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΗΡΘΕ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΚΙ ΟΧΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΗΧΗΤΙΚΑ ΕΦΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΩ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥΣ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ. ΑΚΟΜΑ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΧΓΡΟΝΑ ΑΚΟΥΣΜΑΤΑ Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΙ ΟΧΙ Η ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ ΤΟΥ ΗΧΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ. ΣΤΟΥΣ PRODIGY ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΒΒΥ ΑΚΟΥΩ ΤΙΣ ΜΙΣΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΟΥ NORD LEAD ΚΑΙ ΤΟΥ ORBIT (ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ), ΣΤΟΥΣ FAITHLESS ΤΑ PRESET TOY C6 ΚΛΠ ΚΙ Ο MILES ΑΛΛΑΞΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΔΕΚΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΑΜΕ ΤΟ ΠΙΑΝΟ ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ DELAY ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ ΠΙΑΝΟ. ΚΟΙΝΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ: Η ΚΑΛΗ ΣΥΝΘΕΣΗ!!