Πίνακας συμμετοχής

Κομματαρα και παλι. Και wah και slide Στο 1.25 κατι δεν μου αρεσει με το μπασο (και σε αλλα σημεια). Κατι ειχε πιει ο μπασιστας. .

Ο apicos το΄χει.

Πολυ καλος ο ηχος. Ο,τι πρεπει για το κομματι. Πετυχες πολυ καλες ρυθμισεις. Και, ενοοειται, οτι η κιθαρα ειναι κουκλα!

θέλει δουλίτσα. Αλλά σε γενικές γραμμές κοντεύεις

τα πάντα όλα

δεν ξέρω κανένα καλύτερο από αυτό https://www.belden.com/products/cable/audio-cable

https://www.thomann.de/gr/sommer_cable_the_spirit.htm https://www.dbsounds.gr/Sound-Lights/Cables/Cables>Instrument Cables/Sommer-Cable-The-Spirit

Έχω τα συγκεκριμένα edifier και μου αρέσουν αρκετά αλλά δυστυχώς δεν έχω εμπειρία από πραγματικά καλά ηχεία τύπου monitor ή άλλα, οπότε δεν είμαι πολύ αντικειμενικός. Για χαλαρή ακρόαση σε σαλόνι πιστεύω είναι ιδανικά καθώς το Bluetooth τα κάνει πολύ εύχρηστα για σύνδεση με κινητά, tablet κ.λπ. και μετά spotify μέχρι να βαρεθείς (εγώ έτσι τα δουλεύω). Ένα αρνητικό που θα μπορούσα να πω είναι ότι σε μεγάλη ένταση τα μπάσα ψιλό μπουκώνουν, εμένα γενικά δεν μου αρέσουν τα έντονα μπάσα, τα έχω χαμηλά και είμαι ευχαριστημένος. Γενικά είμαι αρκετά ευχαριστημένος

απολύτως τίποτα πλέον ενός τυπικού ελαφρού glue κομπρεσαρίσματος σε γκρουπ με τα κρουστά... φρόντισε η "φύση" για τα υπόλοιπα...?

χι χι...φυσικά και έχει...? και δεν το έχω μάλιστα και χαμηλά σε ένταση... είδες όμως το φαινόμενο της ακουστικής σκίασης που λέγαμε?... η "νότα" έχει χαθεί σε μεγάλο βαθμό στην συνισταμένη, αλλά αν αφαιρεθεί θα χαθεί ένα τεράστιο μέρος της χαμηλόσυχνης πληροφορίας που φτάνει στα αυτιά σου συνολικά ως αίσθηση... ένα τσέλο που παίζει σε διάφορα σημεία μία ή δύο φωνές και μια midi κιθάρα που παίζει διαφορετικά θέματα σε 2 κανάλια (δυστυχώς wet σε mono tracking)... όλα μετετράπησαν σε pseudo stereo και τα pad μέρη διπλασιάστηκαν ή τριπλασιάστηκαν κατά περίπτωση και διαφοροποιήθηκαν μεταξύ τους με ένα σκασμό εφέ... τα αρχικά τρακ αν θυμάμαι καλά ήταν 3 για τα κρουστά, 2 τσέλο, 2 syth guit, 1 μπάσο, 2 ακ κιθάρες και 4 φωνές (3 της Tirill και μια αντρική)... τώρα πως τα διαχειρίστηκα?... "παραβολικά" ως άρτον και ιχθείς... πολλαπλασιάζοντας τα...? πραγματικά... ακριβώς... τα περισσότερα έχουν να κάνουν με παιχνίδι με τις φάσεις... το pan του sonar σπάνια το χρησιμοποίησα για να ορίσω τις "θέσεις"... επίσης όλες οι φωνές έχουν επεξεργαστεί με "χειρουργικές" επεμβάσεις ειδικά στα plosives και τα sibilance πέραν του de essing, γιατί σε πάρα πολλά σημεία χτύπαγαν συνδυαστικά σε απαγορευτικό βαθμό... στην απάντηση με πρόλαβε ο Στράτος (και μάλιστα έχω "φάει" και λίγο τα attack και συνολικά μαλάκωσε κι άλλο από το "άπλωμα" στην σκηνή )... να σου πω την αλήθεια αρχικά ήθελα να την ξαναγράψω (όπως και τα synth) μια και το αρχικό τράκινγκ δεν ήταν ότι καλύτερο, αλλά είπαμε να μην πειραχθεί τίποτα από το original υλικό για να μην χαθεί το επετειακό του πράγματος ως προς την κατάθεση του συναισθήματος των μουσικών που συμμετείχαν...

Νομίζω ότι αυτός ο κρουστός ήχος της πένας στις χορδές (δεν ακούγεται η αρμονία σχεδόν καθόλου) ήταν το ζητούμενο εδώ.

Πολύ ωραίο Νίκο! Και σαν nerd να κάνω κάποιες ερωτησούλες.. Μπάσο απ'ότι άκουσα δεν έχει το κομμάτι, έχει βιόλα και synths, πως τα διαχειρίστηκες αυτά; Πόσα tracks είχες; και πως τα διαχειρίστηκες; (ξανά..) Τα τύμπανα (κρουστά) είναι vsti ή πραγματικά; Και τέλος πες κάτι για αυτές τις "αέρινες" φωνές..... Φαντάζομαι στις έστειλε dry και εσύ έβαλες όοοολα αυτά τα εφέ! υ.γ. πάντως αυτή η μαλακή πένα στην ακουστική κιθάρα ακούγεται λίγο παραπάνω.......το λέω αυτό έτσι για να το παίξω ειδήμων...?

Ζορικο σολο. Συνεχισε να το δουλευεις. Πολυ καλος και ο ηχος.

https://www.plaisio.gr/tileoraseis/home-audio/hi-fi-party-speakers/sony-high-power-audio-system-gtkxb5b_2593858

+1000 για edifier Εχω αυτα παραπανω απο χρονο και ειμαι απολυτα ικανοποιημένος ειδικα για τη τιμη τους.. https://www.skroutz.gr/s/6268192/Edifier-R2000DB-Black.html Στην αρχη ειχα παρει ενα soundbar στην ιδια τιμη και η ενταση κ η ποιοτητα ηταν άθλια! Παλι καλα που μου βγηκε ελαττωματικό κ το αλλαξα και πηρα αυτα! Εχω συνδεσει τηλεοραση με optical, laptop μεσω εξωτερικης καρτας ηχου με rca και κινητο με Bluetooth!

Α τρως ποτε ποτε και κανονικό φαγητό... Είπα και εγώ.

Στράτο μου σαν ζευγάρι θα ταιριάζαμε πολύ!!! Εσύ θα έτρωγες όλα τα "πράσινα" κι εγώ όλα τα "κόκκινα"....

Δηλαδή δεν τρως ΦΑΓΗΤΟ?

Τι να κοιτάξουν ρε Στράτο....; Να τρώνε κρέας κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα (κι αυτό παίζει....). Εάν δεν απατώμαι είσαι δηλωμένος βετζετέριαν...... πως λέμε "δηλωμένος gay" ένα πράμα....??

Good old Fotis! Καιρο ειχα να ακουσω τοσο χαρακτηριστικο σου κομματι. Ωραιοτατο...

Να πω και εγώ! Squier HM. Την έδωσα κάποια στιγμή για άλλη αγορά (στα φοιτητικά μου χρόνια). Ξαναπέτυχα μια πρόσφατα και την τσίμπησα. Τώρα προσπαθώ να συνηθίσω ξανά το floyd 20κάτι χρόνια μετά!

1960s Teisco Del Ray WG-4L 14 ετων, δωρο απο τον παππου μου (μουσικος) Πριν απο αυτη ειχα ξεκινησει 4 ετων με δανεικο απο μπαμπα, τριχορδο μπουζουκι (κατασκευη ΖΟΖΕΦ παρακαλω) και 10 ετων μεταπηδησα στην ηλεκτρικη με μια δανεικια απο παππου, EKO σκαφος.

Samick Greg Bennett Interceptor 4 Electric Guitar

Με το καλό να παραλάβεις. Αν μπορείς γράψε και καμιά γνώμη για να δούμε αν συμπίπτουν οι απόψεις των μελών

Της αγκινάρας το κάγκελο αυτή τη περίοδο. Ομελέτα με αγκινάρες.

Χαζεύοντας στην σελίδα του Rory Gallagher και συγκεκριμένα στην συλλογή των οργάνων του, έπεσα πάνω σ' ένα μπουζούκι που αν και όχι τίποτα σπουδαίο, ξεκινούσε με την ακόλουθη περιγραφή: Αν και είναι γνωστό το Ιρλανδικό μπουζούκι (επίπεδο) σαν όργανο που χρησιμοποιούν με διαφορετικό παίξιμο οι Ιρλανδοί, φαίνεται πως ο Rory είχε πιο ιδιαίτερη γνώση του ελληνικού μπουζουκιού και του μάστορα του. Ιδού το δικό του (που μοιάζει πολύ με του δικό μου εν τω μεταξύ). Εδώ https://rorygallagher.com/greek-bouzouki/

1) Παρομοίως 2) American Standard Stratocaster ...

and it's been downhill ever since ΝΑ τα λΑΙμε και ΑΦΤΑ

Καλά μην παίρνεις όρκο! ?

Στην επιλογή λείπει και η κλασσική κιθάρα. Εμένα ήταν η πρώτη μου......

Απο Μοναστηράκι μια μεταχειρισμένη Slammer by Hamer stratocaster sunburst με pearl καπάκι και δύο humbuckers (που να βρεις φώτο για αυτό το πράμα) κοντά στα 50-60000 δρχ. Η επιλογή έγινε ξεκάθαρα με βάση την εμφάνιση γιατί.......ούτε πως την κρατάνε δεν ήξερα. Έγινε αλλαγή μέσα στο πρώτο 6-8μηνο γιατί είχε κάτι σφαγμένα τάστα, που φυσικά δεν είχα παρατηρήσει, και μετά τη παρότρυνση του δασκάλου την πήγα για επιδιόρθωση εκεί που την αγόρασα, εκεί ο τύπος την λίμαρε με λίμα που λογικά χρησιμοποιούν και για απόδραση απο το αλκατραζ.......μη πω τη την έκανε τη ταστιέρα και φάω κάνα ban...

https://smart.noiz.gr/details.php?id=482269 Αυτό, χωρίς δεύτερη σκέψη. Και θα σου περισσέψουν και χρήματα, αν θελήσεις να αλλάξεις δέρματα. (Όχι, δεν το πουλάω εγώ ούτε ξέρω τον πωλητή).

Jackson D-10, φτηνη Κορεατική αγορασμενη κάπου στο 2000, γύρω στα 17 μου. Σάββατο πρωί, εχω κάνει βόλτα σε όλα τα μαγαζια του κέντρου της Αθήνας, θέλω κάτι σε superstar και έχω μαζί μου 130.000 δραχμες μαζεμένες με κόπο. Εχω συναντήσει ότι αντιδράσεις μπορείτε να φανταστείτε απο τους πωλητές και έχω απογοητευτεί γιατί δεν βρίσκω κάποια που στα δικα μου μάτια να "αξίζει". Μπαίνω στο τελευταίο κατάστημα της λίστας μου (νομίζω 5ο συνολικά) βλεπω διάφορες, μου αρέσει, έχει ότι θέλω, ρωτάω τιμή και αφου παταει διάφορα νουμερα στο κομπιουτερακι μου λέει "135.000". Σοκ εγώ δεν μιλάω για μερικά δευτερόλεπτα και με κοιτάει με απορία ο πωλητής. Του εξηγώ απογοητευμένος ότι έχω μόνο 130.000 και η απαντάει "έχεις άλλα λεφτά για εισητήριο να πας σπίτι σου;" "οχι" και τελικά τη πήρα και μου έδωσε και εισητήριο για την επιστροφή. Ο διαλογος έχει και άλλες ατακες που δεν θυμαμαι, αυτό που έγινε είναι προφανώς μου έκοψε τις 5.000δρχ αλλα με "κέρδισε" η φάση με το εισητήριο. Νομίζω τελικά ότι όσο δουλευε σε αυτη την εταιρεία πρέπει να αγόρασα άλλη μια κιθάρα, έναν ενισχυτη, ζώνες πένες και πήγα και δύο φίλους μου να αγοράσουν κιθάρες.

Ηλικία 15-16, δώρο από την μητέρα μου, Cyclone by EKS (κοντρα πλακέ μαιμουδιάρικη superstrat με χερούλι Steve Vai style κοκ) αγορασμένη από τον Peter στο Rockpile (μαζί με έναν Marshall Lead 12). Προφανώς δεν την επέλεξα κάν εγω, δεν είχα κανένα κριτήριο ούτως ή αλλως τότε, η μονη κιθάρα που είχα αγγίξει ήταν μια δανεική Samick (από οτι θυμαμαι) Les Paul knock off ενός ανθρώπου που μου την είχε δανείσει για μερικούς μήνες. Κάπως έτσι ήταν απλά θυμάμαι οτι η δική μου ήταν ασπρη ξέξασπρη:

Ό Μιχάλης βλέπει μακριά.... Πως αλλιώς θα την μετέφερε με το αεροπλάνο! Γνωστό το πρόβλημα με το headstock των LP.....!

Στα 14, μια Sanox απομίμηση Strat, 13.000 δραχμές. Δούλεψα ένα καλοκαίρι σε φαστ φουντ και τα μάζεψα. Της είχα καταργησει το τρέμολο και είχα βάλει μέσα hand made distortion με μπαταριούλα, που ακουγόταν απαίσια, όπως και η κιθάρα. Την πούλησα ένα-ενάμισι χρόνο μετά σε έναν μαθητή του Δρόλαπα, που είχε ενθουσιαστεί. Και με 15.000 δραχμές, αγόρασα μτχ την '70s Japan Les Paul που έχω μέχρι σήμερα. Αυτήν θεωρώ ουσιαστικά και την πρώτη μου κιθάρα. Η παρακάτω φωτό από τα early 90s, στο ΣΕΦ, όπου της είχα αλλάξει τα φώτα - την είχα τρυπήσει και είχα βγάλει 4 διακόπτες για τους Dual DiMarzio που είχε και της είχα περάσει ασπρομαυρες αυτοκόλλητες ρίγες. Οι ρίγες αφαιρέθηκαν εύκολα όταν αποφάσησα να την αποκαταστήσω, αλλά οι τρύπες χρειάστηκαν ουσιαστικά δουλειά μάστορα για να μη φαίνονται (δεν ήθελα βλέπεις να την ξαναβάψω γιατί έχει φυσικό relic 45ετίας πάνω κάτω!) Σήμερα Και εδώ, ανάμεσα στα knobs, φαίνονται οι τέσσερις τρύπες από τους διακόπτες που είχα βγάλει... (η φωτό είναι από το τελευταίο της ταξίδι, που την πήρα μαζί μου στο αεροπλάνο, λυμένη μέσα στο backpack μου) Και πλέον στα volume knobs της έχω βάλει αυτά τα "τρακτερωτά" γιατί παίζω πολύ με το volume και όταν ιδρώνουν τα χέρια είναι κομματάκι δύσκολο να μη σου γλιστράνε...

εγω τι να πω που έπαθα το ίδιο στα 40....?

Στα 25 με δικά μου χρήματα από δουλειά αγόρασα ηλεκτροακουστική applause by ovation που δεν έκανε ούτε για κούτσουρο. Ήμανε άσχετος όμως και πήρα ότι μου πασάρανε. Μετά από 2 χρόνια όμως πήρα fender Strat, την καλύτερη κιθάρα του κόσμου ντε, και από τότε είμαι τρισευτυχισμένος

TELEmarketing!

16 ετών με δικά μου χρήματα ( χαρτζιλίκι προφανώς ) αγόρασα από τον Μεταλλίδη στο Νέο Ηράκλειο μια στρατοκαστερ που τις έφτιαχνε ο ίδιος ο άνθρωπος , καθαρά entry level Το μπράτσο είχε καταστραφεί με τα χρόνια και με την βοήθεια του φίλου πλέον @HellFire της κάναμε ένα extreme makeover και είναι ακόμα στην κατοχή μου ως η μια από τις δυο κιθάρες μου , της βάλαμε και bareknuckle true grit single coils και είναι απλά υπέροχη

Ελα έλα να βλέπω κι άλλους, όχι μόνο ψήφους. Πληροφορίες και υλικό λεμε!

Είπα να δώσω ολοκληρωμένη απάντηση στο ερώτημα σου Δημήτρη.....

1979 το καυσόξυλο που κρατάω.. 1980 η κοκκινωπή Aria... 1982-3 η Yamaha Sg 2000... 1984 η ακουστική Yamaha... 1989-90 το Kumica μπάσο.... Αυτά μέχρι το 2011 που πούλησα την Sg 2000 και αγόρασα μια Stratocaster. Αυτές είναι όλες οι κιθάρες που είχα στην κατοχή μου εδώ και 42 χρόνια και εδώ που τα λέμε δεν "χρειάστηκα" κι άλλες....

Αυτός ρε είναι ΜΠΟΥΛΗΣ ,νηπιαγωγείο πάει ακόμα, δεν τον αφήνει η μαμά του να παίζει με ανΤρικα εργαλεία. Σε λίγο θα μας βγάλεις και τίποτα βρεφικουςΣταθμοΙ με Les Paul και μπεμπιλινο

Έκοψα για τον τένοντα με το jig 4 μοιρών που κατασκεύασα για την explorer. Ρουτάρησα τον έβενο για τα inlays ala Rivolta. Κόλλησα και τα ώτα στο headstock. Φαίνεται να προχωράει καλά. Το σώμα ζυγίζει 1.5 κιλό!

Όχι....είναι σαν το κερί που νομίζεις ότι βγαίνει από τα αυτιά σου όταν για πρώτη φορά ακους τον ΚΑΛΥΤΕΡΟΤΕΡΟ bridge μαγνήτη ηλεχΤρικιας κιθάρας ever δηλ. αυτόν της TELECASTER .... :)